Gewoon Johan presenteerde de release van de nieuwe videoclip Love Bytes in Pixel-Arcade aan de Tramkade. De release werd zeer toepasselijk op Valentijnsdag, de dag van de Liefde, gehouden. Love Bytes gaat over de mega overload aan reels, apps, tweets en likes die online staan en hoe dat kan leiden tot afstomping.
Love Bytes
Pixel-Arcade is een klein paradijs voor zowel gamers van het eerste uur als hun nazaten. De locatie voor deze release van Love Bytes is natuurlijk perfect. Johan van Bommel aka Gewoon Johan is de gastheer van de avond. Hij vertelt hoe de clip tot stand is gekomen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Franky Zero, de artiestennaam van Frans Ouwerkerk, liep met een concept rond met de naam Love Bytes. Franky wilde dat jonge artiesten zijn idee gingen uitvoeren en kwam daarvoor terecht bij Frans de Visser van Studio Cube. Frans op zijn beurt betrok Gewoon Johan bij het project. Samen met Johan zette hij de teksten om. Frans produceerde het nummer verder nadat Franky Zero met zijn eerste versie kwam. De Visser voegde instrumenten toe en bracht een duidelijk refrein/hook in het nummer aan. Daarnaast zette hij het op beeld en zorgde voor de editing. Een deel van de opnames vond plaats in Pixel-Arcade.
De release werd feestelijk gevierd met een Love Event. De avond werd gevuld met korte optredens van Romeo, Thirza de Koning, Gewoon Johan & zangeres Tacani en Niels Coopmans aka Nelis.
Singer-songwriter Romeo trapte de avond af met twee liedjes die hij op gitaar begeleidde. De liefde was vanzelfsprekend hét thema. Dat was ook het geval bij zangeres Thirza de Koning, alleen pakte zij het stukken lichtvoetiger op zoals te horen in haar fictieve relatie met tv-bioloog Freek Vonk en het hele grappige nummer Kale Mannen. Voor dit Love Event had zij zich geheel in roze gehuld.
Maar het wachten was toch echt op de première van de videoclip. Die stond gepland op exact 21:00 uur. Helemaal passend in het beeld werd de clip vertoond op het beeldscherm van een dance speelautomaat, zoiets als de videogame Just Dance maar dan in ouderwets hardware, hieronder te zien met presentator Leo Valentino.
Na de presentatie met ovatie ontvangen bedankte Johan iedereen die bij heeft gedragen aan de totstandkoming van de clip waar hard aan is gewerkt. Daarna gaf ie een krachtige act weg met elektrische gitaar. Het was een mix van bluesrock met rap. Uit het publiek – jammen werd sterk aangemoedigd deze avond – stapte zangeres Tacani naar voren en gaf samen met Johan nog wat nummers weg.
Als laatste op de setlist stond Niels Coopmans aka Nelis geprogrammeerd. Deze artiest uit Nijmegen beweegt zich tussen zang, rap en spoken word. Nelis is een humoristisch-melige entertainer en weet het publiek mee te krijgen met zijn onnavolgbaar verrassende liedjes.
Een geslaagd Love Event met een uitgesproken en gemêleerd publiek vrolijkte deze Valentijnsdag op geheel eigen wijze op. Pixel-Arcade is een verrassende locatie en lof aan Frans de Visser en Johan van Bommel die alle puzzelstukjes bij elkaar brachten.
Johnny’s Adventures (2020) is het verhaal van small town hero Johnny, muzikaal omgezet door Richard van der Weg op basgitaar, Erik Dera op drums, Victor van den Heuvel op gitaar en Frans de Visser, zang, gitarist en tevens verteller van Johnny’s Adventures. Zaterdagmiddag 16 april trad de band op in Huis73 aan de Hinthamerstraat.
Johnny’s Adventures
Deze slideshow vereist JavaScript.
In de grote hal van Huis73 met horeca is in de verste hoek een passend podium geplaatst. Voor matinees is die plek zeer geschikt. Op deze zonnige zaterdagmiddag is de opkomst goed te noemen. Dat heeft waarschijnlijk alles te maken met de oproepen van Frans de Visser op diverse sociale media.
Het verhaal
Richard van der Weg en Frans de Visser
Johnny’s Adventures gaat over een small town hero, Johnny geheten. Zo’n figuur heeft iedereen wel in zijn vrienden- en kennissenkring. Met grootse verhalen op verjaardagen en ’the king in town, a king without a crown’. Tussen de nummers door vertelt Frans over Johnny’s avonturen. Frans bewondert de stoere Johnny die goed schijnt te liggen bij de vrouwen. Die zo sterk is als een beer. Ja, hij worstelt zelfs met leeuwen.
De band begint met een instrumentele versie van het jazzy You Left, een lekker in het gehoor klinkend nummer met daarop volgend Intro waarin Frans aan zijn verhaal begint wie Johnny is en wat hij doet. De band houdt de volgorde van het album Johnny’s Adventures niet helemaal aan.
Erik Dera en Victor van den Heuvel
Na het intro volgt Friend of a Friend, een popsong met aan het eind stevige gitaarsolo’s. Hierna Mr. J dat niet op het album staat. Dan het rustige nummer Keep on Whistling dat zoals te verwachten, begint met fluiten. Ik ben daar zelf niet zo’n liefhebber van. You Left is een gedragen, sfeervol nummer dat zomaar een track hadden kunnen zijn van een David Lynch film. Bij dit nummer mis ik de keyboards van Gijs Vugts.
Het is me niet duidelijk of Gijs is ingeruild voor de gitarist Victor van den Heuvel of dat het een tijdelijke verandering betreft. Door de komst van Victor is wel de klassieke samenstelling van een popbandje ontstaan; twee gitaristen, bassist en drummer.
Who are You gaat over wie je eigenlijk bent. Frans probeert met het publiek tot een muzikale interactie te komen die niet echt uit de verf komt. Wel een typisch lied dat balanceert tussen jazz en pop. De show nadert zijn einde met het King of My Own Town. De stad van Johnny is in verval en hij besluit om in te grijpen. Luister zelf maar:
Het laatste nummer is Complaining, een klassieke rocknummer waarop je kunt jiven en zo eindigt het verhaal van Johnny. Een mix van muziekstijlen en vertellingen, een live- en audioshow tegelijkertijd. Frans de Visser en zijn crew hebben al verscheidene keren opgetreden en komen steeds beter in hun spel en verhaal.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Met de komst van gitarist Victor van den Heuvel is er meer power bijgekomen. Drummer Erik Dera speelt beheerst, houdt rekening met de entourage van Huis73. Hij wordt gesteund door bassist Richard van der Weg. Samen zijn ze verantwoordelijk voor de beat. En Frans? Frans is de frontman die ervoor moet zorgen dat het verhaal van Johnny’s Adventures meeslepend wordt gebracht.
Deze show heeft raakvlakken met kleinkunst. De vertellingen zijn in het Nederlands, de songteksten in het Engels en dat zou misschien anders kunnen.
Dr. Robinson, artiestennaam van Robin van Dongen, is naast één van de bekendste dj’s van Den Bosch drummer en producer. Hij drumt al wat jaartjes aan de weg en daarom is het eigenlijk bijzonder dat hij nog geen release uit zijn rack heeft getoverd. Daar komt snel verandering in. Op vrijdag 14 mei brengt Dr. Robinson zijn eerste single Make Your Chest But Wet (#makeyourchestbutwet) op Spotify uit. Dat gebeurt via een livestream op Facebook en Twitch.
Interview met Dr. Robinson
Dr. Robinson – Make Your Chest But Wet
KLANKGAT: Vrijdag 14 mei is er een heuglijk feit te vieren namelijk de release van jouw eerste single, de eerste officiële single. Vertel er wat over. Dr. Robinson: Ik wou graag een liedje maken waarmee ik mijn live-shows mee kan openen. Een soort van aandachtstrekker die meteen het publiek opzweept en waarmee ik ze kan laten meedoen aan een vraag en antwoord van “Zijn jullie er klaar voor? Maak je borst maar nat”. Dat is het eigenlijk.
Make Your Chest But Wet?
Dat is voor de grap letterlijk uit het Engels vertaald.
This mouse will have a tail, bijvoorbeeld.
Ja, of net zoals uit die reclame You’re standing for pole. Het zijn grapjes die alleen voor Nederlanders werken. Ik wou graag een Engelse tekst, dat vind ik cooler. En ik dacht, ik doe er een geintje in.
Het project is een beetje gaan rollen toen Stan Dekker – een vriend van mij – vanuit zijn studie Management en Organisaties een opdracht kreeg. Hij moest een artiest scouten en daarmee een release plannen. Voor mij was dat net het zetje dat ik nodig had. Ik had wel mijn eigen muziek, maar wist niet wat ik ermee aan moest. Stan zei: “Laat maar horen dan gaan we het gewoon uitbrengen.” En zo is het een beetje gekomen.
Studio Cube
masteren & mixen bij Studio CUBE
Dr. Robinson huurde Studio CUBE (Rossum, Gld) in om het nummer af te mixen en te masteren. Hij belde Frans de Visser van studio CUBE op, dat hij op korte termijn een master nodig had. Frans zei daarop dat hij alles moest opsturen. Met zijn tweeën hebben ze het nummer binnen een dag gemixed en paar dagen later hebben Frans en het studioteam het nummer gemastered.
Als ik het goed begrijp dan is het nummer een soort warming up voor de show die daarop volgt?
livestream
Ja, ja. Op 14 mei, de dag van de release komt de single op Spotify en dan geef ik ’s avonds om negen uur een optreden, een livestream. Dat is een livestream van een eerder opgenomen optreden, maar dat is een detail.
Voor het publiek is het volgende belangrijk: op 14 mei treed ik op in een grote studio bij Unlimited en daar doe ik het nummer meteen ook gewoon live zoals ik dat in mijn drumshow ga doen vanaf nu. Want ik heb een unieke manier om mijn muziek ten gehoor te brengen met mijn elektronische drumshow. En op het einde van de livestream presenteer ik de première van de videoclip. Dus voor de kijker zie je eerst mijn livestream gevolgd door de videoclip op Youtube.
Dr. Robinson heeft een brede muzieksmaak maar speciaal voor deze release is het een rap, hiphop-achtige set opener vooral bedoeld om het publiek op te zwepen. “De show start in een laag BPM (beats per minute) – 100 BPM, in tempo wordt het alleen maar sneller, alsmaar heftiger.”
A warned man counts for two…
De LIVESTREAM is op vrijdag 14 mei om 21:00 uur te zien op Facebook en Twitch.
De audiostream is te vinden op iTunes en Spotify en de videoclip op Youtube.
Wat is het verhaal van Johnny’s Adventures, de gelijknamige naam van de band? Gaat het over opgroeien en het zoeken van een levensdoel? Is het een autobiografisch verhaal van anger/gitarist Frans de Visser? Zijn vader zei hem altijd ‘wat er ook gebeurt altijd blijven fluiten’.
Johnny’s Adventures
Johnny s Adventures
Het album begint met het nummer Friend of a Friend, wat voor de luisteraar een fijn welkom is. Een toegankelijk tempo met aangename sound en melodie van de bas laten je rustig binnenkomen in de wereld van Johnny’s Adventures. Johnny is het hoofdpersonage, zoals de naam van de band je al deed vermoeden. Tekstueel herken je al snel alledaagsheid terug met maatschappijkritische vleugjes.
‘Sitting in a room staring at the wall, avoiding conversation’. ‘New gadgets I don’t care at all. What a fed up nation’, is dan ook één van de zinnen die het nummer goed schetst. Op de small talk met vrienden van vrienden, buren van buren en vage kennissen is Johnny’s antwoord in de bridge te vinden: ‘If you don’t care, just don’t ask. I’m fully aware you’re wearing a mask’.
het album Johnny’s Adventures
Het nummer bouwt geleidelijk op en wordt steviger en aangenamer en heeft als kers op de taart een spetterende gitaarsolo. Hiervan is zowel de sound en de phrasing tot in de puntjes uitgewerkt.
Opvolgend is het nummer Keep On Whistling dat getypeerd wordt door een fluitmelodie en een soort western sound. Het klinkt wat minder spannend, maar het vertelt veel over Johnny en zijn avontuur. Ook getuigt het van veelzijdigheid, wat een merk wordt voor dit album. Een avontuur bestaat niet alleen uit pieken, maar ook uit dalen. Zo wisselen de sounds, tempo’s en stemmingen elkaar op een fijne manier af gedurende het album.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Na You Left word je weer op gelift door een vrolijk en dansbaar Who Are You dat over het spel Wie Is Het? gaat. Als je goed luistert hoor je in de opname ook de kaartjes van het bekende één tegen één gezelschapsspel omvallen, op de maat. Dit terwijl de de namen geraden worden in het nummer. En wie het is? Dat kan er maar één zijn natuurlijk. Creatief is dit een geweldig gevonden nummer.
In het langzame King Of My Own Town wordt het verhaal van Johnny’s Adventures zowel verteld als gezongen, weer in een western country stijl. Het lijkt te gaan over iemand die zich de koning van zijn stad voelt, erachter komt dat hij het niet is, of eigenlijk toch wel weer.
Hierna sluit het album af met Complaining. Hiermee gaat het tempo weer omhoog en krijg je vooral met funky (jazzy/rock and roll) gitaarslagjes en lekkere orgelsolo’s te maken. Los van de aangename sound van het nummer, is het verbeeldend ook vermakelijk.
Vertellende manier
Zo kun je het helemaal voor je zien hoe Johnny zijn spullen kwijt is op het vliegveld, door de vertellende manier van zingen die we vaker horen in het album. Het is een vrolijke afsluiter met een leuk gevonden onderwerp. Samengevat biedt dit kleine album toch het maximale voor haar formaat. Minpunten zijn er eigenlijk niet. Als je dan écht iets moet noemen kun je het hebben over de Engelse uitspraak in King of My Own Town. Verder kent het album alleen maar pluspunten met Friend of a Friend, Who Are You en Complaining als mijn favoriete hoogtepunten.
de band
De songteksten zijn makkelijk te volgen en toch erg creatief gevonden. Ze blijven, net als bepaalde gitaarlijntjes of basloopjes, lekker hangen. De drums zijn te danken aan Erik Dera, die de vaste lezer kent van Instant Matter. Richard van der Weg zorgt voor de baspartijen en Gijs Vugts kun je achter de toetsen vinden. Frans de Visser is de gitarist, zanger én verteller van Johnny’s Adventures.
Frans heeft de opname en productie verzorgd in Studio Cube, waar zijn collega Arthur Theunissen de mastering van het mini album in handen had. Frans de Visser kennen we ook als organisator van de Bossche Band Battle. Johnny’s Adventures is een grote aanwinst voor het Bossche muzieklandschap. Laat het avontuur maar komen.
Johnny’s Adventures
Richard van der Weg – bas
Erik Dera – drums
Gijs Vugts – toetsen
Frans de Visser – zang, gitaar en verteller van Johnny’s Adventures
In café De Vaart aan de Tramkade kwam al snel een vervolg op het nu al roemruchte Bye, bye corona concert van 1 juni met Gaping Moles in de hoofdrol. Zondag 7 juni traden Johnny’s Adventures en Paperday op, zowel live als gestreamd met de app Twitch.
Johnny’s Adventures & Paperday
Johnnys Adventures
KLANKGAT was zowel live als stream aanwezig. Fotograaf Jane Duursma zat aan een tafeltje bij de Brouwers en thuis aan de buis keek een redactielid op een 27-inch desktop beeldscherm naar de twee concerten en een korte pauzefilm van Charlie Chaplin.
Jane heeft het naar haar zin. De sfeer is erg gezellig en zo aan een tafeltje zitten, roept de sfeer op van een ondergrondse jazz club, noteert ze op Whatsapp. Het volume is ook top, beter afgesteld dan vóór corona. Jane hoeft geen oordopjes te gebruiken. Alles prima daar bij de Bossche Brouwers.
Paperday
Hoe anders is de thuis-situatie. De stream op het 27-inch beeldscherm is ondermaats qua beeld en geluid. Er is slechts één camera standpunt wat ook niet echt helpt om kijkers lang aan je te binden. Verder lopen beeld en geluid niet synchroon. Kortom, hier zijn bij eventuele vervolgen veel punten te halen voor de Bossche Brouwers.
Koning van zijn stad
vlnr. Gijs Vugts en Frans de Visser
Johnny’s Adventures is het muzikale epos van een small town hero, Johnny geheten. Iedereen kent wel zo’n figuur. De grootste verhalen op verjaardagen en de koning van zijn stad. Frans de Visser vertelt tussen de nummers door over Johnny’s avonturen. De band speelt met de helft van de normale bezetting op het Brouwers podium. Gijs Vugts op toetsen en Frans de Visser op gitaar en zang. In totaal spelen ze acht nummers, onder meer Friend Of A Friend, Be Like You, Complaining en California Dreaming een cover van The Mamas & the Papas. Binnenkort komt een LP uit.
Paperday
Danny en Thijs
Britpop en/of Indiepop, what’s in a name? Aanstekelijke popmuziek, dát krijgen we vanavond te horen van deze Bossche band. Geen flauwe ballads, maar een achttal energieke songs met nadruk op het gitaarwerk. Af en toe een tikkie vals in de harmony, maar dat kan de pret niet drukken. Het wordt een akoestische sessie. Danny en Thijs Schnater halen de Philicorda en akoestische gitaar van stal en spelen aangepaste versies van Paperday nummers, zoals Candy Bar, Waistland, Don’t Stop Chasing (single), Take It Easy On Me en Shoreline. Ook van deze band kunnen we snel een release verwachten.
Op zaterdag 20 juni treedt Paperday op in de Groene Engel, in Oss. “Paperday komt dan met voltallige bezetting,” zegt Danny. Waarom wel in Oss en niet hier in Den Bosch?
Zo’n anderhalve meter zijn we van elkaar verwijderd in de anderhalve meter-samenleving. Ver genoeg om virusdruppels tussen onze voeten te doen belanden. Alleen, hoe doen we dat straks bij concerten als die weer mogen plaatsvinden? Misschien houd jij je wel aan die anderhalve meter, maar doen anderen dat ook?
Bossche Band Battle
Frans de Visser – Bossche Band Battle 2018
Frans de Visser van Studio Cube en organisator van de Bossche Band Battle (BBB) bracht deze week het bericht uit dat er in 2020 geen battle zal plaatsvinden. In 2021 gaat een ‘spetterende editie’ van start. Het komt niet echt als een verrassing, dit nieuws. Maar het drukt je maar eens weer op de consequenties van de anderhalve meter-samenleving.
Clittenband BBB 2018
Frans zag de bui al hangen en koos eieren voor zijn geld. Anderhalve meter van elkaar staan in de Bossche podia. Hoeveel mensen kunnen die zalen behappen? Te weinig gezien de grootte van de meeste podia, met uitzondering van de Grote Zaal van Willem Twee poppodium waar de finale van de BBB plaatsvindt. Te weinig volk om een goede sfeer in voorrondes van de Bossche Band battle te krijgen, lijkt mij.
Festivalloze zomer
Deze slideshow vereist JavaScript.
Evenementen zijn tot 1 september verboden. Voor de situatie in Den Bosch betekent dat geen Jazz in Duketown, geen Theaterfestival Boulevard, geen Effect festival. 2020 kan sowieso voor de evenementenbranche als verloren beschouwd worden.
Popronde 2017 Bonte Palet
Als alles loopt zoals we dat onszelf toewensen dan zou het kunnen zijn dat de podia hun deuren in september weer kunnen openen met inachtneming van die anderhalve meter. De eerste grote uitdaging c.q. test wordt Popronde dat op vrijdag 9 oktober Den Bosch aandoet. Het rondtrekkend muziekfestival heeft dan al zes andere steden zoals Nijmegen en Groningen aangedaan.
Daar zal alvast lering uit getrokken worden, maar ik zie niet in hoe de organisatie kleine locaties wil betrekken in de programmering als zinvolle podia. De foto’s spreken voor zich. En dan komt nog het November Music festival dat van 5 tot en met 15 november staat gepland. En niet vergeten, het 54ste International Vocal Competition ‘s-Hertogenbosch dat van 28 november tot 6 december duurt.
Popronde 2018 Bonte Palet
Het stemt allemaal tot nadenken, hoe die anderhalve meter-samenleving in te vullen. Het wachten is op een verlossend vaccin. Misschien moeten we ons tevreden stellen met mini concerten, unplugged, akoestisch. Uitgaan en de duimstok hanteren gaan niet samen.
De Baby Boomers zijn in ieder geval de pineut. Zij horen tot de risicogroep. Die generatie gaat concerten mijden ondanks de forever young lijfspreuk.
Het project IkBand bestaat al enkele jaren, en elk jaar is het weer een succes.Jonge muzikanten, beginnend of al ervaren, delen vanavond het podium in Plein 79, kortweg P79. Sommige van hen, hebben nog nooit op een podium gestaan, of zelfs nog nooit met andere muzikanten samengespeeld, voordat zij meededen aan IkBand. Gedurende het project hebben zij dit jaar coaching gekregen van Anne van Damme, Frans de Visser en Mathijs Leeuwis. In een aantal maanden tijd is er binnen de muren van Babel (voorheen Muzerije) hard gewerkt in de repetitieruimtes, om vanaf de bodem te werken naar deze echte bandavond.
B4U
B4U
De band die de avond aftrapt heet B4U, en bevat de jongste deelneemster. Ze speelt akoestische gitaar, en dat meteen vijf nummers lang. De nummers waarvoor de band heeft gekozen zijn onder andere ‘Summer of 69’ van Bryan Adams en ‘Zombie’ van The Cranberries. Wat vooral opvalt is dat de zang erg zuiver is, de nummers lijken zelfs best veel op het origineel, mede doordat de bandleden samen ook strak spelen.
Pink Lemonade
Pink Lemonade
Pink Lemonade mag als tweede. Gitariste Jaimy zegt: ‘We heten Pink Lemonade, en ja we zijn niet zo heel creatief want dit eerste nummer heet ook Pink Lemonade’. Maar juist deze band vind ik creatief, omdat zij niet voor de standaard covers kiezen. Ik heb dan ook moeten opzoeken dat het origineel van The Wombats is. Het tweede nummer heet Bear Claws en is van The Academic.
Pink Lemonade geen standaard covers
Wel zijn er bij de band wat zenuwen te merken die eigenlijk niet nodig zijn, want het ging erg goed. Met name de zang was weer zeer prima.
Shudap!
Shudap! met Barbara
Deze band heeft haar naam te danken aan het feit dat er nogal veel gepraat werd tijdens de repetities. Zangeres Barbara opent sterk tijdens het eerste nummer I Love Rock ’n Roll van Joan Jett. Ook opvallend is de gitaarsound, die precies bij het nummer past. Daar is duidelijk over nagedacht en tilt de band naar een hoger niveau. Ook het geluid van de basgitaar klinkt lekker vol. De band staat goed en krijgt het publiek ook nog eens mee tijdens een klapmoment.
Tussendoor
Tussen de optredens door wordt er natuurlijk altijd even omgebouwd. Grote complimenten naar de coaches, want dit ging verrassend vlot. Ik sprak Roos Bertens even, de jongedame die het project IkBand ooit heeft bedacht tijdens haar stage bij Babel.
Shudap! klapmoment
“Ik ben zeker trots, het is altijd leuk om te zien wat voor succes het steeds weer is. En waar het vooral om gaat is de ervaring die deelnemers hier opdoen, en de kennis en de passie de ze kunnen delen door elkaar op deze manier te leren kennen. Het is ook heel tof om te zien dat sommige bands echt doorgaan, of weer nieuwe bands vormen of vrienden overhouden aan het project,” vertelt Roos.
Milan Brokken, toetsenist uit de eerste band B4U spreek ik ook even. Ik vraag hem naar wat hem het meeste is bijgebleven van het project, of waar hij het meeste van geleerd heeft. ‘Eigenlijk alles, gewoon alles. Het hele project’ is zijn antwoord na even nadenken.
Jack, Shag & de Vloeitjes
Jack, Shag & de Vloeitjes
Dan is de beurt aan de band met de origineelste naam. De basloopjes van bassist Tim zijn lekker uptempo en kloppen bij de muziek. Overigens speelt hij op een erg gaaf flying V model. Het gitaarwerk van de gitaristen klinkt er ook goed bij. Het doet me denken aan 90’s high school rock. De band kent een frontvrouw en frontman, wat een erg leuke dynamiek geeft.
Jack, Shag & de Vloeitjes
Tijdens het nummer Lonely Boy van Black Keys hebben ze ook ingestudeerd dat ze samen een hartje vormen met de handen zie ze vrij hebben. Dit samen met de overtuiging waarmee de instrumenten bespeeld worden, zorgt voor een goede podiumpresentatie. Jonah, die gewoonlijk bij Spelfout drumt, kan in deze band ook erg goed overweg met gitaar. Tussen hem en Tim de bassist is er ook een goede interactie te zien.
Jonah Kuiters (r) van Spelfout
Ook deze band krijgt het publiek aan het klappen op de muziek. Blink 182’s What’s My Age Again? is een goede keuze van de band. Ze spelen het zelf ook met veel plezier. Daarna komen ze met goede verrassingselementen. Nadat het even lijkt of ze Whole Lotta Love gaan spelen, verandert het nummer toch in Girl van Anouk. Maar het verandert weer, ditmaal in Black Sabbath’s Paranoid en daarna nog eens in Seven Nation Army. Mede hierdoor springt deze band er (naar mijn mening) aardig bovenuit.
One Spring Afternoon
One Spring Afternoon
Zoals de bandnaam al een beetje doet vermoeden, wordt er vanaf het podium brave, vredige muziek ten hore gebracht. Het begint kundig, instrumentaal, en neigt wat naar jazz. Mede daardoor, en doordat er drie zangeressen op het podium staan, is ook deze band anders dan andere bands.
Het geluid van deze band is erg verfrissend en klinkt goed. Het eerste nummer lijkt wat abrupt te eindigen, maar het stoort zeker niet. Voor het tweede nummer gaat Ryan’s gitaar op zijn rug, en neemt hij plaats achter de toetsen. Ook dit houdt het optreden afwisselend.
Catchy zanglijnen
Het derde nummer heet Meaningless Necessities en is een zelfgeschreven nummer. Hier kom ik na het optreden pas achter, maar ik vind het sowieso het sterkste nummer van de hele avond. De drie zangeressen zingen tijdens dit nummer erg mooi in harmonie samen en geven een vol geluid.
One Spring Afternoon
Ook de melodie van de zanglijn is best catchy en nodigt je uit om mee te zingen als je de tekst zou kennen. Een nummer naspelen is al knap, maar zelf een nummer schrijven én daarmee optreden in korte tijd, vraagt veel inspanning en lef. Deze band mag daarom ook zeer trots zijn.
Duketown Alley Cats
Duketown Alley Cats
De avond wordt afgesloten door Duketown Alley Cats. Deze band heeft al een aantal optredens achter de rug, en dat kan je ook horen. Los van elkaar zijn de bandleden erg kundig op hun instrumenten, maar ook het samenspel verloopt goed. Na Message In A Bottle van the Police is Tengo La Camisa Negra het volgende lied, dat door Frederique volledig in het Spaans wordt gezongen, erg knap.
Tengo La Camisa Negra
Het gitaarwerk van Sebastiaan is veruit van hoog niveau. Hij gebruikt veel technieken als pinched harmonics en gebruikt ook de feedback van de versterker om extra geluid te krijgen.
Tijdens het veel te bekende Shape Of You zijn de drumfills van Manuel erg strak en krachtig. Hij weet goed op te bouwen én er ook echt voor te gaan. Ook tijdens Radioactive en Beat It is dit zeker merkbaar. De energie van bassist Tijn is aanstekelijk. Hij beweegt goed op de muziek dat ook zeker bijdraagt aan dat deze band een goede performance aflevert. Het publiek roept zelfs om een toegift, ze willen Zombie nog horen. Die spelen ze nog en daarna is deze avond vol live muziek dan echt tot een einde gekomen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Alle mensen die hebben mee geholpen aan het project worden nog bedankt, en een geslaagde avond wordt afgesloten. Als je beginnend of gevorderd muzikant bent, en wil groeien in muziek, ervaringen wil opdoen , nieuwe mensen wil leren kennen en wil optreden, dan is het IkBand project zeker de moeite waard om aan deel te nemen. Voor meer informatie kun je naar www.muzerije.nl gaan of de facebookpagina van Studi073 en/of IkBand in de gaten houden.
Hoe groot is de impact van de Bossche Band Battle op de Bossche muziekscene? Organisatoren Luuk Bergervoet en Frans de Visser van Studio Cube mikken er op dat de ‘Battle’ een begrip wordt in Den Bosch en regio.
Bossche roots
De Bossche Band Battle nadert zijn hoogtepunt. Vrijdag 29 december is de finale van deze afvalrace tussen bands van divers pluimage. Die finale vindt plaats in rockpaleis Willem Twee poppodium. Het is honderd procent zeker dat een band uit Brabant gaat winnen. Alle acht overgebleven kandidaten komen uit de provincie.
Zaterdag 2 december was de eerste halve finale in het World Skate Center (WSC) met onder meer A Fool’s Errand, een vierkoppige postrock formatie uit Den Bosch. De tweede halve finale is op 16 december in P79 waaraan twee bands deelnemen met onvervalste Bossche roots. Dat zijn de Indie-band Clint Eastbird en Instant Matter, vorig jaar tweede geworden in de eerste editie van Bossche Band Battle.
Van de acht bands die in de twee halve finales tegen elkaar uitkomen, gaan er vier door naar de finale. In het slechtste scenario gaat geen één Bossche band door naar de finale en in het beste geval gaan ze alle drie door en is de kans levensgroot dat een Bossche band dan gaat winnen.
Signaal
Dat is een goed signaal naar de Brabantse muziekscene en in het bijzonder naar die van Den Bosch. De organisatie moest al voor het begin van de Battle een schifting maken. Er hadden zich meer bands aangemeld dan de vijftien deelnemers die ruim een maand geleden bekend werden gemaakt. De belangstelling was groot en de keuze viel op groepen die al op een stuk professionaliteit kunnen bogen, zo lijkt het.
Ook voor de Bossche podia valt er iets te winnen. Die krijgen nu mensen over de vloer die ze nog nooit binnen hebben gehad. En andersom, mensen leren nieuwe uitgaansplekken kennen. Dat was één van de doelstellingen van de organisatoren. ‘Kom uit dat oude, vertrouwde pluche’.
Je kan er nu al gif op nemen dat volgend jaar het aantal aanmeldingen nog groter wordt. Dit jaar zijn er sowieso twee podia bijgekomen: De Azijnfabriek en Koudijs Kafé. De Battle slaat aan. Dat er meer bezoekers bij zijn gekomen, is evident want er zijn twee extra locaties. De wedstrijd is echter niet alleen in cijfers uit te drukken.
Witte bands
De Bossche muziekscene moet deze kans die de Battle biedt, met beide handen aanpakken. Dat gebeurt ook in deze tweede editie, maar wat opvalt is dat hip hop, salsa, soul en reggae ontbreken. Rock en pop in alle soorten en maten zijn goed vertegenwoordigd. Ook opvallend, het zijn hoofdzakelijk ‘witte’ bands die nu meedoen.
Het is natuurlijk helemaal aan mensen (bands) zelf om daar wat aan te doen. Zij moeten zich aanmelden en kwaliteit meenemen. De organisatie kondigde al in het voorjaar dat je je kon inschrijven. Daar ligt het niet aan. Dat zal in 2018 niet anders zijn als er een derde editie komt.
Ausdauer
De afkorting, de Battle, begint gemeengoed te worden en dat is op zich al winst. Als mensen straks het over ‘de Battle’ hebben en iedereen weet wat ermee wordt bedoeld, ja dan, dan is het een begrip geworden. Nu is de impact van deze bandwedstrijd nog ongewis maar niveau en diversiteit zijn in deze tweede editie op vooruit gegaan.
Dat is de voorlopige en voorzichtige conclusie. Om echt een begrip te worden, dat vergt een lange adem, Ausdauer zeggen de Duitsers, uithoudingsvermogen. Dat beseffen Bergervoet en De Visser terdege. Zij weten waaraan ze begonnen zijn.
Het driekoppig team Studio Cube is begin juni gestart met de tweede editie van de muziekwedstrijd Bossche Band Battle die in het najaar van 2017 op zes verschillende podia in Den Bosch gaat plaatsvinden.
In 2016 werd de eerste Bossche Band Battle gehouden die als een pilot beschouwd kan worden. Het initiatief onderstreept de diepe betrokkenheid van de teamleden van Studio Cube met de muziekscene van Den Bosch.
Band Battle meer reuring Bossche muziekscene
Studio Cube is gevestigd in een voormalige champignonkwekerij in een rustige uithoek van Rossum, gemeente Maasdriel, zonder industrie of druk verkeer in de buurt. Prima condities voor geluids- en muziekopnames.
De studio wordt gerund door een driemanschap: Frans de Visser, Arthur Antoine Theunissen en Luuk Bergervoet. Alle expertise is aanwezig om goede songs en composities te schrijven en uit te werken. Onder andere Gare Du Nord, Lavinia Meijer, Krystl en Ludovique namen bij Studio Cube op. KLANKGAT sprak met Luuk Bergervoet en Frans de Visser.
Band Battle zet Bossche muziekscene op de kaart
KLANKGAT: Wat is jullie drive om de Bossche Band Battle te organiseren? Frans de Visser: De reden dat wij de Bossche Band Battle organiseren is dat wij meer reuring willen geven in Den Bosch bandscene. Er gebeurt weliswaar veel in muziek in Den Bosch, maar het is nogal versnipperd.
Bands, locaties en publiek blijven op hun eigen eilandjes hangen, ze ontmoeten elkaar niet meer waardoor de dynamiek tussen deze helaas op een laag pitje is komen te staan.
Daarom organiseren we de Battle over de hele stad om de locaties met muzikanten te verbinden en om mensen bewust te maken dat er wel degelijk iets te beleven valt op het gebied van pop- en livemuziek in de stad.
Vorig jaar de eerste Bossche Band Battle. Dat was een succes, toch?
Frans: Het was de eerste keer dat we zoiets hebben gedaan. We kregen veel aanmeldingen en veel positieve reacties. Het niveau van de bands lag echt erg hoog en op elke locatie was er genoeg publiek. We waren heel blij hoe het was gelopen.
Deze slideshow vereist JavaScript.
En nu Band Battle 2017. Zijn er al genoeg aanmeldingen? Luuk Bergervoet: Binnen een week hadden we genoeg aanmeldingen om van start te kunnen gaan. Dat betekent dat we ons kunnen richten op het ontwikkelen van een topwedstrijd met echt een meerwaarde voor Den Bosch en de bandscene.
Onze jury bijvoorbeeld, bestaat enkel uit mensen die zich in dat beroepsveld bevinden. Hoe tof is het om als band tips en advies te krijgen van mensen die dat pad al bewandeld hebben. Het is mijns inziens ook de enige manier om verder te komen als muzikant.
Daarnaast hopen we op een flinke kruisbestuiving tussen de podia; het is lastig om mensen uit hun vaste omgeving te trekken maar wij hopen dat het publiek van de Azijnfabriek gaat kijken bij P79 en dat de mensen die thuis op de bank zitten eens gaan kijken bij bijvoorbeeld het World Skate Center.
Frans: We hebben niet de illusie dat we dat in een keer kunnen veranderen, maar we kunnen wel het goede voorbeeld geven.
Luuk: Ja, het was een eerste stap in de goede richting. Het ontwikkelen van een nieuwe, georganiseerde scene is iets dat moet groeien in een x-aantal jaar. Wij gaan de Bossche Band Battle in ieder geval elk jaar terug laten komen.
Intussen is deze Bossche Band Battle al aan zijn derde editie toe. Verheugend is dat er in 2018 meer Bossche bands meedingen. Het aantal meldingen voor deze Band Battle is sowieso stukken groter geworden.
