White Elephant | KLANKGAT

jan, 2018

Rauwe hotspot presenteert zich aan Den Bosch
Langzaam maar zeker komt festival Rauwkost op gang

Het getuigt van lef om op één dag en nacht je hele hebben en houden te tonen. De eigenzinnige ‘bewoners’ van de deelwijk Kop van ’t Zand draaien daar hun hand niet voor om en presenteren zich zelfverzekerd aan de stad. Onder de paraplu van Rauwkost werd in no time een groot kunsten- en muziekfestival tot stand gebracht.

Maar op de dag zelf – 27 januari 2018 – kwam het traag op gang. Op veel locaties van Kop van ’t Zand was men nog bezig aan de bouw van de podia of expositieruimte, terwijl plukjes eerste bezoekers wat verloren rondliepen.

Workshops
In het Werkwarenhuis kon je een workshop Japanse smeedtechniek volgen. Stichting Jong Actief deed zijn naam eer aan door het moderne aanbod aan activiteiten: workshop rap, een jamsessie, cursus hoepelen en je kon bekijken hoe het collectief Computery Guys rotzooi in een heuse ski-bar omtoverde. En eind van de middag de eerste officiële expositie van art-worker Yung Petsi. Maar het wachten was op muziek.

Nocturnal Waters

Rauwe hotspot presenteert zich aan Den Bosch - ©ronald_rijken — Amanda Winnemuller Nocturnal Waters

De band die in Willem Twee popodium het spits afbeet, was Nocturnal Waters uit Den Bosch die met dit Rauwkost festival pas voor de tweede keer optrad (!). De bandleden leerden elkaar kennen in de Skatehal en van het een kwam het ander.
Frontwoman Amanda Winnemuller: “Ik denk dat onze band heel gevarieerd is qua luisteraars, van hardcore tot progressief. Onze muziek willen we een zo groot mogelijke mix geven.” Largemetal betrad daarna het podium en deed wat zijn naam doet vermoeden maar niet meer dan dat.

Buiten de Willem Twee was het nog steeds vrij rustig. Bij de Bossche Brouwers werd een popquiz – Snobquiz – gehouden, in de kleine zaal van Stichting Jong Actief kon je gaan jammen en in de Skatehal was Eerie Wanda nog aan het soundchecken. Toch maar weer terug naar Willem Twee waar Spelfout zou beginnen. Ook een jonge band maar met meer podiumervaring dan Nocturnal Waters. Verrassend was het gebruik van een mondharmonica, een instrument dat een beetje in de vergetelheid is geraakt.

Underground Basement
In de kelders van Willem Twee broeide het want daar was rond 17.00 uur Underground Basement gepland. Er kon in de kleine oefenruimtes slechts een klein aantal mensen toegelaten worden. De band Vernon uit Den Bosch kwam als eerste.
Vernon: jonge strakke band. Geplaagd door twee gebroken snaren en zang die te zacht staat. Metal, doet soms denken aan Metallica en bij het nummer Bombs Away ook aan Iron Maiden vooral de bas. Er kwam ook een cover van hun grote helden Motörhead langs. Overkill heet dat nummer.
Tomahawk: ook hier stond de zang te zacht. De band deed voornamelijk covers. Onder andere Master of Puppets van Metallica. Zang miste hierin een beetje de kracht. En de drummer was niet zo strak als Lars Ulrich van Metallica. Maar het gitaarwerk daarentegen was knap gedaan. Hun eigen nummer deed een beetje denken aan Queens of the Stone Age.

Yung Petsi

Deze slideshow vereist JavaScript.

Intussen was bij Van Aken in het Werkwarenhuis de echt eerste en officiële expositie van Yung Petsi begonnen. Aan aandacht geen gebrek. Na de expositie waren er onder meer optredens van Blauwe Uil en Duro en om 00.00 stond de Yung Petsi Afterparty gepland.

Intussen was het al donker geworden en kwam het hele terrein eindelijk tot leven. Nordmann uit België in Koudijs Kafé gevolgd door KAUW dat house muziek produceert met instrumenten, zonder DJ. Bij De Brouwers speelde de Bossche hardrock band Animal Road met later op de avond White Elephant. ‘Die band gaf een show weg in alternative rock met tempowisselingen, soms hard, soms rustig met mooie opbouw. De band werd goed ontvangen door het publiek’.

Rauwe hotspot presenteert zich aan Den Bosch - ©ellen van lent — Dr. Meaker soul met een flinke scheut drum ’n bass

Nachtwerk
In de kelders van Willem Twee stoomde het lekker door en ook in de grote zaal stond het niet droog met De Likt uit R’dam. De DJ Contest was zeer de moeite waard. Dan waren er ook nog de Turkse psychrock van Altin Gün en The Cool Quest. ‘Het is soms poppy wat The Cool Quest speelt, en soms een hele muur van geluid. Maar de basis is altijd funky en dansbaar. Dat het niet heel druk is in de zaal weerhoudt frontman/zanger/rapper Vincent Bergsma er niet van om het podium af en weer op te springen en alles te geven om het publiek mee te krijgen, wat hem goed lukt.’

Het Nachtwerk moest nog beginnen en met een imponerende set list waren de verwachtingen hoog gespannen. Bijvoorbeeld Dr. Meaker. ‘Het is moeilijk om niet onder de indruk te zijn van Dr. Meaker. Het is alsof er een voltallige bigband voor je neus staat. Niets is minder waar. Deze zes op het podium hebben zeker soul, maar ze spelen keiharde drum ’n bass.’

Andere Nachtwerkers zijn ADODA, Pacha Mama Soundsystem, Jo Goes Hunting, Yung Petsi Afterparty, Complex (ook drum ’n bass) en Pocket Knife Army. Van traagheid was allang geen sprake meer. Dat werd hoppen van gig naar gig.

Team KLANKGAT: Caïne Roland, Ellen van Lent, Jan Douwe Krist, Johan Kramer, Ronald Rijken

jan, 2018

White Elephant is het cadeautje waar je wel op zit te wachten
De vaart zit er in bij De Bossche Brouwers

Op zaterdag 27 januari speelden tijdens het Rauwkostfestival op Tramkade drie bands bij het nieuwe biercafé De Vaart van De Bossche Brouwers . En ondanks het feit dat er nog geen bier uit eigen brouwerij te krijgen is, is de keuze reuze. Niet alleen wat betreft de vele verschillende soorten speciaalbiertjes, maar ook de livemuziek die vandaag op het affiche staat.

Cadeautje
The Ragtime Rumours, swingende muziek met invloeden van blues en gypsy, gespeeld met een rock’n roll attitude. De Bossche poprockband Animal Road en de Osse rockband White Elephant.

De naam van laatstgenoemde band hebben ze aangenomen toen Vincent, de huidige zanger, de plek innam van de vorige zanger die gestopt was. Toen Vincent zich destijds aanmeldde zag de band dat als een cadeautje. In Engeland staat de term “White Elephant” voor een cadeau dat je krijgt maar waar je eigenlijk niet op zit te wachten. Nou, dat gaat niet op voor het optreden van vanavond, want op dít muzikale cadeautje zaten we namelijk wél te wachten.

Ambities
In deze rauwe industriële, maar erg sfeervolle ruimte komt de alternative rock van White Elephant goed tot zijn recht. Deze jonge gasten van begin twintig zijn nu anderhalf jaar bezig en timmeren aardig aan de weg. Ze gooiden al hoge ogen tijdens de Bossche Band Battle waar ze tweede werden. Toen ik drummer Jesper na afloop vroeg naar hun ambities, zei hij dat ze dit jaar graag mee willen doen aan Popronde en daarna hopen ze uitgenodigd te worden voor Eurosonic, hét toonaangevende festival in Groningen waar vaak veel nieuw talent te ontdekken is.

Deze slideshow vereist JavaScript.

En talent heeft dit viertal uit Oss zéker. Een strakke ritmesectie met bassist Pim en drummer Jesper. De speelse gitaarlijntjes van gitarist Didier met lekker veel galm op zijn gitaar. En dan de jonge charismatische zanger/gitarist Vincent, met zijn hoge stem die soms de herinnering oproept van Jeff Buckley, maar hij doet ook wel denken aan de gekwelde stem van James Walsh van Starsailor. Hij laat zich ook niet gek maken als er in het begin van het optreden een snaar breekt. Hij neemt gewoon een reserve gitaar ter hand die al klaar stond, en ze gaan door waar ze gebleven zijn.

Ah,ah,ah,ah! We want more!
Er zit veel variatie in de set met rustige passages die dan weer mooi opgebouwd worden naar een gitaarexplosie. Maar ook Caraïbische ritmes zijn te horen in Silhouette, het nummer dat op Spotify te horen is. En Happy Hour van The Housemartins dacht ik even te herkennen, maar het bleek it’s Fine te zijn. Een lekker uptempo nummer met een meezingstukje, “ah, ah, ah, ah!” wat door veel mensen luidkeels meegezongen werd. Er werd sowieso goed gereageerd op de muziek en zelfs om een toegift gevraagd waar de band graag aan voldeed.

Er staat nu één nummer op Spotify, maar er gaan er meer volgen na de officiële release party van hun E.P. op vrijdag 23 februari in De Pul in Uden.

Foto’s: Casper Menting

dec, 2017

Finale Bossche Band Battle 2017 is gewonnen door…
Een bandwedstrijd met veel diversiteit en een hoog niveau

Eindelijk is het dan zo ver. Vanavond wordt in de grote zaal van Willem Twee Poppodium bepaald welke band de Bossche Band Battle van 2017 wint. Er hangt al aan goede sfeer door de aanwezigheid van het publiek en de plaatjes van de DJ.

PARAMATMAN

Bossche Band Battle 2017 — Paramatman drummer

PARAMATMAN, het rockduo, mag de avond openen. Dit doen zij met veel energie, zoals we ze kennen. Wat me opviel is dat het licht perfect bij de muziek paste, complimenten aan de lichtman. De tekst ‘I wish you were more like me’ vind ik geniaal. Ook straalt er veel plezier van de drummer af, bijna de hele tijd zit hij met een lachend hoofd achter zijn drumstel, dat voor aan het podium staat. Het nummer ‘Godless Creature’ kwam voorbij, wat ondanks dat je het eerder gehoord hebt, toch interessant en spannend blijft. De drumsolo kwam ook weer voorbij en ook de zang van de drummer voegt veel toe aan het eind van de set.

White Elephant

Onder een luid applaus begint White Elephant te spelen. Ze hebben nieuw materiaal ingestudeerd en openen met een intro. De zaal is voller dan eerst en er is zelfs een spandoek met ‘White Elephant’ in de zaal. De set kent een fijne afwisseling in de tempo’s en emoties van de nummers. Ook stelt de frontman de hele band voor terwijl er op de achtergrond muzikaal wordt doorgespeeld. Hij vertelt dat dit het allereerste liedje is dat de band ooit schreef, waardoor je in de band wordt meegenomen. Het tempo gaat nog één keer omlaag voordat de band een nieuw nummer speelt en afsluit met erg gemeende en expressieve vocalen in het nummer.

A Fool’s Errand

Het publiek is erg enthousiast als A Fool’s Errand het podium betreedt. Met een trompet intro wordt de set gestart. Ondanks dat de nummers geen zang en tekst hebben, gaat het eerste nummer over een kleine Bossche jongen met grote problemen, aldus de bassist die toch een frontman rol heeft.
De loopjes op de bas zijn erg vet, en de melodische gitaarsolo ook, maar soms heb ik het idee dat de sounds niet helemaal in balans zijn, maar dat kan ook smaak zijn. De bassist leest een gedicht voor over kantoorwerk, waar ook het volgende nummer over gaat. Erg leuke afwisseling in de set. Voor één nummer komt er een zangeres als verrassing. Tijdens het laatste nummer barst de energie van de frontman los, wat erg leuk is om te zien. Eigenlijk had de band nog een nummer in petto, maar helaas zaten ze al over de tijd.

Instant Matter

Als laatste strijdt Instant Matter voor de titel. Met hun sferische muziek beginnen ze te spelen en doen lekker hun ding. Opvallend is de strakheid van de instrumenten. Het is een band die goed op elkaar kan vertrouwen en duidelijk ervaring heeft. De dromerige vibe is misschien niet voor iedereen even goed te begrijpen, persoonlijk hou ik er wel van. Snel komt er verandering in de sound waardoor het publiek ook losser komt. Dit nummer heeft iets meer body door de rock- en funk invloeden die goed te horen zijn. Het nummer ‘Slow Down’ kent een mooie boodschap, waarmee Instant Matter afsluit.

Individuele prijzen
Terwijl de jury in overleg gaat, wordt het publiek vermaakt met de livemuziek van de Koppersnellers Brass Band, een band met veel blaaswerk zoals de naam al doet vermoeden. De Koppersnellers zijn deze avond met wel negen leden op komen dagen.

Presentator Noël Josemans komt op samen met de juryleden en gaat de uitslag bekend maken. Eerst worden er nog losse prijzen uitgereikt. Zo gaat de prijs voor de beste drummer naar Erik Dera van Instant Matter. De prijs voor de beste gitarist wordt gewonnen door Koen Jacobs, de zanger en gitarist van PARAMATMAN. De prijs voor de beste bassist gaat uit naar Alwin Ven, van A Fool’s Errand. Vincent Schulte van White Elephant neemt de prijs voor beste vocalist in ontvangst. Deze vier muzikanten winnen een jaar lang een muziektijdschrift naar keuze.

Uitslag

Dan komt de uitslag wie de bandwedstrijd gewonnen heeft. Wat de uitslag ook mag zijn, elke van deze vier bands is door de selectie gekomen van meer dan veertig aanmeldingen. Ook de voorrondes en halve finales hebben deze bands getrotseerd en wachten nu op de uitslag. Elke band mag meer dan trots zijn op wat ze hebben laten zien. De eerste prijs gaat naar… PARAMATMAN! Zij winnen een complete single opname bij Studio Cube. Ook krijgen ze een videoclip in samenwerking met Thijs Schnater en een optreden op het Oranjekade festival. Tweede is geworden… White Elephant! Ook zij gaan niet met lege handen naar huis. Een workshop songwriting van Anne van Damme en een optreden op Rauwkost festival zijn in the pocket.

Achteraf
Het was een bandwedstrijd met veel diversiteit en een hoog niveau. Persoonlijk heb ik veel leuke bands en locaties gezien, en vooral veel leuke nieuwe mensen ontmoet. Ik wil de organisatie bedanken en hoop jullie volgend jaar zeker weer te zien. Ook alle lezers een mooi en muzikaal 2018 toegewenst!

foto’s: Aya Dupont, Casper Menting, Ronald Rijken

dec, 2017

White Elephant en A Fool’s Errand door naar finale Bossche Band Battle
Terechte winnaars met de sterkste stage performance

Het World Skate Center aan de Buitendijk in Den Bosch werd zaterdag 2 december gevuld met vier bands, die allen terecht in de halve finale van de Bossche Band Battle staan. Het podium staat klaar, inclusief rookmachine en stagelights in allerlei kleuren. Het belooft een vermakelijke avond te worden, want het spant erom welke twee bands er doorgaan naar de finale, die op 29 december plaatsvindt in het Willem Twee Poppodium.

Delusionals
Een synthesizer, een drumstel en een gitaar zijn de instrumenten die klaarstaan om bespeeld te worden door de drie dames van Delusionals. Alle drie zijn ze voorzien van een zangmicrofoon. Het eerste nummer zet een dromerige sfeer neer, waarbij de drumster erg creatief is in het gebruik van bass kicks.
Tijdens het tweede nummer schakelt ze over op het elektronische deel van haar drumkit, wat ook voor een creatieve sound zorgde in combinatie met de psychedelische klanken van de gitariste. De dames zijn goed op elkaar ingespeeld, want plots stopt het nummer op een strakke manier. Met erg veel snelle tikjes op de hi-hat blijft de muziek verrassend, ook al bleef het tempo veel hetzelfde. De laatste twee nummers zijn op lager tempo en erg persoonlijk, dit komt echt binnen als de zangeres afsluit met een lange uithaal liggend op de grond.

White Elephant en A Fool's Errand door naar finale Bossche Band Battle - ©aya dupont — Delusionals

White Elephant
De band bestaande uit een drummer, bassist en twee gitaristen, waarbij frontman Vincent ook zang doet, staat na een zorgvuldige soundcheck klaar om te spelen. Tijdens de instrumentale opbouw zingt de drummer mee, dit voegt veel toe. De band weet het publiek op een natuurlijke manier naar voren te vragen, waardoor de sfeer intiemer wordt en het optreden interessanter.
Het tweede nummer Save It heeft een leuke hoge gitaarmelodie die af en toe door het nummer heen danst. Na een stevige uithaal beweegt de band energiek op het podium, waardoor er een aanstekelijke energie ontstaat. Ook klapt het publiek het ritme mee en wordt het nummer afgesloten met een nette gitaarsolo. Een langzamer nummer wordt neuriënd ingeleid, waarna een nummer volgt dat zo onder een skatefilm zou passen. Ook stelt White Elephant als enige band de bandleden voor.

Johnny Jester
De Tilburgse band Johnny Jester is aan de beurt. Een grijskleurige Gretch gitaar trekt mijn aandacht, echt een mooi ding. Net als in het Koudijskafé bevatten de eerste twee nummers een lange ‘Ooooh’ uithaal die een Kensington-achtige sound creëert. Persoonlijk mis ik de creativiteit, maar dat kan een smaakkwestie zijn. Een melodische gitaar vult het slow tempo nummer dat volgt.
Daarna kwam er weer nummer met een ‘Ooooh’ uithaal waarbij ik mijn aandacht verloor. Daarna werd mijn aandacht terggepakt door een stevige instrumentale rock-achtige opbouw die vet was. Er is zeker energie waar te nemen op het podium door de moves van de mannen, terwijl een hoge gitaarmelodie het laatste nummer opleukt.

A Fool’s Errand
De vier mannen spelen instrumentaal, maar toch is het verhalend door de praatjes tussendoor van de bassist. Zo gaat het eerste nummer over een kleine Bossche jongen met grote problemen in een grote wereld, kondigt de bassist aan, die de leiding heeft in de band. De podiumenergie spat er vanaf, het is een plaatje dat klopt. Verrassend komt deze band uit de hoek, door gebruik van een sustainer, een apparaatje dat de gitarist gebruikt om zijn snaren mee aan te slaan, waardoor te tonen heel lang doorklinken. Ook pakt de bassist er een trompet bij waarmee er weer een nieuwe sound is.

Ontknoping
White Elephant en A Fool’s Errand mogen het nog een keer tegen elkaar op nemen in de finale. De terechte winnaars hadden in mijn ogen de sterkste stage performance wat echt zorgde voor een vermakelijke avond. Ook het niveau van de andere bands was zeker hoog, en zij zijn ook de moeite waard om in de gaten te houden.

foto’s: Aya Dupont