Phoenix | KLANKGAT

apr, 2023

De Staat zet Paaspop even zonder stroom
De band maakt zijn live-reputatie helemaal waar en breekt uitpuilende Phoenix tent af

Phoenix staat voor herrijzenis, nou De Staat is herrezen en hoe. Zoveel energie dat de stroom het letterlijk en figuurlijk begeeft en een kwart van het terrein van Paaspop even donker is.

De Staat

De Phoenix tent is al afgeladen vol als ik aan kom lopen, ruim op tijd maar ik kan er nog net in voordat de tent gesloten wordt in verband met de drukte. Ik ben verbaasd dat De Staat zo immens populair blijkt hier op Paaspop.

Paaspop is het festival waarbij de bands bijna bijzaak lijken (de Early Bird tickets voor 2024 zijn bijvoorbeeld alweer direct uitverkocht, maar liefst 30.000 stuks!) zonder dat er een naam bekend is … Velen kopen een kaartje omdat het oh zo gezellig is, een soort traditie en inderdaad, ook ik zie veel bekenden.

Biertje, kletsen en dansen. De echte muziekliefhebber zal hier wel rondlopen maar dat is zeker niet de hoofdmoot. Desondanks puilt de tent helemaal uit. Knap.

Met een hypnotiserend begin waarbij de stage van rood naar heel en blauw kleurt, zoals hun laatste wapenfeit Blue binnenkort uitkomt, dat met een climax de song Look At Me van album Red inluidt. Zanger Torre Florim staat centraal op het podium en iedereen moet zijn vizier op hem richten. Wat een lekkere opening en als ze gelijk Danger van album yellow inzetten, knalt de tent uit zijn voegen .

Met het lekkere Blues Is Dead (geniale songtitel) van het succesvolle album 0 gaat het verder. Hier blijkt de invloed van the Beastie Boys duidelijk en dat is ook geen geheim. Als ik daar wat Primus, New Order, Krautrock en ons eigen De Kraaien bij doe en met een scheutje psychedelica en rock samenbinden in de blender, dan heb je De Staat.

Na het lekkere input source select volgt het live debuut van single Running Backwards Into The Future, van het nog uit te komen album Blue, een wat rustiger aanstekelijk refrein en radio vriendelijk. De tent gaat los op de elektro beats van Who’s Gonna Be The GOAT?. Geweldig nummer waarbij de menigte zijn laatste energie nodig zal hebben, lekkah!

Het grappige Pikachu met zijn repeterende beat zorgt voor de nodige uitputting – en spierpijn the day after. Make Way For Passenger van succesalbum I_CON wordt uit volle borst mee gezongen. Wat een energie zowel van band als publiek.

Uiteindelijk iets teveel want bij Head On The Block begeeft de power het en is alles plots pikkedonker. Het lijkt even bijna bij de show te horen maar al snel is duidelijk dat we toch echt een probleem met stroom hebben. Maar chapeau voor de organisatie want vijf minuten later knalt De Staat nog twee songs de tent in en sluit af met Kitty Kitty van album Bubblegum. De band maakt hun live-reputatie helemaal waar en is klaar voor het zomerfestival.

Ik vraag mij stiekem toch af wie van de bezoekers nu allemaal de platen van De Staat in de kast heeft staan … ik heb in ieder geval de limited edition Red, yellow, Blue 10”vinyl box al gepreorderd.

Aanrader!

Coverfoto De Staat: ©Max Kneefel

De Staat

apr, 2023

Energieke liveshow Frank Carter And The Rattlesnakes
Een beproefd recept maar daarom niet minder succesvol met inmiddels heel wat nieuwe fans erbij op Paaspop 2023

Vijf jaar geleden stond Frank Carter And The Rattlesnakes ook al op Paaspop. Toen in de kleinere Jack Daniels tent. Ik was toen een van de “lucky few” die daar bij was. Die tent was toen amper half gevuld en ook toen al wist Frank Carter het publiek al tot een circle pit te verleiden. Nu staan ze in de grote Phoenix tent en hebben ze inmiddels heel wat nieuwe fans erbij.

Frank Carter And The Rattlesnakes

Frank Carter And The Rattlesnakes staat altijd garant voor een energieke liveshow met veel interactie met het publiek. Zo ook vandaag. Bij de eerste klanken van opener My Town, op plaat vergezeld door Joe Talbot van de band Idles, staan de meesten al lekker mee te bewegen. Niet lang daarna duikt Frank al de menigte in om te crowdsurfen. De tent is dan nog niet stampvol, dus dat avontuur duurt niet heel lang en zakt ie naar beneden. En dan zie je die kleine man niet meer. Gelukkig wordt ie weer omhoog geholpen en wordt ie weer richting het podium gemanoeuvreerd.

Dit is naar eigen zeggen het eerste optreden dit jaar. Maar toch weet je wel een beetje wat je kunt verwachten als je de band al vaker hebt gezien, live of op tv bij Pinkpop bijvoorbeeld. Er wordt gewerkt volgens een beproefd recept. Een moshpit alleen voor vrouwen bijvoorbeeld en natuurlijk een circle pit rond de geluidstafel, beide ook bij Pinkpop te zien. Maar ook nog niet uit de mode blijkbaar, een sit down. Je kent het wel, “Everybody on your knees…” tijdens een iets rustiger stuk en als de muziek er weer in knalt, gaan we allemaal springen. Maar het werkt. Iedereen gaat uit zijn dak.

Frank zingt niet alles even zuiver, maar dat is hem vergeven door al die energie die hij, en zijn band natuurlijk, geeft. Opvallend is wel dat ie veel selfie video’s maakt op het podium. Al zingend, met band en publiek erbij. Voor zijn eigen Instagram pagina? De echte knallers, Lullaby, Crowbar en Kitty Sucker komen wat later in de set aan bod en dat blijven ook wel geweldige nummers. Persoonlijk had ik nog graag het iets meer ingetogen Anxiety gehoord, maar dat mag de pret niet drukken.

Nu is het tijd voor een liefdesliedje zegt ie. Het blijkt de laatste te zijn. Iemand wenkt hem om het publiek in te komen. “Dat heb ik al gedaan joh! Was jij er toen nog niet zeker?” Maar toch besluit hij zich tussen zijn fans te begeven, die dan in een cirkel om hem heen staan als ie I Hate You inzet. Langzaamaan vindt ie de weg naar het podium terug vanwaar ie de menigte nog één keer dirigeert. Eerst zingt de rechterhelft en daarna de linkerhelft de liefkozende woorden uit volle borst mee: “I fucking hate you, and I wish you would die!”

Nou Frank, laat ik dit zeggen, “I fucking love you, and your Rattlesnakes, and I hope you will be around for a long time!”

Coverfoto: ©Coen van Tartwijk

apr, 2022

Palm desert temperatuur Eagles of Death Metal
De band doet er alles aan om in de Phoenix tent hun foute looks houding te bevestigen

Eagles of Death Metal wisselt vaak van bezetting. Leider Jesse Hughes is de enige stayer. Hij slaagt er elke keer weer in zich te omringen met geweldige show muzikanten.

Eagles of Death Metal

Paaspop, iets voor zessen. Buiten schijnt de zon volop en hangt er goed zomers festival sfeertje. In de volgestroomde Phoenix gaat het komend uur flink heter worden tot een Palm Desert temperatuur. De reden: Eagles of Death Metal staan op het podium.

Ingewijden kenden de groep al langer, maar in 2015 werd de groep wereldberoemd door de Bataclan aanslag. Het tekende de band en vooral de leider Jesse Hughes, maar voor hetzelfde keerde Eagles of Death Metal met een hervonden strijd terug naar Parijs om de tour te hervatten en ook nu, na de corona pandemie, staat er een dankbare band op het podium, die klaarstaat om te doen waar ze goed in zijn: beuken en het dak eraf spelen.

De band begint direct sterk met I Only Want You en de tent, die al snel veel te klein blijkt, gaat er gelijk in mee. Op aanjager Jesse Hughes na is de bezetting helemaal veranderd, maar iedere keer flikt hij het om geweldige show muzikanten mee te krijgen. Zo blijkt gitarist Josh Jové een excellente solist tijdens het nummer Moonage Daydream (cover van David Bowie) en is nieuwe bassiste Jennie Vee behalve een lust voor het oog, ook nog eens zeer bekwaam op de vier snaren. Dat blijkt als ze tegen het einde nog een stukje Ace of Spades eruit gooit.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Met zulke aanwinsten is het natuurlijk makkelijk om het publiek te vermaken, maar net als in het voetbal kan er maar één de sterspeler zijn die het stadion laat opveren en dat is Jesse Hughes. Als hij een moment pakt om iedereen te bedanken en te vertellen hoe high hij wel niet is, zwelt de hele tent op in luid gejuich. Het plaatje klopt, de band doet er alles aan om hun foute looks houding te bevestigen. De veel te grote zonnebrillen, de druipsnorren, de vele tattoos over de bezwete lijven, zo fout dat het weer leuk wordt.

En het blijft leuk, de set zit propvol goede nummers als Cherry Cola, I Want You So Hard en Whorehopping. EOMD speelt een lieve lust en zoals de frontman betaamt moet er ook even het publiek in worden gedoken om al crowdsurfend gitaar te spelen. Net zo lief, verlaat Jesse ook even kort de bühne om de rest van de band in de spotlight te zetten.

Het uur is om voor je het weet en een uitzinnig applaus klinkt op het einde. Eagles of Death Metal beloofde iedereen in hun woorden “een fuckin’ great time’ te bezorgen en daarin zijn ze meer dan geslaagd.

Coverfoto: Emine Gula

apr, 2022

Vrolijke vrijdag vooravond Paaspop 2022
Het is prachtig om zoveel blije mensen bij elkaar te zien en het zonnige weer is een mooi kadootje

Schijndel, Paaspop 2022, veel blije gezichten, mooi weer en veel jeugd. Het kan gewoon niet op en vooral voor de jeugd zijn er veel aantrekkelijke artiesten aangetrokken. Een slimme en wijze zet van de Paaspop leiding.

Paaspop 2022 vrijdag vooravond

Na twee lange jaren geen Paaspop en amper live muziek, is dit voor velen het eerste grote festival waar men weer naar toe kan. Het is dan ook prachtig om zoveel blije mensen bij elkaar te zien. Het zonnige weer is bovendien een mooi kadootje en ook deze editie is er weer een grote diversiteit aan bezoekers, ouwe rockers, ouders met kinderen en ook heel veel jeugd onder 18, die dankzij het Young & Free ticket voordeliger naar binnen kunnen.

Die laatste groep komt ook ruimschoots aan hun trekken met onder andere nieuwe helden Joost en Antoon, die de Roxy uit hun voegen deden barsten, waar kort voor aanvang nog lange rijen bij de ingang stonden. Om die reden heeft deze redacteur van dienst deze optredens aan zich voorbij laten gaan.

Er waren nog voldoende andere opties om te gaan bekijken bij Paaspop 2022, om maar niet te zeggen, teveel moois eigenlijk. Wat dan dankzij de top programmering weer keuzestress veroorzaakt. Welke shows kijk je in zijn geheel en waar ga je even een glimp van opvangen of gewoon even de sfeer proeven.

SONS in de Jack Daniels tent is zo’n band die je in zijn geheel zou moeten zien. Wát een rockshow geven deze Belgische heren. Lees hier het uitgebreidere verslag.

De tent ernaast, de Thunder Alley, is één van de tenten die groter is dan de voorgaande editie. Hier speelt het Amerikaanse Dead Sara een levendige rockshow waar zangeres Emily haar longen uit haar lijf schreeuwt. Het zijn over het algemeen energieke rocknummers, maar ook wordt er af en toe wat gas teruggenomen. Jammer is wel, dat de band wel vrij veel tijd neemt tussen de nummers door om te stemmen, gitaar af en weer om, slokje te drinken. Daardoor slaat de show af en toe wel dood. Veel interactie met het publiek is er niet, maar in plaats van praten kiest Emily ervoor om lekker te schreeuwen en te bewegen. En dat doet ze goed. Leuke frisse jonge band en “very much alive!”

Er is nog even tijd om een glimp van Anouk op te vangen en meer dan dat wordt het dan ook niet, want verder dan halverwege de Apollo kun je bijna niet geraken. Maar bij Anouk weet je wat je krijgt. Een solide rockshow met aardig wat blues invloeden. En natuurlijk die stem die na al die jaren weinig aan kracht heeft ingeboet. Nog steeds een topartiest.

Voor Hang Youth moet je weer bij de Jack Daniels Stage zijn. De jonge Amsterdamse Nederlandstalige hardcore punkers, weten het vuurtje goed op te poken. Voor een iets uitgebreider verslag kun je hier terecht.

Hopelijk hebben de bandleden van Eagles Of Death Metal leren leven met de verschrikkelijke gebeurtenissen die in muziekzaal Bataclan in Parijs hebben plaatsgevonden een aantal jaar geleden. Je kunt alleen maar respect hebben voor deze band, die gelukkig de draad weer heeft kunnen oppikken sindsdien. Je weet niet wat er in hun hoofden omgaat, maar de spelvreugde straalt in ieder geval uit over het publiek.

De lekkere rauwe Amerikaanse rock valt goed hier in de Phoenix. Menigeen is aan het heupwiegen of is tevreden aan het jaknikken op de maat van de muziek. De bezetting van de band, die mede door Josh Homme van Queens Of The Stone Age is opgericht, speelt vaak met een wisselende bezetting. Opvallende verschijning vanavond op het podium is de bassiste, met haar volle rode lippen en peroxide blonde lange krulhaar, die heel sensueel haar bas bespeelt.

Ik wil niet weg gaan, maar ik wil graag nog een stuk meepakken van DI-RECT in de Apollo en dat was een juiste beslissing. Maar daarover later meer in mijn verslag van Paaspop 2022 vrijdag later op de avond.

Coverfoto: Bart Heemskerk

apr, 2019

Yungblud: wervelwind die niet in een hokje past.
Een hete puree van stijlen met veel herrie

Yungblud, aka Dominic Harisson is flink bezig aan een opmars. Sinds vorig jaar zijn debuut verscheen stromen de boekingen binnen. En met de buzz rondom zijn persoon en zijn social media, lijkt het slechts een kwestie van tijd voor een tent als deze veel te klein is voor hem en zijn band.

Phoenix

Aangekomen in de Phoenix tref ik dan niet wat ik had verwacht. Verrassend is de tent slechts halfvol. En aan het publiek zie je wel wat de doelgroep is van deze jonge zanger uit Doncaster, namelijk de Youtube generatie die met zijn allen verantwoordelijk zijn voor zijn miljoenen views.

Wat ook meteen opvalt is de bezetting op het podium. Slechts één gitarist en een drummer en zelf loopt Yungblud met een tamboerijn in zijn hand. Het lijkt allemaal niet zoveel om het lijf te hebben. Ook als je ziet hoe ze zijn gekleed. De rode en zwarte streepjestrui van Dominic lijkt zo te zijn gejat van Kurt Cobain en ook over alle details bij de anderen is veel nagedacht.

Wervelwind
Maar als ze eenmaal beginnen met spelen, springt de vlam in de pan en wordt het duidelijk met wat voor een wervelwind we te maken hebben. De groep maakt veel herrie met zijn drieën en dat slaat direct over op het publiek dat vrolijk meeschreeuwt en springt. De puree van stijlen (ska, hiphop en punk) die wordt gebracht valt dan nergens in een hokje te plaatsen, de aanwezige jongeren vinden het allemaal schitterend.

Dat heeft natuurlijk alles te maken met de energie van de frontman. Als een kind in de speeltuin fladdert hij het hele podium over, spuugt hij zijn teksten uit en vergeet hij niet om de tent aan te zetten tot meedoen.

Yungblud mag dan niet vernieuwend zijn, de overgave waarmee het allemaal wordt gebracht, zorgt wel dat het publiek een heerlijke tijd heeft en hij oogst dan ook met gepaste trots het applaus.

cover foto: Coen van Tartwijk