Een muzikaal verhaal maken over Wim Klein, de laatste menselijke computer, en het nog mooi, leuk en informatief maken ook. Jan van den Berg ging met ensemble VLEK de uitdaging aan.
Wim Klein
Jan van den Berg en VLEK
Willem Klein leidde een bewogen leven. Al op de lagere school was hij extreem goed in hoofdrekenen. Hij wilde daarmee meteen het theatervak in, maar zijn vader dwong hem geneeskunde te studeren. Van Joodse afkomst werd zijn oudere broer opgepakt en omgebracht in Sobibor.
Wim is daarna door Europa gaan zwerven om zijn rekenkunsten te vertonen en heeft als hoofdrekenaar gewerkt bij het Mathematisch Centrum in Amsterdam, en later Cern in Zwitserland, omdat hij sneller uit zijn hoofd kon rekenen dan de toenmalige elektronische computers.
Wim werd wel Willy Wortel genoemd omdat hij enorm goed wortel kon trekken. En daarmee kwam hij in het Guinness book of records, omdat hij binnen een minuut de wortel kon trekken uit een getal van 216 cijfers. Als mens moet hij diep ongelukkig geweest zijn, alcoholisme, roken, vloeken, vluchtige relaties, en in 1986 is hij door messteken omgebracht. Een moord die nooit is opgelost.
Het programma
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het begon met een zwart-wit film die nog bestaat van Wim Klein waar hij al mompelend in het Nederlands en Frans een stel moeilijke sommen oploste. Daarna stortte VLEK een keur van muziek over ons met veel verschillende stijlen, van blues, tot experimenteel, tot klezmer, tot jazz.
getaltheorie
Jan van den Berg vertelde telkens wetenswaardigheden over het leven van Wim en over getaltheorie, om dat in een gezongen versie nog eens opnieuw te doen. Zo weet ik nu wat een perfect getal is, een overvloedig getal, wat het getal 6 of 12 zo interessant maakt en nog veel meer. En als je nu denkt: ‘gaap’ dan zit je er naast. Jan vertelde dit zo onderhoudend en vol verve, en de muziek onderstreepte het door de ritmiek en de klankbeelden zo goed dat het spannend was om er naar te luisteren.
De alcohol kwam aan bod, de schandknapen, de thematiek van de dood in Wim’s leven. Tegen de arts die toestemming vroeg om zijn hersens op sterk water te zetten na zijn dood zei hij dat dat niet nodig was omdat hij dat zelf al deed. Dit alles in een perfecte interactie tussen verteller en muziek, waar de boodschap soms door een stuk in de juiste stemming, dan weer door een enkele uithaal van een instrument op exact het juiste tijdstip werd onderstreept.
Bart van Dongen is De Stadscomponist van Den Bosch. Op 63-jarige leeftijd doet hij hetzelfde als wat hij op 15-jarige leeftijd deed: dingen bedenken en organiseren. Vandaag ben ik voor KLANKGAT op pad om verder kennis te maken met Bart en om hier het artikel over te schrijven dat je nu leest.
Wie is Bart van Dongen? Wat doet een stadscomponist? Wat beweegt hem? Welke instrumenten heeft hij en wat kunnen we van hem verwachten? Deze vragen hoop ik beantwoord te krijgen.
We hebben in het café van het Willem Twee Poppodium afgesproken voor de kennismaking.
Vooraf vroeg ik ook of we naar zijn huis konden gaan daarna, zodat ik wat meer in zijn wereld kon duiken en omdat ik ook benieuwd was naar welke instrumenten hij allemaal heeft staan.
De Stadscomponist
Bart van Dongen – De Stadscomponist
Nadat Ronald Rijken foto’s heeft genomen voor bij dit artikel en we van koffie zijn voorzien, vraag ik Bart naar zijn achtergrond en eerste kennismaking met muziek.
Bart van Dongen: ‘’Ik ben geboren in Zeeland, een klein dorpje tussen Nijmegen, Eindhoven en Den Bosch. Vanaf heel jong begon ik al te drummen op potten en pannen in huis. Zo rond mijn vijftiende ging ik bij de dorpsharmonie en kreeg ik het instrument in mijn handen geduwd waar een tekort aan was, want zo ging dat. Dat was de corhoorn. Uiteindelijk ging ik trombone op het conservatorium in Utrecht studeren, maar dat heb ik na drie à vier maanden neergelegd. De trombone had ik ingepakt en ik stortte me op de piano, om na drie jaar piano aan het conservatorium in Arnhem te gaan studeren.’’
onweerstaanbare groove
Johan van Bommel: ‘’Wat trok jou toen zo naar de piano?’
Bart: ‘’Eigenlijk omdat het voor mij een soort combinatie van de trombone en het drummen was. Op een piano kun je zowel ritmisch losgaan, als melodisch. Het kan ook beide tegelijk en ik hou van zo’n onweerstaanbare groove. Met een piano heb je zelf meer in de hand. Het is heerlijk om verantwoordelijk te zijn voor zo’n groove die dan direct uit jezelf komt.
Johan: ‘’Wat is het eerste album dat je zelf kocht?’’
Bart: ‘’Dat was van Joe Cocker met het nummer ‘’The Letter’’ erop. Het album heet ‘Mad Dogs & Englishman’’
Johan: ‘’Je bent stadscomponist van Den Bosch, wat houdt dat nu eigenlijk in?’
Bart: ‘’Samengevat in één zin is het eigenlijk: Het componeren van muziek van, dóór en vóór de stad.’’
Johan: ‘’Hoe krijgt dat vorm? Wat houdt je momenteel bijvoorbeeld bezig?’’
Bart: ‘’Pas geleden was bijvoorbeeld de Guitar Gods on Sunday hier in de Kleine Zaal. Ik had verschillende composities gemaakt, om die samen met zo veel mogelijk gitaristen uit de stad te gaan spelen. Er waren vijf verschillende stukken waarmee ik kon afwisselen en met behulp van borden kon dirigeren. Maar elke maand componeer ik ook een stuk dat voor iedereen toegankelijk is, en waarmee iedereen mag doen wat ie wil. Deze verschijnt maandelijks in de Bossche Omroep en op mijn website.
Wel zou ik het dan leuk vinden als ik een bericht, filmpje of audiofragment krijg van wat iemand ermee doet. Het zou al helemaal mooi zijn als een verzameling hiervan live met elkaar gepresenteerd kan worden op een evenement. Het is erg afwisselend wat ik doe. Laatst heb ik tijdens een schilderles bij Huis73 live piano gespeeld, terwijl ik ondertussen geportretteerd werd. Voor Huis73 heb ik ook de muziek voor de audiotour gecomponeerd. Dit is onderdeel van Shift Talks.’’
elke maand een compositie
Johan: ‘’Welk werk van jezelf ben je het meest trots op?’’
Bart: ‘’Dat is een moeilijke vraag, want elk werk heeft zijn eigen waarde in zijn tijd, op die plek en dat moment. In dat stukje ontwikkeling is alles veel waard, ook al zijn het heel verschillende dingen.
Zelf luister ik eigenlijk ook niet veel terug. Waar ik wel trots op ben, is wat ik iemand een keer hoorde zeggen nadat ik een lezing had gegeven. Iemand zei tegen iemand anders: ‘’Weet je wat nou het mooie is van Bart zijn werk? Dat het zo toegankelijk is, zonder te pleasen’’. Dat is eigenlijk wel precies wat ik wil doen ook. Het maakt me niet echt uit of mensen het per se mooi vinden, maar wel dat het toegankelijk is en dat die muziek iets doet, dat het communiceert.
Johan: ‘’Wat is het mooiste optreden dat je ooit hebt bijgewoond?’’
Bart: ‘’Het mooiste dat is lastig te zeggen, maar er zijn wel een aantal optredens die mij blijvend hebben veranderd als maker. Één daarvan was in de Willem Twee Toonzaal van Charlemagne Palestine. Hij had een paar redelijk goedkope Yamaha keyboards staan. Met bierviltjes had hij hierop een aantal akkoorden vastgezet die bleven doorklinken, waarover hij live speelde op een vleugel. Plotseling ging er een film aan, waarop je beelden van allerlei graven zag. Het ongemak in het publiek nam enorm toe, vooral toen het leek te gaan om kindergraven, gezien de leeftijden op de grafstenen.
Er hing een soort gevoel van ‘Wow heeft deze gast op een kinderkerkhof lopen filmen voor dit optreden?’ Achteraf bleek het wel om een dierenkerkhof te gaan.’’
Miles Davis, Joe Cocker, Len Russell, David Bowie
Johan: ‘’Welke muzikanten inspireren jou?’’
Bart: ‘’Leon Russell, die speelt ook op dat album van Joe Cocker. Die heeft dus echt van die onweerstaanbare grooves op de piano. Verder kwam ik er laatst eigenlijk pas achter hoeveel David Bowie voor me heeft betekend. Niet zo zeer in de muziek zelf, maar wel in het hele tot stand komen van zijn wie je wil zijn en om te mogen doen wat je wil doen. Er is ook nog een ander album dat me heel erg heeft geïnspireerd. Ik had het ooit eens gekocht en wel eens gedraaid, maar eigenlijk na vijftien jaar pas weer geluisterd. Toen kwam ik erachter hoe mooi het eigenlijk is. Dat is ‘In a Silent Way’ van Miles Davis. Al mijn werk dat ik maak is ergens wel terug te linken aan dat album, samen met die van Joe Cocker.’’
Voor de laatste vragen fietsen we samen naar het huis van Bart. Dit ligt vlakbij het Willem Twee Poppodium, maar nog dichter bij de Brabanthallen. Ik vind het leuk dat ik welkom ben om een kijkje in de keuken te nemen bij iemand die al zo lang muziek maakt en zoveel ervaring heeft.
We komen binnen in de gang waar aardig wat materiaal in flight cases klaar staat, omdat Bart momenteel op tournee is met een muziekproject.
Johan: ‘’Wat gaat er momenteel mee op de tour?’
Bart: ‘’Een Wurlitzer piano, een Fender Bandmaster versterker en een Moog Prodixy synthesizer. Normaalgesproken neem ik de Synton Syrinx synthesizer mee. Dat is het enige Nederlandse merk dat synthesizers maakte. Het is een zeldzaam instrument.’’
Via de keuken lopen we het huis in terwijl Bart wat over de geschiedenis ervan vertelt. Vroeger was het een bakkerij, waardoor je dus nog steeds verschillende delen in het huis hebt. De ene kant was vroeger het winkelgedeelte waar ook klanten kwamen en het andere deel de bakkerij.
Johan: ‘’Verder staan er eigenlijk niet gek veel instrumenten..’’
Bart: ‘’Klopt. Op een gegeven moment besloot ik dat ik thuis niet meer wil werken. Anders blijf je altijd maar in die muzikale bubbel. Daarom staat bijna alles nu in mijn werkruimte in Eindhoven.
Daar kan ik dan in die bubbel duiken, maar er thuis ook weer uitstappen.’’
Wel staat er een zwarte ED Seiler piano in zijn woonkamer. Bart loopt er naartoe en pakt een tas die hiernaast staat. Voorzichtig zet hij de tas op tafel en er komt een prachtig afgewerkte melodica uit tevoorschijn.
melodica
Bart: ‘’Deze heb ik altijd prachtig gevonden. Destijds kostte het instrument ongeveer €25.000,-.
Dit kon ik nooit betalen. Nu speel ik er wel eens op ter nagedachtenis aan een overleden muzikantenvriendin van me, want deze was van haar.’’
Bart begint een stuk te spelen en aandachtig luister ik naar de klanken.
Het is moeilijk te omschrijven hoe deze precies klinken. Dat het geluid uit zo’n mooi instrument komt draagt in elk geval bij aan de beleving. In de weerspiegeling van de piano zie ik dat ook voorbijgangers hun blik naar binnen werpen op Bart en de melodica. Met veel variatie en dynamiek in zijn spel blijft het aangenaam om naar te luisteren. Als Bart klaar is vertelt hij dat hij de melodica zo’n mooi instrument vindt omdat het een soort combinatie van trombone en piano is.
Voor we er langzaam een eind aan breien heb ik nog één vraag.
Johan: ‘’Is er nog één ding wat je echt graag kwijt wil?’’
Bart: ‘’Dat ik met het stadscomponistschap een bijdrage wil leveren aan het ontdekken of herontdekken van muziek. Het ontdekken hoe leuk het is om fysiek met een instrument bezig te zijn, het liefst samen.
We bedanken elkaar en spreken af dat we elkaar nog eens zien en elkaar van muzikale ontwikkelingen op de hoogte houden. Wie weet wat we voor elkaar kunnen betekenen.
De Muziekroute van November Music 2022 vraagt de nodige voorbereiding van de liefhebber. Op zondag 6 november is tussen 11:30 en 18:00 uur het aanbod zó groot én divers dat je wel een persoonlijke timetable moet opstellen.
Muziekroute 2022
Chiel Nugter is een productieve componist uit Den Bosch en Bart van Dongen is momenteel De Stadscomponist. Een scheutje chauvinisme is mij niet vreemd. Ik heb hen dan ook op mijn Muziekroute lijst staan. Verder laat ik me graag verrassen en daarom staan Sanne Sanne, XTRO, Anneleen Boehme en Jo Goes Hunting op mijn lijst.
Muziekroute – Greener Grass
In de Clubzaal van de Verkadefabriek zou om 12:00 uur Sanne Sanne met Sanne Huijbregts beginnen, maar door ziekte komt dat te vervallen. Greener Grass, een andere band van Sanne Huijbregts neemt de honneurs waar. Dat moest zaterdagavond nog op stel en sprong worden geregeld. Greener Grass balanceert tussen jazz, folk, pop en wereldmuziek. De band opent met het nummer Greener Grass.
De close-harmony van de drie vrouwen is engelachtig waarbij de zware stem van bassist Camiel Jansen een mooie aanvulling is. Het is een kalm begin van mijn Muziekroute, eigenlijk wat te lief voor mij. Ik ben toch meer in voor de rafelranden van de muziek.
XTRO – a waste of time
Die rafelranden tref ik aan in Huis73 waar het trio van XTRO in een donkere Pleitzaal ieder achter een percussie installatie staat met als decor drie grote schermen. De geprojecteerde beelden zijn onrustbarend. Gigantische afvalstortplaatsen en vervuilde zeeën stromen voorbij. De set draagt heel toepasselijk de naam A Waste of Time, maar tijdsverspilling is het zeker niet.
Een set van 30 minuten blijkt een goede keuze en houdt het publiek scherp. XTRO combineert minimalmusic, electronica, akoestische instrumenten, theater en eigenlijk alles wat los en vast zit. Er is geen limiet, indachtig de woorden van de Amerikaanse componist John Cage dat muziek zich niet beperkt tot piano of viool.
Dat laatste gaat wel op voor het volgende concert van het Ensemble Chiel Nugter dat ook in Huis73 plaatsvindt
Deze slideshow vereist JavaScript.
Het ensemble speelt Masquerade, een productie uit 2021 van Chiel Nugter waar KLANKGAT aandacht aan heeft besteed. Het is druk in de Hofzaal van Huis73. Ik zie Bert Palinckx, artistiek leider van November Music in de zaal. De belangstelling voor de muziek van Chiel Nugter is terecht. De liefde voor melodie staat centraal in zijn werk. Met het album Masquerade (2021) worden we ondergedompeld in Mediterrane sferen.
Anneleen Boehme
‘Anneleen Boehme die als uitvoerend musicus even imposant is als de omvang van haar instrument‘. Zo wordt deze Belgische contrabas speler op haar Facebook pagina omschreven. Een waar woord. Maar toen ik de zaal van De Azijnfabriek binnenliep, dacht ik toch dat ik me had vergist. In plaats van een klassieke jazz opstelling, zag ik violisten. Was ik verkeerd? Nee, want die strijkers maken deel uit van Grand Picture Palace waar Anneleen mee toert. Ik had een kort interview met haar. Dat wordt in een apart artikel gepubliceerd.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Anneleen wordt begeleid door het Grand Picture Palace met strijkers, koperwerk en een slagwerker. Het is een bijzondere mix van jazz en klassiek. Krachtig en prachtig van sound en harmonieus wanneer dat nodig is. Een heel bijzonder concert met als beloning een lang applaus. Ik spoed me naar Theater Artemis. Angel City van Bart van Dongen staat daar op het programma van de Muziekroute.
Bart van Dongen
Bart van Dongen – Angel City
Bart van Dongen is De Stadscomponist van ‘s-Hertogenbosch en dientengevolge een must in deze Muziekroute. Wat op deze muzikale zondagmiddag in Artemis te zien is, heet De Verwachting, het eerste deel van zijn compositie Angel City.
De Verwachting bestaat uit piano en zang, gesitueerd in een Middeleeuws aandoende decor, ja. een tafereel van het Spanje onder Moors bewind. Die associatie ligt misschien voor de hand door een van de zangers die uit Syrië komt.
In een donkere ruimte werpt een draaiende discobol (!) heldere lichtjes rond. Mysterie ten top mede door de uitdossing van de twee zangeressen en zanger. De inhoud ontgaat me maar het maakt wel indruk.
Dan iets totaal anders. Helemaal nu, westers, rock, pop, jazz & dance in Willem Twee poppodium met Jo Goes Hunting ter afsluiting van deze Muziekroute. Groter contrast met Angel City is haast niet denkbaar en zodoende lijkt deze rockjazz groep uit Rotterdam.haast iets gewoons. Maar dan doe ik hen geen recht. Daar waar je denkt dat het jazzy wordt, komt de rockspirit om de hoek kijken.
Frontman/drummer/zanger Jimmi Jo Hueting haalt zijn inspiratie door op een hoek aan de Kruiskade in R’dam te luisteren naar de muziek die uit de open ramen van voorbij rijdende auto’s schalt. Dat is te merken aan de vele onvoorspelbare breaks. Jammer dat de stem van Jimmi deze middag de kracht ontbeert om deze set echt geslaagd te noemen.
De Muziekroute heeft mij gebracht waar ik op zoek naar was. Variatie, herkenning en onvoorspelbaarheid. Maar wat een overvloed. November Music is een muzikale suikeroom.
Mocht je bijgeval last hebben van FOMO* (zie subtitel) en eigenlijk wel in therapie willen, maar dat dan weer te duur vinden, dan is de November Music 2022 Muziekroute DE oplossing voor je. Startend om 11:30 kan je dan op een zondag een enorm aantal locaties en concerten afgaan. Je redt het nooit om ze allemaal te zien, dus ziedaar, via exposure therapie is het probleem opgelost!
Maar serieus, het is een enorme organisatie, en onderweg werd ik door enkel vriendelijke vrijwilligers geholpen aan een polsband, een plaatsje, koffie en noem maar op.
November Music 2022 – Muziekroute
Castello Consort
November Music 2022 – Castello Consort
Zwaarbewapend met een A3 formaat plattegrond met planningen, locaties, namen en tijdstippen begon ik in de Toonzaal. Daar stonden niet de eersten de besten: Het Castello Consort, met hun in eigen beheer gebouwde orgel, bespeeld door Menno van Delft, en toegevoegde elektronica gemaakt door Rick van Veldhuizen verrasten met barokklanken die zeer goed samen gingen met eigentijdse elektronica en lastige maatsoorten. Precies gelijk blijven met muziek uit de computer, zeker als het lastig te spelen muziek is, is niet voor iedereen weggelegd. Maar ze sloegen zich prima door Stylus Phantasticus, voor hen geschreven door Martijn Padding, heen.
Bart van Dongen
November Music 2022 – Angel City
Na een korte lunchbreak wist ik het Artemis Theater te vinden. Daar werd Angel City van Bart van Dongen uitgevoerd. Grotendeels in het duister, met een ronddraaiende discobol die rondwervelende sterren projecteerde stonden er drie bedekte figuren. Op klanken van piano en synths zongen ze elk stukken. In het Nederlands en Arabisch (voorzover ik verstaan kon). Met als thematiek de angst voor het onbekende in onzekere tijden brachten deze drie eerst elk in solo en daarna in samenklank een boodschap van hoop. Gelukkig kan je tijdens de wandeling naar de volgende locatie dit dan weer laten bezinken, omdat het qua muziek best wel ver buiten de gebaande wegen ging.
Opus Novum
Deze slideshow vereist JavaScript.
Op naar Studio Tramkade, in de Verkade fabriek.
Vier jongelui, twee achter de piano, de andere twee bezig met marimba, vibrafoon, en drums produceerden dan weer zeer subtiele, dan weer wilde jazz klanken. Hier en daar met klanken van met de handen bespeelde pianosnaren die soms wel aan scenes uit ‘Hell’ van Vangelis deden denken. Dit alles gemengd met een achtergrondfilm waarin mensen werd gevraagd welk instrument ze zouden spelen als ze dat in 1 dag konden leren. Maar ook werd muzikanten de vraag gesteld wat ze zouden doen als ze geen muzikant konden zijn. Met uiteenlopende composities en stijlen bleven ze verrassen en de aandacht vasthouden.
The Paper Ensemble
Ik had nog snel door willen schieten naar de Jazzwerkplaats, maar omdat ik rond de Tramkade minder bekend ben en de ingang niet zat waar ik verwachtte bleek ik in het Werkwarenhuis verzeild te zijn geraakt. Jammer van de gemiste jazz. Maar niet getreurd, The Paper Ensemble trad op. Ze lieten horen dat je met speciaal gemaakt papier allerlei klanken kan produceren die ook muzikaal interessant zijn. Schuur en schraap geluiden, maar ook ritmische drum-achtige klanken. In samenspel met Japanse instrumenten (begrijpelijke combinatie gezien de Japanse papierkunst) bouwden ze een geheel eigen werkelijkheid op.
Het was een dag vol vernieuwende en verkennende indrukken. Deze Muziekroute van November Music 2022 is niet voor je weggelegd als je alleen een ontspannen uitje met wel klinkende muziek wilt hebben. Maar zeer de moeite waard voor als je uit het stramien van het alledaagse durft te stappen.
De Bossche componist en gitarist Chiel Nugter, schreef het album Hertogstad, een mix van verschillende stijlen. Van neoklassiek, folk tot aan moderne genres. Hertogstad is vooral een ode aan bijzondere plekken van de stad ‘s-Hertogenbosch. Chiel kon Hertogstad realiseren met de medewerking van de gemeente.
Hertogstad
Hertogstad
Hertogstad is mede mogelijk gemaakt door de gemeente Den Bosch. Chiel heeft een album kunnen realiseren waar hij naar eigen zeggen ‘zijn muzikale creativiteit in kwijt kan’.
“Ik heb de gemeente aangeschreven dat ik graag muziek wilde schrijven voor de in mijn ogen bijzondere plekken/monumenten/gebeurtenissen van de stad, omdat ik van mening ben dat de sfeer die mijn muziek ademt ook de sfeer is die de stad ademt.” Chiel kon aan de slag.
Geen doorsnee plekken
Deze slideshow vereist JavaScript.
Bij de realisering van Hertogstad koos Chiel Nugter onderwerpen als het Hellegat of de Watertoren. Niet per se de doorsnee onderwerpen en plekken wanneer er een toerist naar Den Bosch komt.
Ook wilde hij graag een orgel nummer uitbrengen in verband met de Sint-Jan.
“Om het nummer de Sint-Jan te noemen of iets dergelijks vond ik te slap. Dus ben ik de Sint-Jan ingelopen met het idee om het nummer te gaan noemen naar de naam van het orgel…..Bleek het orgel geen naam te hebben. Echter bovenop het orgel bijna niet te zien, heb je een trommel die af en toe beweegt genaamd de Dodendans. Hierop heb ik vervolgens het stuk gemaakt.”
Zwanenbroedershuis
Ook het legendarische Zwanenbroedershuis aan de Hinthamerstraat stond op het verlanglijstje.
“Ik heb een goed gesprek gehad met de heer Witlox, beheerder van het Zwanenbroedershuis. Hij vertelde me over het beleg van Den Bosch. Na me hierin verdiept te hebben vond ik dit ook de aandacht waard. Zo heeft elk nummer wel zijn eigen verhaal.”
Muzikanten
Muzikanten die op Hertogstad Chiel Nugter (gitaar) begeleidden zijn onder andere:
De jonge talentvolle violiste Iris van Nuland
Chris van der Kuilen (pianist) leraar conservatorium Tilburg
Salvatore Locante vocals
Henny Gieles (fluitist)
Bart van Liempt (muzikale meedenker)
Chiel kwam tijdens de realisering van het album medemuzikanten op onverwachte plekken tegen. Zo ontmoette hij Salvatore Locante in zijn koffietent Salvatore. Salvatore deed de vocals op het nummer Rivelazione.
Een andere muzikant kwam hij op het station van Amsterdam tegen.
Chiel Nugter -Hertogstad
“Verder was ik in de corona tijd in Amsterdam. Voordat ik één van de laatste treinen richting Den Bosch wilde pakken hoorde ik iemand prachtig piano spelen op een NS-vleugel. Ik besloot een kijkje te nemen bleek het een medewerker van Thuisbezorgd.nl. Ik vond hem echt veel te goed voor zijn jasje dus ik vroeg hem waarom hij niks met de piano deed. Bleek dat hij net voor de crisis begon besloten heeft vanuit Hongarije naar Amsterdam te verhuizen om hier pianoleraar te worden. Ik vroeg hem zijn gegevens en vier weken later hebben we samen met Iris het nummer Watertoren opgenomen in Paviljoen Ongehoorde Muziek van Bart van Dongen.”
De naam van die Hongaarse pianist luidt Zoltán Rugovics.
Screenshot Hellegat: Jeroen Bosch “Hemel en Hellevaart” vaarroute op de Binnendieze
Het werk van Chiel Nugter met onder meer Hertogstad is te zien op zijn Youtube kanaal.
