Brouwpodium De Bossche Brouwers aan De Vaart

okt, 2021

Onbeperkt genieten van Popronde ondanks beperkingen
Veel talent en variatie in uiteenlopende genres van rap, noise, punk tot Britpop

Deel 1
Onbeperkt genieten van Popronde, heerlijk. De Popronde Den Bosch 2021 is weer bijna als vanouds, al zijn er in verband met corona nog steeds enkele maatregelen waar men zich aan dient te houden. Dat begint met je online aanmelden op de Popronde site, door middel van registratie op het ticket platform Ik Ben Aanwezig. Dat kost je vijf euro en een beetje administratiekosten voor een passe-partout.

Bij je eerste podium krijg je vervolgens een polsbandje, op vertoon van de juiste QR code en ID, maar dan kun je in principe naar elk gewenst optreden, mits de zaal niet te vol is. Maar dat was gek genoeg nergens. Andere jaren was het toch wel wat drukker. Durven de Bosschenaren zich nog niet zo goed in de drukte te begeven? Is het teveel gedoe, voor de niet gevaccineerden?

Je zou toch zeggen dat men wel weer behoefte heeft aan live muziek. Er was in ieder geval volop keus in uiteenlopende genres. En omdat er zoveel te zien en te beleven valt, moeten er keuzes gemaakt worden. Hier volgt deel 1 van mijn selectie met Jadi D, Frontstreet, Indigo Pastel en Douwe Doorduin.

Jadi D

Deze slideshow vereist JavaScript.

Onbeperkt genieten van Popronde

De avond begint voor deze KLANKGAT redacteur bij Van Aken in het Werkwarenhuis waar Socks;SportsSocks een verrassend optreden geeft. Hier lees je een uitgebreid verslag. Ze waren wel wat later begonnen en ook dus later klaar, om die reden val ik bij Jadi D halverwege de show in. De Kleine Zaal van Willem Twee Poppodium is lekker gevuld en Jadi D staat al volop te shinen op het podium. Zelfverzekerd en gestoken in een strak roze joggingpak staat ze lekker wulps te dansen en verdienstelijk te rappen op de aanstekelijke deuntjes van de man achter de knoppen. Het publiek, dat voornamelijk uit rock en metal liefhebbers bestaat, want deathmetalband Inferum in de Grote Zaal is net afgelopen, heeft ze gewoon volledig in haar zak.

Jadi D houdt van haar publiek en wil zelfs posters opsturen naar liefhebbers die haar een DM (direct message, red.) sturen. Ze houdt ook van de mensen achter de bar, dus speciaal voor hen zingt ze het half Nederlandstalige/ half Engelstalige Bartender. Misschien is het zelfs wel meer dan houden van, want ze zingt “Ik fok de bartender”. En op het eind van de show loopt ze gewoon het podium af, de deur door richting backstage, om niet meer terug te komen. Geen “dankjewel”, geen “fijne avond nog”, niks. En de man op het podium die de beats en muziek verzorgd? Die gaat gewoon nog een tijdje door als dj. Van Jadi D niks meer gehoord, maar dat gaat nog wel komen, daar ben ik niet bang voor. En anders stuur ik haar wel een DM.

Frontstreet

Deze slideshow vereist JavaScript.

In de grote zaal is het weer tijd voor zware gitaren. Jammer genoeg voor Frontstreet is de zaal niet zo vol. Maar dat weerhoudt de mannen er niet van om vol overgave een goede performance neer te zetten. Het genre nu metal zoals we dat nog kennen van Korn, Limp Bizkit en Deftones is weer aan een opmars bezig. Dus wie weet kan Frontstreet hiervan profiteren. Ze combineren rap, metal met electronica en dat doen ze zeer verdienstelijk. The happy few die aanwezig zijn hebben het mogen aanschouwen.

Indigo Pastel

Dan op de fiets naar het centrum, richting Huis 73, waar Indigo Pastel al bezig is. Ze maken lekkere melodieuze indie rock muziek en de zanger is gezegend met een mooie warme stem. De mooie zaal is vrij groot, dus oogt het al snel leeg in de ruimte. Bovendien staan er verschillende tafels voor het podium, dus bijna iedereen zit. Voor een rustig nummer als Juliet, is dat niet zo erg. Alleen wordt er veel gekletst, dus wordt er gevraagd om nu even stil te zijn. Daarna gaat het tempo weer omhoog, dus mag er gedanst worden.

Indigo Pastel - notmadebyjane — publiek niet danswillig

Maar hoe goed de band ook zijn best doet, de mensen blijven zitten. De zanger zegt zelfs, dat ie het wel jammer vindt dat iedereen blijft zitten en voegt er enthousiast aan toe: “Als je wil dansen, dan is dit je kans!” Hij zingt: “Happy happy, joy joy,” op een deuntje dat wel iets weg heeft van Do You Wanna Hold Me van Bow Wow Wow uit de jaren ’80. Het mag niet baten, er is niemand op de been te krijgen, behalve degenen die bier gaan halen.

Douwe Doorduin

Op de fiets weer richting Willem Twee Poppodium, maar ditmaal in het café, waar Douwe Doorduin net gaat beginnen. In zijn eentje met gitaar. Nee, geen singer songwriter. De band die hij bij zich heeft zit in zijn laptop. Zelf geprogrammeerd. Hij gooit het erop dat er afgelopen anderhalf jaar, vanwege alle beperkingen, niet mogelijk is geweest om een band bij elkaar te krijgen. Dat is uiteindelijk wel de bedoeling. Het zijn lekker in het gehoor liggende popliedjes, met soms wat wave en Britpop invloeden, die met een band erbij waarschijnlijk tot volle wasdom kunnen komen.

Verder vertelt hij nog dat een andere passie van hem, het maken van fietsfilmpjes op zijn YouTube kanaal is. De passie voor wielrennen deelt hij met Blaudzun, waar hij de volgende dag bij in het voorprogramma staat in de Groene Engel in Oss. Dat kan geen toeval zijn. Wat wel toeval is, is dat ik hem daar dus ook zag en na afloop nog even kort gesproken heb. Hij liet me weten dat het de bedoeling is dat de band er volgend jaar gaat komen, maar dat hij nu ook wel geniet van de ongemakkelijke situaties op het podium met die laptop. En eerlijk is eerlijk, hij gaat er ook wel heel ontspannen mee om en heeft iets ontwapenends en een grote gunfactor.

In deel 2 van Onbeperkt genieten van Popronde bespreek ik de bands Deveron en Kalaallit Nunaat, bands die raakvlakken met elkaar hebben en de Popronde op de Tramkade afsluiten.

Fotografie: Jane Duursma – made by jane photography

okt, 2019

Allerlei smaken derde voorronde Bossche Band Battle
Jury unaniem welke twee bands doorgaan naar halve finale

De derde voorronde van de Bossche Band Battle 2019 speelt zich voor de tweede keer af in Brouwpodium De Vaart. Tijdens deze laatste voorronde strijden Spelfout, Morning Dawn, Spark of Sanity, Miscellaneaous en Myth of Origin voor een plek in één van de halve finales.

Vijftien bands presenteren zich gedurende drie voorrondes voor een plek in één van de twee halve finales. Elke band krijgt in de voorrondes 20 minuten de tijd om de jury te overtuigen van hun kunnen. Na afsluiting van de voorrondes krijgen twee bands een wildcard toebedeeld om alsnog aan de halve finales deel te nemen. In totaal treden acht bands op verdeeld over de twee halve finales die in P79 gehouden worden.

Bossche bands tot wasdom

In de derde voorronde staan twee Bossche bands – Morning Dawn en Spelfout – op het podium van een sfeervolle Brouwpodium De Vaart. Het lootje trekken bepaalt dat Morning Dawn het spits afbijt en Spelfout daarna aan de beurt is. KLANKGAT volgt deze twee bands al geruime tijd, eigenlijk al vanaf het begin. De voorlopige conclusie is dat beide bands de groei naar wasdom doorzetten.

Morning Dawn
Morning Dawn heeft het afgelopen jaar flink geschreven aan nieuwe nummers waarvan een aantal op deze derde voorronde wordt gespeeld. Laat er geen misverstand zijn, de band maakt nog steeds stevige alternatieve rock, nu zijn er echter meer tempowisselingen en nuances ingebouwd. In de muur van geluid staan ramen wijd open. Ook hun act is veranderd, minder gespring meer accent op de muziek. De stem van zanger Dennis Sluijter klinkt voller, vooral in de rustigere delen is meer evenwicht.

Spelfout
Spelfout balanceert tussen kleinkunst en Nederpop, luidt het commentaar van de jury. Nederrock is een accuratere benaming, want de band zet stevig aan en houdt dat hun hele optreden vast. Zanger Johan van Bommel heeft ook een sterke podium performance en zoekt op uitdagende manier het contact op met het publiek. Het spel van de jonge bassist Tijn van der Kooij wekt de terechte jaloezie van jurylid Pascal Vugts op. Toetsenist en zangeres Domique Aberkrom vult goed aan ondanks een paar foutjes in haar solo.

De combinatie van verschillende disciplines en genres maken Spelfout bijzonder en de groei van Johan als performer is nog lang niet teneinde.

Miscellaneous

Deze slideshow vereist JavaScript.

Miscellaneous komt in de plaats van de band Vine official. De zanger is ziek geworden en daarom werd hun optreden in deze voorronde afgezegd. Geen nood want de drie mannen van Miscellaneous grijpen deze kans met beide handen aan om zich in de Bossche Band Battle te presenteren. De band maakt een gloedvolle mix van blues en rock. De mannen zijn goed op elkaar ingespeeld wat wijst op een rijk gevulde podiumervaring. Zanger/gitarist Nicolaï Giezen, bassist Frank van der Helm en drummer Rigo Smulders willen zoveel mogelijk live optreden. Bij deze.

Myth of Origin
Zangeres/frontvrouw Linda Heinen is een opvallende verschijning. Zij is echt de blikvanger van de band en bij deze voorronde gekleed als een privé-secretaresse met veel bling bling als ze het podium opkomt. Die vermomming houdt ze het eerste nummer – Skin Deep – aan, hoewel haar handen en gezicht al vrij snel met nepbloed zijn besmeurd. Na Skin Deep speelt de band de nummers Blood And Broken Nails en Demons Beneath Our Road van hun EP Rites of Passage.

Deze slideshow vereist JavaScript.

In het derde nummer heeft Linda zich ontdaan van de secretaresse outfit en heur haar losgemaakt. Als een volwaardig lid van een metalband headbangt ze zwierig achter de mic. De band maakt indruk en gebrul is de beloning van hun verpletterende act. Bijzonder is dat Myth of Origin voor het eerst in deze samenstelling naar buiten treedt.

Spark of Sanity

Deze slideshow vereist JavaScript.

Spark of Sanity uit Zaltbommel is een poprock band met composities die toch even anders zijn volgens het oordeel van de jury. Bjorn Schouten (bassist), Laurens Lamberts (zanger), Nick Mastenbroek (drummer) en Robin van Son (gitarist) zijn jong, hun live performance is dat allesbehalve want het klinkt en oogt professioneel en volwassen. Dat ze het publiek – veel familie is gekomen ter ondersteuning – vragen om mee te klappen, zij hen vergeven. Erg aanstekelijke muziek en Laurens is goed bij stem, helder en krachtig.

Unaniem
De jury laat lang op zich wachten en wekt de indruk moeilijk tot een beslissing te kunnen komen. Verre van dat, blijkt. Na afloop zegt een jurylid dat ze alle drie van meet af aan unaniem zijn geweest in hun keuze. Morning Dawn en Spark of Sanity gaan door naar de halve finale die in twee rondes gehouden wordt in P79.

Deze slideshow vereist JavaScript.

sep, 2019

Rock voert boventoon voorronde twee Bossche Band Battle
Jury is gevoelig voor oorspronkelijkheid en eigenzinnigheid

De tweede voorronde van de Bossche Band Battle editie 2019 strijkt voor de eerste keer neer in Brouwpodium Bossche Brouwers aan de Vaart, kortweg café De Vaart. De Vaart profileert zich graag met alternative punk/garage programmering. Dat komt goed uit gezien de samenstelling van deze tweede voorronde want veel raggende gitaren.

Vlnr: Pascale Paanakker, Arlet Langewender, Pascal Vugts en Hugo Den Hartog

De jury bestaat deze avond uit: W2 On The House programmeur Pascale Paanakker, tekstschrijver Pascal Vugts en Popronde en W2 organisator Arlet Langewender. Speaker is de alom geprezen Hugo Den Hartog.

Kong Foo

voorronde twee Bossche Band Battle — Kong Foo

De eerste band heet Kong Foo en zit in de hoek van de funkadelic en rock. Het eerste nummer is meteen raak en dat geldt eigenlijk voor alle nummers. Het laatste nummer – elke band mag zo’n vier à vijf nummers spelen – is de nieuwe single Problem Child. Dat begint met een lekker klassieke funky plucking intro op bas en gitaar. Jeroen Habraken op de Hammond orgel is goed op dreef. Kong Foo is in 2018 opgericht, maar de bandleden spelen alsof ze al decennia met elkaar optrekken. Het zijn echte pro’s, dat zie en hoor je meteen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Veli Verbakel – gitaar / zang
Roland Dijkink – bas
Robert Dortmans- drums / zang
Jeroen Habraken – keys / zang

A Fool’s Errand

Deze Bossche post-rock formatie bracht in het voorjaar het debuutalbum Gravitas uit. Daar heeft de band het noeste werk van 10 jaar ingelegd en daarmee die periode afgesloten. Dat blijkt dan ook, omdat de band met geheel nieuw werk komt op deze voorronde. Ook zangeres Sarah Cahuasqui is weer van de partij. Het blijft wennen hoe zij haar stem gebruikt, ze zingt er regelmatig naast. Maar het past binnen het eigenzinnige karakter en muziek van deze band. Komisch is het gedicht dat bassist Alwin Ven voordraagt, gebaseerd op de inauguratie rede van president Donald Trump. Alwin spreekt alleen de klinkers uit van de woorden uit die speech.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Alwin Ven – bas en trompet
Albert Schuurmans – drums
Willem Schuurmans – gitaar
Fabian Voskuil – gitaar
Sarah Cahuasqui – zang

Stitch & The Rag Dolls

Zanger Jack Harrison is ziek en slecht bij stem. Hij dacht er zelfs over om het optreden te annuleren. Dat gebeurde dus niet. Achteraf maakt speaker Hugo Den Hartog daar nog een opmerking over: niemand heeft er iets van gemerkt. Deze band uit Eindhoven mixt rock, indie en pop tot een zeer eigen stijl die je niet vaak hoort. De eerste reactie is van ‘Woow, wat is dit?’. Het is rock maar net een flinke tikkie anders.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Gitaar, zang: Jack Harrison
Bas: Danny Steijvers
Drums: Maarten Leijssen

Animal Road

Animal Road zet naast aanstekelijke countryrock ook een uitstekende show neer. Het is vrolijke entertainment dat elk publiek wel kan waarderen. Zo ook de aanwezigen in De Vaart die meegillen als frontman Rick van Osta daarom vraagt. Dat doet de band met lekkere gitaar riffs waarna het aan het publiek is om die te overstemmen. Een soort van battle yell.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Rick van Osta (zang/toetsen/gitaar)
Ties Jeeninga (gitaar/zang)
Max Klotz (gitaar/zang)
Mathijs Geurts (bas)
Pieter Scheffers (drums)

THE MARCH

Deze band uit Electric City voelt zich op zijn gemak in Den Bosch. Zanger Lody Borgers zegt dat hij het fijn vindt om in Den Bosch op te treden. Wij geloven hem meteen en dat wordt beloont met een portie stevige rock. The March speelde ook bij de eerste editie van Rauwkost in 2018 en maakte toen een goede indruk. Net als vanavond, op de tweede voorronde Bossche Band Battle 2019.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bram Slaats (drums),
Geert van Rheden (bas en zang),
Lody Borgers (gitaar en zang)

De jury uitspraak
Het is deze keer een moeilijke keuze die de jury moet maken. Dat blijkt ook wel want het duurt nogal tot het drietal terugkeert in het café. Na wat toelichtingen waar niemand op zit te wachten maar die bedoeld zijn om de spanning te verhogen – wat lukt – heeft de jury unaniem voor eigenzinnigheid gekozen althans voor de helft. De bands die doorgaan naar de halve finale zijn Stitch & The Rag Dolls en A Fool’s Errand.

sep, 2019

Venijn zit ‘m in de staart: Tony Clifton sluit afwisselend affiche met verve af
Funk, reggea en rock, u aangeboden door Lagunitas

Whoop whoop, de zomer is bijna voorbij en dat betekent dat we weer naar binnen kunnen om bandjes te gaan kijken. Maar als u het niet erg vindt neem ik u eerst even mee terug in de tijd: afgelopen januari vond het Rauwkost-festival plaats op de Kop van ‘t Zand in Den Bosch. De organisatie van Rauwkost had toen de wijsheid om Tony Clifton te boeken. Die avond zag ik ze per ongeluk optreden in café de Vaart en ik was erg aangenaam verrast. Wat een bak energie gaven deze gasten! Hard waar het hard moest zijn, ingetogen op de juiste plek en vooral veel overgave. Helaas kon ik toen door ‘redactionele afspraken’ niet hun hele set zien.

Tony Clifton

U kunt zich wellicht mijn blijdschap voorstellen, toen ik de naam Tony Clifton weer op een affiche zag staan, ditmaal voor ‘Fueled by Lagunitas’, een soort van mini-festivalletje, met 3 bands onder de vlag van een i.p.a.-brouwer. En natuurlijk geen betere plek voor zoiets al wederom café de Vaart. En wat ik die eerste keer gezien heb, heb ik nu weer gezien: strak spel, zweet en overgave en de kunst om songs te schrijven.

Tony Clifton bestaat uit twee broers: een bassist en een drummende zanger (danwel zingende drummer, want hij doet beide, tegelijk, en met verve), en een gitarist. De nummers zijn over het algemeen stevig, met een eigen geluid wat ook te danken is aan het stemgeluid van de zanger/drummer. De bassist springt af en toe vocaal bij zodat een erg mooi tweestemmig geluid ontstaat. De gitarist beschikt ook over een microfoon maar hij concentreert zich vooral op zijn gitaarspel.

Dat een heftige regenbui het terras van de Vaart leeg veegt, komt Tony Clifton goed uit. Nu staan er iets meer mensen binnen dan de spreekwoordelijke 2 man en een paardekop. Maar naar mijn mening nog lang niet genoeg voor dit toffe energieke eigenzinnige bandje. Hun plaat ‘Love Nordic Women’ staat op Spotify en ze toeren volop, dus gaat dat luisteren én zien.

Orange Grove en Dursun

De ‘middelste’ band op het affiche is Orange Grove. Net als Dursun, de eerste artiest van vandaag, hebben ze het niet getroffen met het weer: de zon schijnt uitbundig dus het merendeel van de bezoekers blijft op het terras hangen. Want ook daar hoor je de band wel. Gelukkig speelt Orange Grove reggae, wat natuurlijk perfect past bij de lome sfeer die een zonnig terras oproept. Maar ergens klopt er iets niet… ik zie voor het optreden toch een gast met een Metallicashirt zijn gitaar naar binnen dragen? En die drummer, tikt-ie eigenlijk niet net iets te snel voor dat lome terrasgevoel?

Herstel: Orange Grove speelt reggae, maar niet het soort dat onder een glazen koepeltje gehouden wordt. Gedurende hun optreden hoor ik verschillende invloeden langs komen, waaronder ook heuse metal akkoorden. En dat in combinatie met reggae ritmes is heel wel mogelijk, bewijst Orange Grove. In een ander nummer klinkt veel inspiratie van Rage Against The Machine door, en op een ander moment moet ik erg aan Pearl Jam denken. Orange Grove laat blijken een brede muzikale inspiratie te hebben. En ook hen gun ik de volgende keer een vollere zaal.

‘Ik ben misschien te laat geboren, of in een land met ander licht.’ De eerste zinnen van Shaffys Laat Me treffen gelijk doel. Loom, licht melancholiek, het begin van het eind van de zomer hangt in de
lucht. Een goed gekozen coversong om ‘Fueled By Lagunitas’ mee af te trappen. Helaas niet goed genoeg om het publiek naar binnen te krijgen.

Singer-songwriter Dursun zal met zijn band voor een vrijwel lege zaal zijn mengeling van eigen nummers en covers spelen. Eigen nummers die vooral in het funkvlak liggen, waarbij met name de electrische piano van Dursun zelf veel ruimte krijgt om te soleren. Één van de andere covers is die van Amy Whinehouses ‘Back To Black’, die Dursun erg goed en smaakvol uitvoert.

Niet behept door enige voorkennis ben ik maar gaan zitten luisteren. Enig opzoekwerk leert mij dat Dursun heeft meegedaan aan ‘De beste singer-songwriter van Nederland’ in 2015. Duidelijk te merken is, is dat hier iemand staat met ervaring. Iemand met een goede stem en stembeheersing, die veel plezier heeft in muziek maken. Ik geef het weer er dan ook maar de schuld van dat het allemaal niet beklijft. Ik kan me zomaar voorstellen dat Dursun op een gure winteravond, met voldoende publiek, een geslaagd funkfeest kan geven.

Op papier lijken de drie namen van dit festival erg vergezocht. Maar de funk van Dursun is een goede opener voor de reggae van Orange Grove, die met hun stevigere nummers weer een prima opmaat zijn voor Tony Clifton. Een geslaagd festivalletje dus, zo op het begin van het einde van de zomer.

Fotografie: Patricia van Cuyk

okt, 2018

Popronde heeft weer voor iedereen wat wils
Een rondreizend muzikaal ratjetoe trekt langs Nederlandse steden dus ook naar Den Bosch

Popronde 2018 hield de Bossche horeca weer eens een avond in haar ban. Het weer zat ook mee. De fijne temperatuur leidde er weer toe dat mensen eerder geneigd waren ook naar andere podia en uitgaansgelegenheden te gaan die ze normaliter niet zouden bezoeken. Verscheidenheid, diversiteit en rondreizen in je eigen stad zijn de voornaamste doelstellingen van Popronde.

KLANKGAT doet Popronde Den Bosch

Van de 47 bands in Popronde Den Bosch die vrijdagavond 5 oktober optraden, worden de volgende bands in dit artikel kort doorgelicht: Orphax, Donkey Kung Fu, Dan Hair & The Extensions, O, Kutjes, Filthy Felons en Switch Bones. Er komen nog andere recensies die onder meer Faradays, LOVE COUPLE, Malvae en Mr. Weazly bespreken.

Orphax – ambient, drone, noise
Sietse van Erve – Orphax – zit op het podium van Willem Twee concertzaal en spreekt het klein aantal aanwezigen toe. Hij gaat Circles spelen, een werk dat zeer variabel in tijdsduur kan zijn. Het kan drie minuten tot wel acht uur (!) duren. Een zacht sonoor geluid zwelt aan, veranderingen zijn langgerekt en komen bijna onmerkbaar binnen. De concertzaal neemt steevast elektronische muziek tijdens Popronde waar. Zij is de hoedster van dit genre.

Donkey Kung Fu – garagepunk
Heel wat anders is, zeg maar van een andere planeet, de muzikale opvatting van deze Amsterdamse band die in café De Rooie Haan de boel naar zijn hand zette. De plee voor vrouwen was tijdens hun optreden onbereikbaar. Hard, snoeihard, kort en krachtig. Donkey Kung Fu zou de ideale sparringpartner zijn voor The Foo Fighters. Hoe geweldig zou dat zijn! Nummers zonder genade. Het was kicken.

Dan Hair & The Extensons – indie, singer songwriter
Wat verderop, in Zoë’s Irishpub, is de sfeer weer geheel anders. Toegankelijke muziek, melodieus en teksten die gaan over levensvragen. Dan Hair wordt kundig begeleid door The Extensions. Zo singer songwriting is het gelukkig niet. Geen man alleen op een krukje met een gitaar en een petje op, maar gewoon een lekkere band met prettig in het gehoor liggende liedjes. Effe bijkomen want ook dat is Popronde. Wil je wat anders dan kijk je in het programmaboekje. Keuze genoeg.

O, Kutjes – pikante electropop
De roem van de twee dames van O, Kutjes is hen vooruit gesneld. Mensen staan buiten bij café ’t Bonte Palet, zo druk is het. Een bijna carnavaleske sfeer hangt in het café en dat heeft te maken met de aanstekelijk schunnige disco/electropop van deze twee dames in schooluniform (deed Britney Spears dat ook niet eens op haar clip Oh, baby, baby?). Popronde weet de Bossche ziel op de juiste manier te raken door O, Kutjes mee te nemen in haar rondreizend festival.

Filthy Felons – hardcore/metalcore
Van de binnenstad naar de Tramkade, die andere hoofdlocatie van Popronde Den Bosch. Filthy Felons treedt op in World Skate Center, thuishaven van de punk-, hard-, trash- en metalrock in Den Bosch. Niet meteen mijn ‘cup of tea’ maar de energie van deze vijfkoppige harde rockband uit Utrecht is aanstekelijk. Headbangers met lang haar staan vooraan. Nummers met titel als Weakness Is A Magnet en Out Come The Vultures spreken boekdelen. Zanger Mark Mulders zweept zowel band als publiek op als een ware leeuwentemmer.

Switch Bones – alternatieve rock
De bandleden van Switch Bones deden hun ervaring op bij Undeclinable Ambuscade. Nou, dan weet je het wel. De Bossche Brouwers aan de Vaart doen volop mee aan Popronde Den Bosch. Ook zij programmeren de wat stevigere muziek. De tent was afgeladen vol, echter hier geen headbangers maar meer luisteraars. Goed verzorgd gitaarwerk, verstilde rockintro’s en daarna krachtig aanzetten.

Afterparty Popronde
In de Grote Zaal van Willem Twee poppodium werd de afterparty van deze 2018 editie van Popronde in Den Bosch gehouden. De energieke gastheren waren BANGANAGANGBANGERS.

apr, 2018

Arty Noise/Punkrock The Guru Guru tijdens Oranjekade
Een bijzonder en energiek optreden

Tijdens het Oranjekade Festival op Koningsdag zijn er bij Café De Vaart op Tramkade drie bands geprogrammeerd. Eerder op de dag waren al Paramatman, de winnaar van De Bossche Bandbattle en het Amsterdamse garage/noiserocktrio Bartek te zien. Rond de klok van 20.45 uur is The Guru Guru aan de beurt. Deze Belgen hebben afgelopen jaar een puik album afgeleverd genaamd PCHEW.

Psychotische goeroe

Zonder aankondiging lopen de mannen van The Guru Guru het podium op en knallen er gelijk stevig in met We Had Been Drinkin’ Bad Stuff. De energie spat ervan af en dit belooft een bijzonder optreden te worden. Zanger Tom Adriaenssens betreedt zijn lichtgevende zeepkist als een psychotische goeroe die zijn, vaak onverstaanbare, boodschappen de zaal in spuwt. Die teksten zijn op het album overigens een stuk beter te verstaan. Met zijn theatrale bewegingen en grote ogen lijkt het net alsof hij zojuist uit zijn dwangbuis is ontsnapt.

Tom Adriaenssens van The Guru Guru - foto ©Casper Menting — Tom Adriaenssens

Drie gaten

Tom trekt zonder twijfel de meeste aandacht, maar we mogen niet vergeten dat er achter hem een zeer goede en energieke band staat te spelen. Met speelse breaks en creatieve maatsoorten valt vooral de super strakke drummer op, die rechts achter op het podium staat met zijn drumstel een kwartslag gedraaid. De bassist links achterin is goed te zien doordat er drie gaten in de pilaar voor het podium zijn gemaakt. Hij en de gitaristen zijn erg beweeglijk, maar dat gaat niet ten koste van hun gitaarspel.

Alles goe?
De gitarist rechts op het podium is degene die het woord tot het publiek richt. Als hij met Vlaamse tongval aan het publiek vraagt: “Alles goe?”, is het voor degenen die het nog niet wisten ook duidelijk, dit is een Belgische band. En als hij later zegt dat het volgende nummer om te dansen is, dan is dat niet tegen dovemansoren gezegd. Vooraan ontstaat een heus moshpitje. Maar ook de rest van de zaal danst lekker mee.

The Guru Guru in Brouwpodium De Bossche Brouwers aan De Vaart — The Guru Guru in Brouwpodium De Vaart

Arty sausje
In het nummer Back Door meen ik ook de muzikale invloeden te herkennen van een andere Belgische band, namelijk Balthazar en soms ook een vleugje dEUS. Dit is ook meteen het meest toegankelijke nummer en zou in een betere wereld best een bescheiden hitje kunnen worden. De rest van het repertoire, met die heerlijke schreeuw van zanger Tom, laat zich eerder betitelen als noise/punkrock van het betere soort in de staccato stijl van At The Drive In, maar altijd met een arty sausje waar ze in België meester in zijn.

Kadootje

Na ruim een half uur lijkt de reguliere set klaar te zijn en verdwijnen ze even kort achter de coulissen. Gelukkig komen ze al vrij snel terug, zelfs voordat het publiek de kans krijgt om om een toegift te vragen. Tijdens het allerlaatste nummer springt Tom het podium af en baant zich een weg door het publiek heen naar achter om vervolgens niet meer terug te komen. De band speelt het nummer nog tot het einde en verlaat dan het podium, maar de zanger heb ik niet meer terug gezien. En hoe hard het publiek ook roept om “Nog een liedje!” , het is dan écht afgelopen.

Hopelijk is ie wél op tijd terug voor het volgende optreden in de buurt, want dan ben ik er weer bij! Want een bijzonder optreden, dat was het zeker. Na afloop hoorde ik iemand zeggen: “Dit was gewoon een kadootje!” Daar kan ik me bij aansluiten.

Voor het dichtstbijzijnde eerstvolgende optreden van The Guru Guru moeten we toch naar België, namelijk naar Retie. Net over de grens bij Baarle Nassau. Tijdens Retie Rockt, op zaterdag 9 juni.

Foto’s: Casper Menting en Brouwpodium De Bossche Brouwers aan De Vaart

apr, 2018

PARAMATMAN en Bartek shaken nieuwe rockhotspot
Podiumcafé De Vaart gaat voor de betere muziek

Dat er een nieuwe hotspot open geopend is, wordt tijdens het Oranjekade festival gelijk duidelijk. Waar de meeste bezoekers zich in de kaaihallen begeven of rondslenteren tussen Van Aken en het food-plaza, weet een groot aantal toch waar ze het moeten zoeken. Namelijk bij De Vaart dat zich wil profileren als een podiumcafé voor de betere muziek. Hiervoor zijn ze de samenwerking aangegaan met de Willem Twee om een stevig programma te presenteren op deze warme dag.

PARAMATMAN

Enig minpunt, de locatie is vrij nieuw en het industriële karakter en inrichting van het café zetten de geluidstechnici voor een grote uitdaging. Bij het soundchecken worden dan ook alle zeilen bijgezet om het gegalm tegen te gaan.
De klok geeft iets voorbij 17.00 uur aan als het Tilburgse duo PARAMATMAN het podium inwijdt. Zij hebben zich door hun deelname aan de Bossche Band Battle 2017 [winnaar BBB-2017, red.] al flink in de kijker gespeeld en dat merk je als de mensen beginnen te drommen in het café. Strak gekleed op deze warme dag grijpen Koen Jacobs (gitaar) en Jeroen Wagtmans (drums) de bezoekers meteen bij de keel met hun doordachte mix van pompende stonerrock en ongepolijste grunge.
Dat hier en daar het geluid niet zuiver overkomt, proberen de technici goed te maskeren, maar het maakt het publiek niet uit. Die genieten van de organische muur die de beide heren optrekken. De mensen buiten verbazen zich als ze een glimp opvangen en merken dat er slechts twee mannen op het podium staan. Want gewapend met slechts een gitaar en drums weten ze een verpletterende set neer te zetten. De vergelijking met Royal Blood is dan ook snel gemaakt en het welverdiende applaus na de drie kwartier die voorbij zijn gevlogen is dan ook dik verdiend.

Bartek

Het blijkt de voorbode van een goede rockdag te zijn. Een uur later mag Bartek het feestje voortzetten. Ook zij zijn geen onbekende want afgelopen Popronde hebben zij hun visite kaartje al afgegeven. Getuige het welkom dat de mannen al ontvangen als ze slechts het podium oplopen zonder de instrumenten te beroeren. Het trio ziet er ook uit zoals ze klinken, de frisse britpop kapsels zijn niet het enige dat ze hebben geleend bij hun voorbeelden. De catchy garagepunkriffs en goede postgrunge melodieën waarmee zij openen hebben we al vaker gehoord.

Toch weten ze met hun branie en explosiviteit hun enthousiasme over te laten slaan op de groepjes vooraan die het maar wat graag opzweept. De vele shows van de Popronde (37 in totaal) hebben geleid tot een flinke progressie in hun performance, want wat ze ons ook voorschotelden, zowel de hits als het zwaardere werk. Het ging erin als zoete koek vandaag. De hele set had de volle aandacht van het publiek en ook nu leek de tijd die deze band kreeg veel te kort.

En hiermee was de pret nog niet voorbij, want afsluiter was het Belgische The Guru Guru. Dat verslag is geschreven door mijn KLANKGAT-collega Johan Kramer.

Met dank aan Brouwpodium De Bossche Brouwers aan De Vaart