LABtrio zijn drie unieke muzikanten met sterke persoonlijkheden, begiftigd met een frisse en avontuurlijke benadering van muziek. Onder de noemer Jazz Factory programmeert de Verkadefabriek regelmatig bijzondere concerten in de altijd sfeervolle Clubzaal, en dat was afgelopen zondag niet anders. Het Belgische LABtrio zette een avontuurlijke show neer die je aandacht van begin tot eind vasthield. Invloeden van klassieke muziek, pop en elektronische muziek klonken door in de gelaagde jazz van het trio, wat het een bijzonder gelaagd geheel maakte.

Die verschillende invloeden zijn terug te voeren op de achtergronden van de bandleden. Drummer Lander Gyselinck, bassiste Anneleen Boehme en pianist Bram de Looze (nu weet je ook waar de naam LABtrio vandaan komt) spelen al twaalf jaar samen, maar hebben op hele verschillende plekken gestudeerd en gespeeld. Zo heeft Lander aan de New School for Jazz and Contemporary Music in New York gestudeerd, en heeft hij gebreakdancet. Ook drumt hij bij de experimentele jazzhiphopband STUFF. Als er tijdens het concert een stukje Usher voorbijkomt komt weet je wie er verantwoordelijk voor is. Lander: “Ik heb wel een zoetzemerig kantje, ja.”

Aan de andere kant (van het podium, maar ook qua stijl) zit pianist Bram, die de klassieke invloeden verzorgt, zoals bijvoorbeeld een eigen arrangement van het stuk Fugue van Bach. “Eigenlijk hebben we weinig aangepast, het zijn vooral accenten die we anders leggen,” aldus Bram. Toch voelt het tijdens het concert niet aan als zomaar een uitvoering van Bach, wat natuurlijk ook komt door de toevoeging van drums. Ten slotte hebben we Anneleen in het midden, die de twee uitersten naast haar probleemloos met haar bas aan elkaar lijmt. Naast LABtrio speelt en composeert ze ook voor kleinkunst en theater. Het maakt haar spel moeiteloos veelzijdig.

Het is mooi om te zien hoe die drie verschillende stijlen samensmelten tot iets compleet eigens, zeker als je bedenkt dat het trio in zijn twaalfjarig bestaan soms over verschillende landen verspreid zat. Anneleen: “Soms zien, of zelfs horen, we elkaar maanden niet, maar als we dan weer samenspelen is het altijd weer goed.” En dat was te zien in de Verkadefabriek. Klassieke pianomelodieën afgewisseld door grove drumbreaks, soundscape-achtige intro’s met bas en regentikjes op de drums en subtiele toetsenaccenten. Usher, Bach en Michael Sembello’s Maniac. Anneleen: “We hebben er zelfs over nagedacht om Britney Spears erin te doen. Hoe fouter hoe beter.”

Tekst: Jan Douwe Krist
Foto’s: Ronald Rijken