Eva van Pelt (1992) komt over als een theatermaker vol zelfvertrouwen, een gemoedstoestand die essentieel is opdat haar publiek zich veilig voelt tijdens de voorstelling HIER. Dat heeft alles te maken met de zeer persoonlijke vragen die Eva tijdens de concerten van 45 minuten met haar publiek wil aangaan. Eerlijkheid, intimiteit en anonimiteit zijn de sleutelwoorden.

HIER
In april 2019 bracht Eva van Pelt de EP HIER uit. Deze EP past bij de intieme, eerlijke sfeer van het concert voor één, de oorspronkelijke opzet van de voorstelling HIER. Die concerten voor één persoon die zij landelijk uitvoerde, heeft Eva voor Theaterfestival Boulevard omgezet naar een publiek van maximaal 15 personen. Ik sprak Eva van Pelt op zondagmiddag 4 augustus.

KLANKGAT: EVA, elf dagen op de Boulevard en hoeveel optredens per dag?
Eva van Pelt: In het weekend doe ik er vijf en doordeweeks doe ik er vier op een dag.

Dat is een marathon. Hoe heb je je daar op voorbereid? Het lijkt wel topsport.
(lacht) Nou ik heb daar veel over nagedacht en veel gesproken met Anna van der Kruis met wie ik samen het concert heb uitgewerkt voor HIER. Ik heb twee try-outs gespeeld vorige week met publiek. Wat ik nu speel, is heel lastig te repeteren zonder publiek. Want het publiek is van heel grote invloed op wat er gaat gebeuren. En verder heb ik goed geslapen van tevoren.

Maar het vergt toch veel voorbereiding, neem ik aan?
Zeker. Afgelopen anderhalf jaar heb ik concerten gespeeld voor telkens één persoon. En dat is waar HIER uit ontstaan is, uit dat concept. Ik heb dus 500 concertjes gespeeld van een kwartier. Ik ontmoette mensen in een bus en dan koos ik uiteindelijk wat ik voor die persoon wilde spelen. Ik heb voor de Boulevard een concept uitgewerkt waarbij ik dat idee probeerde te vertalen naar een groep. Waar ik die kwetsbaarheid en zichtbaarheid eerder met één persoon opzocht, hoop ik nu een veilige situatie te creëren waarin dit mogelijk is in een groep. Een groep waarin mensen elkaar mogen zien.

HIER op Theaterfestival Boulevard

Eva van Pelt heeft gesleuteld aan de  oorspronkelijke vorm van HIER [het spelen voor een eenmanspubliek, red.] voor Theaterfestival Boulevard. In de twee try-outs kwam zij erachter dat 20 minuten speeltijd niet haalbaar, niet realistisch was voor een groep van maximaal 15 personen. Zij heeft de tijd verdubbeld, naar drie kwartier zelfs

Haar loket staat op de Parade, het festivalplein van Boulevard. Het optreden vindt plaats in de kapel van de Paap en niet op de locatie Tentje zoals staat vermeld in het programmaboek. Eva van Pelt koos voor een beperkt aantal mensen namelijk vijftien personen, veel minder dan in de kapel kunnen plaatsnemen. Dat is voor haar een voorwaarde om de gewenste intimiteit te bereiken en het veilige gevoel te waarborgen.

Mensen die een kaartje voor HIER kopen worden door het kassateam gevraagd om te kiezen uit een aantal vragen die bij het loket op een bord zijn opgeschreven. Het zijn vragen waarvan mensen zouden willen dat die aan hen gesteld worden. Het zijn vragen zoals ‘Ben je wel eens boos‘, ‘Ben je ergens naar op zoek‘, ‘Wat kun je alleen als je alleen bent‘. Mensen kunnen ook zelf vragen bedenken. “Het zijn vragen die niet op dagelijkse basis gesteld worden en die, mogelijk, aanspreken of je aan het denken zetten.”

KLANKGAT: Waarom hecht jij zoveel belang aan dat soort vragen?
Eva van Pelt: Omdat ik denk dat er heel veel vragen die relevant zijn voor wat we elke dag meemaken, niet vanzelfsprekend worden gesteld aan jezelf, door jezelf maar ook niet door anderen. Zelfs mensen die heel dicht bij je staan vraag je niet zomaar ‘Heb je een geheim?’ En dat vind ik heel mooi: wanneer je in de veiligheid en anonimiteit van zo’n groep met zo’n vraag geconfronteerd wordt, word je ineens op een ander vlak geprikkeld wordt in je dagelijkse contacten. En misschien word je aangespoord om iets over jezelf te delen wat je niet zo snel zou uitspreken.

En hoe garandeer je dan de veiligheid van mensen?

Ja, dat is het spannendste stuk. Dat is het ook het moeilijkste eraan, wat ik probeer te doen. Ik denk dat er aan veiligheid een heleboel randvoorwaarden zitten, onder andere in sfeer, in eerlijkheid. Ik kan mijzelf bijvoorbeeld niet boven en buiten het publiek plaatsen. Het is belangrijk dat mensen voelen dat ik wel grip heb op de situatie en een idee heb van hoe ik het wil gaan sturen.
Maar tegelijkertijd moeten de mensen niet het gevoel hebben dat ze een soort radertje zijn in mijn plan om een voorstelling te bouwen. Ze moeten voelen dat er een bepaalde openheid is en dat alles wat ze kunnen voelen, zeggen of doen OK is.

En hoe zet je dat om in vorm, in muziek? Hoe pak je dat aan?
Het betekent sowieso dat ik nooit van tevoren weet wat we in een voorstelling gaan spelen. Dus ik kom met een berg liedjes, in dit geval met Koen Wijnen op percussie. En die liedjes, die liggen ergens op een berg in mijn hoofd. Die zijn al geschreven. Ik kies op basis van wat ik voel wat ik voor iemand wil doen. Op basis wat mensen met mij delen, wat ik op dat moment vind kloppen.
En soms betekent dat ik een liedje echt speciaal voor iemand speel en dat de anderen erbij mogen zijn. En dat die aandacht gedeeld kan worden, wat iets moois kan opleveren. En soms betekent het ook dat ik iets voor een groep speel, maar hoe dat zal gaan en welke momenten ontstaan dat weet ik nooit van tevoren. Dan ontstaat echt HIER.

Zang en gitaren: Eva van Pelt
Percussie: Koen Wijnen

Het loket van Eva van Pelt staat op de Parade, het festivalplein van Boulevard. Het optreden vindt plaats in de de nieuwe broedplek De Bombarst in de kapel van de Paap.