Another Now

feb, 2023

Moddervette metalmatinee For I Am King en Reformist
Shinen met de metalcoregrooves die als tumulteuse golven neerslaan op de Willem Twee

Wat leven wij toch in een gaaf land, zei een zeker iemand een paar jaar terug. En daar ben ik het ook volmondig mee eens. Waar anders ter wereld kun je op een zondagmiddag een moddervette metalmatinee meemaken met For I Am King, Reformist en Another Now, drie knalgoede bands van eigen bodem?

Het strijdtoneel vanmiddag is het Willem Twee Poppodium waar de heavy programmeur Rob van der Ham wederom een prachtig affiche heeft geboekt. Top of the Bill staat daar het jubilerende For I Am King. De band bestaat inmiddels tien jaar en heeft als kroon op het werk net hun album uitgebracht met de toepasselijke naam Crown. Als Special Guest op deze tournee nemen ze het Eindhovense Another Now mee dat al eens eerder in 2020 het zittende publiek wakker trilde. Het bal wordt geopend door de jongste van het stel, de band Reformist dat eveneens Brabantse roots heeft.

REFORMIST

Deze slideshow vereist JavaScript.

Reformist deed nog mee aan Popronde 2022 en heeft zich daar al bewezen een goede live band te zijn. Als ze opkomen ziet het er al snel druk uit op het podium. Omdat het drumstel van de hoofdact er al prominent staat en de band zelf nog twee banners meeheeft waarop hun EP Reform, Rebuild is afgebeeld, blijft er bar weinig bewegingsruimte voor de muzikanten zelf. Dit lijkt in het begin de dynamiek uit het optreden te halen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Tel daarbij op dat dit hun eerste show is in pakweg drie maanden en de gitarist een invaller is (Bas van Kampen/Changing Tides) die slechts een maand de tijd had om de set te leren en dan is het niet zo gek dat het even duurt voor de band als een dieselmotor op gang komt en de auditieve aanval inzet. Zo wordt hun nieuwe single Oblivion hartelijk en krachtig ontvangen en klinken de nummers van hun EP even verwoestend en zwaar in hun live uitvoering.

Wat ik wel mis is een stukje context voor de toeschouwers die nog niet bekend zijn met hun Concept EP. Zo brengen de banners de hoes (Een zwangere vrouw wiens buik is beschilderd met de Aarde) groot in beeld. Dit geeft een mooie inleiding voor het verhaal erachter; de apocalyptische zuivering van het menselijke ras door Moeder Aarde zelf en hoe een selecte groep overlevenden een tweede kans krijgt om een nieuw harmonieus bestaan op te bouwen. Dit is natuurlijk perfecte achtergrond informatie dat net wat meer diepgang had kunnen geven aan de korte set en aan afsluiter Rebuild. Desondanks kan de band rekenen op luid applaus na het harde werken.

Another Now stond in november 2020 al eens eerder in de Willem Twee en gaf toen al een groots visitekaartje af met hun metalcore die zich het best laat omschrijven als een symbiose van verschillende stijlen waarin metal clasht met het elektronische. Terwijl het publiek destijds gedurende beide shows moest blijven zitten, maakte de band zelf dat meer dan goed door voor 100 man te bewegen op het podium. En die level van energie lijken ze vandaag weer aan te gaan tikken.

Waar Reformist in het begin nog zichtbaar moeite had met de weinige ruimte op het podium, is het minimale aan Another Now wel besteed. Met hun explosieve mix en aanstekelijke sound, die sfeervol wordt aangevuld door de backingtrack is het net of ze hun muziek in een videospel spelen. Getooid met hun headless gitaren, voeren ze meermaals het tempo op, tot er zelfs zo nu een dan een moshpit wil ontstaan.

De band groep raast met een geweldige heftigheid door de nummers heen, oud en nieuw wisselt elkaar af, maar steeds weer klinkt de balans tussen brutaliteit en schoonheid die elkaar in een perfecte tanden weten te houden. Helaas vallen de clean vocals van de gitaristen soms weg, maar dat lijkt er nauwelijks toe te doen. Another now is op dit moment “ON FIRE” en zet de hele kiet in de hens, zoals we dat in Brabant zeggen. En dat bedoel ik letterlijk, want het publiek, waaronder ik, krijgen het er wel heet van.

Van beide voorprogramma’s lijkt Another Now nog het minst gemeen te hebben met For I Am King. Maar tussen de beukende grooves, de arcadische bliepjes en blopjes en de energieke podiumact door, is het wel duidelijk waarom zij hen graag mee wilden hebben om het publiek op te warmen.

FOR I AM KING

Als de lampen uitgaan voor de show van For I Am King, is het net of er een podiumbrede deken over de zaal wordt gelegd. De spanning stijgt, de leden komen één voor éen op en de Willem Twee wordt ondergedompeld in een beukend gitaargeluid dat door de ritmesectie in razend tempo wordt opgefokt. Dan wordt er even gas teruggenomen en zien we vanuit de coulissen zangeres Alma Alizadeh zich een weg slalommen naar het midden vooraan het podium. Even valt de hele zaal stil en doet ze haar mond open om met haar kenmerkende expressieve gromzang de aftrap te geven van wat een geweldig optreden gaat worden.

En dat mag ook wel, de nieuwe release van Crown heeft lang op zich laten wachten (vijf jaar) en er heeft heel wat bloed zweet en tranen gekost als we de interviews mogen geloven. Dat zie je er ook wel aan af. For I Am King speelt bevrijd, lijkt dankbaar te zijn dat ze hun nieuwe nummers aan de man mogen brengen en gaat dan ook vol in de metalaanval.

En dat lukt alleraardigst onder aanvoering van boegbeeld Alma die zich in alles ontpopt tot een adorabele en innemende frontvrouw. Zelfs als ze niet haar strot leeg brult, blijft ze een dynamische podiumverschijning als ze haar wilde haren rondpropelleert en gitaarspel mimiekt op haar microfoon. De enige uitglijder die ze maakt is wanneer ze denkt te kunnen beginnen over patat in plaats van friet in een zaal onder de rivieren. Het is haar vergeven.

Crown

De nieuwe nummers slaan goed aan. Er heerst een sterk anthemische sfeer in het geluid met zwevende solo’s en denderderende riffs waarbij For I Am King (soms met moeite) schakelt tussen de versnellingen, maar wel een kloppend geheel neerzet met een haast mythisch verhalende kwaliteit.

Het levert veel applaus op bij het publiek, maar dat lijkt toch te zwichten voor het oudere werk zodra dat wordt ingezet. Waarschijnlijk omdat het meer gespeeld wordt op routine en daarom de precisie en de ritmische veranderingen niet zo veeleisend is als voor de nieuwe plaat. Maar sowieso geeft het mooi platform aan de band om nogmaals te shinen met de metalcoregrooves die als tumulteuse golven neerslaan op de Willem Twee.

Deze slideshow vereist JavaScript.

For I Am King is een band die zowel Metalcore als Death Metal uitzonderlijk goed uitvoert en live met enorme passie en muzikaliteit optreedt. Onder langdurig applaus wordt het publiek bedankt, een buiging gemaakt en heeft Alma eindelijk haar lesje geleerd als ze aankondigt; Tijd voor Friet!

Fotografie: Kees Vos Fotografie

sep, 2020

Heavy Hangout Poppodium pakt lekker flink uit
JAHAT, LooD, Another Now, Temple Fang, Nephylim en Savage Beat doen hun opwachting

Heavy Hangout in Willem Twee poppodium (voortaan Poppodium) begint aan een nieuw seizoen en is anders dan anders vanwege Covid-19. Seated concerts en een beperkt aantal bezoekers (40 personen max) die aan een tafeltje – alleen of met z’n tweeën – kunnen headbangen, dat is wat het is. Begint het te wennen of gaat dat wat te ver?

Heavy Hangout 2020

In ieder geval heeft programmeur Rob van der Ham een puike line-up bij elkaar gezet. Fijne bands die garant staan voor een stevig avondje. Het zijn in volgorde van datum:

JAHAT (11 okt.)
LooD (18 okt.)
Another Now (01 nov.)
Temple Fang (14 nov.)
Nephylim (15 nov.)
Savage Beat (29 nov.)

Zelf is Rob zanger bij Hierrr Pak Aan, een nederpunkrock band.

Iedere band vertegenwoordigt een subgenre binnen het grote Heavy Hangout idee. Voor ieder wat wils, is het motto. Op elke avond spelen de bands twee sets. Er zijn eenpersoons- en duotickets verkrijgbaar, reserveren is verplicht.

JAHAT – 11 oktober

Met leden uit Chillburn, Maiden uniteD, My Favorite Scar, Rise a Thousand, Gyration, Static Noise en Strangers Among Bears kan JAHAT niet een beginnend bandje noemen. Hier is sprake van een groovende metal machine. JAHAT is een relatief jonge band met vijf geroutineerde muzikanten uit de omgeving van Tilburg. Het vijftal heeft elkaar gevonden in hun passie voor metal. De band staat aan de vooravond van een doorbraak en lieten op METAL-AID horen waar toe ze in staat zijn.

LooD – 18 oktober

LooD is een heavy groove band met leden van GOOM, Astrosoniq, ZEUS, The 1.90’s and Rattlesnake Shake. LooD werf opgericht in 2016 en heeft zowel in 2017 als in 2018 al een EP uitgebracht. De heren hebben een muzikaal verleden in onder andere Astrosoniq, Red Vultures en The 1.90’s. De band kent invloeden van Prong, Faith No More, Alice In Chains en White Zombie.

Of zoals KLANKGAT-redacteur Johan Kramer op 26 maart 2018 schreef:
“In het slepende refrein van het laatste nummer worden de gitaren net even wat dikker aangezet en komen de stemmen mooi samen. En weer waan ik me in het decennium waar de hoogtijdagen van de gitaarrock zich afspeelden. En dat is niet erg, dat smaakt juist naar meer. Dus kom maar op met wat nieuw werk, dat ongetwijfeld op de plank ligt en dan ben ik een volgende keer er weer bij.”

Another Now – 01 november

Deze kersverse vijfkoppige metalcore formatie uit Eindhoven laat de maatschappij zowel de fantastische als de ziekelijke kanten van onze wereld zien. Met hun frisse combinatie van stijlen, een meedogenloze tornado van beukende riffs, abrupte muzikale u-bochten en sfeervolle melodieën, maakt Another Now muziek voor een breed doch avontuurlijk metal publiek.

In hun eerste jaar (2019) wist Another Now een plek te veroveren op festivals Jera On Air, Popronde en Submit-fest. Tevens heeft Another Now mogen openen voor de metalcore gigant Ice Nine Kills in een uitverkochte Melkweg Amsterdam. Momenteel is de band zeer actief met het voorbereiden van een nieuwe release.

Temple Fang – 14 november

Deze band trad eind oktober 2019 voor het laatst in Poppodium op bij de laatste editie van Duketown Rebel Festival. KLANKGAT-redacteur Edwin Raaijmakers was er toen bij en noteerde het volgende:
“Dan de band waar, gezien de drukte in de Grote Zaal, veel mensen voor zijn gekomen, Temple Fang. Met ex-leden van Death Alley (Dennis en Jevin) voer voor liefhebbers van 70’s rock met spacey sounds. De band gaat van start met veel instrumentaal geweld. Duidelijk is dat we hier te doen hebben met rasartiesten.” Verder commentaar overbodig.

Nephylim – 15 november

Ook over Nephylim schreef redacteur Edwin Raaijmakers een artikel aan het begin van de corona lockdown ter gelegenheid van hun debuutalbum Severance of Serenity. De release van het debuutalbum vond plaats in Poppodium op 18 januari 2020.
Nephylim is een vijfkoppige Melodic Death metal band uit Den Bosch die een combinatie van Death metal met progressieve en atmosferische melodieën afgetopt met subtiele hints naar Doom en Black metal speelt. Edwin ziet een grote toekomst weggelegd voor dit professionele goed musicerende gezelschap en zeer internationaal aandoet. Live staat Nephylim ook zijn mannetje. Dus gaat dat horen en hopelijk snel weer te zien.

Savage Beat – 29 november

Savage Beat maakt zoals ze het zelf noemen “street boogie” oftewel stevige (oi) punk met (pub) rock & roll en hier en daar een vleugje glamrock. Die sound is rauw, die is recht voor de raap en die is echt! Op hun albums ‘Wired’ en ’Trench Warfare’ kun je het al horen… Dit Amsterdamse equipe deelde al het podium met grootheden als Radio Birdman, Cock Sparrer, Bonecrusher en Peter & The Test Tube Babies.

Tickets voor Heavy Hangout zijn mede re bestellen via de Willem Twee Facebook.

okt, 2019

Duo Mikawe Oziki in Toonzaal bij Popronde Den Bosch
Psy elektronika waar de ouders niet van weglopen

In het kader van Popronde trad afgelopen vrijdag het duo Mikawe Oziki (Rik Bosmans en Tim van der Zanden) op in de foyer van de Toonzaal. En voor je het Japanse woordenboek induikt: nee, de woorden betekenen op zich niets. Mikawe Oziki is een statement van “dit is exotisch klinkende muziek met herkenbare elementen, die je niet helemaal kan plaatsen”.

Mikawe Oziki

Mikawe Oziki is een samenwerkingsproject van Tim van der Zanden, drums (oa: Monomentum Collective) en Rik Bosmans, sampler (oa: Another Now). Rik maakt mixen van elektronische wereldmuziek waarbij hij samples en inspiraties van moderne hip hop en bass music gebruikt. Tim slaat daar op een vrij klein drumstel (uitgebreid met een Roland pad) diverse ritmes bij.

Samen willen ze opereren in dit ietwat ‘psy’ gebied, en wel op zo’n manier dat hun ouders niet direct zouden weglopen. Daarin willen ze als Mikawe Oziki een link tussen diverse genres vormen. Hun muziek heeft elementen van Mount Kimbie, Machinedrum en Petit Biscuit en heeft daarin ook een sterke eigen inbreng.

Aangename kennismaking met het genre

Het is een gezellige drukte in de foyer toen de samples beginnen waar Tim naadloos in meegaat. Opvallend is de dansbaarheid en de echte communicatie in ritmes en stemmingen tussen drum en samples. Tim’s Roland pad liet allerlei geluiden horen, variërend van bas die je alleen nog maar in je maag en voetzolen voelt tot interessante hoge tikken die door een bewegend filter een soort klankbeeld op zich vormen.

De samples van Mikawe Oziki zijn zeer gevarieerd en gaan heen en weer tussen dubstep klanken, vocalen, en arabische wereldmuziek elementen. Toch blijft er altijd de muzikale en ritmische samenhang in het spel die je aan de hand neemt. Je hebt echt het gevoel dat je naar een kunstig samengevoegd geheel aan het luisteren bent. Muziek die je over je heen laat komen en die zeker voor de liefhebbers ook erg dansbaar is.

Al is er maar een enkeling die dat daadwerkelijk doet. Dat is niet heel vreemd omdat het klankbeeld mooi rijk en gevuld is, en op zich voldoende aandacht opeist. Voor iemand als ik die het genre minder goed kent, is het een aangename kennismaking. Vooral de Arabische klanken spreken me aan.

Verdere ontwikkeling Mikawe Oziki

In Popronde ben je als een beginnende groep, misschien op weg naar grotere naamsbekendheid. En daarin vallen een paar puntjes op die nog verder mogen worden bijgeschaafd.

Allereerst kan Mikawe Oziki nog werken aan de aankondiging van de nummers. Ze komen nu min of meer onaangekondigd wat uit de lucht vallen. Ook de onderlinge samenhang van de nummers kan nog verder doordacht worden.

Verder raakt onderweg de batterij van de drumpad leeg, en die moet worden vervangen. Geen probleem natuurlijk, het publiek is vriendelijk en het is zo gebeurd. Al met al een zeer onderhoudend, dit optreden van Mikawe Oziki.

Foto’s: Ronald Rijken