Trijntje Oosterhuis

Dutch Concert Big Band ft. Trijntje Oosterhuis

Recensie van de afsluiter van Jazz in Duketown 2017

Lekkere Jazz met teugen soul om bij weg te dromen van de Dutch Concert Big Band gecombineerd met de loepzuivere stem van Trijntje Oosterhuis met het vertrouwde hese randje. Een afsluiter waarvan je hoopt dat er nooit een einde aan komt. Het voelt als een geoliede machine. Ieder stukje van de puzzel klopt.

Trijntje Oosterhuis

Trijntje Oosterhuis
Trijntje Oosterhuis

Op de Parade kun je deze Tweede Pinksterdag over de hoofden lopen. Je zou denken dat iedereen elkaars warmte zoekt aangezien de hitte van de afgelopen dagen plaatsgemaakt heeft voor bewolking, maar niets is minder waar! De afsluiter van Jazz in Duketown staat namelijk op het punt te beginnen: niemand minder dan Trijntje Oosterhuis, samen met de Dutch Concert Big Band o.l.v. Kevin van den Elzen (oprichter, drummer én dirigent, red.)

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vroege vogels krijgen een voorproefje in de vorm van een soundcheck, waarna Trijntje van het podium loopt met de belofte “zo terug te zijn”. Eerst is het de beurt aan de Dutch Concert Big Band, welke twee arrangementen speelt zonder de zangeres waaronder een van Bob Mintzer (‘Sing a simple song’ welke is gebaseerd op Sly & The Family Stone, red.) Beiden relaxte Jazznummers met flinke contrabas- en blazerspartijen, waarmee het publiek al aardig opgewarmd wordt.

Opeens klinken de klanken van Burt Bacharah’s Do you know the way to San José, waarna Trijntje het podium betreedt. De Dutch Concert Big Band alleen klonk al fantastisch, maar met de toevoeging van Trijntje wordt een nieuwe dimensie gegeven aan het genre Big Band. De mate van opvoering is haast niet te onderscheiden van de opname zoals deze te vinden is op ‘The look of love’, het album van Trijntje Oosterhuis uit 2006.

Ze vervolgen met We’ve only just begun, geschreven door Benjamin Herman (New Cool Collective, red.) waarna Beautiful morning van John Clayton wordt gespeeld. Van die laatste componist zullen we vanavond meerdere nummers horen. Zowel Trijntje Oosterhuis als de Dutch Concert Big Band halen namelijk veel inspiratie uit zijn muziek.

Voor de geliefden

Trijntje Oosterhuis
Dutch Concert Big Band

Na veel uptempo nummers is het tussendoor ook tijd voor wat rustigers. “Voor de geliefden onder ons”, zegt Trijntje waarna I wish you Love over de Parade begint te klinken. Je voelt dat het nummer impact heeft op het publiek. Na afloop is Trijntje zelf ook zichtbaar geëmotioneerd, vooral door het feit dat ze het heerlijk vindt om met een bezetting als de Dutch Concert Big Band op te mogen treden.

Tijdens het Laren Jazz Festival is Trijntje Oosterhuis de Dutch Concert Big Band tegen het lijf gelopen. Ze hebben direct een klik en spreken af om vaker samen te komen, het repertoire verder uit te breiden en uiteindelijk ook samen op te treden. Vandaag op Jazz in Duketown is de eerste keer dat ze samen spelen, echter is daar niks van te merken. De chemie is top, welke zich mede door de gedeelde passie voor muziek uit in een fantastisch optreden.

Stevie Wonder

Trijntje Oosterhuis
Trijntje Oosterhuis

Dat Trijntje Oosterhuis een groot bewonderaar is van Stevie Wonder mag na dit optreden zeker geen geheim meer zijn, aangezien er meerdere nummers van Stevie gespeeld worden. Naast losse nummers is voor de gelegenheid ook een heuse medley in elkaar gezet bestaande uit My cherie amour, You are the sunshine of my life en Isn’t she lovely. Ondertussen begint – alsof het zo heeft moeten zijn – ook de zon weer lekker te schijnen. Het plaatje is compleet.

Trijntje Oosterhuis
Ademloos luisteren naar Trijntje Oosterhuis

Met een snelle blik op de klok zien we dat het bijna 6 uur is, en het optreden zijn einde nadert. Trijntje roept de hele band naar voren voor een applaus waarna de toegift wordt gespeeld in de vorm van het Caribisch klinkende Last Saturday Night. Daarna is het dan toch écht voorbij. Terwijl het publiek “we want more!” roept verlaten zowel Trijntje Oosterhuis als de Dutch Concert Big Band het podium en wordt Jazz in Duketown afgesloten. Wát een spektakel is het afgelopen anderhalf uur geweest!


Foto’s: Sonny Gillissen

Joshua Redman virtuose subtiele bop meestersaxofonist

Recensie en interview van Joshua Redman

Joshua Redman (1969) behoort tot één van de belangrijkste vertegenwoordigers van de moderne jazz. De Joshua Redman Trio was een topattractie van Jazz in Duketown 2017.
Zijn stijl wordt ook wel neo-bop genoemd dat voorkomt uit de bebop met de jong overleden saxofonist Charlie Parker als grote exponent. Tegelijkertijd hoor je ook de grote jazz traditie in het werk van Joshua Redman.

Onverwachte dingen
Redman vindt spelen op openlucht festivals erg leuk, ondanks dat er volgens hem altijd onverwachte dingen kunnen gebeuren. Het enige onverwachte tijdens dit optreden was het weg dwarrelen van Redmans bladmuziek door een windvlaag. Redman speelde stoïcijns door, terwijl zijn bassist de bladeren opraapte en terugzette op de muziekstandaard.
Het trio speelde zelfverzekerd verder. Een soundcheck vonden deze Amerikanen trouwens ook niet nodig. Er werd meteen gespeeld op het moment dat het drietal het podium op de Bossche Markt betrad.

Het openingsnummer was het aloude Mack The Knife dat zeer energiek werd gespeeld tot aan de laatste blaasstoot. Daarna zochten Redman & co het meer in rustiger vaarwateren met soms hier en daar wat plaagstoten. Het was bebop of neo-bop maar dan subtiel gespeeld. Ik raakte de concentratie na een tijdje kwijt en keek om me heen wat ik beschouw als een slecht teken. Ik verveelde me.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Focus
Uit de gezichten van veel mensen las ik af dat ik misschien de enige was die zijn concentratie niet kon vasthouden. De focus op de muziek was groot en algemeen, maar ik kreeg het gevoel dat Redman nogal op de automatische piloot speelde. Gelukkig maakte het laatste nummer een einde aan deze sombere gedachten. Dat einde, dat was fenomenaal.

Redman blies hard en zacht door zijn saxofoon. Scherpe en donkere tonen snerpten en basten over de Bossche Markt en toen drums en bas inzetten, was ik er weer helemaal bij. Het was een weldadige cocktail van funk, jazz en bebop waar zelfs een James Bond van zou gaan dansen. De toegift bracht het publiek helemaal in extase.

Kort interview
Joshua Redman gaf na afloop slechts een kort interview af van vijf minuten. Hij begon te zeggen dat hij zeer ingenomen was met het publiek in Den Bosch.

Joshua Redman
Joshua Redman

“Ik vond de aandacht van het publiek erg hoog. Dat stelde mij en de band in staat om ons spel heel subtiel neer te zetten. De reikwijdte van ons geluid werd daardoor optimaal gehaald. De focus van het publiek gaf ons energie. We vertrokken vanochtend heel vroeg vanuit een voorstad van Berlijn. Ik was een beetje moe, toen we hier aan het optreden begonnen. Maar die is nu helemaal weg.”

“De rol van de saxofoon in de geschiedenis van de jazz is erg groot. De saxofoon is een zeer krachtig en dominant instrument. Binnen de instrumentele jazz is de saxofoon het meest vocale instrument.” Joshua Redman refereerde hierbij aan een vergissing van de speaker die hem aankondigde als één van de belangrijkste zangers van de moderne jazz.

“Ik speel op een vintage saxofoon uit 1948. De saxofoon die ik van mijn overleden vader [Dewey Redman, red.] heb geërfd, laat ik thuis.”

“Ik leef van mijn optredens en ben blij en dankbaar dat ik zo vaak word uitgenodigd. Eigenlijk maakt het mij niet zoveel uit waar ik speel. Ik houd van spelen op openlucht festivals, maar speel net zo lief in kleine en intieme clubs of elegante concertzalen. Het is mijn broodwinning.”

Joshua Redman trad op met zijn vaste begeleiders: bassist Reuben Rogers en drummer Gregory Hutchinson. Met het Joshua Redman Trio sloot Jazz in Duketown 2017 het jazzfestival op de Markt af. Op de Parade was het definitieve sluitconcert met Trijntje Oosterhuis al begonnen.


UPDATE: Joshua Redman bracht in juni 2018 het nieuwe album Still Dreaming uit in samenwerking met drummer Brian Blade, bassist Scott Colley en trompettist Ron Miles. Still Dreaming is geïnspireerd door de band Old and New Dreams, waarvan de vader van Joshua Redman, Dewey Redman, een integraal onderdeel was.

Al Di Meola

Gitarist Al Di Meola kiest akoestisch op Europese tour

Ontboezemingen van een rasechte Beatles fan

Gitarist Al Di Meola (1954) vond het prettig om op de Markt op te treden tijdens Jazz in Duketown. Hij houdt ervan om buiten te spelen.
Wel had hij wat last van het geluid van de andere podia in de binnenstad. “Het publiek ervaart een optreden toch anders dan wij die op het podium staan.” Di Meola speelde onder meer twee nummers van The Beatles; While My Guitar Gently Weeps van George Harrison en Because van Lennon/McCartney.

Al Di Meola akoestisch vs elektrisch

Al Di Meola
Al Di Meola

Al Di Meola is volop actief, zowel in de studio als op het internationaal podium. Een nieuw album staat op stapel. Hij speelde een paar nummers daaruit tijdens zijn optreden waaronder één dat is opgedragen aan zijn dochtertje.

Op 4 juni heeft Al Di Meola een optreden in Napels in Teatro San Carlo. Na een korte stop in Zuid-Italië om familie te bezoeken toert hij verder door Letland, Duitsland en Roemenië. Van 23 tot en met 25 juni speelt Di Meola in jazzclub The Iridium in New York bij het NYC Special Acoustic Duet Performance.

“Dat akoestisch optreden in The Iridium is nogal uitzonderlijk. Als mijn naam valt in Amerika dan wordt het woord ‘electric’ in één adem genoemd. Dat is niet het geval in Europa waar het publiek meegroeide met mijn muzikale ontwikkeling als jazzgitarist vanaf de jaren ’70. ”

“Elektrisch optreden houdt een groot risico voor mij in gezien mijn gehoorproblemen. Dat is één van de redenen dat ik voor het akoestisch spel heb gekozen. Het Europese jazzpubliek begrijpt dat en gaat daar in mee. Ik zou om die reden alleen al wel jarenlang door Europa kunnen toeren.”

Deze slideshow vereist JavaScript.

The Beatles en The Abbey Road Studio
Al Di Meola bewonderde twee bands: Return to Forever van Chick Corea én al vanaf zijn jeugd, The Beatles. Het lukte hem op negentienjarige leeftijd toe te treden tot de band van Chick Corea.

“Gitarist zijn bij Return to Forever was toen het hoogst haalbare. Ik droomde van die positie – it was the number one chair – en die droom kwam uit.
Ik denk dat ik net 20 was en met de band namen we in de Record Plant Studio in New York de eerste takes voor het album Where Have I Known You Before op, toen ik in de kamer ernaast John Lennon zag staan.”

“Hij stond daar. Zomaar! Ik werd weer een klein, bang kind en durfde niet naar hem toe te gaan. Terwijl ik toch met zijn tienjarige zoon Julian heb staan pingpongen bovenin de studio. Maar Paul [McCartney. red.] die heb ik wel ontmoet.”

Al Di Meola
Al Di Meola interview

Tribute Beatles album
In 2013 bracht Al Di Meola het album All Your Life – A Tribute To The Beatles uit. Het album werd opgenomen in de Abbey Road studio van The Beatles. Al Di Meola wilde de unieke sound van de beroemde studio laten doorklinken in de tribute album.

“De Abbey Road studio is waarschijnlijk de beste studio in de wereld. Elke dag dat ik daar aan het werk was , liep ik wat verbijsterd rond. Daar stond bijvoorbeeld nog de piano die gebruikt werd voor Obladi-Oblada en Lady Madonna.”

“Ik laste na de opnames een pauze in en keerde terug naar de States. Ik dacht, ik kan het album afmaken in New York of in mijn eigen studio in Jersey. Ik wilde er rustig de tijd voor nemen en besloot een huis in The Hamptons [dorpsgemeenschap bekend door de vele beroemdheden, red.] voor vier dagen te huren om aan de eindopnames te kunnen werken. Ik wilde altijd al een huis huren in The Hamptons.”

“Dat ging nogal moeilijk maar uiteindelijk lukte het. De eigenaar van het huis belde mij op en hij zei dat mijn buurman een beroemde rockster was. Ik dacht, misschien Bon Jovi of zoiets. Maar hij zei dat het Paul McCartney was. Mijn mond viel open. Toen ik ernaar toe reed, stond Paul daar met zijn vrouw en een paar vrienden bij de oprit. En zo ontmoette ik Paul McCartney.”

Op Jazz in Duketown trad Al Di Meola op met zijn vaste begeleiders, gitarist Peo Alfonsi en percussionist/drummer Peter Kaszas.


Het tweede album Elegant Gypsie (1977) van Al Di Meola was toentertijd zijn meest populaire en succesvolste elpee toen de platenmarkt op het hoogtepunt stond. In het interview met KLANKGAT wees Al Di Meola maar weer eens op de funeste gevolgen van streaming diensten zoals Spotify op de muziek en op hen die professioneel van muziek willen leven. Al Di Meola woont een half uur rijden van downtown New York City. Hij komt er vaak of met de bus of met de metro om de sfeer in The Village weer op te snuiven, een ijsje te eten of om naar Central Park Zoo te gaan.
Het nieuwste album OPUS van  Al Di Meola is nu verkrijgbaar.

BRUUT!

De heerlijk groovende en swingende surf jazz van BRUUT!

Recensie van BRUUT! op Jazz in Duketown 2017

De topmuzikanten van BRUUT! uit Amsterdam stonden vrijdagavond tijdens Jazz in Duketown op de Markt in Den Bosch.

BRUUT!

Het plein is aardig gevuld als de heren om 23.00 het podium betreden. Ze beginnen hun set met een aantal rustige nummers die in een jazzy nachtclub niet zouden misstaan.

BRUUT!
BRUUT!

Het publiek kan hun aandacht er niet echt bij houden en kletst rustig verder. Sommigen zelfs met hun rug naar het podium.
Na het derde nummer is een deel van het publiek helaas al weer verdwenen. Dat is jammer. Voor de band, maar ook voor de mensen die dus de rest van het optreden missen. Want als de mannen van BRUUT! even gas geven dan blijkt waartoe ze in staat zijn.

Groovende en swingende surf jazz.

BRUUT!
 surf jazz van BRUUT!

Met Maarten op sax die de show steelt met zijn virtuoze spel. Niet te vergeten excelleert de solide ritmesectie met Thomas op contrabas en Felix op drums . Maar de echte surfsound wordt gecreëerd door Folkert met zijn Hammond orgel. Dat hoor je vooral in een nummer als Baha van het nieuwe album Superjazz. Daarmee kregen ze een deel van het publiek wel aan het dansen.

Tegen het eind van de set toont Maarten trots hun nieuwe album aan het publiek. Nu nog in beperkte oplage beschikbaar op stijlvol oranje vinyl. De aanwezigen die wel tot het einde blijven worden getrakteerd op twee geweldige uitsmijters waarbij je niet stil kunt blijven staan.

BRUUT!
Hammond forever

Dan wordt nogmaals bevestigd waar BRUUT! toe in staat is. Elkaar en het publiek muzikaal opzwepen met hun sublieme solo’s en stuwende, groovende ritmes, allemaal gelardeerd met die Hammond orgel. Wart een sound is dat toch. Hammond Forever.

Superjazz, niet alleen de titel van hun nieuwe album, maar ook een nieuwe stroming in de jazz, waar deze mannen alleenheerser van zijn. Top optreden.

Review Esquire
is it jazz? Surf? Rock? It doesn’t matter. Just enjoy it!
As Joshua Redman once said about BRUUT!: “Tightly woven tunes with a free, open spirit. Fun wild party vibe. Serious cats!”


BRUUT!

Maarten Hogenhuis – Sax
Folkert Oosterbeek – Hammond
Thomas Rolff – Bass
Felix Schlarmann – Drums