bluesrock | KLANKGAT

jan, 2020

Bluesrockband Blue7 opent Lohengrin Blues Middag in 2020
Covers van blues grootheden en eigen werk kunnen rekenen op enthousiast onthaal van fans

Blue7 is een zeskoppige bluesrockband uit ‘s-Hertogenbosch. Ze spelen eigen nummers en covers van hun idolen, zoals Herman Brood, Eric Clapton, Cuby & The Blizzards, Jimi Hendrix en John Mayall. Van laatste idool klinkt het nummer Top Of The Hill bij binnenkomst van Muziekcafé Lohengrin. Iedere derde zondagmiddag van de maand is het blues geblazen in dit sympathiek muziekcafé aan de Zuiderpassage.

Blue7 treedt af en toe op. Zo’n vier keer per jaar en het is één van de redenen dat het lekker druk is in de zaal van het muziekcafé. “We repeteren heel veel en dat vinden we ook leuk,” zegt zanger Hans van der Linden. Dat de band uit Den Bosch speelt natuurlijk ook mee. Maar waar de mensen echt voor komen is om Blue7 live te zien, hoe deze band bekende en minder bekende nummers op eigen wijze vertolkt.

Het slepende blues nummer Need Your Love So Bad van de oorspronkelijke Fleetwood Mac met gitaargod Peter Green is in de versie van Blue7 zo mogelijk nog slepender, meeslepend zelfs. De vocals van Hans van der Linden klinken uitstekend en de gitaristen Richard van Dijk en Jos van Asperen zijn goed op dreef.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Koos Henkens op mondharmonica maakt het geheel meer dan compleet. Wat haalt-ie er veel uit. Zijn intro op de mondharmonica van de klassieker Ridin’ on the L&N van The Bintangs is opzwepend genoeg om een grotere zaal dan die van Lohengrin helemaal plat te krijgen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Hans van der Linden is naast zanger ook de frontman van Blue7. Toen gitarist Jos van Asperen en bassist Ton Bruggeling de eerste tonen aansloegen van het nummer Sunshine of your Love van The Cream, was dat totaal niet naar zijn zin. Hij stopte het nummer en wilde dat er opnieuw werd ingezet. Drummer Jack Goedgebuure sloeg weer drie tikken met zijn drumsticks en Hans had gelijk, want pas nu klonk het nummer zoals het behoort te klinken.

Derde set
Elke Blues Middag in Lohengrin kent een vast stramien. Er zijn drie sets met telkens een break van een kwartier. Pas in de derde set komen de eigen nummers van Blue7 aan bod. Ze komen van het album Back to the City dat in mei 2019 werd uitgebracht. Blue7 speelde Hobo Blues, Last Man Boogie, Nancy Avenue en I’m Going Home. Spijtig genoeg niet Deep Down My Heart en het mooi dromerige And If I Like It. Maar je kunt niet alles krijgen in het leven.

Leden Blue7

Hans van der Linden (Zang);
Koos Henkens (Mondharmonica);
Richard van Dijk (Gitaar);
Jos van Asperen (Gitaar);
Ton Bruggeling (Basgitaar);
Jack Goedegebuure (Drums)

nov, 2018

Heart and soul van Dana Fuchs rauw en zoet
Drumsolo en akoestische act stelen de show

De band van Dana Fuchs begint de avond met een stevige intro en zet daarmee de toon. Soul met een dikke rocklaag gaat het worden. Op de achtergrond van het podium verschijnt het silhouet van een rijzige vrouw met lang krullend haar en je voelt de spanning stijgen. Reikhalzend kijkt het publiek naar de vrouw die zich langzaam losmaakt van de donkere achtergrond.

De rauw-zoete stem van Dana Fuchs

Dana Fuchs loopt naar voren, stopt bij de microfoonstandaard, de spotlichten staan fel op haar gericht en zij begroet Den Bosch, de stad met voorop natuurlijk Willem Twee poppodium waar het allemaal voor haar is begonnen, iets dat deze artiest niet is vergeten. ‘It all started here’. De band rockt intussen gewoon door en Dana begint te zingen en ik vraag me meteen af waar ik zo’n soortgelijke stem eerder heb gehoord. Ik kom er maar niet op.
Na het eerste nummer vertelt Dan Fuchs wat haar de laatste tijd is overkomen. Dat zijn geen prettige berichten, want er zijn nogal wat familieleden gestorven. Dana lijkt me een sterke vrouw, maar het heeft haar duidelijk veel pijn gedaan. Ze roept iedereen in de zaal op om dierbaren die pas geleden zijn overleden te koesteren, hen te herdenken en bij zich te roepen. ‘Let them join in’.

Nog steeds kan ik maar niet achterhalen waar de stem van Dana Fuchs mij aan moet denken. Ook een vrouwelijke artiest, maar wie? Afijn, het is eigenlijke niet zo belangrijk want het is een lekkere soul show met veel rock. Niet van dat gelikte spul en zeker geen vertegenwoordiger van de Philly Sound. Dat was alleen maar zoet. Dana trakteert ons op een rauw-zoete maaltijd. Ze wordt ondersteund door het betere gitaar- en drumwerk van haar band. Gitarist Jon Diamond is de grote man achter Dana Fuchs. Hij schrijft alle teksten van haar nummers.

Drumsolo

Een hoogtepunt van de show is de drumsolo van Santo Rizzolo. Hij is de favoriet van Dana Fuchs en mag met een heuse drumsolo even alles naar zich toe trekken. Het is lang geleden dat ik een drumsolo live heb gezien. De spotlichten staan op Rizzolo gericht, mooi vlammend rood licht. De drumsolo is goed opgebouwd en het publiek reageert erg enthousiast. Dana komt naast Rizzolo staan en begint de beroemde woorden van Sympathy For The Devil van The Rolling Stones op te zeggen. Het publiek doet mee door ‘WHOO-HOO’ te roepen. Een hele goede act die terecht met veel applaus wordt beloond.

Akoestisch

Een tweede hoogtepunt van de show is de akoestische act van Jon Diamond en Dana Fuchs. Diamond begeleidt haar op akoestische gitaar en Dana zingt bloedstollend mooi. Zo komt haar stem volledig tot zijn recht, kaal en sober en weet ik eindelijk aan wie zij mij doet denken. Het is wijlen Janis Joplin die soul, blues, country en rock ook zo machtig mooi ineen kon smeden. Het blijft bij één akoestisch nummer. De voltallige band komt weer op het podium en de show vervolgt zijn weg.

Dana en haar band passen perfect in het Amerikaanse plaatje. Dat soort bands kunnen moeiteloos cross-overs maken binnen en tussen diverse genres. Dat heeft te maken dat zij daar van kinds af aan vertrouwd mee zijn. Het zijn hun roots. Dana Fuchs mixt er nog gospel bij, de basis van vele, zo niet alle, soul artiesten. De spirituele soul show nadert zijn einde, maar gelukkig scandeert het publiek luidkeels om een toegift die door Dana Fuchs en band van harte wordt ingewilligd.

Leden band
ON TOUR:
Dana Fuchs
Jon Diamond
Brian Gearty
Santo Rizzolo
Matt Wade
Steven Salcedo
Tyler Keneshero
Piero Perelli
Walter Latupeirissa
Nicola Venturini

apr, 2017

Don Javor debuut en presentatie CD Coming Soon
Garage Bluesrock gecombineerd met rap

“Coming Soon” is de titel van de EP die speedbluesband Don Javor zondag 23 april presenteerde tijdens de release in de grote zaal van het Willem Twee Poppodium.

Fokko
Het publiek wordt opgewarmd door singer-songwriter Fokko frontman van de band Want Want. Hij brengt, naast rauwe maar toch gevoelige Nederlandstalige nummers, enige verwarring over hoe ‘Don Javor’ nou eigenlijk uitgesproken moet worden. De combinatie van zijn warme stemgeluid en rauwe gitaarspel voorziet de zaal van een rustige en intieme sfeer. Veel nummers vertellen verhalen uit het verleden. Veelal over de liefde, maar niet altijd even positief.

Don Javor
Er heerst een gezellige drukte in de zaal als de gordijnen zich openen voor Don Javor. Zonder aankondiging wordt de eerste noot gespeeld, waarmee ze de aandacht van het publiek pakken en niet meer loslaten. Het genre is moeilijk definieerbaar. Het is Garage Bluesrock gecombineerd met rap. Een bijzondere combinatie. Deze doorgewinterde muzikanten zetten een strakke set neer. Ze hebben er duidelijk zin in, spelend voor een aardig gevulde zaal met veel bekenden.
In de veelzijdige nummers lopen catchy refreintjes gesmeerd over in hiphop, blues en rock. De rap is niet altijd even verstaanbaar, maar brengt een sfeer met zich mee die een totaal andere kleur aan de muziek geeft. De muzikanten staan vol energie op het podium, alsof ze nooit anders hebben gedaan. Don Javor houdt wel van stevige rock met een flinke dosis blues erin.

Kinderen
Tijdens de laatste twee nummers mogen alle kinderen het podium betreden. Ze toveren een glimlach op ieders gezicht met hun enthousiasme, en de energie druipt bijna van het podium af. Na een laatste toegift zit het er toch echt op en wordt het publiek tevreden achtergelaten. Ik denk dat we nog veel van Don Javor gaan horen.

Op deze zondag 23 april is het recensie team KLANKGAT opgericht. De naam van het team werd tijdens een brainstorm sessie door Aya Dupont voorgesteld en unaniem door de anderen aangenomen.