Op zaterdag 10 juni verandert de Parade in Den Bosch in het epicentrum van hiphop: ’s werelds grootste internationale breakdance cypher. De eerste editie van dit baanbrekende evenement, georganiseerd door Cypher HQ en DUKEBOX, brengt dansers van over de hele wereld samen voor een dag vol energie, verbluffende dansperformances en dansbare beats. Het event is niet alleen voor ervaren b-boys en b-girls, maar ook voor een breed publiek dat wil genieten van de unieke sfeer en de kunst van breakdancing en hiphop wil beleven.
Breakdance Cypher
breakdance cypher
Het programma start om 14.00 uur met DJ Kevanova, terwijl graffiti-artiesten van Kings of Colors de live graffiti wall tot leven laten komen met explosieve kleuren. Op de Street Market ontdek je unieke vondsten: van streetwear tot vintage en van sneakers tot kunst door lokale artiesten.
Vanaf 14.30 uur barst het dansgeweld los met de Cypher Kids Jamsession, een indrukwekkende freestyle show die het publiek versteld zal doen staan. Om 15.30 uur en 18.15 uur nemen Out Of The Box – Zinnig Zuiden het podium over met een dansact begeleid door live spoken word.
Back to the Cyphers
Ondertussen stijgt de spanning om 16.00 uur tijdens de Back to the Cyphers voorrondes, waar onbevreesde breakdancers hun beste moves laten zien. Na een aanstekelijke en dansbare onderbreking van DJ Kevanova bereikt het event om 19.30 uur zijn hoogtepunt: The Final Cypher! Op het iconische ronde podium laten de beste breakers van over de hele wereld de energie door hun aderen gieren en tonen ze hun beste skills in een strijd om de ultieme overwinning.
Back to the Cyphers op 10 juni op de Parade in Den Bosch belooft een unieke hiphop ervaring te worden, bruisend van creativiteit en klaar om de zwaartekracht uit te dagen. De entree voor bezoekers is gratis.
Cypher HQ is een hiphop dansschool in Den Bosch en zet zich in voor de professionalisering en stimulering van de hiphop cultuur.
DUKEBOX verbindt als platform verbindt de Bossche urban initiatieven en actievelingen. DUKEBOX zorgt ook voor één aanspreekpunt, zodat de urban scene makkelijk te vinden én bereiken is.
Een tijdje terug kreeg ik het laatste wapenfeit The Art Of Leaving Things Behind van A Fool’s Errand in de digitale bus. Een EP met vier nummers waar deze band met Bossche wortels duidelijk veel tijd en aandacht aan heeft geschonken.
The Art Of Leaving Things Behind
De opnames zijn kraakhelder, de diverse instrumenten en zang zijn goed in verhouding tot elkaar. De teksten laten een erg persoonlijk beeld zien van deze band. Ondanks persoonlijke perikelen, coronalockdowns en verloren gewaande opnamen, is het hen gelukt deze plaat aan de wereld te geven.
Sarah Cahuasqui
Opener van The Art Of Leaving Things Behind, Padre Santo, wordt gezongen door Sarah Cahuasqui. Uit de tekst meen ik op te kunnen maken dat het handelt over een verstoorde vader- dochterrelatie. Sarahs zang is gevoelig en ingehouden, bovenop de sprankelende gitaarpartijen. Tot ongeveer de helft van het nummer. De muziek wordt wat steviger, de sfeer wranger. Sarah zingt harder om de boodschap meer kracht te geven.
Ik hoor een paar kleine schoonheidsfoutjes qua engelse uitspraak, maar die worden weggegumd door het prima overall-geluid. Het nummer sluit af met een paar regels van het ‘Onze Vader’, in het Spaans. Dat staat een beetje haaks op het nummer, maar zal een bewuste persoonlijke keuze van de band zijn.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het instrumentale Cortisol klinkt hoekig, door de stevige bas- en drumpartijen, van respectievelijk Albert Schuurmans en Alwin van der Ven. Het nummer wordt gedragen door de leadgitaar, die zijn tonen langs en door het weerbarstige vlechtwerk van de ritmesectie laat klinken.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Diezelfde hoekige en stevige basis klinken in Modern Men, Modern Music. De tekst is een boze aanklacht tegen een na-mij-de-zondvloed, snel geld verdienen-mentaliteit, zoals die op diverse maatschappelijke vlakken zichtbaar is. Ook binnen de muziekwereld.
Zanger en bassist Alwin van der Ven schreeuwt zijn frustratie de microfoon in, wat het geluid licht vervormt maar dat draagt bij aan de zeggingskracht van dit nummer. De kort aangeslagen gitaarakkoorden hebben een wat jaren ‘80- achtig geluid, wat het nummer een desolate sfeer geeft.
The Art Of Leaving Things Behind
Afsluiter van deze EP, het wederom instrumentale Old Ends, New Beginnings opent met het geluid van spelende kinderen. Een acoustische gitaar en mandoline dragen het nummer, een baby piano zorgt voor heimwee en melancholie. Ik vind dit het minst sterke nummer van de plaat. Het kabbelt wat voort. De halverwege invallende trompet draagt te weinig bij om het nummer naar een hoger plan te tillen.
Mocht ik sterren uitdelen, zou ik The Art Of Leaving Things Behind er vier van de vijf toekennen. Deze plaat is met veel smaak en liefde voor hun muziek door A Fool’s Errand opgenomen. Tel daarbij op de echt glasheldere opnamen, en de goede productie. Hun eerste plaat, Gravitas, ken ik niet, The Art Of Leaving Things Behind kan ik zeker aanraden om te gaan luisteren.
Sarah Cahuasqui – Zang
Willem Schuurmans – Gitaar
Albert Schuurmans – Drums, Banjo, Mandoline
Fabian Voskuil – Gitaar
Alwin van der Ven – Bass, Vocalen, Trompet, Baby Piano
Begin november doet er een nieuw indoor-, rock- en metalfestival Den Bosch aan. In de Brabanthallen zal dan The Rock Circus plaatsvinden in drie verschillende area’s. De eerste namen liegen er niet om, onder andere Epica, Cradle Of Filth en het eigenzinnige Electric Callboy zullen dan de podia onveilig maken.
The Rock Circus Talent Tour Noord-Brabant
Maar er is ook ruimte voor nieuw talent uit eigen land. Elke provincie mag een band afvaardigen door middel van een voorronde, genaamd The Rock Circus Talent Tour op initiatief van Willem Twee. Vanavond 26 mei strijden vijf bands uit Noord-Brabant in Willem Twee Poppodium om deze felbegeerde plek op dat festival. De winnaar van vanavond zal gekozen worden door een mix van jury en publiek.
Nephylim
En dat valt nog niet mee. Niet alleen omdat het niveau van de bands hoog is, maar ook omdat de volgorde van het stembiljet niet klopt. Dat wordt later op de avond medegedeeld door Maarten van Hooft die de avond vakkundig aan elkaar praat. Mocht je die informatie dus net hebben gemist, dan zou je zomaar op een andere band dan jouw favoriet kunnen stemmen. Uiteindelijk is Nephylim de overtuigende winnaar.
A Knight Under Maria’s Altar mag precies om 20.00 uur de avond aftrappen en dat is niet perse in hun voordeel, want de zaal is nog maar mager gevuld. Dat betekent dus minder stemmers in de zaal. Dit deathcore/metalcore collectief bestaat uit in totaal wel meer dan twintig leden, waaronder muzikanten uit onder andere Changing Tides, Nephylim en Torn From Oblivion.
Ze beginnen de avond echter met zijn drieën, een drummer, gitarist en zanger. Dat weerhoudt hen niet om een hoop kabaal te maken, al loopt er ook wel regelmatig iets op een bandje mee. De frontman doet zijn best om het publiek in beweging te krijgen, maar daar zit wellicht nog te weinig bier in, al wordt er door twee jonge mannen vooraan wel enthousiast gemosht.
Hij vraagt of er dan tenminste drie mensen kunnen headbangen. Dat lukt. Gaandeweg komen er steeds meer muzikanten de band versterken. Eerst een extra gitarist, geen bassist dus. Daarna een extra vocalist die een lekker grunt laat horen. Later, bij het harde, uiterst trage en logge laatste nummer, komt er nog een andere vocalist bij. Een mooi en bijzonder slot en een prima eerste show van de avond.
(Foto’s zijn respectievelijk van Julia Roszczynialska en Brigitte Mulders waarvoor dank)
Alkahest is de volgende band die mag laten zien wat ze waard zijn. Met een mooi lang muzikaal intro begint het eerste van de slechts drie lange nummers. Ietwat timide, zo lijkt het, treedt zangeres Cheyenne steeds iets verder in de spotlights om de eerste rustige regels tekst te zingen. Helaas staat het geluid van de microfoon niet zo hard en is er dus weinig te horen van wat ze zingt.
Alkahest – frontvrouw Cheyenne
Verderop is ze duidelijk beter te horen, ook omdat ze dan, onverwacht misschien voor de mensen die niet bekend zijn met hun muziek, lekker hard gaat krijsen en grunten. Terwijl de bandleden hun gezicht rood hebben geschminkt, heeft Cheyenne een kort wit broekpakje aan, wat misschien een beetje doet denken aan de verpleegsters outfit die ook te zien is op de hoes van het Blink 182 album Enema Of The State.
Hier staat een jonge, maar ervaren band, dat is duidelijk. Ze hebben niet voor niets op het Roadburn festival gespeeld. Hun doom deathmetal komt goed uit de verf en hebben een goede stage presence. En ondanks dat de zangeres in de cleane zanglijnen niet overal toonvast is, zet Alkahest hier een puike show neer.
Alkahest
Neroth is wederom een band met een frontvrouw, maar dan met een hele andere stem. Floor, geen Jansen maar Vanderbrande, is een klassiek geschoolde zangeres, die met haar prachtige stem een heel eind richting die andere Floor gaat.
Neroth – frontvrouw Floor Vanderbrande
Deze black metal band is ontstaan op de Metal Factory in Eindhoven, een mooie broedplaats voor jonge bands van het stevigere gitaarwerk. En dat stevig gitaargeluid is vanavond zéker te horen. Soms speelt de band heel snel en dan zingt Floor heel rustig haar mooie melodieuze zanglijn eroverheen en verkent dan letterlijk en figuurlijk grote hoogtes met haar stem.
Ook weet ze het publiek voor zich te winnen op momenten dat ze voorbij de microfoon op de rand van het podium staat en met de vuist in de lucht, meerdere malen zonder microfoon “hey, hey, hey, hey” scandeert. En een groot deel van de zaal doet dan mee, waaronder ondergetekende.
Neroth
Een mooi gevoel van saamhorigheid en heel even denk ik dat hier de winnaar van de avond staat. Hulde. Sowieso.
Enma uit Tilburg is misschien wel de minst harde band van de avond en valt daarom wellicht wel extra op. Begrijp me niet verkeerd, want deze progressieve rockband stuurt wel degelijk een flink salvo aan metal riffs de zaal in.
Enma
Maar er zijn ook rustige passages, zoals het ook in de grunge van de jaren negentig gebruikelijk was. Daar zijn dus wel wat invloeden van te horen, maar ook een aantal flarden Tool geïnspireerde stukken passeren de revue met lekkere tegendraadse ritmes. Het zit muzikaal allemaal heel goed in elkaar, compleet met mooie gitaarsolo’s.
rauwe stem
En dan die zanger. Wat heeft die een lekkere rauwe stem die soms wat aan John Garcia van Kyuss doet denken. En dat alles samen maakt dan weer Enma. Gewoon een hele goeie rockband.
Nephylim mag dan The Rock Circus voorronde afsluiten. Deze Bossche melodische death metal band speelt een thuiswedstrijd vanavond en dat kan uiteraard in hun voordeel zijn als er gestemd gaat worden. Maar dan moeten ze het nog wel eerst even waar maken.
Nephylim – Tijn Bosters
En we mogen ervan uitgaan dat de soms kritische Bosschenaren naar eer en geweten zullen stemmen. Maar zoals deze band hier vanavond staat te spelen, is er bijna geen andere mogelijkheid dan je stem op hen uit te brengen. Wat een show! Compleet met pluimen rook, die vanaf het podium de lucht in schieten.
De band gebruikt het hele podium, niet alleen zanger Tijn Bosters, die naast een heerlijke grunt ook een mooie zangstem heeft trouwens, maar ook de gitaristen zoeken elkaar regelmatig op. En dat zonder een nootje te missen. Het publiek gaat helemaal los en er ontstaat zelfs een Wall Of Death aan het einde.
Nephylim – winner takes it all
Nephylim is klaar voor het grotere werk en dat gaat dus ook gebeuren door het winnen van het felbegeerde ticket voor The Rock Circus in november. Ondanks ‘stevige’ concurrentie zijn deze mannen de terechte winnaar.
De Amerikaanse Eileen Rose Giadone, met Iers Italiaanse roots, maakt al ruim 20 jaar muziek en niet met de minsten. Ze heeft een groot aantal albums op haar naam staan. Tegenwoordig woont ze in Maine, maar ze leerde ze haar man Rich Gilbert in Nashville kennen als lid van haar begeleidingsband The Holy Wreck.
Naast een indrukwekkende carrière heeft Rich als bijvoeglijk naamwoord ‘legendary’ staan en speelt ook als zodanig. Beiden hebben een enorme carrière met bands van naam achter de rug. Tegenwoordig maken ze samen albums en toeren rond de wereld.
Eileen Rose & Rich Gilbert
Deze slideshow vereist JavaScript.
Over het algemeen schrijven ze hun eigen songs. Vanavond spelen ze uiteraard ook wat covers zoals Crazy van Patsy Cline en een mooie uitvoering van John Prine’s Storm Windows. Eileen heeft een soms rauwe maar soulvolle stem en speelt prima op de (net gekochte) gitaar. Rich Gilbert speelt op virtuoze wijze op de pedal-steelgitaar met zijn eigen naam op de voorzijde.
Rich Gilbert – pedal steelguitar
Hij had wat ons betreft wel wat meer nummers op dit instrument mogen spelen want dat doet hij fantastisch. Hij speelt een aantal solo’s op zijn kenmerkende wijze, voorzien van ijzeren ‘vingerdopjes’ op zowel de pedal-steel als op zijn Telecaster gitaar. Trying To Lose You heeft bijvoorbeeld zo’n lekkere beat.
20$ Shoes van het album At Our Tables uit 2008 verwijst naar haar vader die gecharmeerd was van de schoenen van de Bobbies in Londen, maar hij wilde nooit meer dan 20 dollar voor schoenen betalen.
Eileen Rose Giadone
Ook een Dylan song mag niet ontbreken met een hoofdrol op de pedal-steel tijdens I’ll Be Your Baby Tonight. Eileen Rose vertelt meerdere malen dat ze het liefst vier uur achter elkaar Honky Tonk muziek speelt met ‘rosettes and dancers”. Ze verfoeit de beperkingen van 2 x 45 minuten waaraan zij zich doorgaans moeten houden. Het speelplezier spat er dan ook vanaf.
Een van de laatste songs is Dolly Parton’s masterpiece Jolene met weer een indrukwekkende solo van Gilbert en een ode aan een verloren Nederlandse vriend tijdens Stagger Home.
enthousiast echtpaar
Het duo houdt met tegenzin op want deze nacht nog vliegen ze naar Italië en ze willen ook nog kaas kopen (welke Amerikaan niet?).
Het was een energieke show van een meer dan enthousiast echtpaar.
Setlist in willekeurige volgorde: Lockdown, Good Man, Kind Of Hate You, He’s So Red, From Away, Shining, Storm Windows, Trouble From Tomorrow, Crazy, Stagger Home, 20$ Shoes, A Little Too Loud, Old Time Reckoning, On Shady Hill, Trying To Loose You, Why Am I Awake, Mountain Of Love, You Never Can Tell, Been Long Time Leaving, Jolene, I’ll Be Your Baby Tonight.
Het weer op Jazz in Duketown 2023 op zondag 28 mei is zo mogelijk nog beter dan die van de vorige dag. Ook nu weer veel volk op de been. Gelegenheidstoeristen of argelozen die op een festival zijn beland maar de meesten zeker muziekliefhebbers en jazz in het bijzonder. Vandaag struint KLANKGAST redacteur Yolanda Brecht zonder plan over de pleinen en straten van de binnenstad. Muziek en geroezemoes wellen overal op en klinken uitnodigend.
FaKruTu
Deze slideshow vereist JavaScript.
Op het Kerkplein tref je steevast de meest geavanceerde jazzmuziek. De bands in welke samenstelling dan ook schuwen het experiment niet. Jazz is het uitgangspunt maar de waaier naar andere genres en input is breed, heel breed. En het zijn artiesten die speltechnisch zeer professioneel zijn.
Zo ook het trio FaKruTu met drummer Stefan Kruger, gitarist Mark Tuinstra en bassist San Fasciani. De naam van de band klinkt exotischer dan wat ze deze middag spelen. Het is hoekige bop, klassiek en modern tegelijkertijd met stevige beats van de drummer. Bassist San had wat mij betreft expressiever mogen spelen.
Benjamin Fro
Vanuit de Parade hoor ik funk en soul. Daar speelt Dragonfruit maar helaas, helaas spelen ze net het laatste nummer. Zangeres Danique van der Vlugt heeft een bijzonder mooie stem.
Backstage spreek ik even met Benjamin Fro die over een uur aantreedt. Hij vertelt dat ie soul en funk gaat brengen met wat ballads. Maar vooral dansbare nummers. Dat komt goed en ik wens hem veel succes.
ZNWO
ZNWO
Richting het Noordbrabants Museum loop je langs foodalley Korte Putstraat waar het een drukte van belang is. Op het museumplein is het ook ramvol. In een grote tent speelt Het Zuid Nederlands Workshop Orkest (ZNWO).
Ik zie veel jonge muzikanten achter muziekstandaarden en aan de zijkant een oudere saxofoon speler die de boel aanstuurt. Een violiste speelt onstuimig van haar muziekblad en kan na haar solo rekenen op een warm applaus.
Ook hier ben ik te laat maar dat laatste nummer neemt niemand mij af.
Ronald Snijders Quintet
Ronald Snijders Quintet
Klokslag 17:45 begint het Ronald Snijders Quintet op de Markt. De zon brandt maar dat schijnt niemand te deren. Een rijzige man met een rieten hoed op speelt op een dwarsfluit, omringd door zijn quintet.
We komen hier op het domein van de latin-jazz. Ritme en danceability staan bovenaan en dat past helemaal in het zomers plaatje van de Bossche Markt in de volle avondzon.
kaseko
Als wat verder in de set een kaseko-nummer wordt ingezet, is het hek van de dam en rennen mensen uit hun zitplaatsen naar het podium. Het nummer duurt lekker lang en steeds meer mensen sluiten zich aan. Ik houd het ook niet stil. Je moet echt een houten Klaas zijn, wil dit ritme niet iets bij je losmaken.
Hierna een lange instrumentale ode aan Afrika, een gedragen nummer dat melancholische emoties oproept. Prachtig en met die klanken verlaat ik de Markt, op zoek naar voedsel. Jett Rebel is er pas over twee uur.
Op de Parade zijn jongeren veruit in de meerderheid. Misschien hebben ze niet zo veel op met jazz maar meer met het veelzijdige werk van Jett Rebel aka Jelte Steven Tuinstra.
Dit multitalent staat garant voor een dynamische show en als geen ander weet hij zijn publiek op te zwepen. Hij is een geweldige showman. Charisma heeft hij zeker hoewel ik altijd aarzel om iemand zo’n persoonskenmerk toe te kennen. Het veelzijdige werk bestrijkt vele genres die JR met speels gemak wisselt.
Hits als Amy, Waiting For The Weekend, Louise, Tonight en Goodboy komen voorbij. Rock, soul, funk, pop zijn dé ingrediënten die hij gebruikt om een show weg te geven die je nog lang bijblijft.
De weergoden zijn deze Jazz in Duketown 2023 editie zeer gunstig gestemd. De bezoekers zijn licht en kleurrijk gekleed en gelach klinkt uit vele hoeken. De zaterdag biedt ook vele toppers zoals Sven Hammond op de Parade, Yuri Honing en Eric Vloeimans op de Markt. Op het Kerkplein ben ik vooral benieuwd naar Willem ’t Hart. Hij combineert jazzrock, rap, elektronica en broken beats. Maar hij en zijn band staan pas om 23:00 uur gepland.
Jazz in Duketown 2023
Wonderyears
Wonderyears opent als eerste band op het Kerkplein. Dit jazztrio richt geheel op het werk van soulgigant Steve Wonder. Ze geven wel een eigen draai aan hun covers, dus het is raden welk nummer zij van Steve spelen. Dat is ook het spelletje dat ze met het publiek spelen. Wie kan aantonen de meeste nummers te hebben geraden, wint een vrijkaart van een van hun concerten. Ik kom niet verder dan Higher Grounds en Isn’t She Lovely.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Pal na Wonderyears staat het Yuri Honing Peace Orchestra geprogrammeerd op de Markt. De avondzon verwarmt het hart van de stad én dit gratis openlucht jazzfestival. Yuri Honing behoeft weinig krans. De ‘oude meester’ is goed op dreef en vooral het stevig openingsnummer doet het goed. Bijzonder is de klassieke harp in het instrumentarium. Toch nogal buitenissig in de jazzwereld.
Waan en Sven Hammond
Het is moeilijk kiezen tussen Waan en Sven Hammond. Sven speelt op de Parade een kwartier eerder dan Waan die op het Kerkplein gaat optreden. De enorme drukte op de Parade ontmoedigt mij. Sven Hammond is per slot van rekening een grote publiekstrekker en dat is terecht. Zijn spel op de hammondorgel is fameus. Daarom kies ik uiteindelijk alsnog voor het onbekendere werk en keer terug naar het Kerkplein waar Waan reeds staat te spelen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Saxofonist Bart Wirtz en toetsenist Emiel van Rijthoven zijn Waan en schakelen voor de bas- en drumpartijen waarschijnlijk elke keer andere personen in. De nummers variëren nogal in stijl. Dan weer funky groove afgewisseld door ijle elektronische tonen uit de Rhodes piano en andere klankexperimenten om weer de afslag te nemen naar het stevigere jazzwerk afgewisseld door een vette bas, sax, keyboard- of drumsolo. Prima werk maar het beklijft niet echt.
Eric Vloeimans
Eric Vloeimans en HotSpot
Helaas kom ik er niet aan toe om naar Jimmy Rosenberg Trio in Podium Azijnfabriek te gaan want op de Markt staat de Nederlandse grootmeester op trompet Eric Vloeimans met zijn nieuwe band HotSpot te popelen om voor Den Bosch te spelen. Ook hij trakteert Jazz in Duketown 2023 op een stevig openingsnummer waarin alles klopt om het een echte klapper te noemen. Aan alles is te merken dat Eric er veel zin in heeft, ook als hij even niet op zijn trompet blaast. Waar in het verleden ik mijn focus wel eens verloor, houdt Eric mij deze keer goed in zijn greep.
Willem ’t Hart
Deze slideshow vereist JavaScript.
Rond 23:00 moet ik weer een keuze maken. Jazz in Duketown 2023 zet me vaak klem. Venus Tunes Live XL staan op het punt op de Parade te beginnen. Willem ’t Hart is klaar met de soundchecks en die klinken zeer veelbelovend. Ik besluit om eerst naar Venus Tunes Live XL te gaan.
Als de omroeper het podium opgaat, staat er al een bandlid achter de keyboards. Hij roept om een warm welkom en een voor een komen de andere leden op. De vijf vrouwen zien er goed uit in hun glitteroutfit. Ik kan het waarderen dat muzikanten moeite doen om er goed uit te zien op het podium. Een show van jazz, world, disco, funk en house staat ons te wachten. Het publiek geeft zich er graag aan over maar dit is toch niet wat ik zoek. Wat ik zoek, speelt nu op het Kerkplein. Op naar Willem ’t Hart.
Willem t Hart – Jazz in Duketown 2023
Al op afstand hoor ik het plukken aan de snaren van een basgitaar. Het is gezellig druk en de eerste drie rijen vanaf het podium staan te dansen op de zeer opwekkende funky baslijnen. Jammer genoeg verstaat ik niet goed hoe die bassist heet. Hij bepaalt meer dan de drummer het ritme dat doordrenkt is door soul, funk en dance. Wat kan het toch heerlijk zijn dat spelen op die dikke snaren van een basgitaar.
Deze slideshow vereist JavaScript.
En als dan een zanger/rapper het trio complementeert, is de boot helemaal aan. Deze band beheerst alle stijlen en zelfs op de kalme R&B nummers staan mensen te dansen. Willem ’t Hart is wat ik zoek op deze Jazz in Duketown 2023.
De Nederlandse (punk)rock coverband Wrecking Crüe staat op 9 juni na 15 jaar opnieuw op het podium voor een knallend reünie-optreden. Naar verwachting zal Brouwerscafé Bossche Brouwers aan de Vaart uit zijn voegen barsten van de toeloop voor deze gratis show.
Wrecking Crüe
punkrock nostalgie
Anderhalf decennium geleden kwam Wrecking Crüe voor het eerst samen om drummer Maurits de Vries te ondersteunen bij zijn auditie voor het RTL-programma Rock Nation. Na 15 jaar is Wrecking Crüe terug met een nieuwe set en bereidt de band zich dit voorjaar voor op een eenmalig spetterend optreden vol punkrock nostalgie.
Wrecking Crüe bestaat naast De Vries (House of Rock, Tim Vantol, Musest) uit gitarist Helmer Lathouwers (Undeclinables), gitarist Michiel ‘Ozzy’ Oskam (The New Dominion, Ratko, Operation Sand), zanger David Evers en bassist Pascal Vugts, beiden van Rise a Thousand. Vijf doorgewinterde muzikanten die elk op eigen wijze hun sporen in de muziek hebben verdiend en samen opnieuw de krachten bundelen voor een messcherpe set vol aanstekelijk songs. Uitgangspunt daarbij is om het publiek te trakteren op de vlammende rocksound van de jaren ’90 en daarna.
Over Wrecking Crüe
kick-ass re-run
Wrecking Crüe ontstond in 2008 naar aanleiding van de ambities van drummer Maurits. Voor zijn beoogde deelname aan het TV-programma Rock Nation was een optreden nodig om een jury te overtuigen van zijn drumskills. Er werden een band en een setlist samengesteld en een eenmalig optreden ingepland.
De show werd destijds bijgewoond door presentator Dennis Weening en geregistreerd door een camerateam. Het goede nieuws: Maurits werd gekozen voor het programma. Het slechte nieuws: Wrecking Crüe hield het bij dat ene optreden.
Tot 2023, wanneer het vijftal na muzikale omzwervingen opnieuw besluit de koppen bijeen te steken en voor een kick-ass re-run te gaan. Uit een lange lijst voorstellen is een setlist bepaald vol bekende en minder bekende (punk)rock klassiekers. Er worden onder meer knallers gespeeld van NOFX, Foo Fighters, Bad Religion en Ignite. Allemaal strak, vol overtuiging en aanstekelijk; de ideale ingrediënten voor een ouderwets rockfeest.
Gratis show
punkrock party
De show op vrijdag 9 juni in Brouwerscafé Bossche Brouwers aan de Vaart staat gepland om 20:30 uur. De entree is gratis. Verse updates, info en achtergronden staan op de eventpagina op Facebook.
Britse bands zoals Faintest Idea lijken als enige patent te hebben op het maken van onvervalste ska punk. Rauw, smoezelig, ongecompliceerd, geestig, politiek geëngageerd.
Of de mix van hun ska punk fifty-fifty is daar kan je over twisten. De drie blazers van de band nemen in ieder geval een dominante plaats in en zij staan garant voor die ska sound en beat. De band is momenteel op een promotie tour door de EU voor hun laatste album The Road To Sedition.
Support act zijn FLKS (Flakes van Cornflakes) uit Belgisch Limburg die de boel al behoorlijk opstoken hier bij de Bossche Brouwers.
Faintest Idea
Faintest Idea
Faintest Idea brengt zijn platen uit via TNSrecords dat als doel heeft om spannende bands te ondersteunen en te verspreiden, die qua geluid of mentaliteit als punk kunnen worden beschouwd.
Het laatste album van Faintest Idea is The Road To Sedition (De Weg Naar Opruiing) en van dat album openen ze maar meteen met de eerste drie nummers: The Machine Stops, Kill Em Dead en False Prophets.
Het publiek – reeds flink warm gemaakt door support act FLKS uit België – slaat deels aan de moshpit hoewel pogoën of stomping meer op hun plaats zouden zijn. Dat gebeurt uiteindelijk dan ook.
Faintest Idea – Bobble
De drive van de band is niet te stuiten en hun energie slaat over op het publiek. Het gebruik van die typische ‘ska-nagalm’ roept warme herinneringen op van dampige gigs.
De zaal van de Bossche Brouwers is goed gevuld, ondanks dat de kaartverkoop van de week nog te wensen overliet. Een gebundelde promotie vanuit diverse media kantelde de kwestie.
Het is een bevestiging dat ook in Den Bosch punk en ska in goede aarde vallen. Hopelijk trekt Bossche Brouwers hieruit de conclusie om weer de weg in te slaan die vorig jaar is ingegaan, namelijk het programmeren van punkbands en ook de skanking avonden nieuw leven in te blazen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Van The Road To Sedition staan Hoods Up Heads Down, Mutually Assured Confusion, War To The Palaces (geweldige titel), Not Coming Back en Scream Into The Void op de setlist. Na afloop geven deze sympathieke Britten een toegift van twee nummers.
FLKS oftewel Flakes
FLKS – Bossche Brouwers
De vier mannen uit Belgisch Limburg spelen rechttoe rechtaan punk. Geen fratsen geen electronica en geen special effects. Pure punk. En daar reageert vooral het jonge deel van het publiek erg goed op.
Het zijn zoals het hoort, korte nummers die zonder veel poespas aan elkaar worden geregen. In totaal speelt FLKS veertien nummers met uitschieters zoals Go Out, Grow Up en Thursday Night.
The Rock Circus is een nieuw rock/metalfestival dat plaatsvindt van 3 tot 5 november 2023 in de Brabanthallen, Den Bosch. Dit festival wordt georganiseerd door Mojo en Libéma Entertainment in samenwerking met Willem Twee Den Bosch. Die samenwerking zit ‘m vooral in The Rock Circus Talent Tour, een initiatief vanuit Willem Twee Poppodium en van vooral Rob van der Ham, programmeur van Heavy Hangout.
The Rock Circus Talent Tour
The Rock Circus Talent Tour
Ivo Cooymans, hoofd programmering van Willem Twee, kwam bij Mojo en Libéma met het plan van een talententraject en -wedstrijd voor Nederlandse rock- en metalbands uit alle provincies. Dat plan werd meteen door die twee organisaties omarmd. Willem Twee haalde de subsidie binnen om dit omvangrijk traject te bekostigen. Subsidieverstrekker is de BNG Bank (Bank Nederlandse Gemeenten).
The Rock Circus Talent Tour is een talententraject en -wedstrijd voor Nederlandse rock- en metalbands uit alle provincies. Willem Twee Poppodium organiseert in samenwerking met diverse Nederlandse poppodia een battle of the bands: elk podium scout rock- en metalbands in hun eigen provincie om hen de kans te geven om op het festival te spelen.
Deelnemers
Nephylim
Bands die (hard)rock, metal, metalcore, dan wel een mix/crossover spelen en waarvan minimaal de helft van de band uit de provincie komt waarin ze meedoen, konden zich aanmelden via de website van het poppodium dat de voorronde organiseert. Hieronder tref je alle speeldata en deadlines per provincie:
<
ul>
Donderdag 4 mei: Zuid-Holland, Gebroeders De Nobel Leiden
Selectie: Cosmic Debris, Downtown District, Release the River, Voltage Avenue
Winnaar: Release the River
Vrijdag 19 mei: Zeeland: De Spot, Middelburg
Selectie: Baneham, Rage Feeds Death, Fire Within, Xeno
Zaterdag 20 mei: Flevoland: Corneel, Lelystad
Selectie: Below the Surface, Invain, Mega Ultra Turbo Snake, Toxic Veins
Donderdag 25 mei: Utrecht: Fluor, Amersfoort
Selectie (o.v.b.): Darkness Within, The Apologist, The Veins, vierde band tba
Vrijdag 26 mei: Noord-Brabant: Willem Twee, Den Bosch
Selectie: Alkahest, ENMA, Nephylim, Neroth, A Knight Under Maria’s Altar
De winnaars van de voorronde winnen elk een plek op de Talent Stage tijdens The Rock Circus 2023; een workshop georganiseerd door Mojo gericht op hoe zij alles kunnen halen uit hun deelname aan The Rock Circus, op het gebied van promotie, internationalisering en engagement; inhoudelijke verdieping door samenwerking met Willem Twee Studios; een vergoeding voor deelname aan The Rock Circus 2023; een heel nieuwe fanbase die de bands leert kennen; en een introductie van de bands aan de heavy-programmeurs van Nederland.
In Noord-Brabant meldden zich wel liefst dertig bands. Voor de jury een stevige noot om te kraken welke band zich mocht plaatsen voor de Talent Tour in onze provincie. De selectiecommissie van de Brabantse voorronde vond plaats op woensdag 3 mei.
Er waren vier commissieleden – Rob van der Ham (heavy programmeur Willem Twee), Joël Heijda (programmeur 013), Hayo Vaders (programmeur Gebouw T) en Alma Alizadeh (zangeres For I Am King – namen in totaal 30 aanmeldingen door en maakten de selectie van vijf bands.
Jury
In de jury tijdens The Rock Circus Talent Tour Brabantse voorronde op vrijdag 26 mei hebben zitting Rob van der Ham (heavy programmeur Willem Twee en juryvoorzitter), Frank Helmink (Buma Cultuur), Yvonne Maclean (Musichub Brabant) en Sjoerd Ewals (directeur Jera on Air).
Naast de jurystem is er ook tijdens de voorronde een publieksstem. Deze wordt ook meegenomen in het bepalen van de winnaar.
A Knight Under Maria’s Altar
Op het Rock Circus festival spelen onder andere Electric Callboy, Powerwolf, Epica, Avatar, Cradle of Filth en Up the Irons maar de lijst is nog lang niet volledig.
Tekst aangeleverd door Linda Köke/Willem Twee Muziek en Beeldende Kunst
