De Nederlandstalige funk & rap band Primaat uit Overijssel lanceert de single Roze Bril bij Popronde Den Bosch op vrijdag 6 oktober. The place to be is Huis73 waar ze twee keer zullen optreden, namelijk om 21:00 en 22:15 uur. De single wordt vervolgd met de gelijknamige debuut EP die in maart 2024 wordt uitgebracht.
Het achtkoppige Primaat is dé opkomende live hiphop/funk sensatie uit het oosten, volgens kenners. De band zal die avond niet alleen optreden tijdens Popronde Den Bosch, maar ze zullen ook gelijktijdig hun allereerste single Roze Bril van hun gelijknamige debuut EP uitbrengen.
Volgens ingewijden dé perfecte manier om de winterdip op afstand te houden en jezelf te verwennen met de nieuwste muziek van deze band, die speciaal naar Den Bosch komt. En wie zich George Clinton en zijn band Parliament nog kan herinneren, herkent dezelfde dynamiek maar dan wel Nederlandstalig.
Voor de EP werkte Primaat samen met Ferdy van der Singel (o.a. Bekend van Bløf en Tommy Ebben) en dit bleek een gouden greep. Ferdy wist de energie die de band tijdens hun live show heeft perfect vast te leggen en om te zetten in een banger van een debuut-EP.
De Melkweg schreef: Ontstaan vanuit de ‘Monkey Jams’ die in Overijssel werden gehouden, is deze band eigenlijk een soort logisch uitvloeisel vanuit de muzikanten community Colored Monkeys. Via deze community wist Primaat dan ook al een aantal live videoclips op te nemen in de zogeheten ‘Monkey HQ’ studio. Aanstekelijke muzikaliteit, gepaard met een soms zelfs theatrale uitstraling werd het resultaat van deze livesessies, en laat dat dan ook precies zijn wat deze band zo charismatisch maakt.
De ritmesectie bestaat uit drums: Noah Ralph, bas: Jonathan Spruyt, percussie: Pascal Schouten. De blazerssectie wordt ingenomen door op sax Richard Wevers en op trompet Jan Arndt. Verder op gitaar Ruben Verkerke en op keys Neal Nieuwenkamp. En last but not least frontman en MC Fabian Schrijver.
Foto’s: Noah Ralph en Ron Rutten
Coverfoto: Richard Wevers
Artwork: Neal Nieuwenkamp
Murder Call is het negende album van filmmaker, musicus en auteur Niels Duffhues. Het album bestaat uit tien duister verhalende songs. Het album is mono en dat is een bewuste keus. Mono is de bron, is harder, directer, inclusiever en herinnert aan muziek uit vroegere tijden, waar Duffhues zich mee verwant voelt. Op 2 januari verschijnt het officieel op de streaming platforms.
Murder Call
Murder Call
Het album opent met de track BURIED ALIVE, waarin een moordenaar zijn slachtoffers had kunnen doden met een zijn mes, maar in plaats daarvan begraaft hij ze levend. In de tweede track DOCTOR neemt Niels Duffhues de luisteraar mee naar de schemerwereld van rembetika; de Griekse stadsmuziek en subcultuur die zich vroeger afspeelde in hasjcafés.
De titelsong MURDER CALL vertelt over een rechercheur met een roeping voor moordzaken en de fles. In THE PHONE slaat, na een nachtelijk telefoontje vanuit de hel, de waanzin toe. STONE beschrijft een mysterieuze wereld, bestaande uit steen, rots en zandstormen. In THE EVIL KIND wordt het kwaad geboren.
Waar precies VITAMIN SHOT over gaat is, vooralsnog, ook de schrijver ervan een raadsel. SEGUIRIYA is een ode aan de meest duistere vorm van flamenco, waarvan Duffhues een groot liefhebber is. In ANIMALS IN MY HOUSE BLUES slaat wederom de waanzin toe en is het vluchten of verslonden worden.
Een terugkerend onderwerp in de songs van Duffhues is de onderwereld, melancholisch verklankt in de afsluiter ONE MORN.
Niels Duffhues – bio
Korte bio Duffhues
Sinds 2001 verrijkt Duffhues de wereld met zijn duister verhalende songs, roestig bruine stemgeluid en rauwe performance. Met een doorgewinterd repertoire van moordballades, verknipte blues, mystery songs en overpeinzende folk is hij een verhalenverteller als geen ander.
Duffhues is een singer-songwriter van het stevige soort, met wortels in de stevige muziekgenres. Hij speelt geen lieve liedjes, maar slaat het publiek, al negen albums lang, met klinkende zwarte parels om de oren alsof zijn leven ervan afhangt. Verwacht echter niet enkel macabere kommer en kwel, door zijn songs sijpelen ook de nodige absurditeit en zwarte humor.
Nogmaals, de officiële release is op 2 januari 2022 op diverse streaming platforms.
Jacques Mees speelt Bob Dylan op zijn nieuwe EP Masked and Separated, een New Bob Dylan Tribute Album dat hij samen met de Italiaanse klassieke gitarist Luigi Catuogno onlangs uitbracht (mei 2021). Jacques Mees wordt beschouwd als de beste Bob Dylan vertolker. De naam Jacques Mees wordt zelfs vermeld in het in 2011 verschenen ABC Dylan Book van de vorig jaar overleden Nederlandse popjournalist Bert van de Kamp.
De Bossche Zomer Rondom Dieske
Jacques Mees in de Knillispoort
In het kader van het evenement de Bossche Zomer Rondom Dieske, een kleinschalig cultureel en cultuur-historisch evenement op het Herman Moerkerkplein en de naastgelegen Knillispoort, was ik zaterdag 10 juli uitgenodigd om een optreden bij te wonen van “de Tilburgse Bob Dylan” oftewel Jacques Mees (1959, Moergestel). Mees wordt gezien als de bekendste en beste vertolker van de songs van Bob Dylan.
Tribute to Bob Dylan op Spotify:
Naast Dylan is hij vanaf jonge leeftijd ook beïnvloed door artiesten als Hank Williams, Dave van Ronk, Blaze Foley en Woody Guthrie.ook is hij de man die 5 jaar geleden meedeed aan een internationale ‘Battle of the Dylan Cover Bands’. Zijn uitvoering van One Too Many Mornings leverde hem een derde plaats op.
Jacques Mees – eindelijk weer publiek
Jacques is een kleurrijke, gezellige man die er vanavond erg veel zin in heeft om weer eens voor echte mensen op te treden. Hij kan dan ook niet wachten om te beginnen,. Maar eerst is daar nog een interview door Frans van Gaal, de man van de culturele salon van de Knillispoort ‘Achter de Poort/Stichting de Knillispoort’ en tevens medeorganisator van de Bossche Zomer.
Frans van Gaal interviewt Jacques Mees
Na een kwartier vragen stellen maar vooral uitgebreide antwoorden van een enthousiaste Mees begint het optreden voor ongeveer 25 (over het algemeen) Dylan-fans in de gezellige ‘vrijwilligerscafé’ van de Knillispoort.
Mees begint, in het geheel niet gehinderd door een setlist, op gevoel te zoeken in zijn iPad. Hij zingt vanavond niet de bekende Dylan songs maar veelal de meer onbekende, die hij duidelijk prefereert boven de voor de hand liggende ‘hits’. Hij klink als Dylan, maar hij lijkt er ook op. Zélf is hij trots op zijn naar eigen zeggen even kromme neus als ‘His `Royal Bobness’.
Tussendoor roemt hij de gelaagdheid van de teksten van zijn idool en op de vraag vanuit het publiek of hij vindt dat Dylan de Nobelprijs voor de literatuur daadwerkelijk heeft verdiend gaat Mees hier uitgebreid op in. In het kort; ja dus!
Jacques Mees roemt Bob Dylan
De tweede set begint wederom met een aantal gerichte vragen van Van Gaal en enkele aanwezigen. Mees ontkomt er niet aan een aantal bekende nummers te vertolken. Met tegenzin eindigt hij het concert, maar niet voordat hij aandacht vraagt voor zijn in mei uitgebrachte EP die hij maakte met de Italiaanse gitaarvirtuoos en Dylanvertolker Luigi Catuogno, Masked and Separated en zijn nieuwe EP Sound of the South.
Bob Dylan 80
Onlangs werd Bob Dylan 80 jaar. Ter gelegenheid hiervan bracht Mees onlangs met andere internationale artiesten een online Dylan80 festival uit op YouTube.
Al met al een fijne avond met een goed voorbereide interviewer en een gepassioneerd vertolker en schrijver van Americana muziek
Over de Knillispoort
De Knillispoort aan de Korte Waterstraat in de binnenstad van ‘s-Hertogenbosch bestaat sinds 1971. In dat jaar richt Antoine Jacobs met andere rebelse Bosschenaren de raadsgroepering Knillis op. Het groeit uit tot het politiek-culturele café voor heel wat geëngageerde Bosschenaren. Knillispoort maakt na 1971 naam met debatten onder de titel Bossche Kringen.
Bovendien geeft het vrijwilligerscafé op geheel eigen wijze vorm aan de viering van carnaval, onder meer door de organisatie van de jaarlijkse Poemiekavond en Politieke Klets.
Het gebouw – voormalig koetshuis – stamt uit 1916. Het is gebouwd op een plaats waar in de Middeleeuwen een stadsgracht liep. Deze stadsgracht liep bij het huidige Herman Moerkerkplein
Op donderdag 8 juli luidde Spinvis, samen met celliste en zangeres Saartje van Camp, de eerste editie van Tuinsessies in. Een prachtige setting in de tuin van het Noord-Brabants Museum, waar de klanken van Spinvis wel voor gemaakt lijken te zijn.
Spinvis
Bij binnenkomst werd het publiek door de medewerkers van het Noord-Brabants Museum begeleid naar de tuin. Voor de full-experience waren picknick kleedjes verspreid over het veld. Intiem en knus, waren dan ook de woorden die mij gelijk te boven schoten op het moment dat ik binnen kwam lopen. Twee woorden waar Spinvis later dan ook een synoniem van zou worden.
De bezoekers beleefden de full experience door de picknick kleedjes op het veld. Foto: Jasper Toeli
De tuin loopt inmiddels vol met de gasten die een kaartje hebben weten te bemachtigen. Deze nieuwe samenwerking tussen Theater aan de Parade, Willem Twee poppodium en het Noordbrabants Museum blijkt dan ook een succes. Zo waren de tickets van deze avond binnen twee keer zeven minuten uitverkocht.
Na een korte introductie, komen Spinvis en Saartje van Camp net aangelopen. Onwennig kijken de twee in de tuin, terwijl het publiek in afwachting is. Ze beginnen met het nummer Smalfilm. Terwijl Spinvis de klanken door het gitaar laat klinken, verrijkend met zijn eigenzinnige stem en teksten, pakt van Camp haar cello erbij.
De cello van van Camp blijft ook in beeld tijdens de nummers die hierna komen. Een toevoeging die duidelijk voor een extra dimensie zorgen. De nummers Het Voordeel Van Video en Oostende nemen het publiek dan ook verder mee in de grijpende sfeer.
Saartje van Camp betovert de tuin met de klanken van haar cello. Foto: Jasper Toeli
De twee gaan door met het volgende nummer genaamd Hollywood. Een ludieke tekst die eigenlijk een tragische boodschap overbracht. ‘Het gaat over een man die iets in de drugshandel deed, maar vermoord werd met zeven kogels door zijn hoofd. En belangrijkste van alles, hij leek op John Travolta’, legt Spinvis voor ze het nummer in starten uit.
De ludieke en interessante teksten van Spinvis zijn dan ook in het volgende nummer te horen, genaamd Artis. Een nummer dat gaat over twee geliefden, die niet meer bij elkaar zijn. Toch besluiten zij contact te blijven houden. Iedere zeven jaar zien de twee elkaar. Een ontmoeting die traditie getrouw iedere zeven jaar plaatsvindt in, je raadt het al, Artis.
De stemming zit er bij het publiek goed in. Er vindt een leuke wisselwerking tussen de mensen op de kleedjes en Spinvis plaats. Er wordt gelachen, hard geklapt en vooral ook erg genoten.
Spinvis en van Camp. Foto: Jasper Toeli
Het optreden gaat verder met onder andere de nummers Bagagedrager, De Dag Dat Richard Krajicek Wimbledon Won, Nachtwinkel‘ en Ronnie Knipt Zijn Haar. Allen laten dan ook blijken dat de samenwerking tussen Spinvis en Van Camp tot magische dingen kan leiden.
Tijdens een optreden van de 60-jarige Spinvis voelt het soms even goed om de realiteit en de betekenis van teksten zoals wij die kennen even los te laten. Zijn bijzondere en excentrieke lyrisch nemen je dan ook mee op een tocht zowel inspirerend als ook vaak komisch.
Het is tijd voor was publieksinteractie’, laat Spinvis dan ook weten, op het moment dat hij om een verzoeknummertje vraagt. De hit ‘Stefan en Lisette‘ wordt aangevraagd. Een nummer zachtjes door het publiek wordt meegezongen.
Op het moment dat het nummer Kom Terug ingeluid wordt, lijkt de tuin volledig bij de muziek te horen. De vogels fluiten op de achtergrond mee en de wind waait zacht door de bomen. Een extra dimensie wordt toegevoegd aan de muziek, waar ook Spinvis zelf een glimlach van op zijn gezicht laat toveren.
Het publiek zit rondom Spinvis en van Camp om op deze manier te kunnen genieten van de akoestische afsluiter. Foto: Amber IJpelaar
Om klokslag negen uur is het helaas niet meer mogelijk om via de versterkers muziek te blijven maken. ‘We kunnen helaas niet langer door gaan in verband met overlast voor de omgeving, spijtig genoeg,’ legt Spinvis uit. Maar daar laat het publiek het niet bij zitten. Na een staand applaus, wordt duidelijk er nog gesmacht wordt naar meer. Hij laat iedereen in een kring zitten en gaat akoestisch verder. Ik Wil Alleen Maar Zwemmen, is hiermee dan ook een prachtige afsluiter van een geniale muzikale avond.
Maar wie is Spinvis eigenlijk?
Spinvis is de eenmansband van Eric de Jong (60). In 2002 bracht hij dan ook zijn debuutalbum uit, gelijknamig aan zijn artiestennaam. Inmiddels is Spinvis niet meer uit de Nederlandse muziekgeschiedenis weg te denken. Hij heeft dan ook al verschillende prijzen op zijn naam staan, waaronder de ‘Zilveren Harp’, de ‘Annie M.G. Schmidt-prijs’, de ‘Popprijs’ en de ‘Johnny van Doornprijs’.
Spinvis wordt tijdens live-optredens begeleid door een vijfkoppige band met Saartje Van Camp (cello, toetsen, zang), Marcel van As (drums, samples, bas, zang), Lucas Oldeman (toetsen, gitaar, piano, zang), Jan Teertstra (piano, bas, gitaar, zang) en Merel Junge (viool, eufonium en trombone).
De HangOp woensdagavonden zijn vorig jaar begonnen. Op die avonden staat het podium in de lounge van Willem Twee fabriek open voor dichters, singer songwriters en filmmakers. Dat zijn aanstormende talenten die vaak hun opleiding hebben genoten op de Koningstheateracademie in Den Bosch. Of het zijn dichters die zich al hebben bewezen zoals Doeko L. (zie foto boven). Filmmakers zijn dikwijls persoonlijk aanwezig als hun documentaire in de HangOp wordt getoond. De inloop is vanaf een uur of half acht.
3 oktober de Voorstelling ‘Winnen is voor losers’ met Michèlle Schimscheimer
Michelle Schimscheimer
Michèlle Schimscheimer, comédienne en schrijver, studeerde af aan de Koningstheateracademie in Den Bosch. Ze brengt absurde vertellingen en eigenzinnige liederen op piano. Ze troost en ontregelt, is kwetsbaar en meedogenloos in een zoektocht naar romantiek en rust die soms zo verloren lijken. Op 3 oktober is zij te zien in de HangOp.
PoëziePodoum 10 oktober
De tweede woensdagavond is de HangOp een mix van gevestigd en aanstormend talent. Vanaf 19.30 uur staan twee ervaren dichters en twee jonge talenten op het podium. Met Sophie Bosten (19) en Caesár van Daal (21) haalt HangOp de jeugd in huis. Beiden ontwikkelen zich snel als dichter en zullen in de toekomst van zich doen spreken.
Ze weten zich op het podium gesteund door twee rotten in het vak. Hugo de Haas van Dorsser is een dichter die de poëzie haast persoonlijk in het oor aflevert. Hij schrijft indringend werk dat het publiek niet onberoerd laat. De vierde plek is uiteraard voor ‘steedsdichter’ Doeko L., die zijn vele ervaring gelukkig nog altijd paart aan jeugdige onbezonnenheid.
Femke Wesly zorgt voor de muziek. Afgelopen voorjaar was zij bij HangOp te beluisteren in het duo Marie & Antoinette, deze keer laat ze horen dat ze het solo ook kan.
Derde woensdag 17 oktober met Joran Welling
Joran Welling
Joran Welling studeerde dit jaar eveneens af van de Koningstheateracademie. Hij combineert liedjes die het midden houden tussen singer-songwriting en kleinkunst. ‘Ik word nog altijd zenuwachtig als de zon schijnt. Als de zon schijnt, dan heb je geen reden om niet naar buiten te gaan. Dan moet je iets’. Kortom laat u verrassen en ga naar de HangOp de 17e.
Filmzappen op de vierde woensdag 24 oktober
Op deze HangOp avond is er een gevarieerd aanbod van documentaires die dikwijls getoond worden in bijzijn van de makers. Over de inhoud wilden zij dit keer niets verklappen.
