Electric Spark

Electric Spark stelt drie nieuwe artiesten voor

Showcase van Bosch platenlabel staat als een huis op minifestival bij Brouwerscafé

Op deze zondag 11 juni stelt Electric Spark drie nieuwe artiesten voor . En het is warm. Veel mensen zullen de waterkant op hebben gezocht voor verkoeling. Anderen denken daar gelukkig anders over: in brouwcafé de Vaart is er een minifestival, waar drie recent aangeworven acts van platenlabel Electric Spark op zullen treden.

Electric Spark

Electric Spark
Irrelevator – ©Erwin Vrensen

Opener van de middag is Irrelevator. In twee opzichten een buitenbeentje vandaag. Ze zitten niet bij Electric Spark, en ook muzikaal vallen ze iets uit de toon. Irrelevator speelt instrumentale nummers, aangevuld met samples en geluidsfragmenten, vernuftig in elkaar gestoken. Het is niet voor iedereen goed te volgen, de opmerking van de bassist dat ‘er gedanst mag worden’ slaat niet echt aan.

Maar degenen die hun aandacht erbij houden worden getrakteerd op inventieve muziek, een soort mathcore met jazzinvloeden. Ik meen ook een basloop in Iron Maiden- stijl er uit te halen, en kers op de taart is wel de mash- up tussen Britney Spears’ ‘Baby One More Time’ en The Cure’s ‘A Forest’.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De band weet een aantal nummers ook tegelijk te eindigen, iets wat ze zelf met de nodige zelfspot trots verkondigen. Humor en plezier liggen bij Irrelevator steeds op de loer.

Ismena
De tweede artiest van vandaag is Ismena. Een vrouwelijke singer-songwriter die dapper en kwetsbaar met alleen een gitaar en microfoon op het podium staat. Ik ben bang dat haar set door timing en locatie niet goed uit de verf komt. Het contrast met de eerste band is erg groot, en er staan nogal wat mensen in de zaal te praten.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ismena laat zich hier echter niet uit het veld slaan; schijnbaar onverstoord speelt en zingt ze haar mooie luisterliedjes. Haar stem is prachtig, de composities zijn wat vlak. Mooi, maar generiek. Ik ben wel benieuwd hoe het vanaf plaat zal gaan klinken.

Alternator

Electric Spark
Alternator – ©Erwin Vrensen

Een aantal maanden terug heb ik Alternator al eens mogen zien spelen, op een niet nader te noemen locatie. Toen overtuigden ze me, en dat doen ze vanmiddag weer. Vijf man sterk spelen ze hun variant van stoner.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Strakke drums, een bas waar het spekvet vanaf druipt, twee gitaren die dan weer tegen elkaar, dan weer samen strijden, en zang die precies de goede lijzigheid heeft die bij hun midtempo nummers past. Hou ze in de gaten.

An Evening With Knives
Ondertussen is het avond geworden, is er nog niet gegeten en staat An Evening With Knives klaar om deze Electric Spark- showcase af te sluiten. Ook hier klinkt stoner, maar de schreeuwzang en hard klappende drums maken de sfeer rauw, poignant, confronterend.

An Evening With Knives
An Evening With Knives – ©Erwin Vrensen

Ondanks de warmte is de zaal redelijk gevuld, en reageert enthousiast op wat dit Eindhovense trio laat horen. Hard, meeslepend, spannende akkoordenwisselingen, een drummer die meent dat ‘ie de vellen uit z’n snare moet slaan, ook An Evening With Knives overtuigt.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Naast bands als Temple Fang en ENMA, wat onlangs nog streed voor een plek in het Rock Circus, kan platenbaas Johan Broeder tevreden zijn met deze aanvullingen op zijn Electric Spark.


Fotografie: Erwin Vrensen

Five 4 A Fool

Toverdosis: MoodSystem, Five 4 A Fool en Alternator in één line- up

Drie bands twee keer in één week, de Bossche double feature.

… tenminste, dat was de bedoeling. Alternator zegde hun optreden in het Warm Onthaal helaas af wegens corona bij één van de bandleden. Dus zondag 22 januari geven twee bands acte de présence: The MoodSystem en Five 4 A Fool.

The MoodSystem & Five 4 A Fool
The MoodSystem
The MoodSystem

Opener The MoodSystem, met eigen backdrop, trapt af. Met collega- recensent Edwin op bas, een drummer en gitarist die we later terug zien in Five 4 A Fool, en een zanger- gitarist, spelen ze eigen nummers. Rock, waarin met name bij de zang wat jaren ’80- hardrockinvloeden zijn te horen. Maar dat hoor ik een week later pas.

Het geluid ‘beneden’ bij de bar in het Warm Onthaal is niet erg goed te noemen. Het is ook niet makkelijk, want zoals een geluidstechnicus me ooit uitlegde, mensen zijn zakken water. Alle trilling wordt geabsorbeerd.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Pas halverwege het optreden van Five 4 A Fool vind ik een plekje waar het geluid wel prima is. Dat het af en toe wat manoeuvreren op het trapje is door mensen die naar en van de bar bewegen, doet aan de show van Five 4 A Fool niks af. Met name zanger Johan, ook schrijvert voor KLANKGAT, is energiek en dynamisch. Zijn energie komt hier vanaf het trapje in ieder geval goed uit de verf en tilt de band effe een tandje hoger.

Five 4 A Fool en The Moodsystem
tikje missen

De aanwezigheid van Johans zussen maakt het aan één van hen opgedragen ‘Sister’ tot een zeer overtuigend en meeslepend eerbetoon. Muziek is emotie, en dat is hier duidelijk voelbaar. Dat de drummer een enkel tikje mist is muggenzifterij van mijn kant, en snel vergeven. Dit is tenslotte zijn tweede set van de middag.

Als ik aan het eind van de middag hoor dat deze bands een week later weer zullen spelen, is het niet meer dan logisch om hier ook te gaan kijken. Zo heb ik de kans om MoodSystem nog een keer te horen en hopelijk met beter geluid.

MoodSystem – Five 4 A Fool – Alternator

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ook zaterdagavond de 28e mag The MoodSystem de spits afbijten. Niet geplaagd door slecht zaalgeluid, maken de vier heren bij mij een betere indruk dan een week ervoor. Hun eigen nummers zijn wat lastig te plaatsen. Vaak lang en complex, weinig recht toe recht aan- werk, maar eigenzinnig en boeiend. Zoals al gezegd, neigt de zang bij de hoge uithalen van de hardrock van een decennium of vier terug. Ik heb af en toe het gevoel dat ze iets te veel ideeën in één nummer willen stoppen, wat het geheel wat rommelig maakt.

Five 4 A Fool
Five 4 A Fool

Als drummer en gitarist weer op adem zijn kan Five 4 A Fool beginnen. Ze spelen een soort grunge- achtige rock, waarbij met name de lange uithalen van de zanger erg bepalend zijn voor het bandgeluid. Dat er in zo’n klein mannetje zo’n longinhoud schuilt… (knipoog). Door de beweeglijkheid van, weer, de zanger wordt het visueel ook niet saai. Bevlogen is het juiste woord. De partijen van de gitarist komen hier goed door, beter dan in The MoodSystem waar hij wat in de schaduw stond van de ‘eerste’ gitarist. Al met al een goed optreden wat ook door het publiek goed ontvangen wordt.

Slepende nummers

Alternator
Alternator

Het is intussen al behoorlijk dringen in de zaal als afsluiter Alternator hun set begint. Wat als eerste opvalt, is het wat strakkere drumgeluid. Maar logisch, Alternator heeft z’n eigen snare meegenomen. Wat als tweede opvalt, wat een enorme muur van gitaar deze mannen optrekken. Je kan er bijna tegenin gaan hangen. Dat dat fysiek niet kan, blijkt als ik omgeduwd door een onverwachte moshpit, languit naast het podium lig. Maar soepel als ik ben (kuch), hou ik er niks meer aan over dan een deukje. In m’n zelfvertrouwen.

Moshpit

Alternator
moddervette bas

Die moshpit barst los tijdens een vrij snel nummer van Alternator. Vrij onkarakteristiek, want de rest van de set spelen ze stoner wat stoner maakt: trage, slepende nummers, goed dik aangezet met twee gitaren, en een moddervette bas die er heerlijk tussendoor dwaalt. En mooi, die snare die er hoog tussendoor te horen is. Maar misschien nog belangrijker, Alternator zet een groove neer. Waardoor je als vanzelf met je hoofd op het ritme mee gaat deinen.

Aan muzikale variatie geen gebrek, de nummers boeien van begin tot eind. De zanger eet waarschijnlijk ’s ochtends schuurpapier door zijn Brinta, wat zijn stem een rauw, raspend geluid geeft, wat goed contrasteert met het volle, organische geluid van de instrumenten. De manier van zingen is misschien iets te hoekig, maar dat is een kwestie van smaak. Graag zou ik Alternator binnenkort weer ergens zien spelen.

Duketown Rebel Festival

This is the end…6(66) Duketown Rebel Festival final edition

Afwisselend feestje met stonerrock, punkrock, space-rock, deathmetal, metalcore, hardcore

Duketown Rebel Festival final edition met Alternator, Depths of Kronos, The Dead CVLT, Temple Fang en The Smelly Cats & Friends (special show) in de Grote Zaal van Willem Twee poppodium is zacht uitgedrukt een afwisselend feestje. Helaas de laatste Duketown Rebel Festival. Maar misschien gaat dit op een andere manier wel een vervolg krijgen.

Duketown Rebel Festival final edition
Alternator

Duketown Rebel Festival
Alternator

18:00 is vroeg voor de werkende op zaterdag en zodoende kom ik pas de Grote Zaal binnen als Alternator al bezig is en pik nog net een stukje mee van deze Bossche stonerrock belofte met een vleugje floyd. Nu al op het grote podium bij Duketown Rebel Festival en dat gaat de band goed af. Het is nog niet zo druk helaas, maar dat mag de pret niet drukken.

Depths of Kronos

Duketown Rebel Festival
Depths of Kronos

Daarna is het de beurt aan Depths of Kronos. Deze deathmetal band met Zweedse melodieën en wat metalcore invloeden knalt vanaf de eerste minuut (na het intro Void) met Restless uit de startblokken. Wat een geweldige grunt met screams heeft zanger Tijn in huis. De twee gitaristen met hun 7-snarige LTD’s spelen strak.
De ritme sectie met een Gibson Thunderbird en geweldige drummer zorgen voor een stevig fundament. Laat ons hopen dat het laatste nummer I Will Live ook wil zeggen dat ze blijven spelen want de band last een schrijf pauze in. Volgens zanger Tijn omdat de band nog harder, met nog meer death terug wil komen. Afwachten dus, maar deze band verdient het om door te breken. Klasse.

The Dead CVLT

Duketown Rebel Festival
The Dead CVLT

Dan is het tijd voor een band waar al een behoorlijke Buzz omheen hangt namelijk The Dead CVLT, zij spelen een mix van punk/drum&bass/industrial die ook behoorlijk veel van the Prodigy wegheeft. Zij knallen er direct op en ik bespeur toch ook wel een behoorlijk metal randje. De zang heeft veel weg van hardcore. Dat levert een interessante mix op. Als de band de songs nog wat meer uit gaat werken en de stage presentatie perfectioneert, geloof ik direct dat dit wat kan worden.

Temple Fang

Duketown Rebel Festival
Temple Fang

Dan de band waar, gezien de drukte in de Grote Zaal, veel mensen voor zijn gekomen, Temple Fang. Met ex-leden van Death Alley (Dennis en Jevin) voer voor liefhebbers van 70’s rock met spacey sounds. De band gaat van start met veel instrumentaal geweld.

Gelijk is duidelijk dat we hier te doen hebben met rasartiesten. De twee linkshandige gitaristen rocken van meet af aan, spelen geweldige melodieën met veel feedback en galm en het rockt geweldig. De zanger/bassist legt samen met de strakke drummer een goede fundering met zijn Rickenbacker bass. Het word nergens saai en met veel instrumentaal is dat toch wel bijzonder.

Ik zeg, ga dat zien als ze in de buurt spelen. Echt de moeite waard en voor mij de verassing van deze laatste Duketown Rebel Festival avond.

Smelly Cats & Friends

Duketown Rebel Festival
The Smelly Cats & Friends

De laatste keer helaas Duketown Rebel Festival…..maar dat gaat niet zomaar. De afsluiter is een speciale Smelly Cats & Friends tribute to the Misfits show.

De basis word gelegd door Tom,Ton en Johan maar er staat een batterij aan gasten waaronder, Rob van der Ham, Emiel van Dijk, Rob Willemse, Michel Steenbekkers, Alexander Kapteijns, Johan Michels, Jack Koot,Daniel Van Vugt, Jeroen Noteboom, Lazy Luutje en Michel Dickerscheid.

Alle klassiekers passeren de revue. Lasts Caress is een hoogtepunt (mede bekend geworden door Metallica) en deze gig sluit af met Living Hell.

Duketown Rebel Festival
The Smelly Cats

Dit is een waar feestje en een passend einde van deze mooie dag. Geweldig publiek, goede bands en een strakke organisatie. Helaas, het laatste Duketown Rebel Festival, maar volgens mij gaat dit op een andere manier wel een vervolg krijgen. Wie weet?

Alternator stoner/desertrock met hart en ziel

Nieuwe Bossche band kent geen plankenkoorts

Rockband Alternator uit Den Bosch trad donderdag 4 oktober voor de eerste keer op en wel in World Skate Center (WSC), maar van plankenkoorts leek geen sprake. Integendeel, de vijf mannen waren goed op elkaar ingespeeld en zagen er zelfverzekerd uit.  Van haperingen in hun show was geen sprake, de bandleden wisten elkaar goed te vinden. Alternator rocks.

Alternator: het gaat goed met de Bossche muziekscene

Alternator bestaat uit:

  • Eelco Hendriks – gitaar
  • Mark van Noort – zang
  • Maarten Jansen – drums
  • Lennart Odijk – gitaar
  • Stijn de Wijs – bas
Alternator
Alternator in WSC

De band werd zo’n anderhalf jaar geleden opgericht door Mark en Eelco en kreeg in 2018 de naam Alternator. Bands als Kyuss, QOTSA, Pink Floyd, Truckfighters, Alice in Chains, Led Zeppelin zijn hun inspiratiebronnen. Het optreden duurde drie kwartier, genoeg om een indruk te krijgen van de geweldige potentie van deze nieuwe band. Het is wederom een teken dat het goed gaat met de Bossche muziekscene,

KLANGAT: Niet een beetje nerveus geweest voor zo’n eerste optreden?
Mark van Noort: Nee, ik was niet nerveus maar voelde wel een gezonde spanning. Dat hoort erbij vooral bij zo’n eerste show. Ik had het naar mijn zin.

Omschrijf de band want hij is nieuw.
De band Alternator is door Eelco Hendriks en mij gestart. Met z’n tweeën schrijven we al een aantal jaren muziek. Op een gegeven moment hadden we genoeg materiaal en zochten we er een band bij. Binnen anderhalf jaar voltrok zich dat proces. En nu we eindelijk een band hebben, vonden we dat we de repetitieruimte uit moesten en dit hier vanavond is het resultaat daarvan.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Jullie hebben anderhalf jaar gerepeteerd?
Nou ja, we waren een band aan het vormen. Eerst kwam de drummer erbij, toen kwam de andere gitarist, Lennart Odijk is dat. En uiteindelijk vonden we gelukkig ook nog een bassist want dat was het moeilijkste van alles. Dat is Stijn de Wijs en die zit er pas een half jaartje bij. Toen konden we ook meer vooruit gaan denken aan shows en opnames.

Jij en Eelco schrijven hoofdzakelijk de nummers?
In eerste instantie wel. Nu is Alternator een volwaardige band en schrijven we allemaal mee. De nummers die we vanavond speelden, op een nummer na, die hebben Eelco en ik geschreven.

Ik vind Alternator een stevige, mannelijke sound hebben mét gevoel voor melodie.
Zeker, zeker. Dat vind ik ook heel belangrijk. Wij zitten ergens tussen Pink Floyd en Queens Of The Stone Age. We hebben soundscape-achtige stukjes, veelal de intro’s. Dan de nummers verder zijn nogal stevig en die zou je kunnen omschrijven als Stoner- of Desertrock, als je het in een hokje wil zetten. Ik vind zelf dat Alternator moeilijk te plaatsen is in een specifiek hokje, maar dat is het waar het op neerkomt, waar wij tussenin schipperen.


Alternator is op Soundcloud te beluisteren.