Ramkot is een alternatieve rockband uit Gent, België. De band werd opgericht in 2017 en bestaat uit de twee broers Tim (gitaar) & Tom Leyman (drums) en Hannes Cuyvers (bas). Zondag 16 april stonden ze op de stage van Willem Twee Poppodium.
KLANKGAT heeft Ramkot helaas gemist, maar gelukkig was fotograaf Mickey Obo ter plekke. Van hem zijn dan ook de foto’s. Maar niet getreurd. Er staat gelukkig een herkansing gepland. Op 5 november 2023 staan ze namelijk geboekt in de Brabanthallen als The Rock Circus ontbrandt.
Ramkot is een band met een uniek geluid en sterke live-optredens die een grote fanbase heeft opgebouwd in België en een groeiende hier in Nederland. Ze blijven zichzelf ontwikkelen en experimenteren met nieuwe geluiden en stijlen, wat hen tot een van de meest opwindende bands in de Belgische muziekscene maakt.
Ze weten echter dat ze in het buitenland – Duitsland en Noorwegen – eigenlijk van nul moeten beginnen. Hier in Nederland beginnen hun naam en faam gestaag opgang te maken. Zo maakten ze indruk op het Eurosonic Festival 2023.
De muziek van Ramkot wordt gekenmerkt door melodische gitaarriffs, sterke vocalen, onverwachte tempowisselingen en krachtige drums. Hun nummers hebben vaak een melancholische ondertoon en gaan over persoonlijke ervaringen en emoties. De teksten zijn zowel introspectief als poëtisch en zijn vaak doorspekt met metaforen en beeldspraak. Maar dan wel hard. Big Rock met een eigen visie.
In februari 2023 verscheen hun debuutplaat In Between Borderlines. Met de singles Exactly What You Wanted en I Can’t Slow Down werd reeds een voorschot gegeven van dit debuut. Tom Leyman over dat debuut: Het is een Ramkotplaat en elk van de acht nummers is een echt Ramkotnummer. Met een uitgebreide tour speelt de band hun nieuwe muziek door België en Nederland.
Op 29 april spelen ze in de Ziggo Dome, Amsterdam en 19 mei op Oerrock in Ureterp. Daarna nog op verschillende festivals (in Nederland) zoals het HobNob festival in Almelo op 1 juli, Down The Rabbit Hole, Groene Heuvels op 2 juli, het Nirwana Tuinfeest in Lierop op 18 augustus en zoals eerder genoemd op 5 november in de Brabanthallen in Den Bosch op het gloednieuwe The Rock Circus festival.
Na afloop van de eerste sessie op zondagmiddag 29 januari van TexMex muzikant Dwayne Verheyden op de Mainstage van het Western Experience festival omringen fans hem om een selfie te kunnen maken. Dwayne willigt elk verzoek met plezier in en staat iedereen te woord. Hij stemt ook direct in op mijn verzoek voor een interview. Maar eerste wil hij even wat eten en drinken. Ik volg hem backstage.
TexMex muziek is een fusie van traditionele Mexicaanse volksmuziek met elementen van country, western swing en rock and roll. Het is ontstaan in Texas en wordt gekenmerkt door het gebruik van de acordeón, elektrische gitaar en bajo sexto: een twaalfsnarige akoestische gitaar met een grote klankkast.
Deze muziek is ook bekend om zijn opgewekte ritme en liedteksten in het Spaans en Engels. Populaire artiesten in dit genre zijn Flaco Jiménez, Doug Sahm en Freddy Fender. In dit rijtje zou Dwayne uit Montfort, Limburg, zomaar aan toegevoegd kunnen worden.
Deze slideshow vereist JavaScript.
KLANKGAT: Dwayne, ik las dat TexMex jou van kinds af aan met de paplepel is ingegoten. Is dat waar? Dwayne Verheyden: Ja dat klopt, ja. Mijn vader werd fan van Flaco Jiménez een paar maanden voordat ik geboren werd. En als kind hoorde ik zijn muziek dagelijks in huis, in de auto. Zo ben ik daarmee opgegroeid, ja. Ik zie video’s terug toen ik twee jaar was en dat ik met mijn vader op die muziek aan het dansen was. Dat is echt met de paplepel erin.
Van het een komt het ander maar niet iedereen pakt accordeonist op als een carrièremogelijkheid en gaat daar zelfs voor naar de bron, naar de oorsprong. Hoe verklaar je dat dan?
Op mijn zevende heb ik mijn eerste accordeon gekregen van vader en moeder en ben ik begonnen met spelen. En ik wilde net zo als Flaco kunnen spelen en dat heb ik doorgezet. Eerst lessen gehad, natuurlijk toen ik klein was op een normale piano-accordeon. Dat heb ik op mijn vijftiende omgewisseld voor een acordeón waarmee ik nu speel. Hetzelfde als Flaco, een trekharmonica. Dat heb ik mezelf geleerd door zijn naar filmpjes te kijken, cd’s te luisteren.
En het Spaans?
Spaans, dat heb ik in Mexico veel geleerd en ook door van kinds af aan naar Flaco te luisteren.
Verblijf je nu veel in Mexico?
Daar woon ik eigenlijk.
Dan ben je hier nu eigenlijk op toer?
Twee weekjes in Nederland en vrijdag terug naar Mexico [3 februari, red.]
De band waar je nu mee speelt bestaat uit drie jonge gasten en … laten we zeggen een senior aan de drums. Hoe verklaar je dat?
Nou dat is eigenlijk de originele drummer. We hebben al een aantal jaren een jonge drummer, maar die wordt vader op dit moment. Hij kan er nu helaas niet bij zijn, dus we hebben onze oude vriend Jacque Schoonens gevraagd.
Gaan deze bandleden ook terug mee naar Mexico?
Nee, nee. Zij hebben hier gewoon hun werk en familie.
Met wie speel jij dan in Mexico?
Daar heb ik ook een eigen band, Mexicaanse muzikanten. En in Texas heb ik ook een band.
Dus in drie landen heb jij een band, In Nederland, Mexico en Texas.
Ja, klopt.
Komt er binnenkort nog een nieuw album uit?
Er komen nog video’s uit, singles en verschillende projecten waar ik op dit moment niet veel over kan zeggen. Ze zijn nog niet concreet. Er staat veel moois op de planning en hopelijk meer optredens in Europa en hier in Nederland.
En bij die laatste opmerking sluit ik me van harte aan. Boek die man.
Dwayne Verheyden trad 28 en 29 januari op in de 26ste editie van Western Experience in de Brabanthallen. En die Dwayne, die is een grote in de Tex Mex muziek. In Monterey, Mexico, waar hij woont, staat hij beter bekend als El Holandés, opvolger van de beroemde Flaco Jiménez.
Dwayne Verheyden – Western Experience
Dwayne Verheyden en band in Western Experience
Tex Mex was in huize Verheyden de favoriete muziek. Dwayne groeide ermee op en al snel bleek dat hij hét talent had om op hoog niveau accordeon te spelen. De rest is geschiedenis: Dwayne Verheyden speelt Tex Mex met Flaco Jiménez als zijn grote voorbeeld en ging wonen in Mexico. In 2017 kwam de EP Sol y Sombra uit in samenwerking met Flaco.
Western Experience
Op de 26ste editie van Western Experience spelen Dwayne Verheyden en band op zowel zaterdag 28 als zondag 29 januari. Elke dag twee sessies, dus vier keer Dwayne, wat een luxe. Natuurlijk staan er meer bands op het programma en voor de line dancing is zelfs een klein leger aan DJ’s aangetrokken. Qua muziek kom je als bezoeker niks tekort.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Road Chicks
In de eerste hal – de entree – de Cars, Music & Dance Hal spelen de Road Chicks, twee country dames uit Oostenrijk. Het Engels, daar is niks mis mee en de cover nummers uit hun zeer uitgebreide repertoire worden voortreffelijk vertolkt. Het ene nummer na het andere rolt er moeiteloos uit, allemaal aanstekelijk gebracht gezien de grote groep line dancers op de dansvloer. Goede binnenkomer.
Dixie Aces
In de Lang Straat Hal bevindt zich de Main Stage waar om 12:00 uur de Dixie Aces staan geprogrammeerd. Het wordt een historisch gebeuren want deze band houdt er na vandaag definitief mee op. Het is een Limburgse groep die zich toelegt op zowel country, rock’n’roll als instrumentals met zangeres Gerry van Koot als frontwoman.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Ook deze band heeft een groot cover-repertoire, covers die zowel vakkundig als integer worden neergezet. Nummers zoals Carmelita, A Fool Such As I, Heartaches By The Number (Ray Price), She’ll Have To Go (Jim Reeves), Half A Boy And Half A Man en als besluit All You Ever Do Is Bring Me Down. De dansvloer blijft hun hele optreden goed bezet.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Na de Dixie Aces duurt het nog bijna twee uur voordat Dwayne Verheyden en band gaan spelen. Dat geeft mij de gelegenheid om te gaan dwalen in de immense Brabanthallen met allerlei standhouders die western-parafernalia te koop hebben, Amerikaanse automobielen die uitgestald staan, drukbezette line dance hallen waar DJ’s het ritme bepalen, Wild West Horses rodeo show in de Baronie hal, Natives & Culture (Powwow) in de Diezehal en overal natuurlijk food & drinks. Ik kijk mijn ogen uit, ook naar de bezoekers waarvan velen zich westernlike hebben uitgedost.
Tex Mex
Dwayne Verheyden – Tex Mex
Helaas heb ik door het rondzwerven de band Windfall gemist en zie ik Dwayne Verheyden en zijn band al op het podium van de Main Stage staan met een korte soundcheck. Tex Mex, het is één van mijn geliefdste muziekgenres, samen met Zydeco en Cajun. Ik houd van die polka up-beat, de ogenschijnlijke blijmoedigheid en levenslust die zo warm aanvoelen.
drummer Jacque Schoonens
De band bestaat bijna allemaal uit leeftijdsgenoten van Dwayne met uitzondering van de drummer. Die valt meteen op maar zeker niet uit de toon want magistraal gedrumd. Het tempo is vlot en de band is goed op elkaar ingespeeld. Vooral de bassist met zijn zwarte kleding en witte hoed trekt de aandacht. Dwayne blijft rustig achter de microfoon en wisselt op de helft van de show van accordeon.
Tex Mex, het is wat onbekend bij het grote publiek. De nummers zijn zowel Spaans- als Engelstalig. Bij de Spaanse nummers voert Dwayne de leadvocal en in de Engelstalige songs zingt de bassist met de witte Western hoed. Het openingsnummer heet Soy de San Luis gevolgd door In Heaven There Is No Beer van Frankie Yankovic. Is Anybody Going To San Antone (Charley Pride) en Los Mexicanos maken de benen los. Carmelita van Warren Zevon is een prachtige ballad, een echte classic.
Dwayne Verheyden – El Holandés
Daarna volgen Ay Te Dejo En San Antonio, The Cowboy Rides Away (George Strait), Marie, La Felicidad (Palito Ortega) en het prachtige Together Again van Buck Owens. Met Camino Real de Colima van Mariachi Vargas De Tecalitlán, Bonita, All You Ever Do Is Bring Me Down (The Mavericks) met een geweldige gitaarsolo en A Mover El Bote wordt een enerverende show van een uur afgesloten.
Aan het eind van de middag volgt de tweede set van deze Nederlandse formatie rondom Dwayne Verheyden. Hierna vertrekt El Holandés weer naar Monterey. Hij heeft ons even kunnen verwarmen met zijn Tex Mex. Gracias, hombre!
Dwayne wordt begeleid door Lynyrd van Riet op basgitaar, Jacque Schoonens op drums, Geert Verheyden op akoestische gitaar en een solo gitarist.
Afgelopen weekend vond de eerste editie van festival Horn of Plenty plaats. En overvloedig was het. Op initiatief van Theater aan de Parade programmeerde meester trompettist Eric Vloeimans een grote serie optredens met blazers als hoofdmoot.
Horn of Plenty – Eric Vloeimans
Deze slideshow vereist JavaScript.
Van vrijdagavond tot en met zondagavond stond Den Bosch bol van de muziek. Eric Vloeimans is zo bijzonder, niet alleen om het zeldzame niveau van zijn trompetspel, waarbij hij klankkleuren aan het instrument ontlokt die je niet vaak zo zult horen, maar ook omdat hij met zijn sympathieke verhalen, opstandige mildheid en levenswijsheden een heel bijzondere atmosfeer creëert van positiviteit en mogelijkheden zien. Dat straalt af op het hele festival.
Horn of Plenty – Eric Vloeimans
Als recensent kan je je makkelijk afmaken van een concert dat door Vloeimans wordt gegeven, je schrijft gewoon van te voren op dat het wederom geweldig was en klaar ben je. Maar ik ben toch blij dat ik op zondag al om 10 uur in de ochtend bij Podium de Azijnfabriek was voor de aftrap van die dag. Hiervoor dank ik organisator Sharon Dahler, die me ondanks dat ik veel andere dingen te doen had (ik ben bomen aan het planten in mijn eigen bos) met haar enthousiasme wist over te halen om te komen.
Azijnfabriek
Eric Vloeimans was voor aanvang midden in het publiek en begroette een aantal mensen hartelijk met een knuffel. Vervolgens kwam er een man met een rijdbaar miniatuurorgel binnenlopen, die meteen een heel vrolijke stemming neerzette met zijn orgel, blaasspel, en toverkunsten met fluiten op zijn vingers. Reinier Sijpkens bleek de rest van de dag de rode draad door het aankondigen van alle optredens te zijn.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Vloeimans stond even later zelf met pianist Eric Derix op het podium om een paar geïmproviseerde nummers te spelen. Hierin toonde hij zich opnieuw met zijn enorm gevoelige en subtiele spel, die dan weer overging in een bepaalde Caribische wildheid, de grootmeester die hij is. Hier en daar maakte hij wat relativerende opmerkingen: “ik kan ook noten lezen, daar heb ik voor doorgeleerd.”
Hij werd gevolgd door het Dianto Reed Quintet, een groep jonge Spaanse musici die in Amsterdam conservatorium studeerde. Dianto betekent ‘Pioenroos’ in het Esperanto. Symbool voor exotisch en verbinding. Het moest verboden zijn om zoveel talent op een podium te zetten, wat was het mooi. En niet alleen de muziek, ook hun onderlinge dynamiek en choreografie, en muzikale grappen waren een genoegen.
Het volgend optreden moest ik helaas missen omdat ik op tijd in de Brabanthallen wilde zijn voor het programmaonderdeel dat daar aansluitend begon.
Brabanthallen – Horn of Plenty
Brabanthallen
Omdat het Theater aan de Parade nog niet open is was het vinden van locaties best nog een ding. Los daarvan was de totale organisatie met de onzekerheden rond corona maatregelen lastig om te regelen. De Brabanthallen liggen uit de route van het centrum. Gelukkig was de zaal van het optreden heel sfeervol ingericht en gaf dat je het gevoel dat je toch in het theater zit.
Daar trapte het Amsterdam Brass Quintet de middag af. Zij speelden veel klassieke werken die ze gearrangeerd hadden voor koper. Stukken zoals Pavane pour une infante défunte en het prachtige Le Tombeau de Couperin van Ravel, en Nuages van Debussy kwamen voorbij.
Hal 8 Brabanthallen
Volgende op het programma was de Amsterdam Klezmer Band. Als je ze al kent: het was weer het bekende klezmer/balkan/hiphop/rap feest dat je van ze kent, en het stond vanaf de eerste noot weer als een paleis (huis kan je dat niet meer noemen).
Als je ze niet kent: meer dan 20 jaar geleden begonnen als straatmuzikanten mixen ze klezmer en balkan tot een groot dansfeest op de wildste onregelmatige maatsoorten. Fantastisch om eens lekker op uit je dak te gaan.
The Quartet volgde met geweldige jazz, die het publiek soepel meevoerde. Deze muziek maken moet gezond voor je zijn want Han Bennink, de drummer, is vorige week 80 geworden. Ze hadden er met zijn allen dik plezier in en dat sloeg aan bij het publiek.
verheugen op de volgende editie
Het einde van het weekend werd verzorgd door Gallowstreet. Deze gasten zetten (na een kleine technische storing die snel werd opgelost en waar Reinier met zijn orgel de, overigens prima, stemming goed op peil hield) een woeste show op. Veel zware basklanken op een drijvend ritme, trompet solo’s, alles was ultiem dansbaar. En toen de led verlichting op hun instrumenten ritmisch mee pulseerde stond bijna iedereen te dansen.
Zeven geweldige optredens op rij, wat een dag.
Volgende editie van Horn of Plenty
Het viel op dat hoewel er aardig wat mensen in de Brabanthallen waren het niet zo uitpuilde als dat voor een festival van dit kaliber had gemogen. Moeten de mensen na corona weer wennen? Trekt de locatie minder? Hoe dan ook, ik kijk uit naar de volgende editie van Horn of Plenty en wil speciaal nog al die mensen van de organisatie bedanken die er met zijn allen reteveel werk in hebben gestopt om dit mogelijk te maken.
Aftermovie Horn of Plenty
Na zeker een jaar was het dan eindelijk weer zo ver, Jelte Tuinstra kon zich weer op het podium uitlaten als de enige echte Jett Rebel. ‘Please Don’t Cancel This Tour’ luidde de naam van de tour dan ook.
Jett Rebel
Jett Rebel
De grote mensenmassa nam voor aanvang van het concert plaats, in de geïmproviseerde foyer. Door verbouwingen aan de Theater aan de Parade zoals wij hem kennen, vinden alle shows tijdelijk plaats in de massieve hal 8 van de Brabanthallen. De ruimte wordt desalniettemin gevuld met gelach, gepraat en klinkende glazen. Een andere sfeer dan wellicht gewend, dat zeker. Maar het lijkt niemand echt wat uit te maken.
Iets voor achten loop ik de ‘theater’ zaal binnen, waar over enkele momenten het optreden zal plaatsvinden. De fluwelen rode stoelen hebben plaats gemaakt voor wat simpele stoelen en een do-it-yourself tribune. De zaal vult zich inmiddels. Iedereen is op zoek naar de gereserveerde plek vanuit waar zij het optreden zullen beleven.
Jett Rebel komt het podium op, er wordt luid geklapt. Zijn show begint hij tevens anders dan gewend; er klinkt niet direct een nummer door de zaal. Er wordt voor in de plaats komedie toegevoegd. ‘Na zo’n lange tijd niets kunnen doen, dan wil je ook terug het podium op een wat andere manier. De avond zal dan ook gevuld zijn met niet alleen muziek, maar ook flauwe grappen. Iets wat mijn vrienden mij overigens af hebben geraden om te doen’, grapt Tuinstra dan ook uit aan het publiek.
Please Don’t Cancel This Tour, Tour
Please Don’t Cancel This Tour, Tour
Hierna kruipt hij achter zijn piano. De nummers Cold Cold Heart, Emma en Kiss That Girl Again, allen afkomstig van zijn nieuwste album The Pre-Apocalypse Party Playlist, trappen de avond af. Het publiek knikt mee en beweegt stilletjes mee, de nummers lijken voor velen onbekend. Iets wat overigens later ook door Jett Rebel zelf wordt bevestigd, op het moment dat hij vraagt naar de mensen in de zaal die het album al gehoord hebben. Er klinken enkele antwoorden. ‘Zo, dat zijn dan vijf mensen die The Pre-Apocalypse Party Playlist gehoord hebben’.
Kenner zijn van het werk van Jett Rebel of niet, het maakt niets uit. De ware entertainer in Tuinstra komt namelijk naar boven gedurende de avond. Zo tovert hij om in volkszanger ‘Jan’ Tuinstra, schrijft hij zijn eigen recensie, zal het mysterie rondom zijn twee persoonlijkheden voor eeuwig en altijd worden opgelost en pitcht hij zijn eigen televisieprogramma aan de zaal.
Maar nog het meest opvallend aan deze avond, blijkt zijn muzikale talent. Met zijn één man sterk weet hij een gehele band te vervangen en laat hij het publiek van de simpele stoelen af komen om los te gaan. Hits als Amy, Waiting For The Weekend en Goodboy komen dan ook voorbij.
Na een muzikale twee uur, eindigt Jett Rebel de avond af met een emotionele boodschap. Hij komt terug op een donkere periode in zijn leven waarin depressies en drugs de overhand namen. ‘Dit nummer heb ik geschreven in een tijd waarin het heel slecht met mij ging. Ik vind het dan ook bijna onvoorstelbaar om te beseffen dat ik dit nummer toen heb geschreven, zo hoopvol. Maar ik draag hem bij deze op voor de mensen met wie het nu niet goed gaat, voor de mensen die niet lekker in hun vel zitten,’ introduceert Tuinstra het nummerJust In Case You’re Ever Down Again.
Al met al, een avond vol humor, gelach en boven alles, muziek. Een avond om blij te zijn met Jett Rebe en dat de Please Don’t Cancel This Tour, Tour, niet is afgelast.
Koninkrijk van Muziek is tegenwoordig niet meer weg te denken, wanneer we het hebben over de Bossche muziekwereld. Festivals als Smèrrig verkopen de Brabanthallen binnen no time uit, de Zomerfeesten op de Tramkade zijn een vaste prik en ook het afgelopen jaar konden de jongeren thuis een festivalletje meepakken. Wij spreken met het genie achter de formule Koninkrijk van Muziek, Bing Berendsen (27).
Muziekplatform KLANKGAT is een rubriek gestart waar we Bossche bands, artiesten en festivalorganisatoren interviewen over het afgelopen jaar. Hoe de corona crisis het beleid en de muziek heeft beïnvloed, wat de eigenlijke plannen waren, hoe musici en organisatoren terug- en vooruitkijken. Een terugblik naar een moeilijk 2020 en een vooruitzicht naar een onzeker 2021.
Interview met Bing Berendsen
Bing en Jengi
‘’Zeven jaar geleden zocht ik eigenlijk een gewoon een doel in mijn leven. Ik zat op dat moment op de VAVO en wilde meer. Mijn broertje Jengi was toen al volop met muziek bezig, als DJ en producent. Iets wat hij onwijs goed kan, alleen hij wist niet hoe hij zich in de muziekwereld moest profileren’’ vertelt Bing, ‘’Ik bood op dat moment aan om zijn manager te zijn, zonder ook maar iets van hoe en wat af te weten.’’ De twee broers vervolgden het muzikale avontuur in steden als Parijs en London en voor ze het wisten was Koninkrijk van Muziek geboren.
‘’Ik ging destijds naar veel feestjes, maar miste dit eigenlijk in Den Bosch. Mijn doel was een feestje te organiseren waar ik zelf ook naar toe zou willen en voor ik het wist was Newskoolfest een feit.’’ En wat voor een trouwens: de eerste twee Newskoolfest edities die Bing organiseerde waren zo uitverkocht. ‘’Ik wist niet wat me overkwam’’.
Noah’s Ark en TopNotch
Bing Berendsen heeft duidelijk talent voor het organiseren van evenementen, en niet veel later begint hij dan ook aan de opleiding muziek management op de Herman Brood Academie. ‘’Ik heb tijdens deze driejarige opleiding, stage mogen lopen bij onder andere Noah’s Ark en TopNotch, de marktleiders op het gebied van hiphop labels in Nederland. Ik heb hier zo veel mensen leren kennen en goede connecties kunnen op doen.’’
Van Venlo tot Amsterdam
Nadat Bing, samen met zijn compagnons Jesseh Grote Woortmann en Nick van Hoof, de harten van de jongeren in Den Bosch veroverd hadden, gingen zij verder met de rest van Nederland. ‘’Onze evenementen vinden plaats van Amsterdam tot en met Venlo. Maar onze liefde voor Den Bosch blijft prioriteit. Mijn gehele crew, inclusief ik, zijn Bosschenaren en de stad heeft een grote plek in onze harten. We willen dan ook écht Den Bosch op de kaart zetten voor de jongeren en onze mensen. En ja, het is hier toch allemaal begonnen.’’
Internationale plannen zitten er overigens nog niet in: ‘’Onze focus ligt daar momenteel nog helemaal niet op. Uiteindelijk willen we wel feesten gaan organiseren in het buitenland en we boeken al internationale artiesten, maar verder dan dat eigenlijk niet. We zien wel waar het schip strandt. Er is zo veel mooie markt in Nederland, dat we het eigenlijk zonde vinden om ons op het buitenland te gaan richten.’’
Foto: Sacha Hoebergen
Key to success
Nog geen twee jaar nadat Bing begon met Koninkrijk van Muziek, ontstond het idee voor Smèrrig. ‘’Dit is gewoon eigenlijk een uit de hand gelopen grap. Ik had wat biertjes op en kwam met het idee van een grappig evenement. Niet veel later heb ik het gepitcht bij Plein 79, waar het direct goed ontvangen werd.’’ De jongens van Koninkrijk van Muziek organiseerde het feestje en hadden er eigenlijk niet veel verwachtingen van: ‘’We namen het niet echt serieus. Van tevoren hadden we dan ook met z’n alle nog kei veel lopen zuipen.’’
Uiteindelijk zouden ze overrompeld worden door het succes. Er stond al gauw een rij van 600 á 700 man buiten, die tot aan de oude Bijenkorf stonden te wachten. ‘’Vanaf dat moment is het snel gegaan. We kregen opeens allerlei aanbiedingen van grotere partijen.’’
Online aanwezigheid
Maar ook bij de Koninkrijk van Muziek, sloeg de corona crisis als een bom in. Van een volle zomer planning aan evenementen, gingen ze al snel naar een erg rustige en stille agenda. Om het contact met het publiek niet te verliezen, waren de jongens al vroeg in de weer voor nieuwe ideeën. ”In Nederland waren wij één van de eerste die zich profileerde via livestreams. De lockdown was hier namelijk nog geen week een feit en wij waren online al feestjes aan het bouwen.” Er werden ook online festivals georganiseerd, waar de kijker vanaf de laptop thuis de drie stages konden volgen. ”Het organiseren van een festival was gewoon niet mogelijk, maar we konden het publiek wel het festival gevoel geven.”
De online alternatieven werden goed ontvangen en ook tijdens de versoepelingen hoefden de evenementen van Koninkrijk van Muziek niet gemist te worden. ”We hebben bijvoorbeeld ook Costa Del Silo georganiseerd. Een terrasfestival, waarbij iedereen netjes op zijn of haar stoel moest blijven zitten.”
Costa del Silo door Sacha Hoebergen
Godsgeschenk
De evenementenbranche is er eentje die sinds de corona crisis een grote klap heeft moeten ontvangen. ”Natuurlijk viel dit alles als een onwijs harde klap, maar we hebben het allang niet meer in onze eigen hand. Vanaf nu is het maar even doorzetten, want het zij zo. Ik ben eigenlijk allang blij dat we nog steeds bestaan. Ik zie dit echt als een godsgeschenk. Ik ben dan ook gewoon heel trots op het feit dat we nog bestaan, we hadden het veel slechter kunnen treffen.”
Zoals zanger en gitarist Born Stuyven het al zei: “Picknickpark Zuid is de mooiste locatie van De Bossche Zomer.” Van 9 juli t/m 30 augustus is een deel van het Zuiderpark tot een feestelijk picknickveld omgetoverd. KLANKGAT sprak met Rob Janssen, kwartiermeester van Picknickpark Zuid.
Picknickpark Zuid
Picknickpark Zuid
Woensdag 1 juli ging de Bossche Zomer van start. Op verschillende plekken in Den Bosch is er van alles te doen voor inwoners, met allerlei activiteiten verspreid over de gemeente. Dat zijn de Brabanthallen, Kop van ’t Zand, Binnenstad, Pettelaarse Schans én het Zuiderpark. Die locaties worden de Kwartieren genoemd.
Rob Janssen
De gemeente Den Bosch benaderde Rob Janssen van Studio Surprise, omdat zijn bedrijf de nodige expertise in huis heeft bij het opzetten van verrassende picknicks. En zo ontstond Picknickpark Zuid met een kiosk waar je drankjes kan bestellen en leuke surprises zoals de BICNIC. Over al deze dingen en meer praat KLANKGAT met Rob Janssen in de laatste week van Picknickpark Zuid. De Bossche Zomer houdt 30 augustus op.
KLANKGAT: Het is de laatste week van De Bossche Zomer waarvan Picknickpark Zuid een onderdeel is. Wat zijn jouw ervaringen van de afgelopen weken? Rob Janssen: Nou, er hebben hier voornamelijk hele lieve en positieve mensen gestaan. We hebben zoveel goede reacties en complimenten gekregen over de opzet en opstelling, het sfeertje dat we op Picknickpark Zuid hebben weten te creëren. Ja, dat is gewoon hartverwarmend.
Voor mij persoonlijk is dit een branche-vreemde werkomgeving, want de horeca is voor mij geen alledaags ding. Ik vind het heel erg leuk om te doen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
De Bossche Zomer en natuurlijk ook Picknickpark Zuid zijn een initiatief van de gemeente. Hoe kwamen ze bij jou terecht?
We [Studio Surprise, red,] zijn benaderd door de gemeente, omdat ze weten dat wij ons ook op het picknick-vlak begeven met ons normale bedrijf, Studio Surprise. We hebben de BICNIC. Dat is een hele grote picknick kar voor popup picknick feestjes. Zodoende zijn ze bij ons terechtgekomen met de vraag: “Wij zijn van plan om picknick centraal te stellen in het Zuiderpark. Zou jij ons de picknick kleden kunnen leveren?”
Ik ben geen kleden fabrikant, maar ik zei: “Met alleen kleden heb je nog geen picknicksfeer.” Dus ik stelde een paar aanvullende dingen voor die ik interessant vind om hier te gaan doen, zodat mensen een echte picknickbeleving krijgen. Met wat muziek erbij, met verrassende dingen die eventueel live gebeuren. Nou daar waren ze het wel mee eens.
Deze slideshow vereist JavaScript.
De gemeente kwam eind mei langs bij Rob Janssen. De planning was om twee weken later te beginnen. Dat was te snel volgens Rob, want er was wel meer tijd nodig om een en ander voor te bereiden. Picknickpark Zuid startte 9 juli. Zoals Rob al zei, was de respons uitsluitend positief. Mensen vroegen hem om volgend jaar terug te komen en het liefst de hele zomer.
Picknickpark Zuid
Heb jij misschien al geluiden van de gemeente gehoord of hier volgend jaar een vervolg op komt?
Dat is te vroeg. Ik heb wel een aanvraag ingediend om volgend jaar weer hier te mogen organiseren. Dat komt daar wel te liggen, maar dat gaan ze pas in een later stadium erbij halen, omdat zij natuurlijk ook niet weten hoe volgend jaar de situatie is. Maar ik dacht, die aanvraag, die kan er in ieder geval alvast liggen.
De surprises die wij in petto hadden dat zijn, om een paar te noemen, de BICNIC-kar met sandwiches, tapas, kaasplankjes en drankjes die door een cateraar werden aangeleverd. En we hebben ook een keer de Prentbox ingezet. Dat is om foto’s te maken die direct worden afgedrukt. Daar zijn we zo’n 23 jaar geleden mee begonnen, als eerste. Dat is eigenlijk onze core business.
Rob Janssen, Nico Okkerse
Er staan nog twee leuke events op het programma. Vrijdag 28 augustus is er een akoestisch optreden van Born Stuyven en Eric Nouwens en op zondag 30 augustus sluit Picknickpark Zuid af met een VinylFuifje.
