De pas achttienjarige Iris van Nuland schittert met haar talent op haar debuutalbum Vannatuure, samen met de componist Chiel Nugter (30). Het album ‘Vannatuure’ bestaat uit elf nummers, diverse nummers, allen gecreëerd met de simpele ingrediënten van twee instrumenten; een gitaar en viool.
Vannatuure
Als de eerste klanken van het gelijknamige nummer Vannatuure klinken, begint de zogenaamde reis door het sprookjesachtige album. Die tevens in één dag is opgenomen, zo laat van Nuland in een interview met Dtv Nieuws weten.
Chiel Nugter op gitaar
Vannatuure op Spotify
Wanneer het derde nummer van het album klinkt, wordt mijn aandacht getrokken. Een nummer genaamd Duet. Terwijl de klanken van zowel het gitaar als het viool duidelijk aan elkaar gewaagd zijn, is de eindstand van het duel een saamhorigheid van de twee instrumenten. Een strijd tussen de klanken vormt zich tot een prachtig en sterk muzikaal geheel.
Iris van Nuland op viool
De rest van het album laat ook zeker niet aan haar wensen over. Alle noten die klinken zijn door Chiel gecomponeerd. Overigens wel met als kleine uitzondering het nummer Somnium Fuga, waar een samenwerking met Bart van Liempt aan vooraf ging.
Naast het uitbrengen van haar debuutalbum, heeft Iris niet stilgezeten. Eerder dit jaar heeft ze namelijk de Prinses Christina Concours in haar leeftijdscategorie gewonnen en dus de beste violiste van Nederland is onder de 22 jaar. Een muzikaal sterk jaar voor de jonge violiste dus. Iris van Nuland studeert aan het Conservatorium van Amsterdam en woont in Oss.
Chiel Nugter is componist en gitarist en woonachtig in Den Bosch, Dit jaar bracht hij het album Hertogsstad uit waarover meer in dit artikel.
Chiel Nugter op gitaar
Vannatuure is sinds 3 december te beluisteren en terug te vinden op zowel Spotify als YouTube. Op Kerstdag is het duo ook op de klassieke zender Radio 4 te beluisteren. Het tijdstip zal later bekend worden gemaakt.
Profuna Ocean komt na vier jaar met nieuw werk in de vorm van de EP Continuation met vijf nummers erop. Het mag dan wel een EP heten, maar tikt toch ruim 25 minuten muziek aan. Er zijn veel albums te vinden waar meer nummers op staan en toch minder lang duren. Ook al heet de EP Continuation, ze gaan toch niet helemaal op dezelfde voet verder als hun vorige plaat In Vacuum. Deze keer geen nummers van ruim 10 minuten, maar een stuk korter en misschien wat toegankelijker voor een groter publiek. Degenen die vorig jaar bij de Bossche Band Battle waren hebben deze band al live kunnen aanschouwen, Profuna Ocean stond toen in de finale.
Profuna Ocean – Continuation
Opener Black Train doet een beetje denken aan jaren ’80 hardrock, met een catchy refrein, koortje in de break en tegen het einde wordt de bas iets steviger aangezet en klinkt de zang iets rauwer. Zanger/gitarist Raoul Potters eindigt met de cryptische zin “Everyone goes away, but not today”. Cc Song klinkt een beetje als Anathema. Het is een sfeervol rustig nummer, gezongen met breekbare stem. Er is veel ruimte voor de toetsen en er zit een heuse gitaarsolo in.
Profuna Ocean – Continuation
Dan een opvallend begin van het nummer I’m Glad You Survived met soort van drumcomputer sound, waardoor het wat eigentijdser klinkt. Dat stuk komt later nog een keer terug in het nummer. Het is een powerballad met een mooie melodieuze zanglijn en Pink Floyd achtige gitaarsolo. Daarna begint NRA rustig, maar versnelt naar een lekker gejaagd tempo in de coupletten om weer terug te schakelen in het refrein. Het zijn fijne tempowisselingen met een mooie lange break. “In denial” en “Wasting bullits on a summer holiday” zijn teksten uit het refrein die je vrijwel meteen mee zingt.
Raoul Potters
Tenslotte is het spannende True Fear een waardige afsluiter, waar de zang als het ware meegevoerd wordt door de muziek met afwijkende maatsoorten en interessante breaks om af te sluiten met een intens en lang instrumentaal eindstuk.
Continuation is een groeibriljant en wordt met elke draaibeurt beter. Er is een mooie balans tussen zang en instrumentale stukken. Voor liefhebbers van Alternative progrock en, de naam is al gevallen, Anathema. Die band is inmiddels helaas ter ziele, maar voor fans van die daar erg ziek van zijn is Profuna Ocean misschien de perfecte pijnstiller. Drie maal daags tot u nemen, baat het niet dan schaadt het niet.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Op zondagmiddag 25 oktober om 15.30 uur speelt Profuna Ocean vooralsnog in Willem Twee Poppodium voor maximaal 30 personen. Dat is bijna een privé optreden te noemen. Laat die kans niet voorbij gaan.
De band Dangerous Times for the Dead (DT4TD) kan je kenmerken als eighties metal, oftewel New Wave Of Traditional Heavy Metal, afgeleid van de belangrijke stroming New Wave Of British Heavy Metal (N.W.O.T.H.M) waaruit bijvoorbeeld Iron Maiden is ontstaan en inmiddels uitgegroeid is tot een van de grootste metalbands op aarde en bepalend voor een hele nieuwe generatie metalbands. Bijvoorbeeld Metallica heeft veel inspiratie opgedaan uit deze stroming en heeft meerdere bands gecoverd zoals Diamond Head en deze benoemd als inspirators.
DANGEROUS TIMES for the DEAD
Nu dan een soort van revival N.W.O.T.H.M. en brengt Dangerous Times for the Dead hun gelijknamige nieuwe single uit op 9 oktober j.l.. De band heeft al een viertal singles uitgebracht en alles is via de digitale streaming kanalen te luisteren. Maar hoe is deze nieuwe vijfde single?
Cover art Dangerous Times for the Dead
Beginnend met een typische jaren tachtig gitaar riff gevolgd door de kenmerkende hoge gil van zanger Bjørn Ciggaar, dan een couplet met speedmetal invloeden waarbij de zang ietwat monotoon is, gevolgd door een catchy refrein waarbij Bjørn weer wat gevarieerder klinkt en alles direct bekend voorkomt. Nu komt alles eigenlijk wel bekend voor bij DT4TD, alles komt regelrecht uit de jaren tachtig tenslotte. Geïnspireerd door de N.W.O.B.H.M stroom uit die tijd en het lijkt erop dat DT4TD regelrecht de ideeën bij bands als Tyson Dog, Samson, Gaskin en Def Leppard heeft gehaald.
DANGEROUS TIMES for the DEAD
De zang lijkt echt op een kruising tussen Paul Merrell van Jaguar en Alan Marsh van Tokyo Blade die twee belangrijke albums uitbrachten tijdens de N.W.O.B.H.M. periode. De productie is gedaan door Gerrit de bassist en hij is ook verantwoordlijk voor de cover art, waarbij de band als zombie jagers afgebeeld staat samen met de winnaar van een ludieke Instagram wedstrijd.
Deze slideshow vereist JavaScript.
DT4TD is een echte do-it-ourself band en neemt zichzelf vooral niet al te serieus. Ze willen gewoon samen lekker headbangen met een biertje in de hand, wat helaas voorlopig niet zal lukken. Zodoende is het nog wachten hoe Dangerous Times For The Dead het live gaat brengen.
Kortom, Dangerous Times for The Dead, niet origineel maar best lekker.
De Bossche componist en gitarist Chiel Nugter, schreef het album Hertogstad, een mix van verschillende stijlen. Van neoklassiek, folk tot aan moderne genres. Hertogstad is vooral een ode aan bijzondere plekken van de stad ‘s-Hertogenbosch. Chiel kon Hertogstad realiseren met de medewerking van de gemeente.
Hertogstad
Hertogstad
Hertogstad is mede mogelijk gemaakt door de gemeente Den Bosch. Chiel heeft een album kunnen realiseren waar hij naar eigen zeggen ‘zijn muzikale creativiteit in kwijt kan’.
“Ik heb de gemeente aangeschreven dat ik graag muziek wilde schrijven voor de in mijn ogen bijzondere plekken/monumenten/gebeurtenissen van de stad, omdat ik van mening ben dat de sfeer die mijn muziek ademt ook de sfeer is die de stad ademt.” Chiel kon aan de slag.
Geen doorsnee plekken
Deze slideshow vereist JavaScript.
Bij de realisering van Hertogstad koos Chiel Nugter onderwerpen als het Hellegat of de Watertoren. Niet per se de doorsnee onderwerpen en plekken wanneer er een toerist naar Den Bosch komt.
Ook wilde hij graag een orgel nummer uitbrengen in verband met de Sint-Jan.
“Om het nummer de Sint-Jan te noemen of iets dergelijks vond ik te slap. Dus ben ik de Sint-Jan ingelopen met het idee om het nummer te gaan noemen naar de naam van het orgel…..Bleek het orgel geen naam te hebben. Echter bovenop het orgel bijna niet te zien, heb je een trommel die af en toe beweegt genaamd de Dodendans. Hierop heb ik vervolgens het stuk gemaakt.”
Zwanenbroedershuis
Ook het legendarische Zwanenbroedershuis aan de Hinthamerstraat stond op het verlanglijstje.
“Ik heb een goed gesprek gehad met de heer Witlox, beheerder van het Zwanenbroedershuis. Hij vertelde me over het beleg van Den Bosch. Na me hierin verdiept te hebben vond ik dit ook de aandacht waard. Zo heeft elk nummer wel zijn eigen verhaal.”
Muzikanten
Muzikanten die op Hertogstad Chiel Nugter (gitaar) begeleidden zijn onder andere:
De jonge talentvolle violiste Iris van Nuland
Chris van der Kuilen (pianist) leraar conservatorium Tilburg
Salvatore Locante vocals
Henny Gieles (fluitist)
Bart van Liempt (muzikale meedenker)
Chiel kwam tijdens de realisering van het album medemuzikanten op onverwachte plekken tegen. Zo ontmoette hij Salvatore Locante in zijn koffietent Salvatore. Salvatore deed de vocals op het nummer Rivelazione.
Een andere muzikant kwam hij op het station van Amsterdam tegen.
Chiel Nugter -Hertogstad
“Verder was ik in de corona tijd in Amsterdam. Voordat ik één van de laatste treinen richting Den Bosch wilde pakken hoorde ik iemand prachtig piano spelen op een NS-vleugel. Ik besloot een kijkje te nemen bleek het een medewerker van Thuisbezorgd.nl. Ik vond hem echt veel te goed voor zijn jasje dus ik vroeg hem waarom hij niks met de piano deed. Bleek dat hij net voor de crisis begon besloten heeft vanuit Hongarije naar Amsterdam te verhuizen om hier pianoleraar te worden. Ik vroeg hem zijn gegevens en vier weken later hebben we samen met Iris het nummer Watertoren opgenomen in Paviljoen Ongehoorde Muziek van Bart van Dongen.”
De naam van die Hongaarse pianist luidt Zoltán Rugovics.
Screenshot Hellegat: Jeroen Bosch “Hemel en Hellevaart” vaarroute op de Binnendieze
Het werk van Chiel Nugter met onder meer Hertogstad is te zien op zijn Youtube kanaal.
De nieuwe single van Niek Lathouwers is online en draagt de titel Fenix. De fenix of feniks in het Nederlands is een vogelachtig fabeldier uit de Griekse mythologie. Het is het dier dat uit zijn eigen as herrijst. Niek Lathouwers geeft met zijn nieuwe single daar zijn eigen draai aan, in deze tijden van corona.
Niek Lathouwers
Niek Lathouwers
Niek Lathouwers is een geboren Bosschenaar en woont nu in Utrecht. Hij studeerde aan het Koning Willem I College in Den Bosch richting Artiest. Aan de Hogeschool van de Kunsten in Utrecht studeerde hij af als docent Theatermaker. En als mentor van jonge dansers en muzikanten staat hij bekend. Niek werkt regelmatig samen met Dukebox, het productiehuis voor urban & hiphop in Den Bosch.
Ter gelegenheid van het vijftienjarig jubileum van de Verkadefabriek in oktober 2019 kwam Dukebox aan met de dansvoorstelling wYzer die onder auspiciën stond van Niek Lathouwers. Niek wilde in die voorstelling het thema de dilemma’s waarin millennials verkeren, naar voren brengen.
Fenix
Fenixspoken word / rap
Niek Lathouwers balanceert in zijn werk tussen poëzie, spoken word, rap en zang. Hij past deze verschillende disciplines soms toe in één nummer en die nummers op hun beurt kunnen variëren van jazz, funk, pop of regelrechte urban hip hop. In zijn nieuwe single Fenix houdt Niek het op rap. Fenix is echter geen hip hop nummer. Het zweeft tussen pop en funky jazz. De intro is lekker catchy vooral als de beat invalt en het funky gitaarwerk je verder meeneemt. Een goede en korte intro is het halve werk. Daarna troont Niek je mee in zijn verhaal over vogels, de natuur en de fenix die herrijst.
Niek kwam zelf aan met een toelichting over de inhoud van zijn nieuwe single:
‘Biggie Smalls kon zich nooit voorstellen dat hij ooit over vogels zou rappen. Ik wel, want de natuur kan prachtig zijn. Zeker in deze klotetijd moet je soms het mooie in de loop der dingen blijven zien. Daar gaat dit nummer over, je je aan de cirkel des levens kunnen onderwerpen’. Daar is geen speld tussen te krijgen. Luister zelf maar.
Musici Fenix: Sebastiaan Bax, piano partijen & andere invullingen, Danique Carmen Kivit en Luuk ten Hoor voor de (backing)vocals, en een geleende beat van Mischa Porte, die tijdens corona elke dag drumpatronen voor vrij gebruik online heeft gezet.
Over Niek Lathouwers:
Niek Lathouwers stond eerder met andere bands al op Oerol, Carré, De Parade, en speelde samen met Lebbis, George & Eran producties. Momenteel is hij bezig met nieuw solowerk, dat laveert tussen Bob Dylan, Jacques Brel, Mos Def.
VEXED QUESTION van het latijnse vexata quaestio betekent een kwestie waarover veel wordt gedebatteerd en besproken. Of zoals Johan Verckist frontman van de Antwerpse band Wardrobe het zelf verwoordt: “Het lied gaat een beetje over alle hete hangijzers (vandaar de titel Vexed Question) die onze maatschappij beheersen en dat het leuk zou zijn om gewoon eens te kunnen zeggen: Ik ben ermee weg. Zoek het maar uit!”
Vexed Question
Vexed Question
Na een paar recente uitstapjes in elektronica luister ik nu naar een onvervalste popsong uit het Indie genre met de intrigerende titel Vexed Question. Maar wat betekent het? Na enig zoeken op internet vond ik al snel een antwoord, maar die was me te cryptisch. De draai die Johan Verckist er aan geeft, brengt meer klaarheid (zie boven).
Het gaat dus om kwesties waar de meningen nogal over verdeeld zijn, hete hangijzers. Hete hangijzers genoeg in deze tijd. Je kan slechts instemmen met die hartekreet van Verckist.
KLANKGAT schreef eerder over Wardrobe. Daarom kwam het bericht van de nieuwe single Vexed Question niet als een verrassing in de chatbox.
Het nummer Vexed Question is inmiddels de derde track van het nieuwe album Jason dat naar verwachting in september uitkomt. De twee eerder verschenen singles zijn Goldilocks en Dead End Kids.
Vexed Question duurt net iets minder dan drie minuten en dat is voor een single een perfectie lengte. De intro duurt 30 seconden en dat is een ietsiepietsie te lang maar ze is wel catchy. De stem van Johan Verckist is herkenbaar. Hij zingt op een vaste lijn met nu en dan een hogere toon en benadrukt daarmee een bepaalde frase. Op dit nummer is zijn stem niet vervormd zoals wel het geval is in die andere single, Goldilocks.
Johan Verckist in de Toonzaal mei 2019
De kern van de song zit ‘m in het refrein: Who am I to fight the curb, to slice the pearls, the breathing pills? After the world, the minor whirl, I’m out. De zanger verwijst naar protestdemonstraties die uitmonden op straatgevechten en ‘breathing pills’ duidt op de beademing van covid-19 patiënten. Met ‘After the world, the minor whirl, I’m out’ doelt Verckist waarschijnlijk op de beroemde uitspraak van Lodewijk XIV, de Zonnekoning: “Après moi, le déluge”; Na mij de zondvloed.
Vexed Question is qua inhoud een sterk lied. Ondanks de vrolijke toon van het nummer stemt de strekking van het verhaal dat niet. De overkill aan hete hangijzers eist zijn tol. Mensen zijn het zat. Dat gaat echter niet op voor dit lied dat na een aantal keren luisteren steeds beter klinkt.
Wat is het verhaal van Johnny’s Adventures, de gelijknamige naam van de band? Gaat het over opgroeien en het zoeken van een levensdoel? Is het een autobiografisch verhaal van anger/gitarist Frans de Visser? Zijn vader zei hem altijd ‘wat er ook gebeurt altijd blijven fluiten’.
Johnny’s Adventures
Johnny s Adventures
Het album begint met het nummer Friend of a Friend, wat voor de luisteraar een fijn welkom is. Een toegankelijk tempo met aangename sound en melodie van de bas laten je rustig binnenkomen in de wereld van Johnny’s Adventures. Johnny is het hoofdpersonage, zoals de naam van de band je al deed vermoeden. Tekstueel herken je al snel alledaagsheid terug met maatschappijkritische vleugjes.
‘Sitting in a room staring at the wall, avoiding conversation’. ‘New gadgets I don’t care at all. What a fed up nation’, is dan ook één van de zinnen die het nummer goed schetst. Op de small talk met vrienden van vrienden, buren van buren en vage kennissen is Johnny’s antwoord in de bridge te vinden: ‘If you don’t care, just don’t ask. I’m fully aware you’re wearing a mask’.
het album Johnny’s Adventures
Het nummer bouwt geleidelijk op en wordt steviger en aangenamer en heeft als kers op de taart een spetterende gitaarsolo. Hiervan is zowel de sound en de phrasing tot in de puntjes uitgewerkt.
Opvolgend is het nummer Keep On Whistling dat getypeerd wordt door een fluitmelodie en een soort western sound. Het klinkt wat minder spannend, maar het vertelt veel over Johnny en zijn avontuur. Ook getuigt het van veelzijdigheid, wat een merk wordt voor dit album. Een avontuur bestaat niet alleen uit pieken, maar ook uit dalen. Zo wisselen de sounds, tempo’s en stemmingen elkaar op een fijne manier af gedurende het album.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Na You Left word je weer op gelift door een vrolijk en dansbaar Who Are You dat over het spel Wie Is Het? gaat. Als je goed luistert hoor je in de opname ook de kaartjes van het bekende één tegen één gezelschapsspel omvallen, op de maat. Dit terwijl de de namen geraden worden in het nummer. En wie het is? Dat kan er maar één zijn natuurlijk. Creatief is dit een geweldig gevonden nummer.
In het langzame King Of My Own Town wordt het verhaal van Johnny’s Adventures zowel verteld als gezongen, weer in een western country stijl. Het lijkt te gaan over iemand die zich de koning van zijn stad voelt, erachter komt dat hij het niet is, of eigenlijk toch wel weer.
Hierna sluit het album af met Complaining. Hiermee gaat het tempo weer omhoog en krijg je vooral met funky (jazzy/rock and roll) gitaarslagjes en lekkere orgelsolo’s te maken. Los van de aangename sound van het nummer, is het verbeeldend ook vermakelijk.
Vertellende manier
Zo kun je het helemaal voor je zien hoe Johnny zijn spullen kwijt is op het vliegveld, door de vertellende manier van zingen die we vaker horen in het album. Het is een vrolijke afsluiter met een leuk gevonden onderwerp. Samengevat biedt dit kleine album toch het maximale voor haar formaat. Minpunten zijn er eigenlijk niet. Als je dan écht iets moet noemen kun je het hebben over de Engelse uitspraak in King of My Own Town. Verder kent het album alleen maar pluspunten met Friend of a Friend, Who Are You en Complaining als mijn favoriete hoogtepunten.
de band
De songteksten zijn makkelijk te volgen en toch erg creatief gevonden. Ze blijven, net als bepaalde gitaarlijntjes of basloopjes, lekker hangen. De drums zijn te danken aan Erik Dera, die de vaste lezer kent van Instant Matter. Richard van der Weg zorgt voor de baspartijen en Gijs Vugts kun je achter de toetsen vinden. Frans de Visser is de gitarist, zanger én verteller van Johnny’s Adventures.
Frans heeft de opname en productie verzorgd in Studio Cube, waar zijn collega Arthur Theunissen de mastering van het mini album in handen had. Frans de Visser kennen we ook als organisator van de Bossche Band Battle. Johnny’s Adventures is een grote aanwinst voor het Bossche muzieklandschap. Laat het avontuur maar komen.
Johnny’s Adventures
Richard van der Weg – bas
Erik Dera – drums
Gijs Vugts – toetsen
Frans de Visser – zang, gitaar en verteller van Johnny’s Adventures
6.28 tijd om op te staan met Rise a Thousand uit Den Bosch. Metal your girlfriend will approve! Rise a thousand laat van zich horen met de nieuwe single Sixtwentyeight (6.28) vergezeld van een nieuwe video clip.
Rise a Thousand
Deze slideshow vereist JavaScript.
Rise a thousand timmert inmiddels al weer sinds 2006 aan de weg en heeft al bij menige act in het voorprogramma gestaan in de betere zalen van Nederland. Zij genieten dan ook een goede live reputatie en won in 2015 zelfs de Nederlandse Metal battle.
De in 2012 verschenen CD Sunset is volledig gratis te downloaden. De band brengt later nog wat singles uit via het digitale net en wederom voor iedereen gratis toegankelijk. Ook de nieuwe single Sixtwentyeight dus.
Rise a thousand – clip 6:28
Ten tijde van Sunset speelde Rise a Thousand een combinatie van hardcore met death en metal invloeden, screams en grunts werden afgewisseld met cleane zang met melodie, en deden mij persoonlijk denken aan een band zoals At the Drive in met veel breakdowns en veel dubbel basgeweld. Kortom lekkere metalcore met melodie en redelijk origineel. Luister maar eens naar het nummer Helen Keller van deze CD en je hoort precies wat ik bedoel (Helen Keller komt bij mij ook nog geregeld voorbij…)
Rise a Thousand – druk, druk, druk
Nu acht jaar later komt Rise a Thousand toch wel heel anders voor de dag, weg screams en grunts, meer rock dan metal en ik moet denken aan de oude Kinkobra (ken je ze nog, ooit een veelbelovend bandje met airplay op radio 3). Een hoog meezing gehalte met de nodige melodie die we ook terug horen in de gitaar solo’s. Als je lekker mee wil springen en uit je dak wil gaan, is dit een lekker plaatje. Jammer vind ik dat de originaliteit grotendeels verdwenen is en daarvoor een meer mainstream geluid in de plaats is gekomen. Dat de band kan musiceren is duidelijk. De professionaliteit is duidelijk hoorbaar en ook de productie is professioneel en helder en past er goed bij.
Professionaliteit komt ook terug in de video, beginnend met een wekker die van 6:27 af gaat bij het verspringen naar 6:28 (jawel de titel van de single) en Rise a Thousand er gelijk met vol gas inhaakt. Vergezeld door de drukte die wij ervaren bij het ontwaken, drukke autobaan, druk in de metro, de gehaaste maatschappij. Luister maar eens naar de teksten waarbij deze beelden perfect kloppen, knap gedaan.
Voor mij persoonlijk mag het meer zoals Sunset zijn, maar ik kan mij zomaar voorstellen dat een groter publiek dit zal smaken en als Covid-19 het weer toelaat menig zaal weer op zijn kop zal zetten. Check de clip maar eens.
Screenshots: Rise a Thousand – Sixtwentyeight (2020) – official video
Mixed and Mastered by Tommie Bonajo at Tomster Studios Facebook
Leden Rise a Thousand
Danny Hermans – gitaar
David Evers – zang
Hans Doomen – gitaar
Pascal Vugts – bas
Yuri Geeraths – drums
Pedal steel gitarist Mathijs Leeuwis heeft onlangs een nieuwe single uitgebracht getiteld La Chute. Mathijs is ook gitaardocent bij Babel (Muzerije). La Chute is het vervolg op het album GALIBIER. Het artikel is door KLANKGAST Hildebrand Theunissen opgesteld.
Mathijs Leeuwis – La Chute
Mathijs Leeuwis
Op de single staan twee volledig analoog opgenomen nieuwe stukken – La Chute en L’izoard. Chute is een wielerterm voor valpartij en de L’izoard en de Galibier zijn bekende cols in de Franse Alpen.
Mathijs Leeuwis heeft ‘iets’ met sport en in het bijzonder met het wielrennen op de weg. Voor hem zou deze zomer geheel in het teken staan van La Vuelta Holanda en in het bijzonder de rol die Den Bosch daarin zou spelen. Den Bosch was opgenomen in de tweede etappe van deze Spaanse wielerkoers. Corona gooide roet in het eten en de Vuelta in Nederland werd afgeblazen. Ondanks al deze malheur zat Mathijs niet bij de pakken neer en is de single La Chute daar een krachtig bewijs van.
La Chute
Ik ben niet bekend met het werk van Mathijs Leeuwis. KLANKGAT vroeg me als jazzkenner om deze release te recenseren. Dat is zeker niet ten onrechte, want het eerste nummer L’izoard kenmerkt zich als een heuse free jazz track met een flinke dot ambient.
Pedal steel guitar
Het gebruik van een pedal steel gitaar is op zijn minst opmerkelijk te noemen. Dat instrument hoort eerder thuis in het country en Hawaiiaanse genre. Of zoals Mathijs het zelf zegt: ‘de muzikale mogelijkheden en context van de pedal steel gitaar verkennen’. In L’izoard is die verkenning zeer wijds te noemen. Van free jazz vlieg je over uitgestrekte gebieden waar country en ambient welig tieren. Het titelnummer La Chute is meer jazzy en spreekt mij daarom ook meer aan. De ijle luchten van het hooggebergte komen door het gebruik van die pedal steel gitaar helder en duidelijk over.
Onorthodox
Mathijs Leeuwis zoekt in het gebruik van dat onorthodox instrument een analoge vervanging van de synthesizer. En het wérkt, mede door de inzet van tape-loops. Nieuwsgierig geworden luisterde ik ook naar het album GALIBIER en trof daar pareltjes aan zoals het nummer Descente du Lautaret. Maar ga zelf eens luisteren naar deze bijzondere muziek. En zeker om naar uit te kijken, is de geplande release van de nieuwe EP Deconstruction in augustus.
Gastredacteur: Hildebrand Teunissen
Voor meer bio over Mathijs Leeuwis, verwijs ik naar zijn Facebookpagina.
Screenshots: Mathijs Leeuwis – La Redoute (“GALIBIER”)
De single Now is New is nu uit en staat op Spotify. Het lied gaat over de worsteling tussen het kunnen genieten, over zaken uit het verleden en een soort van druk om in het nu te leven. Of dit allemaal autobiografisch is, laat ik in het midden volgens de stelregel de auteur niet te vereenzelvigen met de persoon.
The Outer Shape – Now Is New
Peter van Oudheusden
Peter van Oudheusden heeft alle partijen op Now Is New ingespeeld en het vervolgens met producer Arthur Antoine Theunissen van muziekstudio Cube afgemaakt. Daar waren ook de opnames van de twee voorafgaande singles van Peter, What Would You Say en Walk Into The Sea die ook op Spotify staan. De muziek van Peter kan je als electro-pop duiden. Het is helder klinkende muziek wat niet per se betekent dat het lichtvoetig werk is, ook gezien de tekst van Now Is New.
Hear, how these voices speak to me, screaming so loud
They trouble and distract me, from this here now
So as the tears of ancient times disrupt my view
I hear this awkward gentle voice claiming: now is always new
See, all the space now shown to me, opens my view
But every fiber in me screams this is not you
This old soil has brought you here now, against your will
But still there’s in the breeze, here is no man to spoil your thrill
Now is the new
Way of living
Now is the new
Chance to be free
Now is the new
Untouchable hero.
Now Is New artwork @giselijne
Now Is New is een lekker up-tempo nummer in tegenstelling tot de twee eerder uitgebrachte nummers die qua sfeer en tempo een wat meer dramatische toon neerzetten. De artiest wil afrekenen met de demonen uit het verleden die hem nog steeds plagen. Maar er staat een briesje dat hem toefluistert dat er een kans bestaat om een nieuw leven te leiden, een kans om vrij te zijn.
