Karsu

Grand Finale Horn of Plenty met Karsu Dönmez

Karsu zet onbevangen de Pleinzaal op stelten uitmondend in een puur huwelijksfeest

Ik ga verderop nog van alles vertellen, maar kort samengevat: wat een heerlijk feest was dit met Karsu.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Karsu Dönmez is voor mij een inspirerend iemand. Hard werkend, tegenslagen overwinnend, ondernemend, beïnvloed door meerdere culturen en muzikale stromingen en blij met de dingen die ze doen kan.

Karsu
Karsu en band

Dat zette ook duidelijk de hele atmosfeer van de avond. Een fantastisch samenwerkende band waar een beetje vriendelijke competitie en intensief samenspel een geweldige sfeer neerzette.

Horn of Plenty
Lichtshow

En een lichtshow die zo geweldig goed op de muziek was afgestemd en hiermee samenwerkte dat het zelfs mij opviel. Zeker op de fantastische drumsolo waarin het licht de ritmes met dansende lichten begeleidde.

Karsu

Horn of Plenty
stevige jazz/funk – ©Kees Vos Fotografie

Maar vanaf het begin:
Met drie blazers (sax, trompet, en trombone), een standaard drumset en een Latijns-Amerikaanse drumset, lead gitaar en basgitaar stond er meteen een stevige jazz funk op het podium. Karsu zette in met zang en liet zich niet uit het veld slaan door een even nog niet werkende microfoon.

Dat was snel hersteld en de flink volgelopen zaal stond lekker mee te deinen op een onweerstaanbare beat. Ze vertelde over haar tijd dat ze als jong meisje de nodige blues clubs in Amerika bezocht en de band bouwde die sfeer heerlijk op.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Wat ik erg mooi vond was dat iedereen aan eigen solo’s toekwam. Speciaal sprong het gitaarwerk er uit, en ook het gedeelte waarin trompet en trombone een vriendschappelijke competitie aangingen waarbij de thema’s elkaar in rap tempo opvolgden en afwisselden wat tot een echt spetterend geheel leidde. Op enig moment wist de sax zelfs een Zurna (Turks blaasinstrument met een scherpe klank) goed na te doen.

En toen de twee drumsets die jazz, blues en Latijnse en Afrikaanse ritmes tegen elkaar gooiden, dan weer elkaar aanvullend dan weer in een snel heen en weer schieten van drum tempo’s. Dat begeleid door de lichten die mee dansten maakten dat de enige kritiek is dat het veel te snel voorbijging!

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dat vond de zaal overduidelijk ook. Na alle jazz/funk/blues geweld waarop echt iedereen mee bewoog kwamen er ook iets rustiger stukken, met name een eigen compositie van Karsu in het Nederlands die meer singer/songwriter achtig was. En vandaar bouwde de spanning langzaam op richting Turks traditionele dansen, verpakt in een modern westers jasje, uitmondend in puur huwelijksfeest.

Ik vond het heerlijk om “Hele loy loy loy kibar yarim esmerim oy, Hele loy loy loy güzel yarim esmerim, Hele loy loy loy kibar yarim esmerim oy, Hele loy loy loy güzel yarim esmerim” lekker mee te zingen. Ach die prachtige donkerharige meisjes toch. Het publiek werd er niet uitzinnig op, maar heel veel scheelde dat niet.

Nabeschouwing

Theater aan de Parade
Pleinzaal Theater aan de Parade

Ik sprak nog diverse mensen uit het publiek naderhand waarbij iedereen vol lof was voor wat er net was neergezet, de muzikaliteit, samenwerking, de techniek. Toch waren er ook wat kanttekeningen die werden gemaakt. Zo vonden sommigen dat het Nederlandse stuk wat uit de toon viel vergeleken met de rest van de show. alsof het niet één geheel was.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ook vonden sommigen het meer Turkse gedeelte te Turks klinken. Terwijl ik zelf vond dat de traditionele Turkse muziek misschien al te ver naar het westen was afgebogen waardoor het een stukje traditionele eigenheid begon te missen.

Hier en daar zong Karsu zo mooi dat ze me aan stukken als Binafsha van Yulduz Asmanova deed denken, en dat is echt een groot compliment. Maar toen ik Yulduz er nog eens op na luisterde hoorde ik dat zij de subtielere stembuigingen die bij deze muziek horen mooi tot uitdrukking bracht. En dat miste wat mij betreft een beetje in de vlakheid van de aan het westerse toonsysteem aangepaste toonzetting van Karsu.

Karsu
duidelijk talent

Ik denk dat er voor Karsu nog veel mogelijkheden zijn om haar duidelijke talent in die richting verder uit te bouwen. Maar laat dat vooral niet afdoen aan het feit dat dit een heel erg mooie en blij makende avond was. En ik wens Karsu alle goeds op haar verdere pad.


Coverfoto: Kees Vos Fotografie

Blow the wind easterly

Horn of Plenty: Blow the wind easterly uit de Balkan

Muzikale overpeinzingen met Eric Vloemans, Kinan Azmeh en Jeroen van Vliet prachtig gespeeld

Voor deze avond van Horn of Plenty: Blow the wind easterly zocht Eric Vloeimans de samenwerking op met Jeroen van Vliet (piano) en de Syrische Kinan Azmeh (klarinet).

Blow the wind easterly

Blow the wind easterly
Kinan Azmeh

Kinan Azmeh heeft een meer dan indrukwekkende achtergrond, niet alleen verkreeg hij zijn Master of Arts bij de beroemde Juilliard school in New York, hij promoveerde ook op musicologie in New York.
Alsof dat niet genoeg is studeerde hij ook af op het gebied van elektronica. En hij was de eerste Arabier die een eerste prijs won op het Nicolai Rubinstein International Youth competition in Moskou.

Daarna volgden een lading samenwerkingen en projecten waar je een boek mee kan vullen. Hoe DOET iemand dat vraag je je toch wel verbaasd af.

Blow the wind easterly
Jeroen van Vliet

Jeroen van Vliet is een zeer bekend jazz-pianist met ook een enorme achtergrond aan samenwerkingen. Hij doceert aan het Artez instituut. Eric Vloeimans schijnt wel eens trompet te spelen (knipoog).

Het concert
Het concert Blow the wind easterly begon zonder verdere omhaal met de klarinet en trompet die (met veel lucht geblazen) heel zwoele tonen voortbrachten die naar een duduk (dubbelriet-blaasinstrument) neigden. Na een basis te hebben neergelegd viel de piano ritmisch in. Het geheel leek qua ritme en melodie sterk op het begin van The Old Castle van Mussorgsky.

Op een goed moment voelde je je in een karavaan die door de woestijn trok. En het stuk eindigde met een hervatting van het beginthema waarna de blazers langzaam wegstierven met het ietwat romantische gevoel van een tot stilstand komende stoomtrein. De Oriënt Express wellicht?

Kinan Azmeh
zwoele tonen

We werden meteen getrakteerd op het volgende stuk, ingezet op de piano. Een beetje een peinzend nummer waarin je vooral kan luisteren naar hoe de wisselende akkoorden de tonen van de klarinet telkens in een andere context plaatsen. Hierdoor komt soms enige emotie vrij.

En door, maar nu met een wat levendiger nummer in een 5/4 maat met meer jazzy invloeden en snelle loopjes.

Eric legt ons nu uit waar we in Blow te wind easterly naar hebben geluisterd. Het waren:

  • Imaginary Scenery
  • Seeker
  • Inner Mission (uit Eric’s covid periode)
Jeroen van Vliet Kinan Azmeh Eric Vloeimans
vlnr: Jeroen van Vliet, Kinan Azmeh en Eric Vloeimans

Na wederom een nogal peinzend stukje, wordt het heel wat spannender als men Fatima aan ons voorstelt. Te horen aan de muziek een mysterieuze dame die niet heel makkelijk te benaderen is (hoorde ik daar werkelijk een 12/8 ritme met een 3 2 3 2 2 patroon?), maar alle mannen het hoofd op hol brengt.

Balkan
Zo volgen nog meer stukken met ieder prachtig gespeelde klanken. Maar gelukkig komt er ook een verfrissend stuk Balkan in 7/8 wat toch altijd weer een opwindend gevoel geeft. Flink verder opgefrist door de snelle loopjes die je hier ook verwachten zou, op dat soort momenten wens je dat je niet op een theaterstoel zit!

Van de Balkan trekken we door naar Griekenland: Kardamyli is een pittoresk dorpje met mooie stenen huizen met keramische daken. Het dorp ligt te midden van olijfgaarden. En dat proef je in de manier waarop de akkoorden en de klanken heerlijk loom voorbij komen drijven.

Syrische opstand
Syrische opstand

Een thema dat Kinan natuurlijk zeer bezig houdt is de Syrische opstand in 2011. Gebaseerd op een stuk van Bartok maakt hij hier meeslepende muziek over. Waarbij hij ritme slaat op de zijkant van de vleugel terwijl een emotionele trompet klinkt.

En Eric zou Eric niet zijn als er niet nog een toegift kwam over een jonge boom.

Blow te wind easterly
finale

Eric Vloeimans, Kinan Azmeh en Jeroen van Vliet – Levanter (2018)

Esinam Dogbatse

Horns and electronics op Horn of Plenty festival

Experimentele mix van traditioneel en elektronica van Morris Kliphuis en Esinam Dogbatse slaat aan

De Toonzaal stond dinsdagavond 5 maart in het teken van horns and electronics – blazers en elektronica –  voor het Horn of Plenty festival. Eén van de mooie drives van het festival is om nieuw talent een kans te geven en om grensverleggende mogelijkheden in de muziek te verkennen.

Horns and electronics

Deze slideshow vereist JavaScript.

En dat is wat de gasten deze avond kregen. De muziek die avond combineerde allerlei stijlen en verkende nieuwe mogelijkheden. Twee soloisten: Morris Kliphuis en Esinam Dogbatse lieten twee heel verschillende stijlen horns and electronics horen.

Morris Kliphuis
horns and electronics
Morris Kliphuis

Morris is een Nederlandse hoornblazer, woonachtig in Berlijn. Hij volgde een opleiding jazzhoorn aan het Conservatorium van Amsterdam en houdt er van om genre overstijgende muziek te componeren. Hij werkt veel samen met allerlei ensembles en wordt vanwege de prachtige warme klank van zijn hoorn vaak gevraagd voor uitvoeringen.

Dinsdagavond bij horns and electronics liet hij in een vrije improvisatie horen wat de mogelijkheden zijn als je een hoorn door een loopmachine heen haalt. Stel je bij een loopmachine een ouderwetse tapedeck voor. Op de band neem je iets op. Dan knip je het opgenomen stuk af en plakt de uiteinden aan elkaar. Nu kan je de tape oneindig door de machine laten ronddraaien: loopen.

Morris Kliphuis
loops

De huidige digitale variant geeft je allerlei extra mogelijkheden, de afspeelsnelheid veranderen, opnemen terwijl je afspeelt, filteren en andere geluidseffecten toevoegen. Hij begon met mooi warm geblazen muzikale thema’s (zonder elektronica) waarin hij zijn beheersing van de hoorn liet horen (klankkleuren, blaastechnieken en mooi geïntoneerde natuurtonen).

Daarna begon hij steeds meer fragmenten in de loopmachine te stoppen. Die fragmenten werden telkens herhaald, maar stierven ook langzaam weg, en werden door gebruik van filters telkens wat veranderd. Door telkens nieuwe geluiden toe te voegen ontstond een hypnotisch geheel, een op en af golvende zee van verschillende klanken, een ware horns and electronics.

Morris Kliphuis
trance

Ik hoorde van diverse aanwezigen dat het wel iets met hun bewustzijn deed, ze belandden in een trance achtige toestand. Daarin zocht hij op de hoorn zowel extreem hoog als extreem laag op, en varieerde tussen lang aangehouden tonen en korte ‘bliebjes’. Heel mooi gedaan.

Toch vraag ik me af of het mogelijk zou zijn nog creatievere dingen met de loops te doen qua ritme, het gevoel van ‘puls’ wordt me nu nog te veel ingegeven door de herhalingstijd van de tape. Wellicht dat er met verder experimenteren nog spannender dingen zijn te doen.

Esinam Dogbatse
Esinam Dogbatse
Esinam Dogbatse

Esinam is van Belgisch Ghanese afkomst. Ze is multi-instrumentalist (dwarsfluit, elektronica, fluiten, percussie, talking drum, kalimba, synthesizer, loop machine, harmonizer) en haar warme stem mag er ook zijn. Haar debuut album Shapes in Twilights of Infinity kwam in 2021 uit. Ze combineert heel wat stijlen die ik maar jazz-electronics met etnische invloeden zal noemen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ze viel met haar dwarsfluit meteen met de deur in huis, en de ritmes stonden ook direct. Met de loopmachine creëerde ze een hele context aan geluiden en ritmes, waar ze met de talking drum nog een dimensie aan toevoegde.

Ze nam je dan ook meteen mee op een prachtige reis. Voortdurend maakte ze nieuwe contexten, die telkens jazz en Ghanese etnische muziek combineerden tot een nieuw geheel. Soms voerde de fluit de boventoon, dan weer was het voornamelijk ritmisch en telkens verschoven de klankkleuren en de gebruikte ritmes.

horns and electronics
klankkleuren

Energiek en toch altijd beheerst was het een horns and electronics concert waar ik nog graag meer van gehoord zou hebben. Te horen aan het applaus was ik niet de enige.


Esinam Dogbatse – Shapes in Twilights of Infinity (2021)

Morris Kliphuis

Eric Vloeimans

Zeer geslaagde aftrap Horn of Plenty festival

Eric Vloeimans overgiet Balkan met een laagje room in het vernieuwde Theater aan de Parade

Maandag 4 Maart was de aftrap van het Horn of Plenty festival, uitgevoerd in het vernieuwde Theater aan de Parade, een speciale avond voor (oud) medewerkers.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Na een hartelijke verwelkoming door de directeur van het theater zelf (Alex Kühne) was er een opgewekte en verwachtingsvolle atmosfeer, geholpen door de aanstekelijke jazz van Dr. Brass, hapjes en drankjes.

Natuurlijk even rondkijken in het nieuwe gebouw wat er van binnen mooi uit ziet. Maar de hoofdattractie was toch Eric Vloeimans met de mensen van Brass in Blue.

Horn of Plenty

Horn of Plenty
Eric Vloeimans – Horn of Plenty

Als u Eric Vloeimans kent hoef ik u niet te vertellen dat het weer heel hoge kwaliteit was. Mocht u hem niet kennen: het was weer muziek van heel hoge kwaliteit, waarbij hij prachtige geluiden uit zijn trompet toverde. Grijp vooral deze week uw kans om dat een keer mee te maken.

Toch gaat het met Eric ook vooral om de presentatie, kwetsbare en persoonlijke verhalen, uitleg over wat je te horen krijgt en waarom nu juist nu deze muziek, en altijd een hartelijk woord voor alle mensen zonder wie hij het allemaal niet zou kunnen doen.

Eric Vloeimans
hartelijk woord

En een ronddwalen in diverse stijlen. Of het nou bijna klassiek is, Balkan, Caribisch het kwam allemaal voorbij. Een stuk als Joyful Noise ter nagedachtenis aan de maker van zijn trompet. Of Odilia, een ode aan de berk die hij heeft geplant omdat hij van bomen houdt (als eigenaar van een bos die ik bio-divers aan het maken ben, ben ik natuurlijk meteen fan).

Of uitbeelding van de gekke heksen (Crazy Witches) die er in Vloeimans’ verbeelding spijt van hebben dat ze de mythische figuur Dido hebben vergiftigd. Het komt allemaal tot leven. Altijd heerlijk om je op mee te laten nemen zijn de Balkan melodieën, lekkere onregelmatige maatsoorten met flink wat peper er in, maar wel een beetje afgeblust met een laagje room van Eric.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De ondersteuning van de Brass in Blue mocht er ook wezen, strakke ondersteuning, mooie klankkleuren en niet te beroerd om er de nodig dosis humor in te gooien.

Deze openingsavond van Horn of Plenty werd afgesloten door de Bossche Kornuiten. Lekkere recht voor zijn raap jazz voor de mensen die na alle subtiliteit weer eens lekker uit hun dak wilden gaan.

Horn of Plenty
Bossche Kornuiten

Een super geslaagde avond kortom. Horn of Plenty duurt nog zondag 10 maart.

 


Gert Gering

Gert Gering programmeur klassieke en actuele muziek

Met hem bekrachtigen Theater aan de Parade en Willem Twee hun samenwerking

Den Bosch staat terecht bekend als cultuurstad van het zuiden. Er is een enorm aanbod van zo ongeveer elke muzieksoort die je maar wensen kan. Tegelijk zou het fijn zijn als concerten en zeker klassieke en nieuwe muziek, beter bezocht zouden worden. Ze zijn het dat waard.

Onlangs sprak ik met Gert Gering op locatie bij de Willem Twee Kunstruimte. Bij binnenkomst kreeg ik meteen een mooie folder met programma in mijn handen gedrukt met als titel: “van Barok viool tot nieuwe muziek”. Als je ook maar een beetje belangstelling voor muziek hebt kan je hier niet alles maar wel heel veel vinden van wat je hartje begeert.

Gert Gering
Gert Gering

Wie is Gert Gering?
Gert heeft vele jaren ervaring als programmeur van muziek in onder andere Tilburg. Hij heeft daarvoor een opleiding aan het conservatorium gevolgd, nadat hij het werk al lang deed. Hij heeft zich beziggehouden met het fonds podiumkunsten popmuziek, en heel wat andere initiatieven.

In die hoedanigheid heeft hij altijd gekeken naar vernieuwing in de muziek en het bij elkaar krijgen van de professionals en goede amateurs.

Programmeur zijn houdt veel meer in dan groepen aanschrijven en een prijs afspreken. Het gaat om de visie, om koers bepalen. Om mensen bij elkaar brengen en kijken waar aansluiting gevonden kan worden.

Daarom houdt Gert van het verbinding zoeken. Tussen muzikanten, plaatsen waar kan worden opgetreden en publiek, talenten vinden en die koppelen aan spel en samenwerkingsmogelijkheden.

Hoewel van oorsprong geen klassieke man is hij die muziek later enorm gaan waarderen. En dat houdt ook mogelijkheden tot fusie van stijlen in zich. Nu in Den Bosch op cultuurgebied meer en meer de samenwerking wordt opgezocht een prima mogelijkheid zijn talenten en ervaring te gebruiken.

Wat zijn de grote plannen?
Klassieke muziek meer bekendheid geven bij een groter publiek. Er gebeurt enorm veel moois en er is aanbod van zeer getalenteerde muzikanten die absoluut de moeite waard zijn om te beluisteren. Daarin is het ook goed om stijlen meer te verweven.

Heel veel muzikanten houden zich niet zozeer bezig met de vraag wat de stijl die ze vertolken precies is, het gaat om de muziek en de schoonheid daarvan. De genre indeling leeft meer bij programmeurs en vaak ook publiek.

Maar juist over grenzen heen durven kijken kan tot zoveel meer mooie ervaringen leiden. Zo is bijvoorbeeld de introductie van electronika in klassieke muziek een prachtige manier om nieuwe mogelijkheden te creëren. Tegelijk zijn er ook nieuwe Nederlandse componisten die veel meer aandacht verdienen.

Belangrijk is dat we aandacht blijven besteden aan de ontwikkeling van nieuw talent, je moet nu eenmaal ervaring opbouwen en speelruimte krijgen om je te kunnen ontwikkelen. Daarin wordt vaak onderschat hoe moeilijk het is om een stuk te componeren. En hoeveel podiumervaring er nodig is om dat goed neer te zetten.

Gert Gering
samenwerking – kleinschaligheid – nieuw publiek

Issues om aan te pakken?
Er moet meer aandacht komen voor samenwerking, overstijgen van grenzen. Enerzijds moet kleinschaligheid voor niche activiteiten mogelijk blijven (bv de zuiver elektronische muziek, waar een broedplaats voor nieuw talent kan zijn), anderzijds is het bereiken van nieuw publiek voor klassieke concerten aandachtspunt.

Ook het bekend krijgen van muziek bij kinderen is belangrijk, waarbij we ze geen vastgelegde vormen moeten opdringen. Ook daar gaat het om samenwerking met scholen en moeten we andere bruggenhoofden vinden. Daarbij moeten we hier en daar wat meer risico durven nemen en weg gaan van de platgetreden paden.

Vaak beoordelen critici nieuwe muziek op basis van oude overtuigingen terwijl er nu juist ruimte moet zijn voor nieuwe interpretaties en uitvoeringen.

Vanuit KLANKGAT kunnen we stellen dat het enorm de moeite waard is om de programma’s van Willem Twee en Theater aan de Parade te bekijken en hun concerten te bezoeken.


Foto’s: Erwin Engelsma

Arthema Strijkkwartet

Filmmuziek van Arthema Kwartet in Tuinsessies

Fantastic Beasts and where to find them uit het universum van Harry Potter in de Museumtuin

In mei 2018 won het Arthema Kwartet de publieksprijs in het Willem Twee kamermuziek concours. Na dit mooie begin hebben ze vele concerten gegeven, waarbij aandacht voor het milieu en de ontwikkelingen in de wereld een grote plaats innemen.

Arthema Kwartet – Tuinsessies
Arthema Kwartet
Arthema Kwartet – Tuinsessies

En nu voor de Tuinsessies een experiment met filmmuziek, gearrangeerd door Nikolai Clavier voor twee violen, altviool en cello. Voor deze uitvoering speelt niet Diederik Smulders, maar Floor Bakker mee, een celliste die in Eindhoven en ruime omgeving heel bekend is.

Nikolai Clavier
Nikolai Clavier

Filmmuziek
Filmmuziek begint steeds meer in de klassieke wereld herkend te worden als een waardevolle bron van composities. Er is enorm veel mooie en complexe muziek gemaakt. Dit is in zijn algemeenheid geschreven voor grotere orkesten, en veel elektronica en nabewerkingen van opgenomen muziek. Het arrangeren daarvan voor een kleine bezetting (Nikolai deed het helemaal alleen) is dan ook een gigantische klus.

Van tevoren was het mooi om nog even door het museum te dwalen. Daar trokken vooral de prachtige 3D computer gegenereerde bewegende beelden van Eelco Brand mijn aandacht. De sfeer in de museumtuin is heel relaxed, met handige zitdekentjes voor op het gras.

Voor de pauze worden stukken gespeeld uit Fantastic Beasts and where to find them uit het universum van Harry Potter. Eén ding is zeker: ik ga de film weer eens bekijken, al was het maar om hernieuwd naar de muziek te luisteren.

Na de pauze klinken stukken uit The Ring trilogie van Tolkien. Het Arthema Kwartet speelt de stukken met bevlogenheid en veel onderlinge aandacht waardoor het als een geheel klinkt. Stuk voor stuk kan je horen dat de spelers hun instrument enorm goed beheersen, zowel in hun uitvoering als in de geluidseffecten die ze aan hun snaren weten te ontlokken.

Arthema Kwartet
Eduardo Diez Garcia en Gabriela Torres

Een ander gevolg van de kleine bezetting is dat thematieken die door het geweld van grote orkesten wel eens onder de radar willen verdwijnen hier veel duidelijker hoorbaar zijn. Ook in hoe ze telkens in kleine variaties terugkomen, wat het een interessante luisterervaring maakt.

Toch is ook goed te horen dat deze muziek niet voor zo’n klein gezelschap als het Arthema Kwartet bedoeld is, beide films moeten het van een lading bombast hebben die met een klein ensemble niet te maken is. In zekere zin komt het strijkkwartet daardoor pas echt tot haar recht bij de hartstochtelijk gespeelde tango, die als toegift werd gespeeld.

Arthema Kwartet
Arthema Kwartet – finale

Foto’s: Erwin Engelsma

Dream Along

Opera op de Parade mee neuriën met Dream Along

De liederen en stemmen waren eigenlijk veel te mooi om mee te neuriën en te gaan hummen

Vrijdagavond 24 juni presenteert Opera op de Parade de Dream Along (neurie mee) avond. Het is een gesubsidieerd en gesponsord initiatief van philharmonie zuidnederland, Opera Zuid en Theater aan de Parade met medewerking van het Internationaal Vocalisten Concours. Daarnaast werkt een indrukwekkend aantal professionals en vrijwilligers mee om de avond te laten slagen. Het schept een lichtvoetige en toch serieuze mogelijkheid om iedereen die dat wil kennis te laten maken met al die mooie klassieke muziek die er is.

Neurie mee Dream Along
Dream Along
Dream Along – Opera op de Parade ©Gerard Monté

Een uur voor aanvang kwam ik de Parade opgelopen en werd meteen getroffen door de verwachtingsvolle en hartelijke atmosfeer. Er zaten en stonden al heel wat mensen en terwijl het plein volliep was duidelijk dat veiligheid hoog in aanzien stond. EHBO en bewaking waren aanwezig. Het weer werkte enorm goed mee. En zo, gezeten op een stoel met glaasje, kaasje en goed gezelschap kon het spektakel beginnen. Het hoge toneel troonde overal bovenuit en het was goed te zien hoe het orkest het podium vulde en stemde.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Precies op tijd wordt de Dream Along avond ingeleid met een humoristische toespraak en zet het orkest in met een ouverture die de stemming er meteen in brengt. Gevoelens van ‘het leven is mooi en de moeite waard’ welden op. De muziek is vrolijk en luchtig met energie, verve en beheerste dynamiek en subtiliteit gebracht, strak geleid door Martijn Dendievel. Later komen ook serieuzere thematieken aan bod.

Stefan Astakhov – ©Gerard Monté

Deze slideshow vereist JavaScript.

De rest van de avond is gevuld met stukken uit bekende en ook minder bekende opera’s. Zo vertolkt Stefan Astakhov de minnezanger uit Tannhäuser met het stuk O du, mein holder Abendstern. Een stuk waarin de huidige dreiging voor de wereldvrede wel voorspeld lijkt. Gelukkig komt het allemaal goed.

Lenneke Ruiten
Lenneke Ruiten – ©Gerard Monté

Sopraan Lenneke Ruiten volgt met Touraine. Zij bezingt dit landschap met een prachtig gecontroleerd vibrato en een volle sopraanstem waar geen scherp randje aan zit. Je zou er zo van de wijn gaan proeven!
Het orkest volgt met een gebed voor Oekraïne van Valentin Silvestrov, subtiel uitgevoerd en natuurlijk ontroerend.

Dream Along
Claire Barnett-Jones – ©Gerard Monté

Uit ‘de geest van de roos’ van Michel Fokine vertolkt Claire Barnett-Jones de geplukte roos die degeen die haar doet sterven toefluistert dat ze altijd lekker voor haar zal geuren.
Daarna wordt de sfeer veel luchtiger met een stevig drinklied geschreven door Shostakovitsj, met zeer veel overtuiging gebracht door Anton Kuzenok, hij neemt zowel met zijn zang als theatrale optreden het publiek volledig mee. En groot is dan ook de schok als hij in de wijnkelder een lijk ontdekt.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Daarna komt Claire heel goed uit de verf met haar vertolking van de heks uit Hans en Grietje van Humperdinck. Ze kan zich enorm verheugen op de smulpartij die Grietje zal zijn, ‘na een uurtje op een stevig vuurtje’. Zo wordt de Barbier van Sevilla ook overtuigend gebracht, en is de Barcarolle van Offenbach een genoegen om naar te luisteren.

Dream Along
Mee neuriën of niet? – ©Gerard Monté

Nu doet presentator Raoul Steffani wel een paar keer de oproep om mee te neuriën, maar ja. De muziek is zo mooi gebracht, daar luister je naar en droom je mee weg, daar ga je niet op mee zitten hummen! Dream Along zeg!

Mooie wegdroom muziek wordt nog verzorgd met Lehar’s Das Land des Lächelns en Summertime. Het raakt toch wel om te ervaren hoe in al die operastukken de menselijke emoties allemaal aan bod komen, van positief tot zwaar verdrietig.

Ovatie
Ovatie voor Dream Along – ©Gerard Monté

Het is een groot genoegen het allemaal te ervaren, en de langdurige staande ovatie van het publiek is meer dan verdiend. Ik hoop ook van harte dat de Opera op de Parade en Dream Along volgend jaar weer doorgang kunnen vinden.
Nog een woordje over de techniek, dit soort dingen in de open lucht versterken is niet makkelijk, en het wordt enorm goed gedaan door de technische crew. Het geluid was uitstekend in balans.


Met dank aan Gerard Monté voor de foto’s. Klik hier voor meer foto’s van Dream Along.


Horn of Plenty - Eric Vloeimans

Horn of Plenty Festival ft. Eric Vloeimans

Een puls van positiviteit vloeit door Den Bosch en nu al uitkijken naar de volgende editie

Afgelopen weekend vond de eerste editie van festival Horn of Plenty plaats. En overvloedig was het. Op initiatief van Theater aan de Parade programmeerde meester trompettist Eric Vloeimans een grote serie optredens met blazers als hoofdmoot.

Horn of Plenty – Eric Vloeimans

Deze slideshow vereist JavaScript.

Van vrijdagavond tot en met zondagavond stond Den Bosch bol van de muziek. Eric Vloeimans is zo bijzonder, niet alleen om het zeldzame niveau van zijn trompetspel, waarbij hij klankkleuren aan het instrument ontlokt die je niet vaak zo zult horen, maar ook omdat hij met zijn sympathieke verhalen, opstandige mildheid en levenswijsheden een heel bijzondere atmosfeer creëert van positiviteit en mogelijkheden zien. Dat straalt af op het hele festival.

Horn of Plenty
Horn of Plenty – Eric Vloeimans

Als recensent kan je je makkelijk afmaken van een concert dat door Vloeimans wordt gegeven, je schrijft gewoon van te voren op dat het wederom geweldig was en klaar ben je. Maar ik ben toch blij dat ik op zondag al om 10 uur in de ochtend bij Podium de Azijnfabriek was voor de aftrap van die dag. Hiervoor dank ik organisator Sharon Dahler, die me ondanks dat ik veel andere dingen te doen had (ik ben bomen aan het planten in mijn eigen bos) met haar enthousiasme wist over te halen om te komen.

Azijnfabriek
Eric Vloeimans was voor aanvang midden in het publiek en begroette een aantal mensen hartelijk met een knuffel. Vervolgens kwam er een man met een rijdbaar miniatuurorgel binnenlopen, die meteen een heel vrolijke stemming neerzette met zijn orgel, blaasspel, en toverkunsten met fluiten op zijn vingers. Reinier Sijpkens bleek de rest van de dag de rode draad door het aankondigen van alle optredens te zijn.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Vloeimans stond even later zelf met pianist Eric Derix op het podium om een paar geïmproviseerde nummers te spelen. Hierin toonde hij zich opnieuw met zijn enorm gevoelige en subtiele spel, die dan weer overging in een bepaalde Caribische wildheid, de grootmeester die hij is. Hier en daar maakte hij wat relativerende opmerkingen: “ik kan ook noten lezen, daar heb ik voor doorgeleerd.”

Hij werd gevolgd door het Dianto Reed Quintet, een groep jonge Spaanse musici die in Amsterdam conservatorium studeerde. Dianto betekent ‘Pioenroos’ in het Esperanto. Symbool voor exotisch en verbinding. Het moest verboden zijn om zoveel talent op een podium te zetten, wat was het mooi. En niet alleen de muziek, ook hun onderlinge dynamiek en choreografie, en muzikale grappen waren een genoegen.
Het volgend optreden moest ik helaas missen omdat ik op tijd in de Brabanthallen wilde zijn voor het programmaonderdeel dat daar aansluitend begon.

Brabanthallen – Horn of Plenty
Horn of Plenty - Eric Vloeimans
Brabanthallen

Omdat het Theater aan de Parade nog niet open is was het vinden van locaties best nog een ding. Los daarvan was de totale organisatie met de onzekerheden rond corona maatregelen lastig om te regelen. De Brabanthallen liggen uit de route van het centrum. Gelukkig was de zaal van het optreden heel sfeervol ingericht en gaf dat je het gevoel dat je toch in het theater zit.

Daar trapte het Amsterdam Brass Quintet de middag af. Zij speelden veel klassieke werken die ze gearrangeerd hadden voor koper. Stukken zoals Pavane pour une infante défunte en het prachtige Le Tombeau de Couperin van Ravel, en Nuages van Debussy kwamen voorbij.

Hal 8 Brabanthallen
Hal 8 Brabanthallen

Volgende op het programma was de Amsterdam Klezmer Band. Als je ze al kent: het was weer het bekende klezmer/balkan/hiphop/rap feest dat je van ze kent, en het stond vanaf de eerste noot weer als een paleis (huis kan je dat niet meer noemen).
Als je ze niet kent: meer dan 20 jaar geleden begonnen als straatmuzikanten mixen ze klezmer en balkan tot een groot dansfeest op de wildste onregelmatige maatsoorten. Fantastisch om eens lekker op uit je dak te gaan.

The Quartet volgde met geweldige jazz, die het publiek soepel meevoerde. Deze muziek maken moet gezond voor je zijn want Han Bennink, de drummer, is vorige week 80 geworden. Ze hadden er met zijn allen dik plezier in en dat sloeg aan bij het publiek.

Eric Vloeimans
verheugen op de volgende editie

Het einde van het weekend werd verzorgd door Gallowstreet. Deze gasten zetten (na een kleine technische storing die snel werd opgelost en waar Reinier met zijn orgel de, overigens prima, stemming goed op peil hield) een woeste show op. Veel zware basklanken op een drijvend ritme, trompet solo’s, alles was ultiem dansbaar. En toen de led verlichting op hun instrumenten ritmisch mee pulseerde stond bijna iedereen te dansen.

Zeven geweldige optredens op rij, wat een dag.

Volgende editie van Horn of Plenty
Het viel op dat hoewel er aardig wat mensen in de Brabanthallen waren het niet zo uitpuilde als dat voor een festival van dit kaliber had gemogen. Moeten de mensen na corona weer wennen? Trekt de locatie minder? Hoe dan ook, ik kijk uit naar de volgende editie van Horn of Plenty en wil speciaal nog al die mensen van de organisatie bedanken die er met zijn allen reteveel werk in hebben gestopt om dit mogelijk te maken.

Aftermovie Horn of Plenty

Aftermovie Horn of Plenty Festival 2022 – YouTube


Met dank aan Gerard Monté voor de foto’s. Kijk voor meer foto’s Horn of Plenty


Bettie Serveert

Oude liefde roest niet: Bettie Serveert in Tuinsessies

Museumtuin in Den Bosch is een prima plek voor herinneringen

De kaartjes voor Bettie Serveert in de Tuinsessies waren in no time weg, foetsie, uitverkocht. Gelukkig brachten de versoepelingen wat meer ruimte in de ticketverkoop en kon KLANKGAT vrijdagavond 30 juli erbij zijn.

Bettie Serveert

Bettie Serveert
Bettie Serveert / Peter Visser en Carol van Dyk

Muziek ontroert, muziek raakt mensen, muziek roept herinneringen op. Maar kan muziek het weer bezweren? De elementen besturen?
Het heeft er alle schijn van deze vrijdag, want pas als de laatste klanken wegsterven van Bettie Serveert ’s toegift, en het hartelijke applaus is verstomd, barst de regenbui los die al een tijd op dit moment heeft gewacht. Hiermee een eind makend aan een intiem zomeravondconcert.

Wat we het uur ervoor gezien en gehoord hebben, biedt niet echt een staalkaart van Betties oeuvre. Van Palomine, de plaat waarmee ze in 1992 debuteert, worden vier nummers gespeeld, hiermee een soort van geraamte vormend voor dit optreden. Eén van die nummers is set opener Brain -Tag, wat vanavond voor het eerst in twaalf jaar weer gespeeld wordt.

Het geraamte wordt verder aangekleed met een brede, soms verrassende keuze van eigen en gecoverde muziek. Ray Ray Rain, van de tweede plaat Lamprey, wordt opgevolgd door een cover van Liz Phair. Een Amerikaanse zangeres en liedjessmid die Bettie Serveert via haar platenmaatschappij heeft keren kennen. Bettie, in deze incarnatie, bestaande uit Carol van Dyk, zang en gitaar, en Peter Visser, gitaar en kwinkslagen.

Bettie Serveert
Carol van Dyk

Het daarop volgend nummer is wat meer jazzy. Het is van Chitlin Fooks, een band die Carol vormt samen met Pascal Deweze van het Vlaamse Metal Molly. Verrassend hierna is de cover van the Cure’s Just Like Heaven. Anders dan het origineel maar raak gekozen en gespeeld.
Het bekende Fifty Ways To Leave Your Lover van Paul Simon voelt wat onbeholpen aan. Met name het karakteristieke drumintro- en doorlopende riff vormt een belangrijk element van het origineel en worden hier gemist.

Under The Surface, ook van Betties eerste plaat en het laatste nummer van de set, wordt dankbaar opgedragen aan de oprichter van de Bettie Serveert- fanclub. Opvallend aan de eigen nummers is, is dat ze korter zijn dan op plaat. Makkelijk te verklaren is het wel, de gitaarsolo’s die wel op plaat staan zouden in deze semi- akoestische setting behoorlijk uit de toon vallen.
Na een kort wikken en wegen komen Carol en Peter nog terug voor een toegift, een nummer van de Velvet Underground. Niet vreemd, als je bedenkt dat Bettie in 1997 een tribute-tour heeft gedaan ter ere van V.U.

En vervolgens dwingt de regen ons, de museumtuin te verlaten en ons heil binnen te zoeken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ik ben blij dat Tuinsessies in tweede instantie gekozen heeft voor meer publiekscapaciteit. Dit gaf mij de kans om ook een kaartje te bemachtigen, want je weet, oude liefde roest niet. Dit geldt zeker voor de muziek van Bettie Serveert. Eigengereid, met een uniek stemgeluid, weet ze ook in deze kleine opzet haar muziek goed voor het voetlicht te brengen.


Fotografie: Sandra Leijtens Photography

Lamprey

Palomine

Tim Dawn till dusk, zonnige afsluiting van een regenachtige dag

Sfeervolle afsluiter van unieke reeks Tuinsessies in de Paleistuin

De harde wind en regen van vanochtend hebben plaatsgemaakt voor de zon. Er hangt een lekker briesje.  Alle ingrediënten voor een fijne avond zijn aanwezig. Naarmate de tijd vordert, het getsjilpt van de vogels langzaam verstomt en de schemering inzet in de Paleistuin (de tuin van het Noordbrabants Museum, red.), ontplooit de reden zich waarom Tim Dawn de Tuinsessies mocht afsluiten.

Het is iets voor acht. De Paleistuin begint langzaam vol te stromen met publiek. De een zittend aan een tafeltje op het terras, de ander stuntelend met het picknickkleed om het zichzelf comfortabel te maken op de graszoden. Je merkt aan alles: de sfeer zit er lekker in.
Niemand lijkt het dan ook door te hebben dat vanuit rechtsachter Tim Dawn, samen met zijn gitarist en toetsenist, ineens de tuin betreedt. Pas als ze op het podium staan beginnen ogen die kant op te richten. In het begin voelt het enigszins onwennig. Tim Dawn stemt zijn gitaar, en heeft nog niks gezegd.

Tim Dawn
Tim Dawn

Ineens beginnen zich sfeervolle klanken te ontwikkelen uit de keyboard van toetsenist Daniël. Het stemmen gaat geruisloos over in het eerste nummer Walking On A Wire, welke direct gevolgd wordt door Prove You Wrong. Beide songs van zijn nieuwe EP You Don’t Know What It’s Like.
Technisch gezien is de muziek goed gemixt. Alleen valt de stem van Tim in het begin een beetje weg. Dat is jammer, want hij is ontzettend goed bij stem. Gelukkig hebben de technici dit vlot door, en wordt het probleem snel en geruisloos verholpen.

Tussen de nummers zit altijd de lastige taak voor een muzikant om de leegte vol te praten. Dat doet Tim bijzonder goed. Zijn verhaal sluit aan op de setlist, en andersom. Hij zoekt ook interactie met het publiek, zoals rondom het nummer In This Together. Hij vraagt of iemand gisteren gezien heeft dat hij dit nummer live speelde bij NPO 3FM of Radio Veronica, maar niemand reageert. “Mooi, dan is dit een primeur”, is zijn reactie.
Als je bij de radio speelt, dan word je vrijwel altijd gevraagd om een eigen versie te maken van een bekende track, vertelt Tim. Ook hem is dat gevraagd. Zijn keuze: Angels, van Robbie Williams. Je moet maar durven. En hij durfde dat, en leverde! Niet alleen is zijn versie van Angels volledig eigen gemaakt, hij heeft er een kleine en breekbare gitaarballad van gemaakt die het origineel overstijgt.

Tim Dawn en liefdesliedjes

Tim Dawn is bij het grote publiek vooral bekend om zijn liefdesliedjes. Gek eigenlijk, want zelf heeft hij daar niet zo veel mee. Nou ja, had. Want binnen nu en vier weken gaat hij trouwen en moet hij toegeven dat hij toch wel van liefdesliedjes is gaan houden. Sterker, hij heeft er inmiddels een compleet album mee opgenomen.
Nu we het toch over liefde en liedjes hebben kan zijn volgende track Fell For You niet ontbreken. Een nummer dat hij bij All You Need Is Love heeft mogen spelen, en sindsdien niet meer normaal kan horen. Dit komt doordat ze tijdens de opnamen instrumentale delen aan de song hebben toegevoegd waar videoboodschappen van en voor geliefden voorbijkwamen. Die boodschappen hoort Tim nu iedere keer als hij deze track speelt.

Heel even ontsnappen we met z’n allen aan de realiteit, en het feit dat we nog steeds in een bijzondere tijd zitten vanwege corona. Toch zet Tim ons even met beide benen op de grond, want zelfs nu kan corona niet ontbreken. Al heeft het een goede reden: net voordat de coronacrisis begon schreef hij samen met toetsenist Daniël het nummer Holiday At Home. Oorspronkelijk bedoeld om aan te geven dat we in ons drukke leven ook af en toe tijd moeten maken voor elkaar.
Maar toen kwam corona. Tim heeft zich geen seconde bedacht, en dit nummer direct uitgebracht. Want wanneer komt zo’n track nu beter tot zijn recht dan in deze gekke periode? Ook al is de song er niet voor geschreven, het past perfect in de tijdsgeest. Het zal voor altijd een “lockdown lied” blijven.

Tim Dawn
Tuinsessie van Tim Dawn in de Paleistuin

Ineens wordt de sfeer intenser. Zijn schoonvader is vijf jaar geleden overleden. Tijdens de herdenking van zijn sterfdag keken zijn vriendin – bijna vrouw – en hij omhoog en zagen de maan. “Toch mooi dat op zo’n donkere avond de maan voor licht zorgt”, zei Tim. Dat inspireerde hem op het lied Moon, speciaal geschreven voor deze gebeurtenis.

Tot slot, hoe kan het ook anders, wordt het lied To Love Somebody gespeeld. Deze track, afkomstig van de Kerstreclame van een zekere supermarkt, heeft meer gedaan dan Tim ooit had kunnen dromen. Vanwege dit lied, oorspronkelijk van de Bee Gees, heeft Tim Dawn zijn grote doorbraak gemaakt bij het grote publiek. En dat is maar goed ook, want deze terechte afsluiter van de Tuinsessies heeft stuk voor stuk goede nummers die deze avond bijzonder maken.