Op het Rauwkost Festival is zoveel te zien en te beleven, dat je ogen en oren te kort komt. Er staan veel talentvolle acts geprogrammeerd, waar veel mensen misschien nog nooit van gehoord hebben.

Rauwkost Festival

Muziekminnende Brabanders zullen zich voelen als een kind in een snoepwinkel. Als je echt nieuw talent wil ontdekken dan moet je dus echt op het Rauwkost Festival zijn. En dan kun je zeggen dat die band of zanger(es) of andere act die je op de radio hoort, of op een andere manier groot is geworden, “Hé, die band ken ik! Die heb ik nog ooit op het Rauwkost Festival gezien in Den Bosch!” Wie kent er bijvoorbeeld Altin Gün niet, die er in 2018 stond, onlangs nog genomineerd voor een Grammy.

Deze zaterdag van Rauwkost heeft ook weer een uitgebreide, kwalitatief goede en verrassende programmering waar heel veel over te vertellen valt. Zoveel dat dit verslag in twee delen is geschreven. Dit is deel twee, de late avond. Voor wie deel één heeft gemist, die is hier terug te lezen.

The Guru Guru

Tot mijn blijde verrassing zag ik dit jaar The Guru Guru op het Rauwkost affiche staan. In 2018 zag ik deze Belgische band tijdens Oranjekade bij de Bossche Brouwers staan en ik was overdonderd. Wat een super strakke artpunkrock band met prettig gestoorde zanger en een geweldige strot is dit. De zaal is goed gevuld als ik de zaal binnenkom. Vanaf de eerste seconde staan de puntige punkrocksongs als een huis. Maar hoe goed die band ook is, zanger Tom weet alle aandacht naar zich toe te trekken, met zijn grimassen. Alsof ie zojuist, voor de gelegenheid, even is losgelaten uit zijn dwangbuis. In het midden vooraan op het podium staat ie regelmatig op een soort van zeepkist met stroboscoop erin, met lichten die omhoog schijnen, die hij met zijn voeten kan bedienen.

Al redelijk vroeg in de set hoor ik één van de releases van hun vorige album Pchew, We’ve Been Drinkin’ Bad Stuff, hoe rauw wil je het hebben! Wat een energie! Dit blijft toch wel één van hun topnummers. Maar ook nieuw werk van hun laatste album, Mache en Origamiwise met mooie melodieën en explosieve uitspattingen en geschreeuw, passen prima in het repertoire. Ik vraag me af of ze naast al deze voornamelijk uptempo nummers het prachtige slepende Back Door ook gaan spelen en ja hoor, die wordt ingezet. Die begint heel rustig en onheilspellend, “Hello, can I please talk to the manager?” Waar gaat die tekst toch over? Dan komt dat rauwe gitaargeluid erbij, en gaat onder je huid zitten. Als de storm gaat liggen eindigt het nummer weer rustig.

Tom verdwijnt na het laatste nummer, net als twee jaar geleden, via het publiek door ‘The Back Door’ om niet meer terug te komen. De band blijft nog even verder spelen en nodigen wat mensen uit het publiek uit om op het podium te komen. Dat worden er steeds meer en die blijven nog een tijdje door dansen. De rest van de aanwezigen heeft nog even de tijd om te beseffen dat ze hier een meesterlijk optreden gezien hebben van deze unieke band. Absoluut hoogtepunt van het festival wat mij betreft.

Teddy’s Last Ride

Bij Van Aken hebben ze een mooi rond podium opgebouwd in het midden van de zaal onder de kroonluchters. Wat ik daarop aantref is een man in een wit, soort van duikerspak dat super strak zit, met fluorescerende strepen erop in allerlei kleuren. Ik ben aanbeland bij Teddy’s Last Ride. Uit de laptop komen lekkere beats en Teddy zit in een lekkere flow met zijn praatzang. Hij is lekker aan het swingen en het, voor de gelegenheid extravagant uitgedoste publiek, volgt zijn voorbeeld. Deze act past perfect in de ambiance op deze locatie, waar later op de avond ook nog Fata Boom en het ‘queer feest’ Cruise Control staat geprogrammeerd.

Paracetamøl – UMEME

Eerst maar eens een deur verder richting De Bossche Brouwers waar Paracetamøl al begonnen is. De punkers zijn een lekker potje herrie aan het maken en dat is precies waar men hier voor komt. De tent is goed gevuld en iedereen, zeker vooraan, gaat lekker uit zijn dak. Strakke band met veel energie. Prima optreden.

UMEME

Zometeen weer richting Van Aken, maar ik ben ook benieuwd naar UMEME bij Barkade. En dat klinkt erg lekker. Techno, maar dan met echte instrumenten. Een gitarist die ook toetsen speelt en twee verschillende soorten percussie. Eén drumstel met een drumcomputer erbij en een percussionist met onder andere een grote Afrikaanse trommel. De muziek is erg dansbaar, maar dat hebben de aanwezigen hier niet echt in de gaten denk ik, want er wordt nauwelijks bewogen. Ja, hooguit achter in de zaal bij de speelhal. Maar dat heeft niks met de muziek te maken. Dat is jammer, want UMEME verdient een enthousiaster publiek.

Fata Boom

Bij Van Aken wordt inmiddels wél lekker gedanst op de Old Skool hip hop beats van Fata Boom. Dat die beats uit een doosje komen, mag de pret niet drukken. Er wordt wél live mee gedrumd op een elektronisch drum pad. De MC’s rappen er lekker op los, gecombineerd met melodieuze zang en hebben zich allebei extravagant gekleed. Zeer vermakelijk opreden, het is een feestje, alleen had het geluid ietsje harder gemogen.

Stuff

Zoals gezegd is er zoveel interessants te zien en te beleven dat je af en toe lastige keuzes moet maken. Ik had graag willen blijven bij dit feestje, maar ik weet hoe goed en bijzonder Stuff is, die al is begonnen bij Verkadefabriek in de Theaterzaal. Het is bijna niet uit te leggen wat je meemaakt bij de experimentele jazz van Stuff. De ritmes die gespeeld worden zijn bijna onwerkelijk, wat een buitenaardse drummer. En dan al die freaky geluidjes en vooral dat blaasinstrument ( is het een elektronische hobo?), wat een bijzondere sound komt daar uit. Dit moet je echt eens meemaken als je de kans krijgt. Unieke muziek.
Het was een lange dag en het is de hoogste tijd om maar eens huiswaarts te keren, ware het niet dat ik een muzikale tip kreeg van W2 programmeur Rob van der Ham van een band die ik niet zou mogen missen.

Mayleaf

Nou vooruit, nog één laatste dan. In de kleine, goed gevulde zaal van Willem Twee Poppodium speelt Mayleaf, een female fronted rockband. Vergelijkingen met Weezer en Paramore zijn al gemaakt. Lekkere ongecompliceerde, en daar is dat woord weer, rauwe rock’n roll. En het publiek slikt het als zoete koek. Maar voor deze recensent is de koek op dit moment op en kan worden teruggekeken op een muzikaal zeer geslaagde editie van het Rauwkost Festival. Het is te hopen dat er volgend jaar meer bezoekers dit bijzondere festival komen ontdekken. Want dat verdient het. Punt.

Foto UMEME: Rauwkost