Station Zuid | KLANKGAT

okt, 2022

Singer-songwriter Florian Wolff jamt met zichzelf
Van grijze naar groene stroom om hypnotiserende loops en baslijnen te laten dalen in het innerlijke

Muziekcafé Station Zuid had singer-songwriter Florian Wolff al een paar keer op zijn verlanglijstje staan. Covid-19 stak daar echter telkens een stokje voor. Driemaal is scheepsrecht om nog zo’n Nederlands gezegde van stal te halen, want zondag 23 oktober staat Florian dan eindelijk op het podium van het muziekcafé.

Florian Wolff

Net als zoveel andere artiesten vindt Florian Wolff het fijn om weer ‘gewoon’ te kunnen optreden zonder al die mondkapjes, Q-codes, zitconcerten en reserveringen. Kleine podia zoals die van Station Zuid zijn in zijn ogen net zo waardevol als die top-A locaties. Hij opent met het nummer Taste the Summer van het album The Nature of Things (2011). Het tweede nummer The Moon Is Out komt eveneens van dat album.

Florian speelt zijn gitaar maar ik hoor dat hij ook wordt begeleid door aanvullende instrumenten zoals een bas en andere gitaren terwijl ik die niet zie. Wel zie ik dat hij geregeld op pedalen stapt van twee apparaten die op de vloer liggen van het podium. Ik kijk vragend naar Hans, de geluids- en belichtingsman van Station Zuid. “Hij maakt gebruik van een octaver pedal en een loop pedal. Zo kan hij live loops maken,” zegt Hans.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het is niet druk in het café en dat maakt niets uit, niet voor het publiek noch voor Florian. De intieme sfeer die zo ontstaat, is des te beter voor de muziekbeleving Het vierde nummer Rise Up In Here is nieuw en komt uit op het te verschijnen album. Maatschappelijke betrokkenheid is Florian Wolff niet vreemd. Hij zingt in het nummer Leave No One Behind over de onmenselijke toestanden in het Griekse vluchtelingenkamp Moira waar ziekte (corona) en rampspoed (brand) de mensen daar zo hard hebben getroffen.

Tussen de nummers door in deze eerste set vraagt hij het publiek om hem te ondersteunen door op de GreenMachine te fietsen en hem op die manier van groene stroom te voorzien. Per nummer fietst telkens iemand anders uit het publiek op die ligfiets.

Florian eindigt de eerste set met Love Knows I Am Here, een nummer dat hij 12 jaar geleden schreef in een depressieve periode – rock bottom – en hij zich nietig voelde, zich kosmisch bewust wist. In de pauze sprak ik met Florian.

Interview met Florian Wolff

KLANKGAT: Florian, je werkt met een zogenaamde loopstation. Kun jij ons, leken, vertellen hoe jij daar mee werkt?

Florian Wolff: De loopstation die gebruik ik al bijna een jaar of tien, denk ik. Het was een beetje uit nood geboren. Het is een soort effectpedaal voor je gitaar waarmee je iets kunt opnemen. En zodra je iets hebt opgenomen, speelt het meteen weer af. Dan kan je daarover heen weer verder gaan spelen. Jammen met jezelf.

Ik ben de loopstation gaan gebruiken, omdat ik eerst speelde met een begeleidingsband. Ik verhuisde in 2007 naar Utrecht vanuit Groningen. Die band bleef in Groningen plakken en het werd steeds moeilijker om te repeteren. En om ze vanuit Groningen naar Utrecht te halen.
Ik wilde toch mijn muziek gevuld laten klinken met al die lagen die ik heb opgenomen op mijn album. Dat kan ik dus doen met behulp van die loopmachine, die loopstation.

Je heb ook wat oudere nummers gespeeld. In een eerder gesprek hadden we het over singer-songwriter Jack Johnson en ik hoorde echo’s van hem in die oude nummers. Klopt dat?

Ja, ja, zeker. Jack Johnson is wel de bakermat van mijn muzikale carrière. Ik was erg door hem geïnspireerd. Door zijn talent om met weinig muzikale ingrediënten, vier akkoorden en een sterke melodie een goed liedje te maken. Dat heeft mij ertoe aangezet om eigen liedjes te maken op gitaar. Ik was daarvoor vooral als bassist in bands bezig. Daarnaast luisterde ik ook naar John Mayer en Ben Harper en nog een hele rits aan muzikanten.

Het zit nog steeds een beetje in het oude werk maar die nieuwe liedjes hebben toch een eigen sound.

Natuur, de planeet, klimaat zijn een belangrijk aspect in jouw werk. Hoe verwerk je dat in je muziek? Zijn het een soort protestsongs?

Ja, ook. In de eerste plaats heb ik het heel praktisch, oplossingsgericht toegepast door op te treden met de ‘GreenMachine’. Dat is een fietsinstallatie waarmee mijn publiek moet fietsen om stroom op te wekken voor de apparatuur die ik gebruik op het podium. Ik heb dan geen grijze stroom nodig, maar kan op groene energie spelen wat uit de mensen zelf komt.
Dat is een soort praktische invulling voor als je een steentje wil bijdragen aan die duurzame boodschap. Dan kun je het beste het zelf doen: practice what you preach. Maar ook in de muziek komt dat terug. Ik ben inderdaad over die thema’s liedjes aan het schrijven. Dat stop ik echt als een boodschap in de teksten.
Ik treed ook veel op bij klimaatdemonstraties. Denk aan die grote nationale demonstraties in Amsterdam waarbij tienduizenden mensen door de straten lopen. Ik neem mijn gitaar en sta op een mobiel platform met speakers en probeer de mensen aan het zingen te krijgen. Op die manier probeer ik ook mensen te raken. Wat de klimaatcrisis inhoudt en wat we met z’n allen eraan kunnen doen.

Je had het bij je optreden over een nieuw album. Vertel eens wat daarover en wanneer komt het uit?

Exacte data kan ik er niet aan koppelen. Maar dat album komt sowieso in 2023 uit. Het gaat When Silence Awakes heten. Veel liedjes die daarop staan, zijn vanuit de loops ontstaan. Naarmate ik steeds meer met die loopstation ben gaan spelen, merkte ik ook hoe fijn dat repetitieve is. Bijna meditatief af en toe. Dat is ook een beetje de kern van de boodschap, dat ik mensen stilte wil laten ervaren. Maar ook stilte in de figuurlijke zin door naar mijn muziek te luisteren, in een soort relaxte state of mind te komen. De aandacht naar binnen te keren en vanuit die stilte, vanuit die innerlijke waarheid weer naar buiten gaan, de wereld ingaan en goede dingen doen.

Tweede set
In de tweede set komt het gebruik van de loopstation nog meer naar voren en ook de octaver pedal voor de bas wordt fraai ingezet. Florian gets funky, zo af en toe. Hij begint met weer een nieuw nummer, Undertow. De hoge gasprijzen zijn des te meer reden om zo snel mogelijk van fossiele brandstoffen af te komen. Het oude nederlandstalige rocknummer Kom Van Dat Dak Af van Peter Koelewijn krijgt een eigentijds jasje. De remake Kom Van Dat Gas Af is erg leuk en wordt goed meegezongen. Als toegift zingt Florian het mooie en verstilde Umbrella en zo eindigt een aangename zondagmatinee.

Setlist: Taste The Summer, The Moon Is Out, Into You, Rise Up In Here, Leave No One Behind, A Litle Bliss, Heavy Colors, Love Knows I Am Here, Undertow, Dancin’ On The Edge Of A Knife, When Silence Awakes, So Far So Good, Killing In The Name Of, Just Another Song, Kom Van Dat Gas Af, Stardust, Umbrella

okt, 2022

Met John NotLennon wordt het elke keer een feestje
In rol-en-outfit van de songwriter Beatle John Lennon terug naar de swinging sixties en rolling fifties

Eén van de uitbaatsters van Station Zuid, Kristel Huijben, vertelt dat zanger annex performer John NotLennon al drie keer eerder hier in het muziekcafé heeft opgetreden. “En telkens werd het een feestje.”
“De mensen zingen mee met de liedjes die hij brengt. Zij kennen die nummers uit hun hoofd,” zegt de geluidsman. “Ik ben een fan van hem,” voegt de vroegere programmeur Roel van Dongen er aan toe. Al deze lof maakt me meer dan nieuwsgierig.

John NotLennon

De geluidsman vertelt verder dat John NotLennon er een hele show van maakt met speciale Beatles pakken zoals de band uit Liverpool in de beginjaren droeg. “Hij zet zelfs een pruik op. Als hij zich niet heeft verkleed, zou je hem gewoon voorbij kunnen lopen.” Een echte metamorfose, dat is leuk. Klokslag 15:30 komt de artiest op het podium en wordt door Roel van Dongen aangekondigd.

Deze slideshow vereist JavaScript.

John NotLennon houdt eerst een kort praatje, hoe fijn het is om weer in Den Bosch op te treden, om bekenden terug te zien. Bekenden die hij later in de set ook toespreekt. Hij begeleidt zich met een akoestische gitaar, Zijn Engels benadert die van de echte Lennon, een beetje scherp en in dat Liverpools accent.

De eerste set begint met All My Loving, gevolgd door We Can Work It Out, I Should Have Known Better en het prachtige Norwegian Wood. Hij vertolkt het zo knap dat je de sitar en de mondharmonica van het origineel niet mist. Het volgende nummer You’ve Got To Hide Your Love Away is weer zo’n typisch Lennon-nummer.

De songs duren korter dan de originelen. Dat komt omdat John NotLennon intro’s en tussenstukken in de songs eigenlijk overslaat, bijvoorbeeld met Strawberry Fields Forever. Dat moet haast wel vanwege het aantal nummers dat hij covert; 28 stuks inclusief de toegift Hey Jude die hij toch op een amusante manier uitspint.

Met Bye, Bye Love van The Everly Brothers – want naast The Beatles komen ook andere generatiegenoten aan bod zoals Buddy Holly, Dion, Paul Anka en Elvis – komt het publiek ook los en wordt er gejived. Het blijft rock ’n roll, nietwaar?

John NotLennon houdt een goede interactie erop na met zijn publiek. Hij noemt bekenden die hij ziet bij naam en omdat velen de teksten uit hun hoofd kennen, stopt hij welbewust met zingen en spoort de mensen aan om zelf te gaan zingen.

Het is vooral een leuke zondag-matinee en wat vooraf over deze artiest werd gezegd, is allemaal waar. Een mix van evergreens, Beatles songs, goede stem, podium vakmanschap en een look-a-like doen hun werk.

Thuis zet ik de plaat Rubber Soul van The Beatles op, met aandacht voor de song Norwegian Wood.

Set1:
All My Loving, We Can Work It Out, I’ve Should Know Better, Norwegian Wood, You’ve Got To Hide Your Love Away, Michelle, Bye Bye Love, All I Have To Do Is Dream, I’ve Just Seen A Face, The Sun Ain’t Gonna Shine Anymore, Diana, Oh Carol, Help

Set2:
I Wanna Hold Your Hand, I Saw her Standing There, Dream Lover, Paint It Black, Mister Moonlight, Peggy Sue, Strawberry Fields Forever, Here Comes The Sun, That’s Allright Mama, Don’t Be Cruel, Yellow Submarine, Yesterday, She Loves You, All You Need Is Love, Hey Jude.

sep, 2022

Balkan fiësta van Papaformigas in Station Zuid
Wereldmuziek vanaf het continent van Turf, Jenever & Achterdocht aka Emmen

Ik vroeg aan de gitarist van de band vlak voor de set wat Papaformigas betekent. “Het is miereneter in het Portugees,” zei hij. Ik was zo verbaasd over het antwoord dat ik vergat door te vragen waarom in godsnaam voor die naam is gekozen. Portugees, dat snap ik nog, de band maakt Wereldmuziek. Zo omschrijft ze zichzelf op Facebook. Maar miereneter? Hopelijk kan de band na publicatie van dit artikel hierin meer klaarheid brengen.

Papaformigas

Het is een tijd geleden dat ik in de kelder van Station Zuid ben geweest. De laatste keer was vóór de corona pandemie en toen heette het muziekcafé nog Lohengrin. Het is een leuk weerzien. Een andere naam, nieuwe eigenaressen en een locatie die qua veiligheid en ventilatie helemaal update is.

Op het gelijkvloerse podium staan zeven mannen en een vrouw klaar om aan de show te beginnen. Uit foto’s op hun Facebook pagina zie ik dat deze band van samenstelling kan wisselen. Zo ontbreken twee vrouwelijke bandleden deze avond. Dat zou ook wel knap lastig zijn gezien de beperkte ruimte van het podium.

Frontwoman en zangeres Ilona Remmerswaal, zo zal blijken, is ‘mans’ genoeg om dit optreden van deze band uit Emmen en Omstreken te dragen.

Papaformigas opent met het aanstekelijke nummer Didadom van hun EP uit 2019 en beter kan je eigenlijk niet beginnen. Bij het tweede nummer Wrapwrapperada staan al vele mensen te dansen. Ik zie ook relatief veel vrouwen van een behoorlijk aantal lentes dansen en die zichzelf met handwaaiers koelte toe wuiven. Het ziet er erg fraai en elegant uit. Van de EP Papaformigas worden vijf nummers gespeeld.

Ilona lijkt vele talen machtig te zijn. Moeiteloos switcht zij van Spaans/Portugees/Italiaans naar Engels, Jiddisch, Russisch en staat er zelfs een Nederlandstalig nummer op het repertoire met de titel Lamelos. Het klinkt allemaal zeer overtuigend en de dansbaarheid van elk nummer is gegarandeerd. De mannelijke bandleden deinen braaf mee en hun frontwoman danst zich in het zweet. Het is ondanks de ventilatie erg warm in deze kelder en dat heeft gewoon te maken met de langdurig hoge temperaturen.

Klezmer, balkan, reggae, polka, ja zelfs ska passeren de revue. Een echte balkan vind ik Balkanbrski Maija en Haibibii is dé Klezmer bij uitstek. Het laatste nummer heet toepasselijk Bella Ciao en dat einde komt ondanks de veertien nummers plus toegift toch wel onverwachts. Wat mij betreft mag dit feest veel langer duren en dat geldt volgens mij ook voor de anderen.

jun, 2022

Etan Huijs & co gaan 200% live in Station Zuid
Publiek hoeft slechts ogen te sluiten om zich op de prairie of andere romantische locaties te wanen

Waar kan je nog voor 5 euro een geweldig muzikaal optreden zien in Den Bosch? Zondag 26 juni werd die vraag beantwoord op Station Zuid waar Etan Huijs met begeleidingsband een excellente en professionele show heeft neergezet.

Etan Huijs – Station Zuid

Door de geringe opkomst wordt er nog even gewacht, maar even na drieën trapt het trio dan af. In het midden zingt Etan en speelt zelf de akoestische gitaar. Links wordt hij geflankeerd door zijn vaste gitarist Kyle Janssen die de elektrische gitaar afwisselt met akoestisch en op rechts staat de bassist Rens van Dijk die ook de mandoline voor zijn rekening zal nemen. Op het eerste gezicht is het meteen duidelijk dat ze een power trio vormen dat goed op elkaar is ingespeeld.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Voorafgaand had ik een interview met Etan Huijs en beloofde hij met een nieuw vuur en elan op het podium te staan. Daar zat geen woord Spaans bij. Of hij nu voor 4 of 400 mensen speelt, de knop gaat om en samen spelen ze voor de volle 200%.

Vanaf openingsnummers Octarine en The Lake maken ze ons gelijk duidelijk dat we hier niet te maken hebben met lichtgewichten en worden de bezoekers, al dan niet bekend met zijn werk, aangenaam verrast door de intieme en sfeervolle nummers die het beste weg hebben van een Damien Jurado of Nick Drake.

In korte tijd vullen ze het hele huiskamerpodium van Station Zuid met een muur van geluid. Van opgewekte country (Cautionairy Tales) tot tragische folk (Veil of Love), het vervoert eenieder naar andere ruimte en tijd. De heren klinken uiterst bedreven als ze vakkundig hun instrumenten bespelen. Op hun luchtigst klinken ze wat onbescheiden, maar in het beste geval bewandelen ze gezamenlijk de voortreffelijke lijn tussen het fysieke en het etherische.

En de bezoekers luisteren aandachtig als ze het allemaal over zich heen laten komen. Zij hoeven slechts hun ogen te sluiten en wanen zich op de prairie of andere romantische locaties. Prachtig en denkbeeldig zwevend door ieders geest en begeleid door de engelachtige vibraties van Etan’s breekbare fluisterstem of de harmonieuze refreinen van het trio die het huiskamer podium en terras buiten overspoelen.

Hierin schuilt toch de kracht vandaag. Etan koos zorgvuldig de setlist, zodat er juist het beste naar boven gehaald werd in de begeleiding. Goed dat hij daarom kan teren op 10 jaar werk en ook ruimte vindt voor nummers die hij zelden of nooit met anderen heeft gespeeld. Nummers die op plaat een ongrijpbare broze spiritualiteit lijken na te jagen, lenen zich vandaag uitstekend voor de zorgvuldig vervaardigde sfeer die ze gedrieën op weten te bouwen.

Tweede set

Tijdens de pauze maken we kennis met de vrolijk gestemde Etan Huijs als hij een rondje maakt door het Café. Hij was buitengewoon nederig en gastvrij en straalt niets dan liefde en positiviteit uit. Aan het begin van de tweede set verontschuldigt hij zich haast dat ze een cover gaan spelen. Het wordt Heart of Gold van Neil Young. Het past goed in het plaatje waar Etan Huijs met zijn vele mondharmonica’s en voetpercussie zich heerlijk kan verliezen in het nummer.

Zelf heeft hij ook wat weg van Neil Young. Niet zijn leeftijd of podium presence, maar de korte praatjes, het contact maken met het publiek en het oprecht uiten van dankbaarheid.

Etan & Kyle in Station Zuid – ©AmaraPhotos

En dankbaar, dat zijn de heren zeker. De tweede set blijkt een ware triomftocht langs Etan’s recente oeuvre, Met radionummers The Doldrums en Ghost Town krijgen ze de luisteraars echt op het puntje van de stoel als ze aandachtig genieten. Maar echt dolenthousiast worden ze pas na de opbouw naar het laatste nummer. Little Bird verleidt al enkelen tot meezingen, maar de ware climax volgt als ze eindigen met The Passenger Part 1. Hierin gaan de heren nog even tot het uiterste met gitarist Kyle die het publiek nog met een daverende solo op het spits drijft.

Het kon ook niet uitblijven dat er na afloop op de bar wordt geslagen en ‘we want more’ wordt gescandeerd. Na kort overleg komen de mannen tijdens de toegift uit op het vervolg van The Passenger Part 2 en Wild are the Waves. Hiermee brengen ze nog éénmaal vol overgave de melodieuze gitaarakkoorden en prettige lijnen van de mandoline om ons ongelooflijk aangenaam te prikkelen.

Al met al een voortreffelijk concert. Haast schuldig kijk ik naar de hoed op het rand van het podium bij Station Zuid waarop staat Bijdrage voor de band. Voor dit concert had ik met alle liefde wat meer dan 5 euro voor willen neertellen en stiekem hoop ik voor Etan Huijs en zijn band dat er ergens een programmeur of een boeker van een podium of festival hen vandaag heeft opgepikt. Deze artiest en zijn begeleiding zijn echt klaar voor een volgende stap.

Fotografie met dank aan AmaraPhotos

jun, 2022

DIY singer songwriter Etan Huijs vaart eigen koers
Nooit twee keer dezelfde setlist spelen om zo een unieke show weg te kunnen geven

Interview met singer songwriter Etan Huijs die zondag 26 juni optreedt in Station Zuid. “Zolang er geen wonder gebeurt, zal ik toch mijn eigen koers blijven varen,” zegt deze eigenzinnige muzikant uit Venray.

Etan Huijs

De belangrijkste reden dat ik redacteur ben geworden bij KLANKGAT is mijn wens om artiesten te belichten die in mijn ogen meer aandacht verdienen. In Den Bosch treden er jaarlijks honderden op, de een wat bekender dan de ander. Maar soms wordt er een optreden geboekt van een heuse parel (in wording) zonder dat het veel stof doet opwaaien. In het geval van Etan Huijs, die zondag 26 juni met band in Station Zuid zijn kunsten komt vertonen, vind ik dat onterecht. Reden te meer om met deze muzikant in gesprek te gaan en lezers te informeren waarom dit concert niet mag worden gemist.

Nieuwste release van Etan Huijs

KLANKGAT:
Welkom Etan, je eerste optreden in Den Bosch op 26 juni. Je staat dan met band dan in Station Zuid. In de bio wordt je omschreven als Etan Huijs schrijft intrigerende, subtiele songs, recht uit het hart en op het snijvlak van folk en country. Melancholie ligt altijd op de loer en de schoonheid van de melodie drijft overal boven. Kun je onze lezers wat meer over jezelf vertellen?
ETAN:
Ik zou mezelf omschrijven als een DIY Singer Songwriter. Zo heb ik geen label of publicist achter me staan. Wel heb ik veel albums uitgegeven in eigen beheer. Daarnaast heb ik optredens gegeven door het hele land. Heb in Paradiso gestaan, maar bijvoorbeeld ook op de ZomerparkFeesten in Venlo. Ook ben ik meermaals op de landelijke radio geweest op Radio 2 en Radio 5.

KLANKGAT: DIY betekent Do It Yourself. Heb je bewust ervoor gekozen die koers te varen?
ETAN: Ja, al heb ik wel ooit ervoor gekozen om een plaat uit te brengen via een Label. In 2018 kwam mijn album The Secret Us uit via Continental. Dat is een label uit Nederland dat veel Blues en Americana artiesten vertegenwoordigt in Europa. Dus die plaat ging ook internationaal. Toen werd mijn muziek inderdaad wat groter opgepikt. Kreeg unaniem lovende recensies. Het nummer Silhouette Dancer wat erop stond heeft zelfs de top 100 van de Snob 2000 bereikt.

Wat ik met deze stap wel besefte is hoeveel werk en planning erachter zit. En zo een internationale release is heel mooi, maar zoiets mist zijn uitwerking als je er geen internationale tour aan vasthangt. Zo merkte ik dat dat het niet per se mijn weg was. Ik ben daar teveel control freak voor. In mijn botten blijf ik toch een Indie artiest. Zolang er geen wonder gebeurt, zal ik toch mijn eigen koers blijven varen.

KLANKGAT: Een wonder? Waar zouden we dan aan moeten denken?
ETAN: Nou bij wonder, doel ik meer op een bepaalde buzz. Wat je recent ziet bij Running up that Hill van Kate Bush. Dat is gebruikt in de serie Stranger Things en staat ineens weer volop in de aandacht. Als ik zelf zo een impuls zou krijgen, bijvoorbeeld als ik een culthitje te pakken heb, dan zou het lonen om bij een boeker te gaan zitten. Want dan is er bijzonder veel vraag. Dan gaan festivals opeens met je in zee en gaan ook de deuren van PrimeTime Radio open. Zelf ben ik wel bij ‘Roodbeen’ geweest en bij ‘Giel Beelen’, maar dat is ook uitzonderlijk.
Het mes snijdt wel aan twee kanten, want bij een boeker blijven er soms ook deuren gesloten. Je ziet vaak dat boekers ervoor kiezen om je alleen op de prestigieuze spots neer te zetten. Terwijl je zelf ook graag de wat kleinere plaatsen zou willen spelen. Hou er graag van om dat zelf in eigen hand te hebben.

KLANKGAT: Over gesloten deuren en zalen gesproken? Hoe beleefde jij Corona als Indie artiest?
ETAN: Tijdens Corona bleven veel deuren inderdaad gesloten, maar anderen gingen er ook weer open. Zo werden er diverse fondsen en subsidies opgezet voor artiesten en daar heb ik gretig gebruik van gemaakt. Zo heb ik tijdens Corona twee albums uitgebracht op vinyl (The Monochrome Veil en Dreams in Multicolor), wat me anders nooit was gelukt en ook daar zijn weer veel boekingen uitgekomen.
Ik heb die tijd vooral besteed om te investeren in andere zaken. Zo heb ik veel online gespeeld en me verdiept in streamen en wat daar de mogelijkheden in zijn. Daarnaast heb ik ook geïnvesteerd in een thuisstudio. Die is nu uitgebreid en geprofessionaliseerd. Daar is ook eens single opgenomen, The Doldrums, welke zelfs de playlist heeft gehaald van Radio 2.

KLANKGAT: Wat goed allemaal! Merk je veel verschil met het live spelen voor of na corona?
ETAN: Er is zeker verschil, zowel negatief als positief. Het negatieve dat ik merk is dat veel plekken waar ik zelf graag speel nog strijden met kaartverkoop. Zalen en theaters blijven leger dan voorheen. Mensen lijken wel een beetje de routine kwijt. Inflatie zal natuurlijk meespelen, maar ook dat mensen wellicht bang zijn om weer in de drukte van een volle zaal te staan.
Wat ik wel positief vind is dat net als ik veel artiesten weer met nieuw elan en vuur op de bühne staan. We hebben er weer zin in en we staan er voor de 200%. Vooral nu weten hoe het is wanneer het allemaal niet kan.

KLANKGAT: Dus we kunnen verwachten dat je op zondag 26 juni in Station Zuid de volle 200% zal gaan geven. Wij gaan daarnaar toe, kunnen we iets speciaals verwachten?
ETAN: Oh zeker. Sowieso hou ik van afwisseling en ben ik er niet van om twee keer dezelfde setlist te spelen, maar dit wordt een unieke show. Dat had ik zo bedacht toen ik ooit een optreden zag van Arcade Fire waar de bandleden onderling veel van instrumenten wisselden waardoor het boeiend bleef. Het leek me interessant om eens zelf zo wat te proberen. Op 26 juni ben ik in Station Zuid samen met mijn gitarist Kyle Janssen en mijn bassist Rens van Dijk. En ieder van ons gaat binnen de show andere instrumenten op zich nemen.Het wordt een show met zo’n 20 nummers. Twee sets met een pauze ertussen. En sommige van de nummers op de setlist hebben we nooit (of al langere tijd niet) gespeeld in deze bezetting. Voor ons dus wat primeurs en het is dus ook verassend voor mensen die ons al vaker hebben gezien.
Zelf vind ik het ook erg spannend. Naast de gebruikelijke zang en akoestische gitaar ga ik zelf ook voetpercussie, bass en mondharmonica spelen. Rens zal naast bass ook mandoline spelen en Kyle zal naast akoestische en elektrische gitaar ook voetpercussie en zang verzorgen.
Voor mij is het zelfs de eerste keer dat ik bass speel. Op één nummer wat we gaan doen, genaamd Isaac and the Fallen Temple zal Rens mandoline spelen, waardoor gewoonlijk de bass zou vervallen. Speciaal voor dit optreden heb ik het nummer geleerd op bass voor het volle effect…

Het zal dus een zeer boeiend en onderhoudende show worden, dus kom vooral allemaal kijken naar Etan Huijs.

Etan Huijs met band treden komende zondag 26 juni op in Station Zuid (voorheen Lohengrin) Namens KLANKGAT mogen wij voor deze show, twee keer 2 kaarten weggeven. Wil jij hierop kans maken, reageer dan onder dit bericht.