Met 20th Century Songs is Sven Ratzke terug op de zijn favoriete festival Boulevard. Vorig jaar gaf hij een, volgens hemzelf, ‘levensreddend’ optreden in de Bossche Citadel. Afgelopen zaterdag en zondag stond hij er weer en wel in een uitverkochte Theatertent.
20th Century Songs
De beweeglijke (om niet te zeggen ‘dartele’) Ratzke wordt vanavond begeleid door Jetse de Jong op de vleugel, Florian Friedrich op basgitaar en contrabas en de uitstekend drummende Haye Jellema.
Zoals altijd bespeelt Ratzke als geen ander het publiek. Op zijn kenmerkende, gevatte wijze stelt hij de voorste rij gerust…hij is gevaccineerd dus rondvliegend speeksel kan geen kwaad.
Na shows als onder nadere Homme Fatal, Where Are We Now en Starman is het thema van vanavond 20th Century Songs. Kortom zijn favoriete songs van de afgelopen eeuw. Hij start met een mooie uitvoering van Tom Waits’ Strange Weather.
Van Annie Lennox is dit Here Comes the Rain Again met een uitstekend spelende De Jong op de vleugel. Gevolgd door een striptease-waardig intro van een vaudeville achtige medley, aangekondigd als Alabama Song, ooit geschreven door Bertolt Brecht en door Kurt Weill op muziek gezet.
Dan volgt een van de mooiste en beroemdste liedjes over Amsterdam, dat van Jacques Brel. Gevoelig in het Duits gezongen en mooi begeleid door Friedrich op contrabas.
Tijdens de lockdown schreef Ratzke via Zoom samen met collega/vriend Frank Boeijen een nummer met mooie zinnen als ‘Je drukt met mij de nacht blauw’ door mij genoteerd als Niemand Liegt, Niemand Zwijgt, maar u mag mij corrigeren.
Kuss
Als intro op het volgende nummer bevinden we ons in Berlijn waar de door Ratzke bewonderde bovenbuurvrouw Hildegard Knef hem helaas slechts inschakelt om de vuilniszakken buiten te zetten. Ter herinnering, een van haar nummers Schlafloser Nacht, met een mooie solo op de vleugel.
Ratzke wijst op de erotische werking van klassieke muziek en stelt dat alle popmuziek ooit in het Duits begon. Als bewijs start hij met hoge opera stem een nummer wat gaandeweg wordt herkend als Kiss (oftewel Kuss) van Prince.
Vilein
David Bowie komt uiteraard ook voorbij met een prachtige eigen versie van Heroes. Laat me van Ramses Shaffy is het als laatste aangekondigde nummer en nog wel in het Nederlands (maar onvermijdelijk eindigend in het Duits).
Dan volgt de toegift met weer een Bowie song: Life On Mars en een gevoelige uitvoering van Nick Cave’s Into my Arms. Het was een mooie avond met uitstekende musici en een zuiver zingende, extravagante, humoristische en soms vileine Sven Ratzke.
Over Sven Ratzke:
Sven Ratzke (1977), half Duits, half Nederlands, groeide op in Ubbergen en Nijmegen. Hij heeft een unieke, extravagante, soms bombastische stijl: een mix van verschillende muziekgenres en theater. Hij refereert vaak aan zijn liefde voor het werk van Kurt Weill, Bertolt Brecht. Momenteel speelt hij op zijn eigen wijze de waanzinnige cult musical Rocky Horror Picture Show. Daarnaast worden nog twee shows toegevoegd: Hedwig And The Angry Inch en Where Are We Now over David Bowie. Hoewel Ratzke overal ter wereld optreedt, ligt het zwaartepunt in Nederland en Duitsland.
Foto’s: Monique Nuijten