A Fool’s Errand

jun, 2023

A Fool’s Errand brengt The Art Of Leaving Things Behind uit
Nieuwe EP met vier nummers klinkt als een klok en is een geheide aanrader

Een tijdje terug kreeg ik het laatste wapenfeit The Art Of Leaving Things Behind van A Fool’s Errand in de digitale bus. Een EP met vier nummers waar deze band met Bossche wortels duidelijk veel tijd en aandacht aan heeft geschonken.

The Art Of Leaving Things Behind

De opnames zijn kraakhelder, de diverse instrumenten en zang zijn goed in verhouding tot elkaar. De teksten laten een erg persoonlijk beeld zien van deze band. Ondanks persoonlijke perikelen, coronalockdowns en verloren gewaande opnamen, is het hen gelukt deze plaat aan de wereld te geven.

Opener van The Art Of Leaving Things Behind, Padre Santo, wordt gezongen door Sarah Cahuasqui. Uit de tekst meen ik op te kunnen maken dat het handelt over een verstoorde vader- dochterrelatie. Sarahs zang is gevoelig en ingehouden, bovenop de sprankelende gitaarpartijen. Tot ongeveer de helft van het nummer. De muziek wordt wat steviger, de sfeer wranger. Sarah zingt harder om de boodschap meer kracht te geven.

Ik hoor een paar kleine schoonheidsfoutjes qua engelse uitspraak, maar die worden weggegumd door het prima overall-geluid. Het nummer sluit af met een paar regels van het ‘Onze Vader’, in het Spaans. Dat staat een beetje haaks op het nummer, maar zal een bewuste persoonlijke keuze van de band zijn.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het instrumentale Cortisol klinkt hoekig, door de stevige bas- en drumpartijen, van respectievelijk Albert Schuurmans en Alwin van der Ven. Het nummer wordt gedragen door de leadgitaar, die zijn tonen langs en door het weerbarstige vlechtwerk van de ritmesectie laat klinken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Diezelfde hoekige en stevige basis klinken in Modern Men, Modern Music. De tekst is een boze aanklacht tegen een na-mij-de-zondvloed, snel geld verdienen-mentaliteit, zoals die op diverse maatschappelijke vlakken zichtbaar is. Ook binnen de muziekwereld.

Zanger en bassist Alwin van der Ven schreeuwt zijn frustratie de microfoon in, wat het geluid licht vervormt maar dat draagt bij aan de zeggingskracht van dit nummer. De kort aangeslagen gitaarakkoorden hebben een wat jaren ‘80- achtig geluid, wat het nummer een desolate sfeer geeft.

Afsluiter van deze EP, het wederom instrumentale Old Ends, New Beginnings opent met het geluid van spelende kinderen. Een acoustische gitaar en mandoline dragen het nummer, een baby piano zorgt voor heimwee en melancholie. Ik vind dit het minst sterke nummer van de plaat. Het kabbelt wat voort. De halverwege invallende trompet draagt te weinig bij om het nummer naar een hoger plan te tillen.

Mocht ik sterren uitdelen, zou ik The Art Of Leaving Things Behind er vier van de vijf toekennen. Deze plaat is met veel smaak en liefde voor hun muziek door A Fool’s Errand opgenomen. Tel daarbij op de echt glasheldere opnamen, en de goede productie. Hun eerste plaat, Gravitas, ken ik niet, The Art Of Leaving Things Behind kan ik zeker aanraden om te gaan luisteren.

Sarah Cahuasqui – Zang
Willem Schuurmans – Gitaar
Albert Schuurmans – Drums, Banjo, Mandoline
Fabian Voskuil – Gitaar
Alwin van der Ven – Bass, Vocalen, Trompet, Baby Piano

Foto’s: © A Fool’s Errand

jan, 2021

Wendbaarheid en veerkracht zijn rode draad
Nieuwe paden, andere genres, livestreams en baanbrekende technologieën worden verkend

Uit de acht interviews die KLANKGAT hield over wat artiesten doen tijdens deze corona crisis komen de termen wendbaarheid en veerkracht bijna als vanzelf bovendrijven. Na de eerste schok en manmoedige pogingen ‘het oude normaal’ weer op te pakken, hervinden de meeste artiesten zich redelijk snel. De rode draad in alle gesprekken zijn wendbaarheid en vooral veerkracht.

Wendbaarheid

De eerste reactie van de artiesten komt min of meer overeen hoe iedereen in Nederland de corona crisis ervaart. ‘Het gaat wel over na een tijdje’ is de algemene reflex, niemand die de spanwijdte van deze pandemie kan inschatten. Hoe zou dat ook kunnen want alles was nieuw en onbekend aan Covid-19. Hier een paar reacties.

Danny de Vlugt (Absent Chronicles): “Ik was aan het begin van corona misschien een beetje naïef. Na de zomer zal het wel een beetje loslopen, dacht ik. Dus ik ben in eerste instantie gaan bouwen aan mijn live-show.”
“We probeerden in de eerste golf zo veel mogelijk muziek te maken en te blijven schrijven, maar dit werd ontzettend moeilijk door de maatregelen. Onze plannen van een nieuw album liepen hierdoor stuk,” legt Fabian van de band A Fool’s Errand uit.

Anderen reageerden heel anders op de eerste lockdown die tot 1 juni zou duren. Singer songwriter Anne van Damme had zich begin 2020 sowieso voorgenomen flink te gaan schrijven: “En ja, dat werd mij ineens heel makkelijk gemaakt, er was niks anders meer op den duur. Dus ik heb heel veel geschreven en dat heeft mij goed gedaan dat daar de ruimte er voor was.”

Rob Willemse van Cirrha Niva verwoordt het zo: “Gelukkig hadden wij dit jaar geen optredens gepland staan in verband met onze demo fase. Dus hebben we ook niks hoeven te annuleren en zijn wij verder gegaan met het opnemen.”

Maar naarmate de pandemie zicht voortsleepte en er nog geen concreet uitzicht was op welk vaccin dan ook, werden de bakens verzet, vrijwillig of noodgedwongen.

Hein Willekens pakte online zijn guitar-coaching weer op en ontdekte andere stijlen wat zijn spel breder maakte.
Danny de Vlugt stopte met het opzetten van zijn live-show en ging streamen maar hield daar ook mee op. Hij besloot zich te richten op het schrijven en ging weer meer trompet spelen.
Sven Myren (Sonny Ragg): “Ik ben zelf aan een soloproject begonnen en maak daar veel rustigere muziek voor. Ik heb daar veel tijd in gestopt. Ik doe alles alleen, als producer. Want met de band, het blijft risicovol om met vijf man in een klein hokje te repeteren.”

De uitkomsten van de wendbaarheid van de geïnterviewde artiesten zijn net zo divers als de artiesten zelf. Alles afhankelijk van de leef- en werksituatie. Illustratief is de reactie van Liseth Horsten: “In eerste instantie veranderde er weinig omdat ik gewend ben voornamelijk vanuit mijn eigen huis te werken. Mijn manier van werken was ineens ‘normaal’ geworden.”

Veerkracht

Bij de pakken neerzitten, geen oplossingen zoeken, ermee stoppen, dat zit niet in het DNA van de artiesten. De innerlijke drang om muziek te maken is te groot. “Ik blijf altijd met muziek bezig. Iedereen van Sonny Ragg wil blijven spelen,” zo besluit Sven Myren zijn interview.
“Door muziek verlies ik mijn zorgen, het is een essentieel onderdeel van mij,” zegt bassist Peter van Oudheusden (The Outer Shape).

Hein Willekens, Danny de Vlugt en Peter van Oudheusden betreden nieuwe paden en voelen zich daar senang bij.

Hein Willekens: “Ik maak nieuw eigen werk . De stijl zal anders zijn dan men gewend is van mij, met meer sfeer en dynamiek, passend bij het verhaal wat ik in gedachten heb.”
Danny de Vlugt: ” ik ben met een aantal partijen bezig om nieuwe soort digitale producten en ontwerpen te ontwikkelen waarbij mensen vanuit thuis een live-ervaring kunnen hebben. Het gaat om het gebruik van hologrammen tot ja, noem het maar op.”
Peter van Oudheusden: “Positief is ook dat ik in mijn nieuwe huis een wat serieuzere thuisstudio heb kunnen bouwen. Het geeft me ruimte om qua produceren meer dingen te doen en me daar verder in te ontwikkelen. Dat maakt, ook al is 2021 onzeker, 2021 hoopvoller dan 2020.”

En over optredens zei Anne van Damme: “Mijn persoon-op-het-podium dat is een persoon die nu al heel lang niet naar buiten is geweest. Dat merk ik wel, dat vind ik heel jammer. Dat zou ik graag anders zien. Ik hoop dat over een paar maanden alles weer open kan, desnoods op lagere capaciteit. Dat we door het vaccin snel weer naar hetzelfde terugkeren, maar dat is allemaal afwachten.”

Afwachten wat komt. Aan deze artiesten zal het niet liggen. Als het komt dan komt er veel, heel veel want niemand heeft stilgezeten.

dec, 2020

A Fool’s Errand moest vrijwel alles stilleggen
Het goede nieuws is dat het tweede album al bijna klaar ligt voor het nieuwe jaar

De leden van de excentrieke post-rock band A Fool’s Errand werden hard getroffen door de pandemie. ‘Wij waren net bezig met het schrijven en produceren van ons tweede album, maar dit kwam vrijwel helemaal stil te liggen maart dit jaar.’ Ik spreek vandaag met basgitarist Alwin van der Ven en gitarist Fabian Voskuil.

KLANKGAT begint een rubriek waar we Bossche bands en artiesten interviewen over het afgelopen jaar. Hoe de corona crisis hun muziek heeft beïnvloed, wat de eigenlijke plannen waren, hoe ze aankijken naar volgend jaar. Een terugblik naar een moeilijk 2020 en een vooruitzicht naar een onzeker 2021. Aan het woord zijn twee bandleden van A Fool’s Errand.

Interview A Fool’s Errand

Waar vorig jaar nog het debuut album Gravitas uitgebracht werd, was het afgelopen jaar muzikaal tegenvallend voor A Fool’s Errand. ‘We probeerden in de eerste golf zo veel mogelijk muziek te maken en te blijven schrijven, maar dit werd ontzettend moeilijk door de maatregelen. Onze plannen van een nieuw album liepen hierdoor stuk’, legt Fabian uit.

Maar helemaal stil gezeten? Tuurlijk niet. ‘Net als iedereen was het eerst zoeken naar wegen om zo dicht mogelijk bij het oude te komen. Voor ons als band was dat onze slecht geventileerde repetitieruimte. Alleen na verloop van tijd zonk het er toch echt in dat we het anders moesten gaan doen. Dit was eigenlijk heel tof, het dwingt je om anders naar je werk te kijken. Afgelopen jaar zijn we onze nummers akoestisch gaan spelen, los van elkaar thuis, maar ook bij elkaar buiten in een bos,’ vertelt Alwin.

Klik op de afbeelding om de video te bekijken

Muzikale ontwikkeling door gedwongen bankhangen

‘Voor mij bestond dit uit mezelf eens even grondig storten in muziektheorie en het luisteren naar verschillende genres, iets waar ik zonder deze pandemie minder tijd voor zou hebben. Oh ja en, mijn effect pedalen liggen in de repetitieruimte. Hierdoor ben ik het cleane geluid van mijn gitaren veel meer gaan waarderen’ legt Fabian uit. Maar ook Alwin moest het zonder de repetitieruimte doen; ‘Omdat ik in een studio woon in een gehorig pand en mensen thuis werkten, speelde ik zelden bas versterkt of trompet. Afgelopen jaar heb ik me dus meer gericht op akoestische gitaar. Daarnaast ben ik ook begonnen met zanglessen. Om eerlijk te zijn mis ik wel het muziek maken met de band. De paar repetities die we hebben gehad werden al snel urenlange jamsessies, dat was echt heerlijk.’

Nieuwe sound van de band in het nieuwe jaar

Het tweede album moest door de pandemie even op de plank worden gelegd, maar deze zal er zeker in het nieuwe jaar vanaf worden gehaald. ‘Voor ons is het afgelopen jaar niet alleen soms erg moeilijk geweest, maar ook erg inspirerend. Allen zijn we los van elkaar aan de slag gegaan met muziek, wat we in het nieuwe jaar hopen te kunnen combineren. We zullen op ons tweede album dus zeker een nieuwe sound hebben’, legt Fabian uit. ‘Op optredens rekenen we het komende jaar nog niet, dus we blijven ons richten op muziek schrijven die voor ons nieuw en uitdagend is,’ voegt Alwin hieraan toe.

En voor een klein voorproefje van deze nieuwe sound hoeven we niet lang meer te wachten. Het nieuwste nummer van A Fool’s Errand, Padre Santos, zal in de nabije toekomst voor het grote publiek te beluisteren zijn.

coverfoto: Joep Hijwegen

nov, 2019

Muziekcircus Bossche Band Battle is lappendeken aan genres
Battle moet in 2020 meer locaties opnemen in programma want hoe meer hoe beter

Het rondreizend muziekcircus met de naam Bossche Band Battle is achter de rug. De editie van 2019 is opnieuw een lappendeken aan muziekgenres gebleken. Het vrouwelijk aandeel in deze muziekcircus is dit jaar weer klein. Dit jaar zijn ook minder locaties opgenomen in het programma.

Muziekcircus Bossche Band Battle

Dit jaar begon het muziekcircus op 14 september in Muziekcafé Lohengrin. Dat was de eerste voorronde. De twee andere voorrondes waren in café De Vaart op de Tramkade. De twee halve finales gingen naar de binnenstad in Plein 79 oftewel P79. De finale op 22 november is traditioneel in Willem Twee poppodium. Wederom moesten de leden van de vakjury keuzes maken in het wel heel diverse aanbod. Een echte lappendeken wat tegelijkertijd de Bossche Band Battle zo aantrekkelijk maakt.

Waarom dit jaar minder podia werden aangedaan, is onbekend. Dat is wel zo jammer, want de grote charme van een rondreizend muziekcircus zoals de Bossche Band Battle is dat het telkens naar een andere locatie, ander podium toegaat. Mensen maken dan eens kennis met een andere plek dan ze gewend zijn, een andere sfeer en achtergrond.

Ik pleit met de nodige klem om in 2020 dat opnieuw in te voeren. Zo wordt het Bossche in Bossche Band Battle meer recht gedaan. Volgend jaar ontmoeten we elkaar weer of in Lohengrin, Skatecenter, De Azijnfabriek, Babel, Verkadefabriek, De Vaart, P79, Willem Twee poppodium of eventueel andere en nieuwe locaties. Hoe meer Bossche podia hoe beter.

Female fronted bands

Bandjes zijn nog steeds een zaak van jongens. Ik weet nog toen ik 14/15 jaar was, bandje opzetten met jongens uit de buurt. Het is nooit iets geworden maar illustratief.

In de vier edities van de Band Battle heeft in mijn herinnering slechts één meidenband meegedaan en dat was Clittenband in 2018. De band was toen zelfs finalist. Het aandeel female frontend bands is wat groter. Dit jaar deden twee van zulke bands mee. Dat waren Artificial met Norain Kuijs en Myth of Origin met Linda Heinen.

Twee andere bands hebben ook een zangeres in hun midden. Alleen zijn die vrouwen geen leadzanger, ergo geen female fronted band. Die twee bands zijn A Fool’s Errand en Spelfout, beiden Bossche bands trouwens. A Fool’s Errand is in wezen een instrumentale band. Sinds een jaar zingt Sarah Cahuasqui op enkele nummers waar ze de teksten voor heeft geschreven.

Bij Spelfout neemt Johan van Bommel de vocals hoofdzakelijk voor zijn rekening. Toetsenist/gitarist Dominique Aberkrom heeft een goede stem en dat liet ze horen toen Spelfout in De Vaart streed voor een plek in de halve finales. Dominique zong één nummer als leadzangeres.

En dat was het dan, het vrouwelijk aandeel van dit jaar in het muziekcircus Bossche Band Battle. Meer vrouwen in de piste van dat circus. Het talent is er, daar ben ik van overtuigd. Ook goed voor de stage performance want vrouwen besteden meer aandacht aan hun uiterlijk. De Battle heeft een impuls nodig en die kan het beste van vrouwelijke kant komen.

Maar dan moeten zij zich wel aanmelden bij Studio Cube als het muziekcircus weer gaat rondreizen.

okt, 2019

Emotie, interactie en dynamiek vormen oordeel van vakjury
Haastige spoed eerste halve finale Bossche Band Battle in P79

Tim van Baalen, Anne van Damme en Nick van Uden vormen de driekoppige vakjury van de eerste halve finale van de Bossche Band Battle editie 2019. Plaats van handeling is de sfeervolle kelderzaal van Plein79 oftewel P79. De zaken waar deze vakjury zich op richt zijn emotie, interactie en dynamiek.

Bossche Band Battle Halve finale I

Deze slideshow vereist JavaScript.

P79 is sfeervol aangekleed voor het komende Halloween feest. Er heerst echter ook een gehaaste sfeer want de Battle moet rond 23.00 uur stoppen, want daarna is er een feest gepland. De muziekwedstrijd begint daarom een half uur eerder dan gepland. De zaal is nagenoeg leeg als Morning Dawn aan zijn act begint. De band speelt een mix van nieuwe en oude nummers zoals ze ook in de derde voorronde heeft gedaan. Het wordt drukker en aan het einde van hun show is er flink meer publiek in P79. Morning Dawn maakt een goede en sterke indruk.

Emotie, interactie en dynamiek

jury, P79, Bossche Band Battle — Rick van Osta – Animal Road

De tweede band die het strijdtoneel betreedt, is Animal Road. De vijf mannen maken er een aanstekelijke show van met vlot uitgevoerde rock die binnen de lijnen van het genre blijft. Daar waar je een riff verwacht daar komt-ie ook. En dat klinkt fijn.

Jury
De jury van deze halve finale van de Bossche Band Battle let ieder op een ander aspect. Tim van Baalen (MusiCare) gaat af op zijn gevoel: een band moet wat met hem doen. Wordt hij er blij van of misschien wel boos? Of erger, de band laat hem onverschillig. Tim reageert emotioneel, puur uit zichzelf. “Ik kan niet weten wat anderen voelen, ik weet alleen wat ik voel.”

Singer songwriter Anne van Damme let op de interactie. Wat doet een band met het publiek? Dat beperkt zich niet tot praten alleen met mensen in de zaal. Anne kijkt hoe mensen reageren op het spel, hoe ze reageren als een nummer hetzelfde ritme aanhoudt of dat er tempowisselingen zijn aangebracht en hoe mensen dáár weer op reageren. “Vaak kan je beter je wat inhouden om daarna weer uit te halen. Het effect is dan sterker.” Een ander onderdeel van die interactie is hoe bandleden samenspelen. Zijn ze een geheel of losse eilandjes?

Hocus Pocus
De derde band is For Scratch. De drie bandleden willen een andere naam voor de band en roepen middels Hugo Den Hartog, de vaste speaker van Bossche Band Battle, de hulp in van het publiek. Er volgen weinig echte reacties, slechts wat geroep. Zanger/gitarist Tijn van Geel wacht er niet op en begint flink aan zijn gitaar te scheuren, tot ieders genoegen. Keyboardspeler Willem Korsten gooit er stevige jazzrock tegen aan. Drummer Julius Smit speelt vrijuit, onbelemmerde improvisaties knallen de zaal in.

Derde jurylid Nick van Uden vindt dynamiek belangrijk, daar let hij in het bijzonder op. Maar ook hij nuanceert. Dynamiek is niet per se hard de volumeknop open draaien. Dynamiek zit ‘m ook in diversiteit en opbouw van het nummer. Komt een band overtuigend over, is de band echt?

Deze slideshow vereist JavaScript.

For Scratch eindigt met een gewaagde cover namelijk het beroemde Hocus Pocus van de symfonische rockband Focus. De hoge uithalen van Thijs van Leer in dat nummer zijn legendarisch. Tijn van Geel haalt het niet en de hoogste uithalen worden door zijn gitaar opgevangen c.q. vervangen. Zie video hieronder

View this post on Instagram

A post shared by Klankgat.online (@klankgatonline)

Haastige spoed

P79, Bossche Band Battle — A Fool’s Errand

A Fool’s Errand is de laatste band van deze eerste halve finale van de Bossche Band Battle in P79. De Bossche band is een beetje het slachtoffer van de haastige spoed om de Battle voor 23.00 uur af te ronden. Dat gaat ten koste van de nodige zorgvuldigheid bij de soundcheck. Ook deze halve finalist gaat er meteen flink tegen aan en zet daarmee een van haar sterkste optredens neer. Ook de vaak zwakke zang van Sarah Cahuasqui is nu veel beter en weet zij het publiek mee te krijgen.

Niet unaniem
Na A Fool’s Errand trekt de jury zich terug om tot een beslissing te komen. Een jury is ook maar mensenwerk en het eerste wat Anne zegt na terugkeer in de zaal, is dat de ‘jury niet unaniem is in haar besluit’. Dat voert de spanning alleen maar op. Ervaren jurylid Tim van Baalen doet het voorwoord en laat de uitslagen over aan rookie Nick van Uden.

Nick draalt er niet lang om heen en komt meteen met de namen. For Scratch en Morning Dawn krijgen de ticket om door te gaan naar de finale.

sep, 2019

Rock voert boventoon voorronde twee Bossche Band Battle
Jury is gevoelig voor oorspronkelijkheid en eigenzinnigheid

De tweede voorronde van de Bossche Band Battle editie 2019 strijkt voor de eerste keer neer in Brouwpodium Bossche Brouwers aan de Vaart, kortweg café De Vaart. De Vaart profileert zich graag met alternative punk/garage programmering. Dat komt goed uit gezien de samenstelling van deze tweede voorronde want veel raggende gitaren.

Vlnr: Pascale Paanakker, Arlet Langewender, Pascal Vugts en Hugo Den Hartog

De jury bestaat deze avond uit: W2 On The House programmeur Pascale Paanakker, tekstschrijver Pascal Vugts en Popronde en W2 organisator Arlet Langewender. Speaker is de alom geprezen Hugo Den Hartog.

Kong Foo

voorronde twee Bossche Band Battle — Kong Foo

De eerste band heet Kong Foo en zit in de hoek van de funkadelic en rock. Het eerste nummer is meteen raak en dat geldt eigenlijk voor alle nummers. Het laatste nummer – elke band mag zo’n vier à vijf nummers spelen – is de nieuwe single Problem Child. Dat begint met een lekker klassieke funky plucking intro op bas en gitaar. Jeroen Habraken op de Hammond orgel is goed op dreef. Kong Foo is in 2018 opgericht, maar de bandleden spelen alsof ze al decennia met elkaar optrekken. Het zijn echte pro’s, dat zie en hoor je meteen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Veli Verbakel – gitaar / zang
Roland Dijkink – bas
Robert Dortmans- drums / zang
Jeroen Habraken – keys / zang

A Fool’s Errand

Deze Bossche post-rock formatie bracht in het voorjaar het debuutalbum Gravitas uit. Daar heeft de band het noeste werk van 10 jaar ingelegd en daarmee die periode afgesloten. Dat blijkt dan ook, omdat de band met geheel nieuw werk komt op deze voorronde. Ook zangeres Sarah Cahuasqui is weer van de partij. Het blijft wennen hoe zij haar stem gebruikt, ze zingt er regelmatig naast. Maar het past binnen het eigenzinnige karakter en muziek van deze band. Komisch is het gedicht dat bassist Alwin Ven voordraagt, gebaseerd op de inauguratie rede van president Donald Trump. Alwin spreekt alleen de klinkers uit van de woorden uit die speech.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Alwin Ven – bas en trompet
Albert Schuurmans – drums
Willem Schuurmans – gitaar
Fabian Voskuil – gitaar
Sarah Cahuasqui – zang

Stitch & The Rag Dolls

Zanger Jack Harrison is ziek en slecht bij stem. Hij dacht er zelfs over om het optreden te annuleren. Dat gebeurde dus niet. Achteraf maakt speaker Hugo Den Hartog daar nog een opmerking over: niemand heeft er iets van gemerkt. Deze band uit Eindhoven mixt rock, indie en pop tot een zeer eigen stijl die je niet vaak hoort. De eerste reactie is van ‘Woow, wat is dit?’. Het is rock maar net een flinke tikkie anders.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Gitaar, zang: Jack Harrison
Bas: Danny Steijvers
Drums: Maarten Leijssen

Animal Road

Animal Road zet naast aanstekelijke countryrock ook een uitstekende show neer. Het is vrolijke entertainment dat elk publiek wel kan waarderen. Zo ook de aanwezigen in De Vaart die meegillen als frontman Rick van Osta daarom vraagt. Dat doet de band met lekkere gitaar riffs waarna het aan het publiek is om die te overstemmen. Een soort van battle yell.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Rick van Osta (zang/toetsen/gitaar)
Ties Jeeninga (gitaar/zang)
Max Klotz (gitaar/zang)
Mathijs Geurts (bas)
Pieter Scheffers (drums)

THE MARCH

Deze band uit Electric City voelt zich op zijn gemak in Den Bosch. Zanger Lody Borgers zegt dat hij het fijn vindt om in Den Bosch op te treden. Wij geloven hem meteen en dat wordt beloont met een portie stevige rock. The March speelde ook bij de eerste editie van Rauwkost in 2018 en maakte toen een goede indruk. Net als vanavond, op de tweede voorronde Bossche Band Battle 2019.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bram Slaats (drums),
Geert van Rheden (bas en zang),
Lody Borgers (gitaar en zang)

De jury uitspraak
Het is deze keer een moeilijke keuze die de jury moet maken. Dat blijkt ook wel want het duurt nogal tot het drietal terugkeert in het café. Na wat toelichtingen waar niemand op zit te wachten maar die bedoeld zijn om de spanning te verhogen – wat lukt – heeft de jury unaniem voor eigenzinnigheid gekozen althans voor de helft. De bands die doorgaan naar de halve finale zijn Stitch & The Rag Dolls en A Fool’s Errand.

jun, 2019

A Fool’s Errand speelt 10 jaar eigenzinnig werk van zich af
Niet-standaard werk van een band die live weet te overtuigen

De Bossche band A Fool’s Errand organiseerde zaterdag 22 juni een release presentatie in P79 van het album Gravitas dat eind maart 2019 uitkwam. Vóór het optreden sprak ik kort met bandleden Alwin Ven en Fabian Voskuil.

Errand, Gravitas — Vlnr: Fabian Voskuil en Alwin Ven

KLANKGAT: Vanavond is de presentatie van jullie album Gravitas, het resultaat van bijna 10 jaar werk. Zijn jullie al bezig nieuw materiaal te schrijven?
Alwin Ven: Ja, zeker. We werken nu aan zo’n stuk of vijf nummers.
Fabian Voskuil: We zitten aan een EP te denken.
Alwin: Onze werkwijze is als vanouds. Herschrijven, omgooien, schrappen, schrijven.

Dus over 10 jaar kunnen we pas het volgende album verwachten?
Fabian (lacht): Nee, zover zal dat niet komen.
Alwin: De drummer (Albert Schuurmans, red.) gaat dadelijk solo spelen op gitaar. Een try-out van zijn eigen werk.
Fabian: We hebben wel moeten reperteren. Het was weer een tijdje geleden dat we de nummers van Gravitas gespeeld hebben.

Dat zal nodig zijn geweest, want het zijn geen standaard nummers van een niet-standaard band. Dat laatste beaamt geluidsman van de avond Frans de Visser van Studio Cube volmondig. Frans leidde de opnames en was verantwoordelijk voor de mix van het album Gravitas.

Try-out Albert Schuurmans

De drummer van A Fool’s Errand, Albert Schuurmans, posteert zich op een stoel, een akoestische gitaar in zijn handen en zijn rechtervoet op een bass drum pedaal. De try-out omvat zo’n vijf (gloed)nieuwe nummers en kenmerken zich zich door een puntige drive mede dankzij die bass drum. Albert wil kijken hoe de nummers overkomen op een podium en voor een publiek. Hij had er graag teksten bij gehad maar vooral de tijd ontbrak daarvoor.
Hij wil daarom met zangeres Sarah Cahuasqui samenwerken. Zij schreef de teksten voor de nummers Make Waves en Icarus op het album Gravitas waar zij de zang voor haar rekening nam. De try-out wordt goed door het publiek ontvangen.

A Fool’s Errand – Gravitas

Na een korte break en zonder enige aankondiging begint A Fool’s Errand aan de presentatie release van Gravitas. De nummers worden gespeeld in volgorde van het album. Het openingsnummer There Will Be No Encore is live zeer indrukwekkend, vooral door het onderwerp. Je hoort de stem van de Chileense president Allende die het volk via de radio op 11 september 1973 toespreekt, terwijl soldaten het presidentieel paleis omsingelen. Allende pleegt zelfmoord om niet levend in handen te vallen van de coupplegers die onder leiding staan van Pinochet. Visuele ondersteuning van dit nummer zou de impact van dit nummer versterken.

Sarah Cahuasqui

Het tweede nummer is Make Waves met tekst en zang van Sarah Cahuasqui. Zij zing nogal onvast, maar het past bij dit nummer dat mij sterk doet denken aan de legendarische New Yorkse band The Velvet Underground met zangeres Nico. Díé kon pas lekker vals zingen. In haar tweede act bij het nummer Icarus zingt Sarah weer onvast en ook dan werkt het. Het bevestigt het beeld dat A Fool’s Errand van zichzelf wil neerzetten, onvoorspelbaar, tegendraads, niet willen behagen.

Hoe het ook zij, de nummers zijn een mengelmoes van rock, jazz, metal, soundscapes. Een goede hard rock nummer is Stoned Ape Theory. En als Alwin Ven de trompet bespeelt zoals op Viego, Anselmo dan roept hij een Spaanse – latino – sfeer op. In het laatste nummer – waar veel leuke delen tijdens de opname dagen werden weggestreept en daarvandaan de titel (Used To Be) Happy – zaagt de band bijna eindeloos door met een repeterende, ritmische riff. Je krijgt de indruk dat A Fool’s Errand af wil van deze nummers en toe is aan nieuw werk. Wat wil je, na 10 jaar wil je wel wat anders.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bandleden A Fool’s Errand
Alwin Ven – bas en trompet
Albert Schuurmans – drums
Willem Schuurmans – gitaar
Fabian Voskuil – gitaar (met strijkstok)

Sarah Cahuasqui – zang.

apr, 2019

Gravitas debuutalbum van A Fool’s Errand
Postrock band met diepgang legt eindelijk zijn muziek vast

Gravitas, het debuutalbum van A Fool’s Errand, is 29 maart uitgekomen en te beluisteren op bandcamp. Alwin van der Ven en de zijnen willen later dit jaar ook een release op vinyl uitbrengen. De verwachting is dat dat nog vóór de grote zomervakantie gaat gebeuren.
In 2017 bracht A Fool’s Errand de EP Asfaltpuin / Foxboy uit. En nu, in 2019, het debuutalbum.

De band werd in 2011 opgericht met basgitarist/trompettist Alwin van der Ven en gitarist Willem Schuurmans als kernleden. A Fool’s Errand kende in de loop der jaren veel wisselingen van de wacht en pas met de komst van drummer Albert Schuurmans – broer van – in 2014 nam de samenstelling vastere contouren aan. Met gitarist Fabian Voskuil die in 2017 aantrad, klikte het goed en lijkt de band zijn definitieve vorm te hebben gevonden.

“A Fool’s Errand is een jamband,” zegt Alwin van der Ven in een telefonisch gesprek met KLANKGAT. “Vastleggen van onze muziek vinden wij moeilijk.” Toch leefde er ook een sterke behoefte om nummers die de band mooi vindt, vast te leggen. De knoop werd doorgehakt, de band dook de studio in en ziedaar 8 jaar na de oprichting is het er dan toch van gekomen en zag de eersteling vorige week het levenslicht: Gravitas.

Gravitas is een hooggewaardeerde deugd uit het antieke Rome van iemand met een ernstige en waardige persoonlijkheid die de nodige diepgang bezit. Dat laatste zit zeker en vast in de tien nummers op het debuutalbum van deze opmerkelijke band.

Gravitas van A Fool’s Errand
A Fool’s Errand is een instrumentale postrock band afkomstig uit Den Bosch. Sarah Cahuasqui zingt op twee nummers waar zij ook de teksten voor aandroeg. Dat zijn Make Waves en Icarus. “Onze muziek heeft tot doel een idee uit te drukken of een bepaald gevoel op te roepen,” zegt Van der Ven. De tien nummers op Gravitas beantwoorden in meer of mindere mate aan die uitspraak.

- There Will Be No Encore
  De band zocht een geschikte audiotape voor dit nummer. Die audio vond de band in de laatste radiotoespraak van president Salvador Allende die hij richtte aan het Chileense volk kort voor zijn gewelddadige dood. Een aangrijpend stuk historie en dito nummer met prachtig spel van Alwin van der Ven op trompet.
- Make Waves
  Tekst en zang van Sarah Cahuasqui. Sarah zag A Fool’s Errand spelen in de halve finale van de Bossche Band Battle (BBB) in 2017. Zij benaderde de band die voor dit nummer reeds op zoek was naar een vocalist. In de finale van de BBB trad Sarah op met dit nummer dat van een kalm begin eindigt in een apotheose van scheurend gitaarwerk.
- Newfound Hope
  Een rustig nummer met fijn gitaarwerk van Willem Schuurmans en Fabian Voskuil en Alwin aan de trompet dat toch weer eindigt in een krachtig spel van bonkende drums en meedogenloze gitaren.
- Stoned Ape Theory
  Een opzwepend nummer, flink up tempo met een hoofdrol voor de gitaren. Postrock? Misschien. Gewoon lekkere rock om live flink uit je dak te gaan.
- Headlights
  Sterk afwisselend rock nummer met diverse tempowisselingen.
- Deer
  Een kort nummer met een stevig intro en beukende gitaren. Voer voor hardrock en metal liefhebbers.
- Icarus
  Tekst en zang van Sarah Cahuasqui. Het tweede nummer waar Sarah van de partij is. Het beroemde verhaal van Icarus uit de Griekse mythologie is de leidraad van het verhaal. Het nummer begint vrij sereen maar al vrij snel schakelt de band naar overdrive en haalt Sarah de hoogte en het volume van een ware gothic zangeres.
- Another Day at the Office
  Klare jazz en melodisch, helder gitaarspel. Van jazz naar rock naar weer jazz aan het eind. Kenmerkend zijn weer de vele tempo- en stijlwisselingen. Het nummer doet denken aan de jazzrock uit de seventies met bands zoals Return to Forever van Chick Corea en Mahavishnu Orchestra van John McLaughlin.
- Viejo, Anselmo
  Hoogtepunt van het album. Een jazzy intro met Alwin aan de trompet. Kort daarop volgt een gitaarriff die doet denken aan het nummer Sweet Jane van Lou Reed. Ook hier weer vele tempo- en stijlwisselingen.
- (Used To Be) Happy
  Krachtige hardrock met rustige en melodisch delen gevolgd door noisy punk en jankende gitaren. Of zoals de band het zelf omschrijft: ‘Na lang gedoe over steeds veranderende riffs, melodieën en structuren, hebben we het nummer ontdaan van alle onnodige complexiteiten en dit gevonden; een nummer dat ons blij maakt als we het spelen’.

Gravitas is op het eerste gehoor een ongrijpbaar album van een onvoorspelbare band. Na een paar keer de nummers gehoord te hebben begin je de structuur en de schema’s van de band te begrijpen. Gravitas is een goede weergave van de ontwikkelingen van de afgelopen 8 jaar. Het is veel, heel veel wat de band in dit debuut heeft gestopt. A Fool’s Errand kan nu aan een schone lei beginnen.

A Fool’s Errand: Willem Schuurmans, Alwin van der Ven, Albert Schuurmans, Fabian Voskuil

Met dank aan Frans de Visser van Studio Cube voor het maken van keuzes tijdens de opnames.

Frans de Visser leidde de opnamedagen in Studio Cube en was verantwoordelijk voor de mixage.
Zijn collega Arthur Antoine Theunissen deed de mastering.

dec, 2017

Finale Bossche Band Battle 2017 is gewonnen door…
Een bandwedstrijd met veel diversiteit en een hoog niveau

Eindelijk is het dan zo ver. Vanavond wordt in de grote zaal van Willem Twee Poppodium bepaald welke band de Bossche Band Battle van 2017 wint. Er hangt al aan goede sfeer door de aanwezigheid van het publiek en de plaatjes van de DJ.

PARAMATMAN

Bossche Band Battle 2017 — Paramatman drummer

PARAMATMAN, het rockduo, mag de avond openen. Dit doen zij met veel energie, zoals we ze kennen. Wat me opviel is dat het licht perfect bij de muziek paste, complimenten aan de lichtman. De tekst ‘I wish you were more like me’ vind ik geniaal. Ook straalt er veel plezier van de drummer af, bijna de hele tijd zit hij met een lachend hoofd achter zijn drumstel, dat voor aan het podium staat. Het nummer ‘Godless Creature’ kwam voorbij, wat ondanks dat je het eerder gehoord hebt, toch interessant en spannend blijft. De drumsolo kwam ook weer voorbij en ook de zang van de drummer voegt veel toe aan het eind van de set.

White Elephant

Onder een luid applaus begint White Elephant te spelen. Ze hebben nieuw materiaal ingestudeerd en openen met een intro. De zaal is voller dan eerst en er is zelfs een spandoek met ‘White Elephant’ in de zaal. De set kent een fijne afwisseling in de tempo’s en emoties van de nummers. Ook stelt de frontman de hele band voor terwijl er op de achtergrond muzikaal wordt doorgespeeld. Hij vertelt dat dit het allereerste liedje is dat de band ooit schreef, waardoor je in de band wordt meegenomen. Het tempo gaat nog één keer omlaag voordat de band een nieuw nummer speelt en afsluit met erg gemeende en expressieve vocalen in het nummer.

A Fool’s Errand

Het publiek is erg enthousiast als A Fool’s Errand het podium betreedt. Met een trompet intro wordt de set gestart. Ondanks dat de nummers geen zang en tekst hebben, gaat het eerste nummer over een kleine Bossche jongen met grote problemen, aldus de bassist die toch een frontman rol heeft.
De loopjes op de bas zijn erg vet, en de melodische gitaarsolo ook, maar soms heb ik het idee dat de sounds niet helemaal in balans zijn, maar dat kan ook smaak zijn. De bassist leest een gedicht voor over kantoorwerk, waar ook het volgende nummer over gaat. Erg leuke afwisseling in de set. Voor één nummer komt er een zangeres als verrassing. Tijdens het laatste nummer barst de energie van de frontman los, wat erg leuk is om te zien. Eigenlijk had de band nog een nummer in petto, maar helaas zaten ze al over de tijd.

Instant Matter

Als laatste strijdt Instant Matter voor de titel. Met hun sferische muziek beginnen ze te spelen en doen lekker hun ding. Opvallend is de strakheid van de instrumenten. Het is een band die goed op elkaar kan vertrouwen en duidelijk ervaring heeft. De dromerige vibe is misschien niet voor iedereen even goed te begrijpen, persoonlijk hou ik er wel van. Snel komt er verandering in de sound waardoor het publiek ook losser komt. Dit nummer heeft iets meer body door de rock- en funk invloeden die goed te horen zijn. Het nummer ‘Slow Down’ kent een mooie boodschap, waarmee Instant Matter afsluit.

Individuele prijzen
Terwijl de jury in overleg gaat, wordt het publiek vermaakt met de livemuziek van de Koppersnellers Brass Band, een band met veel blaaswerk zoals de naam al doet vermoeden. De Koppersnellers zijn deze avond met wel negen leden op komen dagen.

Presentator Noël Josemans komt op samen met de juryleden en gaat de uitslag bekend maken. Eerst worden er nog losse prijzen uitgereikt. Zo gaat de prijs voor de beste drummer naar Erik Dera van Instant Matter. De prijs voor de beste gitarist wordt gewonnen door Koen Jacobs, de zanger en gitarist van PARAMATMAN. De prijs voor de beste bassist gaat uit naar Alwin Ven, van A Fool’s Errand. Vincent Schulte van White Elephant neemt de prijs voor beste vocalist in ontvangst. Deze vier muzikanten winnen een jaar lang een muziektijdschrift naar keuze.

Uitslag

Dan komt de uitslag wie de bandwedstrijd gewonnen heeft. Wat de uitslag ook mag zijn, elke van deze vier bands is door de selectie gekomen van meer dan veertig aanmeldingen. Ook de voorrondes en halve finales hebben deze bands getrotseerd en wachten nu op de uitslag. Elke band mag meer dan trots zijn op wat ze hebben laten zien. De eerste prijs gaat naar… PARAMATMAN! Zij winnen een complete single opname bij Studio Cube. Ook krijgen ze een videoclip in samenwerking met Thijs Schnater en een optreden op het Oranjekade festival. Tweede is geworden… White Elephant! Ook zij gaan niet met lege handen naar huis. Een workshop songwriting van Anne van Damme en een optreden op Rauwkost festival zijn in the pocket.

Achteraf
Het was een bandwedstrijd met veel diversiteit en een hoog niveau. Persoonlijk heb ik veel leuke bands en locaties gezien, en vooral veel leuke nieuwe mensen ontmoet. Ik wil de organisatie bedanken en hoop jullie volgend jaar zeker weer te zien. Ook alle lezers een mooi en muzikaal 2018 toegewenst!

foto’s: Aya Dupont, Casper Menting, Ronald Rijken

dec, 2017

Impact Bossche Band Battle op Bossche muziekscene
Hoe de Battle een begrip kan worden

Hoe groot is de impact van de Bossche Band Battle op de Bossche muziekscene? Organisatoren Luuk Bergervoet en Frans de Visser van Studio Cube mikken er op dat de ‘Battle’ een begrip wordt in Den Bosch en regio.

Bossche roots

De Bossche Band Battle nadert zijn hoogtepunt. Vrijdag 29 december is de finale van deze afvalrace tussen bands van divers pluimage. Die finale vindt plaats in rockpaleis Willem Twee poppodium. Het is honderd procent zeker dat een band uit Brabant gaat winnen. Alle acht overgebleven kandidaten komen uit de provincie.

Zaterdag 2 december was de eerste halve finale in het World Skate Center (WSC) met onder meer A Fool’s Errand, een vierkoppige postrock formatie uit Den Bosch. De tweede halve finale is op 16 december in P79 waaraan twee bands deelnemen met onvervalste Bossche roots. Dat zijn de Indie-band Clint Eastbird en Instant Matter, vorig jaar tweede geworden in de eerste editie van Bossche Band Battle.

Van de acht bands die in de twee halve finales tegen elkaar uitkomen, gaan er vier door naar de finale. In het slechtste scenario gaat geen één Bossche band door naar de finale en in het beste geval gaan ze alle drie door en is de kans levensgroot dat een Bossche band dan gaat winnen.

Signaal

Dat is een goed signaal naar de Brabantse muziekscene en in het bijzonder naar die van Den Bosch. De organisatie moest al voor het begin van de Battle een schifting maken. Er hadden zich meer bands aangemeld dan de vijftien deelnemers die ruim een maand geleden bekend werden gemaakt. De belangstelling was groot en de keuze viel op groepen die al op een stuk professionaliteit kunnen bogen, zo lijkt het.

Ook voor de Bossche podia valt er iets te winnen. Die krijgen nu mensen over de vloer die ze nog nooit binnen hebben gehad. En andersom, mensen leren nieuwe uitgaansplekken kennen. Dat was één van de doelstellingen van de organisatoren. ‘Kom uit dat oude, vertrouwde pluche’.

Je kan er nu al gif op nemen dat volgend jaar het aantal aanmeldingen nog groter wordt. Dit jaar zijn er sowieso twee podia bijgekomen: De Azijnfabriek en Koudijs Kafé. De Battle slaat aan. Dat er meer bezoekers bij zijn gekomen, is evident want er zijn twee extra locaties. De wedstrijd is echter niet alleen in cijfers uit te drukken.

Witte bands

De Bossche muziekscene moet deze kans die de Battle biedt, met beide handen aanpakken. Dat gebeurt ook in deze tweede editie, maar wat opvalt is dat hip hop, salsa, soul en reggae ontbreken. Rock en pop in alle soorten en maten zijn goed vertegenwoordigd. Ook opvallend, het zijn hoofdzakelijk ‘witte’ bands die nu meedoen.

Het is natuurlijk helemaal aan mensen (bands) zelf om daar wat aan te doen. Zij moeten zich aanmelden en kwaliteit meenemen. De organisatie kondigde al in het voorjaar dat je je kon inschrijven. Daar ligt het niet aan. Dat zal in 2018 niet anders zijn als er een derde editie komt.

Ausdauer

De afkorting, de Battle, begint gemeengoed te worden en dat is op zich al winst. Als mensen straks het over ‘de Battle’ hebben en iedereen weet wat ermee wordt bedoeld, ja dan, dan is het een begrip geworden. Nu is de impact van deze bandwedstrijd nog ongewis maar niveau en diversiteit zijn in deze tweede editie op vooruit gegaan.

Dat is de voorlopige en voorzichtige conclusie. Om echt een begrip te worden, dat vergt een lange adem, Ausdauer zeggen de Duitsers, uithoudingsvermogen. Dat beseffen Bergervoet en De Visser terdege. Zij weten waaraan ze begonnen zijn.