Absent Chronicles is de projectnaam van Danny de Vlugt, die eigenlijk audiovisueel kunstenaar is. Op muzikaal vlak werkte hij tot voor kort vooral achter de schermen als producer en songwriter, onder andere voor de K-pop act BTS.
Nu is hij ook zelf op het podium te vinden met een audiovisuele live experience, waarbij visuals gecombineerd worden met synthesizers en trompet. Zo heeft hij afgelopen jaar meegedaan aan de Popronde en speelde Absent Chronicles onlangs nog in Willem Twee Poppodium. En dan is er nu de langspeler What You’ve Won I’ve Lost, zijn debuutalbum.
Absent Chronicles
Het hele album bestaat bijna louter uit mooie, korte popsongs, waarvan de eerste paar nummers zo op de radio zouden kunnen. Er worden meerdere muziekstijlen gebruikt, soms zelfs in hetzelfde nummer. Ook is er veel variatie in tempo en volume, van fluisterzacht tot krachtige hiphop beats.
En door het gebruik van de vele verschillende vocalisten, een mooie mix van mannelijke en vrouwelijke, krijgt de plaat nog meer diversiteit, maar zonder dat het verzandt in teveel ideeën op één album. Het blijft een evenwichtig geheel, en dat is knap.
Openingsnummer Everland gaat van zwoele r&b naar zweterige dance en Carry On, vindt weer het midden tussen r&b en dubstep light. En met For The Living als afsluiter wordt je meegenomen in een wereld van dromerige pop tot klassiek met prachtige violen aan het einde.
Veel liedjes halen amper de twee minuten, maar blijven daardoor juist wel boeien. Sommige nummers lijken geïnspireerd door geluidskunstenaars als Flume en Oneohtrix Point Never. Die laatste referentie hoor je vooral bij Don’t Smile, I’m Happy Too en ook bij Yesteryears, het korte hoogtepunt (1.47 minuten) van het album, dat echt een geweldig nummer is, met allerlei kekke geluidjes en stevige beats.
Het lekkere trippy Voices klinkt onheilspellend met veel galm, She Knows lijkt wel een samenwerking tussen Flume en FKA Twigs en Unbreakable zou zo een Dua Lipa Dance knaller kunnen zijn. Zoals gezegd, aan variatie geen gebrek. Wat te denken bijvoorbeeld van het nummer Acrobat, dat wordt gezongen in een andere taal, iets wat lijkt op het Oekraïens van Go-A, die we nog kennen van het Songfestival van een paar jaar geleden, gecombineerd met trompet en swingende beats.
Kortom, What You’ve Won I’ve Lost is een gevarieerde plaat, van internationale kwaliteit, die je op kunt blijven zetten, zonder dat het je gaat vervelen. Een win-win situatie lijkt me.
Fotografie: Mickey Obo Photo
Absent Chronicles – What You’ve Won I’ve Lost (2024)