Interviews | KLANKGAT

jul, 2021

Robin Borneman kijkt uit naar zíjn Tuinsessie
Voor deze storyteller uit Oss zijn alle maten en soorten van optredens en podia even lief

Robin Borneman verheugt zich op zijn aandeel in de Tuinsessies in de Paleistuin van het Noordbrabants Museum. Klein, groots, intiem of imposant, elke setting of podium is hem lief. Een interview met een ‘gewone’ Brabander.

Het zijn turbulente tijden voor live muziek in Den Bosch. Waar enkele weken terug de versoepelingen zorgden voor veel vreugde, hebben aangekondigde maatregelen alweer verdriet gebracht door veel afgelaste concerten. Het project “Tuinsessies”, de samenwerking tussen Theater aan de Parade en Willem Twee Poppodium dat gehuisvest wordt in de Paleistuin van het Noordbrabants Museum, blijft voorlopig buiten schot en de eerste concerten werden zeer goed ontvangen door de bezoekers die het geluk hadden op tijd een kaartje te scoren.

Zelf bofte ik door de aftrap mee te mogen maken op 8 juli. De grootse Spinvis, met slechts multi-instrumentalist Saartje van kamp aan zijn zijde, bezwoer een uur lang zijn toehoorders met een geweldige greep uit zijn rijke oeuvre. Samen blonken ze uit door de nummers eenvoudig, maar toch vol van kleur en sfeer verrijkende klanken te brengen. Een optreden dat moeilijk kan worden evenaard. Toch gaat op vrijdag 16 juli Robin Borneman een goede poging wagen.

Voor wie de naam Robin Borneman niets zegt, hoeft zich niet te schamen, maar het loont wel om uit te vinden waar die voor staat. Deze singer-songwriter die bijna een local is, noemt zich een storyteller. Het Algemeen Dagblad kopte ooit ‘Klein in Oss, Groot in VS’, want waar de Ossenaar in Nederland vaak makkelijk over straat kan (zelfs na het winnen van ‘We Want More’ dit jaar op SBS6, is hij aan de andere kant van de oceaan inmiddels een bekend gezicht door zijn deelname aan het project Trans-Syberian Ochestra (TSO).

Voor corona toerde hij ieder jaar nog met TSO voor volle arena’s en mochten ze zelfs spelen op Wacken Open Air in Duitsland, het grootse Europese Metalfestival, voor 80.000 uitzinnige mensen. Ondanks al deze ervaringen blijft Robin een bescheiden en gewone Brabander die er naar uitkijkt om tijdens zijn eigen tuinsessie met geringe bezetting en middelen de weide in het museum om te toveren tot zijn eigen country-vallei.

Voorafgaand mocht ik hem namens KLANKGAT enkele vragen stellen.

Interview met Robin Borneman

KLANKGAT: Beste Robin, afgelopen zaterdag zou je voor het eerst op de planken hebben gestaan sinds februari. In de afgelopen 2 jaar heb je wellicht vier keer op de planken gestaan. Hoe is het om na al die tijd weer een volle agenda met optredens te hebben?

Robin Borneman: Ja, het is ontzettend balen. Ik vloekte even van binnen toen afgelopen zaterdag op het laatste moment werd gecanceld. Erg jammer! Want ik keek er heel erg naar uit. Anders dan je aangeeft, heb ik tijdens Corona-tijd toch her en der wel kunnen optreden hoor. Al was het slechts in mijn eentje met gitaar. Dat voordeel heb ik als singer-songwriter gelukkig. Wel vind ik het allemaal super dat alles nu weer langzaam opengaat en we weer meer dan 20 mensen per show blij kunnen maken. Al geven kleine intieme sets net zoveel voldoening.

Wat was je reactie toen je werd verteld wat de bedoeling was van deze tuinsessie?
I love it! Ik was meteen verkocht. Tijdens mijn carrière heb ik meerdere petten op gehad; ik kan in volle stadions rocken, maar kleine optredens die juist intiem en puur bedoeld zijn, speel ik net zo lief. En ik hou ook van de afwisseling. Wanneer ik akoestisch speel, speel ik liedjes die ik niet op de setlist staan als ik mijn band mee heb. Allebei is het zooo cool. Ik zou niet willen kiezen en zal net zo veel liefde blijven stoppen in beide opties.

Bij de Tuinsessie zelf neem je een mystery guest mee. Kun je omschrijven wat de persoon zal brengen zonder te vertellen wie het is?

Is dat nog niet bekend dan?! Ik denk bij mezelf gelijk zo van, beter (haha). Ik had verwacht dat het al naar buiten zou zijn gebracht. Want ik vind het stiekem heel leuk dat het nog een verrassing blijft. Dus eigenlijk wens ik er niet teveel de sluier van op te lichten. Deze persoon – en dit is de enige tip die ik geef – zal morgen kleding aan hebben, en ik denk zelfs meerdere kledingstukken. Wel vijf of zes of zo (gekscherend).

Op de dag van je optreden, 16 juli 2021 verschijnt je nieuwe single Remember. Krijgt die een live première en is dit een voorbode voor nieuw werk?

Daar ben ik nog met mezelf over in debat! Haha. Het is niet geschreven op de akoestische gitaar, niet bedoeld om op enkel een gitaar te spelen maarrrrr…. Het is wel een mega vet nummer en komt inderdaad morgen uit dus… Eigenlijk moet ik het gewoon doen. Niet over nadenken en gas erop.

In eerdere interviews sprak je de wens uit om het liefst op Down the Rabbit Hole te staan, tussen je helden. Is de wens hetzelfde gebleven of zijn er meer doelen bij gekomen?

Nee! En ja! De wens is hetzelfde. En er zijn meerdere wensen bijgekomen ja. Maar voor we op DTRH staan… First things first 🙂

Screenshots Facebook Robin Borneman – diverse video’s

Single Soldier On (2021)

jun, 2021

Rondreizend In-Edit doet Willem Twee Cinema aan
Films van Muziekdocumentairefestival In-Edit zijn afspiegeling van programmering van het poppodium

In-Edit Muziekdocumentairefestival gevestigd in Amsterdam reist door het land en doet zondag 4 juli Willem Twee Cinema aan. In-Edit gaat drie films vertonen die menig bezoeker van het Bossche poppodium zal aanspreken. Het zijn Jimmy Is Punk: The Story of PANIC, My Darling Vivian en Rockfield: The Studio on the Farm. In-Edit is de start van een nieuw onderdeel binnen Willem Twee poppodium. Hiervoor is filmprogrammeur Sam Duijf aangetrokken. KLANKGAT zoomde met Sam om meer te weten te komen over dat nieuwe onderdeel en de nieuwe medewerker.

Interview met Sam Duijf

KLANKGAT: Met In-Edit start Willem Twee een nieuw onderdeel. Muziekfilms, films over beeldende kunst en films over thema’s die in de programmering voorbijkomen.

Sam Duijf: Willem Twee wil naast bestaande disciplines die daar te vinden zijn, muziek en beeldende kunst, film inzetten als aanvulling op programma’s. Films die echt een aansluiting vinden bij die programma’s.

Het In-Edit festival is de eerste gelegenheid. Van origine is het gevestigd in Het Ketelhuis in Amsterdam. Zij hebben nu een rondreizend variant georganiseerd. Ik weet niet of die plannen er al lagen, want je ziet nu ook meer filmfestivals dat doen. Maar zij reizen dus het land door en stoppen bij diverse filmtheaters en poppodia om bestaande muziekdocumentaires te laten zien. En dat past natuurlijk goed bij Willem Twee.

Het hoofdaandeel van Willem Twee blijft natuurlijk muziek en beeldende kunst, maar films en documentaires over aanverwante onderwerpen en disciplines sluiten daar goed bij aan. Ik denk dat daar zeker publiek voor is.

Het interview wordt verderop vervolgd.

In-Edit [Willem Twee Cinema]

De drie films die zondag 4 juli op het programma zijn:

Jimmy Is Punk The Story of PANIC van regisseur Duco Donk om 14:45
My Darling Vivian van regisseur Matt Riddlehoover om 16:45
Rockfield: The Studio on the Farm van regisseur Hannah Berryman om 19:15

Jimmy Is Punk The Story of PANIC

Jimmy Is Punk The Story of PANIC draait om 14:45 uur. Het verhaal gaat over de Nederlandse punk band Panic, opgericht in 1977 na het uiteenvallen van de groep “Big Peter and the Terrible Garage”. In deze energieke en leuke documentaire staat een concert in Gouda in 1978 centraal, gefilmd vlak voor het uit elkaar gaan van de band.

Trailer Jimmy is punk – The story of PANIC

My Darling Vivian

My Darling Vivian, om 16:45 uur, volgt het romantische, hartverscheurende en duizelingwekkende leven van Vivian Liberto, de eerste vrouw van Johnny Cash en de moeder van hun vier dochters. Een vrouw met een gigantisch tumultueus leven, wat zich gedwongen afspeelde in de schaduw van Cash.

Trailer My Darling Vivian

Rockfield: The Studio on the Farm

Black Sabbath, Oasis, Coldplay, Stone Roses, Robert Plant, Simple Minds en vele anderen herinneren zich de oproer en muziek die ze maakten bij Rockfield nog voor jaren. Dit gaat over het verhaal van rock-en-roll dromen die verweven zijn met de strijd van een familiebedrijf om zijn voortbestaan te kunnen garanderen in het alsmaar veranderende muzikale landschap. Rockfield: The Studio on the Farm begint om 19:15 uur.

Trailer Rockfield: The Studio on the Farm

Vervolg interview

KLANKGAT: In-Edit lijkt mij een eenmalig gebeuren deze zomer. Gaan jullie in het najaar pas voluit met film?
Sam Duijf: Ja, precies. In-Edit dat is één keer in het jaar en het is een unieke kans om het nu binnen Willem Twee te organiseren. In het najaar willen we bij de bestaande programmering kijken hoe film daarbij kan aansluiten. Dat kunnen muziekdocumentaires of fictie films zijn. Films die in verbinding staan met de inhoud van een kunsttentoonstelling, of een festival dat plaatsvindt. Dat zal vanaf het najaar ingaan.

Ben jij ook op zoek naar bijzondere muziekdocumentaires?
Ja, ja, jazeker. Ik ben van kinds af aan geïnteresseerd in muziek, ik maak zelf muziek en op de middelbare school, brugklas, tweede klas, heb ik grote interesse ontwikkeld in film. Ik kijk uit mijzelf veel films, uit allerlei tijdperken en van allerlei soorten filmmakers. Films en documentaires over muziek en kunst passeren geregeld de revue.

Ik probeer net zoals de muziekprogrammering van Willem Twee die van klassiek tot metal gaat en alles wat er tussenin ligt, dat de films dat weerspiegelen. Uiteenlopend, van nieuw tot oud, van lokale films tot films die wereldwijd hebben gedraaid.

Wat kunnen wij verwachten?
Ja, de programma’s binnen Willem Twee worden weer aangekondigd en film zal hierop in proberen te spelen. Het is binnen Willem Twee mijn taak hoe we film daarin kunnen verbinden. Op die manier willen we het medium film introduceren binnen Willem Twee.

In oktober komt bijvoorbeeld Popronde. Daar zou je op kunnen inspelen, op de artiesten die dan bij Willem Twee komen optreden. Daar zou je al een bepaalde richting voor uit kunnen stippelen?
Ja, inderdaad, dat zijn dingen die zich lenen voor toepasselijke films en een programma daar om heen. En het is in het begin nog wat zoeken.

Het is nieuw, hè.
Ja, het is allemaal nieuw. We gaan kijken hoe het zich zal ontwikkelen.

mei, 2021

Maak je borst maar nat want hier is Dr. Robinson
Bossche dj annex producer/drummer kondigt zijn eerste single release en videoclip aan op livestream event

Dr. Robinson, artiestennaam van Robin van Dongen, is naast één van de bekendste dj’s van Den Bosch drummer en producer. Hij drumt al wat jaartjes aan de weg en daarom is het eigenlijk bijzonder dat hij nog geen release uit zijn rack heeft getoverd. Daar komt snel verandering in. Op vrijdag 14 mei brengt Dr. Robinson zijn eerste single Make Your Chest But Wet (#makeyourchestbutwet) op Spotify uit. Dat gebeurt via een livestream op Facebook en Twitch.

Interview met Dr. Robinson

KLANKGAT: Vrijdag 14 mei is er een heuglijk feit te vieren namelijk de release van jouw eerste single, de eerste officiële single. Vertel er wat over.
Dr. Robinson: Ik wou graag een liedje maken waarmee ik mijn live-shows mee kan openen. Een soort van aandachtstrekker die meteen het publiek opzweept en waarmee ik ze kan laten meedoen aan een vraag en antwoord van “Zijn jullie er klaar voor? Maak je borst maar nat”. Dat is het eigenlijk.

Make Your Chest But Wet?
Dat is voor de grap letterlijk uit het Engels vertaald.

This mouse will have a tail, bijvoorbeeld.
Ja, of net zoals uit die reclame You’re standing for pole. Het zijn grapjes die alleen voor Nederlanders werken. Ik wou graag een Engelse tekst, dat vind ik cooler. En ik dacht, ik doe er een geintje in.
Het project is een beetje gaan rollen toen Stan Dekker – een vriend van mij – vanuit zijn studie Management en Organisaties een opdracht kreeg. Hij moest een artiest scouten en daarmee een release plannen. Voor mij was dat net het zetje dat ik nodig had. Ik had wel mijn eigen muziek, maar wist niet wat ik ermee aan moest. Stan zei: “Laat maar horen dan gaan we het gewoon uitbrengen.” En zo is het een beetje gekomen.

Studio Cube

Dr. Robinson huurde Studio CUBE (Rossum, Gld) in om het nummer af te mixen en te masteren. Hij belde Frans de Visser van studio CUBE op, dat hij op korte termijn een master nodig had. Frans zei daarop dat hij alles moest opsturen. Met zijn tweeën hebben ze het nummer binnen een dag gemixed en paar dagen later hebben Frans en het studioteam het nummer gemastered.

Als ik het goed begrijp dan is het nummer een soort warming up voor de show die daarop volgt?

Ja, ja. Op 14 mei, de dag van de release komt de single op Spotify en dan geef ik ’s avonds om negen uur een optreden, een livestream. Dat is een livestream van een eerder opgenomen optreden, maar dat is een detail.
Voor het publiek is het volgende belangrijk: op 14 mei treed ik op in een grote studio bij Unlimited en daar doe ik het nummer meteen ook gewoon live zoals ik dat in mijn drumshow ga doen vanaf nu. Want ik heb een unieke manier om mijn muziek ten gehoor te brengen met mijn elektronische drumshow. En op het einde van de livestream presenteer ik de première van de videoclip. Dus voor de kijker zie je eerst mijn livestream gevolgd door de videoclip op Youtube.

Dr. Robinson heeft een brede muzieksmaak maar speciaal voor deze release is het een rap, hiphop-achtige set opener vooral bedoeld om het publiek op te zwepen. “De show start in een laag BPM (beats per minute) – 100 BPM, in tempo wordt het alleen maar sneller, alsmaar heftiger.”

A warned man counts for two…

De LIVESTREAM is op vrijdag 14 mei om 21:00 uur te zien op Facebook en Twitch.
De audiostream is te vinden op iTunes en Spotify en de videoclip op Youtube.

feb, 2021

De drive van Bert Palinckx van November Music
Door kenners gedreven festival gaat uit van de inbreng en wensen van muzikanten

In een interview met Bert Palinckx bespreken we zijn drive voor dit festival, geschiedenis en de toekomstplannen.

Muziekplatform KLANKGAT is een rubriek gestart waar we Bossche bands, artiesten en festivalorganisatoren interviewen over het afgelopen jaar. Hoe de corona crisis het beleid en de muziek heeft beïnvloed, wat de eigenlijke plannen waren, hoe musici en organisatoren terug- en vooruitkijken. Een terugblik naar een moeilijk 2020 en een vooruitzicht naar een onzeker 2021.

Inleiding

Bert Palinckx — November Music 2019 – ©Wim Roelsma

Het November Music Festival is nog lang niet zo bekend als dat het verdient te zijn. “Ik hoop van harte dat we van 5 t/m 14 Nov 2021 de kans gaan krijgen om dit weer in real life mee te maken,” zegt Bert Palinckx De eerste editie van dit festival was al in 1993 toen een groep mensen (op initiatief van de gemeente Den Bosch) een festival ging organiseren dat uitging van de vrijheid van muzikanten om te experimenteren en zo iets mooi te maken. Het gevolg was een enorme creativiteit over de jaren waarin vele mooie stukken zijn gemaakt. Het Bosch Requiem wat elk jaar in opdracht wordt gecomponeerd is hier al langzamerhand een traditie geworden.

Maar het gaat niet alleen om ‘klassieke muziek’. Er wordt geëxperimenteerd met jazz, volksmuziek, en invloeden van elektronica. De artistieke leiding is sinds 1999 in handen van Bert Palinckx. Met een kleine groep medewerkers en heel wat ZZPers (op het hoogtepunt zo’n 100 man) worden in 10 dagen maar liefst zo’n 90 concerten gegeven. Vernieuwend, experimenteel en bol staand van de zeer mooie composities en meeslepende ideeën (lees enkele van mijn concert recensies er op na).

Interview met Bert Palinckx

Bert Palinckx is afgestudeerd aan de Technische Universiteit Eindhoven (TUE) in bouwkunde (planologie). Een vergelijking met Xenakis lag wat mij betreft voor de hand, maar Bert ziet dat anders: “Ik ben opgegroeid in Tilburg, waar ik als jongen al kennis maakte met jazz en de vele muziek die in Tilburg makkelijk toegankelijk was. Ik had dan ook al snel een bandrecorder waarmee ik allerlei opnames maakte. En door mijn belangstelling voor de contrabas kwam ik in een band terecht (met mijn broer) waarmee we al snel door heel Nederland rondtrokken met wel 40 à 50 concerten per jaar. Dus ik heb mezelf eigenlijk altijd al als muzikant gezien.”
Door de samenwerking en zijn naamsbekendheid begon hij al snel van alles te organiseren (b.v. de Paradox in Tilburg). En zo kon het gebeuren dat Henri Broeren hem vroeg om de leiding van het festival op zich te nemen. Samen met Theo van Dooremalen (zakelijke leiding) volgden jaren van groei, aanpassing aan de omstandigheden en veel, heel veel, prachtige muziek en opzienbarende concerten.

Succes van het festival

“Belangrijk en uniek voor het festival is dat het uitgaat van de inbreng en wensen van muzikanten. In vrijheid kunnen ze van alles maken, grens overstijgend. En dat leidt tot geweldig mooie en vernieuwende stukken. We hebben soms het verwijt gehad dat het wel voor een erg select publiek was, en we hebben dan ook meer toegankelijke muziek geprogrammeerd. Zo zat de zaal vol toen Louis Andriessen (Anaïs Nin) werd uitgevoerd. Ook John Zorn trok de aandacht. Maar wellicht zijn wij als Brabanders wel te bescheiden in de reclame die we voor het festival maken. Al is het ook een kwestie van bereikbaarheid, budget en dergelijke.”

Toekomst

“Natuurlijk hakte corona er in. Maar we moeten daar ook niet te moeilijk over doen. In een situatie van overmacht (twee dagen voor het festival in 2020 ging Nederland op slot, red) was er veel begrip bij alle deelnemers en betrokkenen. Hotels en cateraars waren heel coulant. In mijn eigen hoofd heeft het festival wel doorgang gevonden. Maar veel dingen die voor 2020 stonden geprogrammeerd hopen we dit jaar in november wel uit te kunnen voeren. Misschien met een kleiner publiek, en met de noodzaak om te streamen. Dus we gaan door met de artiesten en nemen ook het FAQ festival (gericht op elektronische muziek van 4 tot 6 November, red) onder onze vleugels. En daar misschien een nieuwtje dat er muziek van Éliane Radigue uitgevoerd gaat worden.

Conclusie

We hebben in Den Bosch veel mooie muziek in het vooruitzicht, gedreven door kenners die unieke componisten weten te strikken. Verder kan ik het belang van vroege brede kennismaking met cultuur niet voldoende onderstrepen, aldus artistiek directeur Bert Palinckx.

feb, 2021

De ambitieuze Bing Berendsen en zijn crew zitten allesbehalve stil
Van volle Brabanthallen met Smèrrige feestjes naar online festivals

Koninkrijk van Muziek is tegenwoordig niet meer weg te denken, wanneer we het hebben over de Bossche muziekwereld. Festivals als Smèrrig verkopen de Brabanthallen binnen no time uit, de Zomerfeesten op de Tramkade zijn een vaste prik en ook het afgelopen jaar konden de jongeren thuis een festivalletje meepakken. Wij spreken met het genie achter de formule Koninkrijk van Muziek, Bing Berendsen (27).

Interview met Bing Berendsen

‘’Zeven jaar geleden zocht ik eigenlijk een gewoon een doel in mijn leven. Ik zat op dat moment op de VAVO en wilde meer. Mijn broertje Jengi was toen al volop met muziek bezig, als DJ en producent. Iets wat hij onwijs goed kan, alleen hij wist niet hoe hij zich in de muziekwereld moest profileren’’ vertelt Bing, ‘’Ik bood op dat moment aan om zijn manager te zijn, zonder ook maar iets van hoe en wat af te weten.’’ De twee broers vervolgden het muzikale avontuur in steden als Parijs en London en voor ze het wisten was Koninkrijk van Muziek geboren.

‘’Ik ging destijds naar veel feestjes, maar miste dit eigenlijk in Den Bosch. Mijn doel was een feestje te organiseren waar ik zelf ook naar toe zou willen en voor ik het wist was Newskoolfest een feit.’’ En wat voor een trouwens: de eerste twee Newskoolfest edities die Bing organiseerde waren zo uitverkocht. ‘’Ik wist niet wat me overkwam’’.

Noah’s Ark en TopNotch

Bing Berendsen heeft duidelijk talent voor het organiseren van evenementen, en niet veel later begint hij dan ook aan de opleiding muziek management op de Herman Brood Academie. ‘’Ik heb tijdens deze driejarige opleiding, stage mogen lopen bij onder andere N oah’s Ark en TopNotch, de marktleiders op het gebied van hiphop labels in Nederland. Ik heb hier zo veel mensen leren kennen en goede connecties kunnen op doen.’’

Van Venlo tot Amsterdam

Nadat Bing, samen met zijn compagnons Jesseh Grote Woortmann en Nick van Hoof, de harten van de jongeren in Den Bosch veroverd hadden, gingen zij verder met de rest van Nederland. ‘’Onze evenementen vinden plaats van Amsterdam tot en met Venlo. Maar onze liefde voor Den Bosch blijft prioriteit. Mijn gehele crew, inclusief ik, zijn Bosschenaren en de stad heeft een grote plek in onze harten. We willen dan ook écht Den Bosch op de kaart zetten voor de jongeren en onze mensen. En ja, het is hier toch allemaal begonnen.’’

Internationale plannen zitten er overigens nog niet in: ‘’Onze focus ligt daar momenteel nog helemaal niet op. Uiteindelijk willen we wel feesten gaan organiseren in het buitenland en we boeken al internationale artiesten, maar verder dan dat eigenlijk niet. We zien wel waar het schip strandt. Er is zo veel mooie markt in Nederland, dat we het eigenlijk zonde vinden om ons op het buitenland te gaan richten.’’

Key to success

Nog geen twee jaar nadat Bing begon met Koninkrijk van Muziek, ontstond het idee voor Smèrrig. ‘’Dit is gewoon eigenlijk een uit de hand gelopen grap. Ik had wat biertjes op en kwam met het idee van een grappig evenement. Niet veel later heb ik het gepitcht bij Plein 79, waar het direct goed ontvangen werd.’’ De jongens van Koninkrijk van Muziek organiseerde het feestje en hadden er eigenlijk niet veel verwachtingen van: ‘’We namen het niet echt serieus. Van tevoren hadden we dan ook met z’n alle nog kei veel lopen zuipen.’’

Uiteindelijk zouden ze overrompeld worden door het succes. Er stond al gauw een rij van 600 á 700 man buiten, die tot aan de oude Bijenkorf stonden te wachten. ‘’Vanaf dat moment is het snel gegaan. We kregen opeens allerlei aanbiedingen van grotere partijen.’’

Online aanwezigheid

Maar ook bij de Koninkrijk van Muziek, sloeg de corona crisis als een bom in. Van een volle zomer planning aan evenementen, gingen ze al snel naar een erg rustige en stille agenda. Om het contact met het publiek niet te verliezen, waren de jongens al vroeg in de weer voor nieuwe ideeën. ”In Nederland waren wij één van de eerste die zich profileerde via livestreams. De lockdown was hier namelijk nog geen week een feit en wij waren online al feestjes aan het bouwen.” Er werden ook online festivals georganiseerd, waar de kijker vanaf de laptop thuis de drie stages konden volgen. ”Het organiseren van een festival was gewoon niet mogelijk, maar we konden het publiek wel het festival gevoel geven.”

De online alternatieven werden goed ontvangen en ook tijdens de versoepelingen hoefden de evenementen van Koninkrijk van Muziek niet gemist te worden. ”We hebben bijvoorbeeld ook Costa Del Silo georganiseerd. Een terrasfestival, waarbij iedereen netjes op zijn of haar stoel moest blijven zitten.”

Godsgeschenk

De evenementenbranche is er eentje die sinds de corona crisis een grote klap heeft moeten ontvangen. ”Natuurlijk viel dit alles als een onwijs harde klap, maar we hebben het allang niet meer in onze eigen hand. Vanaf nu is het maar even doorzetten, want het zij zo. Ik ben eigenlijk allang blij dat we nog steeds bestaan. Ik zie dit echt als een godsgeschenk. Ik ben dan ook gewoon heel trots op het feit dat we nog bestaan, we hadden het veel slechter kunnen treffen.”

feb, 2021

Muziekcafé Lohengrin smacht naar versoepelingen
Het water staat al boven de lippen en we ademen door een neusgat, zegt programmeur Roel van Dongen

De financiële situatie van Muziekcafé Lohengrin is precair en misschien is dat nog te zwak uitgedrukt. Komen veel horeca ondernemers in aanmerking voor een zogenaamde TOZO-regeling (Tijdelijke Overbruggingsregeling Zelfstandig Ondernemers), niets van dat al voor dit sympathieke muziekcafé aan de Zuiderpassage in Den Bosch.

Een gesprek met Roel van Dongen, de bevlogen programmeur van deze hotspot van live muziek. Roel hoopt dat de versoepelingen spoedig komen, want een sluiting is reëel.

Muziekplatform KLANKGAT is een rubriek gestart waar we Bossche bands, artiesten, horeca en festivalorganisatoren interviewen over het afgelopen jaar. Hoe de corona crisis het beleid en de muziek heeft beïnvloed, wat de eigenlijke plannen waren, hoe musici en organisatoren terug- en vooruitkijken. Een terugblik naar een moeilijk 2020 en een vooruitzicht naar een onzeker 2021.

Muziekcafé Lohengrin

KLANKGAT: Hoe reageerden jij en Pauly da Silva op die eerste, zogenaamde intelligente lockdown, kun je je dat nog herinneren?
Roel van Dongen: Ja, dat was een zware dobber natuurlijk. In het begin was het zo dat de horeca allerlei maatregelen probeerde te treffen om te voldoen aan de anderhalvemeter samenleving. Daar hebben we aan het begin van de lockdown flink mee geworsteld, in de veronderstelling ‘nou dat gaat lukken’. Dan zouden we de gehele periode gewoon door kunnen gaan met de programmering. Helaas is dat door de overheid teruggefloten, zijn de maatregelen strenger geworden en heeft de horeca moeten sluiten.

Wij hebben alle programmering die er al voor maanden stond, moeten annuleren, onze vaste activiteiten hebben we moeten stoppen en de mensen hebben we moeten teleurstellen want de optredens werden gecancelled. Dat was een hele onzekere periode, nog steeds overigens. Maar toen leefde in ieder geval de hoop dat het na een paar maanden voorbij zou gaan en de maatregelen versoepeld zouden worden. Helaas is dat niet gebeurd met als gevolg dat Muziekcafé Lohengrin zijn deuren heeft moeten sluiten en alle programmering moeten stopzetten.

In de zomer en vooral het najaar traden toch bluesbands bij Lohengrin op?
Ja, ja, na de eerste lockdown toen het wat versoepeld werd [1 juni 2020, red.], hebben we buiten – het was de zomerperiode, mooi weer – op het terras het een en ander gedaan. We hebben de zondagmiddag- en blues-sessies weer opgepakt, maar dat was slechts van korte duur. Vlak daarna werd weer een lockdown afgekondigd.

Zoals bij alle andere podia en horeca moesten mensen aan tafeltjes plaatsnemen op anderhalve meter afstand, werd aan de deur gevraagd of mensen klachten hadden, moest men contactgegevens opgeven en handen wassen. En dat was nog vóór de tijd van de verplichte mondkapjes. Hooguit 30 personen konden in Muziekcafé Lohengrin op deze wijze binnen gelaten worden.

Er is ook een hulpactie voor Muziekcafé Lohengrin gelanceerd. Kan je daar iets over zeggen?
Het was zo toen in 2020, toen al die maatregelen werden afgekondigd, werd ook een steunpakket door de overheid voor ondernemers, ZZP-ers maar ook voor de horeca in het leven geroepen, de TOZO. Dat is een soort uitkering die het mogelijk maakte om de vaste lasten en inkomstenderving te compenseren. Daar heeft Muziekcafé Lohengrin in het begin gebruik van kunnen maken.

Maar wat doet zich nou voor? De situatie was zo. De eigenaar Pauly da Silva bereikte in juli de pensioengerechtigde leeftijd en daarmee werd ook die TOZO stopgezet. Die geldt namelijk niet voor ondernemers die een AOW-uitkering krijgen. Dat betekende dus dat Lohengrin dat een privé-initiatief is, van een privé-eigenaar is, helemaal geen inkomsten meer had en geen omzet kon draaien. De financiële situatie werd daardoor erg penibel. Is het overigens nog steeds.

Toen is er vanuit de vaste klanten een initiatief ontstaan om een financiële ondersteuning te bieden. Er werd gedacht om bij de vaste klanten met de pet rond te gaan. Maar ja, we hebben dat toch breder getrokken en zijn op internet een crowdfunding actie begonnen. Daarmee is voldoende binnengehaald om de dringende rekeningen tot eind 2020 te kunnen betalen. Die actie is stopgezet en nu in 2021 ligt alles plat en zijn er geen inkomsten, geen donateurs. Het water staat al boven de lippen en we ademen door een neusgat. We zitten met smart te wachten tot de maatregelen versoepeld worden.

Als dit muziekcafé moet sluiten, zou dat een enorme domper betekenen voor de regionale muziekscene. Een podium voor bands en artiesten gaat verloren en daarbij verdwijnt ook een repetitieruimte. De lacune in de TOZO-regeling ten aanzien van AOW-gerechtigde ondernemers is een kwestie van verandering in de regelgeving. Daar moet een lobby voor in gang worden gezet om de politiek te doen bewegen en dat ziet Roel van Dongen niet een-twee-drie gebeuren. Toch houdt Roel er de moed in, maar zoals al eerder gezegd: alles hangt af of die versoepelingen spoedig komen. Maar als die er komen dan kan alles weer in gang worden gezet.

“Want als het gaat om de programmering en vooral de vaste activiteiten van Muziekcafé Lohengrin. die kunnen we meteen opstarten. En wat betreft optredens, ga ik ervan uit dat de bandjes staan te springen om weer te kunnen spelen. Ik weet zeker dat het bij het eerste beste weekend dat het weer mag dat er bandjes zijn die zich aanmelden. Er is hoop maar nu is het watertrappelen.”

jan, 2021

De zes scenario’s van Jazz in Duketown 2021
Een gesprek met voorzitter Gaby Westelaken over de flexibiliteit van het Bossche jazzfestival

Gaby Westelaken, voorzitter van stichting Jazz in Duketown, vertelt hoe de stichting in 2021 het jazzfestival door wil laten gaan aan de hand van zes scenario’s. Maar eerst een terugblik op het voorbije jaar.

Interview met Gaby Westelaken

Jazz in Duketown is het grootste gratis openlucht jazzfestival van Nederland. Het vindt plaats in het Pinksterweekend in de binnenstad van Den Bosch en trekt jaarlijks tussen de 130.000 en 150.000 bezoekers. Editie 47 van 2020 ging niet door vanwege Covid.

KLANKGAT: Hoe heeft Jazz in Duketown gereageerd op de eerste lockdown die 12 maart 2020 werd ingevoerd? Hoe kwam het nieuws dat evenementen niet door konden gaan bij jullie binnen? Dachten jullie misschien zoals menigeen dat het wel zou loslopen?
Gaby Westelaken: Nou, we hebben van het begin af aan rekening gehouden met de mogelijkheid dat het niet door zou kunnen gaan. Dus we zijn eigenlijk al in januari, toen de eerste berichten vanuit China binnen kwamen, alle contracten gaan nakijken en die hebben we ook al laten toetsen of ze wel goed zouden zijn op het moment dat de concerten niet door zouden gaan. Vanaf dat moment zijn we ook geen een verplichting aangegaan.
We hadden een paar artiesten uit Amerika geboekt, maar die konden uiteindelijk niet komen. En we hadden rapper Typhoon geboekt en daar hebben we de afspraak mee gemaakt dat ie dit jaar of volgend jaar zou komen op het moment dat die lockdown duidelijk werd. We hebben dus heel vroeg ingespeeld op het feit dat het festival mogelijk niet door zou kunnen gaan.

Het is opmerkelijk dat jullie al zo vroeg actie hebben ondernomen.
Weet je, je volgt wat er gebeurt en al voor de carnaval werd al duidelijk dat een en ander op slot zou gaan. Het zou mee kunnen vallen, maar het bestuur van Jazz in Duketown hield er rekening mee dat het alle kanten op zou kunnen gaan.
Uiteindelijk de knoop doorgehakt, het festival gaat niet door. We hebben de Conservatorium Talent Award (CTA, muziekwedstrijd jazz eindejaarsstudenten Nederlandse conservatoria, red.) naar de eerste week van oktober verplaatst, omdat we wel dachten dat die dan door zou kunnen gaan. En daarbij hebben we ook meteen drie opties bekeken. De ene optie was geheel digitaal, andere optie met maximaal 30 man en de derde was met een max van 100 tot 150 man. Maar toen het bericht binnenkwam dat het van 100 naar 30 personen moest gaan, hebben we meteen afgeschaald.
We volgen alle richtlijnen van de overheid, houden rekening met de artiesten, met afstanden. met de regie, met de veiligheid. Uiteindelijk is het CTA goed verlopen. We hebben wel moeten nadenken over de aankleding en dan geeft zo’n tapijtje op het podium meteen meer sfeer. Daar hebben we bewust naar gekeken.

De gemeente van Den Bosch beschouwt Jazz in Duketown samen met Theaterfestival Boulevard als cultuurgoed van toegevoegde waarde. Voor eventuele extra kosten gaat de stichting vooraf in gesprek met de gemeente.

2021, het is en blijft natuurlijk nog onzeker.
Ja, afgelopen oktober zijn we aan de slag gegaan voor 2021. Er is binnen het bestuur een groepje geformeerd van echte projectleiders die scenario’s zijn gaan uitwerken. In het begin hadden ze wel 20 scenario’s. Daar zijn er uiteindelijk zes uitgekomen. Die hebben we meteen gepresenteerd aan de gemeente. De gemeente gaat ze als voorbeeld gebruiken voor andere festivals en evenementen.

Wat zijn die zes scenario’s?
Het eerste is geheel digitaal. Het vijfde is een all-out Jazz in Duketown en het zesde scenario, dat is er later bijgekomen, dat is een festival in combinatie met andere evenementen, omdat de gemeente erover nadenkt een tribune op de Parade te plaatsen. En daartussen schalen we op of af. En dan moeten je denken aan binnen met een kleiner aantal toeschouwers en of binnen en buiten.
Die scenario’s hebben we gemaakt op basis van de richtlijnen die van de overheid komen en daar hebben we een aantal keuzes gemaakt die verder worden uitgewerkt.

Vrijwilligers JID — Vrijwilligers op de Parade

Jazz in Duketown is een apart festival, het kent geen betalende bezoekers. Dat maakt ons uniek. Door de combinatie van niet betalende bezoekers en geheel vrijwillig, dus alleen medewerkers die vrijwillig meewerken, kunnen we makkelijk op- en afschalen.
We zijn nu aan het kijken naar locaties waar we meerdere concerten binnen kunnen doen en als dat opgeschaald kan worden, kan er een buiten-locatie bijkomen.

De Pettelaar bijvoorbeeld?
Nou ja, de Pettelaar daar hoorde ik van de week, daar kunnen 1250 bezoekers komen en dat zou een prima buiten-locatie kunnen zijn. Je zou als het kleinschaliger zou moeten zijn, kunnen denken aan de locatie van de Citadel waar de Boulevard afgelopen zomer de concerten van Sven Ratzke organiseerde. Dat was sfeervol. Je kunt toch niet zoals het eruit gaat zien, hele grote aantallen mensen bij elkaar hebben.

Zoiets als De Bossche Zomer.
Qua tijd zit Jazz in Duketown net vóór De Bossche Zomer. Die zal pas in juni ingaan. Wij willen om de herkenbaarheid en om het publiek vast te houden, blijven opteren voor het weekend van Pinksteren. De optie om later in het seizoen te beginnen, dan krijg je te maken met andere festivals of concurrentie met de binnenstad. Dat willen wij absoluut niet hebben.

Kortom, er is genoeg perspectief.
Ja, dat sowieso. Kijk, voor ons als festival is het natuurlijk heel erg als het niet doorgaat, maar voor de artiest is het dramatisch. Er zijn veel artiesten die geen boterham kunnen verdienen als ze niet in het seizoen kunnen werken en er zijn erbij die hun instrument aan de wilgen hebben gehangen. Zij doen nu ander werk. Op moment dat je niet elke dag op je trompet of trombone oefent, ja, dan wordt het lastig.

Hoe groot Jazz in Duketown wordt, is afhankelijk hoe de richtlijnen van de overheid dan zullen zijn. Wij zijn constant aan het onderzoeken wat waar mogelijk is en dat wordt ook meteen uitgewerkt. Het opschalen dat zal geen probleem zijn.
Gisteren (donderdag 21 januari, red.) hebben we een sessie gehad met een aantal partners van ons zoals Brabant C, de PEP (Promotie Evenementen Parade), Hotel Central en Van Mossel Den Bosch. We hebben een open dialoog gevoerd hoe zij het zien en wat de mogelijkheden kunnen zijn. Dat was zeker positief en daar kwamen ook leuke ideeën naar voren. Die kan ik nu niet met jou delen. Die moet ik nog met het bestuur bespreken. De positiviteit vond ik in ieder geval erg opvallend.

En met deze cliffhanger eindigt dit interview. Zo gauw we meer nieuws hebben, zal dat uiteraard via de gebruikelijke kanalen bekend worden gemaakt.

Coverfoto: Wim Roelsma

jan, 2021

Interview met singer songwriter Liseth Horsten
Hoe overleeft zij de corona tijd en de zoektocht naar andere manieren om muziek de wereld in te brengen

In de rubriek over wat artiesten doen nu corona huishoudt een gesprek met Liseth Horsten, singer songwriter en begeleidster van muziek voor begrafenissen.

Interview met Liseth Horsten

KLANKGAT: Wat deed je voor Corona uitbrak?

Sinds 2007 ben ik als zzp-er werkzaam als uitvoerend en docerend musicus:
Uitvoerend: eigen singer-songwriter repertoire (het liefdewerk), en commercieel (het werk): o.a. huwelijken, recepties en uitvaarten. Sinds najaar van 2019 alleen nog uitvaarten.
Docerend: lespraktijk thuis. In het verleden ook muzikale workshops op locatie gedaan (teamuitjes e.d.) en lesgegeven op enkele regionale muziekscholen.
Daarnaast speel ik zang en slaggitaar in een jaarlijks lokaal Neil Young tribute project (dat is meer hobbymatig), en ik was (ben) sinds twee jaar vrijwilliger bij een van de mooiste poppodia in het land: 013

Hoe heeft Corona jou in je werk en leven beïnvloed?

In eerste instantie veranderde er weinig omdat ik gewend ben voornamelijk vanuit mijn eigen huis te werken. Mijn manier van werken was ineens ‘normaal’ geworden (ze lacht even).
In die zin was het geen grote overgang en genoot ik aanvankelijk van de rustige sfeer die er over het hele land leek te hangen. Ik kan goed alleen zijn, hoewel ik natuurlijk net als iedereen bepaalde aspecten van het (sociale) leven dat is weggevallen, wel mis.

Het lesgeven gaat hier door: in het voorjaar ben ik begonnen met lessen via Skype aan te bieden. De ene leerling wilde dat wel en de andere niet en in sommige gevallen was het ook niet mogelijk, en in die periode is er dan ook een aantal leerlingen afgehaakt. Ik ben destijds ook begonnen met een leerlingen-nieuwsbrief met leuke weetjes en links, om iedereen erbij te blijven betrekken (dat is dus maar ten dele gelukt).

Toen er weer 1-op-1 lesgegeven mocht worden, zijn er wel weer een paar nieuwe leerlingen bij gekomen, en ook nu ga ik door met 1-op-1 lessen (mits klachtenvrij en op iets meer afstand en luchten tussendoor) en de mógelijkheid om te Skypen als er wél mogelijk besmettingskans is.

Ik ben me ervan bewust dat ik risico loop als 50+ en zzp-er omdat ik in mijn eigen woonkamer lesgeef. Maar de lessen zijn mijn enige ‘enigszins-vaste’ inkomsten, dus ik wil daar niet mee stoppen.
Als het risico groter wordt door meer besmettingen, weet ik nog niet wat ik ga doen: als ik weer alleen online ga lesgeven, zullen er misschien weer leerlingen gaan afhaken. Maar als zzp-er moet ik wél extra op mijn gezondheid letten.

Het musiceren op uitvaarten gaat ook door, de regels voor uitvaarten zijn gelukkig wat soepeler (qua aantallen bezoekers), waardoor het prima mogelijk is: in het voorjaar en zomer waren er o.a. ceremonies in de open lucht.
Het is heel mooi en dankbaar werk maar het nadeel ervan is dat je het pas drie dagen vooraf weet (knipoogt, als redactie stel ik me voor dat dat drie hectische dagen kunnen zijn).

013
Wat leuk is aan 013 (poppodium in Tilburg, red.) waar ik vrijwilliger ben (naast het niet-leuke dat het nu dicht is), is dat ze hun best doen om alle vrijwilligers en medewerkers bij het podium te blijven betrekken,
Onder andere door online medewerkersvergaderingen inclusief popquiz.
En sowieso is het leven meer online geworden. Het fijne is dat je makkelijk contact kunt houden. Het vervelende is dat ik nóg meer achter het scherm zit dan ik al deed, met wat fysieke klachten van dien.
En dat het realiseren hoe afhankelijk ik ben van internet, en dat dit waarschijnlijk meer en meer het geval gaat zijn in de toekomst, me er niet blijer op maakt.

Als tegenhanger hiervan ben ik weer wat creatieve hobby’s gaan oppikken, bijvoorbeeld houten ukelele standaards maken en beschilderen. Mijn achtergrond en eerdere opleiding ligt op het beeldende vlak, waaronder tekenen en schilderen. Van tijd tot tijd heb ik een periode waarin deze behoefte aan ‘analoge’ creatieve of ambachtelijke ontspanning weer naar boven komt, en dat was in het afgelopen jaar zeker weer het geval.

Wat ik moeilijk vond en vínd, is dat ik geen idee heb hoe mijn toekomst als muzikant van eigen repertoire eruit gaat zien, en sowieso het hele uitvoerende muzikantschap: kunnen we straks nog op de oude manier optreden, zijn er straks nog kleine podia voor onbekende muzikanten? En is er nog budget? Want zo niet dan houdt het voor mij op, ik wil op z’n minst mijn muzikanten, ook profs, kunnen betalen. Ik kan wel weer solo gaan spelen, maar als dat de enige mogelijke vorm is vind ik dat niet leuk.

Maar we zullen misschien andere manieren moeten zoeken om hier invulling aan te geven als optreden in band vorm geen haalbare optie meer blijkt te zijn. Dat zou ik wel een enorm gemis vinden, want het samen spelen met andere goeie muzikanten brengt juist de magie en de spanning die je zoekt in de muziek. Naast het sociale aspect natuurlijk, ook niet onbelangrijk.

En we zullen andere manieren moeten zoeken om onze muziek de wereld in te brengen: het is nu sowieso voor iedereen in deze business harder werken voor (nog) minder geld, en dat maakt me soms wel moedeloos: ga ik dit nog doen tot aan m’n pensioen? Ik geloof niet dat ik daar zin in heb.

Heb je speciale dingen gedaan om met deze omstandigheden om te gaan? Welke? En hoe werkt dat?

Zoals al gezegd: muzieklessen via Skype gaan geven. Hiervoor heb ik een goeie webcam aangeschaft en gáán: al doende leert men.
Andere dingen om ermee om te gaan liggen meer op het persoonlijke vlak, zoals. de sociale contacten. En iemand hebben om af en toe mee te sparren over zowel persoonlijke dingen als werk gerelateerde zaken. Dat is sowiesó belangrijk, maar zeker nu en zeker als single.

Zijn er nog dingen die je andere artiesten mee zou willen geven?

Onderhoud je netwerk van collega’s, want je hebt elkaar nodig. Om input te vragen over praktische zaken, of om te sparren over de dingen waar je mee worstelt. En wees ook niet bang om hulp te vrágen want iederéén worstelt.
Blijf creatief bezig, op welke manier dan ook. Zoek naar dingen, en mensen, die je creatieve brein prikkelen.
Zorg voor een Plan B, en C, voor de financieel mindere tijden. Je bent geen slechte ondernemer als je in mindere tijden even kiest voor een parttime baan erbij, bijvoorbeeld.
Blijf in beweging, go with the flow, heb vertrouwen.
En dit zeg ik ook allemaal tegen mezelf !

De corona crises heeft mijn muziek op zich trouwens niet beinvloed.

Wat waren je eigenlijke plannen?

‘Het’ plan van 2020 was om in het voorjaar een nieuwe EP op te nemen met mijn band. Bij de eerste corona golf hebben we de repetities voor de zekerheid uitgesteld (de bandleden hebben gezinnen met kinderen) en tegen de zomer planden we weer een repetitie. Maar ook hadden we allemaal andere prioriteiten omdat een gedeelte van het werk wegviel en er dus e.e.a. geregeld moest worden. Uiteindelijk hadden we opnames gepland in december, maar toen kwam er weer een lockdown waarbij ook de studio van de drummer, waar we zouden gaan opnemen, dicht moest. Maar we komen telkens een stapje verder, dus die EP komt er hoe dan ook!

Wat die EP betreft: we hebben nu een studiodatum in februari en ik ga ervan uit dat het gewoon doorgaat. Mocht dat onverhoopt toch weer niet lukken dan verzin ik een andere vorm: we willen graag een band-EP die gedeeltelijk gezamenlijk ingespeeld wordt, voor het live-gevoel, en die gaat er ook zeker komen, maar ik heb wel een plan B in m’n hoofd.

Wat de andere werkzaamheden betreft heb ik geen idee wat me te wachten staat in het komende jaar… Ik houd er rekening mee dat het nog even gaat duren voordat er weer opgetreden kan worden.
Of de culturele sector zich volledig herstelt op korte termijn weet ik ook niet, ik denk het niet. Ik laat het dus maar op me af komen…

Net als in het afgelopen jaar verwacht ik geen grote financiële problemen (gelukkig had ik een buffertje, leef zuinig en woon goedkoop, dat is mijn geluk) en ik zou het ook geen probleem vinden om een parttime baantje te zoeken als de nood aan de vrouw komt: ik heb voor hetere vuren gestaan dus heb er vertrouwen in dat ik ’t wel overleef. Ik zal wel extra aandacht moeten geven aan promotie van mijn verschillende projecten: zowel het eigen repertoire als de uitvaartmuziek en de muzieklessen. En wie weet kan ik nog een nieuw project verzinnen dat wat geld in het laatje kan brengen.

Ik ben in ieder geval blij dat ik mijn ei kwijt kan in andere creatieve uitingen, en ik sluit niet uit dat ik nog wat meer die richting in ga. Het zou mooi zijn om het te kunnen combineren met muziek.

Ik denk dat júist in het afgelopen jaar gebleken is hoe belangrijk muziek en kunst is voor het welzijn van mensen. Dus dat gaat niet verdwijnen. Ik hoop dan ook dat het een belangrijkere plaats gaat innemen in de maatschappij. Creatieve denkers en makers, en alle vormen van kunstzinnige uitingen, hebben we in deze tijd heel hard nodig denk ik.

Met dank aan Liseth Horsten

dec, 2020

Sven Myren van Sonny Ragg zag menig kans verdampen
Het belangrijkste is dat de band nog bij elkaar is want iedereen van ons wil blijven spelen

Sven Myren (Sonny Ragg) kijkt met gemengde gevoelens terug op al hun geannuleerde optredens die in 2020 stonden gepland. Toeren door Nederland om nieuwe singles en EP te promoten, optredens op festivals en kleine zalen. Allemaal weggevaagd door corona. Een kleine opleving in de zomermaanden verzachtte de pijn een beetje. Voor het nieuwe jaar staan gelukkig weer spannende dingen op de plank. En, Sven Myren gaat solo.

KLANKGAT begint een rubriek waar we Bossche bands en artiesten interviewen over het afgelopen jaar. Hoe de corona crisis hun muziek heeft beïnvloed, wat de eigenlijke plannen waren, hoe ze aankijken naar volgend jaar. Een terugblik naar een moeilijk 2020 en een vooruitzicht naar een onzeker 2021.

Interview met Sven Myren

KLANKGAT: Sven, hoe is het met je, hoe is het met Sonny Ragg?
Sven Myren: De band is nog bij elkaar, dat is natuurlijk het belangrijkste. Maar ja, we hadden heel veel in de planning staan. Onze nieuwe boekingskantoor Comfort in Sound had een behoorlijk aantal festivals en optredens die we zouden gaan doen. Die zijn allemaal gecanceld. We hebben wel het geluk dat we destijds een prijs hadden gewonnen om een album op te nemen bij LEF Studios in Uden.

Welke prijs was dat?
Tien à vijftien acts mochten bij LEF Studios een demo opnemen en daaruit werd een act gekozen. Die kreeg dan de gelegenheid om tien dagen de studio in te gaan. Wij wonnen die prijs. Vanaf 1 januari 2020 zijn wij gaan opnemen en nog steeds zijn wij daarmee bezig. Ik werk bijvoorbeeld nog steeds aan de vocals. Er worden zeven à acht nummers uitgebracht in de vorm van singles en een EP.
In januari 2021 komt er een nieuwe single uit die in Studio Cube is opgenomen en gemixed. De release in januari gaat samen met een clip, ook vanuit Studio Cube, door vooral Luuk [Bergervoet, red.] eigenlijk. Die heeft alles gefixed.

Had corona niet plaatsgevonden, zouden die singles en EP eerder zijn uitgekomen?
Ja, dat denk ik wel. Zo’n opnameproces dat duurt wel even. Wij wilden in de komende winter eigenlijk een kleine clubtour doen door Nederland. In poppodia en kleine zaaltjes om onze nieuwe singles te promoten. Dat zou via Comfort in Sound lopen en – zucht – zo iedere keer na een nieuwe release, een kleine tour plannen en veel op festivals spelen. Maar het is allemaal niet doorgegaan.

Zomer 2020
In de beginperiode van de eerste lockdown kwam het tot een stilstand. Repeteren ging moeilijk vanwege de maatregelen en bandleden waren beducht voor besmetting van kwetsbare familieleden. Op gegeven moment werd helemaal niet gerepeteerd. In de zomer door versoepelingen is de band toch wat gaan optreden. Sonny Ragg werd door festivalorganisatie Into the Woods gevraagd om op camping Kallumaan voor een honderdtal bezoekers te spelen. In de Effenaar verzorgden Sven Myren en de zijnen een livestream concert. In augustus trad de band op in Den Bosch bij de Bossche Brouwers aan de Tramkade. Met het boekingskantoor waren enige shows gepland en een paar fotoshoots stonden op de agenda. Het ging allemaal niet door en na de zomer viel het stil. Sven Myren zat echter niet bij de pakken neer.

Wat zijn jullie plannen voor 2021?
We hebben meerdere optredens staan zoals een act bij Ida Nielsen, de oude bassiste van Prince. Dat is in mei in de Groene Engel als voorprogramma. Ik hoop dat dat doorgaat. Desnoods met 30 of 50 man, maakt mij niet veel uit. Om sowieso die mensen te ontmoeten lijkt mij echt geweldig. Dan hebben we nog een paar optredens staan die wijzelf organiseren. Da’s meer richting de zomer.

Heeft corona jullie manier van schrijven beïnvloed? Ik hoorde dat veel dj’s nu rustigere muziek maken. Speelt dat ook bij Sonny Ragg?
Bij ons niet echt. Puur omdat wij die zeven, acht nummers al hebben opgenomen in de studio en we zijn daar nog steeds mee bezig om het perfect te maken, echt hoge kwaliteit. De focus is daar op gebleven. Wel hebben we de lyrics aangepast.
Ik ben zelf aan een soloproject begonnen en maak daar veel rustigere muziek voor. Ik heb daar veel tijd in gestopt. Ik doe alles alleen, als producer. Want met de band, het blijft risicovol om met vijf man in een klein hokje te repeteren. En dan heb ik het niet per se over de bandleden maar onze naasten.

We krijgen dus ook een Sven Myren als solist?
Ja, ja, dat gaat ook volgend jaar starten.

Heb je er al materiaal voor geschreven?
Ik heb daar bijna al een heel album voor gemaakt. Ik ga ook met een bepaalde vormgeving werken en plan ook een fotoshoot. De insteek van dit soloproject is om op te gaan treden op Spotify met een fanbase als publiek. Ik ben benieuwd hoe dat gaat uitpakken.

Dat zijn mooie concrete plannen voor 2021.
Absloluut. Ik blijf altijd met muziek bezig. Iedereen van ons wil blijven spelen. Het is een nare situatie maar het is niet anders. Laten we hopen dat er in de zomer meer kan.

dec, 2020

Hein The Riffmachine Willekens ziet nieuwe kansen
The Riffmachine prikkelt mij om andere stijlen te ontdekken en uit te zoeken

Met de nieuwe middelen die voorhanden zijn en veelvuldig gebruikt worden in Covic tijd, zoals Messenger video call, had ik een tof gesprek met Hein ‘The Riffmachine’ Willekens. Bekend van onder andere Splinterbomb, The Lucifer Principle, Legion of the Damned waar hij jarenlang deel van uitmaakte en Up the Irons waar hij nog steeds in speelt. En natuurlijk van zijn live streams als The Riffmachine via Facebook.

Splinterbomb — Hein Willekens – foto: ©Rob Verbrugge Rover Photography

Normaal zie en spreek ik Hein Willekens regelmatig bij onze concert bezoekjes, onder het genot van een biertje en live band. Lekker kletsen over muziek en waar hij allemaal mee bezig is. Zoals jullie weten is dat helaas momenteel niet mogelijk en grijp ik de kans om Hein via Messenger (het programma wat aan Facebook gekoppeld is om te chatten met elkaar) aan de tand te voelen.

Interview met Hein Willekens

KLANKGAT: Hoe heeft Covid het jaar van Hein Willekens beïnvloed?
Hein Willekens: Nou, in maart 2020 hebben we nog mijn afscheid show met Splinterbomb in de Groene Engel in Oss gespeeld en de week daarna zat alles op slot! Wat een rare gewaarwording, vreemd en af vragend wat gaat dit nou allemaal betekenen. Vrijwel direct zijn er zo’n 40 shows die ik had staan met Up The Irons en The Flea Pit, de band waar ik regelmatig live mee speel, gecanceld en zag ik mijn bron van inkomsten zomaar met meer dan eenderde afnemen voor dit jaar….

Hein Willekens, Riffmachine — The Riffmachine – foto: ©Hessel Bosch.

En toen?
De vader van een vriend van mij is vrij snel overleden aan Covid, dus dat was behoorlijk heftig en gaf al aan dat dit wel behoorlijk serieus is. Toen het allemaal wat duidelijker werd rondom Covid, ben ik mijn online (en offline) guitar-coaching weer op gaan pakken. Coaching met als uitgangspunt de interesse van de deelnemer. Wat wil hij/zij leren, welke manier van begeleiden is gewenst. Dus een andere manier van aanpak dan traditioneel les nemen. Met goede afspraken met de leerlingen is dat goed te doen. En daar leer ik zelf ook weer van. Win-win dus. Ik heb ook het idee van The Riffmachine verder uitgewerkt.

The Riffmachine, vertel.
Ik had ooit eens een video opgenomen waarbij ik covers speelde en uitleg gaf, maar dat was meer voor de gein en om bezig te zijn want anders word ik zelf ook heel onrustig, haha. Nu dacht ik wellicht is het tof om daar meer mee te doen. Mensen zien je wel op het podium, maar dat is eigenlijk maar tien procent van wat je als muziekant doet allemaal. Veel uitzoeken, oefenen en nogmaals oefenen ziet men niet.
Ik heb wat nummers die ik al wat kende goed uitgezocht en had weldra genoeg om eens een live-show op te zetten, om weer eens live te spelen, de interactive metal clinic genaamd. Een soort karaoke met gitaar, raad de riff en spelen van bekende krakers wat erg leuk was om te doen. Gelijktijdig ben ik wekelijks live gegaan op Facebook als The Riffmachine en dat werd goed bekeken. Dit ben ik uiteindelijk maandelijks gaan doen en is steeds professioneler van aanpak geworden. Het word zelfs bekeken in Mexico en onder andere Duitsland en gaat dus echt internationaal. En mensen leren elkaar kennen tijdens de shows en er ontstaan allerlei contacten wat natuurlijk super gaaf is.

Nou heb ik ook regelmatig ingelogd, en mij viel op dat je veel meer kunt dan wat wij van jou gewend zijn.
The Riffmachine heeft mij geprikkeld om andere stijlen te gaan ontdekken en uit te zoeken. Ik had bijvoorbeeld nog nooit Black Metal of The Gathering uitgezocht en gespeeld. Dat alles heeft mijn spel breder gemaakt en ik heb mezelf zo meer kunnen ontwikkelen wat hartstikke fijn is.

Ik Hoorde dat je ook met een nieuw eigen project bezig bent?
Klopt, ik ben inderdaad bezig met nieuw eigen werk . De stijl zal anders zijn dan men gewend is van mij, met meer sfeer en dynamiek, passend bij het verhaal wat ik in gedachten heb. Samen met Puck (ex-bas in Sisters of Suffocation) ben ik vorm aan het geven aan het totale concept, want daar heb ik dit jaar natuurlijk veel aan kunnen werken. Ik wil het ditmaal ook professioneler aanpakken en meer planmatig werken. Voorheen was het gelijk volgas en kijken waar het eindigt. Nu met al mijn ervaring en kennis wil ik dat anders gaan doen. Ook de PR en dergelijke moet van tevoren goed bedacht zijn zodat in één keer alles goed naar buiten gebracht kan worden. Ik heb inmiddels redelijk wat contacten, dus ben benieuwd hoe dat uit gaat pakken. De naam is bekend maar die blijft nog ff geheim….sorry Edwin. Maar het wordt een supervet project! Dus hou het in de gaten.

Hoe kijk jij terug op 2020?
Net zoals iedereen vind ik het ook geen leuk jaar natuurlijk, maar niet alles is negatief. Het is ook het jaar met uitdagingen waarbij ik ook kansen zie. Mijn koeriers bedrijfje (Hein is fiets koerier ) heeft het veel drukker gekregen bijvoorbeeld. Ik ben creatiever gaan denken zoals met bijvoorbeeld The Riffmachine, en andere spel technieken gaan leren. Ik vind het vooral het jaar van ontnuchtering, alles ff resetten. De hectiek die ik normaal heb, zoals ieder weekend van show naar show bijvoorbeeld, is helemaal verdwenen. Je kunt alles weer in retroperspectief gaan zien en daar de kansen uithalen. Natuurlijk mis ik de live gigs maar ik zie ook de nieuwe kansen.

En al plannen voor 2021?
Hopelijk alle shows die uitgesteld zijn, gaan spelen en verder werken aan mijn eigen nummers. Wil volgend jaar de nummers en teksten klaar hebben om deze te demoën. Ik ben ook bezig om mijn zang op niveau te brengen, want ik wil zelf veel gaan zingen op mijn nieuwe project! Een zang coach zal mij klaarstomen om dat voor elkaar te krijgen en dat vind ik toch wel spannend. Dus heb genoeg te doen in 2021!

De laatste woorden van 2020?
Allemaal kijken naar mijn The Riffmachine marathon aanstaande woesdag 30-12-2020 om 19.00 natuurlijk. Houd het kopje helder mensen en ben een bietje lief voor elkaar, beste lezers!

Hein Willekens gaat 30-12-2020 op zijn Facebook live marathon event maar liefst 33 nummers spelen! Dus allemaal inchecken om 19:00 uur gaat het beginnen.

Ik wens jullie een hele fijne jaarwisseling en veel gezondheid (en stay safe) voor 2021!