Raga Impressions

Raga Impressions verbinden Azië en Europa

Een Bengaalse avond vol verwijzingen naar klassieke muziek, minimal music, filmmuziek en veel spirituele improvisaties

Raga Impressions is een muzikale belevenis die je niet vaak meemaakt. Drie voortreffelijke musici die voor muziekliefhebbers nieuwe gronden verkennen en exploreren. Wie op zoek is naar nieuwe klassieke muziek komt deze avond in Willem Twee Toonzaal niets te kort met Martijn Baaijens op sarod, Sandip Bhattacharya op tabla/santoor en componiste Sinta Wullur op piano.

Raga Impressions

Raga Impressions
Sandip Bhattacharya – tabla en Martijn Baaijens – sarod

Componiste/pianiste Sinta Wullur wil de westerse en oosterse muziekbenadering in elkaar laten vloeien, om zo nieuwe muziek te creëren. Jazz en/of klassieke muziek met oosterse gonginstallaties of slagwerkers op marimba en vibrafoon met gamelanspelers in het Global Gongs Ensemble. Het is East Meets West, fusion op hoog niveau met háár eigen interpretatie van de raga.

Ze toert deze maand maart met Indiase muzikanten door Nederland onder de noemer Raga Impressions. Op zaterdag 10 maart speelt zij samen met Martijn Baaijens op sarod en Sandip Bhattacharya op tabla/santoor. Zelf speelt zij op piano en neemt de vocalen voor haar rekening. Er lopen daarnaast andere projecten van haar met soortgelijke strekking.

Raga Impressions
Sinta Wullur

Raga
Een raga is een melodisch raamwerk of muzikale vorm die wordt gebruikt in klassieke Indiase muziek. Het is een fundamenteel concept in Indiase klassieke muziek, dat is gebaseerd op de concepten van melodie en ritme. Raga is afgeleid van het Sanskrietwoord “ranj”, wat “behagen”, “verrukken” of “kleuren” betekent.

Een raga is een set noten die in een bepaalde volgorde en op een specifieke manier worden gespeeld, waardoor een unieke melodische structuur ontstaat. Elke raga is geassocieerd met een specifieke stemming, tijdstip van de dag, seizoen en zelfs een bepaalde godheid in de Hindoe-mythologie. Er zijn honderden ragas in Indiase klassieke muziek, elk met zijn eigen kenmerken en regels voor improvisatie.

Een raga is niet alleen een muzikale vorm, maar ook een emotionele en spirituele ervaring. Het wordt geloofd dat het luisteren naar en uitvoeren van ragas verschillende emoties en stemmingen kan oproepen bij de luisteraar en uitvoerder, waardoor het een diep verrijkende en zielverheffende ervaring is.
[ChatGPT]

Raga
Raga in De Toonzaal

Twee sets
De avond is verdeeld in twee sets. In de eerste set openen Martijn Baaijens en Sandip Bhattacharya met een traditioneel Indiaas stuk. Martijn op de sarod soleert aan het begin van het openingsnummer en pas na een minuut of vijf beroert Sandip de tabla (twee trommels). De diepe klanken van de tabla intensiveren het meditatieve karakter van deze muziek en als je je ogen sluit – wat een aantal mensen ook deed – waan je je zelf aan de oevers van de Ganges.

Hierna gaat Sinta Wullur achter de vleugel zitten en vertelt dat de bedoeling van deze avond het samenbrengen is van uiteenlopende muziekstijlen. Het tweede nummer gebaseerd op een Bengaals verhaal, gaat over de aanbidding van een goeroe. Het is een prachtig nummer met de melancholische zang van Sinta. Het derde nummer is geschreven door Martijn Baaijens waarin het oosterse element en improvisatie de boventoon voeren.

raga santoor
santoor

De tweede set opent met een raga uit het zuiden van India. Sandip speelt op de santoor en Sinta zit aan de toetsen. In de pauze heeft Sandip dit snaarinstrument gestemd waarna hij het weer met de nodige eerbied afdekt met een mooi bewerkt kleed. En na afloop van het duet met Sinta dekt hij het wederom af.
Het tweede nummer is een pianosolo van Sinta en is typisch een stuk dat geheel past in de geest van deze tijd, neo-klassiek, neo-romantiek. Chopin en Listzt, ze spelen mee.

Het laatste nummer is weer van Martijn dat hij samen met Sandip heeft ontwikkeld. Ook dit nummer is neo-romantisch te noemen met het voorbehoud dat de Romantici van de 19de eeuw nimmer nooit zouden hebben kunnen overwegen een sarod of tabla erbij te halen. Dat kan alleen in onze tijd.

Love Bytes

Love Bytes uploadt liefde in welke MB dan ook

Betere locatie als een game arcade voor deze videoclip release op Valentijnsdag is niet denkbaar

Gewoon Johan presenteerde de release van de nieuwe videoclip Love Bytes in Pixel-Arcade aan de Tramkade. De release werd zeer toepasselijk op Valentijnsdag, de dag van de Liefde, gehouden. Love Bytes gaat over de mega overload aan reels, apps, tweets en likes die online staan en hoe dat kan leiden tot afstomping.

Love Bytes

Pixel-Arcade is een klein paradijs voor zowel gamers van het eerste uur als hun nazaten. De locatie voor deze release van Love Bytes is natuurlijk perfect. Johan van Bommel aka Gewoon Johan is de gastheer van de avond. Hij vertelt hoe de clip tot stand is gekomen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Franky Zero, de artiestennaam van Frans Ouwerkerk, liep met een concept rond met de naam Love Bytes. Franky wilde dat jonge artiesten zijn idee gingen uitvoeren en kwam daarvoor terecht bij Frans de Visser van Studio Cube. Frans op zijn beurt betrok Gewoon Johan bij het project. Samen met Johan zette hij de teksten om. Frans produceerde het nummer verder nadat Franky Zero met zijn eerste versie kwam. De Visser voegde instrumenten toe en bracht een duidelijk refrein/hook in het nummer aan. Daarnaast zette hij het op beeld en zorgde voor de editing. Een deel van de opnames vond plaats in Pixel-Arcade.

Love Event

Love Bytes
Romeo-©KLANKGAT

De release werd feestelijk gevierd met een Love Event. De avond werd gevuld met korte optredens van Romeo, Thirza de Koning, Gewoon Johan & zangeres Tacani en Niels Coopmans aka Nelis.

Singer-songwriter Romeo trapte de avond af met twee liedjes die hij op gitaar begeleidde. De liefde was vanzelfsprekend hét thema. Dat was ook het geval bij zangeres Thirza de Koning, alleen pakte zij het stukken lichtvoetiger op zoals te horen in haar fictieve relatie met tv-bioloog Freek Vonk en het hele grappige nummer Kale Mannen. Voor dit Love Event had zij zich geheel in roze gehuld.

Thirza
Thirza de Koning-©KLANKGAT

Maar het wachten was toch echt op de première van de videoclip. Die stond gepland op exact 21:00 uur. Helemaal passend in het beeld werd de clip vertoond op het beeldscherm van een dance speelautomaat, zoiets als de videogame Just Dance maar dan in ouderwets hardware, hieronder te zien met presentator Leo Valentino.

Love Bytes
Leo Valentino-©KLANKGAT-©KLANKGAT

Na de presentatie met ovatie ontvangen bedankte Johan iedereen die bij heeft gedragen aan de totstandkoming van de clip waar hard aan is gewerkt. Daarna gaf ie een krachtige act weg met elektrische gitaar. Het was een mix van bluesrock met rap. Uit het publiek – jammen werd sterk aangemoedigd deze avond – stapte zangeres Tacani naar voren en gaf samen met Johan nog wat nummers weg.

Love Bytes
Johan en Tacani-©KLANKGAT

Als laatste op de setlist stond Niels Coopmans aka Nelis geprogrammeerd. Deze artiest uit Nijmegen beweegt zich tussen zang, rap en spoken word. Nelis is een humoristisch-melige entertainer en weet het publiek mee te krijgen met zijn onnavolgbaar verrassende liedjes.

Nelis
Nelis en Johan-©KLANKGAT

Een geslaagd Love Event met een uitgesproken en gemêleerd publiek vrolijkte deze Valentijnsdag op geheel eigen wijze op. Pixel-Arcade is een verrassende locatie en lof aan Frans de Visser en Johan van Bommel die alle puzzelstukjes bij elkaar brachten.

 

Dwayne Verheyden

TexMex Dwayne Verheyden vroeg aan de accordeon

Hoe Dwayne in de ban raakte van Flaco Jiminéz en zodoende terecht kwam bij de trekharmonica

Na afloop van de eerste sessie op zondagmiddag 29 januari van TexMex muzikant Dwayne Verheyden op de Mainstage van het Western Experience festival omringen fans hem om een selfie te kunnen maken. Dwayne willigt elk verzoek met plezier in en staat iedereen te woord. Hij stemt ook direct in op mijn verzoek voor een interview. Maar eerste wil hij even wat eten en drinken. Ik volg hem backstage.

TexMex

TexMex
Dwayne Verheyden op Western Experience 2023 -©KLANKGAT

TexMex muziek is een fusie van traditionele Mexicaanse volksmuziek met elementen van country, western swing en rock and roll. Het is ontstaan in Texas en wordt gekenmerkt door het gebruik van de acordeón, elektrische gitaar en bajo sexto: een twaalfsnarige akoestische gitaar met een grote klankkast.

Deze muziek is ook bekend om zijn opgewekte ritme en liedteksten in het Spaans en Engels. Populaire artiesten in dit genre zijn Flaco Jiménez, Doug Sahm en Freddy Fender. In dit rijtje zou Dwayne uit Montfort, Limburg, zomaar aan toegevoegd kunnen worden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

KLANKGAT: Dwayne, ik las dat TexMex jou van kinds af aan met de paplepel is ingegoten. Is dat waar?
Dwayne Verheyden: Ja dat klopt, ja. Mijn vader werd fan van Flaco Jiménez een paar maanden voordat ik geboren werd. En als kind hoorde ik zijn muziek dagelijks in huis, in de auto. Zo ben ik daarmee opgegroeid, ja. Ik zie video’s terug toen ik twee jaar was en dat ik met mijn vader op die muziek aan het dansen was. Dat is echt met de paplepel erin.

acordeón
Dwayne Verheyden-©KLANKGAT

Van het een komt het ander maar niet iedereen pakt accordeonist op als een carrièremogelijkheid en gaat daar zelfs voor naar de bron, naar de oorsprong. Hoe verklaar je dat dan?
Op mijn zevende heb ik mijn eerste accordeon gekregen van vader en moeder en ben ik begonnen met spelen. En ik wilde net zo als Flaco kunnen spelen en dat heb ik doorgezet. Eerst lessen gehad, natuurlijk toen ik klein was op een normale piano-accordeon. Dat heb ik op mijn vijftiende omgewisseld voor een acordeón waarmee ik nu speel. Hetzelfde als Flaco, een trekharmonica. Dat heb ik mezelf geleerd door zijn naar filmpjes te kijken, cd’s te luisteren.

En het Spaans?
Spaans, dat heb ik in Mexico veel geleerd en ook door van kinds af aan naar Flaco te luisteren.

Verblijf je nu veel in Mexico?
Daar woon ik eigenlijk.

Dan ben je hier nu eigenlijk op toer?
Twee weekjes in Nederland en vrijdag terug naar Mexico [3 februari, red.]

De band waar je nu mee speelt bestaat uit drie jonge gasten en … laten we zeggen een senior aan de drums. Hoe verklaar je dat?
Nou dat is eigenlijk de originele drummer. We hebben al een aantal jaren een jonge drummer, maar die wordt vader op dit moment. Hij kan er nu helaas niet bij zijn, dus we hebben onze oude vriend Jacque Schoonens gevraagd.

Gaan deze bandleden ook terug mee naar Mexico?
Nee, nee. Zij hebben hier gewoon hun werk en familie.

Met wie speel jij dan in Mexico?
Daar heb ik ook een eigen band, Mexicaanse muzikanten. En in Texas heb ik ook een band.

Dus in drie landen heb jij een band, In Nederland, Mexico en Texas.
Ja, klopt.

Komt er binnenkort nog een nieuw album uit?
Er komen nog video’s uit, singles en verschillende projecten waar ik op dit moment niet veel over kan zeggen. Ze zijn nog niet concreet. Er staat veel moois op de planning en hopelijk meer optredens in Europa en hier in Nederland.

En bij die laatste opmerking sluit ik me van harte aan. Boek die man.

 


Dwayne Verheyden

El Holandés Dwayne Verheyden in Western Experience

Tex Mex muziek werd Dwayne letterlijk met de paplepel ingegoten

Dwayne Verheyden trad 28 en 29 januari op in de 26ste editie van Western Experience in de Brabanthallen. En die Dwayne, die is een grote in de Tex Mex muziek. In Monterey, Mexico, waar hij woont, staat hij beter bekend als El Holandés, opvolger van de beroemde Flaco Jiménez.

Dwayne Verheyden – Western Experience
Dwayne Verheyden
Dwayne Verheyden en band in Western Experience

Tex Mex was in huize Verheyden de favoriete muziek. Dwayne groeide ermee op en al snel bleek dat hij hét talent had om op hoog niveau accordeon te spelen. De rest is geschiedenis: Dwayne Verheyden speelt Tex Mex met Flaco Jiménez als zijn grote voorbeeld en ging wonen in Mexico. In 2017 kwam de EP Sol y Sombra uit in samenwerking met Flaco.

Western Experience

Op de 26ste editie van Western Experience spelen Dwayne Verheyden en band op zowel zaterdag 28 als zondag 29 januari. Elke dag twee sessies, dus vier keer Dwayne, wat een luxe. Natuurlijk staan er meer bands op het programma en voor de line dancing is zelfs een klein leger aan DJ’s aangetrokken. Qua muziek kom je als bezoeker niks tekort.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Road Chicks
In de eerste hal – de entree – de Cars, Music & Dance Hal spelen de Road Chicks, twee country dames uit Oostenrijk. Het Engels, daar is niks mis mee en de cover nummers uit hun zeer uitgebreide repertoire worden voortreffelijk vertolkt. Het ene nummer na het andere rolt er moeiteloos uit, allemaal aanstekelijk gebracht gezien de grote groep line dancers op de dansvloer. Goede binnenkomer.

Dixie Aces
In de Lang Straat Hal bevindt zich de Main Stage waar om 12:00 uur de Dixie Aces staan geprogrammeerd. Het wordt een historisch gebeuren want deze band houdt er na vandaag definitief mee op. Het is een Limburgse groep die zich toelegt op zowel country, rock’n’roll als instrumentals met zangeres Gerry van Koot als frontwoman.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ook deze band heeft een groot cover-repertoire, covers die zowel vakkundig als integer worden neergezet. Nummers zoals Carmelita, A Fool Such As I, Heartaches By The Number (Ray Price), She’ll Have To Go (Jim Reeves), Half A Boy And Half A Man en als besluit All You Ever Do Is Bring Me Down. De dansvloer blijft hun hele optreden goed bezet.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na de Dixie Aces duurt het nog bijna twee uur voordat Dwayne Verheyden en band gaan spelen. Dat geeft mij de gelegenheid om te gaan dwalen in de immense Brabanthallen met allerlei standhouders die western-parafernalia te koop hebben, Amerikaanse automobielen die uitgestald staan, drukbezette line dance hallen waar DJ’s het ritme bepalen, Wild West Horses rodeo show in de Baronie hal, Natives & Culture (Powwow) in de Diezehal en overal natuurlijk food & drinks. Ik kijk mijn ogen uit, ook naar de bezoekers waarvan velen zich westernlike hebben uitgedost.

Tex Mex

Tex Mex
Dwayne Verheyden – Tex Mex

Helaas heb ik door het rondzwerven de band Windfall gemist en zie ik Dwayne Verheyden en zijn band al op het podium van de Main Stage staan met een korte soundcheck. Tex Mex, het is één van mijn geliefdste muziekgenres, samen met Zydeco en Cajun. Ik houd van die polka up-beat, de ogenschijnlijke blijmoedigheid en levenslust die zo warm aanvoelen.

Western Experience
drummer Jacque Schoonens

De band bestaat bijna allemaal uit leeftijdsgenoten van Dwayne met uitzondering van de drummer. Die valt meteen op maar zeker niet uit de toon want magistraal gedrumd. Het tempo is vlot en de band is goed op elkaar ingespeeld. Vooral de bassist met zijn zwarte kleding en witte hoed trekt de aandacht. Dwayne blijft rustig achter de microfoon en wisselt op de helft van de show van accordeon.

Tex Mex, het is wat onbekend bij het grote publiek. De nummers zijn zowel Spaans- als Engelstalig. Bij de Spaanse nummers voert Dwayne de leadvocal en in de Engelstalige songs zingt de bassist met de witte Western hoed. Het openingsnummer heet Soy de San Luis gevolgd door In Heaven There Is No Beer van Frankie Yankovic. Is Anybody Going To San Antone (Charley Pride) en Los Mexicanos maken de benen los. Carmelita van Warren Zevon is een prachtige ballad, een echte classic.

El Holandés
Dwayne Verheyden – El Holandés

Daarna volgen Ay Te Dejo En San Antonio, The Cowboy Rides Away (George Strait), Marie, La Felicidad (Palito Ortega) en het prachtige Together Again van Buck Owens. Met Camino Real de Colima van Mariachi Vargas De Tecalitlán, Bonita, All You Ever Do Is Bring Me Down (The Mavericks) met een geweldige gitaarsolo en A Mover El Bote wordt een enerverende show van een uur afgesloten.

Aan het eind van de middag volgt de tweede set van deze Nederlandse formatie rondom Dwayne Verheyden. Hierna vertrekt El Holandés weer naar Monterey. Hij heeft ons even kunnen verwarmen met zijn Tex Mex. Gracias, hombre!


Dwayne wordt begeleid door Lynyrd van Riet op basgitaar, Jacque Schoonens op drums, Geert Verheyden op akoestische gitaar en een solo gitarist.

 

Ilona Weiss en Maud Busschers

Maud Busschers en Ilona Weiss zorgen voor een vol huis

Voordat we gaan slapen in Theater Artemis allesbehalve slaapverwekkend

Maud Busschers en Ilona Weiss zitten in spanning want hun muziektheaterstuk Voordat we gaan slapen, beleeft zondag 15 januari in Theater Artemis zijn vuurdoop, een try-out. Het stuk wordt vandaag twee keer uitgevoerd. Ik zit in de middagshow.

Maud Busschers en Ilona Weiss

Deze slideshow vereist JavaScript.

De twee jonge vrouwen kennen elkaar van de middelbare school en deelden toen al veel gemeen zoals muziekmaken, theater, kleinkunst en het Nederlandse lied. De nodige kennis en ervaring om een avondvullend stuk in elkaar te zetten hebben beiden opgedaan door studie en in de praktijk. Uit een hernieuwde samenwerking is Voordat we gaan slapen het (voorlopige) resultaat.

Ilona Weiss Maud Busschers
Ilona Weiss – Maud Busschers

Op het gelijkvloerse toneel ligt Maud Busschers in bed te lezen, speelt Ilona Weiss op bed gitaar, bladert Orrin van Leeuwen op een sofa in een kookboek en zit naast hem violist Nina Zuure te breien. Een huiselijk tafereel.

Maud schreeuwt dat het stinkt in huis, het stinkt naar vis. “Die zat me dwars in mijn keel,” roept ze uit. Een metafoor hoe zij zich voelt. Verwachtingen die niet gelijk lopen met de alledaagse realiteit. “Waarom moet ik altijd koken en de afwas?,” vraagt Maud. Liefde en relaties, het leven van alledag is geen sprookje.

Ilona leest sprookjes voor van Roodkapje en de rol van de Grote Boze Wolf. Staat hij symbool voor seksueel misbruik? En wat moet Assepoester met die lul van een prins? Ze kan er beter vandoor gaan met Sneeuwwitje, zingt ze achter de piano.

Ilona Weiss
Assepoester en Sneeuwwitje

Maud schenkt thee in en verbrandt zich. “Heet!,” schreeuwt ze uit. Telkens verbrandt zij zich weer. Hoe het voelt om voor de zoveelste keer je mond te verbranden aan een hete kop koffie of thee waarvan je allang had kunnen verwachten dat je daar je mond aan zou gaan verbranden.

Is er een knop waaraan je kan draaien om het leven zo te sturen zoals jij dat wilt? Ja, die is er. Namelijk in de Knoppenwinkel. Maud wil graag een knop om die haar helpt om het leven wat makkelijker te maken. Haar tenen zitten zelfs vast. Die ‘makkelijke’ knop is echter al besteld door Nina Zuure. Maud zal het moeten doen met een andere knop. En uiteindelijk is Nina ook niet blij met háár knop want nu ze altijd haar zin kan krijgen, mist ze toch wel de weerstand van haar partner.

de knop
heeft u een knop voor mij?

In een andere sketch zingt Ilona over iemand op wie zij verliefd is, hoewel ze er eigenlijk tegen vecht. Ze vindt die persoon niet mooi, ja die is zelfs een beetje lelijk. Het lied kan rekenen op gelach uit het publiek. Want naast al deze beslommeringen, is de amusementswaarde erg hoog.

Het stuk wordt op alle flanken verrassend gebracht en zijn muziek en tekst van zeer goede kwaliteit. Ilona en Maud hebben heldere stemmen en zijn beide multi-instrumentalist. Orrin en Nina geven door hun spel op contrabas en viool een dramatische lading aan het geheel, dat van begin tot eind compact en helder is vormgegeven. Hulde ook aan de geluids- en lichttechniek van Theater Artemis.

Ik vraag Maud Busschers na afloop van de middagshow wat de strekking van hun verhaal is.

Maud Busschers
Maud Busschers

KLANKGAT: Er lopen verschillende verhalen in het stuk. Ik las in het persbericht dat het gaat over alledaagse dingen van het leven. Welk lied of act springt daarin het meeste uit?
Maud Busschers: Ik denk dat dat per persoon verschilt. Het gaat vooral om het moment voordat je gaat slapen dat het hoofd eigenlijk aangaat. Daar komt de hele voorstelling uit voort. Alles wat ons bezig houdt, net voor het moment dat je in slaap valt, komt naar voren en voor mij is dat in het lied over die tenen die vastzitten waarin het heel fysiek voelbaar wordt. De onrust van dat moment komt daarin voor mij heel beeldend naar voren.

En daarom wil jij natuurlijk die knop hebben?
Ja, natuurlijk want ik heb weer effe zin dat het gewoon gaat.

En hoe zit dat met Ilona? Kan je voor haar spreken?
Voor Ilona is het meer…Ilona en ik zijn sowieso heel verschillend. Ik ben zo dat ik eerder vastzit in mijn emoties, ik ga er vol voor. Ilona die denkt dat ze de emoties nog een beetje de baas kan, die drukt het liever weg en dan houdt ze haar hoofd net boven water en dan soms pfoef … komt het zo. We hebben ook ervoor gekozen om persoonlijke verhalen dat ik die wél direct vertel en dat Ilona die of via een sprookje of verhaal of via een lied vertelt. Daarin zit het contrast. Ik ben veel directer en zo is het ook geschreven.

Deze slideshow vereist JavaScript.

For Monumental People

For Monumental People Fall Tour in de Toonzaal

Vlaamse singer-songwriter Anna Rune maakt volop gebruik van haar grote talenten als zangeres en muzikant

For Monumental People is het nieuwe album van Anna Rune en ter promotie toert ze dit najaar door de Lage Landen. Het album is een ode aan mensen die van monumentale waarde zijn in haar strijd voor herstel van haar mentale gezondheid. Op zaterdagavond 26 november geeft zij een prachtig solo-concert weg in Willem Twee Toonzaal.

For Monumental People

For Monumental People
For Monumental People – Anna Rune

Wie het concert van Anna Rune in De Toonzaal niet heeft gezien, weet niet wat ie heeft gemist. Zij is een meer dan begaafde muzikant en in het bezit van een zuivere en krachtige stem, een instrument dat zij naar believen kan sturen. Zacht en lieflijk wanneer dat uitkomt, robuust en hartstochtelijk omdat het lied dat nu eenmaal vereist. Daarnaast begeleidt zij zichzelf op voortreffelijke wijze op vleugel en keyboards

For Monumental People Anna Rune 00
het decor van de Toonzaal

Anna opent op de vleugel met de nieuwe single Tiny Houses In Savanna dat niet op het album For Monumental People staat. Het tweede nummer, de single Stereopticon uit 2021, is daar wel in opgenomen. Het prachtige derde nummer Emaille komt van het eerste album Residue & Lovers’ Dust. Een album dat naar haar eigen zeggen een stuk bombastischer klinkt. De songs van het nieuwe album zijn inderdaad lichter van toon – opgewekter? – en omhuld met baslijnen en ritmes die zomaar omgezet zouden kunnen worden in dansbare nummers. Anna is derhalve een singer-songwriter 2.0.

Sugar Rush, Mad Woman en Milk Tornado zijn de volgende nummers maar het wachten is op The Secret. Het is het cruciale nummer, de keynote, van For Monumental People en dat wordt door Anna gespeeld op de vleugel. Gelukkig maar want zo’n gedragen nummer kan alleen tot zijn recht komen op een ‘unplugged’ muziekinstrument.

For Monumental People
The Secret

The Secret gaat zoals Anna Rune in het interview met KLANKGAT zegt: “Het gaat over wat een geheim met je kan doen als je het te lang binnenhoudt.” Meteen hierna The Critic, ook zo’n sleutelnummer van het album dat ‘als je je perfect voordoet, je je nooit echt kan verbinden met anderen‘.

Hierna volgen de nummers Not Now, Pork Soda – een cover van de band Glass Animals – en Alfonsina. Dat laatste nummer is een Portugees levenslied, een Fado. Anna heeft dat lied naar het Vlaams vertaald.

Het einde nadert en Anna zingt nog het nummer Sundown van haar eerste album en Saint Francis evenals toegift Love You Have Made Me van het nieuwe album.

Willem Twee programmeur Rob van der Ham zag Anna Rune in de zomer op een festival en was erg onder de indruk van haar. Hij wist haar te strikken voor De Toonzaal. Daar ben ik hem na het zien van Anna zeer dankbaar voor.


Moodz

3nd Moodz arena van jazz funk punk rock electronica

November Music maakt weer een geslaagde avond van de muziek van nu door de makers van nu

Terwijl de binnenstad van Den Bosch helemaal dichtslibt met carnavalvierders – het is de 11de van de 11de – staat de derde editie van Moodz op het punt van beginnen. Op het program staan REMY.& the Analogue Robot Orchestra, Falkevik, LIUN + the Science Fiction Band en sluit Jameszoo Blind Group de avond af.

3nd Moodz

REMY. & the Analogue Robot Orchestra en Falkevik staan simultaan geprogrammeerd, dus moet er gekozen worden. Ik kies voor REMY omdat ik erg nieuwsgierig ben naar zijn Robot Orchestra. Remy van Kesteren is artist-in-residence wat betekent dat hij volop de gelegenheid krijgt om zich binnen November Music te werken aan een project en/of aan zijn ontwikkeling als musicus.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Maar eerst en vooral is Remy harpist. Een harp roept associaties op van hemels klinkende muziek om de goden te behagen. Niets van dat al want Remy combineert zijn harp met allerlei elektronische apparaten die hij bestuurt met een meervoudige voetpedaal. Hij kan daarmee live sounds en beats produceren en samples oproepen. Al die apparaten noemt hij zijn Analogue Robot Orchestra.

In het midden van de show speelt Remy met een draagbare elektrische harp, hoogstwaarschijnlijk selfmade. De harp krijgt bijna het karakter van een rockgitaar. Harmonie en gratie op de harp kunnen zo omslaan in urban dance & beat als hij zijn robot orkest opwekt. De integratie is verrassend.

Naast dit bijzonder orkest wordt Van Kesteren geflankeerd door een drietal zangers. Dat zijn Kim Janssen, Marcel Veenendaal van Di-Rect en zangeres LUWTEN. Vooral Marcel Veenendaal maakt indruk en heb ik mijn visie op de harp een harde reset gegeven.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

LIUN + the Science Fiction Band

In Willem Twee poppodium staat LIUN + the Science Fiction Band op het Moodz programma. Het is een 10-koppig collectief met zangeres Lucia Cadotsch en de Berlijnse componist Wanja Slavin op saxofoon, dwarsfluit en synthesizers. Achter hen een fijne koperset van vier mannen en een vrouw op trombone. Een drummer, bassist en pianist maken het compleet.

Moodz
Wanja Slavin – Moodz

De band komt aan het begin van de set nogal rommelig over. De nummers worden onvast gespeeld alsof het eigenlijk een soort warming-up lijkt. Na drie nummers raakt de band op stoom en claimt zangeres Lucia Cadotsch een grotere rol. Het wordt zowaar funky met de nodige jazz breaks. De saxofonist in het kopergezelschap imponeert een aantal keren met een grandioze solo en de jonge vrouw op trombone doet daar nog een schepje bovenop.

Het zijn trouwens allemaal heel jonge muzikanten die achter Slavin en Cadotsch spelen. Een haperend begin maar uiteindelijk een goede show met een uitgebreide mix aan stijlen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

 

Jameszoo Blind Group

Al deze fantastische muzikanten ten spijt is de focus van deze derde editie van Moodz toch wel gericht op Jameszoo (Mitchel van Dinther). Ik hoorde in de wandelgangen dat velen uitkeken naar deze afsluiter van de avond. Mitchel presenteert zijn langverwachte album Blind en doet dat in de Clubzaal van de Verkadefabriek in het gezelschap van Blind Group.

Moodz
Jameszoo Blind Group – 3nd Moodz

Om te beginnen, elk nummer heeft een duidelijk kop en staart. Er wordt strak en gedisciplineerd gespeeld ondanks de freejazz elementen die in de nummers zijn verweven. Strakke, harde funk voorafgegaan door coole jazz intro’s. Anderen vonden het meer harde punk. Whatever.

Vooral het drumwerk van Jamie Peet is imponerend in opbouw, ritme wendingen, breaks op het juiste moment en zeer gefocust. Op de Hammond orgel levert Niels Broos een warme klare lijn in klankkleur. De bassist behandelt zijn gitaar als een percussie instrument. De saxofonist is een afgebakende solist. Jameszoo houdt de regie strak en speelt denkelijk daarom met zijn rug naar het publiek om zo de Blind Group te sturen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De nummers duren ook niet te lang. De mogelijkheid om oeverloos te jammen en improviseren zit er niet in. Met fuzzy electro-jazz wordt deze derde editie van Moodz luid en duidelijk afgesloten.


Op 25 november houdt Jameszoo met kunstenaar Philip Akkerman een duo expo in Nes in Amsterdam. De toegang is gratis

Met dank aan November Music
Foto’s: Wim Roelsma

 

Steve Coleman

Eenmalige samenwerking Steve Coleman en Amstel Quartet

Als er wordt geïmproviseerd of een fout gemaakt dan heeft het publiek dat niet door

De Amerikaanse altsaxofonist en componist Steve Coleman gaat een eenmalige, langverwachte samenwerking aan met het Amstel Quartet. Het betreft daarnaast een wereldpremière van Steve Coleman. Dit alles vindt plaats in de Clubzaal van De Verkadefabriek georganiseerd door November Music 2022.

Steve Coleman

Steve Coleman
Steve Coleman – November Music 2022

De naam en faam van Steve Coleman gaan hem voor gezien de drukte aan de deur van De Clubzaal. Het is dringen geblazen. In de passage naar de zaal is een fotoshoot aan de gang van het kwartet en Coleman himself. Er wordt in ieder geval flink geflitst.

Het is niet de eerste keer dat Coleman van de partij is bij November Music. In 2016 was hij er ook. Of in zijn eigen woorden: “They ask me once more so I think I didn’t mess up the first time.” Maar eerst speelt het Amstel Quartet een eigen nummer.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het stuk dat het kwartet speelt is minimalistisch avant-garde waarin melodie of ritme geen rol van betekenis spelen. Alleen tonen & klanken ijlen door de muisstille Clubzaal. Het vergt veel van het ongeoefende oor dat deze klanken doorseint naar het brein dat naarstig op zoek gaat naar vergelijkingsmateriaal. Helaas lukt dat niet. Stuk voor stuk zijn het zeer stilistische musici die zich zeer ver hebben ontwikkeld en niet alleen in jazz.

Amstel Quartet
nieuwe compositie

Het was een (kinder)wens van het Amstel Quartet om ooit nog eens te spelen met Steve Coleman en die wens komt deze avond uit. Steve Coleman verschijnt vanuit een ruimte achter de bar van de Clubzaal en neemt meteen de regie over. Zijn nieuwe  compositie (onder de naam Was Ankh Djed lees ik in andere media, maar dat weet ik niet zeker) bestaat uit vier delen. Aanvankelijk haakt Coleman in op het minimalisme van zijn vier begeleiders maar solist als hij is, voert hij de boventoon – soms letterlijk.

Het nieuwe nummer – een heuse wereldpremière –  beslaat de hele set, ondanks dat er momenten van stilte zijn als Coleman wat door bladmuziek frommelt. Niemand applaudisseert, men durft ogenschijnlijk niet. Naarmate de set vordert, wordt het minimale pad verlaten en voeren de vijf saxofonisten ons naar de highway van de jazz. Eerst heel kalm en gelijkmatig waarin je wel aanvoelt dat dat uit gaat monden in een krachtig eindspel. Coleman zit stevig aan het stuur maar gunt zijn begeleiders ieder de nodige ruimte. Het slot is buitengewoon dynamisch, ritmisch knap op elkaar inspelend.

November Music
eenmalige samenwerking

Coleman maakt na afloop een praatje met het publiek. Hij vertelt dat deze samenwerking ook nieuw voor hem is. Hij kende het Amstel Quartet niet en hij is gewend om te schrijven voor muzikanten die hij kent. Het ging deze set wel eens fout of er gebeurde iets wat hij niet kende of niet had geschreven.

“Maar dat maakt niet zoveel uit. Het is een nieuw stuk en niemand weet daarom hoe het zou moeten klinken. Alleen wij met z’n vijven, wij weten het. “

Anneleen Boehme

Anneleen Boehme wil zo veel mogelijk filmisch denken

De mix van klassiek en jazz was nooit de bedoeling geweest maar is gewoon ontstaan

Anneleen Boehme & Grand Picture Palace traden zondag 6 november op in Podium Azijnfabriek. Zij waren te gast bij de Muziekroute van November Music 2022. Anneleen heeft een jazz opleiding genoten en speelt op contrabas. Na haar optreden gaf zij een kort interview aan KLANKGAT. In februari 2019 trad LABtrio met Anneleen op in Jazz Factory. Lees hier dat verslag

Anneleen Boehme

Anneleen Boehme
Anneleen Boehme

KLANKGAT: Ik hoorde in het nummer Merlijn iets terug van Kapitein Zeppos. Klopt dat?
Anneleen Boehme: Oh, echt? Dat is niet de bedoeling, maar het is wel fijn dat je het er in hoort.

[Kapitein Zeppos is een Vlaamse jeugdserie uit de jaren ’60. Erg geliefd, ook vanwege de titelsong Living It Up van Bert Kaempfert, red.]

Ik moest er aan denken en heb het meteen genoteerd.
Leuk!

Dat was niet de bedoeling, zeg je.
Inderdaad maar wel fijn dat jij het zo oppakt. Ik probeer zoveel mogelijk filmisch te denken En als er dan  beelden van series of films opkomen waar bij dat zou kunnen passen dan is mijn doel wel geslaagd.

Anneleen Boehme
Anneleen Boehme & Grand Picture Palace

Ramallah. Toen ik het nummer hoorde, kwamen allerlei Arabische tinten in mij op. Dat was voordat jij de titel noemde van dat nummer. Waarom Ramallah?
Ik ben er ooit geweest om te gaan spelen en het heeft een diepe indruk achtergelaten. Ik wou dat emotioneel afwerken van die periode om daar te zijn. En het is beetje een ode aan die stad, van dat hele Palestina-Israel gedoe. Ik wou daar graag mijn ei over kwijt.


Het is een heel bijzondere mix die je maakt, jazz met klassieke muziek. En ik dacht bij mijzelf, dit kan alleen in Europa.

Ja, dat weet ik niet. Ik hoop dat het buiten de grenzen ook kan. Het is eigenlijk nooit de bedoeling geweest. Ik heb nooit gedacht, nu ga ik eens een keer jazz met klassieke muziek mixen. Ik wil gewoon vooral mijn eigen nummers doen met de instrumenten die ik leuk vind. En dat werden strijkers. En zo wordt het dan ineens klassiek. Mijn ouders zijn klassieke muzikanten. Ik kreeg dat allemaal mee. Het lijkt mij een logische stap in mijn leven om dat zo te mixen met elkaar.

Muziekroute

Afwisseling troef bij Muziekroute November Music 2022

Van feeëriek naar de afvalstort om dan weg te dromen in Venetiaanse melodieën

De Muziekroute van November Music 2022 vraagt de nodige voorbereiding van de liefhebber. Op zondag 6 november is tussen 11:30 en 18:00 uur het aanbod zó groot én divers dat je wel een persoonlijke timetable moet opstellen.

Muziekroute 2022

Chiel Nugter is een productieve componist uit Den Bosch en Bart van Dongen is momenteel De Stadscomponist. Een scheutje chauvinisme is mij niet vreemd. Ik heb hen dan ook op mijn Muziekroute lijst staan. Verder laat ik me graag verrassen en daarom staan Sanne Sanne,  XTRO, Anneleen Boehme en Jo Goes Hunting op mijn lijst.

Muziekroute
Muziekroute – Greener Grass

In de Clubzaal van de Verkadefabriek zou om 12:00 uur Sanne Sanne met Sanne Huijbregts beginnen, maar door ziekte komt dat te vervallen. Greener Grass, een andere band van Sanne Huijbregts neemt de honneurs waar. Dat moest zaterdagavond nog op stel en sprong worden geregeld. Greener Grass balanceert tussen jazz, folk, pop en wereldmuziek. De band opent met het nummer Greener Grass.

De close-harmony van de drie vrouwen is engelachtig waarbij de zware stem van bassist Camiel Jansen een mooie aanvulling is. Het is een kalm begin van mijn Muziekroute, eigenlijk wat te lief voor mij. Ik ben toch meer in voor de rafelranden van de muziek.

Muziekroute
XTRO – a waste of time

Die rafelranden tref ik aan in Huis73 waar het trio van XTRO in een donkere Pleitzaal ieder achter een percussie installatie staat met als decor drie grote schermen. De geprojecteerde beelden zijn onrustbarend. Gigantische afvalstortplaatsen en vervuilde zeeën stromen voorbij. De set draagt heel toepasselijk de naam A Waste of Time, maar tijdsverspilling is het zeker niet.

Een set van 30 minuten blijkt een goede keuze en houdt het publiek scherp. XTRO combineert minimalmusic, electronica, akoestische instrumenten, theater en eigenlijk alles wat los en vast zit. Er is geen limiet, indachtig de woorden van de Amerikaanse componist John Cage dat muziek zich niet beperkt tot piano of viool.

Dat laatste gaat wel op voor het volgende concert van het Ensemble Chiel Nugter dat ook in Huis73 plaatsvindt

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het ensemble speelt Masquerade, een productie uit 2021 van Chiel Nugter waar KLANKGAT aandacht aan heeft besteed. Het is druk in de Hofzaal van Huis73.  Ik zie Bert Palinckx, artistiek leider van November Music in de zaal. De belangstelling voor de muziek van Chiel Nugter is terecht. De liefde voor melodie staat centraal in zijn werk. Met het album Masquerade (2021) worden we ondergedompeld in Mediterrane sferen.

 

 

Anneleen Boehme

Anneleen Boehme die als uitvoerend musicus even imposant is als de omvang van haar instrument. Zo wordt deze Belgische contrabas speler op haar Facebook pagina omschreven. Een waar woord. Maar toen ik de zaal van De Azijnfabriek binnenliep, dacht ik toch dat ik me had vergist. In plaats van een klassieke jazz opstelling, zag ik violisten. Was ik verkeerd? Nee, want die strijkers maken deel uit van Grand Picture Palace waar Anneleen mee toert. Ik had een kort interview met haar. Dat wordt in een apart artikel gepubliceerd.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Anneleen wordt begeleid door het Grand Picture Palace met strijkers, koperwerk en een slagwerker. Het is een bijzondere mix van jazz en klassiek. Krachtig en prachtig van sound en harmonieus wanneer dat nodig is. Een heel bijzonder concert met als beloning een lang applaus. Ik spoed me naar Theater Artemis. Angel City van Bart van Dongen staat daar op het programma van de Muziekroute.

Bart van Dongen
Muziekroute
Bart van Dongen – Angel City

Bart van Dongen is De Stadscomponist van ‘s-Hertogenbosch en dientengevolge een must in deze Muziekroute. Wat op deze muzikale zondagmiddag in Artemis te zien is, heet De Verwachting, het eerste deel van zijn compositie Angel City.

De Verwachting bestaat uit piano en zang, gesitueerd in een Middeleeuws aandoende decor, ja. een tafereel van het Spanje onder Moors bewind. Die associatie ligt misschien voor de hand door een van de zangers die uit Syrië komt.

In een donkere ruimte werpt een draaiende discobol (!) heldere lichtjes rond. Mysterie ten top mede door de uitdossing van de twee zangeressen en zanger. De inhoud ontgaat me maar het maakt wel indruk.

Jo Goes Hunting
Jo Goes Hunting
Jo Goes Hunting – ©Mickey Obo

Dan iets totaal anders. Helemaal nu, westers, rock, pop, jazz & dance in Willem Twee poppodium met Jo Goes Hunting ter afsluiting van deze Muziekroute. Groter contrast met Angel City is haast niet denkbaar en zodoende lijkt deze rockjazz groep uit Rotterdam.haast iets gewoons. Maar dan doe ik hen geen recht. Daar waar je denkt dat het jazzy wordt, komt de rockspirit om de hoek kijken.

Jo Goes Hunting - ©Mickey Obo
Jo Goes Hunting – ©Mickey Obo

Frontman/drummer/zanger Jimmi Jo Hueting haalt zijn inspiratie door op een hoek aan de Kruiskade in R’dam te luisteren naar de muziek die uit de open ramen van voorbij rijdende auto’s schalt. Dat is te merken aan de vele onvoorspelbare breaks. Jammer dat de stem van Jimmi deze middag de kracht ontbeert om deze set echt geslaagd te noemen.

De Muziekroute heeft mij gebracht waar ik op zoek naar was. Variatie, herkenning en onvoorspelbaarheid. Maar wat een overvloed. November Music is een muzikale suikeroom.


Coverfoto Jo Goes Hunting – ©Mickey Obo Photo