Paul Sax is door Ad van der Laan gevraagd om als gastrecensent verslag te doen van het concert van Bard Edrington V & Band. Hij vervangt de door een arm/schouderbreuk afwezige Wies Luijtelaar. Alvorens daarover te schrijven, wil hij allereerst hier van de gelegenheid gebruik maken, wat voor een groot goed dit soort luisterpodia zijn zoals de Blue Room Sessions in de vertrouwde Verkadefabriek. Paul is werkzaam bij het Koning Willem I College.
Bard Edrington V & Band
Het is sowieso een genot, dat mensen naar muziek komen om te luisteren (en niet er door heen te praten etc.). Gisteren was ik nog bij een ‘echt’ huiskamerconcert in Zuidoosterbeemster met 40 zitplaatsen. Op tal van plaatsen zijn gelukkig dit soort gelegenheden, waarbij zowel de optredende artiesten als het publiek zeer mee in hun sas zijn. Zoiets simpels als luisteren naar muziek is helaas niet overal zo. In de grotere zalen met meer publiek erger je je vaak aan het gebrek aan belangstelling voor de muziek, die wordt gemaakt.
En de Blue Room Sessions past helemaal in de traditie van een huiskamerconcert in een mooie zaal waarbij de stoelen en tafeltjes het huiskamergevoel weerspiegelen en iedereen komt om te luisteren naar de muziek en de verhalen tussendoor van de optredende muzikanten. En van alle muzikanten hoor je tijdens en na het concert steevast hoe fijn zij het vinden om voor zo’n publiek op te treden.
Het is de tweede keer dat Bard Edrington V onze zaal betreedt, nu als hoofdact, drie jaar geleden als lid van de band van Boris McCutcheon & the Saltlicks. En dan ook nog eens in een uitverkocht huis.
En Bard is trots. Trots op zijn naam, hij is de vijfde generatie van Edrington en heeft een zoon van 15, die als Edrington VI door het leven gaat. Het verklaart mede waarom geschiedenis in het algemeen hem inspireert bij het schrijven van nummers.
Preacherman
Naast Bard met zijn uiterlijk als een soort van preacherman van twee meter lang met bijpassende imponerende baard en een karakteristieke hoed, lijkt de bassist en engineer Bill Palmer zo te zijn weggelopen uit de openingsscène van de in mijn ogen beste Western film aller tijden, “Once upon a time in the West”, terwijl zijn broer Jim zich een heel ander image heeft aangemeten met een gebreide muts en tenslotte last but not least de violiste en tweede stem Karina Wilson.
De groep is helemaal op elkaar ingespeeld, de gebroeders ritme sectie zorgt voor een perfecte basis waarop Bard maar vooral Karina regelmatig op haar viool kan soleren, wat de songs een mooie dynamiek geeft. Op het album Two days in Terlingua speelt ook nog een pedal steel mee en dat maakt het helemaal af. Helaas was die er dit keer niet bij. Dit album heeft hij precies drie jaar geleden in twee dagen tijd opgenomen een verweerd, houten leegstaand kerkje in de uitermate dun bevolkte Chihuahua woestijn, zonder overdubs en klinkt prachtig.
Grappig detail is dat het nummer Two Days In Terlingua er niet op staat, omdat hij dit later geschreven heeft en op zijn laatste album Burn You Up staat!
Nog een groot voordeel van dit soort concerten is, dat de artiesten vooraf uitleggen waar het lied over gaat of hoe het tot stand is gekomen. Zo vertelt Bard dat het lied Bard And The Bears gebaseerd is op een waar gebeurd verhaal. Zijn zoon Bard Edrington VI was de rivier bij het huis overgestoken, terwijl Bard zelf lekker in een hangmat lag te luieren. In paniek kwam de zoon terug naar huis gerend, want hij had iets horen ritselen in de bosjes. Samen gingen ze op nader onderzoek uit en er bleken twee beren los rond te lopen.
Bij het intro van Fire and Rain grapte Bard, dat James Taylor dit had willen schrijven. Maar Bard zijn lied met dezelfde titel is niet te vergelijken met die van James. Beide songs zijn mooi en origineel.
Hij leeft momenteel in Santa Fé, New Mexico, in een landschap dat erg doet denken aan de serie Breaking Bad. Naast zijn passie voor de natuur, dat veel inspiratie geeft voor diverse songs, heeft Bard ook grote belangstelling voor geschiedenis. Zo heeft hij onder andere twee mooie gedichten van zijn oma op muziek gezet. Bard heeft een uiterst geschikte stem voor zijn verhalende teksten en in zijn timbre huist een gesmoorde snik om die vaak donkere, desolate verhalen geloofwaardig over te brengen.
Naast alle eigen nummers was er een cover van het door Townes van Zandt geschreven Pancho & Lefty, waarbij bassist Jim de lead vocals verzorgde. Een hele mooie uitvoering van deze klassieker.
Setlist: Sand And Gravel – Two Days In Terlingua – Bard And The Bears – Dog Tags 1942 – Mango Tree – Maidenhair – Fire And Rain – Property Lines – Burn You Up – Ramblin’ Kind – Whiskey – Wilding Robby – Masterpiece – Taos Lightning – Die Into It – Back Roads Of My Mind – Pancho & Lefty – All I Can Do – Take Three Breaths
Tekst: Paul Sax
Fotografie: Arnold Ligtvoet
