The Ex bestaan al 45 jaar, geboren uit de krakersjaren van de jaren ’70. Jeugdsentiment te over. Toegegeven, op m’n fiets op weg naar de Willem Twee slaat heel even de twijfel toe. Moet ik niet van het zeer welkome voorjaarszonnetje genieten, in plaats van in een zaal naar weer ‘een bandje’ te gaan staan kijken?
Maar ik weet wel beter. Dat zonnetje komt wel weer een keer terug en deze zondagmiddag 3 maart speelt er niet zomaar ‘een bandje’.
The Ex
Verwacht bij The Ex, na 45 jaar ‘punk’, geen geroutineerde show, gevuld met al dan niet gepast sentiment, terug grijpend op verloren gloriedagen. The Ex, voortgekomen uit de Amsterdamse kraakwereld van de jaren tachtig, is punk; het wars zijn van concessies, op eigen koers blijven varen, de d.i.y. insteek.
Dat het hen geen grote fanbase oplevert, ik verwacht niet dat ze daar wakker van liggen. Wat het ze wel oplevert, is een kleine schare trouwe fans en erkenning van muziekkenners zowel nationaal als internationaal.
Brader Musiki
Ook muzikaal wordt er over (lands-) grenzen gekeken en samen gewerkt. Een perfect voorbeeld hiervan is het voorprogramma van vandaag: Brader Musiki is een van oorsprong Koerdische Nederlander, waar The Ex al sinds de jaren negentig mee samenwerkt.
Hij zingt en begeleidt zichzelf, en dit was een opzoekvraag, op saz. Ik reageer ietwat onwennig op deze toch wel doorgewinterde rasartiest. De toonsoorten, klanken en ritmes zijn voor mij net iets te ver van m’n bed, om me lang te kunnen boeien.
Openingszet
De openingszet van The Ex is er één van verrassing: één gitarist slaat met een drumvel op zijn snaren, een andere ragt er met een houten borstel overheen. Vanaf tel één is de band ‘aan’; veel energie, en heel veel plezier op het podium. De klassieke rockopstelling van bas en gitaren hanteert The Ex niet: de twee ‘buitenste’ gitaren doubleren als basgitaar; hoe en wat is me niet helemaal duidelijk maar het werkt.
Het kraakt en kreunt en rammelt, maar op één of andere manier swingt het. De drumster is wars van ‘boem- tak’ drummen, elk nummer wordt met snare en toms volgespeeld, wat de muziek een pompend of golvend effect mee geeft.
De zang van de zanger-gitarist werkt als een vuurtoren in een storm van gitaren en tussen het ruwe spel van zijn twee bandgenoten klinkt zijn gitaar helder en hoog, met een mooi afgerond geluid.
Rustpunt in de set is een nummer wat de drumster, achter haar kit vandaan gekomen, zingt, zichzelf daarbij begeleidend met twee shakers. De roep vanuit de zaal om oude nummers wordt door haar resoluut van de hand gewezen: vandaag spelen ze alleen nieuwe nummers. Hoewel, moet ze toegeven, ‘de oude liedjes ook leuk zijn’.
The Ex musiceert, na 45 jaar, nog steeds op hun eigen, unieke manier, met een eigen, uniek geluid, hartstikke punk want dwars en eigenwijs. Tof om te zien en horen.
Coverfoto: ©Martijn Frijters
Fotografie: Martijn Frijters en Brigitte Mulders
Terrie Hessels – gitaar | Arnold de Boer – zang, gitaar | Andy Moor –gitaar | Katherina Bornefeld – drums, zang