Nova Twins

Nova Twins maken beweeglijke urban punk

De nieuwe sensatie die grotere podia gaat vullen en absolute hoogtepunt van Paaspop

Nova Twins is een Brits rockduo bestaande uit zangeres/gitarist Amy Love en bassist Georgia South al is er live natuurlijk wel een drummer bij. Het is een mooi plaatje, die twee opvallend uitgedoste dames vooraan op het podium hier op het Jack Daniels podium, met hun zelf in elkaar genaaide, althans zo lijkt het, outfits aan.

Nova Twins

Nova Twins
Nova Twins – ©Marcel Krijgsman

Geel met zwart gestreepte broek met top en dan daar overheen weer wat zwarte lappen genaaid en witte lapjes op de knie onder andere, met een soort schorpioen erop getekend. En dan die prachtige roze haardos van Georgia die lekker mee bounced op de maat van de muziek.

Maar het belangrijkste is, ze kunnen rocken! En hoe! Ze rijgen verschillende genres aan elkaar. Rap, urban, metal, punk, pop en rock, om maar wat te noemen. Zelf vinden ze urban punk wel een goede beschrijving, maar hoe het ook heet, het is onmogelijk om stil te blijven staan.

Nova Twins
urban punk – ©Marcel Krijgsman

Zelf hoor ik wat Rage Against The Machine invloeden, al is het hier de bassist die de kekke geluidjes uit de pedalen tovert in plaats van de gitarist. Wat kan die meid spelen zeg! Soms hoor je bij haar aanslag, dubbele tonen klinken, waardoor het een lekker vol geluid krijgt en daardoor mis je de gitaar ook niet, wanneer Amy niet mee speelt.

Amy Love
Amy Love – ©Marcel Krijgsman

Zangeres Amy Love is erg beweeglijk en zwiert ook regelmatig haar been de lucht in. En dat kan ook, want ze speelt dus niet bij elk nummer gitaar, dus kan ze ook nog eens lekker los gaan met zingen. En dat kan ze. Schreeuwen kan ze ook, al zit daar wel af en toe een effect op, maar wat maakt het uit? Het contrast is dan des te groter als ze met haar lief stemmetje aan de zaal vraagt of alles goed is.

Georgia South
Georgia South – ©Marcel Krijgsman

Er komt uiteraard veel werk voorbij van het laatste album Supernova van afgelopen jaar, waaronder het aanstekelijke Cleopatra, het swingende Choose Your Fighter en de knaller Antagonist. Wat wel vaststaat is, dat we hier te maken hebben met een nieuwe sensatie, die grotere podia gaat vullen. In eigen land hebben ze al een Brit Award gewonnen voor Best British Group en Best Rock Alternative Act. En wat mij betreft het absolute hoogtepunt van Paaspop 2023!


Coverfoto Nova Twins: ©Marcel Krijgsman


Johan Breij - Savage Beat

Savage Beat steekt de handen uit de mouwen

Amsterdamse rockband van vijf man sterk is recht-door-zee en wars van tempowisselingen

Savage Beat uit Amsterdam, dat staat gelijk aan rauwe rock, recht voor z’n raap en die echt is. Eindelijk zijn ze weer terug in Den Bosch na veel shows in Europa, Canada en Amerika. Coronaproof, dat dan weer wel.

Savage Beat

‘Vroeger was alles beter’, hoor je mensen-op-leeftijd nog wel eens verzuchten. En soms hebben ze gelijk. Zo was het gister nog weekend. Maar ook in breder perspectief zit er iets in die opmerking. Hoe eenvoudig was het, pré-corona, om je fietsje te pakken, voor een appel en een ei een kaartje te kopen en een bandje te gaan kijken- bij voorkeur met een drankje in de hand.

Savage Beat
Savage Beat – ©2020 Johan Breij.nl

Deze dagen komt er iets meer bij kijken. Mondkapjes, social distancing en ‘seated’ concerten- wurgend, dunkt mij, voor een gepassioneerde rockband, die de energie die ze het publiek mee willen geven, zien uitdoven op de tafeltjes die mooi verdeeld in de zaal staan.

Nog zo’n dooddoener : ‘zonder drank kan het ook gezellig zijn’… de blauwe knoop die dát ooit bedacht heeft…
Maar zelfs hierin schuilt een kern(tje) van waarheid.

Ouderwetse engelse punk

Savage Beat
ouderwetse engelse punk – ©2020 Johan Breij.nl

Ik stel je voor aan Savage Beat. Vijf Amsterdamse heren die op school goed hebben opgelet toen daar de ouderwetse engelse punk werd behandeld. Met af en toe een bijlesje over AC/DC.

Vijf man sterk brengen zij het geleerde op het podium van de Willem Twee in de praktijk. Want zoveel is duidelijk, het zijn mannen van de praktijk. Niet lullen, aftikken en gaan. Recht toe, recht aan. Niet te moeilijk doen met tempowisseling, niet lopen zeiken over hardcore, nee gewoon vierkwarts midtempo dik over het midden. Gitarist 1 zet een thema in, de rest van de band sluit naadloos aan. De drummer tikt hard en strak zijn partijen, de gitaristen soleren er beurtelings op los, maar binnen de lijntjes- het is geen hardrock hè. Ondertussen raakt de bassist met zijn plectrum z’n snaren zo hard, dat er een extra percussiegeluid te horen is.

Energie

Willem Twee poppodium
energieke act – ©2020 Johan Breij.nl

De zang is niet altijd even sterk : af en toe is de zanger te laat bij de microfoon, een andere keer draait-ie de microfoon te vroeg weg. Maar energie genoeg : als een getergde gorilla springt en huppelt hij over het podium. Af en toe gooit- ie er wat kickbox-moves tegenaan of raapt met zijn mond de tamboerijn van het podium op. Het komt wat geforceerd over, maar dat kan ook door de setting komen. In deze zaal zijn alle ogen gericht op het podium, waar bij bijvoorbeeld een festival het publiek ook met zichzelf bezig is.

Coronatijd

Savage Beat
nieuwe nummers in coronatijd – ©2020 Johan Breij.nl

De coronatijd heeft Savage Beat gelukkig geen windeieren gelegd. Ze hebben kans gezien om een aantal nieuwe nummers te schrijven, nummers die wat frisser en strakker klinken. Savage Beat krijgt de drooggelegde zaal van de Willem Twee mee met hun energie. Geen pit voor het podium, geen gegooi met bier en geen gedans.

New World – single | 1 november 2020

Maar achter elk van die mooi verdeelde tafeltjes knikt een paar koppies enthousiast mee op het ritme van hun punkrock. En het applaus na elk nummer is misschien niet zo hard als bij een volle zaal, maar niet minder gemeend.


Fotografie: Johan Breij Stage Photographer

LooD

Twee uitverkochte shows voor LooD op zondagmiddag

Heavy Hangout programmering met louter stevige gitaarbands Willem Twee Poppodium is groot succes

LooD is onderdeel van de Heavy Hangout programmering bij Willem Twee Poppodium, met louter stevige gitaarbands. “En bijna alle shows zijn uitverkocht en daar ben ik best trots op!” zegt programmeur Rob van der Ham als ik hem kort voor de show even spreek.

LooD tweemaal uitverkocht

LooD
LooD

Tweemaal op één dag Willem Twee Poppodium uitverkopen, welke band zou daar niet voor tekenen? Dat het voor twee keer 30 personen is, mag de pret niet drukken. En dat de bar niet open mag, is ook jammer, “Maar we gaan voor de muziek en dat is het belangrijkste!”, aldus Rob.

Breaking Mirrors
Heavy Hangout – LooD

Deze zondagmiddag (en avond) 18 oktober staat LooD op het programma. Deze mannen hebben hun sporen al verdiend in andere bands zoals Astrosonic, Red Vultures en The 1.90’s. LooD draait inmiddels ook al een tijdje mee, maar niet in deze samenstelling. Sinds de vorige drummer Paul Jansen een tijdje terug zijn stokken aan de wilgen hing, moest de band op zoek naar een nieuwe drummer. Die is dus gevonden in de hoedanigheid van Jarno van Osch, onder andere bekend van de band Vals Licht.

Breaking Mirrors

Het publiek wordt bij deze Heavy Hangout editie al meteen getrakteerd op nieuw werk. Twee van de eerste drie nummers zijn van de onlangs verschenen nieuwe EP Breaking Mirrors, waarop overigens nog het drumwerk van Paul te horen is. Ook de rest van de EP passeert de revue vanmiddag.

Groove metal Heavy Hangout

Groove metal
Eugene Dappers

Het klinkt in eerste instantie als vanouds, lekker log, stevige groove metal zoals de mannen het zelf noemen. Het speelplezier is duidelijk zichtbaar, al blijft het natuurlijk het beetje onnatuurlijk met dertig zittende mensen in de zaal. En soms zelfs een beetje ongemakkelijk volgens de band zelf. “We kunnen nu zelfs ieders gezicht zien als we de zaal in kijken.” Tijdens de nummers is er vooral veel interactie tussen de beweeglijke gitarist/zanger Eugene Dappers en de rest van de band, die trouwens ook niet onverdienstelijk zingt, met zijn wat rauwere stem.

Erik de Vocht is natuurlijk de leadzanger met zijn heldere stem en zijn, naar eigen zeggen, al dan niet met een knipoog, goede teksten. Dan is het wel jammer dat niet alles even goed verstaanbaar is. Maar zingen kan ie wel, die Erik. Hij laat een paar fraaie lange uithalen horen, die flink de hoogte in gaan. En in de instrumentale stukken soleert hij er vrolijk op los met zijn gitaar.

Heavy Hangout
Erik de Vocht

Kippenvel moment
Halverwege deze Heavy Hangout set is er even een moment voor een serieuzere noot. Goede vriend van de band en zanger van Rattlesnake Shake Jan Loeffen is begin dit jaar overleden. Deze tragische gebeurtenis was de inspiratie voor Song For The Lost en dit nummer wordt dan ook aan hem opgedragen. En dat voel je. Het is een kippenvel moment. “Doesn’t make sense now you’re gone”, zingt Eugene. Het is ook meteen het muzikale hoogtepunt waar alle bandleden hun hele ziel en zaligheid in lijken te leggen. Dit nummer is ook het moment, waarin duidelijk wordt hoe goed die nieuwe drummer eigenlijk is, met zijn creatieve breaks.

Heavy Hangout
Fallen From Grace

De afsluiter is er ook één van hun nieuwe EP en heet Fallen From Grace, een lang uitgesponnen nummer met een rustig intro, waarna de spanningsboog opbouwt en het steeds steviger wordt. Er is een mooie variatie van rustige passages met hardere stukken. Een passend einde aan dit eerste optreden van vandaag en het tweede hoogtepunt van deze show, met de mooie slotzin “Someone’s got to go”. Maar LooD niet, want die is here to stay, In ieder geval vandaag, want er staat nog een tweede Heavy Hangout show op het programma voor vandaag.

No Metal In This Battle

No Metal In This Battle speelt de sterren van hun hemel

Instrumentaal kwartet trotseert strak, stevig en dansbaar de kou

Petje af voor de heren van No Metal In This Battle. Zij hebben de reis vanuit Luxemburg gemaakt, om in de onverwarmde skatehal van het World Skate Center hun ding te doen.

No Metal In This Battle

No Metal In This Battle
No Metal In This Battle

De opstelling is verrassend : het vierkante platform waar anders skaters overheen vliegen, is omgeturnd tot een podium. Op elke hoek staat een speaker, en het publiek kan de band rondom bekijken. Theoretisch dan, want veel publiek is er nog niet. Ik gok dat ‘we’ met een man of vier zijn. De sporadische skater niet meegeteld, die af en toe vanaf zijn board de band een half oog en -oor gunt. Wellicht dat het tijdstip hier debet aan is.

Ongelijk

No Metal In This Battle
Skatehal – No Metal In This Battle

Maar zoals wel vaker, de thuisblijvers hebben ongelijk. Ondanks (of misschien genoopt door?) de kou speelt No Metal In This Battle. vol enthousiasme. Instrumentale nummers, die over het algemeen van begin tot eind blijven boeien. De opstelling van drums, bas, twee gitaren en keyboard biedt genoeg variatie.

Geen standaard

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ondanks het standaard rock-instrumentarium is de muziek van deze band allesbehalve standaard. Elk nummer heeft iets swingends, iets dansbaars in zich. De ritmes zijn complexer dan in standaard rock, de gitaar en bas geven een Afrikaans tintje en de keyboard geeft het geheel een dance-achtige sfeer. Aan het eind van het tweede nummer laat iedereen zijn instrument liggen en schaart zich om de drumkit. Het doet wat geforceerd aan, maar deze percussie-apotheose is raak en goed gevonden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Duidelijk is te zien en te horen dat de mannen van No Metal In This Battle al langer samen spelen. Hoewel… zo af en toe gaat er een intro de mist in, maar in deze ongedwongen setting valt niemand daar over. De bandleden zelf al helemaal niet. Ze hebben het zichtbaar naar hun zin.

No Metal In This Battle
No Metal In This Battle – Skatehal

Hun set is ook precies lang genoeg. Tegen het eind ligt wat herhaling op de loer, terwijl de drummer ook niet helemaal maatvast meer is. Toch de schuld van de kou? Tijd dus voor een goede afsluiter. In dit laatste nummer wordt nog een keer goed uitgepakt. De gitarist mag nog lekker freaken met zijn effectenpedalen, terwijl de set wordt afgesloten in een Underworld-achtige dansbaarheid.


Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar

Overtreed

Overtreed Me van Clittenband vol donker verlangen

Nieuwe clip en nummer op de grens tussen vrijwilligheid en onvrijwilligheid, macht en lust

Overtreed Me is de titel van de nieuwe single en clip van Clittenband. In de aanloop naar het Rauwkost-festival, brengt Clittenband een nieuwe single en clip uit. De titel spreekt de fantasie aan. Overtreden, daarvan hebben we toch afgesproken dat het niet mag? Maar wat als iemand er zelf om vraagt?

Overtreed Me
Overtreed Me
Overtreed Me – nieuwe single en clip

De sfeer van de clip past goed bij de muziek. Toespelingen op de grens tussen vrijwilligheid en onvrijwilligheid, macht en lust. Ratelende percussie, gruizig gitaargeluid en daar overheen een meisjesachtige, duidelijke stem. Het contrast tussen het basale, vunzige bandgeluid en de heldere zang, versterkt de boodschap.

Overtreed Me
Overtreed Me – boodschap van verlangen

Overtreed Me is een boodschap van verlangen, van lust, van zin in die ander. Er wordt uitgenodigd, verleid, met woorden gespeeld waar eerder nog geen erotische lading in lag. Als het fysiek contact net zo inventief wordt als de toespelingen…

Na een break, met mooie gitaarpartijen, stijgt bijna onmerkbaar de spanning. De drums bestaan alleen nog uit toms, wat een donkerte en verwachting brengt. De gitaar is nog even gruizig als in het begin, als de drang naar contact die steeds maar aanhoudt. En met zoveel cryptische tekstuele toespelingen móet het toch wel uitlopen op een samensmelten…

Overtreed Me
industriële percussie

Ruim over de helft van het nummer verandert de sfeer. Drastisch. De toms zwijgen, staalachtige industriële percussie laat voelen dat er kou in de lucht zit. Kou, scherpte, woede zelfs? De drums hakken scherp, de gitaar speelt nijdig mee. De heldere zang is verstomd.
Nog één keer wordt er aangehaakt bij het thema van het begin, maar te laat. De spanning laat zich niet terug oproepen, het verlangen stevig vastgehouden te worden blijft onvervuld.

Overtreed Me
SM – bondage, pijniging, vernedering

Dit jaar krijgt Clittenband de gelegenheid, om binnen Rauwkost, een eigen programma samen te stellen. Onder de naam Clit City zullen zij, en gelijkgestemde zielen, acte de presence geven in de krochten van Willem Twee. Check het zaterdagprogramma van Rauwkost voor de exacte tijden


Screenshots van videoclip Overtreed Me
Video: Jasper Toeli
Opname/mix/master: Gabriel Peeters

Overtreed Me YouTube

 

Live Aids, Superaids

Live Aids 3: Superaids metal-punk-rock heavy kerstfeest

Het begint een traditie te worden om je kerstvakantie in WSC Skatepark te beginnen

Live Aids editie 3 staat zaterdag 21 december op de planning en de locatie van deze heel andere manier van Kerstmis vieren is weer World Skate Center in De Kop van ’t Zand. De volledige naam van deze derde editie luidt Live Aids 3: Superaids. Elf bands nemen deel aan dit rock-punk-metal kerstfeestje, dat vanaf 13.30 uur begint en zo rond middernacht eindigt.

Superaids
Splinterbomb ©KLANKGAT

Super tof initiatief in WSC Skatepark, Live Aids nummer 3: Superaids dat alweer behoorlijk is gevuld en helemaal in sfeer aangekleed met kerstbomen kampvuur en lichtjes. Een mooi contrast met de heavy bands die er spelen maar dat is ook zoals het hoort.

Line-up Live Aids 3: Superaids

Deze slideshow vereist JavaScript.

Elf bands die het traditionele kerstfeest op een plezierige manier op de hak nemen. Live Aids begon in 2017 onder de naam Woodkots Live Aids. Tennie Einnet en Daniël van Vugt zijn vanaf het prille begin de kartrekkers van het hele gebeuren. Bossche bands zijn goed vertegenwoordigd in de Live Aids Superaids line-up met onder andere Hierrr Pak Aan, Jezus Sanseveria, Opgetiefd en Splinterbomb.

Tommy Queer music, Jetblack vette rock ’n roll, Hierrr Pak Aan

Live Aids
Tommy Queer music ©KLANKGAT

Singer songwriter Tommy Queer beet het spits af. Het is niet druk in de Skatehal, maar dat deert deze solist weinig. Hij speelt onverstoorbaar door en maakt regelmatig een praatje met het publiek. Het is de bedoeling dat elke artiest/band bij Live Aids een lied zingt met het vaste thema Kerstmis erin. Tommy covert een nummer van Nico Haak. “Die is dood,” roept iemand uit het publiek. “Is-ie dood?,” roept Tommy gespeeld verbaasd. “Eigen schuld, dan had-ie maar niet op sinaasappelkistjes achter de piano moeten spelen.”

Jetblack vette rock ’n roll

Live Aids
Peter Kuif – Jetblack ©KLANKGAT

Na dit relatief rustig begin van Live Aids 3: Superaids – eerdere edities begonnen van meet af aan met steviger werk – treedt Jet Black aan. Vette rock ’n roll staat achter de naam van deze tweemansband en zanger/gitarist Peter Kuif en drummer Bert Bleek maken dat waar. Hun aandeel in de kerstsfeer is een cover van Lonely This Christmas van Mud. Publiek zingt gezellig mee.

Hierrr Pak Aan

Superaids
Rob van der Ham – Hierrr Pak Aan ©KLANKGAT

Deze band beleefde in de huidige samenstelling zijn première in het Duketown Rebel festival 2018. Was het toen nog een beetje zoeken naar elkaar, nu hier bij Live Aids treedt een zelfbewuste band op met een zeer dynamische frontman, de onvermoeibare Rob van der Ham. Deze nederpunk band speelt een kort en fel kerstliedje, Kerstmis In Den Bosch.

Voortzetting middag- en avond programma

Live Aids
Bullhammers

Na Hierrr Pak Aan is het de beurt aan Bullhammers met wat zij zelf Working Class Rock ’n Roll noemen. Vette rock, dat zeker. Dan treedt weer een solist aan, namelijk Tim Herrebrugh aka Dead Cat Stimpy, een garage rock ’n roll one-man show. Na een eetpauze beklimt Jezus Sanseveria zo rond 19.00 uur het rijk versierde podium. Deze band kan met recht dé houseband van Live Aids genoemd worden.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De volgende band is de enige female frontend band van Superaids, Wet Boys. Ze maken garage-punk of zoals ze zelf zeggen, Hot Noise. Na deze hete herrie zorgt Team Wasted voor de nodige hardcore punk van en met halfnaakte mannen. Is Live Aids omgedoopt tot een Ladies Night? Nou, verre van. Daar zorgt deze band wel voor. De Bossche punkband Opgetiefd houdt die lijn vast en dendert zo hun aandeel aan Live Aids vol.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Splinterbomb trashed Super Aids

Bossche band knalt op Live Aids 3: Superaids en stelt de nieuwe bassist voor.

Live Aids
Splinterbomb ©KLANKGAT

Omstreeks 22:45 trapt Splinterbomb af met Dying Time en wat schets mijn verbazing? Is Michel (beter bekend wellicht van Cirrha Niva en behoorlijk actief in de heavy scene van Den Bosch) de nieuwe bassist of is er iets anders gaande? Later meer.

Splinterbomb speelt vanaf het begin rete strak. Het vele spelen en repeteren werpt duidelijk zijn vruchten af. Original Sin, Incineration volgen en bij Nuclear Warfare wordt duidelijk dat Michel alleen de eerst vier nummers speelt, want nu is het tijd voor de echte nieuwe bassist, namelijk Stef Wouters (ex Objector). Grappig om te zien dat Stef een totaal andere stijl en bas heeft dan Michel maar het er erg goed vanaf brengt.

Live Aids 3: Superaids
Splinterbomb ©KLANKGAT

Volgens mij hebben deze vier mannen zich de afgelopen tijd opgesloten in het repetitie hok, want de takken vliegen van de kerstbomen tijdens Free Your Mind (met toespraak van Hein). Vervolgens voegt Michel zich weer bij het viertal en speelt de band met twee bassisten de cover van Sepultura Refuse/resist. Wat een feest is dat, super herkenbaar en mega vet natuurlijk met al dat bas geweld, de ideale bas tandem. Deze cover past perfect bij SplinterBomb die Thrash met Death metal vocalen mixt tot een eigen sound.

Live Aids
Twee bassisten ©KLANKGAT

Jordy is in vorm op de drums en Hein is een geweldige riff master die met zijn licks meer variatie geeft aan het geheel. Variatie die ik mis in de zang van Michel. Zijn grunt is zwaar en waar hij op de laatste EP Rage to rise wel de nodige afwisseling liet horen, mis ik dat vanavond. Als hij het voor elkaar krijgt om live ook meer met dynamiek en variatie te gaan grunten, weet ik zeker dat er nog meer moois voor Splinterbomb in het verschiet ligt. Afsluiten doet Splinterbomb met de kraker All Against All, lekker headbangen yeah!!!!

Superaids
Revölvo

De echte afsluiter van deze Live Aids 3: Superaids is aan Revölvo uit Breda. Deze speedrock/hardrock/metal band zorgt voor een welkome en stevige mix van Motörhead, Anthrax en wat van Iron Maiden. Een geweldige cocktail.

Tot volgend jaar.


Redactie KLANKGAT: Edwin Raaijmakers en Ronald Rijken

Met dank aan Narinder de Klein van Raw Photo Fix voor de foto’s
Line-up Live Aids 3: Superaids

  • Tommy Queer music
  • Jetblack -vette rock ’n roll
  • Hierrr Pak Aan
  • Bullhammers
  • Dead Cat Stimpy
  • Jezus Sanseveria
  • Wet Boys
  • Team Wasted
  • Opgetiefd
  • Splinterbomb
  • Revölvo
Pyro

Pyro ontsteekt het vlammetje in De Knillispoort

De vuurdoop van Pyro tijdens de Popronde

Pyro
De betekenis van Pyro: py-ro [‘paɪroʊ] (< Gr) o vuur, warmte, een lekker korte en pakkende naam voor een rockband.

Pyro
Bas Soetens

Stichting De Knillispoort opent tijdens de Popronde altijd de deuren voor stevige gitaarbands. Op deze vrijdagavond 4 oktober kan je hier Magnetic Spacemen, Pyro en Tricklebolt bewonderen. Maar met zoveel live acts in de stad kun je niet overal bij zijn en is de keuze van deze redacteur gevallen op Pyro.

Pyro
Bas en Stein Soetens

Dit kleine kroegje is al snel goed gevuld en dat is lekker spelen voor de band. Het is wel te hopen voor je, dat je als man zijnde, niet naar het toilet hoeft tijdens het optreden, want dan moet je de bassist even opzij duwen om bij de deur te geraken rechtsachter in het zaaltje. Dat overkwam dus een jongeman uit het publiek met blijkbaar een zwakke blaas.

Pyro
leadzanger

Stipt om 21.15 ontsteekt Pyro het vlammetje in De Knillispoort. De charismatische zanger Bas Soetens heeft er zin in zo te zien en vraagt al vrij snel aan het publiek om een paar stappen naar voren te zetten, waar gewillig gehoor aan wordt gegeven. Dat betekent dan wel dat je nog dichter bij de speakers komt te staan die al kneiterhard staan. Gelukkig worden er oordopjes uitgedeeld.

PYRODe poprock van Pyro klinkt fris en vrolijk en dat terwijl zanger Bas Soetens nog niet zo lang geleden gebukt ging onder paniekaanvallen, vertelt hij tijdens de show. Die ervaringen heeft hij om weten te zetten in de vrolijke liedjes die ze vanavond ten gehore brengen en waarvan er vier op Spotify staan. Sommige nummers hebben wat Stoner tintjes, met dikke bas-en gitaarriffs, zoals Get It Done.

Drummer Jules van der Heijden mept er dan ook flink op los. En het vuurtje wordt nog even opgepookt met een sing a long tijdens het nummer F.O.M.O. (Fear Of Missing Out), al is dat meezingen van korte duur, maar dat mag de pret niet drukken. En over meezingen gesproken, dat doet gitarist Steef van Sambeeck ook met volle overgave, al blenden de stemmen niet overal even mooi.

Catchy nummer
Ook single Out Of The River, afgelopen week nog gedraaid op 3FM, mag niet ontbreken natuurlijk. Het publiek reageert er goed op en dat is logisch, want het is ook gewoon een catchy nummer en zou zomaar een hitje kunnen worden.

Pyro
Jules van der Heijden

Al met al een strak optreden hier vanavond van Pyro, met composities die lekker in het gehoor liggen en ook een groter publiek zouden kunnen aanspreken. Als Steef en Stein (gitarist en bassist) nog iets aan hun stage presence werken, maar dat gaat misschien ook iets makkelijker op een groter podium, dan zullen wat grotere zalen ook binnen handbereik liggen. En tot die tijd zal een wereldwijde inferno van dit Pyro nog even op zich laten wachten.


Pyro

Bas Soetens – gitaar/leadzanger
Stein Soetens – bas
Steef van Sambeeck – gitaar/zang
Jules van der Heijden – drums

Koalaz

The Koalaz balanceert lekker tussen reggae en rock

Een zeer fijn Popronde optreden en een inspirerend interview

Thornbridge stond om 21:00 uur al lekker vol, toen The Koalaz aan hun eerste nummer van de set begonnen. Reggaeklanken vulden de ruimte met goede vibes en het publiek nam het eerste nummer dan ook goed in ontvangst. Na rustig te hebben begonnen, maakten The Koalaz ook duidelijk dat ze kunnen rocken. Dit was onder andere merkbaar door de opbouwende drumpartijen. Daarna land je als luisteraar weer fijn terug in de rustige reggae groove.

Koalaz
The Koalaz – Popronde

Daan, de zanger/gitarist, weet ook zijn effectpedalen goed in te zetten om hun gewenste sound te creëren. Niet alleen gebruikt hij gitaareffecten, maar ook het effectpedaal voor zang zorgt voor een ruimtelijke beleving. Instrumentaal speelt de band ook lekker in balans. Je hoeft je niet te storen aan iets dat te hard of te zacht staat, en je kan zelfs op twee meter afstand van het drumstel staan zonder oordopjes.

Gitarist Koen pompt er een hele vette gitaarsolo uit op zijn witte stratocaster, waarna de band weer omlaag gaat in tempo. Ze beginnen aan het nummer Paradise Falls die gelijknamig is aan hun debuut EP. Dit nummer komt heel goed uit de verf, eigenlijk net als de rest van de set. Na nog een vette ruimtelijke gitaarsolo, begint de band aan hun laatste nummer.

Koalaz
The Koalaz – Thornbridge

Ze hebben het publiek goed vermaakt, en hun muzikale kunde laten zien. The Koalaz is een band die erg lekker bezig is, en dat vast en zeker zal blijven doen. Ik ging met een deel van de band iets verderop onder een afdakje zitten voor een interview.

Koalaz
Daan Frieling

KLANKGAT: ‘Wie zijn jullie als band?
Daan Frieling: We zijn The Koalaz, en we heten Daan, Daan, Daan en Koen, dus dat is lekker makkelijk. De gitarist heet Koen en de rest heet Daan.

Hoe zijn jullie begonnen met muziek maken?
Ik speelde eigenlijk altijd al hoorn vroeger, zo’n soort grote opgerolde toeter. Toen kwam ik erachter dat je dat niet zo snel aantreft bij een kampvuur. Toen begon ik maar met gitaar en twee maanden later leerde ik Koen kennen. En Daan, jij speelt al wel heel lang bas toch?

Daan van der Sande: Ja, met bas begon ik op de middelbare school. Ik wilde graag in een bandje spelen en bassisten waren schaars. Ik speelde ook wel wat gitaar, omdat mijn pa gitaar speelde.’

Wat is jullie vetste ervaring aan muziek tot nu toe?
Daan Frieling: Ja, eigenlijk dat ik voor het eerst in een samenstelling muziek maakte met een paar jongens, Dat was wel de grootste eye-opener op het muziekgebied. Dat iemand een akkoord speelde, en ik een basnoot, en iemand een drumfill, en dat het allemaal gewoon klopt. En samen spelen met mensen ga ik altijd goed op.

Een tijdje terug hebben we drie nieuwe tracks opgenomen, dat was bij dezelfde producer als waar Lucas Hamming en Jett Rebel hebben opgenomen, en dat was gewoon elke keer tot twee of drie in de nacht opnemen en daar slapen. De laatste dag zelfs tot acht in de morgen. Dat was voor mijn wel gewoon het ziekste tot nu toe denk ik.

Koalaz
Daan van der Sande

Dat was zo waanzinnig leuk om gewoon met zijn allen even helemaal weg van de wereld te zijn, daar te eten, slapen, biertjes drinken, chillen en gewoon lekker muziek maken met elkaar. We zijn ook in het buitenland wezen spelen laatst. Toen waren we in Spanje op een berg aan het spelen met uitzicht op de zee, en door die connectie in muziek staan mensen daar te genieten en bedenk je je ook van ‘Muziek heeft ervoor gezorgd dat we dit nu meemaken en hier staan enzo.

Koalaz
Daan Frieling


De volgende vraag sluit daar dan misschien wel op aan: In hoeverre leven jullie een droom?
Daan Frieling: Ik denk dat dat per persoon verschilt, ook over hoe groot je droomt bijvoorbeeld.

Koen Bierens: Ja daar hadden we het laatst toevallig nog over, dat we dat onszelf die vraag vaker mogen stellen. Want je bent natuurlijk altijd met de toekomst bezig, we hebben een plan voor een jaar, een plan voor drie jaar, en we zijn ook een bedrijf natuurlijk. Daarom zijn we altijd heel gefocust, meteen na elke show ook, van wat kon er beter en waar kunnen we aan werken. Daardoor vergeet je soms dat het al heel erg sick is wat je al gedaan hebt, en toen wij veertien waren droomden we eigenlijk echt wel van wat we doen zeg maar. En ook dikke shoutout naar jullie, want we komen hier op plekken waar we normaal nooit zouden komen en dan staan er boys in het publiek die onze shit kennen, en dat is echt super vet. Het is wel goed om stil te staan bij wat je hebt, voor je het weet is het voorbij en heb je er niet van genoten.

Koalaz
Reggae & rock

Waar komt jullie naam eigenlijk vandaan?
Daan Frieling: Eerst hadden we een bandje Funky Pie, maar we waren helemaal niet funky. En ook geen taart haha.’ We hadden dus al wat andere bandnamen liggen, één daarvan was The Koalaz.
Toen die band uit elkaar ging, en anderen erbij kwamen gingen we over die naam filosoferen.
Want ik ben ervan overtuigd dat elk dier in het dierenrijk er wel met een reden is. Bijen maken honing, spinnen eten vliegen op, alles heeft een reden weet je wel. Maar koala’s zitten in een boom, eten eucalyptus, zijn fucking space, en doen niks. Je weet niet wat ze doen en dat spreekt me aan.

Koen Bierens: Maar wat hij zegt is echt waar, koala’s drinken zelfs niet, ze eten echt alleen maar eucalyptus en daar worden ze een soort dronken van. En koala’s zijn ook één van de weinige dieren die geen natuurlijke vijanden heeft.
Zo staan we ook echt in de muziek, we willen ook geen vijanden maken weet je wel, gewoon echt alleen maar matties. Je moet samen die avond bouwen, en niet tegen elkaar opboksen van wij zijn de betere band. Dus daarom: heb schijt aan al die bandwedstrijden. Je kan die shit niet vergelijken, het gaat om samen die avond bouwen, samen een vibe neerzetten en dat is het.

Koalaz
Koen Bierens

Wat zijn bands of artiesten binnen Nederland waar jullie nog erg naar opkijken?
Daan Frieling: Ja ik weet gewoon dat er heel veel bands zijn vergelijkbaar met ons weet je wel. Zeker nu met Popronde zijn er veel bands die lekker bezig zijn en waar ik ook echt vertrouwen in heb, zoals bijvoorbeeld Beerbottle Chopsticks en PsySo. Thaïti is ook echt vet. Verder Roots Reggae is wel echt heel erg sick, dat moet je checken. De Staat ga ik ook goed op. Die zie ik wel als één van de weinige Nederlandse bands die écht aan de top staan. En ze maken hele andere shit die je nergens anders hoort.’

‘Ik krijg echt wel het meeste energie en inspiratie ook van bands net zo ver als ons, of ietsje verder, en gewoon mensen om ons heen. Ik ben altijd aan het checken van ‘yo wat doen zij en waar zijn zij mee bezig? enzo.’

Koalaz
Daan Krijger

Willen jullie zelf nog een laatste ding kwijt aan lezers van dit artikel?
Daan Frieling: Probeer gewoon naar veel live-muziek te gaan, gewoon kleine shit man, want dáar gebeurt het als je echte leipe shit wil zien.. kleine shit die gewoon écht leip is.

Koen Bierens: Ja man dat vind ik ook echt. En dan misschien nog als tip naar bandjes die nu aan het beginnen zijn: Wat ik zelf altijd fucking leuk en belangrijk vind aan muziek is de teksten man. Daar heb ik altijd heel veel respect voor als bands teksten schrijven die inspirerend zijn en waar mensen iets uit kunnen halen. En ook waar mensen nog steeds na het duizend keer geluisterd te hebben, de diepe laag eruit kunnen halen.

Daan Frieling: Het is een beetje cliché misschien, maar maak gewoon de shit die je echt leip vindt. Ga niet muziek maken voor andere mensen wat zij leuk vinden, maar maak gewoon de shit waarvan jij denkt: ‘Ja dit is vet.

Koen Bierens: En wees ook niet bang als band dat als je iets hebt uitgebracht, en mensen je misschien daarom kennen, dat je dan niks anders zou kunnen doen. Doe dat niet, blijf gewoon dat wat jij vet en inspirerend vind doen. Als voorbeeld the Beatles, geen track die je luistert is hetzelfde weet je wel, omdat die shit is ontwikkeld en is veranderd en elk album is anders. Blijf ook altijd voor jezelf schrijven, nooit voor fans. Zij komen voor jou, zij komen niet voor wat jij denkt dat zij willen horen. Dat moeten fans ook niet vergeten.


The Koalaz

Daan Frieling – Singer and guitarist
Koen Bierens – Lead Guitarist
Daan van der Sande – Bass Player
Daan Krijger – Drummer

Tijdlijnfoto’s Daan Krijger en Koen Bierens uit Facebook The Koalaz en Koen Bierens

Bossche Band Battle 2019

Rock voert boventoon voorronde twee Bossche Band Battle

Jury is gevoelig voor oorspronkelijkheid en eigenzinnigheid

De tweede voorronde van de Bossche Band Battle editie 2019 strijkt voor de eerste keer neer in Brouwpodium Bossche Brouwers aan de Vaart, kortweg café De Vaart. De Vaart profileert zich graag met alternative punk/garage programmering. Dat komt goed uit gezien de samenstelling van deze tweede voorronde want veel raggende gitaren.

Vlnr: Pascale Paanakker, Arlet Langewender, Pascal Vugts en Hugo Den Hartog

De jury bestaat deze avond uit: W2 On The House programmeur Pascale Paanakker, tekstschrijver Pascal Vugts en Popronde en W2 organisator Arlet Langewender. Speaker is de alom geprezen Hugo Den Hartog.

Kong Foo

voorronde twee Bossche Band Battle
Kong Foo

De eerste band heet Kong Foo en zit in de hoek van de funkadelic en rock. Het eerste nummer is meteen raak en dat geldt eigenlijk voor alle nummers. Het laatste nummer – elke band mag zo’n vier à vijf nummers spelen – is de nieuwe single Problem Child. Dat begint met een lekker klassieke funky plucking intro op bas en gitaar. Jeroen Habraken op de Hammond orgel is goed op dreef. Kong Foo is in 2018 opgericht, maar de bandleden spelen alsof ze al decennia met elkaar optrekken. Het zijn echte pro’s, dat zie en hoor je meteen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Veli Verbakel – gitaar / zang
Roland Dijkink – bas
Robert Dortmans- drums / zang
Jeroen Habraken – keys / zang

A Fool’s Errand

voorronde twee Bossche Band Battle
A Fool’s Errand

Deze Bossche post-rock formatie bracht in het voorjaar het debuutalbum Gravitas uit. Daar heeft de band het noeste werk van 10 jaar ingelegd en daarmee die periode afgesloten. Dat blijkt dan ook, omdat de band met geheel nieuw werk komt op deze voorronde. Ook zangeres Sarah Cahuasqui is weer van de partij. Het blijft wennen hoe zij haar stem gebruikt, ze zingt er regelmatig naast. Maar het past binnen het eigenzinnige karakter en muziek van deze band. Komisch is het gedicht dat bassist Alwin Ven voordraagt, gebaseerd op de inauguratie rede van president Donald Trump. Alwin spreekt alleen de klinkers uit van de woorden uit die speech.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Alwin Ven – bas en trompet
Albert Schuurmans – drums
Willem Schuurmans – gitaar
Fabian Voskuil – gitaar
Sarah Cahuasqui – zang

Stitch & The Rag Dolls

voorronde twee Bossche Band Battle
Stitch & The Rag Dolls

Zanger Jack Harrison is ziek en slecht bij stem. Hij dacht er zelfs over om het optreden te annuleren. Dat gebeurde dus niet. Achteraf maakt speaker Hugo Den Hartog daar nog een opmerking over: niemand heeft er iets van gemerkt. Deze band uit Eindhoven mixt rock, indie en pop tot een zeer eigen stijl die je niet vaak hoort. De eerste reactie is van ‘Woow, wat is dit?’. Het is rock maar net een flinke tikkie anders.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Gitaar, zang: Jack Harrison
Bas: Danny Steijvers
Drums: Maarten Leijssen

Animal Road

voorronde twee Bossche Band Battle
Animal Road

Animal Road zet naast aanstekelijke countryrock ook een uitstekende show neer. Het is vrolijke entertainment dat elk publiek wel kan waarderen. Zo ook de aanwezigen in De Vaart die meegillen als frontman Rick van Osta daarom vraagt. Dat doet de band met lekkere gitaar riffs waarna het aan het publiek is om die te overstemmen. Een soort van battle yell.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Rick van Osta (zang/toetsen/gitaar)
Ties Jeeninga (gitaar/zang)
Max Klotz (gitaar/zang)
Mathijs Geurts (bas)
Pieter Scheffers (drums)

THE MARCH

voorronde twee Bossche Band Battle
THE MARCH

Deze band uit Electric City voelt zich op zijn gemak in Den Bosch. Zanger Lody Borgers zegt dat hij het fijn vindt om in Den Bosch op te treden. Wij geloven hem meteen en dat wordt beloont met een portie stevige rock. The March speelde ook bij de eerste editie van Rauwkost in 2018 en maakte toen een goede indruk. Net als vanavond, op de tweede voorronde Bossche Band Battle 2019.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bram Slaats (drums),
Geert van Rheden (bas en zang),
Lody Borgers (gitaar en zang)

De jury uitspraak
Het is deze keer een moeilijke keuze die de jury moet maken. Dat blijkt ook wel want het duurt nogal tot het drietal terugkeert in het café. Na wat toelichtingen waar niemand op zit te wachten maar die bedoeld zijn om de spanning te verhogen – wat lukt – heeft de jury unaniem voor eigenzinnigheid gekozen althans voor de helft. De bands die doorgaan naar de halve finale zijn Stitch & The Rag Dolls en A Fool’s Errand.

Eric Vloeimans

Dichterlijke mellow fusionjazz Eric Vloeimans en Gatecrash

Jazz in Duketown 2019 geeft trompettist groot podium

Eric Vloeimans
Eric Vloeimans en Gatecrash | foto: Wim Roelsma

Eric Vloeimans en zijn band Gatecrash spelen tijdens Jazz in Duketown op de Parade waar hard wordt gewerkt om het gebruiksvriendelijk te maken voor het publiek. Pal daarvoor was de Parade nog het absolute domein van de gehandicapte sporters van het WK Handboogschieten. Vlonders worden weggehaald en vervangen door stoelen. Dat zet de toon: dit wordt een echt luister-concert. Helaas wordt het echter geen fluisterconcert.

Eric Vloeimans
Begenadigd trompettist | foto: Arnold Bertens

Eric Vloeimans

Eric Vloeimans is kind aan huis in Den Bosch. Geboren in Huizen, Noord-Holland en wonend in Rotterdam zijn de muzikale roots van Vloeimans toch geklonken in Den Bosch, in de Muzerije, “de muziekschool waar ik trompet spelen heb geleerd,” zei hij in een interview van wat jaartjes geleden. ‘s-Hertogenbosch is nog steeds in zijn hart.

En dat is wederzijds, want er komt veel volk naar de Parade om ‘hun’ beroemde jazztrompettist met zijn band Gatecrash te aanschouwen. “Het is altijd leuk om in Den Bosch op te treden. Mijn vader zit zelfs vanavond in het publiek,” roept Eric om na wat nummers te hebben gespeeld. Het kan niet meer stuk deze avond. Over hoe je goodwill kweekt en onderhoudt, hoef je Eric niets meer te vertellen.

Het concert en de wind
Gelukkig is de stormachtige wind gaan liggen. Niet alleen fijn voor de gevoelstemperatuur maar ook gunstig voor de muziek van dit optreden. De zachte tonen in het spel van Eric Vloeimans zouden dan gewoon vervliegen en niet gehoord worden. Helaas is er ook nu weer sprake van de zogenaamde ‘Dutch Disease’. Mensen die hardop menen te kunnen praten door een concert heen. Dat soort mensen beschouwt muziek als een soort achtergrond, een letterlijk muzikaal behang. Ga dan gewoon naar de kroeg, denk je dan.

Spiritueel en mellow

Gatecrash
Gatecrash | foto: Wim Roelsma

Fluisterzachte tonen blaast Eric Vloeimans uit zijn instrument en dat vergt een aandachtig gehoor. “Nogal spiritueel,” becommentarieert mijn zeventienjarige neef. En dat is het misschien ook. Ik omschrijf dit spel van Vloeimans en Gatecrash eerder als mellow, zacht en verfijnd. Wel vind ik dat deze muziek eigenlijk beter tot zijn recht komt in een zaal dan op zo’n groot openlucht festival wat Jazz in Duketown nu eenmaal is. En zeker hier op de Parade.

Gatecrash
Jeroen van Vliet | foto: Wim Roelsma

Voor powerjazz moet je niet bij Eric Vloeimans zijn. Wie het nieuwe album Levanter kent, weet wat hem/haar te wachten staat. Het spel van Vloeimans is ook nooit dominant. De trompet is weliswaar zijn uitgangspunt maar zal nooit de andere muzikanten van Gatecrash overstemmen. Eric werkt al vele jaren samen met toetsenist Jeroen van Vliet die in zijn spel zorgdraagt voor de soundscapes én de langzaam opgebouwde funk en rock grooves.

Eric Vloeimans
Eric Vloeimans | foto: Angelique Lemmens

Er wordt oud en nieuw materiaal gespeeld. Wat mij bijblijft is een nummer dat Vloeimans heeft geschreven voor een Syrische vriend, die uit zijn vaderland vluchtte vanwege de oorlog en niet meer kon terugkeren. Die vriend is uiteindelijk toch teruggekeerd en toen is dat nummer ontstaan. Helemaal Eric Vloeimans ten voeten uit.


Coverfoto: Angelique Lemmens

Gastredacteur: Mathijs van Tongeren