Rauwkost vrijdag in vogelvlucht
Met zoveel diversiteit en interessante optredens is het soms vliegen van hot naar her voor deze Klankgat recensent. Zo sta je nog bij de veelbelovende rapper Joost te kijken in de grote zaal van Willem Twee Poppodium, een uitgebreide recensie is hier te lezen en het andere moment drink je een, speciaal voor de gelegenheid gebrouwen, Rauwkots biertje bij De Bossche Brouwers in Café De Vaart. Een prima Amber bier trouwens, dat uit fles, maar ook van de tap te krijgen is.
Hier speelt een hele jonge band, die misschien wel aan hun eerste betaalde optreden bezig is, Mercury In Retrograde. Je kunt zien dat ze een beetje gespannen zijn, maar de Southern rock die ze laten horen klinkt op zich prima, al is het wel veel in hetzelfde midtempo. Pas de laatste twee nummers hebben iets meer pit.
Er moet nog even omgebouwd worden voordat de volgende band hier begint, dus is er nog even tijd om een paar stukjes elders mee te pakken. Vuist bij de Skatehal bijvoorbeeld, een project dat is geïnitieerd in samenwerking met Dukebox, een Bosch platform voor de urban scene. Sluit een stel rappers en producers een weekend op, afgezonderd van de rest van de wereld en laat je creativiteit de vrije loop. Het resultaat is een album en een videoclip. Vandaag mogen ze dat live ten gehore brengen. In de korte tijd dat ik er ben, zie ik twee MC’s enorm hun best doen op de minimale beats van de producer achter de knoppen.
Nog even naar de Silent Disco bij Van Aken waar je bij de ingang een koptelefoon aangereikt krijgt. Als je die niet op zet, dan is het toch een vreemde gewaarwording, want dan zie je een groep jongeren bij elkaar die allemaal uit de maat lijken te dansen en het enige wat je hoort is het schuifelen van hun schoenen op het beton. Leuker is het derhalve dan ook als je dat ding wél op zet en naar gelang je stemming, je eigen dansmuziek uitkiest. Er is keuze uit drie kanalen die elk een andere kleur hebben, die dan weer te zien is op je koptelefoon. Op die manier kun je als je wilt dus tóch samen in de maat dansen.
Bij De Bossche Brouwers is Dripping Trees bij aankomst inmiddels begonnen. De shoegaze sound van deze vier muzikanten wordt gecombineerd met fluisterzachte passages die afgewisseld worden met explosieve stukken die soms aan Nirvana doen denken. Naast zanger gitarist Koen neemt ook drummer Stijn veel zangpartijen voor zijn rekening met zijn donkere stem. De creatieve muziek zit vol met spannende breaks, soms freaky geluidjes en noisy feedback en in het laatste nummer een subtiele versnelling. Interessante muziek en boeiend tot de laatste noot.
Dan op naar de sensatie van het festival. De Belgische band met de bijna onuitspreekbare naam Hypochristmutreefuzz, die letterlijk ín de Skatehal staat de spelen, waar het aardig fris is. Ook van deze show is een uitgebreidere recensie te lezen.
In het warmere deel van de Skatehal staat dan Het Gezelschap op het punt van beginnen, maar niet voordat we naar met zijn allen naar buiten worden gedirigeerd vanwege een brandalarm. Na niet al te lange tijd, mag iedereen de zaal weer in en bleek het dus loos alarm. Het gezelschap is wel een bijzonder en bont gezelschap. Er zijn twee MC’s/vocalisten, namelijk Diggy Rast, voorheen van de Dordtse hiphopformatie Brandwerk en Jordy Dijkshoorn die we kennen van De Likt. Deon van Ooijen met zijn snorretje en strikje achter de knoppen en Juno Rissema zit als een dichtende Bluesbrother op een barkruk aan de zijkant van het podium met een blik bier in zijn handen. Poëzie gecombineerd met hip hop. Verrassende combinatie, maar het werkt. Maar toch vooral door die uptempo beats en die twee rappers die lekker dansend hun teksten en energie de zaal in sturen, waar het publiek ook lekker los gaat.
Willem Twee poppodium – Rauwkost
In de goed gevulde kleine zaal van Willem Twee Poppodium is het nu de beurt aan Foxlane uit Nijmegen. Afgelopen jaar waren ze de meest geboekte Popronde act en waren ook al eens bij DWDD te gast, dus dat schept wel verwachtingen. De indierock met een (post)punk sausje valt goed bij de aanwezigen. Lekkere uptempo en dansbare muziek, waar hardere stukken inclusief geschreeuw van de zanger, afgewisseld worden met rustigere passages.
Er staan twee keyboards op het podium waarvan de gitarist er op één tussendoor voornamelijk akkoorden speelt en de frontman neemt de speelse en soms zelfs hypnotiserende riedeltjes voor zijn rekening op de andere. De band speelt lekker strak, maar de composities zijn wel veelal in hetzelfde tempo. Dan kun je kritisch zijn en zeggen dat de nummers dan op elkaar gaan lijken, maar op deze manier houden ze wel de energie vast. Zanger Guus is de meest beweeglijke van het stel en maakt goed gebruik van de beperkte ruimte op het podium. Het publiek geniet zichtbaar, al blijven wilde moshpits uit. Misschien zijn de bezoekers inmiddels een beetje moe.
Ook voor deze recensent was het een lange dag en is het tijd om naar huis te gaan. Maar hé, daar klinkt nog gezellige Balkan feestmuziek uit de grote zaal, dus ga ik toch maar eens even een kijkje nemen. Als ik me niet vergis zijn dat de mannen van Ooostblok die nog aan het spelen zijn. Dus dáár zijn al die dansende mensen heen. Er gebeurt van alles hier in de zaal, waar dit feestje blijkbaar aan de grande finale bezig is. Mensen met takken en halve planten op de dansvloer, dansende mannen op het podium met kleding die zo uit de Anatevka garderobe zou kunnen komen en zie ik daar een moeder met kind op het podium? Dat zal toch niet echt…? Hoe gezellig het hier nog is, nu is het echt tijd om te gaan. Morgen weer een dag.
Foto’s: Wies Luijtelaar, Monique Nuijten, Ronald Rijken, Casper Menting @shootsxmenting en Jaap Joris van Super Formosa Photography
