Een keur aan muzikanten zoals GOAT, Koshiro Hino, Tot Onyx en Manisdron passeert de revue in de Verkadefabriek en Willem Twee op de derde dag van het FAQ festival.
Gewoontegetrouw wordt deze dag afgesloten met een Club Night. Deze keer niet in de Verkadefabriek of Willem Twee maar in de Barkade op de Tramkade.
De sessies van Stef Veldhuis en Pak Yan Lau heb ik moeten overslaan door andere verantwoordelijkheden. Jammer, maar je kan niet alles volgens plan waarmaken. De rest van het avondprogramma wenkt en om 20:00 uur staat de Japanse band GOAT geprogrammeerd.
GOAT

GOAT komt uit Osaka, Japan, en is een vijfmansformatie. Het hart van de band wordt gevormd door de twee slagwerkers. Bas, gitaar en saxofoon maken de setting compleet. Het slagwerk is bepalend, de ritmes zijn complex en toch altijd goed te volgen. Er zijn veel raakpunten met het dance-genre.
Ik vermoed dat de slagwerkers inspiratie putten uit de aloude Japanse traditie van de Taiko. De Taiko maakt onderdeel van het Japans traditioneel theater, festivals en muziekgenres. Maar meer moet je er ook niet van maken. GOAT is lekker eigenzinnig en dé publiekstrekker van deze avond.
Het is echt volle bak in de Clubzaal van de Verkadefabriek. Ik zie vele hoofden meeknikken met het ritme. Het is jammer dat de stoelen niet zijn weggezet want dit is echt geen set om erbij te gaan zitten.

Elektronica is af en toe ingebed in de composities maar is eigenlijk marginaal te noemen. Het zijn de percussies die minimaal veranderen en je aandacht blijven vasthouden. GOAT is enig in zijn soort en al om die reden meer dan de moeite waard.
Klara Lewis en Nik Colk Void

Bijna meteen na GOAT staan Klara Lewis en Nik Colk Void op de timetable gepland. Zij spelen in de Studio Zaal van de Verkadefabriek. In het aartsdonker posteren twee vrouwen zich achter een tafel met het vertrouwde display van een elektronica set.
Veel draden en pluggen verbonden aan synthesizers en modulators. Geluiden en beats stormen op je af en dompelen je onder in wat dit Zweeds/Brits duo onder elektronische muziek verstaat.
Norbert Möslang

Was het aartsdonker bij Klara Lewis en Nik Colk Void, bij de Zwitser Norbert Möslang in de Kleine Zaal van de Verkadefabriek is het pikkedonker.
Möslang staat bekend als componist van filmmuziek. De klanken die hij voortbrengt gedijen goed in deze duistere zaal.
Koshiro Hino

In de Clubzaal staat Koshiro Hino met zijn soloproject YPY. YPY kenmerkt zich door polymetrische percussie, je hoort meerdere ritmes tegelijkertijd. Niet zo vreemd als je bedenkt dat Hino onder meer nummers schrijft voor GOAT.
Koshiro is een legende in de wereld van de elektronische muziek en FAQ festival mag zich rijk rekenen met zo’n artiest.
Tot Onyx

Het is moeilijk te achterhalen wat je met Tot Onyx (Tommi Tokyo) aan moet. Het is een mix van griezelige elektronische, spookachtige stemmen, hard industrieel gekletter en onsamenhangende ritmes. Maar bovenal is zij meeslepend, fascinerend, spooky, bovennatuurlijk. Een mix van Japanse manga enTeutoonse bombast, een sjamaan afkomstig uit de diepste krochten van de hel.
Tommi Tokyo heeft haar gezicht wit gekalkt dat sterk contrasteert met haar lange zwarte haar. Zij staat niet stil en draait aan knoppen vanachter een hele hoge tafel op het podium van Willem Twee.

Het is jammer dat er zo weinig mensen aanwezig zijn, want haar set/act is indrukwekkend. Het sobere maar effectieve rode licht versterkt dit optreden. De geluids- en lichttechnicus van dienst heeft voor deze opzet gekozen, waarvoor hulde.
Thomas Lehn Synklavia

Thomas Lehn speelt in de Kleine Zaal van de Verkadefabriek. Deze Duitse musicus heeft voor het stuk Synklavia de piano verbonden aan een analoge synthesizer.
Deze synthesizer-geprepareerde piano kan zowel akoestische klanken elektronisch moduleren als deze gebruiken als spanningen om de synthesizer te sturen. Het stuk wordt live uitgevoerd en komt op de verstilde momenten het meest tot zijn recht.
Manisdron

Als de solist Manisdron keert Takafumi Okada, de drummer van GOAT, terug in de Clubzaal. Het is een strak en intens spel en op gezette momenten zelfs dansbaar. Ik zie in ieder geval een aantal mensen dansen. Ook nu hebben de meeste mensen besloten om erbij te gaan zitten.
Als Manisdron begint te zingen is dat sterk vervormd en lijkt het of hij geesten aanroept. Net als Tot Onyx is hij sjamanistisch te noemen. Het is een sterke act. Ik speel met de gedachte dat hij en Tot Onyx een geweldig gelegenheidsduo zouden vormen. Hoe demonisch zou dat zijn?
De inbreng van Japanners is dit jaar groot en levert uitvoeringen op die je van Westerse musici niet snel zal krijgen. Dat is verfrissend en smaakt naar meer.