Bruce Springsteen

apr, 2023

Nathan Bell over de gewone working class hero
Deze singer-songwriter uit Tennessee is geëngageerd tot op het bod maar bovenal een lieve 'family man'

Nathan Bell komt uit Signal Mountain Tennessee en was al een aantal keren bij Blue Room Sessions. De laatste keer was in 2018 toen hij, eveneens solo, een weergaloze show gaf. Ook deze keer is de zaal uitverkocht want deze singer-songwriter is er nog een van het oorspronkelijke soort.

Nathan Bell

Met zang en gitaar en soms mondharmonica, toont hij zijn maatschappelijk engagement. Afgewisseld met humor en verhalen gaat het veelal over de gewone ‘working class hero’ en de sociale misstanden die hen treffen. Hij heeft een geweldige hekel aan Trump en Nathan maakt zich onder andere zorgen om de wapenproblematiek die in Amerika helaas te veel slachtoffers kost.

Vanavond zingt hij naast oudere nummers ook een aantal nummers van zijn laatste album Red, White and American Blues, een prachtig divers album met veel bluesmuziek maar ook country, folk, rock en funk. Dit is het laatste optreden van zijn tour. De volgende dag vertrekt hij naar Engeland.

Hij start met het trieste Angola Prison over de beruchte staatsgevangenis in Louisiana waar een man 40 jaar in isolatie zat en overleed toen hij net vrij was. Prachtige tekst overigens. Goodbye Brushy Mountains was eigenlijk geschreven als soundtrack voor een film over the ‘last prisoner on death row’ maar uiteindelijk koos men een andere song van hem.

Coal Black Water, staat net als voorgaande nummer op het (protest)album Love/Fear en gaat over de schade aan land en natuur door de kolenmaatschappijen.

Zijn enige nummer-1 hit, Names, werd overschaduwd door het overlijden van Pete Seeger waardoor de belangstelling slechts zes dagen duurde. Mooi begeleid op gitaar, dat dan weer wel.

Voor Retread Cadillac (album The Right Reverend Crow…) kreeg hij zijn inspiratie van Lightnin Hopkins (met een grappig verhaal over een blinde man met een revolver op zak- ja het kan allemaal in de US). American Gun refereert aan Vietnam en wordt op het laatste album samen met Patty Griffin gezongen, maar alleen klinkt het ook prima.

The Family Man, zoals op zijn gitaar strap staat, schreef in 1993 met I Would Be A Blackbird slechts één ‘love song’ in 30 jaar en wel voor zijn vrouw Leslie. Zij vraagt om meer maar zoiets lukt maar één keer, aldus Bell. Het aanzoek aan zijn vrouw waarvoor hij een Marshall box verpandde om voor het geld een ring te kopen, komt ook nog ter sprake.

De diamant bleek te scherp geslepen en heeft door de jaren heen zowel aan vinger als halsketting alle kleding beschadigd. Ondanks zijn soms bozige uitstraling is het dus ook een romantische man en een die dol is op zijn familie. Lucky Man is gewijd aan zijn vader, en zélf noemt Bell zich ’the Luckiest man in the world’. Dat is nogal wat.

Het hele concert wordt muisstil gevolgd door de vele fans. Bell weet als geen ander de zaal te boeien met alleen mondharmonica, gitaar en een mooie bariton stem, die soms aan Townes van Zandt of een solerende Bruce Springsteen doet denken. Een mooie avond vol verhalen en soms ook onheilspellende songteksten over de issues in zijn land.

Het was weer een pareltje in de reeks van de Blue Room Sessions.

Fotografie: Wies Luijtelaar & Monique Nuijten
Coverfoto Nathan Bell: Monique Nuijten

Tekst: Wies Luijtelaar

aug, 2020

Openlucht optreden Born Stuyven boeit vanaf begin
Aandachtig publiek laaft zich aan akoestische muziek op een zwoele Bossche Zomeravond in Picknickpark Zuid

De setting is perfect en de omstandigheden waar hij in komt te spelen, vindt Bosschenaar Born Stuyven ideaal. Een deel van het Zuiderpark is vanwege De Bossche Zomer omgedoopt tot Picknickpark Zuid. Een plek om lekker te genieten op een warme en daardoor zwoele zomeravond. Op deze zaterdagavond van 8 augustus treedt Born Stuyven, frontman van Thunderin’ Hearts, op. Born speelt zonder de band en begeleidt zichzelf op een akoestische gitaar.

Born Stuyven

Voor aanvang vertelt Born dat hij er geen echt concert van wil maken. ‘Het moet gewoon een gezellige muzieksessie worden van eigen liedjes en wat covers, hier op de leukste plek van De Bossche Zomer’. En zo gaat het dan ook. Born moedigt mensen aan om gewoon met elkaar te blijven praten, lekker wat te drinken. Hij wil er overduidelijk geen luisterconcert van maken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het eerste nummer heet Halleluja, een eigen nummer en niet een cover van het beroemde lied van Leonard Cohen. Het tweede lied Needless to say uit 2005 is een mooie ballad en Borns stem komt op dreef. Het derde nummer, een slaapliedje, heeft Born 19 jaar geleden voor zijn oudste zoon – die nu 19 is – geschreven. Het werkte en zo bleef Born het liedje ook voor zijn andere kinderen zingen.

Naast een goede performer is Born Stuyven zeer onderhoudend, een echte causeur. Zelf vindt-ie dat-ie teveel praat. Gezien de reacties uit het publiek valt dat reuze mee. Het vierde nummer heet Dive en gaat over het koesteren van een hele lange relatie, waarin je moet blijven investeren. Intussen valt het op dat er weinig wordt gepraat. De zogenaamde ‘Dutch Disease’ – het irritant, hard praten tijdens een concert – blijft weg. Born maakt er een opmerking over. “Wat zijn jullie stil, dank jullie wel” en gaat verder met Hang on to the Dream en een cover van Sweet Dreams (Are Made Of This) van The Eurthmics. Hierna een zeer overtuigende cover van Paper and Fire van John Mellencamp.

Dan een nummer die over de huidige president van Amerika gaat, Donald J. getiteld. De teksten zijn door een Amerikaanse vriendin geschreven en Born zette die lyrics om in een lied. Een zeer actueel lied in het licht van de komende verkiezingen in november en natuurlijk de huidige corona crisis en de aanpak daarvan in de U.S.A. Deze Trump-bashing situeert de maatschappelijke visie van deze Bossche zanger. Als laatste nummer van de eerste set, zingt Born een cover van Tougher than the rest van die andere Amerikaanse icoon, Bruce, The Boss, Springsteen.

De tweede set is geen herhaling van zetten. Born Stuyven komt nog sterker over en begint met een cover van Steve Earls Come Back Woody Guthrie. Earl smeekt Guthrie om terug te keren op aarde, het gaat niet goed met de wereld. De perfecte aansluiting is Don’t Think Twice van Bob Dylan. Born eert deze twee giganten uit de folk en country muziek. Als de begintonen van Brown Eyed Girl van Van – The Man – Morrison klinken, klinken enthousiaste reacties.

Na al deze covers sluit de zanger dit intieme optreden in de zwoele Bossche zomeravond af met het eigen nummer Still Here waarin hij op heel natuurlijke wijze een medley van You Can’t Always Get What You Want van The Stones en Take A Walk On The Wild Side van Lou Reed verweeft.

Het is inmiddels al donker geworden. In het Zuiderpark schijnen overal vrolijke lichtjes en is het zachte geroezemoes van parkbezoekers te horen. Met ‘Dit is het mensen’ sluit Born Stuyven deze zeer geslaagde akoestische set af.

feb, 2020

Terry Datsun vindt solo optreden beetje eng
Blues, rock, ballads, covers en gloednieuwe liedjes akoestisch en op een rode Eastman gitaar

In zijn eentje optreden is Terry Datsun (UK) niet echt gewoon. Hij heeft niet de back-up van zijn band The Dead Kings en vooral de stilte van het publiek in de Toonzaal is a bit scary. Wat hem wel bevalt, is de heel andere benadering van zijn songs. Het zijn warme, bluesy songs die je bij blijven, óók als ze akoestisch worden gespeeld. Misschien dat ze zo zelfs langer in je hoofd blijven rondzingen.

Terry Datsun

Terry Datsun opende de avond met het nummer Disco Ball van de gelijknamige EP uit 2018. “Ik ga voornamelijk nummers spelen van mijn nieuwe album Fable Of The Seas,” zegt hij na het openingsnummer. Het nummer Polly Anna dat hij daarna inzet, staat inderdaad op dat nieuwe album. Net als Surfer Girl dat hier helemaal onderaan van dit artikel in Youtube te horen is.

Datsun heeft een duidelijk Brits accent dat hij bij blues nummers enigszins kan maskeren. Als hij echter in de Zuidelijke Staten van Amerika optreedt, krijgt hij altijd opmerkingen over dat Brits accent, vertelt-ie. Terry Datsun roept dan I’ve got to get the blues out, whatever it takes!

Covers
Verspreid over twee sets speelt Terry nog meer nummers van Fable Of The Seas (2019) zoals Girl in the Vans en Kamikaze Jumpsuit, Like a Dog en Light the Touchpaper. Datsun sluit zijn optreden af met het aanstekelijke nummer Dance If You Wanna.
Tussen die nummers door speelt Datsun twee covers. De eerste is Dancin’ In The Dark van Bruce Springsteen en de tweede cover is Suzanne van Leonard Cohen. Beide covers worden fraai vertolkt. Vooral het nummer van The Boss wordt met veel applaus beloond. Terry’s uitvoering van Suzanne is sneller dan die van Cohen en van Herman van Veen.

Terry Datsun heeft sowieso nog meer verrassingen in petto zoals de première van een nummer dat hij een paar dagen geleden heeft geschreven voor zijn echtgenote. Het nog titelloze nummer gaat over een gesprek over hun huwelijk. Dat zij geen overhaaste beslissingen hoeft te nemen. “Take your time,” zingt Terry telkens in het nummer.

Wil hij misschien zijn huwelijk redden? Ik weet het niet. Zover durfde ik niet door te vragen toen ik na afloop van de show even met Terry sprak. Take your time. Het duurt even voordat die korte zin uit mijn hoofd verdwijnt.