EP release | KLANKGAT

aug, 2023

Gewoon Doen van Gewoon Johan is ongewoon
Je kan blijven hopen en dromen maar dromen worden pas werkelijkheid door gewoon te doen

De EP Gewoon Doen van Gewoon Johan – artiestennaam van Johan van Bommel – bestaat uit twee Nederlandstalige en twee Engelse nummers. En dat is nogal ongewoon en eigenlijk uniek in de pophistorie en zeer typerend voor deze eigenzinnige artiest uit Den Bosch.

Gewoon Doen

De EP Gewoon Doen werd op 27 juli uitgebracht en zorgde voor enthousiaste reacties. Wonderlijk genoeg repte niemand een woord over die tweetaligheid van dit debuut. Het is toch wel het eerste wat opvalt aan deze EP ook al heb je er nog geen noot van gehoord.

De conclusie luidt dan ook dat het om een unicum gaat. ‘Gewoon’ dus op de man af vragen hoe dat zit met die tweetaligheid, waarom hij hiervoor heeft gekozen. Johans antwoord was simpel.

“Ik kon het doen dus deed ik het gewoon, gewoon doen. Ik wilde altijd al werken in het Engels en die twee nummers zouden in het Nederlands behalve de taal heel anders zijn. En ook andersom. Ik had die vier nummers klaarliggen. Ik kon het doen gewoon. Talk to Me komt bij mij heel anders over dan Praat met Me.”

De EP

De EP begint met 0,0 (nul komma nul) en kan je beschouwen als een positief nihilistisch nummer.

We weten niks van dit superlijpe leven
Zo onbegrijpelijk en eindeloos, voor even
Helemaal voor ons, gratis gekregen
Dus doe je ding, welkom in het leven

0,0 We weten helemaal niks
We leven allemaal het leven, maar toch weten we niks

Van zichzelf zegt Johan dat hij helemaal niks weet van belasting, wonen of oorlog maar wel over dromen. En naar ons toe nodigt hij je uit om naar jezelf te kijken om zijn gedachtegang te snappen.

0,0 is alles wat ik weet
Meer dan genoeg en dat is goed

Eyes on the Road
Een regelrechte rocknummer, met een stevige beat die nergens afzwakt. En een oproep om je te houden aan het pad – the road – dat je voor jezelf hebt uitgestippeld. Met een lekkere gitaarsolo als toetje.

I keep my eyes on the road
You gotta keep your eyes on the road
We gotta keep our eyes on the road

I don’t wanna kill somebody
I just wanna love somebody
So Ik keep my eyes on the road

Weg Van Hier
Heel ver weg
Soms wil ik weg ik wil weg van hier
Weg van de toekomst, op naar plezier
Weg van het verleden, ik heb genoeg gestreden

Erg herkenbaar allemaal, wie heeft niet diezelfde verlangens om er even helemaal tussenuit te trekken? Geen gedoe aan je hoofd maar het is o zo moeilijk. Sterk nummer.

Talk to Me
Het laatste nummer begint met een fijne gitaarlick en invallende bass & drums. Zoals dat hoort bij een rocksong. Het is een bijna wanhopige oproep aan een geliefde om te gaan praten, een vrouw die het moeilijk met zichzelf heeft. En ook dat is een aloud terugkerend thema in de pophistorie.

Lois Simonse - cover art — Lois Simonse – cover art

De EP Gewoon Doen is tot stand gekomen in de studio’s van Studio Cube onder de kundige begeleiding van Frans de Visser die zorgde voor de opnames, inspelen van meerdere instrumenten, backing vocals, audioproductie, meedenken met teksten en de videoclip die in de maak is.

Johan werd verder begeleid door zangeres Hesther Ansems op Weg van Hier. Johan Kuiters (drums) en Tim Gout (bass) speelden mee in Talk to Me. Lois Simonse deed de cover art.

okt, 2019

Clittenband biedt knap uitgevoerd totaalprogramma
EP release De Smaak Van Verhalen geeft tips om je relatie nieuw leven in te blazen

Clittenband. Wat is het? Kleinkunst, nederpop, woordkunst, satire, muziektheater, cabaret, vaudeville, variété. Het is eigenlijk een beetje van alles bij elkaar, bedenk je na een klein uur als de show is afgelopen. De release van de EP De Smaak Van Verhalen is in ieder geval niet standaard met een Noortje Dupont die de show draagt.

EP Release Clittenband

De EP release in Willem Twee Toonzaal begint klokslag 21.00 uur. Het is dus zaak om er op tijd te zijn op straffe dat je niet meer binnen mag komen.

In de in rood gehulde Toonzaal wacht je een soort tableau vivant maar dan de moderne variant ervan. Achter een kleine tafel pal bij het podium zitten Aya Dupont en Hannah Schuur. Noortje Dupont staat wat verderop achter een microfoonstandaard.

Op het podium staan drie musici en zijn er props voor de komende show uitgestald. De performers hebben allemaal een donkere zonnebril op en zwijgen in alle talen. Beetje een sinistere sfeer die haar uitwerking niet mist. Iedereen is stil of praat zacht.

De klok slaat negen en het licht wordt gedimd. Noortje begint aan een solo van het nummer Waarschijnlijk waarmee de EP begint en dat ook op single is verschenen. Altijd leuk zo’n unplugged uitvoering want teksten komen duidelijker over.

Toonzaal

Na de solo komt Noortje bij Aya en Hannah zitten. Een man met hoge zwarte hoed op komt aan de tafel staan en schenkt rode wijn in. Noortje begint een praatje met een vrouw die op de eerste rij zit. Of mevrouw wist waar ze moest zijn? En dat de EP release in de Toonzaal plaatsvindt en niet in de Willem Twee? De toon van het gesprek is ietwat vinnig, een milde vorm van verhoortechnieken. Typisch Clittenband.

Na dit praatje volgt Woorden, het tweede nummer van de EP. Hannah strijkt met een lepel over een wasbord, Aya speelt op een Yamaha reface synthesizer en Noortje zingt en tokkelt op haar gitaar. De Smaak Van Verhalen smaakt naar wijn en andermans woorden. Na dit lied staan de drie bandleden op en lopen het podium op. De intro is afgerond, de show begint.

Hoe houd je je relatie in leven?

Liefde, relaties, dating, sex, galanterie, avontuur en andere dingen om je relatie spannend te houden. Hannah somt achter haar drumstel een waslijst aan tips op als je relatie in een afdruiprek is beland. Die tips gelden meer voor mannen dan hun eega’s. In het nummer Uit Je Bed is de relatie in ieder geval nog springlevend.

De man met de hoge hoed blijkt de pianist te zijn, een percussionist vult de ritmesectie aan, een tweede gitarist en backing vocalist maken de sound van Clittenband compleet. De show begint te wervelen en de zusjes Dupont doen een komische variété-dans, terwijl zij de kersttraditional Jingle Bells Rock zingen. Het publiek geniet en lacht om deze vaudeville opvoering.

Naast nummers uit de nieuwe EP speelt de band ook Kom je Mee van het debuutalbum Lavendelavendel. In dat nummer zingt Noortje over een nogal getroebleerde verhouding. Ook dat is de kracht in de verhalen die Clittenband vertelt Ze worden niet standaard verwoord.

Het is al moeilijk genoeg om in het Nederlands woorden te vinden met een mooie klankkleur die ook nog een goed verhaal te vertellen hebben.

#Landschapsporno van Clittenband

Voordat het nummer #Landschapsporno begint, komen twee danseressen aan weerszijden van het podium staan. Ze dansen alleen bij de ritmische gedeelten van het nummer. #Landschapsporno wordt door Spotify aangemerkt als explicit. Ik heb echter geen aanstootgevende taal in het nummer kunnen ontdekken.

De voorstelling eindigt met het nummer Waarschijnlijk, nu met de voltallige band. Het is een sterk nummer en terecht dat het op single is getrokken.

Next level
Clittenband doet een poging het Nederlandstalige lied tot een next level te brengen en is daar met de nieuwe EP in geslaagd. De Smaak Van Verhalen is gericht op tekst met alle bijkomende woordspelingen waar Clittenband patent op heeft. De Willem Twee Toonzaal locatie is goed gekozen. Hier luistert het publiek met aandacht naar de teksten van Noortje Dupont.

Met dank aan Jaap Joris Super Formosa Photography voor de foto’s.

dec, 2018

EP Waves betekent coming of age Anne van Damme
Betere songs en het zoeken naar identiteit

De release van Waves vond plaats in Willem Twee Hangop. De Bossche singer/songwriter Anne van Damme wilde de release van haar nieuwe EP daar vieren in het bijzijn van een select gezelschap. Dat bestond zaterdagavond 15 december uit familie, vrienden en speciale gasten. Die intieme sfeer voelde warm en aangenaam aan, hoewel Anne bekende toch wat gespannen te zijn geweest. Die spanning viel pas na het spelen van een aantal nummers van haar af.

Waves & June

Deze release van Waves was in twee stukken verdeeld. In het voorprogramma stond Sylvia Aimee als support act aangekondigd. Deze 22-jarige singer/songwriter laat zich graag door moderne country coryfeeën als Taylor Swift inspireren. Zelf is zij naar Nashville, Tennessee, getogen om daar de single Cry With Me op te nemen.

Sylvia zingt onberispelijk American-English. Meestal treedt zij met een band op. Voor deze gelegenheid deed zij het solo. Sylvia heeft een zuivere en krachtige stem met nèt dat beetje nasale timbre dat van een zangeres een country-zangeres maakt. Zelfs een cover van de hit Baby One More Time van Britney Spears werd geheel ondergedompeld in een country bad.

Na de pauze was het aan onze gastvrouw om haar nieuwe album Waves live te presenteren. Alvorens aan Waves te beginnen zong Anne nummers van haar eerste EP June. Anne vertelde dat haar producent voorstelde om de CD Waves met het nummer Full te openen. Zij liet zich overtuigen. “Full is een klein nummer,” zei Anne. Inderdaad, een sober – bijna kaal – nummer over een vrouw die zegt dat haar hoofd overvol zit en dat er niets meer bij kan: ‘I don’t want you in my head anymore’.
Een ander puik nummer is Shake, zeg maar een akoestisch punk nummer dat vraagt om een live uitvoering met een stevige band. Het titelnummer Waves werd als voorlaatste gezongen en gaat over het vinden van je identiteit, hét thema van deze CD. Na afloop van de live presentatie had ik een kort gesprek met Anne.

Deze slideshow vereist JavaScript.

KLANKGAT: Wat is het verschil tussen June en Waves?
Anne van Damme: June was erg veel liefdesliedjes, over relaties van mij met iemand en Waves gaat veel meer over mij, mijn belevingswereld. De zoektocht naar wie ik wil zijn. En los daarvan, van die thematiek, vind ik het ook betere liedjes. Ik zie dat ik beter ben gaan schrijven, beter ben gaan zingen.

Waves ligt dus niet in het verlengde van June, is meer een doorgroei van, een coming of age?
Ja, er zit zeker een stuk van volwassen worden in.

Was je het een beetje beu om liefdesliedjes te schrijven?
Nou, het is meer dat het een stuk minder speelde. Dat komt omdat mijn relatie nu veel stabieler is en ook omdat ik beter snap wie ik ben. Dat is eigenlijk hét thema: Wie ben ik uiteindelijk zelf?

Waves gaat over het vinden van een balans. Zie je dat in psychologische zin of meer in muzikale zin?
Euhm, allebei. Dat kan ik niet los zien. Je moet het zo zien. Toen ik schreef voor June, zat ik nog op school. De nummers voor Waves heb ik het afgelopen jaar geschreven. Ik heb nu ook de discipline om te gaan zitten en te schrijven en aan de nummers te schaven. Het is allebei, psyche en het schrijven van liedjes.

Wat zijn de concrete plannen voor de komende tijd?
Nou, wat er nu zeker gaat komen, is dat ik heel veel wil spelen, mét de nieuwe liedjes omdat ik denk dat ik in mijn live-performance ben gegroeid en dat graag wil laten zien. En een van mijn doelen is, dat mensen voor mijn naam een kaartje gaan kopen.

Wi je spelen in settings zoals Willem Twee Hangop? Vind je dat ideaal, maximaal zo’n zestig man?
Ja, dat je echt kan zien wie er in de zaal zit en dat ze allemaal aandachtig naar je zitten te luisteren.

Ver vooruitlopend op de feiten kan je stellen dat Waves een scharnier album zal blijken te zijn in de carrière van Anne van Damme. Met deze nieuwe EP tekent zich de wasdom van Anne duidelijk af ten opzichte van haar eerste EP, June. En aangezien Anne’s progressie en professionaliteit niet stopt bij Waves, belooft dat veel goeds voor de toekomst. Waves en June zijn te beluisteren op Spotify

dec, 2018

Papajahkur brengt debuut-EP uit
Ska met een beetje country: een originele, maar ook lastige combinatie

Papajahkur is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een vaste waarde in het Bossche livecircuit. Er zijn weinig podia waar de lokale skarockband niet heeft gespeeld, en bij de afgelopen editie van de Bossche Band Battle schopten ze het tot de halve finale. Dat de band het live goed doet is niet verrassend, want de feestelijke skarock werkt ontzettend aanstekelijk. 23 november brachten ze hun eerste (naamloze) EP uit. Een goede eerste plaat, maar de potentie van hun liveshows wordt niet helemaal ingewisseld.

Op de swingende skanummers hoor je Papajahkur zoals je ze kent en het liefst hoort: uptempo, dansbaar en oprecht. Het countrynummer Country Girl valt tussen de ska een beetje uit de toon en overtuigt niet helemaal. Op een 12 minuten durende EP van vier nummers is dat jammer. Overigens hoeft Papajahkur de country niet helemaal links te laten liggen. Het meest interessante nummer is Between Jobs, waar een typisch skaritme gecombineerd wordt met een countrygitaartje. Dat werkt verrassend goed, en het is een combinatie die je niet vaak hoort. Morgen (11 december) verschijnt overigens de bijbehorende clip, dus check die zeker!

De combinatie van ska en country is een lastige, maar ook eentje met potentie, zo blijkt op de eerste EP van Papajahkur.

Foto’s: KLANKGAT (omslagfoto) en Janne Timmermans

sep, 2017

Clint Eastbird dikke EP release in Plein 79
EP Everything in This Neighbourhood

Clint Eastbird release EP ‘Everything In This Neighbourhood’ in Plein, Den Bosch. Genre: Indiepop, Alternatief
Plein 79 stond zaterdag 23 september echt helemaal vol. De band kwam op en er was meteen veel gejuich. Met een dromerige arpeggio op gitaar werd een sfeer geschept. De band bestaat uit een drummer, bassist, gitarist, toetsenist en zanger/frontman Djurre van Dijck. Er stond een gitaar voor hem klaar. Er was nog geen zang in het nummer, maar je zag Djurre opgaan in de muziek. Daarin merkte je gemeendheid en dat zie ik graag terug in muziek.

Muzikaal sterk
Gedurende de eerste nummers valt het me meteen op dat de drummer, Liam Gruijters, onwijs goed is. De drumstijl bevat erg veel fills, variërend van korte supersnelle sneaky tikjes met veel hi-hats tot luidere fills en opbouw met de tonnen, alles continu strak. ‘Thanks jullie zijn nu al fucking master.. nu wij nog.’ Zegt Djurre door de microfoon na een enthousiast applaus te hebben ontvangen.

Clint Eastbird dikke EP release in Plein 79 — EP release in Plein 79

Djurre pakt zijn gitaar en neemt de akkoorden over, waardoor de gitarist een lekkere solo kan spelen. De drummer werkt ondertussen aan een opbouw waarin de gitaar meegaat. Het wordt steeds verder opgebouwd en krijgt een soort psychedelische vibe, terwijl het tempo versnelt en met een goeie eindknal komt het nummer ten einde. Het publiek is hier duidelijk enthousiast over, te merken aan het luide applaus en gejuich. Terecht want muzikaal is de band duidelijk sterk.

Stage death
Omstemmen kan wel eens voor een zogenaamde ‘stage death’ zorgen, waarbij een band door een te lange stilte de aandacht van het publiek verliest. Dit wordt goed voorkomen doordat de toetsenist sfeer blijft behouden door rustig wat noten te spelen. Dit getuigt van veel ervaring in optredens en goed voorbereid zijn. Er wordt een kort praatje gehouden, waaruit blijkt dat er hard is toegewerkt naar dit moment.
Tijdens het nummer Long Ago valt het me op hoe strak de gitaar gebruikt wordt. Arpeggio’s in verschillende grepen vullen een groot deel van het nummer. De afwezigheid van de gitaar in delen van het nummer, versterken de momenten met gitaar. Ook tijdens andere nummers weet de gitarist precies wanneer hij welk geluid wil hebben en welke manier van aanslaan hij daarbij gebruikt.

Djurre vertelt dat het volgende nummer Come On hem dierbaar is, waardoor de aandacht van het publiek weer wat intensiever is en enthousiast reageert. Het nummer ‘This Times’ deed me door de zang denken aan een sixties sound, maar de instrumenten gaven er een hedendaagse twist aan. Er volgt een psychedelische, elektronische opbouw en Djurre beweegt op zijn eigen manier over het podium. Het is een interessante twist die aandacht vasthoudt.

Toegift
Als hij het podium af springt en zich met vaart door het publiek wurmt, wordt deze aandacht versterkt. Hij verlaat de zaal door een deur achter het podium en de band maakt er een eind aan en verlaat ook de zaal. De zaal joelt om een toegift met de klassieke ‘we want more’. Onder geapplaudisseer komt de band terug. Iedereen wordt bedankt door Djurre, in het bijzonder de mensen die aan de EP hebben meegewerkt.

De laatste twee nummers zijn in mijn ogen de meest feestelijke. Na het eerste nummer volgde weer een vette psychedelische opbouw die overliep in het laatste nummer Ships. Hierbij merkte je dat alle laatste energie eruit werd gegooid, vooral in de expressie van de zang. Gaaf eind.

In de zaal hangt veel liefde, respect en bewondering. Veel mensen gaan langs de merchandise, waar de kersverse EP te koop is, voor elk bedrag dat de fan ervoor wil geven. De bandleden mengen zich tussen het publiek en signeren de EP’s. Ik ben zeer verrast door niet alleen het muzikale niveau van de band, maar ook de professionele aanpak. Het is zeker niet de laatste keer dat ik ze live gezien heb. Van Clint Eastbird ga je nog meer horen.

Foto’s: Aya Dupont