Conic Rose op het Kerkplein en Typhoon op de Parade sluiten maandag 6 juni Jazz in Duketown 2022 af. Samen met de KLANKGAT fotograaf van dienst ben ik getuige van een waardig slot van dit grootste gratis jazzfestival van Europa in de open lucht. En dat gedragen wordt door heel veel vrijwilligers. Lof aan hen.
Zondag 5 juni is het festival letterlijk en figuurlijk in het water gevallen. Het waren de zwaarste regenbuien ooit hier in deze regio sinds de metingen van 1901. Veel concerten werden geannuleerd. Na de corona ellende wens je dat niemand toe.
Typhoon en zijn broer Blaxtar

Het duurt even voordat de band kan optreden. Er schijnen allerlei technische dingen aan de hand te zijn. Lange soundchecks horen bij concerten zoals files in het verkeer. Maar het verlossend woord komt van de vaste presentator die samen met een grote man aankondigt dat de show kan beginnen.
Die grote man is Kevin de Randamie, artiestennaam Blaxtar, de broer van Typhoon. Blaxtar is dé ideale aankondiger en entertainer die je maar kan wensen. Waar zijn broer Typhoon bescheiden oogt, is hij frontaal explosief en een gangmaker. Een echt podiumbeest.
Voordat Typhoon opkomt, draaft eerst de achtkoppige band het grote zwarte podium op. Intussen is de Parade echt helemaal vol. Veel gezinnen met kleine kinderen, want bij die jongste generatie scoort Typhoon buitengewoon goed. Dat zal waarschijnlijk liggen aan de positieve vibes van zijn raps: ‘Iedereen is gezegend’, luidt het refrein van het openingsnummer.

In het tweede nummer duikt broer Blaxtar weer op en gaat het concert echt los. Hij zorgt voor de dynamiek die dit slotconcert memorabel maakt en de menigte gaat er maar wat graag mee in. Zelfs als de regen met bakken neerdaalt. Niemand die het wat kan schelen. De mensen blijven op de Parade, dansen, deinen, zingen, willen niets missen en hebben daar een nat pak voor over.
Vorig jaar versloeg KLANKGAT collega Amber IJpelaar een live stream concert van Typhoon met pianist Jeff Neve. Dat was ook Jazz in Duketown. Wel een tikkeltje anders…
Conic Rose

Iets meer dan een uur vóór het optreden van Typhoon start de Berlijnse band Conic Rose op het Kerkplein, na ook een lange soundcheck. Een geluidsman komt opdraven met snoeren, kabels en pluggen. De bandleden kijken naar elkaar en besluiten gewoon te beginnen. Een goed besluit, dan maar een wat mindere sound.
In het persbericht staat: Conic Rose vermengt filmische jazz met elektronische elementen en eclectische invloeden. Dat gaat zeker op voor de twee eerste nummers die op een warm applaus worden onthaald. Er lopen veel gezinnen rond met heel jonge kinderen. Wachten ze de hoofdact van de dag – Typhoon – af of komen ze echt voor deze sympathieke band uit Berlijn?

De band schudt de schroom van zich af en raakt op dreef. Het filmische karakter raakt achterwege en vooral gitarist Bertram Burkert krijgt letterlijk vrij spel. Zijn solo’s kunnen rekenen op enthousiaste reacties. Ik vraag me af waarom deze band in de namiddag is geprogrammeerd. Hun filmische soundscapes passen beter in een latere setting, in het donker.
Conic Rose sluit af met het nummer Heller Tag en dat sluit weer aan bij wat ik net heb geschreven. Op naar de Parade, naar Typhoon en die dekselse broer van hem.
Bezetting
Konstantin Döben (trompet), Johannes Arzberger (toetsen,backingtracks), Franziska Aller (basgitaar), Bertram Burkert (gitaar), Silvan Strauß (drums)
Gastredacteur: Hildebrand Teunissen