Black Veil Brides

Black Veil Brides haalt inspiratie uit hairmetal

Op The Buzz Stage spelen de winnaars uit de Rock Circus voorrondes zoals Nephylim

Black Veil Brides is een Amerikaanse alternatieve rockband die in 2006 in Cincinnati, Ohio werd opgericht. Black Veil Brides heeft een opvallend voorkomen, geïnspireerd op bands als Kiss, Poison en Mötley Crüe uit het hairmetal genre van de jaren tachtig. Nu staan ze op Stage 1 in de Brabanthallen bij het nieuwe rock & metal festival The Rock Circus

Black Veil Brides

Deze slideshow vereist JavaScript.

Deze Amerikaanse rockband, haalt zijn inspiratie vooral uit de hairmetal bands uit de jaren tachtig, maar weet het toch in een eigentijds jasje te gieten. Zanger Andy geniet zichtbaar van alle aandacht en laat zich gewillig bekijken.

Black Veil Brides
Andy Biersack – ©Kees Vos Fotografie

Verder gebeurt er ook niet zoveel in de zaal. Er is weinig beweging bij het publiek. Misschien zijn de nummers gewoon niet interessant genoeg. Tijdens Wake Up, een simpele meezinger en Nobody’s Hero, met cliché teksten bijvoorbeeld, is er weinig reactie uit de zaal.

Black Veil Brides
Christian ‘CC’ Coma Mora – Kees Vos Fotografie

We worden ook nog getrakteerd op een nieuw nummer, Devil, met een lekker poppy meezing refrein en dan komt de zaal een beetje los. In The Legacy zitten dan wel weer een paar lekkere screams en aan de kundigheid van de band ligt het ook zeker niet. Zo draait de drummer zijn stokjes nog een paar keer rond, voordat ie de bekkens raakt.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Hét moment: Het publiek juicht als Lost It All wordt aangekondigd en dat snap ik. Dit is verreweg het mooiste nummer van de set, een soort ballad, waar Andy in zijn eentje begint, begeleid door toetsen en viool en waar later de andere instrumenten bij komen. Met het uptempo Fallen Angels komt er dan een einde aan dit niet zo’n spectaculair optreden.

The Buzz Stage

Het is voornamelijk op de twee grote podia te doen natuurlijk, maar ook op The Buzz Stage spelen bands. Dit zijn de winnaars uit elke provincie die hier hun kunsten mogen vertonen, zoals bijvoorbeeld het Bossche Nephylim die vandaag dit podium mocht openen.

Nephylim
Nephylim – ©KLANKGAT

Verder zorgt ook onder andere Heavy Hoempa en Metallikoor voor de nodige sfeer impulsen. Bij de signeersessie van de bands staat constant een rij van fans. En ondanks dat veel muziek uit andere tijden lijkt te komen, zijn er opvallend veel jongeren onder de aanwezigen vandaag.


Black Veil Brides bestaat uit zanger Andy Biersack, basgitarist Lonny Eagleton, gitarist Jake Pitts, violist & ritmische gitarist Jeremy ‘Jinxx’ Ferguson en drummer Christian ‘CC’ Coma Mora.

Fotografie: Kees Vos Fotografie

Black Veil Brides: The Phantom Tomorrow

Bart van Dongen

Kijkje in de keuken van De Stadscomponist

Gewoon Johan interviewt Bart van Dongen die elke maand een voor iedereen toegankelijk stuk componeert

Bart van Dongen is De Stadscomponist van Den Bosch. Op 63-jarige leeftijd doet hij hetzelfde als wat hij op 15-jarige leeftijd deed: dingen bedenken en organiseren. Vandaag ben ik voor KLANKGAT op pad om verder kennis te maken met Bart en om hier het artikel over te schrijven dat je nu leest.

Wie is Bart van Dongen? Wat doet een stadscomponist? Wat beweegt hem? Welke instrumenten heeft hij en wat kunnen we van hem verwachten? Deze vragen hoop ik beantwoord te krijgen.

We hebben in het café van het Willem Twee Poppodium afgesproken voor de kennismaking.
Vooraf vroeg ik ook of we naar zijn huis konden gaan daarna, zodat ik wat meer in zijn wereld kon duiken en omdat ik ook benieuwd was naar welke instrumenten hij allemaal heeft staan.

De Stadscomponist

Stadscomponist
Bart van Dongen – De Stadscomponist

Nadat Ronald Rijken foto’s heeft genomen voor bij dit artikel en we van koffie zijn voorzien, vraag ik Bart naar zijn achtergrond en eerste kennismaking met muziek.

Bart van Dongen: ‘’Ik ben geboren in Zeeland, een klein dorpje tussen Nijmegen, Eindhoven en Den Bosch. Vanaf heel jong begon ik al te drummen op potten en pannen in huis. Zo rond mijn vijftiende ging ik bij de dorpsharmonie en kreeg ik het instrument in mijn handen geduwd waar een tekort aan was, want zo ging dat. Dat was de corhoorn. Uiteindelijk ging ik trombone op het conservatorium in Utrecht studeren, maar dat heb ik na drie à vier maanden neergelegd. De trombone had ik ingepakt en ik stortte me op de piano, om na drie jaar piano aan het conservatorium in Arnhem te gaan studeren.’’

Stadscomponist
onweerstaanbare groove

Johan van Bommel: ‘’Wat trok jou toen zo naar de piano?’
Bart: ‘’Eigenlijk omdat het voor mij een soort combinatie van de trombone en het drummen was. Op een piano kun je zowel ritmisch losgaan, als melodisch. Het kan ook beide tegelijk en ik hou van zo’n onweerstaanbare groove. Met een piano heb je zelf meer in de hand. Het is heerlijk om verantwoordelijk te zijn voor zo’n groove die dan direct uit jezelf komt.

Johan: ‘’Wat is het eerste album dat je zelf kocht?’’
Bart: ‘’Dat was van Joe Cocker met het nummer ‘’The Letter’’ erop. Het album heet ‘Mad Dogs & Englishman’’

Johan: ‘’Je bent stadscomponist van Den Bosch, wat houdt dat nu eigenlijk in?
Bart: ‘’Samengevat in één zin is het eigenlijk: Het componeren van muziek van, dóór en vóór de stad.’’

Johan: ‘’Hoe krijgt dat vorm? Wat houdt je momenteel bijvoorbeeld bezig?’’
Bart: ‘’Pas geleden was bijvoorbeeld de Guitar Gods on Sunday hier in de Kleine Zaal. Ik had verschillende composities gemaakt, om die samen met zo veel mogelijk gitaristen uit de stad te gaan spelen. Er waren vijf verschillende stukken waarmee ik kon afwisselen en met behulp van borden kon dirigeren. Maar elke maand componeer ik ook een stuk dat voor iedereen toegankelijk is, en waarmee iedereen mag doen wat ie wil. Deze verschijnt maandelijks in de Bossche Omroep en op mijn website.
Wel zou ik het dan leuk vinden als ik een bericht, filmpje of audiofragment krijg van wat iemand ermee doet. Het zou al helemaal mooi zijn als een verzameling hiervan live met elkaar gepresenteerd kan worden op een evenement. Het is erg afwisselend wat ik doe. Laatst heb ik tijdens een schilderles bij Huis73 live piano gespeeld, terwijl ik ondertussen geportretteerd werd. Voor Huis73 heb ik ook de muziek voor de audiotour gecomponeerd. Dit is onderdeel van Shift Talks.’’

Bart van Dongen
elke maand een compositie

Johan: ‘’Welk werk van jezelf ben je het meest trots op?’’
Bart: ‘’Dat is een moeilijke vraag, want elk werk heeft zijn eigen waarde in zijn tijd, op die plek en dat moment. In dat stukje ontwikkeling is alles veel waard, ook al zijn het heel verschillende dingen.
Zelf luister ik eigenlijk ook niet veel terug. Waar ik wel trots op ben, is wat ik iemand een keer hoorde zeggen nadat ik een lezing had gegeven. Iemand zei tegen iemand anders: ‘’Weet je wat nou het mooie is van Bart zijn werk? Dat het zo toegankelijk is, zonder te pleasen’’. Dat is eigenlijk wel precies wat ik wil doen ook. Het maakt me niet echt uit of mensen het per se mooi vinden, maar wel dat het toegankelijk is en dat die muziek iets doet, dat het communiceert.

Johan: ‘’Wat is het mooiste optreden dat je ooit hebt bijgewoond?’’
Bart: ‘’Het mooiste dat is lastig te zeggen, maar er zijn wel een aantal optredens die mij blijvend hebben veranderd als maker. Één daarvan was in de Willem Twee Toonzaal van Charlemagne Palestine. Hij had een paar redelijk goedkope Yamaha keyboards staan. Met bierviltjes had hij hierop een aantal akkoorden vastgezet die bleven doorklinken, waarover hij live speelde op een vleugel. Plotseling ging er een film aan, waarop je beelden van allerlei graven zag. Het ongemak in het publiek nam enorm toe, vooral toen het leek te gaan om kindergraven, gezien de leeftijden op de grafstenen.
Er hing een soort gevoel van ‘Wow heeft deze gast op een kinderkerkhof lopen filmen voor dit optreden?’ Achteraf bleek het wel om een dierenkerkhof te gaan.’’

Favoriete muzikanten
Miles Davis, Joe Cocker, Len Russell, David Bowie

Johan: ‘’Welke muzikanten inspireren jou?’’
Bart: ‘’Leon Russell, die speelt ook op dat album van Joe Cocker. Die heeft dus echt van die onweerstaanbare grooves op de piano. Verder kwam ik er laatst eigenlijk pas achter hoeveel David Bowie voor me heeft betekend. Niet zo zeer in de muziek zelf, maar wel in het hele tot stand komen van zijn wie je wil zijn en om te mogen doen wat je wil doen. Er is ook nog een ander album dat me heel erg heeft geïnspireerd. Ik had het ooit eens gekocht en wel eens gedraaid, maar eigenlijk na vijftien jaar pas weer geluisterd. Toen kwam ik erachter hoe mooi het eigenlijk is. Dat is ‘In a Silent Way’ van Miles Davis. Al mijn werk dat ik maak is ergens wel terug te linken aan dat album, samen met die van Joe Cocker.’’

Voor de laatste vragen fietsen we samen naar het huis van Bart. Dit ligt vlakbij het Willem Twee Poppodium, maar nog dichter bij de Brabanthallen. Ik vind het leuk dat ik welkom ben om een kijkje in de keuken te nemen bij iemand die al zo lang muziek maakt en zoveel ervaring heeft.
We komen binnen in de gang waar aardig wat materiaal in flight cases klaar staat, omdat Bart momenteel op tournee is met een muziekproject.

Johan: ‘’Wat gaat er momenteel mee op de tour?’
Bart: ‘’Een Wurlitzer piano, een Fender Bandmaster versterker en een Moog Prodixy synthesizer. Normaalgesproken neem ik de Synton Syrinx synthesizer mee. Dat is het enige Nederlandse merk dat synthesizers maakte. Het is een zeldzaam instrument.’’

Via de keuken lopen we het huis in terwijl Bart wat over de geschiedenis ervan vertelt. Vroeger was het een bakkerij, waardoor je dus nog steeds verschillende delen in het huis hebt. De ene kant was vroeger het winkelgedeelte waar ook klanten kwamen en het andere deel de bakkerij.

Johan: ‘’Verder staan er eigenlijk niet gek veel instrumenten..’’
Bart: ‘’Klopt. Op een gegeven moment besloot ik dat ik thuis niet meer wil werken. Anders blijf je altijd maar in die muzikale bubbel. Daarom staat bijna alles nu in mijn werkruimte in Eindhoven.
Daar kan ik dan in die bubbel duiken, maar er thuis ook weer uitstappen.’’

Wel staat er een zwarte ED Seiler piano in zijn woonkamer. Bart loopt er naartoe en pakt een tas die hiernaast staat. Voorzichtig zet hij de tas op tafel en er komt een prachtig afgewerkte melodica uit tevoorschijn.

melodica
melodica

Bart: ‘’Deze heb ik altijd prachtig gevonden. Destijds kostte het instrument ongeveer €25.000,-.
Dit kon ik nooit betalen. Nu speel ik er wel eens op ter nagedachtenis aan een overleden muzikantenvriendin van me, want deze was van haar.’’
Bart begint een stuk te spelen en aandachtig luister ik naar de klanken.

Het is moeilijk te omschrijven hoe deze precies klinken. Dat het geluid uit zo’n mooi instrument komt draagt in elk geval bij aan de beleving. In de weerspiegeling van de piano zie ik dat ook voorbijgangers hun blik naar binnen werpen op Bart en de melodica. Met veel variatie en dynamiek in zijn spel blijft het aangenaam om naar te luisteren. Als Bart klaar is vertelt hij dat hij de melodica zo’n mooi instrument vindt omdat het een soort combinatie van trombone en piano is.
Voor we er langzaam een eind aan breien heb ik nog één vraag.

Johan: ‘’Is er nog één ding wat je echt graag kwijt wil?’’
Bart: ‘’Dat ik met het stadscomponistschap een bijdrage wil leveren aan het ontdekken of herontdekken van muziek. Het ontdekken hoe leuk het is om fysiek met een instrument bezig te zijn, het liefst samen.

We bedanken elkaar en spreken af dat we elkaar nog eens zien en elkaar van muzikale ontwikkelingen op de hoogte houden. Wie weet wat we voor elkaar kunnen betekenen.

Arthema Strijkkwartet

Filmmuziek van Arthema Kwartet in Tuinsessies

Fantastic Beasts and where to find them uit het universum van Harry Potter in de Museumtuin

In mei 2018 won het Arthema Kwartet de publieksprijs in het Willem Twee kamermuziek concours. Na dit mooie begin hebben ze vele concerten gegeven, waarbij aandacht voor het milieu en de ontwikkelingen in de wereld een grote plaats innemen.

Arthema Kwartet – Tuinsessies
Arthema Kwartet
Arthema Kwartet – Tuinsessies

En nu voor de Tuinsessies een experiment met filmmuziek, gearrangeerd door Nikolai Clavier voor twee violen, altviool en cello. Voor deze uitvoering speelt niet Diederik Smulders, maar Floor Bakker mee, een celliste die in Eindhoven en ruime omgeving heel bekend is.

Nikolai Clavier
Nikolai Clavier

Filmmuziek
Filmmuziek begint steeds meer in de klassieke wereld herkend te worden als een waardevolle bron van composities. Er is enorm veel mooie en complexe muziek gemaakt. Dit is in zijn algemeenheid geschreven voor grotere orkesten, en veel elektronica en nabewerkingen van opgenomen muziek. Het arrangeren daarvan voor een kleine bezetting (Nikolai deed het helemaal alleen) is dan ook een gigantische klus.

Van tevoren was het mooi om nog even door het museum te dwalen. Daar trokken vooral de prachtige 3D computer gegenereerde bewegende beelden van Eelco Brand mijn aandacht. De sfeer in de museumtuin is heel relaxed, met handige zitdekentjes voor op het gras.

Voor de pauze worden stukken gespeeld uit Fantastic Beasts and where to find them uit het universum van Harry Potter. Eén ding is zeker: ik ga de film weer eens bekijken, al was het maar om hernieuwd naar de muziek te luisteren.

Na de pauze klinken stukken uit The Ring trilogie van Tolkien. Het Arthema Kwartet speelt de stukken met bevlogenheid en veel onderlinge aandacht waardoor het als een geheel klinkt. Stuk voor stuk kan je horen dat de spelers hun instrument enorm goed beheersen, zowel in hun uitvoering als in de geluidseffecten die ze aan hun snaren weten te ontlokken.

Arthema Kwartet
Eduardo Diez Garcia en Gabriela Torres

Een ander gevolg van de kleine bezetting is dat thematieken die door het geweld van grote orkesten wel eens onder de radar willen verdwijnen hier veel duidelijker hoorbaar zijn. Ook in hoe ze telkens in kleine variaties terugkomen, wat het een interessante luisterervaring maakt.

Toch is ook goed te horen dat deze muziek niet voor zo’n klein gezelschap als het Arthema Kwartet bedoeld is, beide films moeten het van een lading bombast hebben die met een klein ensemble niet te maken is. In zekere zin komt het strijkkwartet daardoor pas echt tot haar recht bij de hartstochtelijk gespeelde tango, die als toegift werd gespeeld.

Arthema Kwartet
Arthema Kwartet – finale

Foto’s: Erwin Engelsma

Dream Along

Opera op de Parade mee neuriën met Dream Along

De liederen en stemmen waren eigenlijk veel te mooi om mee te neuriën en te gaan hummen

Vrijdagavond 24 juni presenteert Opera op de Parade de Dream Along (neurie mee) avond. Het is een gesubsidieerd en gesponsord initiatief van philharmonie zuidnederland, Opera Zuid en Theater aan de Parade met medewerking van het Internationaal Vocalisten Concours. Daarnaast werkt een indrukwekkend aantal professionals en vrijwilligers mee om de avond te laten slagen. Het schept een lichtvoetige en toch serieuze mogelijkheid om iedereen die dat wil kennis te laten maken met al die mooie klassieke muziek die er is.

Neurie mee Dream Along
Dream Along
Dream Along – Opera op de Parade ©Gerard Monté

Een uur voor aanvang kwam ik de Parade opgelopen en werd meteen getroffen door de verwachtingsvolle en hartelijke atmosfeer. Er zaten en stonden al heel wat mensen en terwijl het plein volliep was duidelijk dat veiligheid hoog in aanzien stond. EHBO en bewaking waren aanwezig. Het weer werkte enorm goed mee. En zo, gezeten op een stoel met glaasje, kaasje en goed gezelschap kon het spektakel beginnen. Het hoge toneel troonde overal bovenuit en het was goed te zien hoe het orkest het podium vulde en stemde.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Precies op tijd wordt de Dream Along avond ingeleid met een humoristische toespraak en zet het orkest in met een ouverture die de stemming er meteen in brengt. Gevoelens van ‘het leven is mooi en de moeite waard’ welden op. De muziek is vrolijk en luchtig met energie, verve en beheerste dynamiek en subtiliteit gebracht, strak geleid door Martijn Dendievel. Later komen ook serieuzere thematieken aan bod.

Stefan Astakhov – ©Gerard Monté

Deze slideshow vereist JavaScript.

De rest van de avond is gevuld met stukken uit bekende en ook minder bekende opera’s. Zo vertolkt Stefan Astakhov de minnezanger uit Tannhäuser met het stuk O du, mein holder Abendstern. Een stuk waarin de huidige dreiging voor de wereldvrede wel voorspeld lijkt. Gelukkig komt het allemaal goed.

Lenneke Ruiten
Lenneke Ruiten – ©Gerard Monté

Sopraan Lenneke Ruiten volgt met Touraine. Zij bezingt dit landschap met een prachtig gecontroleerd vibrato en een volle sopraanstem waar geen scherp randje aan zit. Je zou er zo van de wijn gaan proeven!
Het orkest volgt met een gebed voor Oekraïne van Valentin Silvestrov, subtiel uitgevoerd en natuurlijk ontroerend.

Dream Along
Claire Barnett-Jones – ©Gerard Monté

Uit ‘de geest van de roos’ van Michel Fokine vertolkt Claire Barnett-Jones de geplukte roos die degeen die haar doet sterven toefluistert dat ze altijd lekker voor haar zal geuren.
Daarna wordt de sfeer veel luchtiger met een stevig drinklied geschreven door Shostakovitsj, met zeer veel overtuiging gebracht door Anton Kuzenok, hij neemt zowel met zijn zang als theatrale optreden het publiek volledig mee. En groot is dan ook de schok als hij in de wijnkelder een lijk ontdekt.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Daarna komt Claire heel goed uit de verf met haar vertolking van de heks uit Hans en Grietje van Humperdinck. Ze kan zich enorm verheugen op de smulpartij die Grietje zal zijn, ‘na een uurtje op een stevig vuurtje’. Zo wordt de Barbier van Sevilla ook overtuigend gebracht, en is de Barcarolle van Offenbach een genoegen om naar te luisteren.

Dream Along
Mee neuriën of niet? – ©Gerard Monté

Nu doet presentator Raoul Steffani wel een paar keer de oproep om mee te neuriën, maar ja. De muziek is zo mooi gebracht, daar luister je naar en droom je mee weg, daar ga je niet op mee zitten hummen! Dream Along zeg!

Mooie wegdroom muziek wordt nog verzorgd met Lehar’s Das Land des Lächelns en Summertime. Het raakt toch wel om te ervaren hoe in al die operastukken de menselijke emoties allemaal aan bod komen, van positief tot zwaar verdrietig.

Ovatie
Ovatie voor Dream Along – ©Gerard Monté

Het is een groot genoegen het allemaal te ervaren, en de langdurige staande ovatie van het publiek is meer dan verdiend. Ik hoop ook van harte dat de Opera op de Parade en Dream Along volgend jaar weer doorgang kunnen vinden.
Nog een woordje over de techniek, dit soort dingen in de open lucht versterken is niet makkelijk, en het wordt enorm goed gedaan door de technische crew. Het geluid was uitstekend in balans.


Met dank aan Gerard Monté voor de foto’s. Klik hier voor meer foto’s van Dream Along.


Hohe Messe Bach

Hohe Messe van Bach in de Catharinakerk

Orkest van de 18de Eeuw met dirigent Daniel Reuss en Cappella Amsterdam durven uitdaging aan

De Hohe Messe van Johan Sebastian Bach hoort bij de grootste werken in dit genre die er ooit geschreven zijn. Het is zijn laatste werk voor zijn dood, ongeveer een jaar later. De officiele naam van dit monumentale stuk is ‘Missa in h-moll’ (Mis in b-kleine terts BWV232). De uitvoering in de Catharinakerk in Den Bosch is in handen van dirigent Daniel Reuss met het Orkest van de 18de Eeuw en Cappella Amsterdam.

Hohe Messe

Hohe Messe Bach
Hohe Messe Bach

Er is heel wat te zeggen over de historie van hoe de Hohe Messe tot stand is gekomen en het is zeker de moeite waard dat op internet na te lezen. Voor mij is het stuk een culminatie van Bach zijn vele thematieken die in telkens nieuwe contexten over elkaar buitelen en verweven worden. Alsof de componist nog één keer wilde zeggen: ‘Dit is wat ik nou bedoeld heb’. En het werk van Bach in al die tijd is enorm uitgebreid en prachtig.

Hohe Messe
Orkest en koor – Catharinakerk

Ik ben zelf al lang blij als ik een van zijn orgelstukken, die Bach als oefening voor zijn twaalfjarige pupillen schreef, tot een redelijk goed einde breng. Stemmingen wisselen elkaar af, van ingetogen introvert naar zeer uitbundig en ronduit triomfantelijk. Tegenstellingen tussen koor en instrumenten (bv staccato tot gedragen) vervlechten tot een prachtig geheel. En mits goed uitgevoerd is het een overdonderend mooie compositie.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Uitvoering

Die uitvoering (uitdaging?) van de Hohe Messe gaat dirigent Daniel Reuss met het Orkest van de 18de Eeuw en de Cappella Amsterdam aan in de Catharinakerk. Deze koepelkerk ziet er van binnen prachtig uit, maar de hoge koepel zorgt voor een akoestiek met heel veel reflecties die snelle loopjes diffuus maken en die het uitzonderlijk lastig maken om als orkest echt helemaal samen te blijven.

Hohe Messe
Hohe Messe in de Catharinakerk
Margaret Urquhart
Margaret Urquhart

Daar wordt het orkest in het begin van de uitvoering door geplaagd. Gelukkig gaan ze elkaar gaandeweg steeds beter vinden, waardoor het zelfvertrouwen en daarmee het plezier in de uitvoering en de kwaliteit ervan duidelijk toenemen. Uiteindelijk ‘staat’ de uitvoering dan ook echt. En dat is mooi, heel erg mooi. Speciaal wil ik de bassiste Margaret Urquhart noemen, met haar perfect uitgevoerde strijktechniek en enorm veel aandacht voor detail en strakke loopjes zet ze een solide basis neer voor de rest van het orkest.

De Hohe Messe begint met de wat plotselinge inzet van het Kyrie Eleison. Reuss maakt geen show door in het begin veel contact met het publiek te leggen, maar komt op en begint. De blazers komen niet goed uit de verf, omdat het koor ze overstemt en het orkest heeft moeite met bij elkaar blijven. Toch ontstaat er na enige tijd een mooie beweging in de dynamiek, en de inzet van de trompetten bij het Et in Terra Pax is prachtig.

Vanaf dan wordt het alleen maar mooier, Reuss is zichtbaar minder gespannen, begint losser en uitbundiger te bewegen. Mooie samenklanken tussen stemmen en koper worden afgewisseld met de prachtige hobo d’amore. De hoorn die de bas begeleidt op het Quoniam tu solus sanctus klinkt voorzichtig, maar is voor een instrument van dit soort wel acceptabel zuiver. Dat geldt ook voor de trompetten die op de meer juichende stukken een prachtig koperwerk accent toevoegen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vermeldenswaard is het mooi uitgevoerde Benedictus, waar de tenor ondersteund wordt door subtiel samenspel van traverso, orgel en cello. En zo komen we aan bij het Dona nobis Pacem, een verzuchting van alle tijden die nu weer extra van belang lijkt te zijn. Aan het eind klinkt enthousiast applaus van het publiek, en dat is ook verdiend na een concert dat niet zonder zijn worstelingen is verlopen.


 

Hawar Tawfiq

Bosch Requiem van componist Hawar Tawfiq

Een traditie maakt zich opnieuw waar in een troostrijk werk dat de dood in een nieuw perspectief plaatst

De jonge Iraaks-Nederlandse componist Hawar Tawfiq draagt zorg voor het Bosch Requiem 2021, een dodenmis dat sinds 2017 de opening betekent van het November Music festival. Kate Moore, Calliope Tsoupaki en Seung-Won Oh gingen hem voor. In 2020 ging November Music niet door vanwege de lockdown. De uitvoering van de hand van Hawar Tawfiq draagt de prachtige titel Requiem des Fleurs et des Nuages en is gemaakt voor bariton en symfonieorkest.

Hawar Tawfiq – Bosch Requiem
Hawar Tawfiq
Hawar Tawfiq

Vrijdag 5 november trapt traditiegetrouw het klassieke gedeelte van November Music weer met het Bosch Requiem af. Deze keer in het Jheronimus Bosch Art Center.
Hawar Tawfiq maakte vanuit zijn Koerdische afkomst en levenservaring een stuk dat de requiem traditie achter zich liet. Het beschouwt het leven in al zijn onverwachte verdrietige en soms mooie aspecten uitgevoerd als klassiek werk.

Dit maakt dat de klanken vertrouwd zijn, en toch maken ze een nieuw geheel met wendingen die je wel even overeind doen zitten. Dit komt vooral tot uiting in het originele slagwerk en de thematieken die elkaar beantwoorden, maar net geen volledige melodieën zijn. Daardoor neemt het stuk je mee in de emotie die op elk moment tot uiting komt. Misschien wel meegenomen in de wind, zoals de Koerdische dichter Bachtyar Ali wiens tekst gezongen wordt al zei over de dood: “die ons de gelegenheid geeft om bloem te zijn, om wolk te zijn, om water te zijn”.

Een troostrijk werk van Hawar Tawfiq , wat de dood in een nieuw perspectief weet te plaatsen, en daar is het dan ook een requiem voor.

Fiumara & Saariaho
Hawar Tawfiq
Anthony Fiumara

Maar we zijn niet zomaar bij dit stuk aangeland, want vanwege de lengte zitten er composities vooraf van Anthony Fiumara en Kaija Saariaho. Het stuk van Fiumara ontspint zich in alle rust en bevat niet veel melodie, maar schetst een zich ontwikkelend klankbeeld, wat je eigenlijk meer van ambient music en synthesizers zou verwachten. De philharmonie zuidnederland bewijst echter overtuigend dat een dergelijk werk ook met akoestische instrumenten prachtig kan worden uitgevoerd.

Saariaho heeft waarschijnlijk iets dergelijks in gedachten met haar stuk, maar het is het nèt niet. Er gebeurt te weinig om interessant te worden en er zit te weinig in aan zich ontwikkelende thematieken waaraan je als luisteraar nog enige houvast kan hebben.

Intermezzo

De twee blokken muziek worden gescheiden door een aandoenlijke film over muziekles in een basisschool. De kinderen mogen zich uitleven in het samen musiceren en krijgen gedurende een week begeleiding. In vogelvlucht wordt getoond hoe een enorme chaos in het begin zich ontwikkelt tot een muzikale verhaallijn met structuur. Het plezier op al die snoetjes over het samen iets tot stand brengen zal me nog lang bijblijven. En het onderschrijft het enorm grote en helaas zwaar onderschatte belang van dit soort lessen.

philharmonie zuidnederland
Hawar Tawfiq dankt philharmonie zuidnederland
November Music

De drive van Bert Palinckx van November Music

Door kenners gedreven festival gaat uit van de inbreng en wensen van muzikanten

In een interview met Bert Palinckx bespreken we zijn drive voor dit festival, geschiedenis en de toekomstplannen.

Muziekplatform KLANKGAT is een rubriek gestart waar we Bossche bands, artiesten en festivalorganisatoren interviewen over het afgelopen jaar. Hoe de corona crisis het beleid en de muziek heeft beïnvloed, wat de eigenlijke plannen waren, hoe musici en organisatoren terug- en vooruitkijken. Een terugblik naar een moeilijk 2020 en een vooruitzicht naar een onzeker 2021.

Inleiding
Bert Palinckx
November Music 2019 – ©Wim Roelsma

Het November Music Festival  is nog lang niet zo bekend als dat het verdient te zijn. “Ik hoop van harte dat we van 5 t/m 14 Nov 2021 de kans gaan krijgen om dit weer in real life mee te maken,” zegt Bert Palinckx De eerste editie van dit festival was al in 1993 toen een groep mensen (op initiatief van de gemeente Den Bosch) een festival ging organiseren dat uitging van de vrijheid van muzikanten om te experimenteren en zo iets mooi te maken. Het gevolg was een enorme creativiteit over de jaren waarin vele mooie stukken zijn gemaakt. Het Bosch Requiem wat elk jaar in opdracht wordt gecomponeerd is hier al langzamerhand een traditie geworden.

Maar het gaat niet alleen om ‘klassieke muziek’. Er wordt geëxperimenteerd met jazz, volksmuziek, en invloeden van elektronica. De artistieke leiding is sinds 1999 in handen van Bert Palinckx. Met een kleine groep medewerkers en heel wat ZZPers (op het hoogtepunt zo’n 100 man) worden in 10 dagen maar liefst zo’n 90 concerten gegeven. Vernieuwend, experimenteel en bol staand van de zeer mooie composities en meeslepende ideeën (lees enkele van mijn concert recensies er op na).

Interview met Bert Palinckx
Bert Palinckx
Bert Palinckx

Bert Palinckx is afgestudeerd aan de Technische Universiteit Eindhoven (TUE) in bouwkunde (planologie). Een vergelijking met Xenakis lag wat mij betreft voor de hand, maar Bert ziet dat anders: “Ik ben opgegroeid in Tilburg, waar ik als jongen al kennis maakte met jazz en de vele muziek die in Tilburg makkelijk toegankelijk was. Ik had dan ook al snel een bandrecorder waarmee ik allerlei opnames maakte. En door mijn belangstelling voor de contrabas kwam ik in een band terecht (met mijn broer) waarmee we al snel door heel Nederland rondtrokken met wel 40 à 50 concerten per jaar. Dus ik heb mezelf eigenlijk altijd al als muzikant gezien.”
Door de samenwerking en zijn naamsbekendheid begon hij al snel van alles te organiseren (b.v. de Paradox in Tilburg). En zo kon het gebeuren dat Henri Broeren hem vroeg om de leiding van het festival op zich te nemen. Samen met Theo van Dooremalen (zakelijke leiding) volgden jaren van groei, aanpassing aan de omstandigheden en veel, heel veel, prachtige muziek en opzienbarende concerten.

Succes van het festival

“Belangrijk en uniek voor het festival is dat het uitgaat van de inbreng en wensen van muzikanten. In vrijheid kunnen ze van alles maken, grens overstijgend. En dat leidt tot geweldig mooie en vernieuwende stukken. We hebben soms het verwijt gehad dat het wel voor een erg select publiek was, en we hebben dan ook meer toegankelijke muziek geprogrammeerd. Zo zat de zaal vol toen Louis Andriessen (Anaïs Nin) werd uitgevoerd. Ook John Zorn trok de aandacht. Maar wellicht zijn wij als Brabanders wel te bescheiden in de reclame die we voor het festival maken. Al is het ook een kwestie van bereikbaarheid, budget en dergelijke.”

Toekomst
Éliane Radigue
Éliane Radigue – ©Wikipedia Commons

“Natuurlijk hakte corona er in. Maar we moeten daar ook niet te moeilijk over doen. In een situatie van overmacht (twee dagen voor het festival in 2020 ging Nederland op slot, red) was er veel begrip bij alle deelnemers en betrokkenen. Hotels en cateraars waren heel coulant. In mijn eigen hoofd heeft het festival wel doorgang gevonden. Maar veel dingen die voor 2020 stonden geprogrammeerd hopen we dit jaar in november wel uit te kunnen voeren. Misschien met een kleiner publiek, en met de noodzaak om te streamen. Dus we gaan door met de artiesten en nemen ook het FAQ festival (gericht op elektronische muziek van 4 tot 6 November, red) onder onze vleugels. En daar misschien een nieuwtje dat er muziek van Éliane Radigue uitgevoerd gaat worden.

Conclusie

We hebben in Den Bosch veel mooie muziek in het vooruitzicht, gedreven door kenners die unieke componisten weten te strikken. Verder kan ik het belang van vroege brede kennismaking met cultuur niet voldoende onderstrepen, aldus artistiek directeur Bert Palinckx.

 

Liseth met haar favoriete instrument

Interview met singer songwriter Liseth Horsten

Hoe overleeft zij de corona tijd en de zoektocht naar andere manieren om muziek de wereld in te brengen

In de rubriek over wat artiesten doen nu corona huishoudt een gesprek met Liseth Horsten, singer songwriter en begeleidster van muziek voor begrafenissen.

Interview met Liseth Horsten

KLANKGAT: Wat deed je voor Corona uitbrak?

Sinds 2007 ben ik als zzp-er werkzaam als uitvoerend en docerend musicus:
Uitvoerend: eigen singer-songwriter repertoire (het liefdewerk), en commercieel (het werk): o.a. huwelijken, recepties en uitvaarten. Sinds najaar van 2019 alleen nog uitvaarten.
Docerend: lespraktijk thuis. In het verleden ook muzikale workshops op locatie gedaan (teamuitjes e.d.) en lesgegeven op enkele regionale muziekscholen.
Daarnaast speel ik zang en slaggitaar in een jaarlijks lokaal Neil Young tribute project (dat is meer hobbymatig), en ik was (ben) sinds twee jaar vrijwilliger bij een van de mooiste poppodia in het land: 013

Liseth Horsten
Liseth Horsten

Hoe heeft Corona jou in je werk en leven beïnvloed?

In eerste instantie veranderde er weinig omdat ik gewend ben voornamelijk vanuit mijn eigen huis te werken. Mijn manier van werken was ineens ‘normaal’ geworden (ze lacht even).
In die zin was het geen grote overgang en genoot ik aanvankelijk van de rustige sfeer die er over het hele land leek te hangen. Ik kan goed alleen zijn, hoewel ik natuurlijk net als iedereen bepaalde aspecten van het (sociale) leven dat is weggevallen, wel mis.

Het lesgeven gaat hier door: in het voorjaar ben ik begonnen met lessen via Skype aan te bieden. De ene leerling wilde dat wel en de andere niet en in sommige gevallen was het ook niet mogelijk, en in die periode is er dan ook een aantal leerlingen afgehaakt. Ik ben destijds ook begonnen met een leerlingen-nieuwsbrief met leuke weetjes en links, om iedereen erbij te blijven betrekken (dat is dus maar ten dele gelukt).

Toen er weer 1-op-1 lesgegeven mocht worden, zijn er wel weer een paar nieuwe leerlingen bij gekomen, en ook nu ga ik door met 1-op-1 lessen (mits klachtenvrij en op iets meer afstand en luchten tussendoor)  en de mógelijkheid om te Skypen als er wél mogelijk besmettingskans is.

Ik ben me ervan bewust dat ik risico loop als 50+ en zzp-er omdat ik in mijn eigen woonkamer lesgeef. Maar de lessen zijn mijn enige ‘enigszins-vaste’ inkomsten, dus ik wil daar niet mee stoppen.
Als het risico groter wordt door meer besmettingen, weet ik nog niet wat ik ga doen: als ik weer alleen online ga lesgeven, zullen er misschien weer leerlingen gaan afhaken. Maar als zzp-er moet ik wél extra op mijn gezondheid letten.

Liseth Horsten
Liseth denkt na over een song – Foto: © Izaak P Slagt

Het musiceren op uitvaarten gaat ook door, de regels voor uitvaarten zijn gelukkig wat soepeler (qua aantallen bezoekers), waardoor het prima mogelijk is: in het voorjaar en zomer waren er o.a. ceremonies in de open lucht.
Het is heel mooi en dankbaar werk maar het nadeel ervan is dat je het pas drie dagen vooraf weet (knipoogt, als redactie stel ik me voor dat dat drie hectische dagen kunnen zijn).

013
Wat leuk is aan 013 (poppodium in Tilburg, red.) waar ik vrijwilliger ben (naast het niet-leuke dat het nu dicht is), is dat ze hun best doen om alle vrijwilligers en medewerkers bij het podium te blijven betrekken,
Onder andere door online medewerkersvergaderingen inclusief popquiz.
En sowieso is het leven meer online geworden. Het fijne is dat je makkelijk contact kunt houden. Het vervelende is dat ik nóg meer achter het scherm zit dan ik al deed, met wat fysieke klachten van dien.
En dat het realiseren hoe afhankelijk ik ben van internet, en dat dit waarschijnlijk meer en meer het geval gaat zijn in de toekomst, me er niet blijer op maakt.

Als tegenhanger hiervan ben ik weer wat creatieve hobby’s gaan oppikken, bijvoorbeeld houten ukelele standaards maken en beschilderen. Mijn achtergrond en eerdere opleiding ligt op het beeldende vlak, waaronder tekenen en schilderen. Van tijd tot tijd heb ik een periode waarin deze behoefte aan ‘analoge’ creatieve of ambachtelijke ontspanning weer naar boven komt, en dat was in het afgelopen jaar zeker weer het geval.

Liseth Horsten
013

Wat ik moeilijk vond en vínd, is dat ik geen idee heb hoe mijn toekomst als muzikant van eigen repertoire eruit gaat zien, en sowieso het hele uitvoerende muzikantschap: kunnen we straks nog op de oude manier optreden, zijn er straks nog kleine podia voor onbekende muzikanten? En is er nog budget? Want zo niet dan houdt het voor mij op, ik wil op z’n minst mijn muzikanten, ook profs, kunnen betalen. Ik kan wel weer solo gaan spelen, maar als dat de enige mogelijke vorm is vind ik dat niet leuk.

Maar we zullen misschien andere manieren moeten zoeken om hier invulling aan te geven als optreden in band vorm geen haalbare optie meer blijkt te zijn. Dat zou ik wel een enorm gemis vinden, want het samen spelen met andere goeie muzikanten brengt juist de magie en de spanning die je zoekt in de muziek. Naast het sociale aspect natuurlijk, ook niet onbelangrijk.

En we zullen andere manieren moeten zoeken om onze muziek de wereld in te brengen: het is nu sowieso voor iedereen in deze business harder werken voor (nog) minder geld, en dat maakt me soms wel moedeloos: ga ik dit nog doen tot aan m’n pensioen? Ik geloof niet dat ik daar zin in heb.

Liseth Horsten
Het leven is niet zo zwart wit – Foto: © Izaak P Slagt

 

Heb je speciale dingen gedaan om met deze omstandigheden om te gaan? Welke? En hoe werkt dat?

Zoals al gezegd: muzieklessen via Skype gaan geven. Hiervoor heb ik een goeie webcam aangeschaft en gáán: al doende leert men.
Andere dingen om ermee om te gaan liggen meer op het persoonlijke vlak, zoals. de sociale contacten. En iemand hebben om af en toe mee te sparren over zowel persoonlijke dingen als werk gerelateerde zaken. Dat is sowiesó belangrijk, maar zeker nu en zeker als single.

Zijn er nog dingen die je andere artiesten mee zou willen geven?

  • Onderhoud je netwerk van collega’s, want je hebt elkaar nodig. Om input te vragen over praktische zaken, of om te sparren over de dingen waar je mee worstelt. En wees ook niet bang om hulp te vrágen want iederéén worstelt.
  • Blijf creatief bezig, op welke manier dan ook. Zoek naar dingen, en mensen, die je creatieve brein prikkelen.
  • Zorg voor een Plan B, en C, voor de financieel mindere tijden. Je bent geen slechte ondernemer als je in mindere tijden even kiest voor een parttime baan erbij, bijvoorbeeld.
  • Blijf in beweging, go with the flow, heb vertrouwen.
    En dit zeg ik ook allemaal tegen mezelf !

De corona crises heeft mijn muziek op zich trouwens niet beinvloed.

Wat waren je eigenlijke plannen?

Liseth Horsten
nieuwe EP

‘Het’ plan van 2020 was om in het voorjaar een nieuwe EP op te nemen met mijn band. Bij de eerste corona golf hebben we de repetities voor de zekerheid uitgesteld (de bandleden hebben gezinnen met kinderen) en tegen de zomer planden we weer een repetitie. Maar ook hadden we allemaal andere prioriteiten omdat een gedeelte van het werk wegviel en er dus e.e.a. geregeld moest worden. Uiteindelijk hadden we opnames gepland in december, maar toen kwam er weer een lockdown waarbij ook de studio van de drummer, waar we zouden gaan opnemen, dicht moest. Maar we komen telkens een stapje verder, dus die EP komt er hoe dan ook!

Wat die EP betreft: we hebben nu een studiodatum in februari en ik ga ervan uit dat het gewoon doorgaat. Mocht dat onverhoopt toch weer niet lukken dan verzin ik een andere vorm: we willen graag een band-EP die gedeeltelijk gezamenlijk ingespeeld wordt, voor het live-gevoel, en die gaat er ook zeker komen, maar ik heb wel een plan B in m’n hoofd.

Wat de andere werkzaamheden betreft heb ik geen idee wat me te wachten staat in het komende jaar… Ik houd er rekening mee dat het nog even gaat duren voordat er weer opgetreden kan worden.
Of de culturele sector zich volledig herstelt op korte termijn weet ik ook niet, ik denk het niet. Ik laat het dus maar op me af komen…

Net als in het afgelopen jaar verwacht ik geen grote financiële problemen (gelukkig had ik een buffertje, leef zuinig en woon goedkoop, dat is mijn geluk) en ik zou het ook geen probleem vinden om een parttime baantje te zoeken als de nood aan de vrouw komt: ik heb voor hetere vuren gestaan dus heb er vertrouwen in dat ik ’t wel overleef. Ik zal wel extra aandacht moeten geven aan promotie van mijn verschillende projecten: zowel het eigen repertoire als de uitvaartmuziek en de muzieklessen. En wie weet kan ik nog een nieuw project verzinnen dat wat geld in het laatje kan brengen.

Ik ben in ieder geval blij dat ik mijn ei kwijt kan in andere creatieve uitingen, en ik sluit niet uit dat ik nog wat meer die richting in ga. Het zou mooi zijn om het te kunnen combineren met muziek.

Ik denk dat júist in het afgelopen jaar gebleken is hoe belangrijk muziek en kunst is voor het welzijn van mensen. Dus dat gaat niet verdwijnen. Ik hoop dan ook dat het een belangrijkere plaats gaat innemen in de maatschappij. Creatieve denkers en makers, en alle vormen van kunstzinnige uitingen, hebben we in deze tijd heel hard nodig denk ik.

 


Met dank aan Liseth Horsten

Foto’s en coverfoto: © Izaak P Slagt

Impressie gesprek Hans en Kiete

Toonzaal presentatie studenten elektronische muziek zeer aangenaam

Klassiek en elektronisch gaan prima samen

De Fontys opleiding ‘Academy of Music and Performing Arts’ in Tilburg geeft studenten klassieke muziek compositie de mogelijkheid om kennis te maken met elektronische muziek.
Zij doen dit in samenwerking met de Willem Twee Toonzaal in Den Bosch, waar een  uitgebreide verzameling synthesizers en aanverwanten staat (en begeleiding kan je krijgen in de Willem Twee studio’s.

publiek w2studios xpo elektronica
presentatie elektronica studenten

Opleiding elektronische muziek

Dit is kenmerkend voor een nieuwe trend in klassieke muziek; Waar ‘klassiek’ en ‘elektronisch’ voorheen duidelijk gescheiden waren ontstaat er nu belangstelling om elementen uit die twee werelden te combineren. In het kader van deze opleiding konden vijf studenten (eerste en tweedejaars) een gerichte cursus volgen onder begeleiding van de Toonzaal. En deze avond konden zij hun werk presenteren aan hun docenten (Kees vd Bergh en Anthony Fiumara) en andere belangstellenden. Dit gebeurde door hun composities, die ze vooraf hadden opgenomen en bewerkt, af te spelen over twee speakers.

presentatie elektronica studenten
Toonzaal

Het blijft in deze tijden een vreemd gevoel om een concertzaal binnen te stappen, maar de gemoedelijke hartelijkheid die er altijd in de Toonzaal heerst, maakte het makkelijk om daaroverheen te komen. De iets andere opstelling wegens corona verstoorde dat niet.

Enrico Ferri, Rivers
Enrico
Enrico Ferri

Na een korte en humoristische inleiding door Hans Kulk was het de beurt aan Enrico Ferri om zijn stuk ‘Rivers’ te laten horen.
Voor hem is de relatie tussen poëzie en muziek belangrijk, en hij probeerde de verbondenheid tussen onderdelen van de natuur en onze emoties uit te drukken.
Inzettend met een ambience van voorbijglijdende geluiden creëerde hij een spel van gestreken glas-achtige geluiden en voorbijrazende gestreken ijzer geluiden, waarop de dichter zijn gedicht (in het Italiaans) voorlas.
De glas-achtige geluiden transformeerden naar zware geslagen staven, en er was een voortdurende beweging in de muziek die de stem in zich op bleef nemen.
Een erg mooi stuk om naar te luisteren en een welverdiend applaus volgde.

 

Kiete vd Laan, Rituals for Electronics
Kiete vd Laan
Kiete vd Laan

Als enige Nederlandse studente bracht Kiete deze Rituals ten gehore. Op een bijna tanpura-achtige drone bracht ze diverse percussie en rainstick geïnspireerde geluiden tot leven. Hierin zat niet een heel duidelijk ritme, maar omdat het geheel over langere tijd geloopt werd was het ook niet geheel zonder. Verder wist ze dit te combineren met bijna dierlijke kreten die tot een mooi organisch geheel waren samengevoegd. Mooi was het gebruik van bewerkte akoestische instrumenten (accordeon) die daardoor heel anders gingen klinken dan we gewend zijn.
Verder had ze diverse geluiden die met de apparatuur van de Toonzaal waren opgewekt samengevoegd tot een nieuwe layer van geluiden, bijgenaamd ‘ Angel choir’.
Ook hier een stevig applaus, het was een stuk dat je ook echt wel meevoerde de groene jungle in.

Amin Ebrahimi, Seven rainy cities
Amin Ebrahimi
Amin Ebrahimi

Het stuk zette in met allerlei glas achtige percussie geluidjes  die in een ritme alsof de wind er doorheen blies klonken. Dit werd begeleid door ruis achtige klanken, en galmende stemmen.
Rustig begonnen evolueerde het werk naar steeds meer opwinding. Om uiteindelijk weer weg te sterven. Of nee wacht, plots kwam het geluid weer op.
En zo was het net of je door de hoofdstukken van een boek heen bladerde, met telkens een kleine variatie op de thematiek. Zoals Amin aangaf was hij overweldigd door alle klanken die de studio kon opwekken en was het zijn belangrijkste visie om net als in een beeld, het overtollige weg te hakken.
Applaus? Natuurlijk was er applaus.

An’an Liu, Water

Wegens corona moest An’an in China blijven, maar toch heeft ze zoveel mogelijk van de cursus on-line gevolgd. Thuis heeft ze software gebruikt om een stuk te maken waarin ze water uitbeeldt.
Zoals water allerlei kanten uitvloeit zo vloeien de fluit geluiden en bijna orgel klanken met ruis alle kanten uit in haar aantrekkelijke stuk. Daarbij begon ze met geïnverteerde klanken die als het ware een raadsel vormden totdat de niet geïnverteerde klanken klonken en de langzaam groeiende verbazing oplosten. Ook weer een origineel stuk waarvan ik hoop dat ze op afstand het applaus kon horen.

Vlad Chlek, the isolator
Vlad Chlek
Vlad Chlek

Het was Vlad’s bedoeling om uit te beelden hoe iemand middels een geluidsisolator helemaal in zijn eigen wereld kan opgaan. Onder begeleiding van video beelden met een Russisch gedicht liet hij een steeds wisselend klankbeeld met vogelgefluit horen en bewerkte stemmen. Op een goed moment werd alles behoorlijk mechanisch en klonken er toch wat angstaanjagende geluiden.
Ook hier verdiend applaus.

 

Impressie

Na nog enkele belangstellende vragen en positieve kritiek uit de zaal werd het officiele gedeelte van de avond afgesloten, en wegens corona ontbrak de traditionele gezellige nazit.
Zelf was ik behoorlijk onder de indruk van wat deze studenten na een korte tijd in de studio al konden. Hoewel het compositiegewijs nog niet helemaal boven alle kritiek verheven was, was het bij allemaal een zeer aangename en meeslepende geluidservaring. Ik hoop dan ook van harte dat deze  componisten verder groeien in dit genre.

Foto’s: Erwin Engelsma, en ‘uitgelicht’  foto: Anthony Fiumara

Socks;SportsSocks

People Get Around van Socks;SportsSocks

Kersverse en hardwerkende Indie-ambient-punk band brengt zowel tweede single als nieuwe videoclip uit

De release van de tweede single ‘People Get Around’ van Socks;SportsSocks kwam 5 juni uit samen met een gloednieuwe videoclip. Socks;SportsSocks is een kersverse zeskoppige Indie-ambient-punk band uit Rotterdam. De band werkt nu hard aan hun eerste EP ‘People singing about people’ die later dit jaar uitkomt. People get around beschrijft het burgerlijke bestaan als een onvermijdelijke ziekte. De band neemt die burgerlijkheid behoorlijk op de korrel.

Socks;SportsSocks

Socks;SportsSocks
Djurre van Dijck

Socks;SportsSocks is een nieuwe band uit Rotterdam. Wat heeft KLANKGAT in godsnaam met een Rotterdamse band, vraag je je af? Niets, ware het niet dat één van de bandleden Djurre van Dijck heet, zanger/frontman van de Bossche band Clint Eastbird. KLANKGAT had Djurre al een tijdje niet meer in beeld, nadat Clint Eastbird was opgeheven. En nu dan zelfs de tweede single mét videoclip. Rotjeknor, het kan verkeren.

People Get Around – single/clip

People Get Around
People Get Around met Alison Jutta

Op de clip verschijnt een nogal hybride personage, het blonde haar in een knot opgestoken. Het blijkt Alison Jutta te zijn. Eerst verschijnt de naam van de band Socks;SporteSocks en dan de titel van het nummer waar het allemaal om draait. De camera staat bijna de hele clip door op één standpunt, beetje op ooghoogte van Alison die rek- en strekoefeningen doet op het ritme van het nummer. De lyrics verschijnen onder in beeld, zodat je bij een derde keer afspelen, voluit mee kan zingen. De melodie ligt makkelijk in het gehoor en het ritme is basic. Je kan er echt een workout mee doen. Sterker nog: het is een workout song!

Socks;SportsSocks
Socks;SportsSocks – People Get Around

De beklemming en het lot van het burgerlijk bestaan lijken onafwendbaar. Voor iedereen. Behalve voor de zanger van Socks;SportsSocks die zichzelf als een soort redder ziet. ‘I was always the social one. You guys live on a different moon. I will wait for you.’ Ooit komen de anderen tot inkeer, suggereert-ie. Kortom, er gloort hoop. People Get Around zal het straks – in real live –  uitstekend doen. Een heuse meezinger.

De band werkte de single op afstand van elkaar af, zoals dat in deze tijden van corona het nieuwe normaal is geworden. De eerste single Afterparty leidde ertoe dat Socks;SportSocks in de selectie van Popronde 2020 werd opgenomen. Of de band tijdens Popronde ook in Den Bosch optreedt, is nog niet bekend.


Screenshot People get Around – Socks;SportsSocks (Viddy Clippy)
Foto’s: Facebook Socks;SportsSocks