Bard Edrington V

Bard Edrington V & Band helemaal op elkaar ingespeeld

Geschiedenis en de liefde voor de natuur zijn grote inspiratiebronnen voor het schrijven van zijn nummers

Paul Sax is door Ad van der Laan gevraagd om als gastrecensent verslag te doen van het concert van Bard Edrington V & Band. Hij vervangt de door een arm/schouderbreuk afwezige Wies Luijtelaar. Alvorens daarover te schrijven, wil hij allereerst hier van de gelegenheid gebruik maken, wat voor een groot goed dit soort luisterpodia zijn zoals de Blue Room Sessions in de vertrouwde Verkadefabriek. Paul is werkzaam bij het Koning Willem I College.

Bard Edrington V & Band

Bard Edrington V
Bard Edrington V

Het is sowieso een genot, dat mensen naar muziek komen om te luisteren (en niet er door heen te praten etc.). Gisteren was ik nog bij een ‘echt’ huiskamerconcert in Zuidoosterbeemster met 40 zitplaatsen. Op tal van plaatsen zijn gelukkig dit soort gelegenheden, waarbij zowel de optredende artiesten als het publiek zeer mee in hun sas zijn. Zoiets simpels als luisteren naar muziek is helaas niet overal zo. In de grotere zalen met meer publiek erger je je vaak aan het gebrek aan belangstelling voor de muziek, die wordt gemaakt.

Bard Edrington V
Bard Edrington V & Band

En de Blue Room Sessions past helemaal in de traditie van een huiskamerconcert in een mooie zaal waarbij de stoelen en tafeltjes het huiskamergevoel weerspiegelen en iedereen komt om te luisteren naar de muziek en de verhalen tussendoor van de optredende muzikanten. En van alle muzikanten hoor je tijdens en na het concert steevast hoe fijn zij het vinden om voor zo’n publiek op te treden.

Het is de tweede keer dat Bard Edrington V onze zaal betreedt, nu als hoofdact, drie jaar geleden als lid van de band van Boris McCutcheon & the Saltlicks. En dan ook nog eens in een uitverkocht huis.

En Bard is trots. Trots op zijn naam, hij is de vijfde generatie van Edrington en heeft een zoon van 15, die als Edrington VI door het leven gaat. Het verklaart mede waarom geschiedenis in het algemeen hem inspireert bij het schrijven van nummers.

Preacherman

Deze slideshow vereist JavaScript.

Naast Bard met zijn uiterlijk als een soort van preacherman van twee meter lang met bijpassende imponerende baard en een karakteristieke hoed, lijkt de bassist en engineer Bill Palmer zo te zijn weggelopen uit de openingsscène van de in mijn ogen beste Western film aller tijden, “Once upon a time in the West”, terwijl zijn broer Jim zich een heel ander image heeft aangemeten met een gebreide muts en tenslotte last but not least de violiste en tweede stem Karina Wilson.

De groep is helemaal op elkaar ingespeeld, de gebroeders ritme sectie zorgt voor een perfecte basis waarop Bard maar vooral Karina regelmatig op haar viool kan soleren, wat de songs een mooie dynamiek geeft. Op het album Two days in Terlingua speelt ook nog een pedal steel mee en dat maakt het helemaal af. Helaas was die er dit keer niet bij. Dit album heeft hij precies drie jaar geleden in twee dagen tijd opgenomen een verweerd, houten leegstaand kerkje in de uitermate dun bevolkte Chihuahua woestijn, zonder overdubs en klinkt prachtig.

Grappig detail is dat het nummer Two Days In Terlingua er niet op staat, omdat hij dit later geschreven heeft en op zijn laatste album Burn You Up staat!

Nog een groot voordeel van dit soort concerten is, dat de artiesten vooraf uitleggen waar het lied over gaat of hoe het tot stand is gekomen. Zo vertelt Bard dat het lied Bard And The Bears gebaseerd is op een waar gebeurd verhaal. Zijn zoon Bard Edrington VI was de rivier bij het huis overgestoken, terwijl Bard zelf lekker in een hangmat lag te luieren. In paniek kwam de zoon terug naar huis gerend, want hij had iets horen ritselen in de bosjes. Samen gingen ze op nader onderzoek uit en er bleken twee beren los rond te lopen.

Bij het intro van Fire and Rain grapte Bard, dat James Taylor dit had willen schrijven. Maar Bard zijn lied met dezelfde titel is niet te vergelijken met die van James. Beide songs zijn mooi en origineel.

Blue Room Sessions
donkere, desolate verhalen

Hij leeft momenteel in Santa Fé, New Mexico, in een landschap dat erg doet denken aan de serie Breaking Bad. Naast zijn passie voor de natuur, dat veel inspiratie geeft voor diverse songs, heeft Bard ook grote belangstelling voor geschiedenis. Zo heeft hij onder andere twee mooie gedichten van zijn oma op muziek gezet. Bard heeft een uiterst geschikte stem voor zijn verhalende teksten en in zijn timbre huist een gesmoorde snik om die vaak donkere, desolate verhalen geloofwaardig over te brengen.

Naast alle eigen nummers was er een cover van het door Townes van Zandt geschreven Pancho & Lefty, waarbij bassist Jim de lead vocals verzorgde. Een hele mooie uitvoering van deze klassieker.


Setlist: Sand And Gravel – Two Days In Terlingua – Bard And The Bears – Dog Tags 1942 – Mango Tree – Maidenhair – Fire And Rain – Property Lines – Burn You Up – Ramblin’ Kind – Whiskey – Wilding Robby – Masterpiece – Taos Lightning – Die Into It – Back Roads Of My Mind – Pancho & Lefty – All I Can Do – Take Three Breaths

Tekst: Paul Sax
Fotografie: Arnold Ligtvoet

Ad Vanderveen

Luchtgitaar was eerste instrument van Ad Vanderveen

Veel eigen werk uit een lange carrière tot genoegen van het publiek in Blue Room Sessions

Ad Vanderveen was al een keer gepland voor een concert, maar dat moest destijds gecanceld worden vanwege de Corona-lockdown. In verband met het uitvallen van Wies Luijtelaar dit keer een wat minder uitgebreide impressie van het concert.

Ad Vanderveen

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ad Vanderveen bracht drie muzikanten mee naar de Clubzaal van de Verkadefabriek:

    • Jan Erik Hoeve op pedal-steelgitaar, banjo en vocals
    • Timon van Heerd op bas
    • Kersten de Ligny op autoharp en vocals

Ad Vanderveen speelt zelf akoestische gitaar, mandola en verzorgt uiteraard de leadvocals.

Het quartet speelt zowel in de eerste als tweede set een aantal songs uit de lange carrière van deze artiest. De meeste songs zijn eigen werk met uitzondering van een nummer van Gillian Welch en een mooie song van de helaas overleden David Olney, met wie Ad veel heeft samengewerkt. Ad weet een mooie mix te maken van up-tempo songs en ingetogen ballads.

Ad Vanderveen
Ad Vanderveen

Een kleine greep daaruit: in Wildfire komen de nodige probleem-onderwerpen aan de orde zoals de pandemie, de ongebreidelde info-stroom die over ons uitgestort wordt, oorlogen en klimaatproblematiek. In Overtime verwoordt Ad op subtiele wijze het feit dat het bijzonder is, dat we er zijn en deel kunnen nemen aan mooie dingen in het leven. Candle To You is de titelsong van het meest recente album van Ad VanderVeen. In Denver, Nevada ook weer de titelsong van een van zijn albums bezingt Ad het thema Love To Be Lost .

Blue Room Sessions
Blue Room Sessions

Ad vertelt ook over zijn nieuwe dubbel-album, dat op uitkomen staat. De titel daarvan is The Heart Of Every Town. Op deze dubbelaar staan twee keer dezelfde songs, de ene keer opgenomen in een kerkje, met akoestische gitaar en orgel en de tweede keer in ‘de kroeg’ met band. Ad brengt ook de mooie ingetogen titelsong van dit album op ons podium. Hij kondigt zelf voor het gemak maar zijn toegift aan. “Dan kan dat ritueel ook overgeslagen worden”.

Luchtgitaar
Bij Air-Guitar vertelt Ad dat hij als jongetje begonnen was met luchtgitaar spelen. Later werd dat een tennisracket en een mattenklopper, todat hij eindelijk een echte gitaar in handen kreeg. De song laat duidelijk horen dat Ad veel invloeden ondergaan heeft van Neil Young. Het nummer had zo op één van Neil’s albums kunnen staan. Ad Vanderveen zorgde met zijn Quartet voor een geslaagd concert waarbij hij het publiek van begin tot eind wist te boeien.



Tekst: Ad van der Laan
Fotografie: Arnold Ligtvoet