De spanning was gedurende het festival al drie dagen te snijden en de verwachtingen waren hoog, want niemand minder dan Iggy Pop zou komen als headliner van Paaspop 2018.

Iggy Pop, is dat nog van deze tijd vroegen sommigen zich af? Jawel: Iggy is alive & kicking. Hij bracht 2 jaar geleden een album uit dat zeer goed ontvangen werd en zelfs genomineerd was voor een Grammy. Het album werd gevolgd door een uitgebreide tour en daarnaast speelde hij ook nog in een serie films.

Iggy Pop speciaal naar Paaspop

Maar vandaag had hij iets anders aan zijn hoofd, namelijk een optreden op Paaspop. En dat was uniek want meestal als iemand van dat kaliber geboekt wordt voor een concert of festival is dat onderdeel van een tour. Niet dit keer. Hij toert momenteel niet. Iggy Pop kwam speciaal voor Paaspop naar Nederland. Naar Schijndel nog wel, of all places.
En alsof het zijn laatste optreden was werd het een explosie van rock en punk die alle verwachtingen overtrof en waarin alles klopte en bleek dat Schijndel juist dé plek is voor Iggy Pop.

En het publiek had er zin in want iedereen kent de Godfather van de Punk en wilde erbij zijn. Opvallend was de diversiteit van het publiek te merken voor het concert. Zo stond ik zelf al uren te wachten op de eerste rij en leerde de mensen om mij heen kennen. Men leek van iedere leeftijd vertegenwoordigd met naast mij nog wel een van de meest bijzondere bezoekers; een man uit Duitsland met zijn twee kinderen van 8 en 10 jaar. Toen ik hem vroeg of ze ook fan waren zei hij dat juist zijn kinderen Iggy Pop zo graag wilde zien, dat hij voor dit concert hier naartoe was gereden. En zo stroomde de tent vol en had iedereen zijn verhaal om hier te komen totdat het moment ineens daar was.

Apollo-tent

Om 21:45 uur exact stormde Iggy Pop het podium op en de stampvolle gigantische Apollo-tent ontplofte. Hij opende met I Wanna Be Your Dog van het eerste album van zijn oerpunkband The Stooges. Het was hun eerste hit en waar je zou vermoeden dat de song over de liefde gaat, gaat het daadwerkelijk over hoe de kunst zich tot de toeschouwer zou moeten verhouden; namelijk als een hond, loyaal naar zijn baasje. Zo stelde Iggy zich op die avond, naar zijn publiek, die hij steevast ‘you fuckers’ noemde, gaf hij alles wat hij in zich had. In opdracht van de kunsten. Direct, tijdens het eerste nummer, liep hij ook richting publiek om contact te zoeken en op te snuiven wat voor vlees deze tent in de kuip had.

Na de opener volgde Gimme Danger, tevens van The Stooges, en zette hij zijn twee grootste hits in: The Passenger en Lust for Life. Waar iedere act of band na een paar sterke openingsnummers een tandje terug doet geeft Iggy Pop juist gas en geeft hij vervolgens zijn grootste hits weg. Dus niet als toegift maar juist om de toon te zetten voor wat nog gaat komen. Hij heeft er plezier in, dat zie je aan alles.
Hij rent continue over het podium, zingend, schreeuwend, spuwend, smijtend met water. Alles gooit hij eruit om ieder nummer, iedere zin, ieder woord kracht bij te zetten. Om de achterste mensen in de bomvolle tent te raken met de meest oerkrachtige muziek die alleen hij kan produceren. Het is ruig, het is vies, het is obsessed met sex en de dood, maar je voelt in alles door wat hij hier neerzet, dat je leeft. En daar gaat het om bij een concert van Iggy Pop: Lust for Life.

Iedere song komt binnen en lijkt als een wals de tent binnen te stormen. Na Lust for Life krijgen we het stevige Skull Ring, gevolgd door I’m Sick of You, een energieke Stooges song die de tand des tijds overleefd heeft en die hij op zijn typische verbale manier tot uitdrukking brengt. Het tempo bleef ongekend hoog en aan alles kon je voelen dat dit een unieke avond aan het worden was. Zo’n ‘nu of nooit concert’ waar inmiddels iedereen zich van besefte dat hij of zij er onderdeel van was.

Wat een concert uniek kan maken is als alles klopt, zoals de keuze van de songs en de intentie waarmee deze wordt geleverd. Als die aankomt bij het publiek kan er een chemie ontstaan waarin een collectieve intensiteit voelbaar is. Juist die interactie, die vonk was zondagavond aanwezig. Door de waardering voor Iggy Pop die voelbaar was bij het publiek en hij, die deze waardering in ontvangst nam met een overgave waarin hij zich met iedere song zich meer leek te geven.

De unieke momenten liepen in elkaar over: Na I’m sick of you vroeg hij of de lichten aan konden zodat hij het publiek kon zien en om ze te bedanken voor ‘showing up’. Daarna introduceerde hij de volgende song:

I never got my license to live
They won’t give it up?
So I stand at the world’s edge
I’m trying to break in
Oh, I know it’s not for me?
And the sight of it all?
Makes me sad and ill?
That’s when I want- Some Weird Sin

En zette dus direct Some Weird Sin in wat werd gevolgd door een verrassing; Repo Man, een nummer van de gelijknamige soundtrack en film uit ’84. Hierna zocht hij de interactie met het publiek weer op met twee bekende van de Stooges: Search & Destroy en TV Eye.

Niet routineus

Wat opviel was ook de manier waarop hij de nummers droeg. Voor een artiest die al 50 jaar op de planken staat was routine niet te bespeuren. In tegendeel wat me opviel was hoe intens hij de nummers zelf beleefde terwijl hij ze zong. En het beste voorbeeld hiervan volgde in de song: Mass Production. Zo mooi en theatraal bracht hij dit nummer, en omdat ik dichtbij stond zag ik op een gegeven moment het rood in zijn ogen waarmee de intentie en de emoties van zijn overgave voelbaar was.

Wat hierop volgde was nog een hoogtepunt. Een eerbetoon aan de man waar hij zijn carrière en misschien wel leven (zoals hij zelf vaak zegt in interviews) aan te danken heeft: David Bowie. Die hem vooral in de beginjaren op sleeptouw nam, zelfs naar Duitsland. Van The Jean Genie maakte hij een stevige versie die luidkeels werd meegezongen door het publiek.

Het was een mooie afsluiter en de band verliet het podium. Terwijl Iggy zwaaide merkte hij dat het vuur in de zaal nog niet gedoofd kon worden en hij riep de band terug om af te sluiten met zijn ‘Real Wild Child’. Wat een slot, van een dik uur lang de meest explosieve en intense punkrock muziek die er ooit gemaakt is en opnieuw beleefd werd alsof het net ontstaan was.

Het was een uniek concert van een van de laatst overlevende van de rock ’n roll. In de gedaante van Iggy Pop die meer energie had dan wie dan ook in de tent. En waar kon dit ruige, smerige maar bloedmooie optreden beter plaatsvinden dan op een regenachtige paaszondag in de muzikale modderpoel van Schijndel.

Was er dan niets aan te merken op dit concert?
Nee, deze keer niet.
Wie erbij was, was erbij.

—————————————

Iggy Pop- Zondag 1 april 2018
Paaspop 2018 – Schijndel

Setlist:

I Wanna Be Your Dog
Gimme Danger
The Passenger
Lust for Life
Skull Ring
I’m Sick of You
Some Weird Sin
Repo Man
Search and Destroy
T.V. Eye
Mass Production
The Jean Genie
Real Wild Child (Wild One)

Foto’s: Stefan van Boxtel