Arthema Strijkkwartet

Filmmuziek van Arthema Kwartet in Tuinsessies

Fantastic Beasts and where to find them uit het universum van Harry Potter in de Museumtuin

In mei 2018 won het Arthema Kwartet de publieksprijs in het Willem Twee kamermuziek concours. Na dit mooie begin hebben ze vele concerten gegeven, waarbij aandacht voor het milieu en de ontwikkelingen in de wereld een grote plaats innemen.

Arthema Kwartet – Tuinsessies
Arthema Kwartet
Arthema Kwartet – Tuinsessies

En nu voor de Tuinsessies een experiment met filmmuziek, gearrangeerd door Nikolai Clavier voor twee violen, altviool en cello. Voor deze uitvoering speelt niet Diederik Smulders, maar Floor Bakker mee, een celliste die in Eindhoven en ruime omgeving heel bekend is.

Nikolai Clavier
Nikolai Clavier

Filmmuziek
Filmmuziek begint steeds meer in de klassieke wereld herkend te worden als een waardevolle bron van composities. Er is enorm veel mooie en complexe muziek gemaakt. Dit is in zijn algemeenheid geschreven voor grotere orkesten, en veel elektronica en nabewerkingen van opgenomen muziek. Het arrangeren daarvan voor een kleine bezetting (Nikolai deed het helemaal alleen) is dan ook een gigantische klus.

Van tevoren was het mooi om nog even door het museum te dwalen. Daar trokken vooral de prachtige 3D computer gegenereerde bewegende beelden van Eelco Brand mijn aandacht. De sfeer in de museumtuin is heel relaxed, met handige zitdekentjes voor op het gras.

Voor de pauze worden stukken gespeeld uit Fantastic Beasts and where to find them uit het universum van Harry Potter. Eén ding is zeker: ik ga de film weer eens bekijken, al was het maar om hernieuwd naar de muziek te luisteren.

Na de pauze klinken stukken uit The Ring trilogie van Tolkien. Het Arthema Kwartet speelt de stukken met bevlogenheid en veel onderlinge aandacht waardoor het als een geheel klinkt. Stuk voor stuk kan je horen dat de spelers hun instrument enorm goed beheersen, zowel in hun uitvoering als in de geluidseffecten die ze aan hun snaren weten te ontlokken.

Arthema Kwartet
Eduardo Diez Garcia en Gabriela Torres

Een ander gevolg van de kleine bezetting is dat thematieken die door het geweld van grote orkesten wel eens onder de radar willen verdwijnen hier veel duidelijker hoorbaar zijn. Ook in hoe ze telkens in kleine variaties terugkomen, wat het een interessante luisterervaring maakt.

Toch is ook goed te horen dat deze muziek niet voor zo’n klein gezelschap als het Arthema Kwartet bedoeld is, beide films moeten het van een lading bombast hebben die met een klein ensemble niet te maken is. In zekere zin komt het strijkkwartet daardoor pas echt tot haar recht bij de hartstochtelijk gespeelde tango, die als toegift werd gespeeld.

Arthema Kwartet
Arthema Kwartet – finale

Foto’s: Erwin Engelsma

Bettie Serveert

Oude liefde roest niet: Bettie Serveert in Tuinsessies

Museumtuin in Den Bosch is een prima plek voor herinneringen

De kaartjes voor Bettie Serveert in de Tuinsessies waren in no time weg, foetsie, uitverkocht. Gelukkig brachten de versoepelingen wat meer ruimte in de ticketverkoop en kon KLANKGAT vrijdagavond 30 juli erbij zijn.

Bettie Serveert

Bettie Serveert
Bettie Serveert / Peter Visser en Carol van Dyk

Muziek ontroert, muziek raakt mensen, muziek roept herinneringen op. Maar kan muziek het weer bezweren? De elementen besturen?
Het heeft er alle schijn van deze vrijdag, want pas als de laatste klanken wegsterven van Bettie Serveert ’s toegift, en het hartelijke applaus is verstomd, barst de regenbui los die al een tijd op dit moment heeft gewacht. Hiermee een eind makend aan een intiem zomeravondconcert.

Wat we het uur ervoor gezien en gehoord hebben, biedt niet echt een staalkaart van Betties oeuvre. Van Palomine, de plaat waarmee ze in 1992 debuteert, worden vier nummers gespeeld, hiermee een soort van geraamte vormend voor dit optreden. Eén van die nummers is set opener Brain -Tag, wat vanavond voor het eerst in twaalf jaar weer gespeeld wordt.

Het geraamte wordt verder aangekleed met een brede, soms verrassende keuze van eigen en gecoverde muziek. Ray Ray Rain, van de tweede plaat Lamprey, wordt opgevolgd door een cover van Liz Phair. Een Amerikaanse zangeres en liedjessmid die Bettie Serveert via haar platenmaatschappij heeft keren kennen. Bettie, in deze incarnatie, bestaande uit Carol van Dyk, zang en gitaar, en Peter Visser, gitaar en kwinkslagen.

Bettie Serveert
Carol van Dyk

Het daarop volgend nummer is wat meer jazzy. Het is van Chitlin Fooks, een band die Carol vormt samen met Pascal Deweze van het Vlaamse Metal Molly. Verrassend hierna is de cover van the Cure’s Just Like Heaven. Anders dan het origineel maar raak gekozen en gespeeld.
Het bekende Fifty Ways To Leave Your Lover van Paul Simon voelt wat onbeholpen aan. Met name het karakteristieke drumintro- en doorlopende riff vormt een belangrijk element van het origineel en worden hier gemist.

Under The Surface, ook van Betties eerste plaat en het laatste nummer van de set, wordt dankbaar opgedragen aan de oprichter van de Bettie Serveert- fanclub. Opvallend aan de eigen nummers is, is dat ze korter zijn dan op plaat. Makkelijk te verklaren is het wel, de gitaarsolo’s die wel op plaat staan zouden in deze semi- akoestische setting behoorlijk uit de toon vallen.
Na een kort wikken en wegen komen Carol en Peter nog terug voor een toegift, een nummer van de Velvet Underground. Niet vreemd, als je bedenkt dat Bettie in 1997 een tribute-tour heeft gedaan ter ere van V.U.

En vervolgens dwingt de regen ons, de museumtuin te verlaten en ons heil binnen te zoeken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ik ben blij dat Tuinsessies in tweede instantie gekozen heeft voor meer publiekscapaciteit. Dit gaf mij de kans om ook een kaartje te bemachtigen, want je weet, oude liefde roest niet. Dit geldt zeker voor de muziek van Bettie Serveert. Eigengereid, met een uniek stemgeluid, weet ze ook in deze kleine opzet haar muziek goed voor het voetlicht te brengen.


Fotografie: Sandra Leijtens Photography

Lamprey

Palomine

Robin Borneman Tuinsessies

Een nieuwe Robin Borneman lijkt te zijn opgestaan

Deze Tuinsessie beleeft ook een echte primeur van een gloednieuwe single die gelijk aanslaat

Robin Borneman oogt wat nerveus aan het begin van zijn Tuinsessie. Een goed teken want dan zijn artiesten op hun scherpst. Het is ook eindelijk gestopt met regenen. Er staat dus niets meer in de weg voor een fijne avond in de paleistuin van het Noordbrabants Museum.

Vandaag voelde het raar om naar een concert te gaan. Gisteren overleed nog ‘s lands bekendste misdaadreporter en het nieuws blijft maar komen over de ramp die zich voltrekt in het zuiden van het land. Toch hangt er in de Paleistuin in het Noord Brabants museum een joviale en opgelaten sfeer. De gemêleerde opkomst verzamelt zich voor niemand minder dan Robin Borneman. De volgende ster in wording die nu nog de gewone jongen next door blijft.

De Tuinsessie van Robin Borneman
Robin Borneman
Robin Borneman

Terwijl bijna iedereen nog gezellig staat te kletsen, loopt Robin met zijn gitaarkoffer richting de podium-pagode. Er klinkt kort applaus voor zijn opkomst en dat is het startsein voor de mensen om snel hun picknick kleedje te zoeken en er goed voor te gaan zitten.

Robin Borneman oogt onrustig als hij zich klaarmaakt om te spelen. Hij legt uit dat dat het alweer even geleden is dat hij er alleen voor stond en dat hij merkbaar zijn band mist. Als openingsnummer kiest hij voor Spirit Bird van Xavier Rudd. Een lied dat hij eerder uitvoerde tijdens zijn deelname aan het programma We Want More (WWM), dat hij uiteindelijk ‘gewoon f**king gewonnen’ heeft, zoals hij zelf zegt.

Waar de spanning nog voelbaar is als hij begint, komt na twee coupletten de troubadour in hem eindelijk los en vangen de aanwezigen een glimp op van de trotse winnaar enkele maanden terug. Met goed spel en zijn fantastische stem legt hij voor de rest van de avond de lat hoog voor wat uitgroeit tot een grootse avond.

Mystery guest

Robin Borneman
Robin & Merijn

Van tevoren was er sprake van een “Mystery Guest”, maar de echte fans hadden het natuurlijk al langer in de gaten. Bij het derde stuk roept Robin de hulptroepen erbij en dat is niemand minder dan zijn grote vriend en frontman van Navarone, Merijn van Haren.

Dit blijkt gelijk een versterking, want het duo heeft er zichtbaar zin en is ongelooflijk op elkaar ingespeeld. Ook de samenzang klinkt alsof ze nooit anders hebben gedaan en de toeschouwers worden haast feestelijk getrakteerd op een amusante en vrolijke set van bekende covers uit zijn WWM-repertoire (Skyfall, Hallelujah) en enkele van zijn mooiste eigen songs.

Een van de hoogtepunten is Soldier On van Di-rect die wordt opgedragen aan Peter R. de Vries. Robin Borneman drukt het publiek op het hart dat we vooral positief moeten blijven en door moeten gaan zonder erin te blijven hangen. Iedereen bedankt hem door vooral stil te wezen tijdens zijn uitstekende vertolking.

De show lijkt veel te vroeg voorbij als de heren het laatste nummer in lijken te zetten. En dat is Hard Sun, wat bekend is geworden door Eddie Vedder die het opnam voor de film “Into the Wild”. Voor mij als fan van deze soundtrack vind ik het een dappere keuze. Het is namelijk een esthetische folkballade, maar samen brengen ze het zo geweldig dat ze het nergens onrecht aandoen en gerust mee hadden kunnen afsluiten.

Nieuwe single Robin Borneman

Robin zelf heeft daarna ook door dat het allemaal wat snel is gegaan en besluit daarom in zijn eentje zijn nieuwe single Remember, die dezelfde middag nog uitgebracht is, in première te laten gaan. We beleven een primeur en het slaat gelijk aan. De compositie ligt zeer prettig in het gehoor en ontvouwt zich tot een heerlijk warm gebed dat wel eens hitpotentie kan hebben. Hierop merk je gelijk de verandering bij de zanger en hoe hijzelf lijkt te willen breken met eerder traditioneel werk. Aan het applaus op het einde te meten, zal dit voor hem nog veel vruchten gaan afwerpen als hij deze richting inslaat.

En dan is het nog niet genoeg, vinden de bezoekers. Ze refereren zelfs aan zijn doorbraak door ‘We want More’ te scanderen. Marijn wordt er nog éénmaal bijgeroepen voor de toegift. Het wordt de tijdloze klassieker The Letter. Maar dit keer niet in de stijl van the Box Tops of van Joe Cocker die het beroemd maakte. Ze creëren er een originele Robin&Merijn versie van door het vol overgave op te voeren en niet te schuwen om zoveel mogelijk aan te sporen om mee te zingen, wat zorgt voor een grandioos slotakkoord.

Covers

Robin Borneman
Tuinsessie in de paleistuin

Normaal hekel ik me eraan als artiesten vooral covers spelen en neig ik het te zien als een zwaktebod. Maar vanavond staat hier niet meer de rauwe performer die ik ken met band uit zijn Folklore periode. Dat heeft ie nadrukkelijk achter zich gelaten en hij is klaar voor iets luchtigers en wat anders. Zijn volgende album zal nog vorm gaan krijgen, maar dat het gaat verschillen van zijn vroeger werk is nu wel helder.

Daarnaast werd me vooral duidelijk dat ik een nieuwe Robin Borneman zag. Iemand die niet meer in zichzelf gekeerd is op de bühne, maar die is gegroeid in zijn showmanship en veel beter de gegadigden bespeelt zonder interactie uit de weg te gaan. Dat zal hem straks alleen maar meer fans opleveren. Hopelijk blijft hij dan wel net als nu rustig de tijd nemen om hen allen te woord te staan na afloop. De toekomst zal uitwijzen hoe ver deze jongen next door het nog gaat schoppen.

Robin Borneman

Robin Borneman kijkt uit naar zíjn Tuinsessie

Voor deze storyteller uit Oss zijn alle maten en soorten van optredens en podia even lief

Robin Borneman verheugt zich op zijn aandeel in de Tuinsessies in de Paleistuin van het Noordbrabants Museum. Klein, groots, intiem of imposant, elke setting of podium is hem lief. Een interview met een ‘gewone’ Brabander.

Robin Borneman
Robin Borneman

Het zijn turbulente tijden voor live muziek in Den Bosch. Waar enkele weken terug de versoepelingen zorgden voor veel vreugde, hebben aangekondigde maatregelen alweer verdriet gebracht door veel afgelaste concerten. Het project “Tuinsessies”, de samenwerking tussen Theater aan de Parade en Willem Twee Poppodium dat gehuisvest wordt in de Paleistuin van het Noordbrabants Museum, blijft voorlopig buiten schot en de eerste concerten werden zeer goed ontvangen door de bezoekers die het geluk hadden op tijd een kaartje te scoren.

Zelf bofte ik door de aftrap mee te mogen maken op 8 juli. De grootse Spinvis, met slechts multi-instrumentalist Saartje van kamp aan zijn zijde, bezwoer een uur lang zijn toehoorders met een geweldige greep uit zijn rijke oeuvre. Samen blonken ze uit door de nummers eenvoudig, maar toch vol van kleur en sfeer verrijkende klanken te brengen. Een optreden dat moeilijk kan worden evenaard. Toch gaat op vrijdag 16 juli Robin Borneman een goede poging wagen.

Robin Borneman
Trans-Syberian Ochestra

Voor wie de naam Robin Borneman niets zegt, hoeft zich niet te schamen, maar het loont wel om uit te vinden waar die voor staat. Deze singer-songwriter die bijna een local is, noemt zich een storyteller. Het Algemeen Dagblad kopte ooit ‘Klein in Oss, Groot in VS’, want waar de Ossenaar in Nederland vaak makkelijk over straat kan (zelfs na het winnen van ‘We Want More’ dit jaar op SBS6, is hij aan de andere kant van de oceaan inmiddels een bekend gezicht door zijn deelname aan het project Trans-Syberian Ochestra (TSO).

Voor corona toerde hij ieder jaar nog met TSO voor volle arena’s en mochten ze zelfs spelen op Wacken Open Air in Duitsland, het grootse Europese Metalfestival, voor 80.000 uitzinnige mensen. Ondanks al deze ervaringen blijft Robin een bescheiden en gewone Brabander die er naar uitkijkt om tijdens zijn eigen tuinsessie met geringe bezetting en middelen de weide in het museum om te toveren tot zijn eigen country-vallei.

Voorafgaand mocht ik hem namens KLANKGAT enkele vragen stellen.

Robin Borneman
Robin Borneman Tuinsessies

Interview met Robin Borneman

KLANKGAT: Beste Robin, afgelopen zaterdag zou je voor het eerst op de planken hebben gestaan sinds februari. In de afgelopen 2 jaar heb je wellicht vier keer op de planken gestaan. Hoe is het om na al die tijd weer een volle agenda met optredens te hebben?

Robin Borneman: Ja, het is ontzettend balen. Ik vloekte even van binnen toen afgelopen zaterdag op het laatste moment werd gecanceld. Erg jammer! Want ik keek er heel erg naar uit. Anders dan je aangeeft, heb ik tijdens Corona-tijd toch her en der wel kunnen optreden hoor. Al was het slechts in mijn eentje met gitaar. Dat voordeel heb ik als singer-songwriter gelukkig. Wel vind ik het allemaal super dat alles nu weer langzaam opengaat en we weer meer dan 20 mensen per show blij kunnen maken. Al geven kleine intieme sets net zoveel voldoening.

Robin Borneman
…mystery guest…

Wat was je reactie toen je werd verteld wat de bedoeling was van deze tuinsessie?
I love it! Ik was meteen verkocht. Tijdens mijn carrière heb ik meerdere petten op gehad; ik kan in volle stadions rocken, maar kleine optredens die juist intiem en puur bedoeld zijn, speel ik net zo lief. En ik hou ook van de afwisseling. Wanneer ik akoestisch speel, speel ik liedjes die ik niet op de setlist staan als ik mijn band mee heb. Allebei is het zooo cool. Ik zou niet willen kiezen en zal net zo veel liefde blijven stoppen in beide opties.

Bij de Tuinsessie zelf neem je een mystery guest mee. Kun je omschrijven wat de persoon zal brengen zonder te vertellen wie het is?

Is dat nog niet bekend dan?! Ik denk bij mezelf gelijk zo van, beter (haha). Ik had verwacht dat het al naar buiten zou zijn gebracht. Want ik vind het stiekem heel leuk dat het nog een verrassing blijft. Dus eigenlijk wens ik er niet teveel de sluier van op te lichten. Deze persoon – en dit is de enige tip die ik geef – zal morgen kleding aan hebben, en ik denk zelfs meerdere kledingstukken. Wel vijf of zes of zo (gekscherend).

Op de dag van je optreden, 16 juli 2021 verschijnt je nieuwe single Remember. Krijgt die een live première en is dit een voorbode voor nieuw werk?

Daar ben ik nog met mezelf over in debat! Haha. Het is niet geschreven op de akoestische gitaar, niet bedoeld om op enkel een gitaar te spelen maarrrrr…. Het is wel een mega vet nummer en komt inderdaad morgen uit dus… Eigenlijk moet ik het gewoon doen. Niet over nadenken en gas erop.

In eerdere interviews sprak je de wens uit om het liefst op Down the Rabbit Hole te staan, tussen je helden. Is de wens hetzelfde gebleven of zijn er meer doelen bij gekomen?

Nee! En ja! De wens is hetzelfde. En er zijn meerdere wensen bijgekomen ja. Maar voor we op DTRH staan… First things first 🙂


Screenshots Facebook Robin Borneman – diverse video’s

Single Soldier On (2021)

Lucas Hamming

Lucas Hamming speelt de tuinsessie plat

Goede gitaarsolo's, persoonlijke verhalen en intieme momenten vullen de vrijdag avond

Afgelopen vrijdag, op de tweede avond van de tuinsessies, neemt de 27-jarige Lucas Hamming de Paleistuin van het Noordbrabants Museum over. Normaliter wordt hij begeleid door zijn band, vanavond staat hij er helemaal alleen voor. 

Lucas Hamming Tuinsessie

Om stipt acht uur ’s avonds pakt de van oorsprong Blaricumse singer-songwriter zijn gitaar. Hij start het optreden direct in met een cover van de befaamde David Bowie. Het nummer Space Oddity heeft hiermee dan ook het startsein van de avond gegeven.

Lucas Hamming
Het gitaar van Lucas Hamming ligt al klaar voor een muzikale avond.

Na een bescheiden applaus van de bezoekers, gaat Hamming het tweede nummer fluitend in. De in afgelopen maart uitgebrachte single Move Like This brengt het publiek dan ook meer in de stemming. Iedereen knikt verlegen mee.

‘Ik gok dat dit overigens mijn laatste optreden van het jaar zal zijn’, grapt Hamming naar het nieuws van de persconferentie eerder op de avond. Het gaat opnieuw slecht met de besmettingen en de kroegen worden weer gesloten. ‘Als muzikant zijnde is er niet echt veel dat er te plannen valt zo’.

De setlist wordt verder afgewerkt naar beneden met onder andere de nummers Mr. Blue Sky, Temporary Remedy en Fake Love Hypocrisy. Over het tweede nummer op deze lijst legt Lucas wat meer uit: ‘Deze tekst heeft alles te maken met de ADHD medicatie die ik jaren lang iedere dag nam. Het zorgde ervoor dat ik meer rust in mijn hoofd had, maar het zorgde ook voor beperkingen. Ik slik ze overigens al een tijd niet meer en het gaat aardig goed. Al hoor ik die fluitende vogels die wij nu op de achtergrond horen wel enorm hard.’

Lucas Hamming
Lucas Hamming in de tuin van het Noordbrabants Museum afgelopen vrijdag.

De akoestische gitaar wordt er bij gepakt en de eerste klanken van het prachtige nummer Don’t You Go klinken door de tuin. ‘Niet doodgaan is enger dan wel doodgaan, want dan gaan er andere mensen dood. Misschien is het dan ook gewoon dat ik mensen niet wil missen. Ik ben bang voor het verdriet van de dood zelf. Niet doodgaan is enger dan wel doodgaan, want dan gaan er andere mensen dood’, luidt Hamming het nummer in.

De uitvoering van het nummer raakt overduidelijk het publiek in de tuin. Terwijl eenieder een verloren geliefden of naasten in het achterhoofd houdt, wordt er zachtjes mee gezongen.

Lucas Hamming
Het publiek luistert met volle aandacht naar het nummer Don’t You Go.

Hamming gaat vervolgens verder zijn single Falling en zijn grootste hit Never Let You Down.

Terwijl er al bijna een uur op de klok voorbijgegaan is, zit de stemming er bij het publiek en Hamming alleen maar goed in. ‘Ik ging vroeger samen met mijn beste vriend op vakantie en zong dan uiteraard liedjes aan het strand, om meiden te versieren. En dit ene nummer, is denk ik helemaal geruïneerd door hoe vaak het wel niet gecoverd en gespeeld is. Maar juist daarom speel ik hem juist nu, want hij kwam laast voorbij op de shuffle. En toen besefte ik het me pas wat voor goed nummer dit wel niet is’, legt Hamming uit. Hij begint dan ook, met hoe kan het ook anders, Wonderwall van Oasis te spelen.

Lucas Hamming
De persoonlijke verhalen die Hamming vertelt zorgen ervoor dat je hem na het optreden alleen maar beter hebt leren kennen.

Op het moment dat er geen muziek meer door de speakers mag klinken, gaat Hamming volledig akoestisch verder. De avond wordt dan ook afgesloten op een intieme manier waar persoonlijke herinneringen worden gedeeld en muziek die daaraan synoniem staan gespeeld. Een passend einde van een geslaagde avond.

Wie is Lucas Hamming?

Lucas Boudewijn Hamming is een 27-jarige singer-songwriter, acteur, musicalacteur en rockartiest uit Blaricum. Na dat hij afstudeerde aan het Conservatorium van Amsterdam, werd hij landelijk bekend door zijn deelname aan De beste singer-songwriter van Nederland. Hierna nam zijn muzikale carrière de loop door onder in 2014 uitgeroepen te worden tot 3FM Serious Talent en in 2016 het anthem te maken voor 3FM Serious Request, “Are You with Me”


Met dank aan Sandra Leijtens Photography

Provinciebestuu

Nieuw bestuur Provincie schoffeert Brabantse cultuursector

#WIJWILLENWELCULTUUR! houdt theatrale blokkade bij installatie nieuw college Gedeputeerde Staten

Vrijdagochtend 15 mei zo rond 9:30 uur steek ik de kruising Schubert- en Brabantlaan over naar de entree van het Provinciehuis van Noord-Brabant. Er is daar sprake van een demonstratie tegen het beleid van het nieuwe college van Gedeputeerde Staten. Op deze dag wordt het nieuwe college geïnstalleerd met een zeer omstreden bestuursakkoord waarbij forse, zeg maar fatale, bezuinigingsrondes voor de Brabantse cultuursector dreigen te vallen.

Op en rond die entree ontvouwt zich een niet alledaags tafereel, hoewel dat ook niet waar is, want afgelopen winter stond diezelfde plek regelmatig vol trekkers en heel veel boze boeren. Nu staat er slechts één hoogwerker met voor zich een berg opeengestapelde en zo te zien afgedankte theaterstoelen.

Brabantse cultuursector
Trekker met theaterstoelen

Er is nog meer te zien. Er staat een middelgrote, witte  vrachtwagen geparkeerd met aan weerszijden de woorden Theater Artemis deels ondersteboven gedrukt. Een stukje verderop zie ik een aantal mensen bezig met wat spandoeken. Daar zijn Climate Crisis en Act Now op te lezen. Rondom dat groepje liggen keurig op rij een heleboel jeans op de grond in slingervorm uitgestald. Een aanklacht tegen de milieu effecten van de kledingindustrie?

Deze slideshow vereist JavaScript.

Theatrale blokkade
En dan zie ik een ander groepje van drie personen dat een spandoek draagt met de tekst Fietsersbond. Het begint me wat te duizelen, al deze actiebereidheid. Want waar ging en gaat het om, deze manifestatie, deze theatrale blokkade hier voor de hoofdingang van het Huis van de provincie Noord-Brabant? Het ging en gaat om het aangekondigde cultuurbeleid van het nieuwe college en het ontbreken van een Gedeputeerde voor Cultuur. Dáár kom ik voor, want dat college bestaande uit CDA, VVD, Forum voor Democratie en Lokaal Brabant wil de Brabantse cultuursector tot op het bot uitkleden. En dat mag niet gebeuren, want #IKWILWELCULTUUR!

Theatrale blokkade
Theatrale blokkade

Het nieuwe provinciale bestuur – nu zonder gedeputeerde voor cultuur – miskent de bijdrage van kunst en cultuur voor de Brabantse samenleving en schoffeert makers, kunstenaars, artiesten en culturele instellingen door ze weg te zetten als onderdeel van ‘vrije tijd’. Daarnaast wordt afbouw van subsidierelaties aangekondigd onder het motto ‘naar het nieuwe normaal na 2023’. Het voornemen om cultuur als provinciale kerntaak af te bouwen gaat voorbij aan de bewezen bijdrage van kunst en cultuur aan de Brabantse economie, aan het onderwijs en aan het woon-, werk- en vestigingsklimaat in onze provincie. (persbericht De Kunst Van Brabant).

Deze slideshow vereist JavaScript.

Een grote berg theaterstoelen uit diverse theaters is bij elkaar gekwakt voor de entree van het Provinciehuis Twee reuzen komen bij de stapel stoelen met hun reservering voor de voorstelling. Wanhopig proberen zij hun stoel te vinden. Tevergeefs.

Genadeklap
Viktorien van Hulst, directeur van het Bossche Theaterfestival Boulevard vindt het een klap in het gezicht. “Ze prezen ons tijdens de presentatie de hemel in. Dat is volstrekt ongeloofwaardig als je dan de enorme kaalslag ziet in de begroting. Ze prijzen je het graf in, letterlijk.”

Theaterfestival Boulevard
Theaterfestival Boulevard 2019

Directeur Charles de Mooij van het Noordbrabants Museum in Den Bosch. “Het gaat om een enorme bezuiniging, terwijl we al zwaar getroffen zijn. Het kan zelfs een genadeklap zijn.”

Ap de Vries, voorzitter van de vereniging De Kunst van Brabant, spreekt van een zeer zorgelijke situatie. De vereniging is van plan om als lobbyist stelselmatig actie te voeren en zoekt hiervoor medestanders. Dat hoeven niet per se alleen organisaties te zijn. Prominente politici zijn welkom.

De term ‘het nieuwe normaal’ wordt in het beleidsakkoord gebruikt om het te oormerken als realisme, als voldongen feit. “Leg je er maar bij neer, want het is niet anders.” De corona-crisis als excuus-Truus. Dat VVD en Forum weinig op hebben met cultuur is bekend, maar dat uitgerekend het CDA de Brabantse cultuur en zij die die cultuur uitdragen, zo laat vallen, is tenhemelschreiend.

Portefeuille Cultuur toch terug
Tijdens de vergadering van de Provinciale Staten is een en ander toch rechtgetrokken. Met de wijziging in de naam Vrije Tijd, Cultuur en Sport hoopt de nieuwe coalitie draagvlak te creëren in de culturele sector. Op die manier willen VVD, CDA, Forum en Lokaal Brabant laten zien dat cultuur geen ondergeschoven kindje is. De voorgenomen bezuinigingen blijven staan.

Gaping Moles

Gaping Moles
Gaping Moles – Rauwkost festival 2020

Ik kom ook Leo van Brouwpodium De Bossche Brouwers tegen daar bij de demonstratie en vraag hem of Gaping Moles nog op 1 juni gaan optreden. Hij  kan dat niet volmondig toezeggen want veel is nog niet duidelijk. “We houden jullie op de hoogte,” zegt hij.


Bronnen: Omroep Brabant | De Kunst Van Brabant

JazzAcademy

JazzAcademy is de ideale opstap naar het conservatorium

Binnenkomen als guppie en uitstromen als eerstejaars student

JazzAcademy is zeven jaar geleden opgezet door de Bossche trompettist Jeroen Doomernik vanuit de stichting Jazzwerkplaats. Veel jonge muzikanten krijgen  in de JazzAcademy de kans om zich verder te ontwikkelen. Een aantal heeft hierdoor de stap gemaakt naar het conservatorium.

JazzAcademy
JazzAcademy

Op het plein van het Noordbrabants Museum speelden acht aankomende jazzmuzikanten op de zaterdagmiddag van Jazz In Duketown. Een van hen is gitarist Rik Janske. KLANKGAT sprak met hem na afloop van het concert.

JazzAcademy
Rik Janske

KLANKGAT: Je hebt net, samen met zeven andere muzikanten, een concert afgegeven. Is dat de afsluiting van een opleiding?
Rik Janske: Nee, het is niet een opleiding. JazzAcademy is een groep jongeren die bij elkaar komt om te musiceren onder leiding van Jeroen Doomernik. Jeroen heeft dat initiatief genomen. Je leert er ontzettend veel. Het is net zo nuttig als school maar het is niet officieel.

Ben je dit jaar begonnen?
Nee, ik heb vorig jaar ook al meegedaan. Toen kwam ik er als guppie in en nu ga ik volgend jaar naar het conservatorium van Utrecht. Zo kom ik er dus uitgerold.

Zie je dat vaker dat mensen die deelnemen aan de JazzAcademy naar het conservatorium gaan?
Ja, best wel vaak. Best wel grote namen komen ervan. Dat zijn allemaal drummers uit Rotterdam. En dan heb je nog een pianist uit Amsterdam. Ja, het grootste deel stroomt door naar het conservatorium.

ik zag je spelen op de gitaar. Wordt dat jouw instrument?
Jazeker.Ik heb wel met andere instrumenten gespeeld maar de gitaar is altijd blijven hangen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het concert dat de acht jonge muzikanten op het museumplein hebben gegeven is het resultaat van een jaar lang met elkaar spelen. Ze hebben meer nummers gedaan op de JazzAcademy, maar wat ze vandaag hebben gespeeld, was wel het beste wat ze neer konden zetten met z’n allen.

JazzAcademy
Kees van Schijndel

Zijn het covers of zijn het eigen nummers?
Nou, voor de verandering hebben we ook een eigen nummer gespeeld. The Golden Mexx, een nummer van mij en de bassist, Kees (van Schijndel, bassist bij de band KETJAP, red.). Dat was volgens mij het derde nummer dat we speelden. De rest zijn allemaal covers, van Freddy Hubbard, Roy Hargrove, Billy Cobham, en eh dat was het eigenlijk wel denk ik.

Vind je het fijn om in zo’n groot gezelschap te spelen?
Ja, eigenlijk wel. Het is een hele fijne manier van jazz maken. Het is een beetje poppy, ‘groovend’. Het is niet zo standaard, met allemaal jazz standards en zo. Het is erg leuk.

Rik Janske is al aangenomen op het conservatorium van Utrecht voor het komend studiejaar 2019-2020.