POPRONDE DEN BOSCH 2023

POPRONDE DEN BOSCH 2023

O.A. VELOCITY MADE GOOD
WILLEM TWEE POPPODIUM
VRIJ. 06/07 OKT.
00:30

MEER INFO

THE ROCK CIRCUS

THE ROCK CIRCUS

MET O.A. NEPHYLIM
BRABANTHALLEN
ZA. 04 NOV.

MEER INFO

MY BABY

MY BABY

WILLEM TWEE POPPODIUM
VR. 15 DEC.
21:00 UUR

MEER INFO

Primaat

De Roze Bril van Primaat bij Popronde Den Bosch

Vlijmscherpe Nederlandstalige raps, funky blazers en jazzy keys met overweldigende energie

De Nederlandstalige funk & rap band Primaat uit Overijssel lanceert de single Roze Bril bij Popronde Den Bosch op vrijdag 6 oktober. The place to be is Huis73 waar ze twee keer zullen optreden, namelijk om 21:00 en 22:15 uur. De single wordt vervolgd met de gelijknamige debuut EP die in maart 2024 wordt uitgebracht.

Primaat

 Primaat
Primaat – ©Noah Ralph

Het achtkoppige Primaat is dé opkomende live hiphop/funk sensatie uit het oosten, volgens kenners. De band zal die avond niet alleen optreden tijdens Popronde Den Bosch, maar ze zullen ook gelijktijdig hun allereerste single Roze Bril van hun gelijknamige debuut EP uitbrengen.

Roze Bril
Roze Bril – artwork ©Neal Nieuwenkamp

Volgens ingewijden dé perfecte manier om de winterdip op afstand te houden en jezelf te verwennen met de nieuwste muziek van deze band, die speciaal naar Den Bosch komt. En wie zich George Clinton en zijn band Parliament nog kan herinneren, herkent dezelfde dynamiek maar dan wel Nederlandstalig.

Voor de EP werkte Primaat samen met Ferdy van der Singel (o.a. Bekend van Bløf en Tommy Ebben) en dit bleek een gouden greep. Ferdy wist de energie die de band tijdens hun live show heeft perfect vast te leggen en om te zetten in een banger van een debuut-EP.

De Melkweg schreef:
Ontstaan vanuit de ‘Monkey Jams’ die in Overijssel werden gehouden, is deze band eigenlijk een soort logisch uitvloeisel vanuit de muzikanten community Colored Monkeys. Via deze community wist Primaat dan ook al een aantal live videoclips op te nemen in de zogeheten ‘Monkey HQ’ studio. Aanstekelijke muzikaliteit, gepaard met een soms zelfs theatrale uitstraling werd het resultaat van deze livesessies, en laat dat dan ook precies zijn wat deze band zo charismatisch maakt.

Wie is wie

Primaat
Primaat – ©Ron van Rutten

De ritmesectie bestaat uit drums: Noah Ralph, bas: Jonathan Spruyt, percussie: Pascal Schouten. De blazerssectie wordt ingenomen door op sax Richard Wevers en op trompet Jan Arndt. Verder op gitaar Ruben Verkerke en op keys Neal Nieuwenkamp. En last but not least frontman en MC Fabian Schrijver.


Foto’s: Noah Ralph en Ron Rutten
Coverfoto: Richard Wevers
Artwork: Neal Nieuwenkamp

Tekst o.a. Lisanne Sinnema van iGNITE! Music Agency en De Melkweg

Jim Keller

Jim Keller geeft een dijk van een concert

Zijn songs roepen associaties op met anderen maar gaan dan over op een eigen stijl

Jim Keller speelt vandaag met een vier-mans band. En wat voor een. Alleen de soundcheck klinkt al fantastisch. De Amerikaanse zanger/gitarist Jim Keller toert momenteel door Nederland en wordt begeleid door muzikanten die hun sporen in de muziek al ruimschoots verdienen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Roel Spanjers op toetsen en Rowin Tettero op drums. Gitaristen Jan van Bijnen en Adam Minkoff zijn bijzonder goed ‘geoutilleerd’ met Fender bas, Gibson SG, Resonator, Squier Telecaster en Gretsch. Tijdens het concert worden ze allemaal bespeeld en onder elkaar geruild.

Jim Keller

Jim Keller
Jim Keller – akoestisch

Jim Keller begint meteen, kondigt ook gedurende het concert weinig aan, wat mij makkelijk lijkt want dan hoef ik alleen de setlist te volgen. Maar dat blijkt een illusie. Hij wijkt meteen al af door met twee ballads te starten. Dat zijn de fraaie titelsong van zijn laatste album Spark & Flame en Loving Her Again. De derde song is het vlottere Falling Down.

Hoe dan ook, alle nummers klinken prachtig, met goede meerstemmige harmonieën zoals op Bells Of Notre Dame en Modern Girl.

Jim Keller
Jim Keller – Duesenberg Starplayer

Keller heeft een warme, veelzijdige stem. Zijn songs en intro’s roepen soms associaties op met anderen maar gaan dan over op een eigen stijl. Hij begint op akoestische gitaar, maar neemt na een viertal nummers zijn felblauwe Duesenberg Starplayer ter hand voor het pakkende intro van Tower Of Love. Trump ontspringt ook dit keer niet de dans met Fight To Fight* (Zie filmpje onderaan).

Omdat er tussen de nummers door weinig wordt gepraat, is het een vol concert met heel veel goeie nummers die ik niet allemaal ga noemen. De eerste set wordt afgesloten met het rockende Crossfire.

Tweede set
Easy Rider, mooi gezongen met een Tony Joe White touch en een mooie solo van Van Bijnen. Gevolgd door Back On Top en Delicate Thing met extra aandacht voor de Hammond-klanken van Spanjers. Van Bijnen op de Resonator tijdens het sfeervolle Breath It In. New Orleans klinkt door op Take Me for A Ride.

Nienke Dingemans
Nienke Dingemans – gastoptreden

Keller had eind 70-er jaren een grote hit met het nummer 867-5309/Jenny, wat door mij als ‘keigoed’ is genoteerd. Na de mooie klanken van Heaven Can Wait is het tijd voor een gastoptreden van het zeer jonge blues-talent Nienke Dingemans met Last Train To Brooklyn. Zij wordt warm aangekondigd door Jim Keller omdat hij ervan overtuigd is dat zij ieder woord gelooft wat ze zingt.**

Jim Keller and band
een dijk van een concert

Jim Keller geeft vanavond een dijk van een concert met strak drumwerk van Tettero, een excellerende Roel Spanjers op de toetsen, geweldige solo’s van zowel Van Bijnen als Minkoff. Voor dit concert kwamen zelfs mensen uit België die genoten van de akoestiek van onze clubzaal en de moeite namen om 160 kilometers te rijden (en ook nog terug).

Om te eindigen met hun woorden “Jim Keller was formidabel”. Niets meer aan toe te voegen!


Setlist: Spark & Flame, Loving Her Again, Falling Down, Blue Horizon, Mistakes, Bells Of Notre dame, Tower Of Love, Fight The Fight, Breath It In, Crossfire, Magic, Easy Rider, Back on top, Delicate thing, Pretending, Heaven can Wait, Maria Come home, Mercury blues, Up All Night, Even Angels have to fall, Take Me For A Ride, Modern Girl, 867-5309/Jenny, Ohio, Swingin (wellicht is e.e.a. gewijzigd)

  • Gefilmd door Monique en op YouTube te zien.
    ** Volledig concert van Nienke Dingemans bij de BlueRoom Sessions op 20 februari 2024

Tekst Recensie: Wies Luijtelaar
Fotografie: Wies Luijtelaar | Monique Nuijten


H73 Live!

H73 Live! haalt uit met twee verschillende orkesten

Stadscomponist ’s-Hertogenbosch Bart van Dongen viert eerste jaar voor vol huis H73

H73 Live! presenteert een zevental composities van Stadscomponist ’s-Hertogenbosch Bart van Dongen op zaterdag 23 september in de foyer van Huis73. Er is veel belangstelling voor deze gelegenheid. Alle zitplaatsen zijn bezet en aan de bar staat ook een pak mensen. Na het welkomstwoord van Bart van Dongen posteert Edward Capel zich voor het orkest.

H73 Live!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Naast instrumentale composities werkt Bart met tekstdichters zoals Eva van Pelt, stadsdichter Doeko L. de Dichter. en kanaaldichter Rick Terwindt. Dat heeft liederen opgeleverd die gezongen kunnen worden. De orkesten Misty House o.l.v. Edward Capel en de Aanhaak Fanfare o.l.v. Bart van Dongen zijn voor deze gelegenheid ineen gevoegd. Vincent Roes zorgt voor vocalen in de eerste nummers van deze middag.

Elke maand publiceert Bart van Dongen een compositie in het huis-aan-huis blad De Bossche Omroep. Dat doet ie al sinds oktober 2022 bij zijn aanstelling als stadscomponist. De volgende stukken worden uitgevoerd:

    • Lentebries
    • Waarom
    • Oorlog, houdt het dan nooit op
    • Kanaal – tekst Rick Terwindt
    • Kwijtgescholden – tekst Doeko L.
    • Dit huis is een museum – tekst Eva van Pelt
    • Met z’n allen

In totaal heeft Bart van Dongen twaalf composities gemaakt afgelopen jaar. Elke maand een compositie. En nu zijn aanstelling waarschijnlijk met een jaar wordt verlengd, kan de stad Den Bosch de volgende twaalf tegemoet zien.

Edward Capel
Edward Capel

Edward Capel dirigeert de eerste drie nummers van H73 Live! en dat doet hij op zijn manier. Zijn gestiek is op zijn zachts gezegd heftig te noemen en wijkt sterk af van hoe kandidaten van het tv-programma Maestro het normaliter doen, namelijk met een stokje. Edward doet het bezielend met zwaaiende armen en bereikt daarmee eigenlijk hetzelfde.

H73 Live
Vincent Roes

Zanger Vincent Roes is goed bij stem. Helaas is de akoestiek in de foyer niet al te best, maar dat gegeven is bekend. Na drie nummers neemt Bart van Dongen het stokje over van Edward Capel en staat Eva van Pelt achter de microfoon. Zij spreekt/zingt de tekst van de compositie Kanaal van tekstdichter Rick Terwindt en Kwijtgescholden van Doeko L. en vervolgens haar eigen tekst in Dit huis is een museum.

Eva van Pelt
Eva van Pelt

H73 Live! wordt toepasselijk afgesloten met het stuk Met z’n allen. Het is een instrumentale compositie met een zweem van Spaanse en Arabische elementen. Bart nodigt het publiek uit om ritmisch mee te klappen met het nummer dat met a-tonale klanken eindigt. Het publiek trakteert de spelers op een warm en lang applaus.

Velocity Made Good

Velocity Made Good op zoek naar nieuwe geluiden

Willem Twee studio's heeft dezelfde diepgang als wat ze op het Wad hebben aangetroffen

Velocity Made Good – dat zijn Thomas Venema en Wytse Dijkstra – speelt 6 oktober op Popronde Den Bosch in Willem Twee Poppodium. In het weekend van 16 en 17 september maakt het duo opnames met behulp van de unieke analoge apparaten van de Willem Twee studio’s.

Ze hopen de opnames op een later tijdstip uit te brengen maar sowieso krijgt Den Bosch de première van die opnames als ze hier op vrijdag 6 oktober optreden.

Velocity Made Good

Velocity Made Good
Thomas Venema en Wytse Dijkstra

Thomas Venema en Wytse Dijkstra komen uit Leeuwarden, Friesland en ondernamen een zoektocht naar wat ze mooi vinden. Dat leidde tot een zeiltocht van twee weken op de Waddenzee met een scheepslading vol synthesizers en instrumenten.

Op het Wad maakten ze veel geluidsopnames. Van zowel boven als onder water, het geluid van mensen, natuur en machines. Die opnames verwerkten ze tot muziek waarmee ze nu door heel Nederland toeren.

Thomas Venema: Op die manier zijn we met iemand in contact gekomen van de Willem Twee en die zei ‘Willen jullie bij ons langskomen in onze bijzondere Willem Twee studio’s?.

KLANKGAT: Is dat een logische stap om te gaan doen?

Velocity Made Good
Willem Twee studio’s

Wytse Dijkstra: Ja, juist. We zijn in een aantal studio’s geweest en hier staat synth apparatuur uit de jaren ’50 met zoveel diepgang. In die zin lijkt het heel erg op de zoektocht die we op het Wad hadden.

Met een zeilbootje zijn we met z’n tweeën het Wad opgegaan naar de diepgang die daar te vinden is. Alle geluiden die je niet per se in eerste instantie tegenkomt maar wel later als je gaat graven en langere tijd bent. Dan kom je ineens nieuwe geluiden tegen.

Thomas en Wytse proberen de tegenstelling te vinden tussen geluiden uit de natuur en die de mens toevoegt. Wat ze nu bereiken in de Willem Twee studio’s heeft dezelfde diepgang als wat ze op het Wad hebben aangetroffen.

Nieuwe geluiden
Velocity Made Good zoekt zowel op het Wad als in de Willem Twee studio’s naar nieuwe geluiden die aan een kant iets vredigs hebben maar tegelijkertijd ook spanning en gevaar in zich hebben, een constante dreiging.

Door die werelden bij elkaar te brengen proberen Thomas en Wytse de muziek te maken die ze uiteindelijk op het podium gaan spelen.

Bestaan er nog wel nieuwe geluiden?

Thomas: Nou, wel nieuwe geluiden voor mij. Ik heb nog niet alles gehoord op de wereld. Ik kan mezelf nog laten verrassen en ja, misschien hebben andere mensen het wel al gehoord. Zou kunnen.

Thomas Venema
ik heb nog niet alles gehoord

Wytse: Ik kan me iets specifieks voor de geest halen, toen we op het Wad droogvielen, midden op zee. We konden een halve dag geen kant op. Je moet je daar bij neerleggen. We deden een rondje op de zandbank. Je had de wind, de beestjes.

Dan denk je, we hebben alles en loop je terug naar de boot. Toen begon de wind een paar graden te draaien waardoor er een resonantie in de mast ontstond die verschillende klanken in zich had wat zich gedurende een paar uur verder ontwikkelde. Iets wat je niet verwacht, niet kan plannen. We hebben daar alle microfoons op gericht. We konden gewoon wachten.

Krijgen we die mast ook te horen als jullie optreden bij Popronde in Willem Twee?

Thomas: Ja. Wij hebben er al iets van gemaakt en dat spelen we nu dan ook al. Als we in Willem Twee gaan spelen dan gaan we dat nummer ook doen. Je moet wel zoeken om het te horen. Maar als je weet dat het er zit dan…. Dat is ‘m. Den Bosch wordt sowieso de eerste plek waar we het zullen gaan spelen.

Willem Twee krijgt de première bij Popronde Den Bosch van wat Velocity Made Good dit weekend in de studio aan het maken is. Thomas en Wytse vinden het een unieke kans dat ze in deze studio mogen werken. Die kans is mogelijk gemaakt door Arlet Langewender, coördinator bij zowel Popronde Den Bosch als Willem Twee.

Wytse: Zij had gehoord van ons project dat we het Wad op gingen en heeft alle koppelingen gemaakt.

Wytse Dijkstra
unieke kans voor Velocity Made Good

Arlet schreef: Het idee is dat we de analoge studio’s, welke nu voornamelijk gebruikt worden door musici uit de meer niche hoek van de elektronische muziek, bekender maken binnen de popsector. Dit project met Velocity Made Good is nu nog een experiment. Daarom hebben we subsidie gekregen van de Gemeente ‘s-Hertogenbosch.

Mocht het bevallen dan wil ik dit voor Popronde 2024 weer proberen. Op die manier kunnen we jaarlijks een act uit de popsector in de Willem Twee studio’s laten werken om zo de studio’s bekender te maken binnen de popsector als plek voor nieuwe makers.


Velocity Made Good – Treppe

 


Velocity Made Good op Spotify

Farida Amadou - TUMULT!

TUMULT! opent met 3 toppers progressieve muziek

Gevarieerde line-up is traktatie voor liefhebbers die open staan voor muziek uit het niche spectrum

Willem Twee Toonzaal opent het nieuwe seizoen net als de afgelopen drie jaar met het elektronisch en jazz event TUMULT! De line-up telt drie internationale absolute sterspelers uit de progressieve muziek. Dat zijn bassiste Farida Amadou, celliste Mabe Fratti en haar orkest en DJ Antenes die wordt bijgestaan door telegrafist Bernard Grijpstra. Deze TUMULT!-avond is de eerste van drie edities van dit seizoen.

TUMULT!

Farida Amadou

TUMULT!
solo set op TUMULT!

Farida Amadou opent het TUMULT! evenement. Voordat zij het podium van de Toonzaal betreedt, spreekt organisator Rikkert Brok een welkomstwoord uit en licht hij de avond toe. Ook nodigt hij mensen uit om berichten te schrijven op velletjes papier die later in de act van Antenes gebruikt worden.

Farida komt uit Brussel en speelt de elektrische basgitaar. En daar houdt elke vergelijking dan ook meteen mee op. Met de bas verbonden aan pedalen bouwt zij een set op die ik nog nooit heb gehoord. De bas hanteert zij eerder als een percussie- dan een snaarinstrument. Dat doet zij op haar schoot.

TUMULT!
conventioneel

Haar solo-set is één langgerekte exposé van wat zij uit een basgitaar kan halen. Soms ‘normaal’ zoals je het bespelen van een bas behoort te doen, conventioneel wordt het echter nooit.

Opvallend is dat haar gelaatsuitdrukking de hele set niet of nauwelijks verandert. Haar concentratie span is hoog. Slechts een keer laat ze een flauwe glimlach toe als ze een plectrum laat vallen en iemand uit het publiek daar een grappige opmerking over maakt.

Al met al een sterke set in vrije improvisatie- en experimentele muziek. TUMULT! genoeg.

Mabe Fratti en orkest

TUMULT
Mabe Fratti

Mabe Fratti neemt een behoorlijke begeleiding mee. Twee strijkers, een drummer, een toetsenist/gitarist en zichzelf op cello én leadvocal. Deze hele set wordt opgenomen en daarvoor staan speciale microfoons opgesteld waaronder supergevoelige elektret microfoons.

Het is nieuw werk en nog nooit live voor publiek gespeeld. Dus gaat het hier nu om een wereldpremière. Bij TUMULT!. Dit werk is voor een deel gemaakt tijdens een residentie in Willem Twee Studio’s. Het is een wonderlijke mix van klassiek, wereldmuziek en pop. Mabe Fratti woont in Mexico City, geboren in Guatemala en zingt in het Spaans.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De nummers zijn experimenteel progressief maar verrassen je als er plots harmonieus wordt gezongen en het in een popsong verandert. Zomaar ineens. Dat wordt dan weer gevolgd door een kakofonische gitaarsolo of af en toe een krijs van Mabe. Het is niet wat het lijkt maar het klopt wel.

Het is ook niet helemaal zeker wat Mabe en band gaan doen met de opnames. Wordt het de opvolger van het veel geprezen album Se Ve Desde Aquí  dat vorig jaar uitkwam? Gitarist/toetsenist en producer Hector vertelt dat ze er nog niet uit zijn.

Mabe Fratti
klassiek, wereldmuziek en pop

Het is te hopen dat er snel meer duidelijkheid komt. Want wat Mabe en vrienden hebben laten horen, verdient wereldkundig gemaakt te worden.

Antenes

Tumult
Antenes

De derde set is aan de in New York gevestigde DJ, producer en elektronische kunstenaar Antenes. Het display op het podium is traditioneel, klassiek haast. Een tafel waarop apparatuur is uitgestald met veel draden en pluggen.

Naast Antenes zit Bernard Grijpstra met voor zich een boek, papieren velletjes en een telegrafie knop. Op die papieren velletjes staan de berichten die mensen hebben geschreven. Grijpstra telegrafeert die berichten in morse naar de sequencer of synthesizer. Antenes manipuleert de morse signalen naar elektronische geluiden.

Antenes
klassieke opstelling

Antenes staat bekend om haar soundscapes en zo begint zij dan ook aan haar TUMULT! set. IJle tonen wervelen door de tropisch warme ruimte van de Toonzaal. Na tien minuten geeft zij met een knikje aan Bernard Grijpstra dat hij kan beginnen met het verzenden van morse signalen.

De bewerkingen zijn eerst heel subtiel, je hoort de signalen amper. Dan verandert de toon, wordt zwaarder, luider en heftig om vervolgens af te zwakken. Als alle berichten zijn verzonden, gebruikt Grijpstra teksten uit het boek.

Tumult!
Bernard Grijpstra – telegrafist

Antenes onderzoekt hoe telegrafische boodschappen kunnen worden getransformeerd tot nieuwe vormen van artistieke expressie. Het is een trend in de elektronische muziek om oude analoge apparaten in te zetten. Deze set staat qua opzet het dichtst bij wat de Toonzaal en de studio’s te bieden hebben: onderzoek en experiment.

TUMULT! komt drie keer per seizoen. Nog twee te gaan en zeker om naar uit te zien.

Doug MacLeod

Doug MacLeod trapt het nieuwe BRS seizoen af

Traditionele bluesmuzikant met mooie songteksten en een groot arsenaal aan verhalen

Het is aan blues-coryfee, singer songwriter en ’teacher’ Doug MacLeod  om het concertseizoen 2023-2024 van Blue Room Sessions (BRS) af te trappen. Country, blues, country-blues, uitgevoerd door slechts één man en één gitaar en tóch klinkt het of er zich meerdere artiesten op het podium bevinden.

Doug MacLeod

Doug MacLeod
Doug MacLeod

Het nieuwe seizoen is goed begonnen met een indrukwekkend en uitverkocht optreden van blues-coryfee, singer songwriter en ’teacher’ Doug MacLeod (New York 1946). Hij staat bekend om zijn soulvolle en expressieve stijl van akoestische blues, zijn expressieve gitaarstijl en mooie teksten.

De soundcheck neemt vanavond slechts drie minuten in beslag. “The sound is great” of iets van die strekking roept hij tegen geluidstechnicus Stephan, die nog nooit zo snel klaar was. Maar al is dit de kortste soundcheck ever, het concert is kwalitatief van hoog niveau.

Slechts één man en één gitaar en tóch klinkt het of er zich meerdere artiesten op het podium bevinden.

persoonlijke verhalen
persoonlijke verhalen

Geroutineerde Doug put net als de vorige keer uit een groot aantal persoonlijke verhalen uit zijn lange repertoire. Elk nummer wordt dan ook uitgebreid ingeleid. Hij start met Long Black Train, al tappend met zijn glanzende sierlijke schoenen.

Het tweede nummer Dubb’s Talking Dissapointment Blues wordt ingeleid met een grappig beeld van een mee naar huis genomen ‘date’ die zich langzaam ontdoet van alles wat hem aanvankelijk in haar aantrok. Eerst verdwijnen de valse wimpers, pruik, jarretels, gebit en nog meer zaken.

Toen ze “I’m ready” riep was Doug weg, dook in de kast tot ze sliep. Volgens onze vaste gast Gerard Kooijman kon of wilde Doug‘s vriend en leermeester George ‘Harmonica’ Smith hem geen Doug noemen, maar Dubb, vandaar de titel.

Doug MacLeod
Dubb

Van het album A Soul To Claim speelt hij de titelsong. De intro doet mij aan Tony Joe White’s Polk Salad Annie denken. Plaquemine wordt ingeleid met het relaas over Hall Of Fame member Bruce Bromberg, producer van o.a. het succesvolle album van Robert Cray, die daar overigens erg rijk van werd. Het rustige Cold Rain worden mooi begeleid met slide.

Het laatste nummer van de eerste set is Horse With No Rider, eveneens geïnspireerd door bovengenoemde George ‘Harmonica’ Smith die vaak op zijn veranda zat en tijdens volle maan een paard zonder ruiter zag, wat staat voor de dood.

Tweede set

Blue Room Sessions
deltablues

Sterk ‘delta-achtig’ intro en bijna overslaande stem tijdens Plowing Mule. Na I’m Gone volgt Roll Like A River voorafgegaan door een verhaal over besluiteloosheid. MacLeod, tot drie keer toe terugkerend naar St.Louis, zittend op een boomstam aan de Mississippi rivier, mijmerend of hij ‘in the navy’ zou gaan of niet (uiteindelijk werd het vier jaar zonder ooit op een schip te varen).

Muzikant worden ja dan nee. Gaan trouwen of niet. Mooi verhaal en nummer (zie onder)*. Aan het einde het indrukwekkende The Night of The Devil’s Road inclusief een ‘Ry Cooder’ intro.

Het gaat te ver om alle door mij genoteerde verhalen te vermelden maar het zijn er veel en vaak heel beeldend en vermakelijk verteld.

Doug MacLeod, die al vele awards won, is naast een begenadigd (slide) gitarist, ook een rasartiest met een fraaie zangstijl, soms half vertellend-half zingend en behept met een goed gevoel voor humor.

hoge opkomst
hoge opkomst BRS

Dat hij een grote schare fans heeft blijkt uit de hoge opkomst en het wederom muisstille geboeide publiek. Mooi eerste concert van een hopelijk succesvol nieuw seizoen


Setlist Doug MacLeod:

Long Black Train, Dubb’s Talking Dissapointment Blues, Soul To Claim, Plaquemine, Cold Rain, Horse With No Rider

Tweede set: Plowing Mule, I’m Gone, Roll Like A River, Big City Woman, Money Talks, Smokey Nights, The Night Of The Devil’s Road.

*Gefilmd door Monique en te zien op YouTube.

Tekst Recensie: Wies Luijtelaar
Fotografie: Wies Luijtelaar | Monique Nuijten

Khayal

Khayal centraal in Indiase klassieke muziek

Verbeeldingskracht van Alok Lahiri, Abhisek Lahiri en Partha Sarathi Mukherjee in Willem TweeToonzaal

De Noord-Indiase muziekstijl Khayal – verbeeldingskracht – staat centraal in de Hindoestaanse klassieke muziek. Sarod spelers vader en zoon Alok & Abhisek Lahiri en Partha Sarathi Mukherjee op tabla geven in de tropisch warme Toonzaal een fraai staaltje van die Khayal stijl af.

Khayal

Khayal
Vlnr: Partha Sarathi Mukherjee, Alok en Abhisek Lahiri

Khayal is een van de belangrijkste vormen van Noord-Indiase klassieke muziek, met name in de Hindoestaanse muziektraditie. Het is een muziekstijl waarbij improvisatie een cruciale rol speelt.

Khayal betekent letterlijk “verbeelding” of “gedachte”. Musici gebruiken de melodische en ritmische elementen van de raga en tala om verschillende stemmingen en nuances over te brengen.

Een raga is een melodieus concept dat een reeks tonen en melodische patronen beschrijft die een specifieke emotionele en esthetische sfeer creëren. Een tala is een ritmisch patroon dat de tijdseenheid en het ritme van een muziekstuk bepaalt.

Tabla
Tablas

In zijn voorwoord legt een Nederlandse woordvoerder aan het publiek uit wat ze zoal kunnen verwachten van deze klassieke Hindoestaanse muziek. Waar het Westen de nadruk legt op harmonie, vormt melodie in de Indiase muziek het hoofdmotief, de leidraad.

Laat ik dan ook erbij vermelden dat ritme – snelheid – net zo goed wezenlijk is. Dat komt vooral tot uiting in het bespelen van de tablas.

Een tabla is een traditioneel percussie-instrument dat prominent wordt gebruikt in de Noord-Indiase muziek, met name in de Hindoestaanse muziektraditie.

Qua snelheid doet zoon Abhisek Lahiri op zijn sarod niet onder voor het spel van Partha Sarathi Mukherjee op tabla.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zoals gezegd is improvisatie is een kernaspect van Khayal-muziek. Sarod speler Abhisek Lahiri start de eerste set met een Ochtendlied, een bandish*, een vaste compositie of kort muzikaal thema. Van daaruit kan hij gaan improviseren.

Met improvisatie is het echter moeilijk te achterhalen wat vaststaat en wat er nieuw bijkomt. Dat weet alleen de speler.

Na deze solo op sarod spelen Abhisek en Partha Sarathi een Avondlied en smelten de tonen van het verre India samen met de warm tropische temperatuur in de Toonzaal waar ventilatoren tevergeefs voor verkoeling proberen te zorgen.

Het einde van dit Avondlied is werkelijk indrukwekkend in klank, melodie en ritme. Een lang applaus is dan ook meer dan terecht.

Tweede set

sarod
sarod virtuozen

In de tweede set zien we een samenspel van vader en zoon op de sarod. Waar de zoon de snelheid en bravoure van de jeugd in zijn spel brengt, zie je de vader meer bedachtzaam zijn snaren beroeren, ja tokkelen zelfs. Vaker gunt hij zijn gretige zoon meer ruimte in spel en improvisatie door hem met een handgebaar daarin uit te nodigen.

Alok Lahiri
Alok Lahiri

Het tweede nummer in deze set is wederom een Avondlied. Het is een lang nummer. In de Khayal traditie van de Noord-Indiase muziek zijn nummers van meer dan een uur eerder regel dan uitzondering en dat is dit nummer zeker niet.

Alle drie spelers nemen en krijgen de ruimte om hun kunde tentoon te spreiden. Soms zie je vooral de zoon zoeken naar de juiste ingang van zijn improvisatie.

Het derde nummers is relatief kort en zou je kunnen zien als een soort toegift. Een lang en staand applaus (en nu eens een keer terecht) is de beloning van het magistrale Khayal spel van deze drie virtuozen.

Khayal
tropische warmte in de Toonzaal

Het concert in de Toonzaal maakt deel uit van een Europese tournee. Hierna spelen ze nog in enkele Nederlandse steden om vervolgens naar Duitsland en Frankrijk te gaan. Volgend jaar staan de Verenigde Staten in de planning.

 


Alok Lahiri – sarod
Abhisek Lahiri – sarod
Partha Sarathi Mukherjee – tabla


*Een bandish is een term die wordt gebruikt in de Indiase klassieke muziek, zowel in de Noord-Indiase (Hindoestaanse) als in de Zuid-Indiase (Karnatische) muziektradities. Het verwijst naar een gecomponeerde muzikale compositie of een melodieus thema dat dient als basis voor uitvoeringen in deze tradities.

Gert Gering

Gert Gering programmeur klassieke en actuele muziek

Met hem bekrachtigen Theater aan de Parade en Willem Twee hun samenwerking

Den Bosch staat terecht bekend als cultuurstad van het zuiden. Er is een enorm aanbod van zo ongeveer elke muzieksoort die je maar wensen kan. Tegelijk zou het fijn zijn als concerten en zeker klassieke en nieuwe muziek, beter bezocht zouden worden. Ze zijn het dat waard.

Onlangs sprak ik met Gert Gering op locatie bij de Willem Twee Kunstruimte. Bij binnenkomst kreeg ik meteen een mooie folder met programma in mijn handen gedrukt met als titel: “van Barok viool tot nieuwe muziek”. Als je ook maar een beetje belangstelling voor muziek hebt kan je hier niet alles maar wel heel veel vinden van wat je hartje begeert.

Gert Gering
Gert Gering

Wie is Gert Gering?
Gert heeft vele jaren ervaring als programmeur van muziek in onder andere Tilburg. Hij heeft daarvoor een opleiding aan het conservatorium gevolgd, nadat hij het werk al lang deed. Hij heeft zich beziggehouden met het fonds podiumkunsten popmuziek, en heel wat andere initiatieven.

In die hoedanigheid heeft hij altijd gekeken naar vernieuwing in de muziek en het bij elkaar krijgen van de professionals en goede amateurs.

Programmeur zijn houdt veel meer in dan groepen aanschrijven en een prijs afspreken. Het gaat om de visie, om koers bepalen. Om mensen bij elkaar brengen en kijken waar aansluiting gevonden kan worden.

Daarom houdt Gert van het verbinding zoeken. Tussen muzikanten, plaatsen waar kan worden opgetreden en publiek, talenten vinden en die koppelen aan spel en samenwerkingsmogelijkheden.

Hoewel van oorsprong geen klassieke man is hij die muziek later enorm gaan waarderen. En dat houdt ook mogelijkheden tot fusie van stijlen in zich. Nu in Den Bosch op cultuurgebied meer en meer de samenwerking wordt opgezocht een prima mogelijkheid zijn talenten en ervaring te gebruiken.

Wat zijn de grote plannen?
Klassieke muziek meer bekendheid geven bij een groter publiek. Er gebeurt enorm veel moois en er is aanbod van zeer getalenteerde muzikanten die absoluut de moeite waard zijn om te beluisteren. Daarin is het ook goed om stijlen meer te verweven.

Heel veel muzikanten houden zich niet zozeer bezig met de vraag wat de stijl die ze vertolken precies is, het gaat om de muziek en de schoonheid daarvan. De genre indeling leeft meer bij programmeurs en vaak ook publiek.

Maar juist over grenzen heen durven kijken kan tot zoveel meer mooie ervaringen leiden. Zo is bijvoorbeeld de introductie van electronika in klassieke muziek een prachtige manier om nieuwe mogelijkheden te creëren. Tegelijk zijn er ook nieuwe Nederlandse componisten die veel meer aandacht verdienen.

Belangrijk is dat we aandacht blijven besteden aan de ontwikkeling van nieuw talent, je moet nu eenmaal ervaring opbouwen en speelruimte krijgen om je te kunnen ontwikkelen. Daarin wordt vaak onderschat hoe moeilijk het is om een stuk te componeren. En hoeveel podiumervaring er nodig is om dat goed neer te zetten.

Gert Gering
samenwerking – kleinschaligheid – nieuw publiek

Issues om aan te pakken?
Er moet meer aandacht komen voor samenwerking, overstijgen van grenzen. Enerzijds moet kleinschaligheid voor niche activiteiten mogelijk blijven (bv de zuiver elektronische muziek, waar een broedplaats voor nieuw talent kan zijn), anderzijds is het bereiken van nieuw publiek voor klassieke concerten aandachtspunt.

Ook het bekend krijgen van muziek bij kinderen is belangrijk, waarbij we ze geen vastgelegde vormen moeten opdringen. Ook daar gaat het om samenwerking met scholen en moeten we andere bruggenhoofden vinden. Daarbij moeten we hier en daar wat meer risico durven nemen en weg gaan van de platgetreden paden.

Vaak beoordelen critici nieuwe muziek op basis van oude overtuigingen terwijl er nu juist ruimte moet zijn voor nieuwe interpretaties en uitvoeringen.

Vanuit KLANKGAT kunnen we stellen dat het enorm de moeite waard is om de programma’s van Willem Twee en Theater aan de Parade te bekijken en hun concerten te bezoeken.


Foto’s: Erwin Engelsma

No Way

No Way en Toxic Shock trappen het nieuwe seizoen af

Willem Twee’s Heavy Hangout is weer begonnen

De Bossche trots op hardcore gebied No Way mag het nieuwe seizoen van Willem Twee’s Heavy Hangout opluisteren. In datzelfde genre volgt de Antwerpse band Toxic Shock daarna, toch voor de derde keer alweer op een bühne van de Bossche muziekscene.

No Way
No Way- ©Brigitte Mulders Fotografie

Kleine Bossche Platenbeurs
Zondagmiddag 3 september. Het is warm en zonnig als ik naar de stad fiets. Ik ben mooi op tijd om eerst op de Kleine Bossche Platenbeurs door de bakken te struinen, voor ik doorga naar de Willem Twee.

Bijna meteen al vind ik iets waar ik blij van wordt. De middag kan eigenlijk al niet meer stuk. Nog wat meer spitten levert me de ene verbazing na de andere. Hardcoreplaten waar je vroeger drie knaken voor neerlegde bij je platenboer, staan hier voor het tienvoudige en meer. Tsja.

Met een tasje vinyl ga ik door naar de Boschdijkstraat, waar het nieuwe seizoen van Willem Twee’s Heavy Hangout vanmiddag opent.

No Way

No Way
No Way – ©Brigitte Mulders Fotografie

De eerste band van vandaag No Way is Bossche hardcore, in de traditie van Amerikaanse straight edge- bands van begin jaren tachtig. Straight edge houdt in dat men niet rookt, drinkt en meestal vegetariër danwel veganist is. Al naar gelang hoe streng men zelf in de leer is natuurlijk.

No Way bestaat uit vier piepjonge gasten die met veel energie en overtuiging hun set spelen. Na een valse start, door wat technische problemen, spelen ze een redelijk strakke pot hardcore. Er zijn een paar kleine foutjes te horen, maar de gunfactor is groot. Tof dat deze jongens het stokje overnemen en er zo weer een nieuwe lichting hardcore staat te drammen om van zich te laten horen.

No Way sluit hun set af met de Undertones ‘classic’ Teenage Kicks. Eerder meen ik invloeden van Suicidal Tendencies en Minor Threat (tnx Jan Hein) te horen. Als toegift neemt de zanger de bas over van de bassist en uisluiten ze dit optreden als trio af, waarbij de bassist vrij is om met een aantal vrienden en fans nog even lekker voor het podium te pogoën en slamdancen.

Toxic Shock

Toxic Shock
Toxic Shock- ©Brigitte Mulders Fotografie

Antwerpenaren Toxic Shock mogen nu laten zien waar ze goed in zijn. No nonsense hardcore, met een vleugje thrashmetal, daar zijn ze goed in.

Er is duidelijk te horen dat dit vijftal al wat jaren samen speelt. Alles klinkt als een klok. Strak, gedegen, snel, en nummers met een eigen smoel. De samenzang tussen zanger en zanger- gitarist is fel, de drummer vindt in alle snelheid toch ruimte voor wat creatieve ‘fills’, de leadgitarist soleert goed en goed gedoseerd, en onderwijl staat de bassist schijnbaar stoïcijns zijn partijen te pompen.

Toxic Shock
Toxic Shock- ©Brigitte Mulders Fotografie

Toxic Shock staat nu voor de derde keer in Den Bosch, en weer spelen ze voor alles wat ze waard zijn, ze gaan werkelijk voluit. En, zoals ze wellicht in Antwerpen zouden zeggen, ‘meer moet dat niet zijn’. Hulde aan deze vijf heren, met hun uitgekiende mix van thrash en (New York-) hardcore.


Fotografie: Brigitte Mulders Fotografie