20th Century Songs

Oude en nieuwe herinneringen trip 20th Century Songs

Dartele Sven Ratzke is terug op zijn favoriete theaterfestival Boulevard

Met 20th Century Songs is Sven Ratzke terug op de zijn favoriete festival Boulevard. Vorig jaar gaf hij een, volgens hemzelf, ‘levensreddend’ optreden in de Bossche Citadel. Afgelopen zaterdag en zondag stond hij er weer en wel in een uitverkochte Theatertent.

20th Century Songs

20th Century Songs
Sven Ratzke 20th Century Songs

De beweeglijke (om niet te zeggen ‘dartele’) Ratzke wordt vanavond begeleid door Jetse de Jong op de vleugel, Florian Friedrich op basgitaar en contrabas en de uitstekend drummende Haye Jellema.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zoals altijd bespeelt Ratzke als geen ander het publiek. Op zijn kenmerkende, gevatte wijze stelt hij de voorste rij gerust…hij is gevaccineerd dus rondvliegend speeksel kan geen kwaad.

Na shows als onder nadere Homme Fatal, Where Are We Now en Starman is het thema van vanavond 20th Century Songs. Kortom zijn favoriete songs van de afgelopen eeuw. Hij start met een mooie uitvoering van Tom Waits’ Strange Weather.

Van Annie Lennox is dit Here Comes the Rain Again met een uitstekend spelende De Jong op de vleugel. Gevolgd door een striptease-waardig intro van een vaudeville achtige medley, aangekondigd als Alabama Song, ooit geschreven door Bertolt Brecht en door Kurt Weill op muziek gezet.

Sven Ratzke
Amsterdam

Dan volgt een van de mooiste en beroemdste liedjes over Amsterdam, dat van Jacques Brel. Gevoelig in het Duits gezongen en mooi begeleid door Friedrich op contrabas.
Tijdens de lockdown schreef Ratzke via Zoom samen met collega/vriend Frank Boeijen een nummer met mooie zinnen als ‘Je drukt met mij de nacht blauw’ door mij genoteerd als Niemand Liegt, Niemand Zwijgt, maar u mag mij corrigeren.

Kuss

Kuss
Kuss = Kiss

Als intro op het volgende nummer bevinden we ons in Berlijn waar de door Ratzke bewonderde bovenbuurvrouw Hildegard Knef hem helaas slechts inschakelt om de vuilniszakken buiten te zetten. Ter herinnering, een van haar nummers Schlafloser Nacht, met een mooie solo op de vleugel.
Ratzke wijst op de erotische werking van klassieke muziek en stelt dat alle popmuziek ooit in het Duits begon. Als bewijs start hij met hoge opera stem een nummer wat gaandeweg wordt herkend als Kiss (oftewel Kuss) van Prince.

Vilein

Vilein
Vilein

David Bowie komt uiteraard ook voorbij met een prachtige eigen versie van Heroes. Laat me van Ramses Shaffy is het als laatste aangekondigde nummer en nog wel in het Nederlands (maar onvermijdelijk eindigend in het Duits).

Dan volgt de toegift met weer een Bowie song: Life On Mars en een gevoelige uitvoering van Nick Cave’s Into my Arms. Het was een mooie avond met uitstekende musici en een zuiver zingende, extravagante, humoristische en soms vileine Sven Ratzke.


Over Sven Ratzke:

Sven Ratzke (1977), half Duits, half Nederlands, groeide op in Ubbergen en Nijmegen. Hij heeft een unieke, extravagante, soms bombastische stijl: een mix van verschillende muziekgenres en theater. Hij refereert vaak aan zijn liefde voor het werk van Kurt Weill, Bertolt Brecht. Momenteel speelt hij op zijn eigen wijze de waanzinnige cult musical Rocky Horror Picture Show. Daarnaast worden nog twee shows toegevoegd: Hedwig And The Angry Inch en Where Are We Now over David Bowie. Hoewel Ratzke overal ter wereld optreedt, ligt het zwaartepunt in Nederland en Duitsland.

Foto’s: Monique Nuijten

Janne Schra

Openluchtconcert Sven Ratze met Janne Schra

Afgelaste Theater Festival Boulevard trekt tijdelijk in bij Citadel 's-Hertogenbosch

Zanger en performer Sven Ratzke is inmiddels een vertrouwd gezicht geworden voor de festivalgangers van Theater Festival Boulevard. Deze avond heeft hij als gasten de charmante zangeres Janne Schra en pianist/componist Christian Pabst in zijn programma opgenomen.

Het trio trad op in een openlucht theater met 140 zitplaatsen in de Citadel van Den Bosch.

Theater Festival Boulevard in de Citadel

Deze slideshow vereist JavaScript.

In samenwerking met het eerder afgelaste Theater Festival Boulevard is er door de makers van dit nieuw kleinschalig zomerprogramma ontstaan met de veelzeggende titel “Afzender Boulevard”. Hiervoor is een prachtig podium met 140 zitplaatsen gebouwd in de Bossche Citadel.

Het eerste concert is met Boulevard liefhebber van het eerste uur Sven Ratzke. Hij komt nog vijf keer terug met telkens een andere gast. Op deze prachtige, zonnige vrijdagavond 17 juli start de reeks met Janne Schra.

Janne Schra
Janne en Sven

De andere gasten zijn Carel Kraayenhof (24 juli), Lavinia Meijer (31 juli), Michelle David (7 augustus), Gregory Frateur (14 augustus) en als laatste Claron McFadden op 21 augustus. Alle concerten zijn al tijden uitverkocht. Dat was ruim voor corona het geval.

Sven Ratzke

Sven Ratzke
Vlnr. Christian Pabst, Janne Schra en Sven Ratzke

Sven Ratzke vangt als altijd spitsvondig en op het publiek gericht aan met onder andere enkele David Bowie songs zoals Heroes en Where Are We Now. Daarnaast een aantal andere nummers waaronder een van de door hem zeer bewonderde Hildegard Knef. Dit alles amusant met elkaar verbonden door een groot aantal al dan niet waargebeurde anekdotes.

Janne Schra

Janne Schra
Janne Schra

Janne Schra (Room Eleven, Schradinova) heeft een intrigerende jazzy stem. Vanavond brengt ze een aantal heel verschillende nummers variërend van Diep In Mijn Hart van Tante Leen tot het verfijnde Zachter van het album Vasalis, dat zij samen met het Noordpool Orkest opnam.

Het is een mooie show met Sven en Janne zowel solo als in een duet. Dit alles op indrukwekkende wijze begeleid door Christian Pabst (componist, jazz pianist en componist van filmmuziek) op de vleugel.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het publiek keert tevreden huiswaarts. Mooi concert, onder de beste weersomstandigheden en op een van de mooiste locaties die je hiervoor kunt bedenken.


Fotografie: Wies Luijtelaar

Sven Ratzke

Sven Ratzke is Thin White Duke the 2nd in nieuwe show

Fenomenaal optreden derde try-out Where Are We Now op Theaterfestival Boulevard

In 2013 vraagt Sven Ratzke permissie aan Bowie’s manager om zijn werk te mogen spelen. Gewoon via de mail. “Who the hell are you” is het antwoord en Ratzke stuurt hem alles wat hij tot nu toe heeft gemaakt. Na negen weken komt het antwoord: “He thinks you are nuts, but go ahead”. Vanaf die tijd hoopt hij steeds dat zijn held anoniem in de zaal naar hem zit te luisteren.

Sven Ratzke

Sven Ratzke
Sven Ratzke

Sven Ratzke heeft een lange geschiedenis met de Bossche Boulevard waar hij 20 jaar geleden begon in de Spiegeltent met liederen van Kurt Weill en Fassbinder. Hij is inmiddels één van de beste Bowie-vertolkers en een begenadigd verteller en entertainer. Vanavond neemt Ratzke ons na Starman voor de tweede keer mee in de wereld van zijn held. Donderdag 8 augustus is de derde try-out van zijn nieuwe show Where Are We Now. De premiere is op 14 oktober in Berlijn met daaropvolgend een enorme tour over heel de wereld.

Sven Ratzke
Sven Ratzke en Christian Pabst

Opkomend in strak pak met brede schoudervullingen (zie coverfoto) en Jan Jansen laarzen zetten Sven Ratzke en begeleider Christian Pabst meteen goed in met The Man Who Sold The World. De tweede song wordt voorafgegaan door herinneringen aan Bowie. “waar was je toen je Bowie voor het eerst hoorde”. Als metafoor een huis uit je jeugd met vele deuren en ruimtes en achter elke deur een andere wereld. In een daarvan een control room, sterren…Space Oddity wordt bijna klassiek begeleid door het virtuoze pianospel van Pabst.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ratzke’s gedeeltelijk Duitse jeugd wordt hierna aanstekelijk uitgebeeld. De jaren 70, LSD trips, stijve Duitsers (inclusief accent), rijdend met walkman op een Gazelle damesfiets van Duitsland naar de Vrije school in Nijmegen, luisterend naar dat indrukwekkende intro van zijn volgende nummer Let’s Dance. Ratzke danst en Pabst blinkt uit in jazzy pianospel. Het betrekkelijk onbekende nummer Sweet Things behoeft nog wat hulp uit het boek (het is dan ook enorm veel tekst) maar wordt desalniettemin zeer indrukwekkend vertolkt.

Over vintage gay porn and other vices

Deze slideshow vereist JavaScript.

Incognito dwalen door steden als Londen,Berlijn of New York City, daarover gaat het nummer Where Are We Now (The next Day 2013). Hierna leidt Ratzke ons binnen bij een oude schouwburg in New York, met een ‘doorbitch’ als portier en overal zwart-wit TV’s met daarop ‘vintage gay porn’. Hij beschrijft een Drag-dwerg op een driewieler luisterend naar de naam Gigi Lamoroso, gevolgd door een eigen, maar bijzondere, uitvoering van The Jean Genie om ons vervolgens te verplaatsen naar de buitenwijken van Londen. Het zijn weer de jaren 70, waar een meisje bij een bushalte droomt over een androgyn wezen, The Thin White Duke, lost in space, de inleiding naar Ashes to Ashes (Scary Monsters 1980). Het pianospel van Pabst doet denken aan Wim Mertens vergezeld van een schokkerig maar vermakelijk meedansende Sven Ratzke.

Sven Ratzke
Sven Ratzke is Thin White Duke the 2nd

De cirkel is rond
Voor de laatste deur in het spreekwoordelijke, nu vervallen huis van je jeugd zit een oude vermoeide en gerimpelde man. De inleiding naar een nummer van het laatste Bowie album Blackstar. Lazarus moet voor Ratzke niet makkelijk zijn om te vertolken, maar wordt gezongen met de nodige pathos en, ik val in herhaling, prachtig begeleid door Pabst.
Even aandacht voor de CD Homme Fatale, met fantastische cover van Erwin Olaf en dan door naar de toegift. Een, ook alweer, fenomenale uitvoering van Live On Mars (Hunky Dory 1971) inclusief volle stem en lange uithaal van Ratzke.  Als laatste de titelsong van de film musical Absolute Beginners, Ook heel mooi.

Sven Ratzke
Fenomenaal optreden van Sven Ratzke

We waren vanavond getuige van een fenomenaal optreden, ondanks dat ik meerdere malen de koers van het gesprek heb verstoord met pen en soms met camera. Als laatste vermeld ik ‘David Hasselhof on Acid’ op speciaal verzoek van Sven Ratzke.


Fotografie: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar

Top 2000 the best of… Live

Top 2000 the best of… Live 40 jaar pophistorie

Gouwe Ouwe uit de lijst der lijsten live in Willem Twee poppodium

De band Top 2000 the best of… Live speelde vrijdag 28 december in de Grote Zaal van Willem Twee poppodium. Het concert was geheel uitverkocht. Het kon ook niet uitblijven, deze vierde editie, na de grote successen van de afgelopen jaren. De band wordt speciaal voor deze jaarlijkse gelegenheid geformeerd. Top 2000 the best of…live is een band die al 4 jaar succesvol eind december optredens geeft in Den Bosch.

Top 2000 the best of… Live 40 pop juweeltjes
Top 2000 the best of… Live
Top 2000 the best of… Live

Top 2000 the best of… Live speelt 40 juweeltjes uit 40 jaar popgeschiedenis, Top 2000 the best of… Live, dat zijn één zanger, twee zangeressen en een strakke band met blazerssectie die hits van David Bowie, Human League en Ramses Shaffy opnieuw tot leven brengen. En dat is duidelijk te zien, want er wordt lustig gedanst, geswingd, gesprongen en gejuicht als de eerste tonen van een all-time favoriet klinken. De stemming zit er meteen goed in.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ander publiek
Het is een ander publiek dan deze Bossche popzaal gewend is. Minder rocky en punk maar meer stelletjes die een lekker avondje uit zijn. Ouderen maar ook genoeg jongeren die net zo fanatiek meezingen met liedjes die hits waren ver voor hun geboorte. Het maakt niet uit want het plezier spat ervan af. Twee jongens van 20 jaar zingen het nummer Don’t you want me uit 1981 van The Human League vlot en luid mee met de zanger en zangeres van Top 2000 the best of… Live die lekker met elkaar kunnen ‘battlen’ in dit lied.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Top 2000
De laatste dagen van het jaar wordt de popmuziek sinds vele jaren gedomineerd door de Top 2000. Op tv is er de Top 2000 a go go gepresenteerd door Matthijs van Nieuwkerk en Leo Blokhuis die vijf avonden lang over de lijst der lijsten gaan. Overal in het land worden aan de lopende band Top 2000 quizzen gehouden. Den Bosch kan niet achterblijven. Wij hebben onze quizmaster Mourad Majaiti met zijn Popquiz | De Top 2000 Editie in Van Aken Werkwarenhuis die op deze zelfde avond wordt gehouden. Nederland is in de ban van die Top 2000 die sinds mensenheugenis wordt aangevoerd door het barokke nummer Bohemian Rhapsody van Queen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Top 2000 the best of… Live volgt niet zozeer die hitlijst qua positie van de nummers. maar maakt er een feestelijke potpourri van en gaat zoals al gezegd van rap naar middle of the road naar Nederlandstalig. Het is een feest van herkenning en bevestiging.


Top 2000 the best of… Live
Top 2000 the best of… Live a go go

De band Top 2000 the best of… Live bestaat uit:

    • Cis Hageman             zang
    • Linda Pelders            zang
    • Marloes Smit            zang
    • Harrie Damen          saxofoon
    • Willem Pluk              trompet
    • Hans Govaart           trombone
    • Bert van de Ven      drums
    • Paul van de ven       bas
    • Rene Meister           toetsen
    • Kornelis Lievense    gitaar
    • Harold Kukken         gitaar

Foto’s van Monique Nuijten en Wies Luijtelaar.
Kijk voor meer foto’s in het media-archief van Willem Twee.

Iggy Pop: Unieke explosieve afsluiter op Paaspop 2018

Godfather of Punk nog steeds op eenzame hoogte

De spanning was gedurende het festival al drie dagen te snijden en de verwachtingen waren hoog, want niemand minder dan Iggy Pop zou komen als headliner van Paaspop 2018.

Iggy Pop, is dat nog van deze tijd vroegen sommigen zich af? Jawel: Iggy is alive & kicking. Hij bracht 2 jaar geleden een album uit dat zeer goed ontvangen werd en zelfs genomineerd was voor een Grammy. Het album werd gevolgd door een uitgebreide tour en daarnaast speelde hij ook nog in een serie films.

Iggy Pop speciaal naar Paaspop

Maar vandaag had hij iets anders aan zijn hoofd, namelijk een optreden op Paaspop. En dat was uniek want meestal als iemand van dat kaliber geboekt wordt voor een concert of festival is dat onderdeel van een tour. Niet dit keer. Hij toert momenteel niet. Iggy Pop kwam speciaal voor Paaspop naar Nederland. Naar Schijndel nog wel, of all places.
En alsof het zijn laatste optreden was werd het een explosie van rock en punk die alle verwachtingen overtrof en waarin alles klopte en bleek dat Schijndel juist dé plek is voor Iggy Pop.

En het publiek had er zin in want iedereen kent de Godfather van de Punk en wilde erbij zijn. Opvallend was de diversiteit van het publiek te merken voor het concert. Zo stond ik zelf al uren te wachten op de eerste rij en leerde de mensen om mij heen kennen. Men leek van iedere leeftijd vertegenwoordigd met naast mij nog wel een van de meest bijzondere bezoekers; een man uit Duitsland met zijn twee kinderen van 8 en 10 jaar. Toen ik hem vroeg of ze ook fan waren zei hij dat juist zijn kinderen Iggy Pop zo graag wilde zien, dat hij voor dit concert hier naartoe was gereden. En zo stroomde de tent vol en had iedereen zijn verhaal om hier te komen totdat het moment ineens daar was.

Apollo-tent
Iggy Pop in de Apollo tent
Iggy Pop in de Apollo tent

Om 21:45 uur exact stormde Iggy Pop het podium op en de stampvolle gigantische Apollo-tent ontplofte. Hij opende met I Wanna Be Your Dog van het eerste album van zijn oerpunkband The Stooges. Het was hun eerste hit en waar je zou vermoeden dat de song over de liefde gaat, gaat het daadwerkelijk over hoe de kunst zich tot de toeschouwer zou moeten verhouden; namelijk als een hond, loyaal naar zijn baasje. Zo stelde Iggy zich op die avond, naar zijn publiek, die hij steevast ‘you fuckers’ noemde, gaf hij alles wat hij in zich had. In opdracht van de kunsten. Direct, tijdens het eerste nummer, liep hij ook richting publiek om contact te zoeken en op te snuiven wat voor vlees deze tent in de kuip had.

Na de opener volgde Gimme Danger, tevens van The Stooges, en zette hij zijn twee grootste hits in: The Passenger en Lust for Life. Waar iedere act of band na een paar sterke openingsnummers een tandje terug doet geeft Iggy Pop juist gas en geeft hij vervolgens zijn grootste hits weg. Dus niet als toegift maar juist om de toon te zetten voor wat nog gaat komen. Hij heeft er plezier in, dat zie je aan alles.
Hij rent continue over het podium, zingend, schreeuwend, spuwend, smijtend met water. Alles gooit hij eruit om ieder nummer, iedere zin, ieder woord kracht bij te zetten. Om de achterste mensen in de bomvolle tent te raken met de meest oerkrachtige muziek die alleen hij kan produceren. Het is ruig, het is vies, het is obsessed met sex en de dood, maar je voelt in alles door wat hij hier neerzet, dat je leeft. En daar gaat het om bij een concert van Iggy Pop: Lust for Life.

Iedere song komt binnen en lijkt als een wals de tent binnen te stormen. Na Lust for Life krijgen we het stevige Skull Ring, gevolgd door I’m Sick of You, een energieke Stooges song die de tand des tijds overleefd heeft en die hij op zijn typische verbale manier tot uitdrukking brengt. Het tempo bleef ongekend hoog en aan alles kon je voelen dat dit een unieke avond aan het worden was. Zo’n ‘nu of nooit concert’ waar inmiddels iedereen zich van besefte dat hij of zij er onderdeel van was.

Wat een concert uniek kan maken is als alles klopt, zoals de keuze van de songs en de intentie waarmee deze wordt geleverd. Als die aankomt bij het publiek kan er een chemie ontstaan waarin een collectieve intensiteit voelbaar is. Juist die interactie, die vonk was zondagavond aanwezig. Door de waardering voor Iggy Pop die voelbaar was bij het publiek en hij, die deze waardering in ontvangst nam met een overgave waarin hij zich met iedere song zich meer leek te geven.

De unieke momenten liepen in elkaar over: Na I’m sick of you vroeg hij of de lichten aan konden zodat hij het publiek kon zien en om ze te bedanken voor ‘showing up’. Daarna introduceerde hij de volgende song:

I never got my license to live
They won’t give it up?
So I stand at the world’s edge
I’m trying to break in
Oh, I know it’s not for me?
And the sight of it all?
Makes me sad and ill?
That’s when I want- Some Weird Sin

En zette dus direct Some Weird Sin in wat werd gevolgd door een verrassing; Repo Man, een nummer van de gelijknamige soundtrack en film uit ’84. Hierna zocht hij de interactie met het publiek weer op met twee bekende van de Stooges: Search & Destroy en TV Eye.

Niet routineus
Iggy Pop in de Apollo tent
Iggy Pop had er zin

Wat opviel was ook de manier waarop hij de nummers droeg. Voor een artiest die al 50 jaar op de planken staat was routine niet te bespeuren. In tegendeel wat me opviel was hoe intens hij de nummers zelf beleefde terwijl hij ze zong. En het beste voorbeeld hiervan volgde in de song: Mass Production. Zo mooi en theatraal bracht hij dit nummer, en omdat ik dichtbij stond zag ik op een gegeven moment het rood in zijn ogen waarmee de intentie en de emoties van zijn overgave voelbaar was.

Wat hierop volgde was nog een hoogtepunt. Een eerbetoon aan de man waar hij zijn carrière en misschien wel leven (zoals hij zelf vaak zegt in interviews) aan te danken heeft: David Bowie. Die hem vooral in de beginjaren op sleeptouw nam, zelfs naar Duitsland. Van The Jean Genie maakte hij een stevige versie die luidkeels werd meegezongen door het publiek.

Het was een mooie afsluiter en de band verliet het podium. Terwijl Iggy zwaaide merkte hij dat het vuur in de zaal nog niet gedoofd kon worden en hij riep de band terug om af te sluiten met zijn ‘Real Wild Child’. Wat een slot, van een dik uur lang de meest explosieve en intense punkrock muziek die er ooit gemaakt is en opnieuw beleefd werd alsof het net ontstaan was.

Het was een uniek concert van een van de laatst overlevende van de rock ’n roll. In de gedaante van Iggy Pop die meer energie had dan wie dan ook in de tent. En waar kon dit ruige, smerige maar bloedmooie optreden beter plaatsvinden dan op een regenachtige paaszondag in de muzikale modderpoel van Schijndel.

Was er dan niets aan te merken op dit concert?
Nee, deze keer niet.
Wie erbij was, was erbij.

—————————————

Iggy Pop- Zondag 1 april 2018
Paaspop 2018 – Schijndel

Setlist:

I Wanna Be Your Dog
Gimme Danger
The Passenger
Lust for Life
Skull Ring
I’m Sick of You
Some Weird Sin
Repo Man
Search and Destroy
T.V. Eye
Mass Production
The Jean Genie
Real Wild Child (Wild One)

Foto’s: Stefan van Boxtel

FAQLab

Opening vernieuwde muziekstudio FAQLab

Nieuwe muziek op oude apparatuur

Toen ik zondag 14 januari de foyer van de Willem Twee concertzaal binnenliep werd ik meteen getroffen door de kameraadschappelijke atmosfeer die er hing.

Mensen met belangstelling voor elektronische muziek die samen stonden te praten, stonden te kijken bij de apparatuur die was meegebracht, meningen uitwisselden. Het was weer FAQLab en wellicht de meest gestelde vraag erover is wel wat FAQLab betekent. Het betekent dat je hier op je gemak kan luisteren naar allerlei analoge synthesizers, er mee kan experimenteren, ideeën uit kan wisselen met andere liefhebbers zodat je inspiratie opdoet. Frequently Asked Questions? Factually Astounding Quality? Zeg het maar.

Rondleiding vernieuwde muziekstudio

Het programma van vandaag was veelzijdig. Te beginnen met een rondleiding door de vernieuwde elektronische muziekstudio. Hans Kulk en Armeno Alberts gaven een enthousiaste uitleg over de enorme verzameling apparatuur die er nu staat. En dat varieert van apparatuur die gebruikt wordt om kernspinresonantie [ Kernspinresonantie is een natuurkundig fenomeen dat onder andere zijn toepassing vindt in de chemie en in de geneeskunde, red.] experimenten te besturen, maar die ook meer dan uitstekend geschikt is om vernieuwende klanken mee te maken, tot een echt unieke synthesizer.

ARP2500

Opening vernieuwde muziekstudio FAQLab
ARP2500

De ARP2500, waarvan er maar een handvol werkende exemplaren in de wereld over is gebleven. De ARP2500 is gebruikt voor het genereren van buitenaardse geluiden in de film ‘Close encounters of the Third Kind’ en ook musici als David Bowie, The Who en Jean Michelle Jarre hebben er mee gewerkt. Geweldig dat iets wat elders in de wereld alleen nog maar in musea achter glas te bewonderen is hier echt geluiden staat te maken. Sterker nog: je kan er zelfs cursus op krijgen. Deze vernieuwde studio is uniek in Nederland.

Nieuwe geluiden

Het tweede grote gedeelte was de presentatie van composities die door leerlingen waren gemaakt in de studio. Hierbij komt weer eens naar voren hoeveel creativiteit en vernieuwing mensen al beginnen te maken na drie maanden of zo een avond per week in de studio te experimenteren. Nieuwe geluiden die tot een betekenisvol geheel waren samengesmeed, stroomden voorbij en het applaus was dan ook verdiend.

Opening vernieuwde muziekstudio FAQLab
Vlnr: Hans Kulk en Armeno Alberts

Nucleus

Het derde grote gedeelte was de uitvoering van een compositie door Hans Timmermans, Nucleus genaamd. Alle geluidsfragmenten ervoor waren al eerder opgenomen in de studio, met name met gebruik van het eerdergenoemde onderdeel om kernspin (Nucleus) proeven mee te doen.

Het stuk werd over vier kanalen afgespeeld wat je de ervaring gaf van binnen in een atoom te zitten, met de sferen die om je heen draaiden en golven die om je heen alle kanten uitgingen. Een stuk wat rust gaf of zoals iemand die ik sprak die gewoon uit nieuwsgierigheid langs was gekomen en niet speciaal iets met elektronische muziek had, het zei: “Ik zou hier veel langer naar kunnen luisteren; het schept een bepaalde rust.” Het is een interessant gegeven dat je in geluid iets uit kan beelden wat anders alleen maar in zeer abstracte wiskunde gevangen kan worden, en daar schoonheid uit kan halen.

Verder stonden Roel Weerdenburg en Zenn Den Bass op de podia, met vernieuwende kijkjes in de keuken van de moderne analoge (hoewel daar ook stiekem meer en meer software in komt) modulaire systemen.

Primeur
Nog een primeur werd aangekondigd: de soldeerclub van Martijn Verhallen. Eens in de twee weken samenkomen, solderen, leren hoe je PCB’s (printed circuit board, printplaat) maakt, kennis en inspiratie uitwisselen.