Tuinsessies | KLANKGAT

jul, 2022

Anneke van Giersbergen bewijst grote klasse
Intiem optreden in Noordbrabants museumtuin op een kleedje voelt aan als privé feestje

In het kader van de Bossche Zomer komt vanavond, vrijdag 22 juli, als een engel uit de hemel neergedaald, Anneke van Giersbergen, in een prachtige zwarte jurk, een avond liedjes voor ons zingen. De Tuinsessies in de tuin van het Noord Brabants Museum is de perfecte locatie voor de beste zangeres van Nederland. Ze kan putten uit een zeer rijk oeuvre van haar ruim vijf en twintigjarige carrière en bijna al haar projecten, bands en solo albums komen aan bod, behalve Vuur. Wat dan ook wel begrijpelijk is, want het is lastig om die zware metal geluiden om te zetten in een lieflijk gitaarliedje. Anneke begeleidt zichzelf slechts met een akoestische gitaar, maar het verveelt geen moment en dat is knap. Met haar prachtige stem trekt ze sowieso alle aandacht naar zich toe.

De tuisessies waren vorig jaar bedacht, in verband met de anderhalve meter afstand, die in de zomer nog aan de hand was. Buiten op een kleedje, met voldoende afstand dus. Verder naar achter kan je nog lekker hangen in een strandstoel en helemaal achteraan zijn er nog tafels en stoelen waar onder andere de ouders van Anneke zitten. Na een paar nummers gespeeld te hebben zegt ze met Brabantse tongval: “Ons pap en ons mam zijn er ook, woar zitte gullie? Oh daar achteraan. Ja, da snap ik.” Zegt ze. “ Die weten al wel, hoe ik er van dichtbij uitzie.” Dat tekent de gemoedelijke, bijna familiaire sfeer die er hangt. Alsof je te gast ben op een privé feestje van Anneke.

De opener van de avond bezorgt je al gelijk kippenvel. Van haar eerste solo album, na The Gathering in de gedaante van Agua De Annique, komt het prachtige Beautiful Ones. Iedereen weet dat Anneke goed kan zingen, maar als je haar dan live kunt horen op deze afstand, dan snijdt die stem door je ziel. Dan volgen twee nummers van het laatste album, en er zullen er nog een paar volgen, een album dat inmiddels alweer een jaar uit is. Bij één van die nummers Agape heeft ze een leuke anekdote, over dat ze de Griekse titel van haar eigen nummer niet goed uitspreekt. Vaak waren er bij optredens in Europa Grieken aanwezig die haar dan daarop wezen. De avond zit vol met leuke anekdotes, bij bijna elk nummer zit wel een verhaal. Zo gaat My Mother Said over de relatie met haar ouders en heeft ze een mooi verhaal over het enige Nederlandstalige nummer van de set, Cis Verdonk van Gerard van Maasakkers. De tekst doet haar denken aan een markant persoon, Willem, uit haar eigen dorp Sint Michielsgestel, waar ze is opgegroeid.

Zelfs het programma De Beste Zangers komt even aan bod. Waar zangeres Karsu een indrukwekkende versie van Losing You ten gehore bracht, doet Anneke er zelf nog een schepje bovenop. Zoals dit persoonlijke nummer vanavond gezongen wordt, raakt het je pas echt. Slechts één nummer van The Gathering passeert de revue vanavond, maar als dat dan Saturnine is, hoef je niet te klagen, want dat is wel een minder bekend, maar oh zo’n prachtig nummer. Natuurlijk is er op zo’n avond ook ruimte voor enkele covers waaronder sublieme uitvoeringen van het eerste nummer na de pauze, Wish You Were Here van Pink Floyd en I Wanna Know What Love Is van Foreigner, waarvan Anneke blij is dat we allemaal zo ingetogen mee aan het meezingen waren. Bij één van haar optredens in het buitenland was er een vrouw zo hard aan het meezingen, dat het nummer een beetje verpest werd. De meest geslaagde cover is toch wel Running Up That Hill van Kate Bush, die weer helemaal populair is sinds de Netflix serie Stranger Things en TikTok. Dit nummer zingt Anneke trouwens al jaren en heeft zelfs een hele tour gedaan met het repertoire van Kate Bush, met onderbrekingen door Corona.Er is luid gejuich te horen van het publiek als er een nummer van het Ayreon aangekondigd wordt, het symfonisch metal project van Arjen Lucassen, waar Anneke ook aan mee heeft gewerkt. Ook in haar eentje, met gitaar, blijft het nummer Valley Of The Queens, staan als een huis. Tussen de nummers door, horen we Anneke af en toe kuchen. Dat is nog een beetje de nasleep van een luchtweginfectie die ze een tijdje terug heeft opgelopen. Daar is verder helemaal niks van te horen, want Anneke zingt elk nummer loepzuiver. Zelf grapt ze, dat ze dat dan niet als excuus kan gebruiken wanneer ze foutjes maakt op haar gitaar. Maar met dat gitaarspel zit het, op een enkel slippertje na, wel snor. Er was wat regen voorspeld en als er dan enkele druppeltjes vallen, zegt Anneke, “Ik doe er nog eentje en dan gaan we een pilske vatten, is da goed?” weer in het Brabants. Het wordt het uptempo Hurricane van het laatste album The Darkest Skies Are The Brightest. Het lijkt erop dat het met de regen wel meevalt, dus zit er misschien nog wel een toegift in. En dat gaat dan ook gebeuren. Het wordt wel weer een cover, maar wát voor een. Anneke is in staat om elke cover zich eigen te maken, zoals geen ander. Ze kondigt Like A Stone van Audioslave aan als een nummer van Chris Cornell en zingt het met zoveel gevoel, zoals alleen deze beste zangeres van Nederland dat kan. Het is de perfecte afsluiter van een magische avond.

Dank aan Sandra Leijtens Photography voor de foto’s

jul, 2022

Filmmuziek van Arthema Kwartet in Tuinsessies
Fantastic Beasts and where to find them uit het universum van Harry Potter in de Museumtuin

In mei 2018 won het Arthema Kwartet de publieksprijs in het Willem Twee kamermuziek concours. Na dit mooie begin hebben ze vele concerten gegeven, waarbij aandacht voor het milieu en de ontwikkelingen in de wereld een grote plaats innemen.

Arthema Kwartet – Tuinsessies

En nu voor de Tuinsessies een experiment met filmmuziek, gearrangeerd door Nikolai Clavier voor twee violen, altviool en cello. Voor deze uitvoering speelt niet Diederik Smulders, maar Floor Bakker mee, een celliste die in Eindhoven en ruime omgeving heel bekend is.

Filmmuziek
Filmmuziek begint steeds meer in de klassieke wereld herkend te worden als een waardevolle bron van composities. Er is enorm veel mooie en complexe muziek gemaakt. Dit is in zijn algemeenheid geschreven voor grotere orkesten, en veel elektronica en nabewerkingen van opgenomen muziek. Het arrangeren daarvan voor een kleine bezetting (Nikolai deed het helemaal alleen) is dan ook een gigantische klus.

Van tevoren was het mooi om nog even door het museum te dwalen. Daar trokken vooral de prachtige 3D computer gegenereerde bewegende beelden van Eelco Brand mijn aandacht. De sfeer in de museumtuin is heel relaxed, met handige zitdekentjes voor op het gras.

Voor de pauze worden stukken gespeeld uit Fantastic Beasts and where to find them uit het universum van Harry Potter. Eén ding is zeker: ik ga de film weer eens bekijken, al was het maar om hernieuwd naar de muziek te luisteren.

Na de pauze klinken stukken uit The Ring trilogie van Tolkien. Het Arthema Kwartet speelt de stukken met bevlogenheid en veel onderlinge aandacht waardoor het als een geheel klinkt. Stuk voor stuk kan je horen dat de spelers hun instrument enorm goed beheersen, zowel in hun uitvoering als in de geluidseffecten die ze aan hun snaren weten te ontlokken.

Een ander gevolg van de kleine bezetting is dat thematieken die door het geweld van grote orkesten wel eens onder de radar willen verdwijnen hier veel duidelijker hoorbaar zijn. Ook in hoe ze telkens in kleine variaties terugkomen, wat het een interessante luisterervaring maakt.

Toch is ook goed te horen dat deze muziek niet voor zo’n klein gezelschap als het Arthema Kwartet bedoeld is, beide films moeten het van een lading bombast hebben die met een klein ensemble niet te maken is. In zekere zin komt het strijkkwartet daardoor pas echt tot haar recht bij de hartstochtelijk gespeelde tango, die als toegift werd gespeeld.

Foto’s: Erwin Engelsma

sep, 2021

Magie van Nana Adjoa reikt niet ver genoeg
Tuinsessie van de Bossche Zomer in De Façade mist de intimiteit van een volle en donkere zaal

Op de metershoge banner naast het podium staat te lezen, “Tuinsessies in de Museumtuin”. Dat is de locatie waar het optreden van Nana Adjoa in juli eigenlijk gepland stond. Flinke buien, die in Zuid-Limburg en delen van Duitsland en België voor ongekende wateroverlast hebben gezorgd, gooiden toen roet in het eten. Vanavond op woensdag 25 augustus kan de show van Nana Adjoa dus alsnog doorgang vinden op een van de locaties van de Bossche Zomer, De Façade. Dat is in ieder geval een podium met een dak erboven, op het oude EKP-terrein.

Nana Adjoa

Normaal gesproken speelt Nana Adjoa met een voltallige band, maar omdat het voor een klein publiek is en eigenlijk een intieme picknick setting zou zijn, heeft ze alleen haar gitarist meegenomen, die haar begeleid op toetsen, drumcomputer en uiteraard op gitaar. Ze bijt het spits af in haar eentje met een ingetogen nummer, waarbij ze zichzelf begeleid op gitaar.

De setlist van vanavond zal voornamelijk bestaan uit nummers van haar laatste album Big Dreaming Ants. Throw Stones bijvoorbeeld, daarin zingt ze over boze mensen die elkaar op de socials vaak aanvallen.
Halverwege de set laat Nana zien dat ze van meerdere markten thuis is, als ze haar handclap en sambabal opneemt met een loop pedal, wat dan de basis vormt van dat nummer. Ook bespeelt ze op een nieuw nummer de toetsen. “Ik speel eigenlijk helemaal geen toetsen”, zegt ze. Maar dat gaat haar prima af.

Op haar nieuwe album staat ook een cover, maar dat zou je niet weten als ze het niet had gezegd. Love And Death is origineel van de Ghanese zanger Ebo Taylor, maar dat zal de meesten hier in de Lage Landen niet veel zeggen. De Afrikaanse ritmes komen vanavond uit een drumcomputer en Nana zingt haar eigen tweede stem. Het is wel wat improviseren met zijn tweeën. En door het ontbreken van de band, lijken de nummers wat op elkaar. She´s Stronger is wat meer uptempo en springt er dan ook wel uit.

Treinwagon

Nana is goed bij stem en is zeer muzikaal en zegt erg blij te zijn om weer voor echt publiek te spelen. Al weet ze vanavond het publiek niet echt in vervoering te brengen, zo lijkt het. Er ontbreekt iets, en niet alleen haar band. Het is op zich een bijzondere en rauwe plek, De Façade, maar in deze opstelling lijkt het een, wat uit de kluiten gewassen, treinwagon met al die tweepersoons tafeltjes in drie hele lange rijen van voor naar achter. En dan helpt het ook niet dat Nana het hele optreden, al was dat niet zo lang, niet van haar stoel is opgestaan.

She's Stronger — screenshot She’s Stronger

Even dacht ik dat ze een grapje maakte toen ze het laatste nummer The Resolution aankondigde. Ze was amper een half uur bezig. Ze hoopte op publiekparticipatie met de ooohs en aaahs. Er werd wel meegedaan, maar dat duurde niet lang. Misschien voelde het wat ongemakkelijk voor de aanwezigen. De afstand tot het podium te groot? Te licht nog? De zon was bijna onder. Geen toegift dus, na iets meer dan een half uur was het alweer gedaan. Precies om 20.41 uur, het moment dat de zon die dag onder ging. Sommigen waren nog bescheiden aan het joelen in de hoop dat er nog wat gespeeld zou worden, maar het was al snel duidelijk dat dat er niet in zat.

Opvallend is dat No Room, onlangs nog als single uitgebracht, vanavond niet is gespeeld. Had dat eigenlijk het toegift moeten zijn? Wie zal het zeggen. Hoe dan ook, er had meer in gezeten vanavond. Maar Nana, je verdient een herkansing. In een vollere donkere zaal. En neem je gezellig de rest van je band mee? Nee, niet voor een picknick.

aug, 2021

Oude liefde roest niet: Bettie Serveert in Tuinsessies
Museumtuin in Den Bosch is een prima plek voor herinneringen

De kaartjes voor Bettie Serveert in de Tuinsessies waren in no time weg, foetsie, uitverkocht. Gelukkig brachten de versoepelingen wat meer ruimte in de ticketverkoop en kon KLANKGAT vrijdagavond 30 juli erbij zijn.

Bettie Serveert

Muziek ontroert, muziek raakt mensen, muziek roept herinneringen op. Maar kan muziek het weer bezweren? De elementen besturen?
Het heeft er alle schijn van deze vrijdag, want pas als de laatste klanken wegsterven van Bettie Serveert ’s toegift, en het hartelijke applaus is verstomd, barst de regenbui los die al een tijd op dit moment heeft gewacht. Hiermee een eind makend aan een intiem zomeravondconcert.

Wat we het uur ervoor gezien en gehoord hebben, biedt niet echt een staalkaart van Betties oeuvre. Van Palomine, de plaat waarmee ze in 1992 debuteert, worden vier nummers gespeeld, hiermee een soort van geraamte vormend voor dit optreden. Eén van die nummers is set opener Brain -Tag, wat vanavond voor het eerst in twaalf jaar weer gespeeld wordt.

Het geraamte wordt verder aangekleed met een brede, soms verrassende keuze van eigen en gecoverde muziek. Ray Ray Rain, van de tweede plaat Lamprey, wordt opgevolgd door een cover van Liz Phair. Een Amerikaanse zangeres en liedjessmid die Bettie Serveert via haar platenmaatschappij heeft keren kennen. Bettie, in deze incarnatie, bestaande uit Carol van Dyk, zang en gitaar, en Peter Visser, gitaar en kwinkslagen.

Het daarop volgend nummer is wat meer jazzy. Het is van Chitlin Fooks, een band die Carol vormt samen met Pascal Deweze van het Vlaamse Metal Molly. Verrassend hierna is de cover van the Cure’s Just Like Heaven. Anders dan het origineel maar raak gekozen en gespeeld.
Het bekende Fifty Ways To Leave Your Lover van Paul Simon voelt wat onbeholpen aan. Met name het karakteristieke drumintro- en doorlopende riff vormt een belangrijk element van het origineel en worden hier gemist.

Under The Surface, ook van Betties eerste plaat en het laatste nummer van de set, wordt dankbaar opgedragen aan de oprichter van de Bettie Serveert- fanclub. Opvallend aan de eigen nummers is, is dat ze korter zijn dan op plaat. Makkelijk te verklaren is het wel, de gitaarsolo’s die wel op plaat staan zouden in deze semi- akoestische setting behoorlijk uit de toon vallen.
Na een kort wikken en wegen komen Carol en Peter nog terug voor een toegift, een nummer van de Velvet Underground. Niet vreemd, als je bedenkt dat Bettie in 1997 een tribute-tour heeft gedaan ter ere van V.U.

En vervolgens dwingt de regen ons, de museumtuin te verlaten en ons heil binnen te zoeken.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ik ben blij dat Tuinsessies in tweede instantie gekozen heeft voor meer publiekscapaciteit. Dit gaf mij de kans om ook een kaartje te bemachtigen, want je weet, oude liefde roest niet. Dit geldt zeker voor de muziek van Bettie Serveert. Eigengereid, met een uniek stemgeluid, weet ze ook in deze kleine opzet haar muziek goed voor het voetlicht te brengen.

Fotografie: Sandra Leijtens Photography

Lamprey

Palomine

aug, 2021

Tim Dawn till dusk, zonnige afsluiting van een regenachtige dag
Sfeervolle afsluiter van unieke reeks Tuinsessies in de Paleistuin

De harde wind en regen van vanochtend hebben plaatsgemaakt voor de zon. Er hangt een lekker briesje. Alle ingrediënten voor een fijne avond zijn aanwezig. Naarmate de tijd vordert, het getsjilpt van de vogels langzaam verstomt en de schemering inzet in de Paleistuin (de tuin van het Noordbrabants Museum, red.), ontplooit de reden zich waarom Tim Dawn de Tuinsessies mocht afsluiten.

Het is iets voor acht. De Paleistuin begint langzaam vol te stromen met publiek. De een zittend aan een tafeltje op het terras, de ander stuntelend met het picknickkleed om het zichzelf comfortabel te maken op de graszoden. Je merkt aan alles: de sfeer zit er lekker in.
Niemand lijkt het dan ook door te hebben dat vanuit rechtsachter Tim Dawn, samen met zijn gitarist en toetsenist, ineens de tuin betreedt. Pas als ze op het podium staan beginnen ogen die kant op te richten. In het begin voelt het enigszins onwennig. Tim Dawn stemt zijn gitaar, en heeft nog niks gezegd.

Ineens beginnen zich sfeervolle klanken te ontwikkelen uit de keyboard van toetsenist Daniël. Het stemmen gaat geruisloos over in het eerste nummer Walking On A Wire, welke direct gevolgd wordt door Prove You Wrong. Beide songs van zijn nieuwe EP You Don’t Know What It’s Like.
Technisch gezien is de muziek goed gemixt. Alleen valt de stem van Tim in het begin een beetje weg. Dat is jammer, want hij is ontzettend goed bij stem. Gelukkig hebben de technici dit vlot door, en wordt het probleem snel en geruisloos verholpen.

Tussen de nummers zit altijd de lastige taak voor een muzikant om de leegte vol te praten. Dat doet Tim bijzonder goed. Zijn verhaal sluit aan op de setlist, en andersom. Hij zoekt ook interactie met het publiek, zoals rondom het nummer In This Together. Hij vraagt of iemand gisteren gezien heeft dat hij dit nummer live speelde bij NPO 3FM of Radio Veronica, maar niemand reageert. “Mooi, dan is dit een primeur”, is zijn reactie.
Als je bij de radio speelt, dan word je vrijwel altijd gevraagd om een eigen versie te maken van een bekende track, vertelt Tim. Ook hem is dat gevraagd. Zijn keuze: Angels, van Robbie Williams. Je moet maar durven. En hij durfde dat, en leverde! Niet alleen is zijn versie van Angels volledig eigen gemaakt, hij heeft er een kleine en breekbare gitaarballad van gemaakt die het origineel overstijgt.

Tim Dawn en liefdesliedjes

Tim Dawn is bij het grote publiek vooral bekend om zijn liefdesliedjes. Gek eigenlijk, want zelf heeft hij daar niet zo veel mee. Nou ja, had. Want binnen nu en vier weken gaat hij trouwen en moet hij toegeven dat hij toch wel van liefdesliedjes is gaan houden. Sterker, hij heeft er inmiddels een compleet album mee opgenomen.
Nu we het toch over liefde en liedjes hebben kan zijn volgende track Fell For You niet ontbreken. Een nummer dat hij bij All You Need Is Love heeft mogen spelen, en sindsdien niet meer normaal kan horen. Dit komt doordat ze tijdens de opnamen instrumentale delen aan de song hebben toegevoegd waar videoboodschappen van en voor geliefden voorbijkwamen. Die boodschappen hoort Tim nu iedere keer als hij deze track speelt.

Heel even ontsnappen we met z’n allen aan de realiteit, en het feit dat we nog steeds in een bijzondere tijd zitten vanwege corona. Toch zet Tim ons even met beide benen op de grond, want zelfs nu kan corona niet ontbreken. Al heeft het een goede reden: net voordat de coronacrisis begon schreef hij samen met toetsenist Daniël het nummer Holiday At Home. Oorspronkelijk bedoeld om aan te geven dat we in ons drukke leven ook af en toe tijd moeten maken voor elkaar.
Maar toen kwam corona. Tim heeft zich geen seconde bedacht, en dit nummer direct uitgebracht. Want wanneer komt zo’n track nu beter tot zijn recht dan in deze gekke periode? Ook al is de song er niet voor geschreven, het past perfect in de tijdsgeest. Het zal voor altijd een “lockdown lied” blijven.

Ineens wordt de sfeer intenser. Zijn schoonvader is vijf jaar geleden overleden. Tijdens de herdenking van zijn sterfdag keken zijn vriendin – bijna vrouw – en hij omhoog en zagen de maan. “Toch mooi dat op zo’n donkere avond de maan voor licht zorgt”, zei Tim. Dat inspireerde hem op het lied Moon, speciaal geschreven voor deze gebeurtenis.

Tot slot, hoe kan het ook anders, wordt het lied To Love Somebody gespeeld. Deze track, afkomstig van de Kerstreclame van een zekere supermarkt, heeft meer gedaan dan Tim ooit had kunnen dromen. Vanwege dit lied, oorspronkelijk van de Bee Gees, heeft Tim Dawn zijn grote doorbraak gemaakt bij het grote publiek. En dat is maar goed ook, want deze terechte afsluiter van de Tuinsessies heeft stuk voor stuk goede nummers die deze avond bijzonder maken.

jul, 2021

Een nieuwe Robin Borneman lijkt te zijn opgestaan
Deze Tuinsessie beleeft ook een echte primeur van een gloednieuwe single die gelijk aanslaat

Robin Borneman oogt wat nerveus aan het begin van zijn Tuinsessie. Een goed teken want dan zijn artiesten op hun scherpst. Het is ook eindelijk gestopt met regenen. Er staat dus niets meer in de weg voor een fijne avond in de paleistuin van het Noordbrabants Museum.

Vandaag voelde het raar om naar een concert te gaan. Gisteren overleed nog ‘s lands bekendste misdaadreporter en het nieuws blijft maar komen over de ramp die zich voltrekt in het zuiden van het land. Toch hangt er in de Paleistuin in het Noord Brabants museum een joviale en opgelaten sfeer. De gemêleerde opkomst verzamelt zich voor niemand minder dan Robin Borneman. De volgende ster in wording die nu nog de gewone jongen next door blijft.

De Tuinsessie van Robin Borneman

Terwijl bijna iedereen nog gezellig staat te kletsen, loopt Robin met zijn gitaarkoffer richting de podium-pagode. Er klinkt kort applaus voor zijn opkomst en dat is het startsein voor de mensen om snel hun picknick kleedje te zoeken en er goed voor te gaan zitten.

Robin Borneman oogt onrustig als hij zich klaarmaakt om te spelen. Hij legt uit dat dat het alweer even geleden is dat hij er alleen voor stond en dat hij merkbaar zijn band mist. Als openingsnummer kiest hij voor Spirit Bird van Xavier Rudd. Een lied dat hij eerder uitvoerde tijdens zijn deelname aan het programma We Want More (WWM), dat hij uiteindelijk ‘gewoon f**king gewonnen’ heeft, zoals hij zelf zegt.

Waar de spanning nog voelbaar is als hij begint, komt na twee coupletten de troubadour in hem eindelijk los en vangen de aanwezigen een glimp op van de trotse winnaar enkele maanden terug. Met goed spel en zijn fantastische stem legt hij voor de rest van de avond de lat hoog voor wat uitgroeit tot een grootse avond.

Mystery guest

Van tevoren was er sprake van een “Mystery Guest”, maar de echte fans hadden het natuurlijk al langer in de gaten. Bij het derde stuk roept Robin de hulptroepen erbij en dat is niemand minder dan zijn grote vriend en frontman van Navarone, Merijn van Haren.

Dit blijkt gelijk een versterking, want het duo heeft er zichtbaar zin en is ongelooflijk op elkaar ingespeeld. Ook de samenzang klinkt alsof ze nooit anders hebben gedaan en de toeschouwers worden haast feestelijk getrakteerd op een amusante en vrolijke set van bekende covers uit zijn WWM-repertoire (Skyfall, Hallelujah) en enkele van zijn mooiste eigen songs.

Een van de hoogtepunten is Soldier On van Di-rect die wordt opgedragen aan Peter R. de Vries. Robin Borneman drukt het publiek op het hart dat we vooral positief moeten blijven en door moeten gaan zonder erin te blijven hangen. Iedereen bedankt hem door vooral stil te wezen tijdens zijn uitstekende vertolking.

De show lijkt veel te vroeg voorbij als de heren het laatste nummer in lijken te zetten. En dat is Hard Sun, wat bekend is geworden door Eddie Vedder die het opnam voor de film “Into the Wild”. Voor mij als fan van deze soundtrack vind ik het een dappere keuze. Het is namelijk een esthetische folkballade, maar samen brengen ze het zo geweldig dat ze het nergens onrecht aandoen en gerust mee hadden kunnen afsluiten.

Nieuwe single Robin Borneman

Robin zelf heeft daarna ook door dat het allemaal wat snel is gegaan en besluit daarom in zijn eentje zijn nieuwe single Remember, die dezelfde middag nog uitgebracht is, in première te laten gaan. We beleven een primeur en het slaat gelijk aan. De compositie ligt zeer prettig in het gehoor en ontvouwt zich tot een heerlijk warm gebed dat wel eens hitpotentie kan hebben. Hierop merk je gelijk de verandering bij de zanger en hoe hijzelf lijkt te willen breken met eerder traditioneel werk. Aan het applaus op het einde te meten, zal dit voor hem nog veel vruchten gaan afwerpen als hij deze richting inslaat.

En dan is het nog niet genoeg, vinden de bezoekers. Ze refereren zelfs aan zijn doorbraak door ‘We want More’ te scanderen. Marijn wordt er nog éénmaal bijgeroepen voor de toegift. Het wordt de tijdloze klassieker The Letter. Maar dit keer niet in de stijl van the Box Tops of van Joe Cocker die het beroemd maakte. Ze creëren er een originele Robin&Merijn versie van door het vol overgave op te voeren en niet te schuwen om zoveel mogelijk aan te sporen om mee te zingen, wat zorgt voor een grandioos slotakkoord.

Covers

Normaal hekel ik me eraan als artiesten vooral covers spelen en neig ik het te zien als een zwaktebod. Maar vanavond staat hier niet meer de rauwe performer die ik ken met band uit zijn Folklore periode. Dat heeft ie nadrukkelijk achter zich gelaten en hij is klaar voor iets luchtigers en wat anders. Zijn volgende album zal nog vorm gaan krijgen, maar dat het gaat verschillen van zijn vroeger werk is nu wel helder.

Daarnaast werd me vooral duidelijk dat ik een nieuwe Robin Borneman zag. Iemand die niet meer in zichzelf gekeerd is op de bühne, maar die is gegroeid in zijn showmanship en veel beter de gegadigden bespeelt zonder interactie uit de weg te gaan. Dat zal hem straks alleen maar meer fans opleveren. Hopelijk blijft hij dan wel net als nu rustig de tijd nemen om hen allen te woord te staan na afloop. De toekomst zal uitwijzen hoe ver deze jongen next door het nog gaat schoppen.

jul, 2021

Robin Borneman kijkt uit naar zíjn Tuinsessie
Voor deze storyteller uit Oss zijn alle maten en soorten van optredens en podia even lief

Robin Borneman verheugt zich op zijn aandeel in de Tuinsessies in de Paleistuin van het Noordbrabants Museum. Klein, groots, intiem of imposant, elke setting of podium is hem lief. Een interview met een ‘gewone’ Brabander.

Het zijn turbulente tijden voor live muziek in Den Bosch. Waar enkele weken terug de versoepelingen zorgden voor veel vreugde, hebben aangekondigde maatregelen alweer verdriet gebracht door veel afgelaste concerten. Het project “Tuinsessies”, de samenwerking tussen Theater aan de Parade en Willem Twee Poppodium dat gehuisvest wordt in de Paleistuin van het Noordbrabants Museum, blijft voorlopig buiten schot en de eerste concerten werden zeer goed ontvangen door de bezoekers die het geluk hadden op tijd een kaartje te scoren.

Zelf bofte ik door de aftrap mee te mogen maken op 8 juli. De grootse Spinvis, met slechts multi-instrumentalist Saartje van kamp aan zijn zijde, bezwoer een uur lang zijn toehoorders met een geweldige greep uit zijn rijke oeuvre. Samen blonken ze uit door de nummers eenvoudig, maar toch vol van kleur en sfeer verrijkende klanken te brengen. Een optreden dat moeilijk kan worden evenaard. Toch gaat op vrijdag 16 juli Robin Borneman een goede poging wagen.

Voor wie de naam Robin Borneman niets zegt, hoeft zich niet te schamen, maar het loont wel om uit te vinden waar die voor staat. Deze singer-songwriter die bijna een local is, noemt zich een storyteller. Het Algemeen Dagblad kopte ooit ‘Klein in Oss, Groot in VS’, want waar de Ossenaar in Nederland vaak makkelijk over straat kan (zelfs na het winnen van ‘We Want More’ dit jaar op SBS6, is hij aan de andere kant van de oceaan inmiddels een bekend gezicht door zijn deelname aan het project Trans-Syberian Ochestra (TSO).

Voor corona toerde hij ieder jaar nog met TSO voor volle arena’s en mochten ze zelfs spelen op Wacken Open Air in Duitsland, het grootse Europese Metalfestival, voor 80.000 uitzinnige mensen. Ondanks al deze ervaringen blijft Robin een bescheiden en gewone Brabander die er naar uitkijkt om tijdens zijn eigen tuinsessie met geringe bezetting en middelen de weide in het museum om te toveren tot zijn eigen country-vallei.

Voorafgaand mocht ik hem namens KLANKGAT enkele vragen stellen.

Interview met Robin Borneman

KLANKGAT: Beste Robin, afgelopen zaterdag zou je voor het eerst op de planken hebben gestaan sinds februari. In de afgelopen 2 jaar heb je wellicht vier keer op de planken gestaan. Hoe is het om na al die tijd weer een volle agenda met optredens te hebben?

Robin Borneman: Ja, het is ontzettend balen. Ik vloekte even van binnen toen afgelopen zaterdag op het laatste moment werd gecanceld. Erg jammer! Want ik keek er heel erg naar uit. Anders dan je aangeeft, heb ik tijdens Corona-tijd toch her en der wel kunnen optreden hoor. Al was het slechts in mijn eentje met gitaar. Dat voordeel heb ik als singer-songwriter gelukkig. Wel vind ik het allemaal super dat alles nu weer langzaam opengaat en we weer meer dan 20 mensen per show blij kunnen maken. Al geven kleine intieme sets net zoveel voldoening.

Wat was je reactie toen je werd verteld wat de bedoeling was van deze tuinsessie?
I love it! Ik was meteen verkocht. Tijdens mijn carrière heb ik meerdere petten op gehad; ik kan in volle stadions rocken, maar kleine optredens die juist intiem en puur bedoeld zijn, speel ik net zo lief. En ik hou ook van de afwisseling. Wanneer ik akoestisch speel, speel ik liedjes die ik niet op de setlist staan als ik mijn band mee heb. Allebei is het zooo cool. Ik zou niet willen kiezen en zal net zo veel liefde blijven stoppen in beide opties.

Bij de Tuinsessie zelf neem je een mystery guest mee. Kun je omschrijven wat de persoon zal brengen zonder te vertellen wie het is?

Is dat nog niet bekend dan?! Ik denk bij mezelf gelijk zo van, beter (haha). Ik had verwacht dat het al naar buiten zou zijn gebracht. Want ik vind het stiekem heel leuk dat het nog een verrassing blijft. Dus eigenlijk wens ik er niet teveel de sluier van op te lichten. Deze persoon – en dit is de enige tip die ik geef – zal morgen kleding aan hebben, en ik denk zelfs meerdere kledingstukken. Wel vijf of zes of zo (gekscherend).

Op de dag van je optreden, 16 juli 2021 verschijnt je nieuwe single Remember. Krijgt die een live première en is dit een voorbode voor nieuw werk?

Daar ben ik nog met mezelf over in debat! Haha. Het is niet geschreven op de akoestische gitaar, niet bedoeld om op enkel een gitaar te spelen maarrrrr…. Het is wel een mega vet nummer en komt inderdaad morgen uit dus… Eigenlijk moet ik het gewoon doen. Niet over nadenken en gas erop.

In eerdere interviews sprak je de wens uit om het liefst op Down the Rabbit Hole te staan, tussen je helden. Is de wens hetzelfde gebleven of zijn er meer doelen bij gekomen?

Nee! En ja! De wens is hetzelfde. En er zijn meerdere wensen bijgekomen ja. Maar voor we op DTRH staan… First things first 🙂

Screenshots Facebook Robin Borneman – diverse video’s

Single Soldier On (2021)

jul, 2021

Lucas Hamming speelt de tuinsessie plat
Goede gitaarsolo's, persoonlijke verhalen en intieme momenten vullen de vrijdag avond

Afgelopen vrijdag, op de tweede avond van de tuinsessies, neemt de 27-jarige Lucas Hamming de Paleistuin van het Noordbrabants Museum over. Normaliter wordt hij begeleid door zijn band, vanavond staat hij er helemaal alleen voor.

Lucas Hamming Tuinsessie

Om stipt acht uur ’s avonds pakt de van oorsprong Blaricumse singer-songwriter zijn gitaar. Hij start het optreden direct in met een cover van de befaamde David Bowie. Het nummer Space Oddity heeft hiermee dan ook het startsein van de avond gegeven.

Na een bescheiden applaus van de bezoekers, gaat Hamming het tweede nummer fluitend in. De in afgelopen maart uitgebrachte single Move Like This brengt het publiek dan ook meer in de stemming. Iedereen knikt verlegen mee.

‘Ik gok dat dit overigens mijn laatste optreden van het jaar zal zijn’, grapt Hamming naar het nieuws van de persconferentie eerder op de avond. Het gaat opnieuw slecht met de besmettingen en de kroegen worden weer gesloten. ‘Als muzikant zijnde is er niet echt veel dat er te plannen valt zo’.

De setlist wordt verder afgewerkt naar beneden met onder andere de nummers Mr. Blue Sky, Temporary Remedy en Fake Love Hypocrisy. Over het tweede nummer op deze lijst legt Lucas wat meer uit: ‘Deze tekst heeft alles te maken met de ADHD medicatie die ik jaren lang iedere dag nam. Het zorgde ervoor dat ik meer rust in mijn hoofd had, maar het zorgde ook voor beperkingen. Ik slik ze overigens al een tijd niet meer en het gaat aardig goed. Al hoor ik die fluitende vogels die wij nu op de achtergrond horen wel enorm hard.’

De akoestische gitaar wordt er bij gepakt en de eerste klanken van het prachtige nummer Don’t You Go klinken door de tuin. ‘Niet doodgaan is enger dan wel doodgaan, want dan gaan er andere mensen dood. Misschien is het dan ook gewoon dat ik mensen niet wil missen. Ik ben bang voor het verdriet van de dood zelf. Niet doodgaan is enger dan wel doodgaan, want dan gaan er andere mensen dood’, luidt Hamming het nummer in.

De uitvoering van het nummer raakt overduidelijk het publiek in de tuin. Terwijl eenieder een verloren geliefden of naasten in het achterhoofd houdt, wordt er zachtjes mee gezongen.

Hamming gaat vervolgens verder zijn single Falling en zijn grootste hit Never Let You Down.

Terwijl er al bijna een uur op de klok voorbijgegaan is, zit de stemming er bij het publiek en Hamming alleen maar goed in. ‘Ik ging vroeger samen met mijn beste vriend op vakantie en zong dan uiteraard liedjes aan het strand, om meiden te versieren. En dit ene nummer, is denk ik helemaal geruïneerd door hoe vaak het wel niet gecoverd en gespeeld is. Maar juist daarom speel ik hem juist nu, want hij kwam laast voorbij op de shuffle. En toen besefte ik het me pas wat voor goed nummer dit wel niet is’, legt Hamming uit. Hij begint dan ook, met hoe kan het ook anders, Wonderwall van Oasis te spelen.

Op het moment dat er geen muziek meer door de speakers mag klinken, gaat Hamming volledig akoestisch verder. De avond wordt dan ook afgesloten op een intieme manier waar persoonlijke herinneringen worden gedeeld en muziek die daaraan synoniem staan gespeeld. Een passend einde van een geslaagde avond.

Wie is Lucas Hamming?

Lucas Boudewijn Hamming is een 27-jarige singer-songwriter, acteur, musicalacteur en rockartiest uit Blaricum. Na dat hij afstudeerde aan het Conservatorium van Amsterdam, werd hij landelijk bekend door zijn deelname aan De beste singer-songwriter van Nederland. Hierna nam zijn muzikale carrière de loop door onder in 2014 uitgeroepen te worden tot 3FM Serious Talent en in 2016 het anthem te maken voor 3FM Serious Request, “Are You with Me”

Met dank aan Sandra Leijtens Photography

jun, 2021

Het heerlijk onbekommerde zomerfeest van 2021
Den Bosch wacht een zomer vol muziek, festiviteiten en happenings op unieke en verrassende plekken

Ons wacht een heerlijk en onbekommerd zomerfeest van 2021. Een hele zomer lang van 1 juli tot en met 5 september zijn er allerlei voorstellingen, concerten en festiviteiten gepland. Op verrassende en unieke plekken in de Bossche binnenstad en aangrenzende buitengebieden. De aangekondigde versoepelingen van de regering dragen ook bij aan het feestgevoel. Fun, fun, fun.

Zomerfeest 2021

Festiviteiten Zomerfeest 2021:

- Het Zomertheater op de Pettelaarse Schans
- Tuinsessies in de Museumtuin
- Theaterfestival Boulevard centrum en buitengebieden
- De Bossche Zomer centrum en buitengebieden

Het Zomertheater loopt nu, al vanaf 10 juni en duurt tot en met 25 juli. Daar komen veel bekende Nederlandse artiesten zoals Danny Vera, Typhoon, Davina Michelle en Di-Rect.

De Tuinsessies van 8 tot en met 31 juli vormen onderdeel van De Bossche Zomer en spelen zich af in de mooie tuin van het Noordbrabants Museum. Tuinsessies wordt hier apart vermeld, omdat het tot nu toe het enige bekende festiviteit is, samen met het buitenterras De Waterkant bij de Citadel (zie coverfoto). Bij de Tuinsessies komen ook alleen Nederlandse muzikanten zoals Spinvis, Lucas Hamming, Tim Knol en Sophie Straat. Tuinsessies is een samenwerking van Het Noordbrabants Museum, Theater aan de Parade en Willem Twee Poppodium.

Theaterfestival Boulevard heeft zijn locaties verspreid over Den Bosch, van de Brabanthallen, Azijn- en Verkadefabriek, Willem Twee poppodium tot het Zuiderpark. Ook bij dit festival komen de meeste artiesten uit eigen land of België. Er is theater, circus, dans, performance, muziek en muziektheater. In samenwerking met November Music is de programmering van het muzikale gedeelte tot stand gekomen. Het festival duurt van 5 tot 22 augustus.

De Bossche Zomer is eigenlijk het echte zomerfeest van 2021, want het wordt gedragen door Bosschenaren en Bossche ondernemers. ‘Voortbordurend op het succes van afgelopen zomer, zorgt De Bossche Zomer ook dit jaar voor bijzondere ontmoetingen voor bewoners, bezoekers, bedrijven en andere initiatiefnemers’. De locaties zijn verrassend, in de sfeergebieden, verspreid over de hele gemeente. Er is ruimte voor traditie maar nieuwe initiatieven worden niet geschuwd. De Bossche Zomer duurt van 1 juli tot en met 5 september.

Fun, fun, fun

Fun, fun, fun, Geen mondkapjes, kroegen kunnen tot in de late uurtjes open blijven, geen limiet aan bezoekersaantallen, festivals gaan weer los, nachtclubs en disco’s openen na anderhalve jaar weer hun deuren.

Het is duizelingwekkend wat allemaal weer kan. Maar is het safe?