Francis Butterfly (Stijn van Krey) begint er zelf over als hij drie nummers heeft gespeeld: “Het zijn allemaal nogal donkere liefdesliedjes voor deze Valentijnsdag.” Het openingsnummer I Want A Little Sugar In My Bowl van Nina Simone zet ook meteen de toon. Dit wordt een avond vol melancholie, hartzeer en gebroken harten, dat andere gezicht van de liefde. Vlinders in je buik maar dan die van de donkere soort.
Aandachtige stilte
In een wolk van rook en nevel en de spaarzaam verlichte foyer van Willem Twee concertzaal komt Francis Butterfly op, getooid met zijn gouden masker en witte veren, een act die hij tot zijn handelsmerk heeft gemaakt. Het masker houdt hij niet voor zijn gezicht, maar gebruikt hij als hoofdtooi. Een grote, donkere bril maskeert zijn ogen. Zijn performance ademt broeierige mysterie uit en het publiek werkt mee want muisstil. Zelfs aan de bar zijn de gesprekken verstomd als deze solist die zichzelf begeleidt op elektrische gitaar begint te zingen en te spelen.
Falset en trompet
Francis Butterfly gebruikt een stemtechniek die veel zangers toepassen. Zij spannen hun stembanden langer dan normaal waardoor een hoog en ijl geluid ontstaat. Francis past deze techniek toe als hij een gedeelte van een nummer wil benadrukken of als hij een bepaalde climax wil bereiken. Daarna verlaagt hij zijn stem weer. Dit in combinatie met zijn onconventioneel gitaarspel roept Francis Butterfly een sfeer op van bevreemding, het wonderlijke, het mysterieuze. En dit alles met blues als basis, een genre dat je als aards mag beschouwen. Het maakt niet uit als het werkt en dat doet het.
Op een aantal nummers gebruikt Francis Butterfly zijn mond en wangen om een trompet na te bootsen. Als je er niet op bedacht bent dan is dat zeker verrassend. Je raakt er snel aan gewend. Of je het kan waarderen, dat moet iedereen voor zichzelf uitmaken. Het is een leuke truc, niet meer dan dat.
Het gitaarspel van Francis Butterfly is basic, op blues geënt, ritmisch. Af en toe maakt hij een gitaarsolo, als hij even stopt met zingen. De opening van het nummer Phoenix bijvoorbeeld houdt het midden tussen ritmisch en solo. Het gaat echter te ver om Francis Butterfly een blueszanger/gitarist te noemen. Daarvoor is zijn stijl toch te eclectisch.
Francis Butterfly is een unieke performer met een heldere en krachtige stem. Er zou een EP uitkomen. De release is echter uitgesteld. Het is iets om naar uit te kijken.
Omslagfoto: Jane Duursma