Op zaterdagavond 3 november staan er in verband met November Music drie spannende optredens op het programma in Het Kruithuis. Zo zal Barbara Ellison later op de avond de muzikale avond openen, gevolgd door het duo Jamie Peet X Niels Broos en dan mag Lolina de avond afsluiten.
Staalplaat Soundsystem, Pansonic
De avond begint met een rondgang door het prachtige Kruithuis, waar in vijf verschillende ruimtes bijzondere muziekperformances te beleven zijn. Na een korte uitleg gaat iedereen naar de binnenplaats, waar je het eerste geluidsexperiment kunt meemaken. In het midden van de ronde binnenplaats staan vier grote kisten en aan de buitenzijde staan rondom kleinere kisten opgesteld. Dan begint er een zacht trommelend geluid, afkomstig uit enkele kisten. Het trommelen zwengelt aan, gaat rond langs alle kisten als een soort wervelwind, met soms harde klanken en dan weer zacht. Dan gaat de storm weer liggen en lijkt het alsof de performance eigenlijk nog niet klaar was.
Evelina Rajca, Smart.ing Bodies
De groep wordt nu in tweeën gesplitst en gaat ieder met zijn groep naar binnen. Mijn groep gaat dan naar de Lontzaal waar twee stalen constructies tegenover opgesteld staan. Bovenop aan het uiteinde van zo’n stalen constructie bevindt zich een soort groot wijnglas zonder voet met een drumstokje erboven. Het “wijnglas” begint rond te draaien en dan drukt het drumstokje tegen het glas. De klank die je daardoor ontstaat is het beste te vergelijken met geluid dat je krijgt als je met je vinger rondjes draait over de bovenkant van een vochtig wijnglas, maar dan indringender omdat dit geluid hier versterkt wordt door de akoestiek van de gewelven. Bij de constructie aan de overzijde tikt het drumstokje onregelmatig tegen het glas. Je zou er bijna van in trance raken.
Falco Pols, Timely
Aangekomen in de Mijnzaal gaat bijna iedereen in kleermakerszit zitten. Rondom staan diverse stalen plaatjes opgesteld op een standaard waar aan de achterzijde een stalen pinnetje onregelmatig tegen het plaatje tikt. Dan staat er iemand op die heel langzaam aan een soort van lier gaat draaien, waardoor een een houten balk, die midden in de ruimte staat, wordt opgetild. Hij draait zo langzaam dat elke tik van de lier afzonderlijk te horen is. Aan het einde komt het schrikmoment dat iedereen al lang op zijn klompen voelde aankomen: Hij trekt aan een touwtje en de balk valt met een harde klap omlaag. Einde.
Dianne Verdonk, Bellyhorn
In het midden van de Granaatzaal ligt er een grote, soort van zitzak met een toeter eraan. De maker Dianne Verdonk noemt het de Bellyhorn. Op de zak mag je, zelfs met een paar mensen tegelijk, zitten of liggen. In de toeter mag je, met een speciaal mondstuk, zingen. Onverstaanbaar weliswaar, het is eigenlijk een soort van klanken produceren, waar vooral de klinkers te onderscheiden zijn. Er zijn verschillende gegadigden en voor iedereen is er een schoon mondstuk beschikbaar. De verschillende zangmelodieën en het enthousiasme van de deelnemers leidt tot vrolijke taferelen.
Elise ’t Hart en Nils Davidse, Organa
In de Bomzaal staan een groot aantal orgels opgesteld. Mooie klassieke exemplaren die in de loop der jaren zijn verzameld door Elise en Nils, elk met hun eigen verhaal en eigen geluid. Deze symfonie is vernoemd naar het model dat ook in de zaal staat en waar de verzameling ooit mee begon, Pianorgana. Op alle orgels zitten klemmen, die normaal gesproken bedoeld kunnen zijn om buiten je tafelkleedje niet weg te laten waaien, op verschillende toetsen. Met één druk op de knop wordt de van tevoren geprogrammeerde symfonie ingestart. Sommige geluidjes zijn duidelijk aanwezig, andere weer heel subtiel. Het klinkt als een interessant geheel, waar elk toontje op zijn plaats valt.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Barbara Ellison
Na een korte pauze waarin de lichten wat worden gedimd en de apparatuur klaargezet is het de beurt aan Barbera Ellison om haar kunsten te vertonen. Wat we zien is een jonge vrouw achter een laptop, die erbij zit alsof ze aan een essay voor haar studie zit te werken, met op de achtergrond visuals van wapperende slingers in de woestijn. De muziek is het best te omschrijven als een soundscape die de visuals ondersteunen. We horen eerst iets wat op wind lijkt en later als er op de beelden een dwarsdoorsnee van een bubbelend watertje te zien is, horen we iets wat waterdruppels zouden kunnen zijn. Als de beat er later in komt tikt ze voorzichtig met de voetzolen van haar lange cowboylaarzen mee op de maat van de muziek. De repeterende klanken werken, in combinatie met de visuals van zo te zien Noord Koreaanse folkloristische danseressen, haast mediterend. Als dan de beelden langzaamaan vervagen en de laatste tonen uitklinken zijn we weer terug op aarde.
Jamie Peet X Niels Broos
Als er al iets vlam vat in dit Kruithuis vanavond dan zijn het wel de explosieve drumroffels van Jamie Peet. Samen met Niels Broos, die in het verleden onder andere heeft samengewerkt met Kyteman en Jameszoo, wordt er flink op los gejamd. De meeste nummers beginnen rustig en ontaarden dan uiteindelijk in gecontroleerde chaos. Alles wordt uit de kast gehaald, zo lijkt het, door Niels die allerlei freaky elektronische klanken en bliepjes uit zijn apparatuur weet te persen. Van sommige melodieën maakt hij loops waar hij dan weer overheen speelt. Jamie weet goed alle mogelijkheden van zijn drumstel te benutten en bespeelt niet alleen de vellen, maar ook de randen van de trommels waardoor je een tikkend geluid krijgt en dat ook nog in allerlei onnavolgbare ritmes. Ook de onderkant van de bekkens worden bespeeld. Ook al is het grotendeels geïmproviseerd, klinkt de muziek toch telkens weer als een coherent geheel. Knap gedaan!
Deze slideshow vereist JavaScript.
Lolina
Inga Copeland, met artiestennaam Lolina mag deze zaterdagavond afsluiten. De trage lome ritmes met samples van onder andere piano en elektrische gitaar nemen je mee op een onheilspellende reis door haar muzikale fantasie. Reisleidster Inga spreekt streng en monotoon enkele regels tekst in die dan geloopt worden. Op de achtergrond zien we beelden van deze zaal die eerder deze dag opgenomen zijn. Later zien we ook beelden van andere lokaties, zonder publiek, dus opgenomen voorafgaand aan een optreden kan ik me voorstellen en gefocust op de lichtshow. Als het tempo van de beat iets omhoog gaat zie je ook wat mensen meebewegen op de maat. Toch weet ze niet van iedereen de aandacht vast houden en loopt de zaal stukje bij beetje steeds leger. Al zal Inga dat niet echt door hebben gehad, want ze is toch voornamelijk in haar eigen wereldje bezig en doet ook geen enkele moeite om op welke manier dan ook contact te maken met het overgebleven publiek. Als de laatste klanken wegsterven loopt ze weg vanachter haar apparatuur en zonder het applaus in ontvangst te nemen is ze dan verdwenen. Dat was het dan.
Deze slideshow vereist JavaScript.
