pop | KLANKGAT

apr, 2023

Nova Twins maken beweeglijke urban punk
De nieuwe sensatie die grotere podia gaat vullen en absolute hoogtepunt van Paaspop

Nova Twins is een Brits rockduo bestaande uit zangeres/gitarist Amy Love en bassist Georgia South al is er live natuurlijk wel een drummer bij. Het is een mooi plaatje, die twee opvallend uitgedoste dames vooraan op het podium hier op het Jack Daniels podium, met hun zelf in elkaar genaaide, althans zo lijkt het, outfits aan.

Nova Twins

Geel met zwart gestreepte broek met top en dan daar overheen weer wat zwarte lappen genaaid en witte lapjes op de knie onder andere, met een soort schorpioen erop getekend. En dan die prachtige roze haardos van Georgia die lekker mee bounced op de maat van de muziek.

Maar het belangrijkste is, ze kunnen rocken! En hoe! Ze rijgen verschillende genres aan elkaar. Rap, urban, metal, punk, pop en rock, om maar wat te noemen. Zelf vinden ze urban punk wel een goede beschrijving, maar hoe het ook heet, het is onmogelijk om stil te blijven staan.

Zelf hoor ik wat Rage Against The Machine invloeden, al is het hier de bassist die de kekke geluidjes uit de pedalen tovert in plaats van de gitarist. Wat kan die meid spelen zeg! Soms hoor je bij haar aanslag, dubbele tonen klinken, waardoor het een lekker vol geluid krijgt en daardoor mis je de gitaar ook niet, wanneer Amy niet mee speelt.

Zangeres Amy Love is erg beweeglijk en zwiert ook regelmatig haar been de lucht in. En dat kan ook, want ze speelt dus niet bij elk nummer gitaar, dus kan ze ook nog eens lekker los gaan met zingen. En dat kan ze. Schreeuwen kan ze ook, al zit daar wel af en toe een effect op, maar wat maakt het uit? Het contrast is dan des te groter als ze met haar lief stemmetje aan de zaal vraagt of alles goed is.

Er komt uiteraard veel werk voorbij van het laatste album Supernova van afgelopen jaar, waaronder het aanstekelijke Cleopatra, het swingende Choose Your Fighter en de knaller Antagonist. Wat wel vaststaat is, dat we hier te maken hebben met een nieuwe sensatie, die grotere podia gaat vullen. In eigen land hebben ze al een Brit Award gewonnen voor Best British Group en Best Rock Alternative Act. En wat mij betreft het absolute hoogtepunt van Paaspop 2023!

Coverfoto Nova Twins: ©Marcel Krijgsman

aug, 2021

Publiek mijmert mee met tijdreiziger Gery Mendes
Vanuit drie slaapkamers, een woonkamer en een smalle keuken de wereld met je muziek veroveren

Gery Mendes neemt het publiek mee in zijn tijdreis en opent met een verhaal over zijn ouderlijk huis – drie slaapkamers, een woonkamer en een smalle keuken – en over het stadsdeel waar hij opgroeide, de West-Kruiskade, Rotterdam. Maar eerst laat hij ons horen welke plaat hij 19 jaar geleden opzette en die zijn leven veranderde.

Gery Mendes – TimeTravelin

Gery en band treden twee keer op in de grote BLVRD-tent van Theaterfestival Boulevard 2021 op de nieuwe locatie het Zuiderpark. Hij opent de avond door te vertellen hoe hij op een regenachtige dag, 19 jaar geleden, een soulvolle plaats opzette. Het gaf me richting en het vertrouwen en de fantasie op een dag de wereld te veroveren. “Welcome to my world.”

Het verhaal achter TimeTravelin giet Gery Mendes in verschillende vormen; in een vertelling of spoken word, soms in rap maar het meest natuurlijk in muziek samen met een vijftal excellente muzikanten. De nummers variëren in genre. Dan jazz, funk, rap, hip hop, dan weer soul of reggae.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Gery vertelt dat veel Kaapverdiaanse vrouwen begonnen in de schoonmaak. Dat zijn moeder graag boodschappen deed bij de Marokkaanse slager waar vaste klanten op krediet kochten. Een relatie gebaseerd op vertrouwen. “Die mensen, die zijn zó vriendelijk,” zei z’n moeder. En over de West-Kruiskade, het Rotterdamse stadsdeel, waar hij opgroeide.

Over een avondwinkel die veel wisselende eigenaren telde, maar als avondwinkel jarenlang bleef bestaan. En de mannen die hij op straat ontmoette, de mannen die net uit de bajes kwamen. Over een bekende die op gewelddadige manier op straat overleed. Zijn armen gespreid over de grond. Met bus 38 naar de begraafplaats in Crooswijk. Of het meisje dat hij van vroeger kent, haar terugziet op straat en nog steeds dezelfde heerlijke geur draagt. “Ik roep haar na.”

Acteur

Deze slideshow vereist JavaScript.

Aan zijn hele stage-act is te zien dat Gery Mendes naast musicus ook acteur is. Het podium is hét domein waar hij zich meer dan senang voelt. Hij beweegt soepeltjes en neemt bewust bepaalde houdingen aan die stroken met zijn spoken word, rap en/of songteksten.
Mendes zoekt vaak contact op met zijn publiek, houdt een kort praatje en laat de mensen meezingen. Ook zijn gelaatsuitdrukkingen worden niet aan het toeval overgelaten. Het is een spel en hij is de Poppenmaker, ook van zichzelf. Het mooiste is dat het allemaal natuurlijk overkomt: Gery is all natural.

De tijden die Gery Mendes schetst, ademen melancholie uit. De betrekkelijke eenvoud uit zijn jeugd heeft plaatsgemaakt voor de veelvormige complexiteit waarin we nu leven. Aan het eind van zijn show beschrijft hij nogmaals zijn ouderlijk huis. Drie slaapkamers, een woonkamer en een smalle keuken…

Die eenvoud komt prachtig terug in de toegift. De bandleden verlaten het podium en Gery staat alleen. Hij pakt een gitaar, begint te zingen. Van bovenaf schijnen vele toneellichten op de solist, lijken hem gevangen te houden in hun witgele lichtbundels. Frontman en entertainer als hij is, nodigt hij het publiek uit om mee te zingen. Daarop verschijnen de bandleden al klappend weer op het podium. Het publiek klapt mee en dat geklap verandert in een enthousiast en meer dan welverdiend applaus.

Setlist: Johnny, Phase, Back in the Days, Blood, Sweat & Tears, Sunshine, How I Feel, Nomads, Meanwhile, Black Woman, Sunday, Blue Sky, Toegift solo.

mei, 2021

De menselijke maat van PAX the humanoid
Jazzpoetry met rap, spoken word en pop in de livestream van Jazz in Duketown 2021

PAX the humanoid was jarenlang frontman van het fameuze Kyteman Orchestra. Vanavond in Willem Twee poppodium treedt hij (solo) op met vier begeleiders op de livestream van Jazz in Duketown 2021. Vorig jaar bracht hij een album uit waar hij naar eigen zeggen 10 jaar aan heeft gewerkt. Hij wil daarin ‘de menselijkheid van het leven laten zien‘.

PAX the humanoid

PAX borduurt verder op de traditie van de jazzpoetry, een dichterlijk verschijnsel dat in de jaren ’60 is ontwikkeld door The Last Poets die als grondleggers worden beschouwd van hiphop en rap. Dichtkunst en muziek zoeken elkaar altijd op. Dat is van alle tijden. PAX gaat uit van de menselijke maat en opent de set niet toevallig met het nummer Carpe Diem (Pluk De Dag, red.). Het is moeilijk om een mens te zijn, maar we hebben de energie en de mogelijkheden om er iets van te maken. is de strekking van dit nummer. “You’ve got energy to burn.”

Carpe Diem wisselt van jazz, rap, soul naar pop en heeft een lekkere gedreven trage beat en is daarom ook een beetje r&b. Het gaat PAX allemaal natuurlijk af. Het nummer wordt flink uitgesponnen met een hoofdrol voor toetsenist Niels Broos. Bijna twee keer zo lang. Een overtuigend begin. Dat zeker.

Het tweede nummer is Love Rocks (You should create more). Cool jazz met dan rap, dan spoken word, overvloeiend naar zang. PAX herhaalt woorden aan het einde van een regel om een echo effect te bereiken, Ook dit nummer duurt langer dan de albumversie. Het tempo gaat flink omhoog aan het eind.

Het derde nummer Call It Freedom begint met een gitaarsolo van Gersom Raams. Raams geeft er een vieze galm effect aan wat wel zo lekker klinkt. Is jouw vrijheid wel de vrijheid van een ander, vraagt PAX zich af.
“Call it freedom if you want, call it freedom if it’s feel comfortable. But it is not real, not real.”

In het volgende nummer Leaves start toetsenist Niels met een stemmige soulvolle solo. Broos en PAX kennen elkaar van de Kyteman Orchestra en zijn volledig op elkaar ingespeeld.

Dat is ook zo vanavond hier in Den Bosch als Niels geïmproviseerd reageert op een gedicht – een spoken word – dat PAX op paar velletjes heeft genoteerd: Knuckle Down, Buckle Up. ‘What you thought you were, is just an illusion. Keep an eye for those in need’.

De menselijke maar van PAX is de mate van compassie die je als mens kan opbrengen. ‘Find the hope, find the trust’.

Na dit gedicht zet de band Profitable Love in. Door de tempowisselingen en gekke tussendoor geluidjes doet het sterk denken aan hoe Frank Zappa zijn nummers arrangeerde. Vooral de periode toen Zappa toetsenist George Duke had ingelijfd.

Out Loud heeft een catchy sound. Je kan het lekker meezingen als je het refrein goed hebt opgeslagen. Lekker toegankelijk nummer en zal zeker aanslaan op een live act show. Misschien in september?

Time flies
“Time flies,” zegt Pax en de set sluit hij af met een nummer om je huiskamer mee af te breken. Het heet – heel toepasselijk – Hell en ademt dezelfde sfeer die George Clinton weet te bereiken met zijn bonkige funk. ‘How can I fight my demons?’, vraagt PAX zich af. Zolang hij zulke muziek blijft maken, mogen die demonen blijven.

PAX was indrukwekkend en deed de livestream vergeten. Goed beeld en geluid trouwens. Complimenten aan TV Jazz in Duketown.

Bezetting

PAX (vocals)
Niels Broos (toetsen)
Gersom Raams (gitaar)
Glenn Gaddum Jr. (bas)
Yori Olijslagers (drums)

Screenshots PAX the humanoid – Jazz in Duketown 2021

Te zien op Youtube:

mei, 2019

Wardrobe kan moeiteloos tussen genres schakelen
Lichtvoetige pop-rock-soul-electronica uit Vlaanderen met zomerhit potenties

De Vlaamse band Wardrobe uit Antwerpen heeft een Nederlandse platenlabel en toert de laatste tijd meer door Nederland dan in België. Het is een promotietour voor het nieuwe album Giving Up A Ghost. Op 9 mei streek Wardrobe neer in Den Bosch bij Muziek Op Donderdag (Willem Twee concertzaal).

Johan Verckist
Songschrijver en muzikant Johan Verckist wilde samen met Wardrobe voor het nieuwe album Giving Up a Ghost een pittigere, gelaagde sound creëren. Dansbare pop. En dat is gelukt. Bijzonder goed zelfs. De band schroomt daarbij niet zonnige hits te schrijven die intelligent zijn opgebouwd. Het catchy funk nummer Live Forever is een goed voorbeeld waarin je zelfs ingrediënten hoort van Prince. Live Forever wordt binnenkort op single uitgebracht. Draaien, die hap!

Bijna alle nummers van het nieuwe album komen deze avond aan bod. Stond bij het debuutalbum Crawling spontaniteit nog voorop, bij Giving Up a Ghost schraagde en sleepte Johan Verckist samen met producer Bart Vincent zijn nummers totdat elk detail, elk geluidje staat waar het behoort te staan.

Door de losse act van Wardrobe, de plagerige gesprekken tussen de bandleden onderling en de interactie met het publiek, word je al snel op het verkeerde been gebracht. Zó, die jongens nemen het licht op. Schijn bedriegt. Die lichtvoetigheid kan alleen tot stand komen, als iedere bandlid precies weet wat-ie moet doen om de gewenste sound en beat te realiseren.

Zowat elk nummer begint met een elektronische soundscape die dan weer wel dan weer niet in het verdere verloop van het nummer wordt doorgezet. Een mooi voorbeeld is Limerence, een new wave nummer dat eindigt in een lange elektronische trip met uitgesponnen gitaarwerk. Limerence staat op het album Crawling.

Wardrobe maakt grote indruk door het ogenschijnlijk gemak en spelplezier en Nederland kan zich gelukkig prijzen dat er veel boekingen staan gepland. De band sluit met het soulnummer Come Back & Stay van Jack Lee, dat een grote hit werd in de versie van Paul Young

Bandleden Wardrobe:
Johan Verckist
Dries Debie
Jonas Vankrunkelsven
Arne Leurentop

feb, 2019

Van rock, funk en blues maakt Sonny Ragg eigen toverdrank
Licht wisselvallig optreden in thuishaven Den Bosch

Sonny Ragg is duidelijk beïnvloed door muziek uit de 80’s en vooral door His Royal Badness. Op de setlist staan zo’n dertien à veertien nummers. Een flink aantal is goed, andere erg sterk maar sommige nummers hadden beter achter kunnen blijven in de repetitieruimte.

Fans
De toegang van het concert is gratis, een presentje van P79 aan de Bosschenaren, waarvoor lof. Toch is het niet tjokvol in de zaal op deze eerste zaterdag van februari. Dat verwacht je eigenlijk als een Bossche band zoals Sonny Ragg een thuisconcert weggeeft. Afijn, het wordt lekker druk en veel mensen kennen elkaar gezien de vele blije begroetingen en kusjes op de wangen. De echte fans van Sonny Ragg in P79 dragen een zwart T-shirt met het logo van de band. Frontman Sven Myren prijst hen daarvoor.

Na het korte welkomstwoord van Sven met de opmerking dat het lang geleden is dat Sonny Ragg in P79 heeft gespeeld, stoomt de band direct door naar You Give Me Something met meteen daarop Power To You en New Funk. Leadgitarist Jeroen Straatman (gitarist geweest bij die andere, fijne Bossche band Straight from the Fridge) laat dan zien wat hij allemaal vermag op de gitaar. In het laatste deel van de show laat hij nog meer zien.

Dan komen er nummers langs die minder goed zijn doordacht, minder goed uitgesponnen. Verder bijwerken en -schaven in de repetitieruimte is het advies aan Sonny Ragg. Turn The Love brengt gelukkig weer veel goeds, een nummer dat sterk doet denken aan Living Colour en Prince/TAFKAP uit de 90’s. Datzelfde bonkige ritme met stevig gitaarwerk en onderkoelde vocalen met flinke, grommende uithalen. Helaas komen er dan weer nummers die minder zijn in ritme, opbouw en melodie. Jammer. Songs met mogelijke potentie maar te vroeg naar buiten gebracht.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Met Not Your Medicine gaat het weer opwaarts en houdt Sonny Ragg de aandacht van het publiek tot het einde toe vast. Er wordt zelfs stevig gejived (jive dans) pal voor het podium. De andere muzikanten komen in dit laatste gedeelte ook wat meer voor het voetlicht. Jeroen Straatman geeft een paar indrukwekkende solo’s weg, solo’s die je niet licht vergeet. Bij Get Up komt het publiek goed los en als daarna Free – ook op single uitgebracht – wordt ingezet, is de avond echt geslaagd. Met Got No Passes sluit Sonny Ragg het concert af.

Sonny Ragg maakt een wonderlijke mix van rock, funk en blues. Vaak werkt die toverdrank en is-ie aanstekelijk én dansbaar. De wat langzamere nummers komen minder goed uit de verf. Al met al een goed concert met nummers die nog een tijdje in je hoofd blijven hangen..

Bandleden Sonny Ragg
Jeroen Straatman – lead guitar
Sven Myren – guitar, vocals
Sjeng Muermans – keyboards
Bob Donkers – bass
Mark van Reusel – drums

sep, 2017

Mourad Majaiti kan zeer radio-vriendelijk zijn
Een kijkje in de keuken van een quizmaster

Mourad Majaiti is een gedreven man en gaat helemaal op in de wereld van de popmuziek. Toen hij voor de eerste keer MTV zag, was ie verkocht en koos ervoor om quizmaster te worden maar dan alleen als het gaat over pop en rock. Hoe bereid je een popquiz voor en waarom zijn die van Mourad zo leuk?

Mourad wil geen half ingevulde blaadjes terugkrijgen

KLANKGAT: Op 27 september houd je in pubcafé Thornbridge de popquiz De Zinvolle Editie. Kun je een tipje van de sluier oplichten?
Mourad: Ja. Het is een ode aan Jeroen Bosch. Jeroen Bosch is zó tekenend voor Den Bosch. Dat wilde ik terug laten komen in één van mijn quizzen.
Na mijn 50ste quiz afgelopen mei wilde ik een project gaan doen waar ik normaal niet aan toe kom. Dit was er één van, een kunstwerk als quiz. Ik nam er de tijd voor en die heb ik dus samengesteld.

Is de quiz misschien gebaseerd op De Tuin der Lusten?
Ja, zoiets. Ik heb een schilderij van Jeroen Bosch uitgewerkt, maar niet de Tuin der Lusten. Ik heb Bosch wel gebruikt als basis van de thema’s die in de quiz zitten. Thema’s die hij heeft geschilderd.

Wil je misschien meer toelichten?
Nee, nee. Dat zou ‘n zonde zijn.

Wat is jouw muzikale achtergrond?
Ik heb eigenlijk geen muzikale achtergrond. Toen ik in 1991 naar Nederland kwam, keek ik naar MTV en raakte in de ban van alles wat muzikaal was. Pop en videoclips.

Mourad Majaiti kan zeer radio-vriendelijk zijn — Mourad Majaiti

Maar waarom de keuze voor popquizzen en niet een eigen bandje beginnen bijvoorbeeld?
Ik merkte dat ik steeds meer wilde weten over de artiesten, hun achtergronden, alles. Ik ging meedoen aan quizzen. Bijvoorbeeld aan De Enige Echte Bossche Popquiz samengesteld door Maarten van Hooft en anderen. Ik dacht dat ik veel wist van muziek, maar wat zij zoal vroegen. Ik was al blij dat ik 40 à 60 procent kon invullen. ‘Kan het niet wat simpeler’, zei ik tegen Maarten. Hij antwoordde: ‘Doe het dan zelf’. Dat nam ik ter harte. Ik ging zelf quizzen samenstellen.

Hoe stel jij een popquiz samen? Heb jij een format?
Ik heb intussen meer dan vijftig quizzen samengesteld sinds 2009. Als ik nu terugkijk naar de eerste tien, twintig quizzen dan zijn die niet om over naar huis te schrijven. Ik had niet echt onderwerpen, ik probeerde vooral mijn eigen muziek op te dringen.
Ik veranderde dat door een formule, een format, te maken. Een ronde bestaat bij mij uit elf fragmenten. Daaruit zijn er zes die iedereen kent. Daarna drie liedjes waar mensen naar moeten graven. Liedjes die je nét niet kan plaatsen. En dan twee nummers die echt moeilijk zijn, maar wel het verschil maken voor de punten, voor de teams die meedoen om te winnen.
Verder komen de decennia van de popgeschiedenis procentueel aan bod. De jaren ’50 en ’60 tien procent, de jaren ’70 vijftien procent en zo bouw ik dat per decennium op.

Richt jij je op leeftijd?
De quizzen moeten voor iedereen leuk zijn. Jong of oud, ze moeten er allemaal iets in kunnen herkennen. Dat vind ik het mooiste van popquizzen. Je ziet mensen blij opkijken, zo van: ‘Dat is een nummer die ik ken’. Ik richt me bij mijn muziekkeuze op het radio-vriendelijke af. Ik wil geen half ingevulde blaadjes terugkrijgen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Zijn er muziekgenres, waar jij niks mee hebt en die je niet in quizzen verwerkt?
Nou, dat was het geval met boy- en girlbands, maar daar ben ik van teruggekomen. Ik merkte dat die liedjes wel degelijk bij de mensen bleven hangen.
Nu richt ik me specifiek op een genre. Begin dit jaar heb ik in de Willem Twee de Popquiz Alternative gemaakt, gericht op alternatieve muziek. Dat was een succes. De muziekgenres die ik tot nu toe heb onderbelicht, die ga ik nu eigen quizzen geven. Bijvoorbeeld metal. Die komt in oktober in de Willem Twee.

Hoe ziet jouw publiek er uit? Ik bedoel, komen mensen speciaal voor hip hop of metal?
Nee, nee. Bij de komende quiz, De Zinvolle Editie, daar is het jongste team gemiddeld 19 jaar en het oudste team is boven de 50. Ik heb eindelijk – en daar ben ik best trots op – het niveau bereikt dat mensen komen voor een goede avond. Mensen – omdat zij mij ook kennen – weten ondertussen wat ze kunnen verwachten: het wordt leuk.