The Lasses

Margot Merah en Sophie Janna zijn The Lasses

Persoonlijke en authentieke folk songs met mooie vocalen in de Schotse en Ierse traditie

Het eerste concert in The Blue Room Sessions van 2023 van The Lasses is uitverkocht en staat deze keer in het teken van echte folk. Met Margot Merah en Sophie Janna van The Lasses kun je daar niet omheen. Ze zijn hier vanavond samen met snaren-virtuoos Janos Koolen, die overigens ook voortreffelijk speelt op klarinet (toetsen kan hij ook). Zowel Sophie als Margot begeleiden zichzelf afwisselend op gitaar en frame drum bodhrán.

The Lasses

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het concert begint met een indrukwekkende a capella uitvoering van Undone In Sorrow van Ola Belle Reed, wat meteen al een groot applaus krijgt. Beiden zingen voortreffelijk. Sophie met haar heldere hoge stem combineert perfect met de alt van Margot. The Lasses produceerden het album Undone zelf samen met Janos Koolen. Van dit album spelen ze als tweede song The Tide waarna wij ‘kennismaken’ met Myrtle, de opvallende microfoon waardoor zowel Sophie als Margot (rond)zingen.

Richard Thompson’s Dimming Of The Day is van het album Daughters uit 2015. Sophie studeerde een tijd in Schotland en maakte daar kennis met de Schotse tradities. Ze leidt het nummer Falkirk in met een beeld van de markt aldaar, met pony’s en lasses (meisjes), prima begeleid door een snel spelende Koolen op de mandoline.

The Lasses
The Lasses met Janos Koolen

Er worden vanavond ook eigen nummers gespeeld zoals o.a. Snow en Here Now maar zeker ook een aantal traditionele nummers uit de rijke folk cultuur. Daarnaast hun eigen uitvoering van favorieten als Fairport Convention’s Who Knows Where The Time Goes en Nathalie Merchant’s Motherland. De meeste nummers worden aan elkaar gepraat met anekdotes en gebeurtenissen zoals een maffe logeerpartij tijdens een huisconcert in een plaats met de opgewekte naam ‘Eureka’ en over samen koken (Old Cooking Pot).

Een treurige Ierse lovesong over gemiste kansen in de liefde is The Lamb On The Green Hill. Deze song verscheen ooit op een zelf gebrande CD die je nu nergens meer kunt vinden en die ze destijds in de auto onderweg van een sticker voorzagen en tijdens hun optreden verkochten.

The Lasses
Margot Merah en Sophie Janna

Na een aandachtig beluisterde tweede set sluiten ze af met een slaapliedje Hush Hush, met een prachtig spelende Koolen op de klarinet. Maar uiteraard is het publiek alleen tevreden met een toegift. Onder luid applaus keert het trio terug met een nummer van de al vaak gecoverde en door vele bands vereerde held Bill Monroe, The One I Love Is Gone. Met dit indrukwekkende optreden is de toon gezet voor een succesvol nieuw concertseizoen.


Undone in Sorrow, The Tide, Dimming Of The Day, Falkirk, Snow, Follow The Heron, Here Now. Who Knows Where The time Goes, Motherland Tweede set: Star, Hunter Moon, Lonesome Robin. Old Cook Pot, The Lamb On The Green Hills, Island Man, Cobbler’s Daughter, Bowley’s Dance, Hush Hush, Fisher, The One I Love Is Gone

Fotografie: Wies van Luijtelaar

Nina Lynn

Gerenommeerde muzikanten rondom jonge NinaLynn

Hummingbird or nightingale met een grote liefde voor de Amerikaanse country muziek

Vanavond een van de jongste artiesten, NinaLynn, die ooit op ons podium stonden. Pas 24 en een dijk van een stem met de nodige Amerikaanse pathos. Al jong geïnspireerd door Americana muziek van o.a. Taylor Swift, Emmylou Harris en Alison Krauss, was het snel duidelijk dat ze een carrière ambieerde als muzikant. Het weerhield haar er echter niet van om haar Bachelor en onlangs ook haar Master te halen op de UvA. “Maar haar hart ligt bij de muziek” aldus de trotse ouders die als verrassing het concert bijwonen.

NinaLynn & Band

NinaLynn
NinaLynn

Net als bij voorgaande artiesten werd corona een tijd om te bezinnen en mooie muziek te schrijven. Met o.a.Janos Koolen, die haar ook vanavond begeleidt, verschijnt in die periode haar debuutalbum Hummingbird, waarvan ze een aantal nummers speelt. De andere gerenommeerde muzikanten zijn Lucas Beukers op bas en Arthur Bont op (veelzijdige) drums en washboard.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ze start met een eigen nummer Clear Blue Skies en het vlotte Don’t You Dare, wat zó in de serie Nashville past, (mocht je die gevolgd hebben). Met Grandma and I, schetst ze herinneringen aan dansen met oma, op feestjes waar beiden de enige singles waren. Mooi begeleid op de klarinet van Koolen. Dan een goed uitgevoerde cover Crowded Table van The Highwomen. Moeiteloos reist Nina van het meerstemmig gezongen Conwy Bay in Wales (goed banjospel van Koolen), naar Oh Atlanta van Alison Krauss. Nieuwe nummers als Lilith, samen geschreven met Arthur Bont en From The Bones zijn twee voorproefjes van het nieuwe album dat in maart wordt gereleased in Paradiso Noord (Tolhuistuin).

NinaLynn
NinaLynn – Amerikaanse pathos

Tweede set
De tweede set start onaangekondigd met een nummer bekend van Eva Cassidy A Bold Young Farmer, maar nu in een werkelijk prachtige eigen versie van NinaLynn. De zaal luistert ademloos. Het zelf geschreven Freebird heeft een poetisch refrein “I’m a freebird, I am a close your eyes jump in and do it believer, I’m a be everything wanted to be bird, And this freebird will fly”.

Het wordt te veel om alle nummers te beschrijven, maar het zijn stuk voor stuk pareltjes. Janos Koolen. die doorgaans zo’n tien verschillende instrumenten bespeelt houdt het vanavond ‘slechts’ bij een elektrische en akoestische gitaar, banjo, klarinet en mandoline en dat allemaal op uitstekende wijze. De bas van Lucas Beukers klinkt goed en samen met de opvallende soms onheilspellend drummende Arthur Bont beschikken zij ook over een goede zangstem.

De op een na laatste song is de titelsong van het volgende album A Taste Of The Wild. Met Home als toegift verlaat de band onder een staande ovatie het podium. Prachtig concert van een veelbelovend talent en een uitstekende band.

Nina Lynn
NinaLynn en band – ovatie

Setlist: Clear Blue Skies, Don’t You Dare, Grandma & I, Crowded Table, Conwy Bay, Oh Atlanta, Lilith, From The Bones, Head Over Heart, Tweede Set: A Bold Young Farmer, Let It Grow, Each Woman, Freebird, Ways To Wander, Seasons, Spirit Guide, A Taste Of The Wild, Home

Fotografie: Wies Luijtelaar

Eric Devries

Mooie avond met Song & Dance Man Eric Devries

Eindelijk weer als vanouds volle bak bij Blue Room Sessions met fijne Americana en Bluegrass

Eric Devries heeft een nieuwe band en wat voor een. Hoewel hij al een aantal keren in wisselende maar altijd succesvolle samenstelling bij ons optrad, maakten we onlangs kennis met zijn nieuwste project. Dit gebeurde tijdens Roots in Heusden. Het viertal maakte een dermate grote indruk op ons team dat programmeur Ad van der Laan vanavond erg blij is de band te presenteren in de Clubzaal van de Verkadefabriek.

Eric Devries
Eric Devries
Eric Devries – Song & Dance Man

Op het podium staan Eric Devries (zang, gitaar, mondharmonica en Appalachian Dulcimer), Janos Koolen (banjo, mandoline, gitaar en klarinet) en Lucas Beukers (bas). De heren hebben hun sporen ruimschoots verdiend in de Nederlandse muziekscene. In plaats van vaste violist Joost van Es neemt Kim de Beer zijn rol vanavond met verve over.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Over het nieuwe album Song & Dance Man zag ik al een reeks lovende recensies in binnen- en buitenland voorbijkomen. Devries heeft in deze samenstelling hoge ogen gegooid bij de liefhebbers van het Americana en Bluegrass genre. Van dit nieuwe album speelt hij vanavond een aantal songs, afgewisseld met wat ouder werk en enkele covers.

De band start met de eerste vier nummers van het nieuwe album te beginnen bij Little White Lies en Jericho Walls waarbij violiste Kim de Beer tijdens de intro opvalt. Tijdens Ballad Of A Song & Dance Man spelen De Beer en Koolen mooi samen op viool en mandoline. Soften The Grounds gaat over depressie (het blijft trouwens niet het enige nummer met dit onderwerp). Van het album Close To Home spelen ze de titelsong.

Tijdens Don’t Let Me Be komt de depressie toch weer even om de hoek kijken. Eric Devries wijst ons voorafgaand aan dit nummer nog op wat reviews van het (Engelse?) journaille met teksten als ‘prachtige meanderende gitaarpartijen’, waarop het rustige Matters Of Love volgt met tweede stem van Kim die naast Eric ook over een goed stemgeluid beschikt zoals later ook blijkt tijdens But For The Grace.

Tweede set
Eric Devries
Eric Devries – Appalachian Dulcimer

In de tweede set wordt gememoreerd aan Gilbert O’Sullivan met Nothing Rhymed. Het gevoelige Hello In There is van de aan Covid overleden John Prine en This I’d Do is een cover van de eveneens overleden Greg Trooper met Devries op de Appalachian Mountain Dulcimer.

16 songs in twee dagen
Niet zonder trots vermeldt Devries dat bij de totstandkoming van Song & Dance Man in twee dagen tijd 16 liedjes zijn geschreven waarvan er 12 het album, geproduceerd door Janos Koolen, bereikten. Ik kan er veel over zeggen maar stuk voor stuk klinken alle songs fantastisch. De band blinkt uit door het warme stemgeluid van voorman Eric Devries en zijn instrumentale kwaliteiten op gitaar, mondharmonica en op zijn Appalachian Dulcimer. Ook de bas van Beukers is opvallend goed. De viool van De Beer en de meerdere instrumenten van Koolen maken op mij grote indruk en duiken diverse keren met uitroeptekens op in mijn notities.

Toegift

EricDevriesband
Blue Room Sessions

Liefst twee nummers als toegift; de sfeervolle afsluiter Sunday Eve In Amsterdam met de warme klanken van Janos Koolen op klarinet. Daarna een stampende Blue grass met het “van Matthews gestolen” Mare, take me Home. En dat doen onze gasten na een fantastische avond.


Setlist: Little White Lies, Jericho Walls, Ballad Of A Song And Dance Man, Soften The Ground, Close to Home, Matters Of Love, Don’t Let Me Be, Time Is All, Memories of you, Tweede set: But For The Grace, Different Stations, Anything But What I Am, Hello in There, Nothing Rhymed, All I Know How to Do, Another Round, This I’d Do, Songwriters Blues, Sunday Eve In Amsterdam, Mare,Take Me Home

Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar

Steampower

Steam Power avond met muzikale hoogstandjes

Veel bezoekers complimenteerden Blue Room Sessions met de keuze van deze avond en dat doet een mens goed

Steam Power stond zo’n twee jaar geleden op ons podium. Er was toen een redelijk aantal bezoekers, maar dit keer was de Clubzaal vrijwel uitverkocht. En de bezoekers kwamen niet voor niets; de dame en drie heren van Steam Power zorgden voor een bijzonder sfeervolle avond met muzikale hoogstandjes.

Steam Power

Steam Power
Fay Lovsky

Dat was ook niet helemaal onverwacht als je bedenkt wie er op het podium stonden. Allereerst Fay Lovsky (met zo’n naam moet je wel van skiën houden, zoals ze zelf zei). Fay speelt uiteraard basgitaar maar deed ook de intro van een nummer op zingende zaag. Voor het eerst speelde ze ook een paar songs op cello. Haar heldere stem klonk ook weer prima.

Steam Power
Joost van Es

Dan hebben we Joost van Es op viool. Joost is zonder meer virtuoos te noemen op dat instrument en hij heeft zijn kunsten dan ook al met heel veel artiesten uit binnen- en buitenland kunnen vertonen. Hij voelt zich erg thuis bij Steam Power, omdat daar volgens hem het plezier vanaf spat.

Laurens Joensen
Laurens Joensen

Laurens Joensen de gitarist heeft duidelijk restanten van een Zeeuws-Vlaams accent en dat spreekt mij wel aan, omdat mijn geboortegrond daar ook ligt. Laurens is een begenadigd gitarist en hij liet weer flink wat mooie loopjes horen à la Tony Rice op zijn akoestische Martin.

Janos Koolen
Janos Koolen

Helemaal rechts op het podium stond Janos Koolen. Janos speelt veel instrumenten, maar hij hield het dit keer bij mandoline, klarinet en banjo. Over zijn banjo werden wat grappen en grollen gemaakt door de andere bandleden in de stijl van: “Als je een banjo en een accordeon vanaf de tiende verdieping naar beneden gooit, welk instrument is er het eerst beneden? Antwoord: Who cares? Janos beheerst beide instrumenten overigens zeer goed.

Steampower
Laurens & Janos

Wat opviel is dat de vier bandleden allemaal vocale bijdragen leverden en erg mooie harmonies zongen. Laurens en Janos hadden in de corona-tijd ook niet stilgezeten en dat resulteerde in een aantal nieuwe nummers. Het concert werd afgesloten met een dubbele toegift en een staande ovatie. Veel bezoekers complimenteerden ons nog de keuze van deze avond en dat doet een mens goed.

Tekst: Ad van der Laan


Setlist Steam Power:
Kill You Dead/In The Ground, Old Friend. Lost Letters, Snow, Original Bad Bob, Zomaar, Common Ground*, Flowing Uphill*, Kaap de Goede Hoop, Granny*, Hobson’s Choice, Sideman Blues, Choices, Blue Fight, Sequoia*, Luna Blue*, Lifestyle, Driven by the Darkness*, Thirsty in the Rain*, Thorshavn*, Boerenschuur*, Who’s Bill?*

De nieuwe en/of niet op het album Steam Power uitgebrachte songs zijn aangegeven met een *.

Fotografie: Monique Nuijten
DJ: Wim Goud

Steampower

Steam Power goed op elkaar ingespeelde groep muzikanten

Het beste wat Nederland op het gebied van Bluegrass te bieden heeft

Steam Power dat zijn Janos Koolen (zang, mandoline, banjo), Laurens Joënsen (zang, gitaar), Joost van Es (viool) en Fay Lovsky (zang, basgitaar, zingende zaag en cello). Ze hebben een mooie titelloze cd uitgebracht met voornamelijk eigen werk, dat ze vanavond ook voornamelijk spelen. Er wordt uiteindelijk weinig gepraat maar fantastisch gespeeld.

Steam Power
Steam Power

Steam Power

Het eerste nummer is Sideman Blues, met zang van Van Es en Koolen, gevolgd door Choices. Joënsen kondigt vervolgens een unicum aan; een compositie van Van Es, ontstaan langs de Vecht. De werktitel is Blue Fight en klinkt als een voornamelijk instrumentale mix van het Wilde Westen met een vleugje Django Reinhard, opgejaagd door de mandoline van Koolen.

Steam Power
Fay Lovsky

Fay vertelt bij Sequoia over haar liefde voor bomen. Het woord ‘Treehugger’ valt hierbij, hoewelzegt ze, deze boom lastig is om te omhelzen. Luna Blou (zie video) is tijdens het island hoppen ontstaan op Curaçao. Lifestyle is geschreven door een ‘rechtse’ jongen en heeft mijns inziens weer een aardig Django-gehalte.

Drivin’ By The Darkness, als een depressie aangekondigd, wordt mooi begeleid door Koolen op de banjo. The Candidate, gezongen door Fay Lovsky – artiestennaam van Fay Luyendijk, is een anti-Trumplied. Zij schreef het voor de Amerikaanse verkiezingen van 2016.

Steam Power
Laurens Joënsen

Joënsen’s heeft zijn roots op de Deense Faeröer eilanden. Hij heeft een mooie warme stem. In Thorshavn klinkt een groot verlangen naar de fjorden (hoewel uitkijkend over Zeeuws-Vlaanderen). Fay Lovsky bespeelt hierbij heel toepasselijk de melancholisch klinkende ‘zingende zaag’ en Koolen blinkt tijdens deze jazzy uitvoering uit op klarinet.

Het laatste nummer voor de pauze, aangekondigd als hip hop, is Nederlandstalig en opgenomen in een boerenstudio. Een meezinger met als titel Boerenschuur. Als het pauze is wordt schertsend verzocht om 52 CD’s af te nemen om uit de perskosten van de nieuwe CD te komen. Een te hoge doelstelling?

Steam Power
Janos Koolen

Steam Power raakt op stoom
De tweede set start met Kill U Dead/ In The Ground, gezongen door Lovskygevolgd door Old Friend met een mooie intro en virtuoos samenspel van Van Es en Koolen op respectievelijk viool en mandoline en zang van Koolen. Dit doet mij denken aan een menuet.

Steam Power
Joost van Es

De hond van de oma van Fay heette Lovsky, vandaar haar artiestennaam. Zij is overigens een gecertificeerd ski instructrice, een mooi bruggetje naar het volgende nummer Snow (zie video, helemaal onder)door mij geclassificeerd als een ‘lief liedje’. Iets minder lief is het instrumentale Original Bad Bob. Wél heel mooi samengespeeld door het viertal.

Een indrukwekkend intro bij het Nederlandstalig lied Zomaar van Joënsen, Het klinkt ietwat Grieks met hoge mandoline-klanken en goed op elkaar afgestemde driestemmige zang. Dan pakt Fay de cello met het naar Beatles klinkende Common Ground, door mij genoteerd als ‘prachtig’.

Steam Power
Newgrass no Bluegrass

Het volgende nummer is geen Bluegrass maar Newgrass. Er vallen namen als Béla Fleck, Sam Bush en Tony Rice. Wat volgt is een primeur Flowing Uphill, waarbij ik heb aangetekend dat de viool me doet denken aan die van Jean-Luc Ponty. Ook niet de minste.

De Kaap is weer een Nederlandstalig lied. Het publiek wordt aangespoord om te fungeren als Eagles-koor wat resulteert in vele A Ha Ha Ha’s. Dan klinkt alweer het laatste nummer, een instrumentale uitvoering van Granny. Razendsnel en wederom virtuoos uitgevoerd.

Steam Power
Fay Lovsky

Het publiek is wild enthousiast en roept om meer. De toegift is Hobson’s Choice, het nummer waar Steam Power normaliter mee afsluit.

Steam Power is een zeer goed op elkaar ingespeelde groep muzikanten en “zowat het beste wat Nederland op het gebied van Bluegrass te bieden heeft” aldus Ad van der Laan. En die heeft er verstand van.


Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar