Papaformigas

Balkan fiësta van Papaformigas in Station Zuid

Wereldmuziek vanaf het continent van Turf, Jenever & Achterdocht aka Emmen

Ik vroeg aan de gitarist van de band vlak voor de set wat Papaformigas betekent. “Het is miereneter in het Portugees,” zei hij. Ik was zo verbaasd over het antwoord dat ik vergat door te vragen waarom in godsnaam voor die naam is gekozen. Portugees, dat snap ik nog, de band maakt Wereldmuziek. Zo omschrijft ze zichzelf op Facebook. Maar miereneter? Hopelijk kan de band na publicatie van dit artikel hierin meer klaarheid brengen.

Papaformigas

Papaformigas
Papaformigas – Station Zuid

Het is een tijd geleden dat ik in de kelder van Station Zuid ben geweest. De laatste keer was vóór de corona pandemie en toen heette het muziekcafé nog Lohengrin. Het is een leuk weerzien. Een andere naam, nieuwe eigenaressen en een locatie die qua veiligheid en ventilatie helemaal update is.

Op het gelijkvloerse podium staan zeven mannen en een vrouw klaar om aan de show te beginnen. Uit foto’s op hun Facebook pagina zie ik dat deze band van samenstelling kan wisselen. Zo ontbreken twee vrouwelijke bandleden deze avond. Dat zou ook wel knap lastig zijn gezien de beperkte ruimte van het podium.

Frontwoman en zangeres Ilona Remmerswaal, zo zal blijken, is ‘mans’ genoeg om dit optreden van deze band uit Emmen en Omstreken te dragen.

Papaformigas
Ilona Remmerswaal

Papaformigas opent met het aanstekelijke nummer Didadom van hun EP uit 2019 en beter kan je eigenlijk niet beginnen. Bij het tweede nummer Wrapwrapperada staan al vele mensen te dansen. Ik zie ook relatief veel vrouwen van een behoorlijk aantal lentes dansen en die zichzelf met handwaaiers koelte toe wuiven. Het ziet er erg fraai en elegant uit. Van de EP Papaformigas worden vijf nummers gespeeld.

 

 

Ilona lijkt vele talen machtig te zijn. Moeiteloos switcht zij van Spaans/Portugees/Italiaans naar Engels, Jiddisch, Russisch en staat er zelfs een Nederlandstalig nummer op het repertoire met de titel Lamelos. Het klinkt allemaal zeer overtuigend en de dansbaarheid van elk nummer is gegarandeerd. De mannelijke bandleden deinen braaf mee en hun frontwoman danst zich in het zweet. Het is ondanks de ventilatie erg warm in deze kelder en dat heeft gewoon te maken met de langdurig hoge temperaturen.

Klezmer
Klezmer, polka, balkan

Klezmer, balkan, reggae, polka, ja zelfs ska passeren de revue. Een echte balkan vind ik Balkanbrski Maija  en Haibibii is dé Klezmer bij uitstek. Het laatste nummer heet toepasselijk Bella Ciao en dat einde komt ondanks de veertien nummers plus toegift toch wel onverwachts. Wat mij betreft mag dit feest veel langer duren en dat geldt volgens mij ook voor de anderen.

Treasure Drop

EASY SKANKIN’ scoort meteen met Treasure Drop

EASY SKANKIN' is een nieuwe Bossche clubavond van de Bossche Brouwers met live muziek en dj's

De midden in coronatijd opgerichte band Treasure Drop bijt zaterdag 21 mei bij café Bossche Brouwers De Vaart het spits af van de nieuwe clubavond EASY SKANKIN’. De focus van de clubavond ligt op reggae, ska en dancehall 🇯🇲🌴. Treasure Drop speelt een breed scala aan minder bekende nummers met een flinke scheut rock.

Treasure Drop

Treasure Drop
Treasure Drop – EASY SKANKIN’ bij Bossche Brouwers

De online kaartverkoop is uitverkocht, staat op Facebook. Aan de deur zijn er nog wel tickets verkrijgbaar. Den Bosch heeft wel zin in een potje skankin’ & wankin’. Voor en na de live muziek draaien de dj’s Cartes Selah en Kingston Hi-Fi.

Treasure Drop tikt stipt aan om 21:30 uur met Artibella van Ken Boothe. Een klassieker die er goed inglijdt. De mensen beginnen nu al te dansen op deze opener. Dat belooft wat. De band omschrijft zichzelf als Jamaican Ska, Rocksteady & Early Reggae. Het tweede nummer is Old Rocking Chair, een oldie van Jackie Opel. Treasure Drop speelt bewust gruizig en dat is goed te horen in het derde nummer In The Mood For Love, een platgezongen evergreen die op deze manier flink wordt gereanimeerd.

Treasure Drop
David Beukers tenorsax en Coen van Leeuwen trompet

Met Rock Fort Rock komen we in een interessante fase aan van de show. Het is een instrumental van The Skalalites en frontman Remco Korporaal pakt zijn altsax en blaast een vette partij mee (zie coverfoto). De versie van Treasure Drop is rockier, feller en wordt wat langer uitgesponnen. Verder in de show komen meer instrumentals. Niet dat ik de vocale kwaliteiten van Remco in twijfel trek – als frontman is hij trouwens ijzersterk – maar bij die instrumentale nummers komt vooral de kopersectie goed tot zijn recht.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De dampende tenorsax van David Beukers beukt er goed in. Aad Leering op trombone en trompettist Coen van Leuven doen zeker niet onder. Het moet geweldig zijn voor een muzikant om dit soort nummers te spelen voor een dolenthousiast publiek dat mee skankt. Bassist Dave Postma en drummer Dimitri Versteegen houden de beat strak. Hidde Wijga op keys en gitarist Frank van der Veer ondersteunen het ritme zonder enige opsmuk in hun spel. Alles in dienst van het ritme.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na Why Don’t You Wake Up gaat de boel in het café met I Won’t Let You Go helemaal los. Love and Justice van Rico is de tweede instrumental en ook deze versie wordt wat meer up tempo uitgevoerd. Hoogtepunt van de avond is het sublieme nummer I Want Justice van Delroy Wilson. Frontman Korporaal rent van hot naar haar op het kleine podium waar acht man bij elkaar gestouwd staan. Ze lijken er geen last van te hebben. Het oogt als een prettig boeltje bij elkaar.

Easy Skankin'
live Easy Skankin’ clubavond

Als de begintonen van het beroemde Pressure Drop van Toots & The Maytal klinkt, is het duidelijk dat de nieuwe clubavond EASY SKANKIN’ zich geen beter begin kan wensen dan Treasure Drop. Een gouden greep.

Hierna volgen twee instrumentals en wederom van The Skalalites, het oude reggae/ska Eastern Standard Time en het vrolijke Latin Goes Ska. De climax moet komen van Carry Go Bring Come eveneens van The Skalalites. Maar het publiek gaat pas echt uit zijn dak van het 54-46 Was My Number van Toots & The Maytals. Er wordt meegezongen, geskankt en gebumpd. Remco geniet van het Bossche publiek en bedankt het regelmatig gedurende de show.

De roep om een toegift wordt snel ingewilligd. De band heeft nog wat energie over. Met een kortere uitvoering van I Want Justice sluiten Remco en zijn ska kornuiten het live deel van de eerste EASY SKANKIN’ avond af. Hierna is het aan de dj’s.

Gery Mendes

Publiek mijmert mee met tijdreiziger Gery Mendes

Vanuit drie slaapkamers, een woonkamer en een smalle keuken de wereld met je muziek veroveren

Gery Mendes neemt het publiek mee in zijn tijdreis en opent met een verhaal over zijn ouderlijk huis – drie slaapkamers, een woonkamer en een smalle keuken – en over het stadsdeel waar hij opgroeide, de West-Kruiskade, Rotterdam. Maar eerst laat hij ons horen welke plaat hij 19 jaar geleden opzette en die zijn leven veranderde.

Gery Mendes – TimeTravelin

Gery Mendes
Gery Mendes

Gery en band treden twee keer op in de grote BLVRD-tent van Theaterfestival Boulevard 2021 op de nieuwe locatie het Zuiderpark. Hij opent de avond door te vertellen hoe hij op een regenachtige dag, 19 jaar geleden, een soulvolle plaats opzette. Het gaf me richting en het vertrouwen en de fantasie op een dag de wereld te veroveren. “Welcome to my world.”

Het verhaal achter TimeTravelin giet Gery Mendes in verschillende vormen; in een vertelling of spoken word, soms in rap maar het meest natuurlijk in muziek samen met een vijftal excellente muzikanten. De nummers variëren in genre. Dan jazz, funk, rap, hip hop, dan weer soul of reggae.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Gery vertelt dat veel Kaapverdiaanse vrouwen begonnen in de schoonmaak. Dat zijn moeder graag boodschappen deed bij de Marokkaanse slager waar vaste klanten op krediet kochten. Een relatie gebaseerd op vertrouwen. “Die mensen, die zijn zó vriendelijk,” zei z’n moeder. En over de West-Kruiskade, het Rotterdamse stadsdeel, waar hij opgroeide.

Over een avondwinkel die veel wisselende eigenaren telde, maar als avondwinkel jarenlang bleef bestaan. En de mannen die hij op straat ontmoette, de mannen die net uit de bajes kwamen. Over een bekende die op gewelddadige manier op straat overleed. Zijn armen gespreid over de grond. Met bus 38 naar de begraafplaats in Crooswijk. Of het meisje dat hij van vroeger kent, haar terugziet op straat en nog steeds dezelfde heerlijke geur draagt. “Ik roep haar na.”

Acteur

Deze slideshow vereist JavaScript.

Aan zijn hele stage-act is te zien dat Gery Mendes naast musicus ook acteur is. Het podium is hét domein waar hij zich meer dan senang voelt. Hij beweegt soepeltjes en neemt bewust bepaalde houdingen aan die stroken met zijn spoken word, rap en/of songteksten.
Mendes zoekt vaak contact op met zijn publiek, houdt een kort praatje en laat de mensen meezingen. Ook zijn gelaatsuitdrukkingen worden niet aan het toeval overgelaten. Het is een spel en hij is de Poppenmaker, ook van zichzelf. Het mooiste is dat het allemaal natuurlijk overkomt: Gery is all natural.

De tijden die Gery Mendes schetst, ademen melancholie uit. De betrekkelijke  eenvoud uit zijn jeugd heeft plaatsgemaakt voor de veelvormige complexiteit waarin we nu leven. Aan het eind van zijn show beschrijft hij nogmaals zijn ouderlijk huis. Drie slaapkamers, een woonkamer en een smalle keuken…

Gerry Mendes
Gerry Mendes solo

Die eenvoud komt prachtig terug in de toegift. De bandleden verlaten het podium en Gery staat alleen. Hij pakt een gitaar, begint te zingen. Van bovenaf schijnen vele toneellichten op de solist, lijken hem gevangen te houden in hun witgele lichtbundels. Frontman en entertainer als hij is, nodigt hij het publiek uit om mee te zingen. Daarop verschijnen de bandleden al klappend weer op het podium. Het publiek klapt mee en dat geklap verandert in een enthousiast en meer dan welverdiend applaus.


Setlist: Johnny, Phase, Back in the Days, Blood, Sweat & Tears, Sunshine, How I Feel, Nomads, Meanwhile, Black Woman, Sunday, Blue Sky, Toegift solo.

Koalaz

The Koalaz balanceert lekker tussen reggae en rock

Een zeer fijn Popronde optreden en een inspirerend interview

Thornbridge stond om 21:00 uur al lekker vol, toen The Koalaz aan hun eerste nummer van de set begonnen. Reggaeklanken vulden de ruimte met goede vibes en het publiek nam het eerste nummer dan ook goed in ontvangst. Na rustig te hebben begonnen, maakten The Koalaz ook duidelijk dat ze kunnen rocken. Dit was onder andere merkbaar door de opbouwende drumpartijen. Daarna land je als luisteraar weer fijn terug in de rustige reggae groove.

Koalaz
The Koalaz – Popronde

Daan, de zanger/gitarist, weet ook zijn effectpedalen goed in te zetten om hun gewenste sound te creëren. Niet alleen gebruikt hij gitaareffecten, maar ook het effectpedaal voor zang zorgt voor een ruimtelijke beleving. Instrumentaal speelt de band ook lekker in balans. Je hoeft je niet te storen aan iets dat te hard of te zacht staat, en je kan zelfs op twee meter afstand van het drumstel staan zonder oordopjes.

Gitarist Koen pompt er een hele vette gitaarsolo uit op zijn witte stratocaster, waarna de band weer omlaag gaat in tempo. Ze beginnen aan het nummer Paradise Falls die gelijknamig is aan hun debuut EP. Dit nummer komt heel goed uit de verf, eigenlijk net als de rest van de set. Na nog een vette ruimtelijke gitaarsolo, begint de band aan hun laatste nummer.

Koalaz
The Koalaz – Thornbridge

Ze hebben het publiek goed vermaakt, en hun muzikale kunde laten zien. The Koalaz is een band die erg lekker bezig is, en dat vast en zeker zal blijven doen. Ik ging met een deel van de band iets verderop onder een afdakje zitten voor een interview.

Koalaz
Daan Frieling

KLANKGAT: ‘Wie zijn jullie als band?
Daan Frieling: We zijn The Koalaz, en we heten Daan, Daan, Daan en Koen, dus dat is lekker makkelijk. De gitarist heet Koen en de rest heet Daan.

Hoe zijn jullie begonnen met muziek maken?
Ik speelde eigenlijk altijd al hoorn vroeger, zo’n soort grote opgerolde toeter. Toen kwam ik erachter dat je dat niet zo snel aantreft bij een kampvuur. Toen begon ik maar met gitaar en twee maanden later leerde ik Koen kennen. En Daan, jij speelt al wel heel lang bas toch?

Daan van der Sande: Ja, met bas begon ik op de middelbare school. Ik wilde graag in een bandje spelen en bassisten waren schaars. Ik speelde ook wel wat gitaar, omdat mijn pa gitaar speelde.’

Wat is jullie vetste ervaring aan muziek tot nu toe?
Daan Frieling: Ja, eigenlijk dat ik voor het eerst in een samenstelling muziek maakte met een paar jongens, Dat was wel de grootste eye-opener op het muziekgebied. Dat iemand een akkoord speelde, en ik een basnoot, en iemand een drumfill, en dat het allemaal gewoon klopt. En samen spelen met mensen ga ik altijd goed op.

Een tijdje terug hebben we drie nieuwe tracks opgenomen, dat was bij dezelfde producer als waar Lucas Hamming en Jett Rebel hebben opgenomen, en dat was gewoon elke keer tot twee of drie in de nacht opnemen en daar slapen. De laatste dag zelfs tot acht in de morgen. Dat was voor mijn wel gewoon het ziekste tot nu toe denk ik.

Koalaz
Daan van der Sande

Dat was zo waanzinnig leuk om gewoon met zijn allen even helemaal weg van de wereld te zijn, daar te eten, slapen, biertjes drinken, chillen en gewoon lekker muziek maken met elkaar. We zijn ook in het buitenland wezen spelen laatst. Toen waren we in Spanje op een berg aan het spelen met uitzicht op de zee, en door die connectie in muziek staan mensen daar te genieten en bedenk je je ook van ‘Muziek heeft ervoor gezorgd dat we dit nu meemaken en hier staan enzo.

Koalaz
Daan Frieling


De volgende vraag sluit daar dan misschien wel op aan: In hoeverre leven jullie een droom?
Daan Frieling: Ik denk dat dat per persoon verschilt, ook over hoe groot je droomt bijvoorbeeld.

Koen Bierens: Ja daar hadden we het laatst toevallig nog over, dat we dat onszelf die vraag vaker mogen stellen. Want je bent natuurlijk altijd met de toekomst bezig, we hebben een plan voor een jaar, een plan voor drie jaar, en we zijn ook een bedrijf natuurlijk. Daarom zijn we altijd heel gefocust, meteen na elke show ook, van wat kon er beter en waar kunnen we aan werken. Daardoor vergeet je soms dat het al heel erg sick is wat je al gedaan hebt, en toen wij veertien waren droomden we eigenlijk echt wel van wat we doen zeg maar. En ook dikke shoutout naar jullie, want we komen hier op plekken waar we normaal nooit zouden komen en dan staan er boys in het publiek die onze shit kennen, en dat is echt super vet. Het is wel goed om stil te staan bij wat je hebt, voor je het weet is het voorbij en heb je er niet van genoten.

Koalaz
Reggae & rock

Waar komt jullie naam eigenlijk vandaan?
Daan Frieling: Eerst hadden we een bandje Funky Pie, maar we waren helemaal niet funky. En ook geen taart haha.’ We hadden dus al wat andere bandnamen liggen, één daarvan was The Koalaz.
Toen die band uit elkaar ging, en anderen erbij kwamen gingen we over die naam filosoferen.
Want ik ben ervan overtuigd dat elk dier in het dierenrijk er wel met een reden is. Bijen maken honing, spinnen eten vliegen op, alles heeft een reden weet je wel. Maar koala’s zitten in een boom, eten eucalyptus, zijn fucking space, en doen niks. Je weet niet wat ze doen en dat spreekt me aan.

Koen Bierens: Maar wat hij zegt is echt waar, koala’s drinken zelfs niet, ze eten echt alleen maar eucalyptus en daar worden ze een soort dronken van. En koala’s zijn ook één van de weinige dieren die geen natuurlijke vijanden heeft.
Zo staan we ook echt in de muziek, we willen ook geen vijanden maken weet je wel, gewoon echt alleen maar matties. Je moet samen die avond bouwen, en niet tegen elkaar opboksen van wij zijn de betere band. Dus daarom: heb schijt aan al die bandwedstrijden. Je kan die shit niet vergelijken, het gaat om samen die avond bouwen, samen een vibe neerzetten en dat is het.

Koalaz
Koen Bierens

Wat zijn bands of artiesten binnen Nederland waar jullie nog erg naar opkijken?
Daan Frieling: Ja ik weet gewoon dat er heel veel bands zijn vergelijkbaar met ons weet je wel. Zeker nu met Popronde zijn er veel bands die lekker bezig zijn en waar ik ook echt vertrouwen in heb, zoals bijvoorbeeld Beerbottle Chopsticks en PsySo. Thaïti is ook echt vet. Verder Roots Reggae is wel echt heel erg sick, dat moet je checken. De Staat ga ik ook goed op. Die zie ik wel als één van de weinige Nederlandse bands die écht aan de top staan. En ze maken hele andere shit die je nergens anders hoort.’

‘Ik krijg echt wel het meeste energie en inspiratie ook van bands net zo ver als ons, of ietsje verder, en gewoon mensen om ons heen. Ik ben altijd aan het checken van ‘yo wat doen zij en waar zijn zij mee bezig? enzo.’

Koalaz
Daan Krijger

Willen jullie zelf nog een laatste ding kwijt aan lezers van dit artikel?
Daan Frieling: Probeer gewoon naar veel live-muziek te gaan, gewoon kleine shit man, want dáar gebeurt het als je echte leipe shit wil zien.. kleine shit die gewoon écht leip is.

Koen Bierens: Ja man dat vind ik ook echt. En dan misschien nog als tip naar bandjes die nu aan het beginnen zijn: Wat ik zelf altijd fucking leuk en belangrijk vind aan muziek is de teksten man. Daar heb ik altijd heel veel respect voor als bands teksten schrijven die inspirerend zijn en waar mensen iets uit kunnen halen. En ook waar mensen nog steeds na het duizend keer geluisterd te hebben, de diepe laag eruit kunnen halen.

Daan Frieling: Het is een beetje cliché misschien, maar maak gewoon de shit die je echt leip vindt. Ga niet muziek maken voor andere mensen wat zij leuk vinden, maar maak gewoon de shit waarvan jij denkt: ‘Ja dit is vet.

Koen Bierens: En wees ook niet bang als band dat als je iets hebt uitgebracht, en mensen je misschien daarom kennen, dat je dan niks anders zou kunnen doen. Doe dat niet, blijf gewoon dat wat jij vet en inspirerend vind doen. Als voorbeeld the Beatles, geen track die je luistert is hetzelfde weet je wel, omdat die shit is ontwikkeld en is veranderd en elk album is anders. Blijf ook altijd voor jezelf schrijven, nooit voor fans. Zij komen voor jou, zij komen niet voor wat jij denkt dat zij willen horen. Dat moeten fans ook niet vergeten.


The Koalaz

Daan Frieling – Singer and guitarist
Koen Bierens – Lead Guitarist
Daan van der Sande – Bass Player
Daan Krijger – Drummer

Tijdlijnfoto’s Daan Krijger en Koen Bierens uit Facebook The Koalaz en Koen Bierens

Tony Clifton

Venijn zit ‘m in de staart: Tony Clifton sluit afwisselend affiche met verve af

Funk, reggea en rock, u aangeboden door Lagunitas

Whoop whoop, de zomer is bijna voorbij en dat betekent dat we weer naar binnen kunnen om bandjes te gaan kijken. Maar als u het niet erg vindt neem ik u eerst even mee terug in de tijd: afgelopen januari vond het Rauwkost-festival plaats op de Kop van ‘t Zand in Den Bosch. De organisatie van Rauwkost had toen de wijsheid om Tony Clifton te boeken. Die avond zag ik ze per ongeluk optreden in café de Vaart en ik was erg aangenaam verrast. Wat een bak energie gaven deze gasten! Hard waar het hard moest zijn, ingetogen op de juiste plek en vooral veel overgave. Helaas kon ik toen door ‘redactionele afspraken’ niet hun hele set zien.

Tony Clifton
Tony Clifton
Tony Clifton

U kunt zich wellicht mijn blijdschap voorstellen, toen ik de naam Tony Clifton weer op een affiche zag staan, ditmaal voor ‘Fueled by Lagunitas’, een soort van mini-festivalletje, met 3 bands onder de vlag van een i.p.a.-brouwer. En natuurlijk geen betere plek voor zoiets al wederom café de Vaart. En wat ik die eerste keer gezien heb, heb ik nu weer gezien: strak spel, zweet en overgave en de kunst om songs te schrijven.

Tony Clifton
Zingende drummer Tony Clifton

Tony Clifton bestaat uit twee broers: een bassist en een drummende zanger (danwel zingende drummer, want hij doet beide, tegelijk, en met verve), en een gitarist. De nummers zijn over het algemeen stevig, met een eigen geluid wat ook te danken is aan het stemgeluid van de zanger/drummer. De bassist springt af en toe vocaal bij zodat een erg mooi tweestemmig geluid ontstaat. De gitarist beschikt ook over een microfoon maar hij concentreert zich vooral op zijn gitaarspel.

Dat een heftige regenbui het terras van de Vaart leeg veegt, komt Tony Clifton goed uit. Nu staan er iets meer mensen binnen dan de spreekwoordelijke 2 man en een paardekop. Maar naar mijn mening nog lang niet genoeg voor dit toffe energieke eigenzinnige bandje. Hun plaat ‘Love Nordic Women’ staat op Spotify en ze toeren volop, dus gaat dat luisteren én zien.

Orange Grove en Dursun

Tony Clifton
Orange Grove

De ‘middelste’ band op het affiche is Orange Grove. Net als Dursun, de eerste artiest van vandaag, hebben ze het niet getroffen met het weer: de zon schijnt uitbundig dus het merendeel van de bezoekers blijft op het terras hangen. Want ook daar hoor je de band wel. Gelukkig speelt Orange Grove reggae, wat natuurlijk perfect past bij de lome sfeer die een zonnig terras oproept. Maar ergens klopt er iets niet… ik zie voor het optreden toch een gast met een Metallicashirt zijn gitaar naar binnen dragen? En die drummer, tikt-ie eigenlijk niet net iets te snel voor dat lome terrasgevoel?

Tony Clifton
Orange Grove in De Vaart

Herstel: Orange Grove speelt reggae, maar niet het soort dat onder een glazen koepeltje gehouden wordt. Gedurende hun optreden hoor ik verschillende invloeden langs komen, waaronder ook heuse metal akkoorden. En dat in combinatie met reggae ritmes is heel wel mogelijk, bewijst Orange Grove. In een ander nummer klinkt veel inspiratie van Rage Against The Machine door, en op een ander moment moet ik erg aan Pearl Jam denken. Orange Grove laat blijken een brede muzikale inspiratie te hebben. En ook hen gun ik de volgende keer een vollere zaal.

‘Ik ben misschien te laat geboren, of in een land met ander licht.’ De eerste zinnen van Shaffys Laat Me treffen gelijk doel. Loom, licht melancholiek, het begin van het eind van de zomer hangt in de
lucht. Een goed gekozen coversong om ‘Fueled By Lagunitas’ mee af te trappen. Helaas niet goed genoeg om het publiek naar binnen te krijgen.

Tony Clifton
Dursun

Singer-songwriter Dursun zal met zijn band voor een vrijwel lege zaal zijn mengeling van eigen nummers en covers spelen. Eigen nummers die vooral in het funkvlak liggen, waarbij met name de electrische piano van Dursun zelf veel ruimte krijgt om te soleren. Één van de andere covers is die van Amy Whinehouses ‘Back To Black’, die Dursun erg goed en smaakvol uitvoert.

Niet behept door enige voorkennis ben ik maar gaan zitten luisteren. Enig opzoekwerk leert mij dat Dursun heeft meegedaan aan ‘De beste singer-songwriter van Nederland’ in 2015. Duidelijk te merken is, is dat hier iemand staat met ervaring. Iemand met een goede stem en stembeheersing, die veel plezier heeft in muziek maken. Ik geef het weer er dan ook maar de schuld van dat het allemaal niet beklijft. Ik kan me zomaar voorstellen dat Dursun op een gure winteravond, met voldoende publiek, een geslaagd funkfeest kan geven.

Op papier lijken de drie namen van dit festival erg vergezocht. Maar de funk van Dursun is een goede opener voor de reggae van Orange Grove, die met hun stevigere nummers weer een prima opmaat zijn voor Tony Clifton. Een geslaagd festivalletje dus, zo op het begin van het einde van de zomer.


Fotografie: Patricia van Cuyk

SKIPPABEAT

Thizzz is ska, rocksteadyreggaepunk ska van SKIPPABEAT

On The House heerlijke Bosche Bol avond

SKIPPABEAT is een negenkoppige ska band uit Baroniestad Breda die van elke optreden een feestje maakt. Met hun rocksteadyreggaepunkwhatever ska slaat elke zaal op hol. De band speelde eerder samen met sterk verwante bands zoals Bazzookas, Mark Foggo en Mela Vita. Deze zomer kwam hun eerste single uit: To The Moon And Back. SKIPPABEAT werd in 2016 gekozen  als publiekswinnaar tijdens het 30 x 20 Minuten Festival in Paradiso Amsterdam. Vrijdag 16 november te gast bij On The House in de Kleine Zaal van Willem Twee poppodium. Hun reactie op hun optreden in Den Bosch: “Wat was da een heerlijke Bosche Bol vanavond in de W2!!”

SKIPPABEAT

SKIPPABEAT
SKIPPABEAT

SKIPPABEAT is in de ska-scene niet meer weg te denken en in Breda is de band een begrip geworden. Dat gaat nu ook op voor Den Bosch want de band maakt het helemaal waar wat er over geschreven en verteld wordt. De Kleine Zaal is aan het begin van het optreden nog bescheiden gevuld maar alle aanwezigen staan driftig te skanken. Het tempo wordt flink aangehouden zelfs bij de wat rustigere rocksteady nummers. Ook een uitstapje naar salsa muziek wordt niet geschuwd als frontwoman en zangeres Bonny Mahonie ons meeneemt naar Isla Bonita, een lekker aanstekelijk nummer om de komende, koude winteravonden in Nederland even te vergeten.

SKIPPABEAT
De Kleine Zaal raakt vol

Intussen raakt de zaal steeds voller. Helaas is er iets mis met het geluid waardoor er geregeld een storende zoem door het zaaltje klinkt. Als programmeur Rob van der Ham binnenkomt, is het gelukkig snel gedaan met dat gezoem. De band trekt zich er trouwens weinig van aan en zorgt ervoor dat de stemming erin blijft. SKIPPABEAT is een echte feestband die zorgt dat je een goede avond hebt. Wat wel opvalt, is dat het publiek overwegend blank is, wel een paar ‘rude boys‘ op de dansvloer. Maar wat een heerlijk, ongecompliceerde avond is dit!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bandleden SKIPPABEAT
Bonny Mahonie– zang
Dirk Kleemans – bass
Sander Martinet – trompet
Hans Albers – drums
Renate de Jong – sax en toetsen
Mark Deenik – gitaar
Tim Schrijver – percussie
Max van Alphen – trompet
Marco Damen – trombone


15 december treedt SKIPPABEAT op in café De Haagse Poort in Breda samen met Kenny Weed. Reggae en ska.

Mr. Weazley

Popronde bij Van Aken: Starrlight & Mr. Weazley

'90s hiphop en afrobeat in sfeervolle setting

Starrlight en Mr. Weazley extra intiem
Waar mijn collega’s heel Den Bosch door zijn gestruind om de Popronde te verslaan ben ik, eigenlijk bij toeval, vooral bij Van Aken in het Werkwarenhuis blijven hangen. Dat beviel goed: de relaxte setting (een kleed in plaats van een verhoogd podium, geflankeerd door planten en onder een kroonluchter) maakte de optredens van Starrlight en Mr. Weazley extra intiem.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Starrlight

“De raarste plek waar ik ooit heb opgetreden,” zo omschreef Starrlight Van Aken zelfs. Het leek haar verder niet te deren, ze maakte van het gelijkvloerse podium gebruik om het publiek af en toe in te lopen en daar verder te rappen. Voor liefhebbers van hiphop uit de jaren ’90 is haar muziek een verademing in het door rap gedomineerde hiphoplandschap. Belangrijkste is dat ze ontzettend goed kan rappen, fel, op hoog tempo en met een licht Caribische invloed. Denk aan een vrouwelijke Busta Rhymes.

Voor de liefhebbers van het genre dus een heerlijke show, maar op de vroege avond waren zij in Van Aken toch in de minderheid. De meeste bezoekers leken er vooral voor de gezelligheid en uit nieuwsgierigheid te zijn, en voor hen is het optreden misschien toch wat te eentonig. Toch zijn juist deze bezoekers een interessante graadmeter: als er iets onverwachts gebeurt leven ze opeens op. Zoals bij het nummer Authentically Awesome, met een stevige gitaar in de beat, of Heartache, waar het tempo juist even omlaag gaat met een stemmig pianosample. Ik schaar mezelf toch meer onder de hiphopliefhebbers dan onder de “nieuwsgierigen”, maar ook ik vond dit twee hoogtepunten van de show. Met wat meer van dit soort onderscheidende nummers zou Starrlight een hele welkome aanvulling zijn op de Nederlandse hiphopscene. Raptechnisch kan ze zich in ieder geval al meten met de besten.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Mr. Weazley

Waar Starrlight nog een concert in huiskamersetting gaf, was Van Aken een paar uur later veranderd in een Cubaanse nachtclub. Goed, het was een stuk drukker, en later op de avond bovendien, maar die transformatie lag toch vooral aan Mr. Weazley. Het voelt bijna te cliché om de muziek als zonnig te omschrijven, maar goed, dat deed Mr. Weazley tijdens het optreden zelf ook. Dus: Mr. Weazley klinkt als een mozaïek van al het muzikale moois dat de zon ons geschonken heeft. Reggae, afrobeat, een beetje soul en meer invloeden van rond de evenaar. Het maakt een fantastisch dansbaar geheel.

Mr. Weazley
Mr. Weazley in Van Aken

Als bands als Jungly By Night en Altin Gün Nederland plat krijgen met hun verre-van-Nederlandse muziek, dan moet Mr. Weazley dat ook kunnen. De bandleden spelen je stuk voor stuk van je sokken, en het plezier spat er vanaf. Een betere afsluiting had de Popronde in Van Aken niet kunnen wensen: één groot feest, en dan moest de afterparty nog beginnen. Die overigens ook erg de moeite waard was. En zo kan je de hele avond op één plek blijven bij de Popronde zonder je een moment te vervelen. Dankzij Starrlight en Mr. Weazley.

 

Foto’s Starrlight door Jane Duursma, foto’s Mr. Weazley door Ronald Rijken

WSC

Bossche Band Battle 2018 eerste voorronde hoog niveau

Papajahkur en Lokotov Mocktail gaan door naar halve finale

Dat belooft wat voor de komende twee voorrondes van Bossche Band Battle 2018 als de bands in de eerste voorronde al van zo’n hoog niveau zijn. Zaterdagavond 15 september traden in Muziekcafé Lohengrin de eerste vijf bands aan imet Papajahkur (zie foto boven) die het spits moest afbijten. De beslissing welke bands doorgaan, was in handen van een driekoppige jury. De twee bands die uit deze voorronde doorgaan, komen uit in een halve finale. Geen makkelijke opgave voor de jury met al die goede bands.

Bossche Band Battle 2018

De twee bands die doorgaan naar één van de halve finales, zijn Papajahkur en Lokotov Mocktail. Dat is een uitslag waarmee je kan leven en ook goed voor de diversiteit aan genres voor in de halve finales. Want behalve ska-reggaeband Papajahkur, waren de vier andere bands stevig ingebakken in het rock en hardrock genre. Elke band krijgt ongeveer 20 minuten en dat is goed voor 4 à 5 nummers.
Bossche Band Battle wordt georganiseerd door Frans de Visser en Luuk Bergervoet van Studio Cube. De hoofdprijs is het produceren van een nummer in een video-clip en daarmee een flinke duw in de rug in de muziekwereld. Een andere doelstelling is het op de kaart zetten van de Bossche muziekscene.

Bossche Band Battle 2018
Papajahkur

Papajahkur
Reggae-ska band Papajahkur uit Den Bosch is een vijfmansformatie en timmert al geruime tijd aan de weg. Het is wel een bijzondere reggae band want er is flink wat ruimte vrijgemaakt voor gitaarsolo’s. Dat zou te maken hebben met de punk achtergrond van zanger/frontman Jared Kroese en de inbreng van gitarist Hendrik Kadmaerubun. De band oogt totaal op elkaar ingespeeld en zoekt meteen contact op met het publiek. Het is vrolijke, dansbare muziek en professioneel uitgevoerd.

Rockford
In tegenstelling tot Papajahkur is het voor Rockford uit Vught/Breda de eerste keer dat ze live optreden. De drie leden komen van de uiteengevallen bands Cape, Whyne en The Exploding Shetland Ponies. Die onwennigheid is visueel merkbaar en helaas ook te horen in sommige nummers. Echter het nummer Whatever wordt zeer, zeer overtuigend neergezet. Wat een geweldig nummer. Rockford is een rockformatie om in de gaten te houden.

Bossche Band Battle
Rockford met Arthur (bas), Patrick (drums) en Niels (zang/vocals)

Lokotov Mocktail
Zanger/gitarist Dani Steevensz heeft een snik in zijn stem en als hij hoog uithaalt dan wordt je meegenomen of je wil of niet. Dit trio uit Rockcity Eindhoven geeft een sterk visitekaartje weg en het is niets voor niets dat deze psycho rockband – die veel stijlen in zich verenigt –  van de vakjury mag doorgaan naar de halve finale van de Bossche Band Battle.

Bossche Band Battle
Dani Steevensz (bas/zang), Tom Oggel (drums) en Daan van der Donk (gitaar)

Echo Empire
Rockband Echo Empire uit Den Bosch, Oss, Eindhoven bestaat uit vijf man met zanger Jerry Mike als een echte frontman. Hij is de focus van de band en trekt de aandacht van het publiek meteen naar zich toe. Dat gaat hem goed af, hoewel hij nu en dan wat onvast zingt. Net als bij Lokotov Mocktail is het duidelijk dat deze band niet alleen door rock is beïnvloed. Binnenkort brengt de band een EP uit waar ook het nummer You komt te staan. Deze band is zonder meer goed voor een wildcard.

Bossche Band Battle
Echo Empire – Jerry Mike, Dave Jacobs, Johnny Berendsen, Gérard van Oosteren , Bart van den Bogaard

Plus Thirty One
Dan als laatste de band Plus Thirty One uit Berghem en ook deze rockband weet de harten van de aanwezigen inclusief die van de redacteur van KLANKGAT te winnen. Helaas niet door maar al met al een heel goede indruk achtergelaten. Lekker stevige gitaarriffs uit het beste rockwood gesneden.

Bossche Band Battle
Plus Thirty One – Edwin van Eijk, Jeroen van Duijnhoven, Emiel Hermsen, Roald Werts

De tweede voorronde van Bossche Band Battle komt snel. Op zaterdag 29 september in de Azijnfabriek wedijveren weer vijf bands om door te gaan naar de halve finales.

Fotografie: Casper Menting

Skanken en pogo met Jaya the Cat

De perfecte mix van ska met punkrock in de Grote Zaal

De perfecte mix van ska met punkrock gebracht door de Amerikaans-Nederlandse combi Jaya the Cat met de looks van ZZ Top. Zo kun je de band die vrijdagavond 16 maart optrad in de Grote Zaal van Willem Twee poppodium, misschien wel het beste omschrijven.

Pogo & skanken

De gordijnen gingen open en meteen zette de band er de volle vaart in. Het publiek – zo’n ruim driehonderd fans waren op dit concert afgekomen – stond niet af te wachten en sloeg meteen aan het dansen. Geen halve maan zoals gebruikelijk in Nederland maar gewoon volle bak tot aan de rand van het podium. Pogoën en skanken want ook in de dans vloeiden de ska en punk deze avond in elkaar over.

Helemaal voor op dat podium stonden drie mannen met woeste baarden. Van links naar rechts waren dat Karl Smith (gitaar/zang), frontman Geoff Lagadec (zang/gitaar) en Jan Jaap “Jay” Onverwagt (bas/zang). Achter deze frontlinie stonden de drums met David Germain en de keyboards opgesteld. Joep Muijres is de vaste toetsenist voor de live shows. Het geluid van de Nord Electric 3 geeft de nummers van Jaya the Cat een rijke klank en voller volume.

Skanken en pogo met Jaya the Cat - ©ronald rijken
Jan Jaap “Jay” Onverwagt

De baarden van Geoff en Jay zien er gesoigneerd uit. Dit in tegenstelling tot de houthakkersbaard van Karl Smith die ook nog headbangde met zijn lange manen als een regelrechte metalhead. Het past hem. Het geheel aan muziek, looks en show weerspiegelt de verschillende muziekgenres die Jay the Cat bijna achteloos in één mengvorm giet: een combinatie van reggae, ska en punk-rock met dub en dance hall beats met niet te vergeten die typische stem van Geoff Lagadec. Raspig, hees en vol van verleiding naar vleselijke lusten.

Show
Het publiek dat wist wat er komen zou, maakte het allemaal niks uit. Bij voorbaat stond een avond genieten vast en dat was de reden dat de Grote Zaal zo lekker vol zat op deze waterkoude vrijdagavond. De Britse skascene indachtig staat plezier voorop. En de oproep om mee te zingen vond gretig gehoor. Veel fans zongen de nummers gewoon mee want de teksten kenden zij uit hun hoofd en ze wisten precies wanneer en hoe luid geroepen moest worden.

De show kent een aantal vastigheden zoals de act van Geoff Lagadec als hij op het podium gaat liggen en het volume en de beat naar een spanningsvol en ingehouden niveau daalt. Het publiek doet mee en zakt door de knieën om massaal op te springen als de yell van Jay door de zaal schalt. Volume en beat gaan natuurlijk ook meteen omhoog en kan het springen weer beginnen. Vaste prik is ook het drinken van Bourbon whiskey uit de fles. Vooral Jay en Geoff lijken liefhebbers te zijn. Of het echt whiskey is, is maar de vraag. Net zoals bij een filmset zou er gewoon koude thee in kunnen zitten.

Skanken en pogo met Jaya the Cat - ©ronald rijken
Jaya the Cat met frontman Geoff Lagadec

De setlist was goed uitgebalanceerd en de vlotte overgangen tussen de nummers verraden een professionaliteit die je alleen kan opdoen als je veel, heel veel optreedt. Dat doet de band dan ook gezien het zeer intensieve tourschema door clubs en festivals in heel Europa en daarbuiten. In november 2017 bracht de groep het album A Good Day For The Damned  uit. Onder meer Wine Stained Futon, Amsterdam en Huddersfield Rain werden er van gespeeld. Natuurlijk kon de meezinger Closing Time niet ontbreken. Het was hartverwarmend hoe de zaal meezong.

Als native Dutch speaker memoreerde bassist Jan Jaap Onverwagt de vorig jaar overleden Paul Smits, oprichter van de W2, Popwerk en het succesvolle The Blue Room Sessions. Zijn woorden ontlokten veel bijval. En verder ging de wervelende show. Na afloop hoefde het publiek niet lang te wachten op de twee toegiften. Jaya the Cat had er zin in.

Skanken en pogo met Jaya the Cat - ©ronald rijken
Karl Smith en Joep Muijres – keyboard

Setlist 16 maart W2 poppodium
Wine Stained Futon
Blur
Nobody’s Fault
Hello Hangover
A Rough Guide To The Future
Twist The Cap
Thank You Reggae
El Camino
Huddersfield Rain
Forward
Fake Carreras
Closing Time
Good Morning
Amsterdam
Mistake

Final Solution

Sweet Eurotrash
Here Come The Drums

De komende weken toert de band rond in Duitsland.

Jaya the Cat is in 1998 opgericht in Boston, hoofdstad van de Amerikaanse staat Massachusetts. In 2003 verhuisde een deel van de band naar Amsterdam.

Bitter Grounds
In het voorprogramma trad de punk ska band Bitter Grounds uit Utrecht op.