The Ex

Noord-Hollandse The Ex zijn al 45 jaar eigengereid

Compromisloos optreden in Willem Twee concertzaal met louter nieuwe nummers ondanks smeekbeden publiek

The Ex bestaan al 45 jaar, geboren uit de krakersjaren van de jaren ’70. Jeugdsentiment te over. Toegegeven, op m’n fiets op weg naar de Willem Twee slaat heel even de twijfel toe. Moet ik niet van het zeer welkome voorjaarszonnetje genieten, in plaats van in een zaal naar weer ‘een bandje’ te gaan staan kijken?

Maar ik weet wel beter. Dat zonnetje komt wel weer een keer terug en deze zondagmiddag 3 maart speelt er niet zomaar ‘een bandje’.

The Ex

The EX
The Ex – ©Martijn Frijters

Verwacht bij The Ex, na 45 jaar ‘punk’, geen geroutineerde show, gevuld met al dan niet gepast sentiment, terug grijpend op verloren gloriedagen. The Ex, voortgekomen uit de Amsterdamse kraakwereld van de jaren tachtig, is punk; het wars zijn van concessies, op eigen koers blijven varen, de d.i.y. insteek.

Dat het hen geen grote fanbase oplevert, ik verwacht niet dat ze daar wakker van liggen. Wat het ze wel oplevert, is een kleine schare trouwe fans en erkenning van muziekkenners zowel nationaal als internationaal.

Brader Musiki
Brader Musiki
Brader Musiki – ©Brigitte Mulders

Ook muzikaal wordt er over (lands-) grenzen gekeken en samen gewerkt. Een perfect voorbeeld hiervan is het voorprogramma van vandaag: Brader Musiki is een van oorsprong Koerdische Nederlander, waar The Ex al sinds de jaren negentig mee samenwerkt.

Hij zingt en begeleidt zichzelf, en dit was een opzoekvraag, op saz. Ik reageer ietwat onwennig op deze toch wel doorgewinterde rasartiest. De toonsoorten, klanken en ritmes zijn voor mij net iets te ver van m’n bed, om me lang te kunnen boeien.

Openingszet

The Ex
drumvel- ©Brigitte Mulders

De openingszet van The Ex is er één van verrassing: één gitarist slaat met een drumvel op zijn snaren, een andere ragt er met een houten borstel overheen. Vanaf tel één is de band ‘aan’; veel energie, en heel veel plezier op het podium. De klassieke rockopstelling van bas en gitaren hanteert The Ex niet: de twee ‘buitenste’ gitaren doubleren als basgitaar; hoe en wat is me niet helemaal duidelijk maar het werkt.

Katherina Bornefeld
Katherina Bornefeld – ©Brigitte Mulders

Het kraakt en kreunt en rammelt, maar op één of andere manier swingt het. De drumster is wars van ‘boem- tak’ drummen, elk nummer wordt met snare en toms volgespeeld, wat de muziek een pompend of golvend effect mee geeft.

Arnold de Boer
Arnold de Boer – ©Brigitte Mulders

De zang van de zanger-gitarist werkt als een vuurtoren in een storm van gitaren en tussen het ruwe spel van zijn twee bandgenoten klinkt zijn gitaar helder en hoog, met een mooi afgerond geluid.

Katherina Bornefeld
rustpunt – ©Martijn Frijters

Rustpunt in de set is een nummer wat de drumster, achter haar kit vandaan gekomen, zingt, zichzelf daarbij begeleidend met twee shakers. De roep vanuit de zaal om oude nummers wordt door haar resoluut van de hand gewezen: vandaag spelen ze alleen nieuwe nummers. Hoewel, moet ze toegeven, ‘de oude liedjes ook leuk zijn’.

The Ex musiceert, na 45 jaar, nog steeds op hun eigen, unieke manier, met een eigen, uniek geluid, hartstikke punk want dwars en eigenwijs. Tof om te zien en horen.


Coverfoto: ©Martijn Frijters
Fotografie: Martijn Frijters en Brigitte Mulders

Terrie Hessels – gitaar | Arnold de Boer – zang, gitaar | Andy Moor –gitaar | Katherina Bornefeld – drums, zang

CHERYM

Verrassend leuk optreden van sympathieke band CHERYM

Vrolijke poppunk met serieuze LHBTQ gerelateerde teksten

“Het lijkt wel een klein festival”, zegt programmeur Rob van der Ham, als ik hem donderdagavond 29 februari spreek in Willem Twee Poppodium. Naast CHERYM en Artificial in de Kleine Zaal, is er ook een jamsessie in het Willem Twee Café met jonge muzikanten en in de Grote Zaal mogen jonge dj’s van de Bossche dj school hun kunsten vertonen, onder de noemer Stoom. Dit zorgt voor een mooi gemixt publiek die de verschillende zalen kunnen bezoeken.

Maar KLANKGAT is hier vanavond voor het Noord-Ierse CHERYM, die tot een nieuwe generatie queer punkrockers behoort en de band als tegenreactie zijn begonnen, omdat hun lokale muziekscene werd gedomineerd door jongens. Artificial uit Nieuwkuijk mag de avond openen.

Artificial

Artificial
Artificial – ©Martijn Frijters

Deze female fronted, alternative rockband uit de regio is van het stevigere gitaarwerk met verschillende tempowisselingen en soms verrassende stiltes in de nummers. De muziek is niet heel ingewikkeld, maar wel strak uitgevoerd met hier en daar een solo op de gitaar, die helaas niet altijd goed hoorbaar is. De creatieve drummer laat regelmatig een lekker roffeltje horen en geeft daarmee net dat kleine beetje extra. De zangeres is in de rustige stukken niet altijd goed te horen, maar in de hardere, vaak lange uithalen, is ze weer beter te verstaan.

Artificial
enthousiasme – ©Martijn Frijters

Die stukken zijn niet altijd spot on, maar wel met groot enthousiasme gezongen. Om de muziek nog wat meer body te geven lopen er synthesizer klanken mee, via de laptop. De bassist zingt regelmatig mee, maar de wat ruigere grunts, worden verzorgd door de leadgitarist, bijvoorbeeld bij de nummers Broken Vow en de nieuwe release Avoid Me. Er wordt ook een nieuw nummer gespeeld, wat nog niet eens is opgenomen en dat heet Off Switch, ook weer met veel variatie in hard en zacht.

Willem Twee Poppodium
Decode – ©Martijn Frijters

De cover van Paramore, Decode, wat overigens een prachtig nummer is, is net te hoog gegrepen voor de zangeres en dat is logisch, want er zijn maar weinig zangeressen op deze planeet met zo’n engelenstem als Hayley Williams. Tijdens de afsluiter Missing Me wordt er enthousiast mee gezwaaid en is het publiek lekker opgewarmd voor CHERYM.

CHERYM

CHERYM
CHERYM – Hannah – ©Martijn Frijters

CHERYM speelt vanavond hier in Den Bosch hun eerste headline show in Nederland. En ze hebben er zin in. Zangeres en gitarist Hannah heeft een aanstekelijke vrolijkheid en met zijn drieën hebben ze onderling veel interactie. En ze laten ook weten dat die vrolijke gitaarnummers niet altijd vrolijke teksten hebben. Er wordt gezongen over struggles waar ze mee te dealen hebben gehad. Dat kunnen zaken zijn waar bijna iedere adolescent mee zit, zoals onzeker zijn over jezelf, maar ook concreter en blijkbaar van deze tijd zoals being ghosted op socials door vrienden.

CHERYM
nieuwe bassist – ©Martijn Frijters

Onderwerpen die wat persoonlijker zijn voor CHERYM, met LHBTQ issues, komen ook veel aan bod, zoals in Binary Star. Het eerste nummer van de set is ook de eerste van de nieuwe plaat Take It Or Leave It en heet Alpha Beta Sigma. Uiteraard wordt er nog veel meer gespeeld van dat nieuwe album.

Het drietal dat vanavond hier op het podium staat, is niet dezelfde samenstelling als in de clipjes op Youtube. De originele bassist Nyree is er amper twee maanden geleden mee gestopt vanwege een chronische ziekte.

Dat is erg vervelend natuurlijk, maar gelukkig hebben ze een zeer bekwame vervanger weten te vinden, die erg lekkere basloopjes in huis heeft, waardoor het soms meer richting postpunk gaat.

Sceptisch

Eerlijk is eerlijk, ik was na het beluisteren van de muziek van CHERYM op Spotify en Youtube niet overmatig enthousiast en zelfs wat sceptisch. Associaties met bijvoorbeeld Avril Lavigne doen me niet direct besluiten een kaartje te regelen. Maar gelukkig heeft mijn nieuwsgierigheid de overhand gekregen en heb ik, samen met een select gezelschap, getuige mogen zijn van deze live sensatie, die nu herinneringen oproept aan een andere live sensatie, Nova Twins.

Deze nieuwe bassist heeft in ieder geval geen negatieve invloed gehad op hun live performance. Het aanwezige publiek doet gewillig mee als Hannah vriendelijk vraagt, “Put your hands in the fucking air!” Het meezing stukje wat volgt is wellicht net iets te moeilijk en komt niet helemaal uit de verf, maar dat mag de pret niet drukken.

CHERYM
twee toegiften – ©Johan Kramer

Met het oudere nummer Abigail komt er dan een einde aan de reguliere set, maar het is al snel duidelijk dat ze van plan zijn terug te komen. Een paar keer “We want more!” is genoeg voor nog een toegift van twee nummers. Er wordt nog alles uit de kast gehaald en Hannah ligt, al spelend op haar gitaar, met haar rug op het podium. Maar dan komt er toch een einde aan dit verrassend leuke optreden en gun je deze sympathieke band een groter podium.

 


Fotografie: Martijn Frijters

CHERYM – Take It Or leave It (2024)

Artificial

Absent Chronicles

Absent Chronicles – What You’ve Won I’ve Lost

Dit debuutalbum bestaat bijna louter uit mooie, korte popsongs die zo op de radio kunnen

Absent Chronicles is de projectnaam van Danny de Vlugt, die eigenlijk audiovisueel kunstenaar is. Op muzikaal vlak werkte hij tot voor kort vooral achter de schermen als producer en songwriter, onder andere voor de K-pop act BTS.

Nu is hij ook zelf op het podium te vinden met een audiovisuele live experience, waarbij visuals gecombineerd worden met synthesizers en trompet. Zo heeft hij afgelopen jaar meegedaan aan de Popronde en speelde Absent Chronicles onlangs nog in Willem Twee Poppodium. En dan is er nu de langspeler What You’ve Won I’ve Lost, zijn debuutalbum.

Absent Chronicles

What you've won I've lost
debuutalbum – What You’ve Won I’ve Lost

Het hele album bestaat bijna louter uit mooie, korte popsongs, waarvan de eerste paar nummers zo op de radio zouden kunnen. Er worden meerdere muziekstijlen gebruikt, soms zelfs in hetzelfde nummer. Ook is er veel variatie in tempo en volume, van fluisterzacht tot krachtige hiphop beats.

En door het gebruik van de vele verschillende vocalisten, een mooie mix van mannelijke en vrouwelijke, krijgt de plaat nog meer diversiteit, maar zonder dat het verzandt in teveel ideeën op één album. Het blijft een evenwichtig geheel, en dat is knap.

Openingsnummer Everland gaat van zwoele r&b naar zweterige dance en Carry On, vindt weer het midden tussen r&b en dubstep light. En met For The Living als afsluiter wordt je meegenomen in een wereld van dromerige pop tot klassiek met prachtige violen aan het einde.

Veel liedjes halen amper de twee minuten, maar blijven daardoor juist wel boeien. Sommige nummers lijken geïnspireerd door geluidskunstenaars als Flume en Oneohtrix Point Never. Die laatste referentie hoor je vooral bij Don’t Smile, I’m Happy Too en ook bij Yesteryears, het korte hoogtepunt (1.47 minuten) van het album, dat echt een geweldig nummer is, met allerlei kekke geluidjes en stevige beats.

Absent Chronicles
Absent Chronicles aka Danny de Vlugt – ©Mickey Obo Photo

Het lekkere trippy Voices klinkt onheilspellend met veel galm, She Knows lijkt wel een samenwerking tussen Flume en FKA Twigs en Unbreakable zou zo een Dua Lipa Dance knaller kunnen zijn. Zoals gezegd, aan variatie geen gebrek. Wat te denken bijvoorbeeld van het nummer Acrobat, dat wordt gezongen in een andere taal, iets wat lijkt op het Oekraïens van Go-A, die we nog kennen van het Songfestival van een paar jaar geleden, gecombineerd met trompet en swingende beats.

What You’ve Won I’ve Lost
Willem Twee Poppodium – ©Mickey Obo Photo

Kortom, What You’ve Won I’ve Lost is een gevarieerde plaat, van internationale kwaliteit, die je op kunt blijven zetten, zonder dat het je gaat vervelen. Een win-win situatie lijkt me.


Fotografie: Mickey Obo Photo

Absent Chronicles – What You’ve Won I’ve Lost (2024)

Nate Wooley

Nate Wooley tovert ongehoorde geluiden uit trompet

Spannende jazz bij festival PRESENT in de Kleine Zaal van Willem Twee

Nate Wooley bijt om 17:00 uur het spits af bij het PRESENT festival in de Kleine Zaal van Willem Twee. Het is een solo act die indruk maakt, vooral vanwege zijn techniek op trompet waaruit hij ongekende geluiden blaast.

Later in de avond om 22:55 uur betreedt hij weer het kleine podium in het gezelschap van drummer Frank Rosaly en geluidskunstenaar Jochem van Tol. Dit trio brengt jazz in de meest pure vorm die je maar kan bedenken, waarvoor eeuwige dank.

Nate Wooley, Frank Rosaly, Jochem van Tol

Deze slideshow vereist JavaScript.

Hoe kan je het beste het spel van Nate Wooley omschrijven? Hij maakt het je aanvankelijk niet makkelijk. Laat allereerst alle verwachtingen los, het lijkt op niets wat je kent. Geen harmonie en vloeiend spel om je gehoor te behagen.

Het is verbazingwekkend wat hij uit zijn instrument kan halen. Gesputter en hortende tonen die lichtelijk beginnen te irriteren. Langzaam vloeien er andere klanken de Kleine Zaal in, er komt structuur in dat houvast biedt, vertrouwde muziekpaden.

Nate Wooley
hortende tonen

Het trio brengt één lange sessie van ongeveer een klein half uur. Waarschijnlijk smeden de drie muzikanten een paar nummers tot een geheel. Van experimentele muziek glijdt de sessie naar een lang einde dat je het beste kan omschrijven als het langzaam smoren in een steeds repeterende beat.

Die beat komt echter niet vanuit het drumstel van Frank Rosaly maar stroomt uit de geluidsinstallatie van Jochem van Tol. De zoemende tonen hebben een hypnotiserend effect op het publiek dat langzaam met de hoofden mee wiegt met de verleidelijk klinkende beat.

Nate Wooley
verleidelijke beat

De beweeglijke Frank Rosaly past zijn spel geheel aan die beat. Ondanks zijn beweeglijkheid drumt hij zacht en sierlijk over drums en bekkens, hij toucheert, ja streelt bijna over die instrumenten. Zijn beheersing is adembenemend.

Nate plaatst een kleine zwarte microfoon aan zijn trompet, klikt op een knopje en het geluid klinkt voller, vult op zachte manier de donkere zaal. Hij klikt op een ander knopje en een prachtige galm maakt de sound compleet.

Jochem van Tol
Jochem van Tol

Het einde nadert en Nate begint zijn spullen alvast in te pakken in een witte tas. Als laatste verdwijnt zijn trompet in die tas. Als vervanging stoot hij scherpe geluiden uit, steeds zachter totdat hij zijn tas oppakt en van het podium springt.

Jochem en Frank spelen nog heel even door. Dan stopt de muziek en eindigt een geweldig onderdeel van het PRESENT festival.


Coverfoto – ©Mickey Obo Photo

Nate Wooley – Ancient Songs of Burlap Heroes (2022)

Present

Een gloednieuw festival met de naam PRESENT

Een keur aan artiesten die muziek van het moment maken met producties die nooit hetzelfde klinken

PRESENT is het nieuwe festival dat door Willem Twee muziek en beeldende kunst is opgetuigd met jazz en geïmproviseerde muziek als uitgangspunt. Het festival gaat drie keer per jaar plaatsvinden in Den Bosch met om en om de locaties Willem Twee en de Toonzaal.

PRESENT

De eerste editie van PRESENT vond plaats op 17 november 2023 in de Toonzaal. De tweede editie gaat aanstaande zaterdag 20 januari van start in de Grote en Kleine Zaal van Willem Twee. Er staat een keur aan internationale artiesten klaar om zich te presenteren.

Het zijn muzikanten en podiumkunstenaars die zichzelf durven te uiten in het nu met nieuwe of bestaande formaties en zich zonder uitzondering blootgeven met producties die nooit hetzelfde zullen klinken.

De derde editie van PRESENT zal zaterdag 20 april plaatsvinden in de Toonzaal.

Baby’s Berserk

Deze slideshow vereist JavaScript.

Geïnspireerd door de New Wave uit de jaren 80 en de Y2K Indie-dansscene brengt deze jonge Amsterdamse knalband het verleden naar nu.

In de grote traditie van Roxy Music, Throbbing Gristle en Malcolm McLaren draait Baby’s Berserk niet alleen om de scherpe muziek, maar ook om een ijzersterke eigen visuele stijl. Ze mixen hun geluiden graag met underground mode en een flinke punk-attitude.

Eind 2023 brachten zij hun debuutalbum uit onder de bandnaam. Zie Spotify link onderaan dit artikel.

Ruidoscuro

Deze slideshow vereist JavaScript.

Ruidoscuro werkt momenteel als een kwartet, samen met Marta Warelis, Ibelisse Guardia Ferragutti en Andy Moor, die bij PRESENT wordt vervangen door Dario Trapani. Vier leidende figuren in de hedendaagse Amsterdamse improvisatiescene creëren samen betoverende en uitgerekte interpretaties met een kenmerkende energie.

Yamila

Deze slideshow vereist JavaScript.

Yamila, een Spaanse componist, celliste, zangeres en producent, beweegt vloeiend tussen elektronische en analoge muziek, traditie en innovatie. Haar tweede album, “Visions” (Umor-Rex), verkent de transformerende kracht van muziek en mengt barok, Spaanse folklore, hedendaagse elektronische geluiden, en een samenwerking met de New Yorkse muzikant Rafael Anton Irisarri.

Laura Agnusdei

PRESENT
Laura Agnusdei

Laura Agnusdei is een muzikant uit Bologna, Italië. Ze is saxofonist, elektro-akoestisch componist en improvisator. Haar muziek mengt digitale, analoge en akoestische elementen en schept creatieve geluidslandschappen, zoals te horen op haar eerste album “Laurisilva.”

Naast haar optreden bij PRESENT zal ze ook een driedaagse residentie in de Willem Twee Studio’s voltooien.

Kaito

PRESENT
Kaito

Labalou Kaito Winse komt uit een jeli-familie in Lankoué, de Sourou-regio in het noorden van Burkina Faso. Hij is een multi-instrumentalist en zanger, en toont zijn vaardigheid met instrumenten als de kalebas, mondboog, Fulani-fluit, kora en talking (sprekende) drum.

Tijdens PRESENT zet hij een boeiende soloperformance neer waarbij hij een sterke band met het publiek opbouwt die verder gaat dan het podium.

Eerie Wanda

Eerie Wanda
Eerie Wanda

Eerie Wanda, het indie pop soloproject van de Nederlands-Kroatische singer-songwriter Marina Tadic, wordt gekenmerkt door haar intuïtieve benadering van muziek. Tadic begon op 14-jarige leeftijd met het schrijven van nummers toen ze haar eerste gitaar kreeg. Haar stijl is eenvoudig en introspectief, geïnspireerd door mystiek en het paranormale.

Nate Wooley

Nate Wooley
Nate Wooley

Nate Wooley, afkomstig uit Oregon en nu New York, verlegt de grenzen van de trompet en heeft samengewerkt met bekende muzikanten, waaronder Yoshi Wada en John Zorn. Hij vestigde zijn naam door in 2019 als solist te debuteren bij de New York Philharmonic en kreeg wereldwijde erkenning voor zijn unieke stijl.

Brutter

Deze slideshow vereist JavaScript.

De broers Christian en Fredrik Wallumrød van Brutter brengen een soort ongemak met hun mechanische en niet-dansbare muziek, waarbij ze de grenzen van machines op nieuwe manieren verkennen. Ze gebruiken mechanische percussie en onconventionele synthesizergeluiden om te experimenteren met de repetitieve, symmetrische loops die je vaak in elektronische muziek hoort.

Rafaele Andrade

Rafaele Andrade
Rafaele Andrade

Rafaele Andrade is voortdurend op zoek naar nieuwe elektro-akoestische geluiden en mogelijkheden. De Braziliaanse kunstenaar richt zich op samenwerkings- en multidisciplinaire processen, van het maken en componeren tot het vervaardigen en bespelen van haar eigen instrumenten, zoals het interactieve snaarinstrument Knurl.

Younes Zarhoni

Younes
Younes Zarhoni

Younes Zarhoni is een Belgisch-Marokkaanse elektronische muzikant, multidisciplinair kunstenaar en geluidsontwerper gevestigd in Brussel. Hij gebruikt verschillende benaderingen en invloeden om muzikale optredens, geluidsinstallaties en visuele werken te creëren.

Tijdens PRESENT zal Younes de expositieruimte, gekenmerkt door haar hoge plafond, overnemen en het publiek in een cirkel uitnodigen. Zijn recente installaties hebben polyfone en heterofone liederen onderzocht die in wisselwerking staan met de ruimte en het publiek.

Pierre Bastien

PRESENT
Pierre Bastien

Pierre Bastien, een Franse componist, multi-instrumentalist en installatiekunstenaar, staat bekend om zijn tientallen jaren van creatieve bijdragen aan muziek. Een van deze bijdragen is het zelfsturende orkest genaamd Mecanium, waar traditionele instrumenten worden gecombineerd met mechanische elementen.

Zijn eigenzinnige aanpak van de wereld van geluid heeft hem erkenning opgeleverd en samengewerkingen met prominente kunstenaars, waaronder Robert Wyatt en Issey Miyake. Voor PRESENT zal Pierre een geluidsinstallatie in de expositieruimte presenteren.

Karel van der Eijk

Karel van der Eijk
Karel van der Eijk

Karel van der Eijk is een kunstenaar die installaties maakt met geluid en mechanica als centraal thema. Zijn sculpturale werken ontstaan uit diverse materialen, zelfs afvalzakken.

Het publiek kan worden uitgenodigd om deel te nemen aan het proces; de werken kunnen vaak met een simpele druk op de knop in beweging worden gezet, terwijl ze op andere momenten als muziekinstrumenten worden bespeeld.


Teksten PRESENT: Willem Twee | Tim Sprangers, programmeur jazz & geïmproviseerde muziek.

PRESENT is mede mogelijk gemaakt door Pop-up Cultuurfonds ’s Hertogenbosch.

Beeldmateriaal: Youtube screensavers

Baby’s Beserk: Baby’s Beserk (2023)

Femme Fugazi

Femme Fugazi kort na Popronde alweer in Den Bosch

Harde, gruizige overstuurde gitaarmuziek met veel passie en energie

Femme Fugazi vrijdag 8 december in Willem Twee Poppodium. Het voelt voor mij bijna als een herkansing, dat deze band nu alweer te zien is in Den Bosch.

Femme Fugazi

Femme Fugazi
Femme Fugazi – ©Brigitte Mulders Fotografie

Nog niet zo lang geleden namelijk, tijdens de Popronde op vrijdag 6 oktober, speelde de band nog bij De Bossche Brouwers. Die locatie bleek toen eigenlijk te klein, want het was zo druk, dat het deze redacteur van dienst niet lukte om in de buurt van het podium te komen.

Ik heb er toen dus niet veel van gezien, maar de energie die ik voelde en de muziek die ik hoorde sprak me enorm aan en was dus blij verrast dat Femme Fugazi zo’n twee maanden later op vrijdag 8 december het voorprogramma mag verzorgen voor Queen’s Pleasure bij Willem Twee Poppodium. Je zou bijna kunnen spreken van een double bill.

Femme Fugazi
Ant Song – ©Brigitte Mulders Fotografie

De zaal is verre van uitverkocht, dus zal iedereen sowieso goed zicht kunnen hebben op de band. Al had ik gezien de populariteit van de band tijdens Popronde wel meer publiek verwacht, het voorste vak blijft gedurende de show vrij leeg. Maar dat mag de pret niet drukken, want de band gaat meteen lekker stevig van start met Ant Song.

Ik weet niet of het toeval is, maar zou Femme Fugazi de vrouwelijke tegenhanger willen zijn van het Amerikaanse Fugazi? Er zijn namelijk wel degelijk raakvlakken met die band. Harde, gruizige overstuurde gitaarmuziek met veel passie en energie gespeeld. Punkrock met in dit geval een lekker schreeuwende zangeres.

Willem Twee poppodium
lekker schreeuwende zangeres – ©Brigitte Mulders Fotografie

fugazi
Het woord fugazi zelf betekent zoiets als onherstelbaar beschadigd. Ik ben benieuwd of dat ook nog een betekenis heeft voor de band. Het zou kunnen gelden voor je oren als je te dicht bij de speakers staat, want ze maken een lekker potje kabaal. Maar het is niet allemaal even hard, er zitten ook rustige passages bij met praatzang, of spoken word zou je kunnen zeggen, zoals in het nummer Paula bijvoorbeeld en die manier van zingen deed me een beetje denken aan Anne Clark.

punkrock
beweeglijke gitarist – ©Brigitte Mulders Fotografie

De band speelt lekker strak met een solide basgitarist, een hard meppende drummer en beweeglijke gitarist, die soms op bijzondere wijze zijn gitaar bespeelt, waarbij hij zijn instrument lijkt te knuffelen en de snaren op de kop van de gitaar aanslaat, waardoor er hele hoge tonen klinken, zoals bij het nummer What The Fuck.

Er zijn blijkbaar enkele bekenden van zangeres Chris in de zaal. Ze speelt een nummer speciaal voor haar nichtje (Paula?) die vanavond aanwezig is en bij het nummer Punk Band zegt ze: “Dit liedje is voor ons mam!”, waarin ze zingt: “Mom I’m in a punk band now!”

Deze slideshow vereist JavaScript.

Er staan slechts twee nummers op Spotify, waaronder eerdergenoemde Paula en aan het einde van de set horen we nog het energieke Suffocate in Silence met soort van Balkan Beats ritme in de break om daarna weer vol gas te geven.

Het mag dan niet zo heel druk zijn vanavond, maar de aanwezigen laten zich goed horen en joelen na ieder nummer. Ik ben blij dat ik toevallig deze tweede kans heb gekregen om Femme Fugazi alsnog te zien, want het was genieten vanavond.


Fotografie: Brigitte Mulders Fotografie

Femme Fugazi: Paula (single)

Queen's Pleasure

Queen’s Pleasure is Britser dan menig band uit UK

Jurre legt ziel en zaligheid in de zangpartijen al stoeiend met de microfoonstandaard

Queen’s Pleasure uit Amsterdam klinkt Britser dan menig band uit het Verenigd Koninkrijk (UK). Het tweede album heeft onlangs het levenslicht gezien, dus is het voorstelbaar dat Queen’s Pleasure in W2 op vrijdagavond 8 december staat te popelen om de nieuwe nummers live ten gehore te brengen.

Queen’s Pleasure

Queen's Pleasure
Queen’s Pleasure – ©Brigitte Mulders Fotografie

Shy Bairns Get Nowt heet de nieuwe langspeler, een gezegde dat vaak in het noordoosten van Engeland wordt gebruikt en wat zoiets betekent als verlegen kinderen krijgen niets. Nou, verlegen zijn de bandleden zeker niet.

Het zijn vier verschillende persoonlijkheden, zo lijkt het, met ieder een eigen stijl van kleding, uitstraling en speelstijl, dat muzikaal heel mooi samenkomt. En je zou ook bijna zeggen dat deze band uit Engeland komt als je het niet zou weten. Queen’s Pleasure uit Amsterdam klinkt Britser dan menig band uit het Verenigd Koninkrijk, zowel qua muzikale sound als uitspraak van zanger Jurre.

Queen's Pleasure
Shy Bairns Get Nowt – ©Brigitte Mulders fotografie

De show van Queen’s Pleasure begint met een opmerkelijk intronummer, Welcome To My World van Jim Reeves, wat toch wel een hele andere stijl is te noemen. Maar dan komt de Britpop (mogen we het zo noemen?) van deze Amsterdamse band wel des te harder binnen.

Logischerwijs staat er dus veel werk van die nieuwe plaat op de setlist vanavond, waaronder het lekkere uptempo openingsnummer Living A Lie, wat ook het eerste nummer is van dat album. Voor de gelegenheid is er een lang muzikaal intro, waarin de drie muzikanten alvast het publiek opzwepen, met een hoofdrol voor de flamboyante bassist Jelmer, gekleed in een broekrok met bijbehorende crop top, waarmee hij alle aandacht naar zich toe trekt.

Jurre betreedt iets later het podium en als ie begint met zingen, dan is de show compleet. Judge A Book By It’s Cover is een lekker puntig uptempo rocknummer en klinkt als een mix van Block Party, Placebo en Kasabian en die vergelijkingen zijn vaker van toepassing vanavond.

Ziel en zaligheid

Jurre
Jurre ziel en zaligheid – ©Brigitte Mulders fotografie

De muziek van Queen’s Pleasure zit vol met interessante breaks van de jonge Ringo Starr look a like achter de drumkit, lekkere solo’s van de gitarist, en creatieve loopjes van die coole bassist. Jurre legt zijn hele ziel en zaligheid in de zangpartijen, met hele mooie melodieën, al stoeiend met zijn microfoonstandaard, omhoog omlaag, naar voor en achteren, eroverheen leunend.

Hij zit helemaal in de muziek en weet dat goed over te brengen. Dan is het niet erg als sommige hoge noten niet helemaal hoorbaar zijn, hij krijgt zelfs complimenten van gitarist Teun, “Dat heb je mooi gezongen, man.” En hij heeft gelijk. Eigenlijk is elk nummer wel raak. Soms begint een nummer wat rustig, maar ontaardt het verderop toch in een muzikale climax zoals How Come.

Blur
Blur – ©Brigitte Mulders Fotografie

Big Boys Loan is natuurlijk een knaller van jewelste en soms hoor je de erfenis van Blur, zoals in One Of These Days. In My Eyes Adored You Too, ook een heerlijk nummer trouwens, zit tegen het einde een stilte en als je het nummer niet goed kent, zou je kunnen denken dat het afgelopen is, dus klonk er een schreeuw uit de zaal, waar Jurre op reageerde, “Bewaar die maar voor later!”

Bij Empty Occasion is het wel jammer dat de vele hoge noten in dit nummer niet altijd hoorbaar zijn, maar goed dat gitarist Teun de hoge noten meezingt. Intussen klapt het publiek vrolijk mee.

The Mama
The Mama – ©Brigitte Mulders Fotografie

Dan krijgen we een nieuw nummer te horen, The Mama, die wat mij betreft helemaal goedgekeurd is. Een lekker vlot en energiek nummer die ik wel vaker had willen horen, maar is niet terug te luisteren, want nieuw dus. Die fanatieke danser vooraan bij het podium vindt het ook een lekker nummer zo te zien en zijn inspanningen worden beloond met een handdruk van de zanger.

Bassist Jelmer zoekt even later zelf het publiek op en baant zich al spelend een weg door de, in niet al te groten getale, aanwezigen. Queen’s Pleasure had wel wat meer belangstelling verdiend. De radiohit Sitter is de voorspelbare, maar logische afsluiter en ze maken er een mooie lange versie van, waarin Jurre nog even de tijd neemt om met de telefoon van een meisje vooraan, zichzelf en alle bandleden van dichtbij te filmen.

Deze slideshow vereist JavaScript.

Dat is een mooi souvenir voor thuis. Een toegift is niet nodig, het is goed zo. De volgende keer meer publiek. Het is ze gegund.


Fotografie: Brigitte Mulders Fotografie

Queen’s Pleasure – Shy Bairns Get Nowt

Lov3less

Lov3less heeft de potentie om groot te worden

Combi van gruizige fuzz-gitaren, elektronische synths en strakke bass & drums

Lov3less maakt stoere, elektronische rock met een sensueel randje en dat laatste komt in de wel zeer donkere Kleine Zaal van Willem Twee niet helemaal tot zijn recht. Halverwege de set vraagt zangeres Simone van Vugt zelfs om een spotje meer aan te zetten omdat de muzikanten niet goed kunnen zien wat ze doen.

Lov3less

Lov3less
Lov3less – ©Huib Kleian Fotografie

Willem Twee staat als laatste (25 november) gepland in de herfsttour van Lov3less. De naam Lov3less komt van het album loveless (1991) van de band My Bloody Valentine waarvan Simone van Vugt groot fan is.

Simone had een serieuze kantoorbaan. Begin dit jaar gaf ze die baan op om haar vurige wens na te jagen, die van zangeres in een rockband. De rest zal geschiedenis worden want déze band met déze frontvrouw heeft alles in zich om groot te worden.

Lov3less
Simone van Vugt – ©Huib Kleian Fotografie

Simone is gezegend met een geweldige stem (wel met veel galm op de microfoon) en heel beweeglijk. Ze kan lekker dansen en alle aandacht trekt ze naar zich toe. Een echte frontvrouw met X-factor. Dressed to impress.

Maar ook de rest van de band bestaat uit topmuzikanten. Links de man achter de knoppen, toetsen en andere elektronische geluiden. De gitariste is erg cool met power chords. De bassiste speelt heel lekker strak.

De gitarist rechts zou een iets grotere rol mogen hebben. In de paar nummers waarin hij soleert, produceert ie een heerlijk geluid met lekkere timing. De drummer is de stuwende kracht. Super strak. Vaak meer rock dan electro, ook met drum computer pads.

De eerste paar nummers zegt Simone niet zoveel, maar daarna maakt ze meer contact met het publiek. Bij het derde nummer komt ze van het podium af en danst ze met de mensen vooraan bij het podium. Ze hebben nog niet zoveel optredens gedaan, zegt ze en zijn heel blij dat we allemaal zijn gekomen naar dit “kleine zaaltje”. En dat is het ook natuurlijk. En het is niet eens helemaal vol.

Simone van Vugt
iets bijzonders – ©Huib Kleian Fotografie

“Ik heb wel het gevoel dat we iets bijzonders mee hebben gemaakt en moet denken aan al de mensen die hier niet bij waren. Simone van Vugt die ga je echt niet meer zien in zo’n klein zaaltje.

Maar hoe klein het zaaltje ook is, ze geeft alles, zittend op de grond (van het podium) achterover geleund. Een prachtige verschijning voor zover je het kan zien met dit licht, waar toch wel bewust voor gekozen is en nogmaals, een bijzondere stem,” zegt redacteur Johan Kramer.


Fotografie: Huib Kleian Fotografie

Corner Cutter (2023)

Velocity Made Good

Velocity Made Good maakt er een feest van

Live drums en gitaar kruisen moeiteloos door de loops van de beats en tonen uit synthesizers en laptop

Ik interviewde Thomas Venema en Wytse Dijkstra van Velocity Made Good (VMG) afgelopen september in Willem Twee Studio’s. Ze waren daar aan het stoeien met analoge synthesizers. De geluiden die ze in en op de Waddenzee opnamen, verwerkten ze naar een liveset dat nu met Popronde Den Bosch in Willem Twee voor de eerste keer te horen is. Een echte primeur voor Den Bosch.

Velocity Made Good

Deze slideshow vereist JavaScript.

De soundcheck heeft nogal veel voeten in de aarde. Het zit ‘m voornamelijk in de laptop van Wytse Dijkstra. Na veelvuldig heen en weer geloop van de geluidstechnicus kan uiteindelijk de duim omhoog.

VMG aarzelt geen moment en zet zonder mededogen meteen hard in. Een golf van razende tonen en knalharde beats barst los, begeleid door de lichtbundels van de nieuwe lichtinstallatie van Willem Twee. Fantastisch allemaal. Het publiek is er even stil van en laat het over zich heen komen.

Thomas Venema vertelde in het interview dat de geluiden van de mast van hun zeilboot verwerkt is in hun liveset. Maar als je weet dat het er zit dan…. Dat is ‘m. Den Bosch wordt sowieso de eerste plek waar we het zullen gaan spelen, beloofde hij. Bij deze is die belofte ingelost.

Deze slideshow vereist JavaScript.

©Mickey Obo Photo

Thomas pakt de microfoon en vraagt de mensen om dichter bij het podium te gaan staan. “We gaan lekker dansen.” Daar hebben de mensen wel oren naar. Popronde Den Bosch nadert zijn einde en dan is het zoals gebruikelijk de beurt aan de electronica en dance. En zwijgen de scheurende gitaarbands.

Velocity Made Good
synths & live drums

Hoewel dat ook niet helemaal het geval is, want op sommige tracks pakt Thomas zijn elektrische gitaar en zit Wytse achter de drumkit. De set komt goed op stoom en deze techno show van Velocity Made Good houdt tot het eind de grip goed vast.


Foto’s: Mickey Obo Photo
Lees het interview met Velocity Made Good.

Velocity Made Good

Velocity Made Good op zoek naar nieuwe geluiden

Willem Twee studio's heeft dezelfde diepgang als wat ze op het Wad hebben aangetroffen

Velocity Made Good – dat zijn Thomas Venema en Wytse Dijkstra – speelt 6 oktober op Popronde Den Bosch in Willem Twee Poppodium. In het weekend van 16 en 17 september maakt het duo opnames met behulp van de unieke analoge apparaten van de Willem Twee studio’s.

Ze hopen de opnames op een later tijdstip uit te brengen maar sowieso krijgt Den Bosch de première van die opnames als ze hier op vrijdag 6 oktober optreden.

Velocity Made Good

Velocity Made Good
Thomas Venema en Wytse Dijkstra

Thomas Venema en Wytse Dijkstra komen uit Leeuwarden, Friesland en ondernamen een zoektocht naar wat ze mooi vinden. Dat leidde tot een zeiltocht van twee weken op de Waddenzee met een scheepslading vol synthesizers en instrumenten.

Op het Wad maakten ze veel geluidsopnames. Van zowel boven als onder water, het geluid van mensen, natuur en machines. Die opnames verwerkten ze tot muziek waarmee ze nu door heel Nederland toeren.

Thomas Venema: Op die manier zijn we met iemand in contact gekomen van de Willem Twee en die zei ‘Willen jullie bij ons langskomen in onze bijzondere Willem Twee studio’s?.

KLANKGAT: Is dat een logische stap om te gaan doen?

Velocity Made Good
Willem Twee studio’s

Wytse Dijkstra: Ja, juist. We zijn in een aantal studio’s geweest en hier staat synth apparatuur uit de jaren ’50 met zoveel diepgang. In die zin lijkt het heel erg op de zoektocht die we op het Wad hadden.

Met een zeilbootje zijn we met z’n tweeën het Wad opgegaan naar de diepgang die daar te vinden is. Alle geluiden die je niet per se in eerste instantie tegenkomt maar wel later als je gaat graven en langere tijd bent. Dan kom je ineens nieuwe geluiden tegen.

Thomas en Wytse proberen de tegenstelling te vinden tussen geluiden uit de natuur en die de mens toevoegt. Wat ze nu bereiken in de Willem Twee studio’s heeft dezelfde diepgang als wat ze op het Wad hebben aangetroffen.

Nieuwe geluiden
Velocity Made Good zoekt zowel op het Wad als in de Willem Twee studio’s naar nieuwe geluiden die aan een kant iets vredigs hebben maar tegelijkertijd ook spanning en gevaar in zich hebben, een constante dreiging.

Door die werelden bij elkaar te brengen proberen Thomas en Wytse de muziek te maken die ze uiteindelijk op het podium gaan spelen.

Bestaan er nog wel nieuwe geluiden?

Thomas: Nou, wel nieuwe geluiden voor mij. Ik heb nog niet alles gehoord op de wereld. Ik kan mezelf nog laten verrassen en ja, misschien hebben andere mensen het wel al gehoord. Zou kunnen.

Thomas Venema
ik heb nog niet alles gehoord

Wytse: Ik kan me iets specifieks voor de geest halen, toen we op het Wad droogvielen, midden op zee. We konden een halve dag geen kant op. Je moet je daar bij neerleggen. We deden een rondje op de zandbank. Je had de wind, de beestjes.

Dan denk je, we hebben alles en loop je terug naar de boot. Toen begon de wind een paar graden te draaien waardoor er een resonantie in de mast ontstond die verschillende klanken in zich had wat zich gedurende een paar uur verder ontwikkelde. Iets wat je niet verwacht, niet kan plannen. We hebben daar alle microfoons op gericht. We konden gewoon wachten.

Krijgen we die mast ook te horen als jullie optreden bij Popronde in Willem Twee?

Thomas: Ja. Wij hebben er al iets van gemaakt en dat spelen we nu dan ook al. Als we in Willem Twee gaan spelen dan gaan we dat nummer ook doen. Je moet wel zoeken om het te horen. Maar als je weet dat het er zit dan…. Dat is ‘m. Den Bosch wordt sowieso de eerste plek waar we het zullen gaan spelen.

Willem Twee krijgt de première bij Popronde Den Bosch van wat Velocity Made Good dit weekend in de studio aan het maken is. Thomas en Wytse vinden het een unieke kans dat ze in deze studio mogen werken. Die kans is mogelijk gemaakt door Arlet Langewender, coördinator bij zowel Popronde Den Bosch als Willem Twee.

Wytse: Zij had gehoord van ons project dat we het Wad op gingen en heeft alle koppelingen gemaakt.

Wytse Dijkstra
unieke kans voor Velocity Made Good

Arlet schreef: Het idee is dat we de analoge studio’s, welke nu voornamelijk gebruikt worden door musici uit de meer niche hoek van de elektronische muziek, bekender maken binnen de popsector. Dit project met Velocity Made Good is nu nog een experiment. Daarom hebben we subsidie gekregen van de Gemeente ‘s-Hertogenbosch.

Mocht het bevallen dan wil ik dit voor Popronde 2024 weer proberen. Op die manier kunnen we jaarlijks een act uit de popsector in de Willem Twee studio’s laten werken om zo de studio’s bekender te maken binnen de popsector als plek voor nieuwe makers.


Velocity Made Good – Treppe

 


Velocity Made Good op Spotify