Tramkade

okt, 2022

Grootste reizende muziekfestival trekt veel volk aan
Popronde Den Bosch is buitengewoon springlevend en voor ieder wat wils

Het grootste reizende muziekfestival Popronde gaat er vrijdag 7 oktober vol in. In het centrum van Den Bosch en op de Tramkade gebeurt het allemaal. Kapperszaken, horeca, kerken, muziekpodia, ja zelfs een coffeeshop doet dit jaar voor de eerste keer mee. In The Grass Company op het Emmaplein zijn er drie hiphop gigs gepland. Dat zijn Q’n, Gijs en BrooksJourney. Een fiets is wel een must anders kom je niet op tijd.

Grootste reizende muziekfestival

Deze bus staat bij de Popronde infostand op de Markt pal naast P79 waar om klokslag 19:20 Baardvader van leer zal trekken. En hoe. Als een langzaam op stoom rakende locomotief dendert de band met meeslepende rock riffs, hypnotiserende bas en dreunende drumslagen hun show door. De drummer beukt tomeloos op zijn toestel. Het is wonderlijk dat daar na afloop van de gig nog iets van over is. Traag doch onverbiddelijk stort de band zijn energie over de hoofden van het gewillige publiek.

Ondanks het vroege tijdstip komt veel volk opdagen. En dat zal op mijn hele rondgang van dit reizende muziekfestival ook zo blijven. Popronde Den Bosch 2022 trekt meer mensen aan dan gewoonlijk, is mijn indruk.

Om 20:00 uur staat Charlot op mijn lijstje. Zij speelt in De Azijnfabriek. Collega Johan Kramer heeft over haar optreden een fijne review geschreven. Ga dat lezen, luidt mijn advies. Ook hier blijft een aanhoudende stroom belangstellenden binnenkomen.

Na 20 minuten spoed ik me naar bar De Rooie Haen in de Kerkstraat. Het is een smalle bar dus je kan er beter te vroeg komen anders kan je er niet meer in. De post-punk band Marathon uit de hoofdstad staat geprogrammeerd om 20:30 uur.

Het is druk maar ik kan vlot naar binnen, helemaal naar het einde van de bar waar de band bezig is met de soundcheck. Maar eenmaal klaar met die check gaat het hard, heel hard. Wat de mensen niet belet om even te kijken en de band toe te schreeuwen. Marathon speelt met overgave (h)eerlijke punk. Intussen kan niemand er meer bij in de bar. Het is hutjemutje vol en plakkerig warm. Dé ingrediënten voor een band zoals Marathon.

Op naar de volgende band met drie Haagse ‘babes en een dude’. IvyVox, die om 21:30 in de Knillispoort te zien zijn.

Er is wat aan de hand met het geluid. Na zo’n tien minuten besluit de band om er voor te gaan. De geluidsinstallatie snerpt er in het begin nog doorheen maar daarna gaat het goed. Gelukkig want Ivyvox maakt zeer aanstekelijke punkpop. De drie vrouwen zijn energiek en waar de bassist in veel bands stoïcijns voor zich uit staart, is deze bassiste volop in beweging.

Over beweging gesproken, een fiets is een absolute must wil je op tijd zijn voor een act. Het recenseren van dit reizende muziekfestival is geen sinecure. Ik haast me dan ook naar café Herman in de Watertoren. Daar komt soulzangeres Bella Luna om 21:30. Ook hier volle bak. Het podium is op de eerste etage en aan de bar staan de mensen geduldig te wachten.

Wat dit reizende muziekfestival ook zo leuk maakt, zijn de vele genres. Sommige genres komen natuurlijk meer aan bod zoals punk, electro, rock en hiphop maar dan nog is er genoeg te kiezen. Na al die punk is het prima om naar de mellow soul van Bella Luna te luisteren. Zij wordt begeleid door drie musici. Jammer genoeg kan ik niet haar hele show zien, want de volgende act Jaro dient zich om 22:15 aan bij Kinki Kappers.

Kinki Kappers is voor dit reizende muziekfestival leeggemaakt. Achterin heeft Jaro zijn synthesizers en keyboards opgesteld. Hij maakt een mix van live en electro wat wel uniek is. Met de dansbaarheid van zijn composities zit het ook wel snor. Jaro start later dan gepland. Na drie nummers moet ik helaas weg. Bumble B. Boy begint om 23:00 in café De Palm. En daar is het altijd ramvol.

Het podium is in De Palm altijd helemaal achterin en staat erom berucht dat de verlichting/belichting uiterst minimaal is. Er draait een machine aan het plafond met kleurlichtjes. That’s it. Daar moet ik het mee doen. Het reizende muziekfestival gaat niet over het licht.

Bumble B. Boy begint op tijd. Drie gestaltes komen van de bovenverdieping de bar in. Ze hebben witte pakken aan en witte kappen op met gaas voor het gezicht. Het zijn imker pakken en vandaar de naam Bumble B. – bumble bee. Eerst draait er een tape met een gek stemmetje of iedereen zin heeft in wat fun. En als het publiek JAAA! brult, gaat het los. Wat volgt is een anarchistische punk show zonder weerga. Deze act is uitermate geschikt voor een wild kinderfeestje. Op naar Knife Massage bij de Bossche Brouwers.

De drieman formatie Knife Massage start met een lange lo-fi gitaarintro. De toon is gezet en een volle tent staat in gespannen afwachting. Pas als de drummer drie keer tikt met de drumsticks barst het los om nooit meer tot rust te keren. De voorste rijen van het publiek laten zich meteen meeslepen. Knife Massage is de laatste op mijn lijst. Er is nog een afterparty in de Willem Twee die op het punt van beginnen staat. Ik besluit echter dit reizende muziekfestival te verlaten en huiswaarts te keren.

mei, 2022

Tweede dag Out Of Step boordevol punk, art en skate
Tweedaags festival op de Tramkade maakt ook op de zaterdag stevige indruk

Met een brede cocktail van punkbands, skateboarden en navenante kunst zet het tweedaagse Bossche festival Out Of Step zich goed op de kaart. Initiatiefnemers Helmer Lathouwers en Casper Herselman kunnen terugkijken op een geslaagde editie, die beide dagen op een goede toeloop van toeschouwers mocht rekenen. Het eerste verslag van vrijdag 13 mei kan je hier lezen.

Dit artikel is geschreven door gastschrijver Pascal Vugts.

Tweede dag Out Of Step

De zon scheen lekker op de Tramkade, plaats van handeling van het Out of Step festival. Pal voor het nog te openen nieuwe World Skate Center trapte ’s middags een demo en skateboardcontest het festival af. Deelnemers streden bij een wedstrijd in een tijdelijke miniramp voor prijs voor de beste truc, met een hoofdprijs van € 100, gewonnen door Jelle. Speciaal voor de gelegenheid waren daar buiten ook de grote kunstletters TRAMKADE weer op hun oude plek geplaatst.

Ondertussen werd er nog meer geskate in galerie Ruby Soho. Binnen is speciaal voor het festival hier een kleine miniramp opgesteld, waar skaters tussen de zeefdrukken en kunstige decks aan de muur hun ding konden doen. Hier was werk verzameld van kunstenaars uit binnen- en buitenland.

En over bijzondere objecten gesproken: de coole Japanse scooterbakken bij Rolling Japanese mochten er ook zijn. Een parel van jewelste, gewoon permanent verstopt op de Tramkade. (Check ze gerust, ze zitten links van ZEE/ZAND).

De toffe vibe hier kreeg een perfecte muzikale douw van Erik van Haaren, de songwriter/gitarist/troubadour des bier en levens die je wellicht eerder tegenkwam als NT Erik of Erikinamillion. De oud-zanger van bands als Undeclinables en One In A Million bracht op zijn akoestische gitaar een prettig zwik grassroots songs met een dikke folk saus en gestripte versies van punkrock classics. De perfecte soundtrack voor de middagzon met een koud pilsje.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Bands, bands, bands
Natuurlijk barstte het deze tweede Out of Step dag van de bands. Dat begon ’s middags al in Brouwcafé de Vaart, waar Sun-O-Bathers de aanwezige zonaanbidders trakteerden op onvervalste Friese skatepunk met een onvervalste ninetees California vibe. Nog lekkerder werd het met de mannen van Tusky, die ondanks het voor het gevoel rare tijdstijd (het liep inmiddels tegen zessen) een dikke set neerzette in een inmiddels goed gevuld Brouwcafé. Of dit een van de beste, meest energieke livebands van Nederland is? Wij durven er gerust ons skateboard voor in het vuur te steken.

Willem Twee – Out of Step

Tijdens de avond speelden de bands vandaag allemaal in poppodium Willem Twee. Terwijl het avondeten nog moest zakken waren het de mannen van het Tilburgse Bongloard die in de Grote Zaal mochten aftrappen. Het beloofde een avond waarin de bezoekers zich weer eens ouderwets konden laten gaan. Mede dankzij de puike programmering van Out of Step, die met de line-up voor vandaag opnieuw laat zien dat het snapt hoe je een vuig punkrockfeest bouwt.

Na Burlers (hard!) in de Kleine Zaal claimde de Vlamingen van Rotzak het hoofdpodium. Stevige noise punk, waarbij de zanger dankzij zijn 10 meter lange witte mic-snoer regelmatig het moshende publiek in springt. Dat zijn bloesje er zonder kleerscheuren van afkomt mag een wonder heten.

In de Kleine Zaal weten ook The Shivvies het publiek tot een feestje te overtuigen. De mannen uit Rotterdam foefelen de ene na de andere song uit hun hoed, die doen denken aan Ramones en oude Green Day. Toffe guys met prettige songs zonder al te veel opsmuk, oprecht gebracht naar een dankbare meute.

Ploegendienst knalt er vervolgens in de grote zaal hard op los. De band onder leiding van rockster, artiest, stijlicoon en zanger Ray Fuego spuugt de ene na de ander harde track uit en zet
het publiek aan tot het een dolle meute wordt. Niemand in de zaal die geen lekkere grijns op de smoel heeft.

Daarna is het shirt uit, bier vol en knallen met de Wodan Boys. De Kleine Zaal barst uit zijn voegen bij deze patsers. Iedere band met een witte Flying V gitaar is sowieso de bom, maar Wodan Boys maakt het waar. Veel man op een klein podium en knallen maar. Vindt ook het publiek, dat over elkaar heen duikt, stagedived en vanuit de paal naast het podium de sfeer opzweept.

Backfire mag de dag in de Willem Twee afsluiten. De Limburgse hardcoreveteranen hebben geen enkele moeite om een solide, stevige show neer te zetten. Waarbij ze mogen rekenen op een flinke schare die-hard fans, die geregeld zelf de lyrics in de mic van zanger Patrick Coenen mogen spugen. Dikke ouderwetse gezelligheid, die lang werd gemist maar op Out Of Step weer helemaal tot zijn recht komt.

Afterparty
Voor wie nog niet naar bed wilde, had Out of Step nog een toetje in petto. Op de afterparty in Brouwcafé de Vaart dromden de die-hards (en ja, dat waren er nog behoorlijk wat) bijeen om nog een keer te duwen, te trekken en te brallen bij de laatste band van het festival. Het sympathieke Drunktank zette een gepolijste set neer, vol tempo en gelikte een-tweetjes tussen de gitaren. Kudos ook voor de drummer, die zo strak speelde dat er geen speld tussen te krijgen viel.

Met Out Of Step heeft Den Bosch er weer een te gek, fatsoenlijk festival bij. Hopelijk volgend jaar in een uitgebreidere editie, met nóg meer skateboarden, bijzondere kunst en acts die het daglicht wél kunnen verdragen. Wij staan vooraan!

Tekst Out of Step: Pascal Vugts
Fotografie: Sjors van Gils en Rob Rouleaux
Coverfoto: Sjors van Gils

mei, 2022

Nieuw festival Out Of Step eerste avond goed bezocht
De Bossche Tramkade twee dagen gekleurd door skate en punk met fantastische openingsavond

Het nieuwe festival Out Of Step op de Tramkade in Den Bosch is een mix van art, skate en punk. Zeg maar ingrediënten die op de Tramkade rijkelijk voorzien zijn van ideale locaties. Out of Step is een initiatief van Helmer Lathouwers (o.a. Camp High Gain) en Casper Herselman van Attak graphic design.

Out Of Step

Je hebt wel eens zo van die dingen. Staat er een mooi festival op de agenda, twee dagen punk, art en skate, onder de noemer Out Of Step, blijkt dat je zelf alleen de vrijdagavond kan.
Op papier had de zaterdag de ‘betere’ bands; Tusky, Ploegendienst en zo wat meer namen, aangevuld met kunst en skate, verdeeld over de Tramkade.

De vrijdag was er ‘alleen maar’ in Brouwcafé de Vaart iets te doen, en dan nog ‘alleen maar’ bandjes… het ‘alleen maar’ blijkt een fantastische openingsavond op te leveren voor Out Of Step. Wat een bands, wat een sfeer, wat een avond!

CF98

Opener is het Poolse CF98, drie jonge gasten en dito zangeres, die rijkelijk tappen uit het vaatje wat een band als NOFX rijkelijk gevuld heeft. Niet beperkt door enige terughoudendheid door de enigszins lege zaal, spelen ze een strakke set skatepunk, afgewisseld door wat langzamere, ‘anthem’ achtige nummers. De gitarist wekt de indruk dat-ie het hele stuk vanuit Polen die ochtend achter het stuur van de tourbus heeft gezeten, de rest van de band oogt wat energieker. De zangeres, goed bij stem, springt en huppelt over het podium en praat de nummers aan elkaar. De bassist vult mooi in, de drummer tikt alles knap vol, met ruimte voor innovatieve en knappe breaks. En ondanks zijn licht uitgestreken uitstraling, is de gitarist er echt wel bij, scherp en to the point. Een toffe opener van een toffe avond.

Skroetbalg

Er zijn van die woorden die lang in je hoofd blijven ronddobberen, woorden die een gevoel oproepen waar je niet zo veel mee kan. ‘Aalscholver’ doet dat bij mij, en ‘aardappelmoeheid’. Sinds vrijdag kan ik ‘skroetbalg’ aan het rijtje toevoegen. Het betekent ‘opschepper’ in Drenths dialect, en het is ook de naam van de tweede band op Out Of Step.

Skroetbalg doet niet aan nuance. Vanaf tel één gaat het gas er op. Dikke vette recht-toe, recht-aan rock ‘n’ roll in de hoge versnelling, met dikke zwarte rookpluimen als bewijs van een vette afstelling. Mocht iemand beweren dat de vier mannen van Skroetbalg de buitenechtelijke kinderen zouden zijn, als gevolg van een Drenthse vakantie van Motörhead, ik had het voor waar aangenomen. Vol volume en enthousiasme bezingen ze de geneugten van bier, hun provincie en zo nog wat. Het dialect maakt het wat moeilijk te volgen, maar dat ponypark Slagharen kut is, komt duidelijk over. Dikke pret met deze mannen.

March

March mag het stof opvegen wat Skroetbalg achter heeft gelaten. De vierkoppige band uit Breda, twee dames en twee heren, maakt ouderwetse punk. Ginne klets, gewoon spelen, vol energie. De zangeres heeft een goede schreeuw die perfect past bij de muziek. Helaas is March in mijn beleving de minste van de bands die ik vanavond ga zien. Het geluid blijft hangen in de hoge tonen, wat nog eens versterkt werd door de harde schelle bekkens van de drummer. Toch de set uitgekeken, want wat overblijft is een band die hard z’n best staat te doen, met veel plezier en overgave.

Insanity Alert

Wat van ver komt is lekker, zegt men. Nu is Oostenrijk niet heel ver van hier, maar ver genoeg om hun chocolade, en belangrijker, één van hun bands érg lekker te maken (in hoeverre dit trouwens waar is? De zanger blijkt, na afloop, in ieder geval een rechtgeaarde Rotterdammer, met wie het goed ouwehoeren is bij de merchstand).

Maar Oostenrijks of niet, Insanity Alert komt, ziet, overwint, en geeft ook nog even een trap na. Wat een geweldige partij ouderwetse thrashmetal krijgen we om onze oren hier! Strak, snel, de zang, de breaks, alles klopt hier. De moshpit voor het podium laat zien dat het publiek het hier mee eens is. Wat een heerlijke bak energie nemen deze mannen mee. Na een set van een drie kwartier nemen zij dan ook dik verdiend het dankbaar gejuich van het publiek in ontvangst. Wat een afsluiter!

Bij deze applaus voor de bands die ik deze avond in de Vaart heb gezien, en applaus voor Out Of Step, dat een energiek en sympathiek festival neer heeft gezet. Ik ben erg benieuwd wat de ervaringen van de zaterdag zijn, laat alsjeblieft een reactie achter.

okt, 2021

Aangename bak herrie van Deveron en Kalaallit Nunaat
Geslaagde Popronde met veel goede nieuwe talenten in diverse genres en een blij en tevreden publiek.

De Popronde Den Bosch 2021 is weer bijna als vanouds met Deveron en Kalaallit Nunaat die dit rondreizend festival afsluiten op de Tramkade. Er was volop keus in uiteenlopende genres: metal, rap, indie, singer songwriters, electronica e.a. En omdat er zoveel te zien en te beleven valt, moeten er keuzes gemaakt worden. Hier volgt Deel 2 van Onbeperkt genieten van Popronde met de bands Deveron en Kalaallit Nunaat, bands die raakvlakken met elkaar hebben.

Deveron

De afsluiting van deze fijne Popronde vindt voor mij weer plaats op Tramkade, waar de avond begon. Deze keer is het bij het World Skate Center te doen, waar de noise punk van Deveron voor een heuse moshpit zorgt. Achter in de zaal, waar je binnenkomt is er nog wel genoeg ruimte, maar hoe dichter je bij het podium komt, hoe drukker het wordt. Hoe fijn is het dat dit weer kan, schouder aan schouder met een biertje in je hand en met je neus in de zwetende oksels van je buurman.

Deze slideshow vereist JavaScript.

De jonge mannen van Deveron zorgen voor een flinke dosis energie die je bijvoorbeeld ook voelt bij een band als Idles. Dit optreden is een van de hoogtepunten van deze Popronde wat mij betreft, al zal Deveron niet zo gauw de hitlijsten bestormen, daar is de muziek te rauw voor.

Kalaallit Nunaat

Deze slideshow vereist JavaScript.

De afsluiter van de avond begint om 23.20 uur bij De Bossche Brouwers aan De Vaart. Kalaallit Nunaat heeft wel wat raakvlakken met Deveron, ze produceren namelijk ook een aangename bak herrie, maar dan wel met meer stoner en zelfs postpunk invloeden. Maar als het gas erop gaat, en dat is best vaak, dan gaat het dak er ook echt af! Punk met gierende gitaren en interessante breaks gecombineerd met spacey instrumentale passages. Opvallend is, dat de drummer vaak de vocalen op zich neemt, samen met de gitarist.

Het is bijna volle bak bij De Brouwers, voor zover dat mag natuurlijk, want 75 % capaciteit is de norm op dit moment. Maar vol genoeg in ieder geval voor een moshpit en zelfs een crowdsurfer. De hypnotiserende lichtshow maakt het feest compleet. Wat heerlijk om dit weer mee te mogen maken. Deze band is er een om in de gaten te houden en als ze weer in de buurt komen dan ga ik zeker weer kijken.

Mocht je Kalaallit Nunaat ook een keer willen zien, maar vind je de naam moeilijk te onthouden, dan kun je op Google Groenland opzoeken. Het is namelijk de inheemse naam van dat land. Op de site van Popronde kun je uiteraard nog de speelsteden opzoeken en dat is onder andere nog in Utrecht en Arnhem.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het is een genot om weer zoveel live muziek te mogen aanschouwen. We mogen wel spreken van een geslaagde Popronde editie, met veel goede nieuwe talenten in uiteenlopende genres en een blij en tevreden publiek. Dus hopelijk komen alle twijfelaars van dit jaar, volgend jaar wel opdagen. Dat verdienen die hardwerkende muzikanten zeker wel. En tot slot ook een compliment aan de organisatie van de Popronde, die lang in onzekerheid moesten opereren. Het was uitstekend voor elkaar.

Fotografie: Jane Duursma – made by jane photography

apr, 2021

Tramkade en de Citadel eenmalige locaties
Editie 2021 van Jazz in Duketown wordt een mix van livestream en hopelijk ook optredens met publiek

Jazz in Duketown kiest in 2021 voor de locaties Tramkade en hoogstwaarschijnlijk de Citadel. Op de Tramkade vinden de concerten plaats in de Verkadefabriek en Willem Twee poppodium. De Citadel is de andere hoofdlocatie. Die beviel vorig jaar als openluchtlocatie erg goed tijdens De Bossche Zomer.

Live Tramkade, Citadel en livestream

‘Jazz in Duketown 2021 gaat hoe dan ook door’. Met deze sterke uitspraak kwam de organisatie enige tijd geleden naar buiten. “Die durven,” dacht ik gezien de oplopende opnames in ziekenhuizen en IC’s. Voorlopig blijf alles op slot, festivals, theaters, podia en horeca.

Van 21 tot en met 24 mei tijdens het Pinksterweekeinde zijn er tal van concerten gepland. Ik hoop dat dan de versoepelingen zijn doorgevoerd.

Jazz in Duketown verruilt vanwege corona eenmalig de binnenstad van Den Bosch voor de Tramkade. De twee meest voor de hand liggende locaties zijn de Verkadefabriek en Willem Twee Poppodium. Een goede keuze aangezien zij de meest geschikte podia tot hun beschikking hebben. Theater aan de Boulevard valt af vanwege de nieuwbouw op de Parade. De Kaaihallen helemaal achter de Tramkade hadden wat mij betreft ook gekund.

Citadel

Naast locaties als de Verkadefabriek en Willem Twee Poppodium gaat Jazz in Duketown waarschijnlijk gebruik maken van de Citadel, een prachtige buitenlocatie. Vorig jaar tijdens de Bossche Zomer ging ik naar het duo concert van Sven Ratzke en Janne Schra. Dat was echt een belevenis, een traktatie waar ik een tijdje op kon teren.

Acts
Wie komen er allemaal? Dit zijn de namen die voorlopig bekend zijn gemaakt: Sven Hammond Soul, New Cool Collective, Margriet Sjoerdsma Odelion Orchestra, Jef Neve, BRUUT! & Anton Goudsmit, en PAX The Humanoid.

Hoe het eruit gaat zien is elke keer afhankelijk van de situatie. Dan zal tegen die tijd pas duidelijk zijn of publiek aanwezig mag zijn.

Het hele festival wordt in ieder geval via een gratis livestream uitgezonden. Zo is Sven Hammond Soul te horen met materiaal van zijn gloednieuwe album waarop hij composities van pianist Thelonious Monk heeft bewerkt.

Speakeasies

New Cool Collective brengt het speciale programma ‘Speakeasies’ waarin de tijd van de kleine, illegale concerten uit de tijd van de Amerikaanse drooglegging wordt herbeleefd. De Belgische pianist Jef Neve speelt werk van zijn nieuwe album ‘Mysterium’, een combinatie van jazz met klassieke muziek met onder meer Teus Nobel op trompet.

Het hele festival wordt live gestreamd. Ik koester natuurlijk de hoop dat er ook publiek aanwezig mag zijn bij de optredens. Dat laatste, daar gaat de burgemeester over. LET’S JAZZ FOLKS!

jun, 2020

Livestream Johnny’s Adventures & Paperday
Welkom bij de gezellige anderhalve meter sessies van Brouwpodium Bossche Brouwers aan de Vaart

In café De Vaart aan de Tramkade kwam al snel een vervolg op het nu al roemruchte Bye, bye corona concert van 1 juni met Gaping Moles in de hoofdrol. Zondag 7 juni traden Johnny’s Adventures en Paperday op, zowel live als gestreamd met de app Twitch.

Johnny’s Adventures & Paperday

KLANKGAT was zowel live als stream aanwezig. Fotograaf Jane Duursma zat aan een tafeltje bij de Brouwers en thuis aan de buis keek een redactielid op een 27-inch desktop beeldscherm naar de twee concerten en een korte pauzefilm van Charlie Chaplin.

Jane heeft het naar haar zin. De sfeer is erg gezellig en zo aan een tafeltje zitten, roept de sfeer op van een ondergrondse jazz club, noteert ze op Whatsapp. Het volume is ook top, beter afgesteld dan vóór corona. Jane hoeft geen oordopjes te gebruiken. Alles prima daar bij de Bossche Brouwers.

Hoe anders is de thuis-situatie. De stream op het 27-inch beeldscherm is ondermaats qua beeld en geluid. Er is slechts één camera standpunt wat ook niet echt helpt om kijkers lang aan je te binden. Verder lopen beeld en geluid niet synchroon. Kortom, hier zijn bij eventuele vervolgen veel punten te halen voor de Bossche Brouwers.

Koning van zijn stad

Johnny’s Adventures is het muzikale epos van een small town hero, Johnny geheten. Iedereen kent wel zo’n figuur. De grootste verhalen op verjaardagen en de koning van zijn stad. Frans de Visser vertelt tussen de nummers door over Johnny’s avonturen. De band speelt met de helft van de normale bezetting op het Brouwers podium. Gijs Vugts op toetsen en Frans de Visser op gitaar en zang. In totaal spelen ze acht nummers, onder meer Friend Of A Friend, Be Like You, Complaining en California Dreaming een cover van The Mamas & the Papas. Binnenkort komt een LP uit.

Paperday

Britpop en/of Indiepop, what’s in a name? Aanstekelijke popmuziek, dát krijgen we vanavond te horen van deze Bossche band. Geen flauwe ballads, maar een achttal energieke songs met nadruk op het gitaarwerk. Af en toe een tikkie vals in de harmony, maar dat kan de pret niet drukken. Het wordt een akoestische sessie. Danny en Thijs Schnater halen de Philicorda en akoestische gitaar van stal en spelen aangepaste versies van Paperday nummers, zoals Candy Bar, Waistland, Don’t Stop Chasing (single), Take It Easy On Me en Shoreline. Ook van deze band kunnen we snel een release verwachten.

Op zaterdag 20 juni treedt Paperday op in de Groene Engel, in Oss. “Paperday komt dan met voltallige bezetting,” zegt Danny. Waarom wel in Oss en niet hier in Den Bosch?

Foto’s: Jane Duursma / I’m not made by Jane

jun, 2020

Volop leven in de brouwerij met Gaping Moles
Bossche 'drugsbaronnen' zeggen gedag tegen corona met veel gitaarwerk bij de Brouwers van café De Vaart

Langer dan een maand terug, toonden de Bossche Brouwers en Gaping Moles al veel lef. Zij prikten 1 juni als datum voor het evenement dat ‘Bye Bye Corona / Gaping Moles’ luidt op Facebook. Gezien de versoepelingen van de corona-maatregelen, blijkt dit ook echt mogelijk te zijn.

Bye Bye Corona / Gaping Moles

Wel komt hier natuurlijk het een en ander bij kijken. Het optreden, dat binnen zal plaatsvinden, moet door publiek zittend worden ervaren. Dit is omdat het controleerbaar moet zijn hoeveel mensen er binnen zijn, en dat er anderhalve meter afstand tussen huishoudens is. Bij het online kopen van een kaartje van tien euro kan men aangeven tijdens welke set zij aanschuiven. Gaping Moles speelt namelijk drie sets van een half uur, waarbij het publiek wisselt.

De sfeerimpressie begint al zodra je de Tramkade oploopt. Van Aken in het Werkwarenhuis heeft het terras ook open, met een heus ‘Fun Park’. Wat in de winter nog een straat was, is nu een een soort strand met terras geworden, met daaromheen sportief vermaak met een voetbaldoel en een tafeltennistafel. Na een paar meter doorlopen blijkt ook het terras van Bossche Brouwers volledig benut te worden, en natuurlijk brandt het vuur in de oude brouwketel van Brand. Veel bekenden komen elkaar tegen, de gezelligheid is terug en er is volop leven in de brouwerij.

Bij binnenkomst wordt er netjes gevraagd of je geen last hebt gehad van klachten, waarna je een tafeltje mag uitzoeken. Door de zaal klinkt het veel ‘Als ik nou hier ga zitten dan, of wacht als jij daar dan.. anderhalve meter, oh ja zo!’

Drugsbaron imago

De band, bestaande uit twee zingende gitaristen, een drummer en bassist, begint met spelen. Het lage tempo met vol en zwaar gitaarspel zorgt voor een soort stonerrock sound. De vieze fuzzy gitaarlicks vliegen je om de oren, terwijl de band strak samenspeelt. Door de goede timing van alle bandleden is het ÈÈn groot geluid dat op je afkomt. De zang is hierdoor nauwelijks te verstaan, maar de sound en overtuiging is op orde.

De band is veel bezig met hun imago, wat de act ten goede komt. De drummer en gitarist lijken allebei op Pablo Escobar met langer haar, en de andere gitarist zou zo een Texaanse drugsbaron kunnen zijn. De bassist is op zijn sandalen minder ruig, maar hij compenseert met hoed en zonnebril.
Al snel in de set vraagt de band het publiek om op de tafels te gaan staan en te dansen, waarbij sommigen dat ook doen. Het nummer dat zij vervolgens spelen, is ook helemaal geen nummer om bij te zitten.
De trage rock heeft plaatsgemaakt voor een uptempo swingbaar nummer, dat ook veel van punk wegheeft.

Het volgende nummer wordt aangekondigd met: ‘In 2012 we opened for Ed Sheeran.. and this song was written in jail’ wat bijdraagt aan het drugsbaron imago. Volgepropt met versnellingen, vertragingen en zanglijnen die door elkaar heenlopen, komt dit nummer op albumversie waarschijnlijk beter tot zijn recht, waarbij het beter te verstaan is. ‘It’s really good to be back at the Vaart’ zegt gitarist Escobar met een geforceerd accent. Het sluit bij de act aan, maar als je voor publiek uit eigen stad speelt, zou jezelf zijn ook prima zijn.

Vervolgens springt het nummer Spider Mouth er bovenuit. Hierin is de balans het fijnst tussen het zware gitaarwerk en het lage tempo, waarbij de stijl van de band goed wordt vertegenwoordigd. Verder hebben de nummers wel veel met elkaar gemeen. Het komt dan ook als een aangename verfrissing als tijdens Looking out The Window de hele band abrupt stopt, waardoor er ruimte is voor een kleine solo op de bas.
Meer daarvan zou zeker niet overbodig zijn. De show eindigt met een langdurige vertraging in het samenspel van de hele band, tot de momenten tussen de noten bijna niet langer kunnen. Dit is goed ingestudeerd, want de gekozen noten blijven toch als verrassingen komen terwijl ze synchroon gespeeld worden.

Daarna eindigt het toch klassiek in een muur van geluid vol riffs en gedrum tot de eindslag. Na het roepen van ‘we want more’ zit er toch nog een extra nummertje in, waarna het echt is afgelopen. De prijs van tien euro voor een half uurtje live muziek is voor dit optreden aan de hoge kant, maar na een lange tijd te hebben moeten teren op livestreams, is het voor de muziekliefhebber de moeite waard geweest.

Bovendien kan de cultuur het goed gebruiken in deze moeilijke tijd. Daarom ook grote complimenten aan de Bossche Brouwers voor het supporten van live muziek. Laten we hopen dat we langzaamaan van meer moois kunnen gaan genieten.

Lees ook het artikel Bossche podia openen schoorvoetend hun deuren.

mrt, 2020

Lockdown gigs zijn goede vervangers en bieden troost
Hoe staan we straks als alles weer normaal is geworden ten opzichte van elkaar?

Dance, dance, dance maar nu even niet. Nederland is in beperkte lockdown tot zeker 1 juni. Tot dan zijn alle bijeenkomsten verboden. Het roept de vraag op hoe wij straks als deze ellende voorbij is, ten opzichte van elkaar staan? Letterlijk, hè.

Zal die anderhalve meter die we nu moeten aanhouden, de nieuwe norm zijn? Of kiezen we wat de Italiaanse premier Conte begin maart zei? ‘Più distanti oggi per abbracciarci domani.’ Laten we vandaag op afstand blijven, om elkaar morgen nog sterker te omarmen.

Bossche Brouwers aan de Tramkade toont lef en heeft per 1 juni meteen al een optreden van Gaping Moles op het programma staan. Er staat wel bij dat die 1 juni een streefdatum is.

Intelligente lockdown

De impact van het coronavirus op de samenleving is ongekend groot. Ja, van Bijbelse omvang zelfs. De maatregelen komen ‘zo dicht mogelijk bij het maximale effect’, aldus premier Mark Rutte die van een ‘intelligente lockdown’ spreekt, omdat mensen nog wel naar buiten mogen in tegenstelling tot andere landen.

Intussen stroomt het internet vol van de online gigs, lockdown festivals, online pub quizzen, dance en drank parties via je home base etc. etc. Deze lockdown maakt ongekende creatieve krachten los. De livestream initiatieven zoals Ruimte Om Te Raken zijn een prima surrogaat en bieden troost. Ik pleit er daarom voor de 5G sneller uit te rollen over het landelijk netwerk.

Social distancing

Cultuur bepaalt de persoonlijke ruimte. In Nederland is die ruimte 60 centimeter voor mensen die we niet kennen. We gaan ons ongemakkelijk voelen als onze persoonlijke ruimte wordt doorbroken. Personen die wij kennen laten we dichter toe. Maar nu wordt gevraagd om een persoonlijke ruimte van anderhalve meter en dat komt niet overeen met de gewoontes die wij hanteren. Bron: NPO 1 radio-interview met psycholoog en gedragstherapeut Martin Appelo.

Wat de effecten van de lockdown en social distancing zullen zijn is nog ongewis. Ik houd het erop dat veel mensen de kat uit de boom zullen kijken, dat alleen de waaghalzen onder ons naar optredens gaan zo gauw het sein op groen gaat. Lockdown of geen lockdown, de angst voor besmetting zit er diep in

jan, 2020

Rauwkost 2020 zet hotspot Tramkade in welkom winterzonnetje
Derde editie Rauwkost festival uitgebreider en zo mogelijk nog rauwer

Rauwkost festival staat al drie jaar eind januari gepland, op slimme afstand van het Nieuwjaarsfeest. Het enige wat aan dat feest nog herinnert, is de discussie over een eventueel vuurwerkverbod. Mensen zijn weer toe aan een feestje. Daar springt het eigenzinnige festival goed op in.

Rauwkost Tramkade

Rauwkost omschrijft zichzelf als een ongepolijst festival in het laatste rauwe stukje van Den Bosch. Dat rauwe stukje is de Tramkade waar sinds het voorjaar van 2014 de machines van mengvoederfabriek de Heus voorgoed het zwijgen werden opgelegd.

Gemeente ’s-Hertogenbosch, eigenaar van het complex, heeft de Tramkade vooruitlopend op stedelijke herontwikkeling, voor tien jaar tot in 2024 in gebruik gegeven voor jonge ondernemers die actief zijn in de culturele sector al dan niet verbonden met horeca. Sindsdien blazen de Kaaihallen, de Mengfabriek en het Werkwarenhuis de Tramkade nieuwe leven in.

Rauwkost festival kan je als een soort bindmiddel beschouwen van deze culturele hotspot. In nauwe samenwerking met Willem Twee poppodium/kunstruimte, de Verkadefabriek, Bossche Brouwers, Van Aken, Skatehal, Jazzacademy en Jong Actief wordt een festival opgezet dat zonder overdrijven de adem beneemt. Al was het alleen maar om het grote aanbod en de diversiteit van de bands en artiesten. Er geldt slechts één voorwaarde: het moet RAUW zijn.

En dat is dit jaar zeker weer het geval. Er zijn ook meer acts want Rauwkost is een meerdaagsfestival geworden: vrijdag 24 en zaterdag 25 januari met een stevige uitloper naar de vroege uurtjes van zondag de 26-ste.

Locaties Rauwkost

Ook buiten op het terrein van de Tramkade is genoeg te doen zoals Rauwkerk en Nomadenmakers. In de Mengfabriek komen jazz liefhebbers aan hun trekken. Bij Van Aken in het Werkwarenhuis is het alle dagen feest met van vrijdag op zaterdag een RGB-afterparty. Poppaleis Willem Twee is natuurlijk rijk bedeeld met veel bands. In de krochten van de voormalige sigarenfabriek huist voor één avond het mysterieus erotisch paradijs Clit City.

De grote Rauwkost klapper is toch wel de wederkomst van Dr. Meaker uit Bristol (UK), live drum & bass geremixed met stevige rocksoul. Op zondag 26 januari van 02.30 tot 03.30 uur.

Bij Jong Actief is het zaterdag een groot Extravanganza feest en laten de Brouwers blijken van rauwe rock te houden, om maar te zwijgen over het programma in de Skatehal. De Verkadefabriek mixt vele genres door elkaar. Kortom, Rauwkost is een festival van vele smoelen, een prachtig uithangbord van deze rauwe hotspot in ‘s-Hertogenbosch.

okt, 2019

Maddy Moreah soulful opening Popronde Den Bosch
Melodische souljazz vol kwistige tempowisselingen en veel spelplezier

Maddy Moreah, Benjamin Fro en Valerie Lamers-Bocaranda openen Popronde Den Bosch 2019 om 15.30 uur in Espressobar DaSilva Beans & Leafs aan de Tramkade. Het is een gure dag en de regen valt al dagen op ons neer. Maar de muziek van Maddy Moreah tovert ‘elk podium tot een warme zomermiddag’. Het is een melodische mix van soul, hip-hop, jazz, funk en pop verweven in veel tempowisselingen en stijlen.

Maddy Moreah

Of Maddy Moreah nu haar echte of artiestennaam is, daar kom ik deze Popronde-middag niet achter en achteraf doet het er weinig toe. Maddy houdt duidelijk de leiding, het draait om haar en haar werk, echter zij geeft veel ruimte aan haar begeleiders, aan Adam Bais aka Benjamin Fro en Valerie. Dat klinkt door het in grote spelplezier dat zeer aanstekelijk werkt op het publiek dat letterlijk en figuurlijk binnendruppelt want nat geregend.

Van meet af aan wordt je ingepakt door de soulful sound van deze zangeres die rijkelijk is geïnspireerd door voorgangers als Joni Mitchell. Waar Mitchell vaak zwaarmoedig kan zijn, daar is bij Maddy weinig of geen sprake van. Laat er echter geen vergissing zijn, blije geit muziek is het zeker niet. Haar nummers zijn eerder open van karakter, lichtvoetig en immer funky. En waarschijnlijk (ik gok erop) door de inbreng van Fro hebben alle nummers een opzwepend gedeelte – die bewuste tempowisselingen die al eerder zijn genoemd.

Bijna elk nummer begint met zang en gitaarspel van Maddy. Een ballad intro en dan vallen Fro en Valerie in of met zang of met zang en handzame ritme instrumenten (ritme-eitje en -houtjes, zie foto hier boven). In het nummer Falling For Your Taste heeft Benjamin de rap heeft geschreven.

Intussen raakt de espressobar wat voller en bespeur ik zelfs een moeder met een baby die het hele optreden opvallend rustig is. Maddy praat met het publiek en vraagt waar de mensen zoal vandaan komen. Haarlem en Tilburg worden genoemd. Laten dat steden zijn die Popronde ook aandoet en waar zij zal gaan spelen.

Al met al een goed begin van Popronde Den Bosch, deze late matinee, en een sterke opmaat voor wat er nog moet komen. En zowaar, de zon breekt even door.

Setlist Maddy Moreah