Velocity Made Good

Velocity Made Good op zoek naar nieuwe geluiden

Willem Twee studio's heeft dezelfde diepgang als wat ze op het Wad hebben aangetroffen

Velocity Made Good – dat zijn Thomas Venema en Wytse Dijkstra – speelt 6 oktober op Popronde Den Bosch in Willem Twee Poppodium. In het weekend van 16 en 17 september maakt het duo opnames met behulp van de unieke analoge apparaten van de Willem Twee studio’s.

Ze hopen de opnames op een later tijdstip uit te brengen maar sowieso krijgt Den Bosch de première van die opnames als ze hier op vrijdag 6 oktober optreden.

Velocity Made Good

Velocity Made Good
Thomas Venema en Wytse Dijkstra

Thomas Venema en Wytse Dijkstra komen uit Leeuwarden, Friesland en ondernamen een zoektocht naar wat ze mooi vinden. Dat leidde tot een zeiltocht van twee weken op de Waddenzee met een scheepslading vol synthesizers en instrumenten.

Op het Wad maakten ze veel geluidsopnames. Van zowel boven als onder water, het geluid van mensen, natuur en machines. Die opnames verwerkten ze tot muziek waarmee ze nu door heel Nederland toeren.

Thomas Venema: Op die manier zijn we met iemand in contact gekomen van de Willem Twee en die zei ‘Willen jullie bij ons langskomen in onze bijzondere Willem Twee studio’s?.

KLANKGAT: Is dat een logische stap om te gaan doen?

Velocity Made Good
Willem Twee studio’s

Wytse Dijkstra: Ja, juist. We zijn in een aantal studio’s geweest en hier staat synth apparatuur uit de jaren ’50 met zoveel diepgang. In die zin lijkt het heel erg op de zoektocht die we op het Wad hadden.

Met een zeilbootje zijn we met z’n tweeën het Wad opgegaan naar de diepgang die daar te vinden is. Alle geluiden die je niet per se in eerste instantie tegenkomt maar wel later als je gaat graven en langere tijd bent. Dan kom je ineens nieuwe geluiden tegen.

Thomas en Wytse proberen de tegenstelling te vinden tussen geluiden uit de natuur en die de mens toevoegt. Wat ze nu bereiken in de Willem Twee studio’s heeft dezelfde diepgang als wat ze op het Wad hebben aangetroffen.

Nieuwe geluiden
Velocity Made Good zoekt zowel op het Wad als in de Willem Twee studio’s naar nieuwe geluiden die aan een kant iets vredigs hebben maar tegelijkertijd ook spanning en gevaar in zich hebben, een constante dreiging.

Door die werelden bij elkaar te brengen proberen Thomas en Wytse de muziek te maken die ze uiteindelijk op het podium gaan spelen.

Bestaan er nog wel nieuwe geluiden?

Thomas: Nou, wel nieuwe geluiden voor mij. Ik heb nog niet alles gehoord op de wereld. Ik kan mezelf nog laten verrassen en ja, misschien hebben andere mensen het wel al gehoord. Zou kunnen.

Thomas Venema
ik heb nog niet alles gehoord

Wytse: Ik kan me iets specifieks voor de geest halen, toen we op het Wad droogvielen, midden op zee. We konden een halve dag geen kant op. Je moet je daar bij neerleggen. We deden een rondje op de zandbank. Je had de wind, de beestjes.

Dan denk je, we hebben alles en loop je terug naar de boot. Toen begon de wind een paar graden te draaien waardoor er een resonantie in de mast ontstond die verschillende klanken in zich had wat zich gedurende een paar uur verder ontwikkelde. Iets wat je niet verwacht, niet kan plannen. We hebben daar alle microfoons op gericht. We konden gewoon wachten.

Krijgen we die mast ook te horen als jullie optreden bij Popronde in Willem Twee?

Thomas: Ja. Wij hebben er al iets van gemaakt en dat spelen we nu dan ook al. Als we in Willem Twee gaan spelen dan gaan we dat nummer ook doen. Je moet wel zoeken om het te horen. Maar als je weet dat het er zit dan…. Dat is ‘m. Den Bosch wordt sowieso de eerste plek waar we het zullen gaan spelen.

Willem Twee krijgt de première bij Popronde Den Bosch van wat Velocity Made Good dit weekend in de studio aan het maken is. Thomas en Wytse vinden het een unieke kans dat ze in deze studio mogen werken. Die kans is mogelijk gemaakt door Arlet Langewender, coördinator bij zowel Popronde Den Bosch als Willem Twee.

Wytse: Zij had gehoord van ons project dat we het Wad op gingen en heeft alle koppelingen gemaakt.

Wytse Dijkstra
unieke kans voor Velocity Made Good

Arlet schreef: Het idee is dat we de analoge studio’s, welke nu voornamelijk gebruikt worden door musici uit de meer niche hoek van de elektronische muziek, bekender maken binnen de popsector. Dit project met Velocity Made Good is nu nog een experiment. Daarom hebben we subsidie gekregen van de Gemeente ‘s-Hertogenbosch.

Mocht het bevallen dan wil ik dit voor Popronde 2024 weer proberen. Op die manier kunnen we jaarlijks een act uit de popsector in de Willem Twee studio’s laten werken om zo de studio’s bekender te maken binnen de popsector als plek voor nieuwe makers.


Velocity Made Good – Treppe

 


Velocity Made Good op Spotify

No Way

No Way en Toxic Shock trappen het nieuwe seizoen af

Willem Twee’s Heavy Hangout is weer begonnen

De Bossche trots op hardcore gebied No Way mag het nieuwe seizoen van Willem Twee’s Heavy Hangout opluisteren. In datzelfde genre volgt de Antwerpse band Toxic Shock daarna, toch voor de derde keer alweer op een bühne van de Bossche muziekscene.

No Way
No Way- ©Brigitte Mulders Fotografie

Kleine Bossche Platenbeurs
Zondagmiddag 3 september. Het is warm en zonnig als ik naar de stad fiets. Ik ben mooi op tijd om eerst op de Kleine Bossche Platenbeurs door de bakken te struinen, voor ik doorga naar de Willem Twee.

Bijna meteen al vind ik iets waar ik blij van wordt. De middag kan eigenlijk al niet meer stuk. Nog wat meer spitten levert me de ene verbazing na de andere. Hardcoreplaten waar je vroeger drie knaken voor neerlegde bij je platenboer, staan hier voor het tienvoudige en meer. Tsja.

Met een tasje vinyl ga ik door naar de Boschdijkstraat, waar het nieuwe seizoen van Willem Twee’s Heavy Hangout vanmiddag opent.

No Way

No Way
No Way – ©Brigitte Mulders Fotografie

De eerste band van vandaag No Way is Bossche hardcore, in de traditie van Amerikaanse straight edge- bands van begin jaren tachtig. Straight edge houdt in dat men niet rookt, drinkt en meestal vegetariër danwel veganist is. Al naar gelang hoe streng men zelf in de leer is natuurlijk.

No Way bestaat uit vier piepjonge gasten die met veel energie en overtuiging hun set spelen. Na een valse start, door wat technische problemen, spelen ze een redelijk strakke pot hardcore. Er zijn een paar kleine foutjes te horen, maar de gunfactor is groot. Tof dat deze jongens het stokje overnemen en er zo weer een nieuwe lichting hardcore staat te drammen om van zich te laten horen.

No Way sluit hun set af met de Undertones ‘classic’ Teenage Kicks. Eerder meen ik invloeden van Suicidal Tendencies en Minor Threat (tnx Jan Hein) te horen. Als toegift neemt de zanger de bas over van de bassist en uisluiten ze dit optreden als trio af, waarbij de bassist vrij is om met een aantal vrienden en fans nog even lekker voor het podium te pogoën en slamdancen.

Toxic Shock

Toxic Shock
Toxic Shock- ©Brigitte Mulders Fotografie

Antwerpenaren Toxic Shock mogen nu laten zien waar ze goed in zijn. No nonsense hardcore, met een vleugje thrashmetal, daar zijn ze goed in.

Er is duidelijk te horen dat dit vijftal al wat jaren samen speelt. Alles klinkt als een klok. Strak, gedegen, snel, en nummers met een eigen smoel. De samenzang tussen zanger en zanger- gitarist is fel, de drummer vindt in alle snelheid toch ruimte voor wat creatieve ‘fills’, de leadgitarist soleert goed en goed gedoseerd, en onderwijl staat de bassist schijnbaar stoïcijns zijn partijen te pompen.

Toxic Shock
Toxic Shock- ©Brigitte Mulders Fotografie

Toxic Shock staat nu voor de derde keer in Den Bosch, en weer spelen ze voor alles wat ze waard zijn, ze gaan werkelijk voluit. En, zoals ze wellicht in Antwerpen zouden zeggen, ‘meer moet dat niet zijn’. Hulde aan deze vijf heren, met hun uitgekiende mix van thrash en (New York-) hardcore.


Fotografie: Brigitte Mulders Fotografie

Synthetische Speeltuin

De Synthetische Speeltuin van Qube & vrienden

Jasper van den Bovenkamp kan met gemak een avondvullende show optuigen want materiaal genoeg

Het album release van Synthetische Speeltuin is zoals elke release een feestelijk moment en dat je als artiest graag deelt met familie, vrienden en bekenden. De rapper Qube, de artiest in kwestie, ziet echter tot zijn genoegen ook onbekenden in het publiek. Deze release op zaterdagavond 24 juni in Willem Twee Poppodium is mogelijk gemaakt door Cityboost ‘s-Hertogenbosch.

Synthetische Speeltuin

Deze slideshow vereist JavaScript.

Het belooft een complete avond te worden met voor- en midprogrammeringen. In het voorprogramma treden Jimmy Rockx, Isis van Geffen en Jasja Renne op, respectievelijk dichters en spoken word artiest. Alledrie afgezanten van Zinnig Zuiden.

Jammer genoeg lezen Jimmy en Isis voor vanaf een blad papier en een dichtbundel. Dat doet mijn inziens afbreuk aan welke performance dan ook. Jasja is als spoken word artiest wel op dreef. Zij doet haar act in het Engels en ondanks dat ik mijn best doe haar te volgen, raak ik het spoor van haar verhaal spoedig bijster.

Synthetische Speeltuin
Mosea

Na een korte rook- en drankpauze is het podium van de Kleine Zaal voor rapper Mosea. En wat een lekkere performance geeft hij weg. Zijn donkere stem is gemaakt voor rap en hiphop. Hij is niet altijd goed verstaanbaar maar who cares? De beat maakt alles goed. Mosea is dé perfecte support act voor het hoofdprogramma, die van Qube aka Jasper van den Bovenkamp.

Na weer een korte break – de biertappen moeten nu eenmaal stromen – kondigt gastspreker Joost De Synthetische Speeltuin van Qube aan. De spanning wordt opgevoerd door een lange en spannende synthesizer intro van Michiel, de vaste begeleider van deze release avond. Qube opent met Wandel Naar Binnen, gevolgd door Ik Word Langzaam Wakker en Koningin van de Nacht.

Synthetische Speeltuin
Qube en Michiel

De symbiose tussen Qube en Michiel getuigt van een gedegen voorbereiding, ze zijn goed op elkaar ingespeeld. De sound geeft een goede drive aan de inhoud van de performance. Een inhoud die nogal aan de zware, serieuze kant is, geeft Qube zelf toe. Met dat zelfinzicht switcht hij moeiteloos naar een wat vrolijkere, old skool  hiphop nummer. Maar dat is pas later in de set want het wordt een uitgebreide release avond.

Qube
Vlnr: Jip, Qube en Michiel

Zo midden in de act nodigt Qube musicus Jip uit, een studiegenoot van de Rockacademy. De synthesizer wordt tot zwijgen gebracht want dit intermezzo van de Synthetische Speeltuin gaat unplugged met gitaren. En is wat mij betreft het hoogtepunt van de avond. De teksten komen sterker, indringender door en het wordt duidelijk dat Jasper met gemak een avondvullende show kan optuigen. Stof en materiaal genoeg.

Na dit akoestische deel gaat het weer van dik hout zaagt men planken en beuken synthetische beats & lyrics de kleine zaal in. Jasper houdt een afscheidspraatje en bedankt iedereen incluis de twee barmannen die deze release heeft helpen verwezenlijken en eindigt heel toepasselijk met Laat Me Gaan. Dat zou hij willen maar zijn publiek eist een toegift. Dat wordt uiteindelijk een hilarische uptempo uitvoering van dat laatste nummer.  Pas dan laten de mensen hem gaan.


Synthetische Speeltuin

Rock Circus

Nephylim wint overtuigend Rock Circus voorronde

Vijf bands uit Brabant strijden om de felbegeerde plek op The Rock Circus festival

Begin november doet er een nieuw indoor-, rock- en metalfestival Den Bosch aan. In de Brabanthallen zal dan The Rock Circus plaatsvinden in drie verschillende area’s. De eerste namen liegen er niet om, onder andere Epica, Cradle Of Filth en het eigenzinnige Electric Callboy zullen dan de podia onveilig maken.

The Rock Circus Talent Tour Noord-Brabant

Maar er is ook ruimte voor nieuw talent uit eigen land. Elke provincie mag een band afvaardigen door middel van een voorronde, genaamd The Rock Circus Talent Tour op initiatief van Willem Twee. Vanavond 26 mei strijden vijf bands uit Noord-Brabant in Willem Twee Poppodium om deze felbegeerde plek op dat festival. De winnaar van vanavond zal gekozen worden door een mix van jury en publiek.

Nephylim
Nephylim

En dat valt nog niet mee. Niet alleen omdat het niveau van de bands hoog is, maar ook omdat de volgorde van het stembiljet niet klopt. Dat wordt later op de avond medegedeeld door Maarten van Hooft die de avond vakkundig aan elkaar praat. Mocht je die informatie dus net hebben gemist, dan zou je zomaar op een andere band dan jouw favoriet kunnen stemmen. Uiteindelijk is Nephylim de overtuigende winnaar.

A Knight Under Maria’s Altar mag precies om 20.00 uur de avond aftrappen en dat is niet perse in hun voordeel, want de zaal is nog maar mager gevuld. Dat betekent dus minder stemmers in de zaal. Dit deathcore/metalcore collectief bestaat uit in totaal wel meer dan twintig leden, waaronder muzikanten uit onder andere Changing Tides, Nephylim en Torn From Oblivion.

The Rock Circus
A Knight Under Maria’s Altar ©Julia Roszczynialska

Ze beginnen de avond echter met zijn drieën, een drummer, gitarist en zanger. Dat weerhoudt hen niet om een hoop kabaal te maken, al loopt er ook wel regelmatig iets op een bandje mee. De frontman doet zijn best om het publiek in beweging te krijgen, maar daar zit wellicht nog te weinig bier in, al wordt er door twee jonge mannen vooraan wel enthousiast gemosht.

The Rock Circus
A Knight Under Maria’s Altar – ©Brigitte Mulders

Hij vraagt of er dan tenminste drie mensen kunnen headbangen. Dat lukt. Gaandeweg komen er steeds meer muzikanten de band versterken. Eerst een extra gitarist, geen bassist dus. Daarna een extra vocalist die een lekker grunt laat horen. Later, bij het harde, uiterst trage en logge laatste nummer, komt er nog een andere vocalist bij. Een mooi en bijzonder slot en een prima eerste show van de avond.

(Foto’s zijn respectievelijk van Julia Roszczynialska en Brigitte Mulders waarvoor dank)

Alkahest is de volgende band die mag laten zien wat ze waard zijn. Met een mooi lang muzikaal intro begint het eerste van de slechts drie lange nummers. Ietwat timide, zo lijkt het, treedt zangeres Cheyenne steeds iets verder in de spotlights om de eerste rustige regels tekst te zingen. Helaas staat het geluid van de microfoon niet zo hard en is er dus weinig te horen van wat ze zingt.

The Rock Circus
Alkahest – frontvrouw Cheyenne

Verderop is ze duidelijk beter te horen, ook omdat ze dan, onverwacht misschien voor de mensen die niet bekend zijn met hun muziek, lekker hard gaat krijsen en grunten. Terwijl de bandleden hun gezicht rood hebben geschminkt, heeft Cheyenne een kort wit broekpakje aan, wat misschien een beetje doet denken aan de verpleegsters outfit die ook te zien is op de hoes van het Blink 182 album Enema Of The State.

Hier staat een jonge, maar ervaren band, dat is duidelijk. Ze hebben niet voor niets op het Roadburn festival gespeeld. Hun doom deathmetal komt goed uit de verf en hebben een goede stage presence. En ondanks dat de zangeres in de cleane zanglijnen niet overal toonvast is, zet Alkahest hier een puike show neer.

Alkahest
Alkahest

Neroth is wederom een band met een frontvrouw, maar dan met een hele andere stem. Floor, geen Jansen maar Vanderbrande, is een klassiek geschoolde zangeres, die met haar prachtige stem een heel eind richting die andere Floor gaat.

Neroth
Neroth – frontvrouw Floor Vanderbrande

Deze black metal band is ontstaan op de Metal Factory in Eindhoven, een mooie broedplaats voor jonge bands van het stevigere gitaarwerk. En dat stevig gitaargeluid is vanavond zéker te horen. Soms speelt de band heel snel en dan zingt Floor heel rustig haar mooie melodieuze zanglijn eroverheen en verkent dan letterlijk en figuurlijk grote hoogtes met haar stem.

Ook weet ze het publiek voor zich te winnen op momenten dat ze voorbij de microfoon op de rand van het podium staat en met de vuist in de lucht, meerdere malen zonder microfoon “hey, hey, hey, hey” scandeert. En een groot deel van de zaal doet dan mee, waaronder ondergetekende.

Neroth
Neroth

Een mooi gevoel van saamhorigheid en heel even denk ik dat hier de winnaar van de avond staat. Hulde. Sowieso.

Enma uit Tilburg is misschien wel de minst harde band van de avond en valt daarom wellicht wel extra op. Begrijp me niet verkeerd, want deze progressieve rockband stuurt wel degelijk een flink salvo aan metal riffs de zaal in.

Enma
Enma

Maar er zijn ook rustige passages, zoals het ook in de grunge van de jaren negentig gebruikelijk was. Daar zijn dus wel wat invloeden van te horen, maar ook een aantal flarden Tool geïnspireerde stukken passeren de revue met lekkere tegendraadse ritmes. Het zit muzikaal allemaal heel goed in elkaar, compleet met mooie gitaarsolo’s.

Enma
rauwe stem

En dan die zanger. Wat heeft die een lekkere rauwe stem die soms wat aan John Garcia van Kyuss doet denken. En dat alles samen maakt dan weer Enma. Gewoon een hele goeie rockband.

Nephylim mag dan The Rock Circus voorronde afsluiten. Deze Bossche melodische death metal band speelt een thuiswedstrijd vanavond en dat kan uiteraard in hun voordeel zijn als er gestemd gaat worden. Maar dan moeten ze het nog wel eerst even waar maken.

Nephylim
Nephylim – Tijn Bosters

En we mogen ervan uitgaan dat de soms kritische Bosschenaren naar eer en geweten zullen stemmen. Maar zoals deze band hier vanavond staat te spelen, is er bijna geen andere mogelijkheid dan je stem op hen uit te brengen. Wat een show! Compleet met pluimen rook, die vanaf het podium de lucht in schieten.

De band gebruikt het hele podium, niet alleen zanger Tijn Bosters, die naast een heerlijke grunt ook een mooie zangstem heeft trouwens, maar ook de gitaristen zoeken elkaar regelmatig op. En dat zonder een nootje te missen. Het publiek gaat helemaal los en er ontstaat zelfs een Wall Of Death aan het einde.

The Rock Circus
Nephylim – winner takes it all

Nephylim is klaar voor het grotere werk en dat gaat dus ook gebeuren door het winnen van het felbegeerde ticket voor The Rock Circus in november. Ondanks ‘stevige’ concurrentie zijn deze mannen de terechte winnaar.

The Rock Circus Talent Tour

The Rock Circus Talent Tour Noord-Brabant

Alkahest, ENMA, Nephylim, Neroth en A Knight Under Maria’s Altar zijn de Brabantse vertegenwoordigers

The Rock Circus is een nieuw rock/metalfestival dat plaatsvindt van 3 tot 5 november 2023 in de Brabanthallen, Den Bosch. Dit festival wordt georganiseerd door Mojo en Libéma Entertainment in samenwerking met Willem Twee Den Bosch. Die samenwerking zit ‘m vooral in The Rock Circus Talent Tour, een initiatief vanuit Willem Twee Poppodium en van vooral Rob van der Ham, programmeur van Heavy Hangout.

The Rock Circus Talent Tour
The Rock Circus Talent Tour
The Rock Circus Talent Tour

Ivo Cooymans, hoofd programmering van Willem Twee, kwam bij Mojo en Libéma met het plan van een talententraject en -wedstrijd voor Nederlandse rock- en metalbands uit alle provincies. Dat plan werd meteen door die twee organisaties omarmd. Willem Twee haalde de subsidie binnen om dit omvangrijk traject te bekostigen. Subsidieverstrekker is de BNG Bank (Bank Nederlandse Gemeenten).

The Rock Circus Talent Tour is een talententraject en -wedstrijd voor Nederlandse rock- en metalbands uit alle provincies. Willem Twee Poppodium organiseert in samenwerking met diverse Nederlandse poppodia een battle of the bands: elk podium scout rock- en metalbands in hun eigen provincie om hen de kans te geven om op het festival te spelen.

Deelnemers

Nephylim
Nephylim

Bands die (hard)rock, metal, metalcore, dan wel een mix/crossover spelen en waarvan minimaal de helft van de band uit de provincie komt waarin ze meedoen, konden zich aanmelden via de website van het poppodium dat de voorronde organiseert. Hieronder tref je alle speeldata en deadlines per provincie:

<

ul>

    • Donderdag 4 mei: Zuid-Holland, Gebroeders De Nobel Leiden
      Selectie: Cosmic Debris, Downtown District, Release the River, Voltage Avenue
      Winnaar: Release the River
    • Vrijdag 19 mei: Zeeland: De Spot, Middelburg
      Selectie: Baneham, Rage Feeds Death, Fire Within, Xeno
    • Zaterdag 20 mei: Flevoland: Corneel, Lelystad
      Selectie: Below the Surface, Invain, Mega Ultra Turbo Snake, Toxic Veins
    • Donderdag 25 mei: Utrecht: Fluor, Amersfoort
      Selectie (o.v.b.): Darkness Within, The Apologist, The Veins, vierde band tba
    • Vrijdag 26 mei: Noord-Brabant: Willem Twee, Den Bosch
      Selectie: Alkahest, ENMA, Nephylim, Neroth, A Knight Under Maria’s Altar
    • Zaterdag 27 mei: Overijssel: Walhalla (Burgerweeshuis), Deventer
      Selectie: 2Destroy, Hoarhound, Fisheye, Ohrima
    • Zondag 28 mei: Noord-Holland, Patronaat Stage 3, Haarlem
      Selectie: Hallowed Fire, Man as Plague, Proxima Flare
    • Zondag 28 mei: Friesland: Neushoorn, Leeuwarden
      Selectie: Kletus, Dan and the Middle Men, Atmoran, Emote, Oceans Turn Red
    • Zaterdag 3 juni: Limburg, Muziekgieterij Maastricht
    • Vrijdag 9 juni: Gelderland, Astrant Ede
    • De provincies Drenthe en Groningen doen niet mee.
    Neroth
    Neroth

    De winnaars van de voorronde winnen elk een plek op de Talent Stage tijdens The Rock Circus 2023; een workshop georganiseerd door Mojo gericht op hoe zij alles kunnen halen uit hun deelname aan The Rock Circus, op het gebied van promotie, internationalisering en engagement; inhoudelijke verdieping door samenwerking met Willem Twee Studios; een vergoeding voor deelname aan The Rock Circus 2023; een heel nieuwe fanbase die de bands leert kennen; en een introductie van de bands aan de heavy-programmeurs van Nederland.

    Selectiecommissie en jury

    Rock Circus Talent Tour
    Alkahest – ©Paul Verhagen

    In Noord-Brabant meldden zich wel liefst dertig bands. Voor de jury een stevige noot om te kraken welke band zich mocht plaatsen voor de Talent Tour in onze provincie. De selectiecommissie van de Brabantse voorronde vond plaats op woensdag 3 mei.

    Er waren vier commissieleden – Rob van der Ham (heavy programmeur Willem Twee), Joël Heijda (programmeur 013), Hayo Vaders (programmeur Gebouw T) en Alma Alizadeh (zangeres For I Am King – namen in totaal 30 aanmeldingen door en maakten de selectie van vijf bands.

    Die bands zijn Alkahest (Eindhoven), ENMA (Tilburg), Nephylim (Den Bosch), Neroth (Eindhoven) en A Knight Under Maria’s Altar.

    ENMA
    ENMA

    Jury
    In de jury tijdens The Rock Circus Talent Tour Brabantse voorronde op vrijdag 26 mei hebben zitting Rob van der Ham (heavy programmeur Willem Twee en juryvoorzitter), Frank Helmink (Buma Cultuur), Yvonne Maclean (Musichub Brabant) en Sjoerd Ewals (directeur Jera on Air).

    Naast de jurystem is er ook tijdens de voorronde een publieksstem. Deze wordt ook meegenomen in het bepalen van de winnaar.

    A Knight Under Maria's Altar
    A Knight Under Maria’s Altar

    Op het Rock Circus festival spelen onder andere Electric Callboy, Powerwolf, Epica, Avatar, Cradle of Filth en Up the Irons maar de lijst is nog lang niet volledig.


    Tekst aangeleverd door Linda Köke/Willem Twee Muziek en Beeldende Kunst

  • Authark

    Autarkh is een buitenbeentje in het metalcircuit

    De combinatie van elektronica met heavy gitaren vormt een goed huwelijk

    De drie gitaristen van Autarkh, verhuld in rook en halfduister, staan met hun rug naar het publiek als de begintonen van hun concert aanzwellen. Als het dan echt begint en de gitaren worden aangesproken, weet je het weer. Dit is een metalband. Maar niet zomaar eentje van dertien in een dozijn. Dat zal blijken in het verloop van dit verhaal.

    Autarkh

    Deze slideshow vereist JavaScript.

    Bij Willem Twee Studio’s lopen gasten rond die een goed neusje hebben voor bands die interessant zijn om uitgenodigd te worden als residence guest. Dat betekent dat artiesten gebruik kunnen maken van de aanwezige (analoge) geluidsapparatuur. Lekker experimenteren om zo een project of een sound verder te ontwikkelen.

    Rikkert Brok (Willem Twee Studios): “Als cultureel platform, met talentontwikkeling hoog in het vaandel, was het voor ons logisch Autarkh uit te nodigen voor een residency in Willem Twee Studios, onze analoge klankstudio’s met unieke apparatuur uit de jaren ’70, ’80 en ’90. Hiermee bieden wij ze de ruimte hun muziek met behulp van de expertise en apparatuur in Willem Twee Studios nog verder te onderzoeken en ontwikkelen.”

    Autarkh
    Autarkh & elektronica

    Geweldig toch dat er zoiets bestaat? Het zet wat mij betreft het metalgenre enkele treden verder en dat vermoeden wordt meerdere keren bevestigd op deze zondagmiddag in deze set in Willem Twee Poppodium, georganiseerd door Heavy Hangout.

    Autarkh blijft een death metalband met langharige headbangers, scheurende gitaren maar wat meteen opvalt is het ontbreken van een genadeloze drummer. Daarvoor in de plaats is een tafel opgesteld vol elektronica. De drummer is vervangen door een drumcomputer. Die computer produceert meer beats per nanoseconde dan een levend wezen kan opbrengen.

    Autarkh
    Autarkh – growls

    Die elektronica doet meer en waaiert prachtige soundscapes de zaal in, voert je mee naar ijzige en ijle oorden vol duisternis. Ragnarok en Armageddon doemen op en de growls van de gitarist/zanger Michel Nienhuis zijn overtuigend genoeg dat er na je dood geen verlossing komt, eerder het tegendeel.

    De nummers zijn bijna allemaal lang en kennen diverse gemoedssituaties, die van spanning, chaos en bedrieglijke rust, ontspanning … meditatief haast zou je zeggen als dat eigenlijk niet vloeken is in deze duistere kerk van Death & Chaos.

    Autarkh bewijst dat een uitstapje naar een andere wereld vruchten afwerpt. Nienhuis bedankte bij het afscheid Willem Twee Studio’s nadrukkelijk voor de geboden kans.

    Inferum

    Deze slideshow vereist JavaScript.

    Inferum is een bekende. De band trad ook hier op in Popronde 2021. Ik kan niet zeggen dat de band een typische supportact is. Daarvoor is Inferum te goed. Zij voldoen gewoon aan alle verwachtingen van een death metalband. Zanger Morrison de Boer grunt als vanouds. Tot genoegen van het publiek dat mee headbangt met de band.

    Heavy Hangout trakteert de afgelopen weekenden met geweldige zondagse matinees en deze editie is wel heel speciaal dankzij Autarkh. Over een paar weken de rockbelofte van België: Ramkot!

    Morning Dawn

    Afscheid van Morning Dawn met prima optreden

    De magie van Buzz Cruising is voelbaar en was aanvankelijk scepticisme dus wat voorbarig

    Morning Dawn en Buzz Cruising, twee jonge bands uit Den Bosch met voor de helft dezelfde bezetting, mogen op vrijdagavond 17 maart hun kunsten vertonen in de kleine zaal van Willem Twee Poppodium. Morning Dawn mag openen en daarna gaat dezelfde drummer weer plaatsnemen achter de drumkit en de bassist mag dan de gitaar ter hand nemen bij Buzz Cruising. De zaal is lekker gevuld met voornamelijk jong publiek en een enkel grijs koppie. Naast vrienden en bekenden zijn er ook wat ouders van de bandleden in de zaal te vinden.

    Morning Dawn

    Morning Dawn
    Morning Dawn – ©KLANKGAT

    De alternatieve rockband Morning Dawn bestaat al sinds 2015 en speelt vandaag hun eerste show sinds 2020. Daar valt niet zoveel van te merken eigenlijk, want deze jonge gasten spelen, op een enkel missertje na een strakke set. Goede zuivere zang, creatieve en energieke drummer, knap gitaarwerk en degelijke bas.

    Morning Dawn trapt af met hun single Afterlife, wat lekker in het gehoor ligt en wat je na één keer horen al mee zou kunnen zingen. Wat daarna volgt is een set met voldoende variatie, waaronder het uptempo Infinite Railways en daarna weer een nummer met een ingetogen begin die later heftig eindigt. En voordat dan het laatste nummer Fly Plan wordt ingezet, vertelt de zanger terloops dat dit tevens hun laatste optreden is. Ieder gaat zijn eigen weg.

    Morning Dawn
    Morning Dawn – ©KLANKGAT

    De bassist en drummer hebben zoals gezegd hun onderkomen al gevonden in Buzz Cruising, de zanger gaat zijn energie steken in een coverband en de gitarist gaat solo verder als singer songwriter. En omdat dit dus het allerlaatste nummer is, wordt opgeroepen aan het publiek om nog één keer helemaal los te gaan.

    Dat heeft de moeder van de gitarist niet helemaal begrepen waarschijnlijk, want die gaat op haar gemak op haar hurken voor het podium zitten te filmen. Ze heeft helemaal niet door dat er achter haar een groep losgeslagen jongeren tegen elkaar aan aan het beuken is. Dat komt ook omdat deze redacteur van dienst, met gevaar voor eigen leven, haar aan het beschermen is. Toch jammer dat Morning Dawn gaat stoppen, want ze maken mooie muziek, met als beste nummer Afterlife.

    Buzz Cruising

    Na het zien van de melige videoclip van het nummer Irresistible Tortures, ben ik licht sceptisch en ook benieuwd hoe indierockband Buzz Cruising het er live vanaf gaat brengen vanavond.

    Buzz Cruising
    Buzz Cruising – ©KLANKGAT

    Na een lichte valse start, de zanger is in het begin niet helemaal toonvast, wordt dat later wel beter als er wat meer galm op de zang wordt gemixt. Dan komt de karakteristieke stem veel beter tot zijn recht. Vandaag is het nieuwe nummer Penrose uitgekomen en wordt dus ook ten gehore gebracht. Het is een dynamisch nummer met een lang rustig shoegaze begin die halverwege wat meer loskomt en toewerkt naar een climax aan het einde waar de gitarist lekker gaat soleren zanger rauw gaat schreeuwen, wat heel goed bij zijn stem past.

    Buzz Cruising
    shoegaze – ©KLANKGAT

    Het publiek gaat er goed op en je ziet dan ook een moshpit ontstaan. Maar dan wordt toch even gas terug genomen met een lang psychedelisch nummer. En ook dat kan op goedkeuring rekenen van de aanwezigen. Daarna volgt er een bepaald patroon van een beproefd recept. Een rustig begin, vaak in driekwarts maat, dat dan toewerkt naar een climax richting het einde. Maar het werkt, en mede door de belichting, soms staat er slechts één spot gericht op de zanger en verder niets, ontstaat er een soort magie in de zaal.

    Buzz Cruising
    scepticisme voorbarig – ©KLANKGAT

    Alleen zie je dan de drummer niet, die ook nog een stukje meezingt. De magie wordt even onderbroken als de zanger zegt dat ie een stukje tekst was vergeten. Ben benieuwd of iemand dat gemerkt zou hebben. Los daarvan was het wel een overtuigend optreden en was mijn scepticisme dus wat voorbarig.


    For I Am King

    Moddervette metalmatinee For I Am King en Reformist

    Shinen met de metalcoregrooves die als tumulteuse golven neerslaan op de Willem Twee

    Wat leven wij toch in een gaaf land, zei een zeker iemand een paar jaar terug. En daar ben ik het ook volmondig mee eens. Waar anders ter wereld kun je op een zondagmiddag een moddervette metalmatinee meemaken met For I Am King, Reformist en Another Now, drie knalgoede bands van eigen bodem?

    For I Am King
    For I Am King in Willem Twee Poppodium

    Het strijdtoneel vanmiddag is het Willem Twee Poppodium waar de heavy programmeur Rob van der Ham wederom een prachtig affiche heeft geboekt. Top of the Bill staat daar het jubilerende For I Am King. De band bestaat inmiddels tien jaar en heeft als kroon op het werk net hun album uitgebracht met de toepasselijke naam Crown. Als Special Guest op deze tournee nemen ze het Eindhovense Another Now mee dat al eens eerder in 2020 het zittende publiek wakker trilde. Het bal wordt geopend door de jongste van het stel, de band Reformist dat eveneens Brabantse roots heeft.

    REFORMIST

    Deze slideshow vereist JavaScript.

    Reformist deed nog mee aan Popronde 2022 en heeft zich daar al bewezen een goede live band te zijn. Als ze opkomen ziet het er al snel druk uit op het podium. Omdat het drumstel van de hoofdact er al prominent staat en de band zelf nog twee banners meeheeft waarop hun EP Reform, Rebuild is afgebeeld, blijft er bar weinig bewegingsruimte voor de muzikanten zelf. Dit lijkt in het begin de dynamiek uit het optreden te halen.

    Deze slideshow vereist JavaScript.

    Tel daarbij op dat dit hun eerste show is in pakweg drie maanden en de gitarist een invaller is (Bas van Kampen/Changing Tides) die slechts een maand de tijd had om de set te leren en dan is het niet zo gek dat het even duurt voor de band als een dieselmotor op gang komt en de auditieve aanval inzet. Zo wordt hun nieuwe single Oblivion hartelijk en krachtig ontvangen en klinken de nummers van hun EP even verwoestend en zwaar in hun live uitvoering.

    Reformist
    Moeder Aarde

    Wat ik wel mis is een stukje context voor de toeschouwers die nog niet bekend zijn met hun Concept EP. Zo brengen de banners de hoes (Een zwangere vrouw wiens buik is beschilderd met de Aarde) groot in beeld. Dit geeft een mooie inleiding voor het verhaal erachter; de apocalyptische zuivering van het menselijke ras door Moeder Aarde zelf en hoe een selecte groep overlevenden een tweede kans krijgt om een nieuw harmonieus bestaan op te bouwen. Dit is natuurlijk perfecte achtergrond informatie dat net wat meer diepgang had kunnen geven aan de korte set en aan afsluiter Rebuild. Desondanks kan de band rekenen op luid applaus na het harde werken.

    ANOTHER NOW
    Another Now
    Another Now

    Another Now stond in november 2020 al eens eerder in de Willem Twee en gaf toen al een groots visitekaartje af met hun metalcore die zich het best laat omschrijven als een symbiose van verschillende stijlen waarin metal clasht met het elektronische. Terwijl het publiek destijds gedurende beide shows moest blijven zitten, maakte de band zelf dat meer dan goed door voor 100 man te bewegen op het podium. En die level van energie lijken ze vandaag weer aan te gaan tikken.

    Another Now
    explosieve mix

    Waar Reformist in het begin nog zichtbaar moeite had met de weinige ruimte op het podium, is het minimale aan Another Now wel besteed. Met hun explosieve mix en aanstekelijke sound, die sfeervol wordt aangevuld door de backingtrack is het net of ze hun muziek in een videospel spelen. Getooid met hun headless gitaren, voeren ze meermaals het tempo op, tot er zelfs zo nu een dan een moshpit wil ontstaan.

    Another Now
    headless gitaar

    De band groep raast met een geweldige heftigheid door de nummers heen, oud en nieuw wisselt elkaar af, maar steeds weer klinkt de balans tussen brutaliteit en schoonheid die elkaar in een perfecte tanden weten te houden. Helaas vallen de clean vocals van de gitaristen soms weg, maar dat lijkt er nauwelijks toe te doen. Another now is op dit moment “ON FIRE” en zet de hele kiet in de hens, zoals we dat in Brabant zeggen. En dat bedoel ik letterlijk, want het publiek, waaronder ik, krijgen het er wel heet van.

    moshpit
    moshpit

    Van beide voorprogramma’s lijkt Another Now nog het minst gemeen te hebben met For I Am King. Maar tussen de beukende grooves, de arcadische bliepjes en blopjes en de energieke podiumact door, is het wel duidelijk waarom zij hen graag mee wilden hebben om het publiek op te warmen.

    FOR I AM KING

    For I Am King
    Alma Alizadeh

    Als de lampen uitgaan voor de show van For I Am King, is het net of er een podiumbrede deken over de zaal wordt gelegd. De spanning stijgt, de leden komen één voor éen op en de Willem Twee wordt ondergedompeld in een beukend gitaargeluid dat door de ritmesectie in razend tempo wordt opgefokt. Dan wordt er even gas teruggenomen en zien we vanuit de coulissen zangeres Alma Alizadeh zich een weg slalommen naar het midden vooraan het podium. Even valt de hele zaal stil en doet ze haar mond open om met haar kenmerkende expressieve gromzang de aftrap te geven van wat een geweldig optreden gaat worden.

    For I Am King
    speelt bevrijd

    En dat mag ook wel, de nieuwe release van Crown heeft lang op zich laten wachten (vijf jaar) en er heeft heel wat bloed zweet en tranen gekost als we de interviews mogen geloven. Dat zie je er ook wel aan af. For I Am King speelt bevrijd, lijkt dankbaar te zijn dat ze hun nieuwe nummers aan de man mogen brengen en gaat dan ook vol in de metalaanval.

    Alma Alizadeh
    innemende frontvrouw

    En dat lukt alleraardigst onder aanvoering van boegbeeld Alma die zich in alles ontpopt tot een adorabele en innemende frontvrouw. Zelfs als ze niet haar strot leeg brult, blijft ze een dynamische podiumverschijning als ze haar wilde haren rondpropelleert en gitaarspel mimiekt op haar microfoon. De enige uitglijder die ze maakt is wanneer ze denkt te kunnen beginnen over patat in plaats van friet in een zaal onder de rivieren. Het is haar vergeven.

    Crown

    De nieuwe nummers slaan goed aan. Er heerst een sterk anthemische sfeer in het geluid met zwevende solo’s en denderderende riffs waarbij For I Am King (soms met moeite) schakelt tussen de versnellingen, maar wel een kloppend geheel neerzet met een haast mythisch verhalende kwaliteit.

    Het levert veel applaus op bij het publiek, maar dat lijkt toch te zwichten voor het oudere werk zodra dat wordt ingezet. Waarschijnlijk omdat het meer gespeeld wordt op routine en daarom de precisie en de ritmische veranderingen niet zo veeleisend is als voor de nieuwe plaat. Maar sowieso geeft het mooi platform aan de band om nogmaals te shinen met de metalcoregrooves die als tumulteuse golven neerslaan op de Willem Twee.

    Deze slideshow vereist JavaScript.

    For I Am King is een band die zowel Metalcore als Death Metal uitzonderlijk goed uitvoert en live met enorme passie en muzikaliteit optreedt. Onder langdurig applaus wordt het publiek bedankt, een buiging gemaakt en heeft Alma eindelijk haar lesje geleerd als ze aankondigt; Tijd voor Friet!


    Fotografie: Kees Vos Fotografie

    Ronnie James Dio The Memorial Concert

    Ronnie James Dio even in ons midden in Willem Twee

    Dio, Black Sabbath, Rainbow het komt allemaal voorbij door een Superband van eigen bodem

    Ronnie James Dio is even in ons midden in het Willem Twee Poppodium in Den Bosch zondag 15 januari. Dio, Black Sabbath, Rainbow het komt allemaal voorbij door een Superband van eigen bodem! Tweeënhalf jaar heeft het maar liefst geduurd maar vandaag gaat het toch echt gebeuren! Ronnie James Dio – The Memorial concert.

    Ronnie James Dio – The Memorial concert
    Ronnie James Dio
    Ronnie James Dio – The Memorial Concert

    De top van de Nederlandse hardrock en metal heeft zich verenigd om Ronnie James Dio een passend eerbetoon te geven doormiddel van een korte Memorial tour, omdat Ronnie James Dio alweer tien jaar van ons is heen gegaan.

    Intro

    Ronnie James Dio
    Tarot Woman

    Klokslag 16.00 hoor ik het intro van Tarot Woman van Rainbow en begint de band in een lekkere volle W2. Ronnie James Dio is natuurlijk bekend van meerdere projecten waarbij, waarschijnlijk dankzij de kleine grootse man, Rainbow wel de meest memorabele is. Een lekkere start. Gelijk gevolgd door jawel Rainbow, A Light in the Black. De zang van John Jaycee Cuijpers (Ayreon en Praying Mantis) benaderd die van Ronnie James Dio akelig dicht en met de klasse gitarist Menno Gootjes (bekend van Focus) hebben we gelijk een eerste hoogtepunt te pakken, man man dit belooft wat. Het zaalgeluid is goed in balans, de gitaren zouden iets meer up front mogen tijdens de solo’s maar verder alleen genieten.

    Met Neon Knights van Black Sabbath komt een andere grote band aan bod waar Ronnie James Dio legendarische albums mee gemaakt heeft, maar ook zijn eigen band Dio komt aan bod doormiddel van de rock anthem We Rock, waarbij de zaal ook luid mee zingt.

    Bij Children of the Sea van Black Sabbath neemt Lisette van den Berg (Scarlett Passion, Ayreon) de eerste leadzang voor haar rekeninning en wisselt af met John Jaycee, die in het Engels – er zijn veel mensen uit Ierland en Engeland aanwezig –  aankondigt dat er klassiekers en surprises gespeeld worden en zet Lady of the Lake in van Rainbow gevolgd door Don’t Talk to Strangers van Dio, waarbij Lisette en John de zang wederom af wisselen en het refrein samen zingen. De bridge is echt geweldig maar wat wil je met deze bezetting. Martijn Spierenburg (Within Temptation) start het intro van Egypt op zijn toetsen  afkomstig van succesalbum The Last in Line van Dio, een lekker slepend nummer en de zaal geniet, lekker!

    The Memorial Concert
    Catch the Rainbow

    Catch the Rainbow van Rainbow zorgt voor een rustiger moment, Jullie zijn allemaal Rock ‘n’ Roll Children zegt John Jaycee en de band vervolgt met het gelijknamige nummer van Dio. Mob Rules van Black Sabbath volgt met Lisette op leads en wat een eigen sound heeft zij toch in haar stem, en een goede performance. Vervolgens een kippenvel moment als John Jaycee Holy Diver van Dio aankondigt, een nummer dat hijzelf heeft opgenomen voor zijn overleden zoontje dat vernoemd is naar Ronnie James Dio. Hij zingt, begeleid door Menno op akoestische gitaar, met zoveel gevoel en passie kippenvel dus.

    De band blijft op de akoestische toer als Lisette het stokje overneemt en Sitting in a Dream van Deep Purple inzet, inderdaad een van de surprises. Het is weer tijd voor uptempo rockers met Stand Up and Shout van Dio, Heaven and Hell van Black Sabbath met een lekker bassende Johan van Stratum (Blind Guardian, VUUR, Ayreon) die sowieso een fijne basis legt met Stef Broks (textures). Het publiek zingt uit volle borst mee oo,ooh,oo,ooh, oo,ooh,oo ooooo. Bij Gates of Babylon van Rainbow blijkt maar weer hoe goed John Jaycee zingt en heeft Martijn een hoofdrol.

    Remco Gootjes
    Menno Gootjes

    Het slepende Over And Over van Black Sabbath sleept lekker voort en bewijst dat zowel Ruud Jolie (Within Temptation) als Menno Gootjes klasse gitaristen zijn. Dan introduceert John Jacee de band , en iedereen krijgt een welverdiend applaus, als Remco dan de openings rif inzet van Man on a Sliver Mountain van Rainbow breekt er een snaar, maar dit zijn pro’s en in no time wisselt hij zijn Stratocaster voor een Les Paul en gaat het dak er compleet af. Stef Broks begint met een zo lijkt drumsolo aan het laatste nummer maar het loopt door in het intro van Stargazer.

    Maar het laatste nummer is toch niet de laatste er volgen nog een aantal toegiften waaronder Kill the King van Rainbow, Rainbow in the Dark van Dio en Long Live Rock’n’roll . En dat was het deze middag tweeënhalf uur rock ‘n’ roll! Met de tape van het nummer Love is All (jawel ook gezongen door Ronnie James Dio) neemt de band helaas afscheid, en jazeker helaas want dit feest der herkenning had voor mij nog lang door mogen gaan. More please!


    Ronnie James Dio- The memorial concert
    Vocals: John Jaycee Cuijpers & Lisette van den Berg
    Guitar: Ruud Jolie, Menno Gootjes
    Bass: Johan Van Stratum
    Keys: Martijn Spierenburg
    Drum: Stef Broks

    Muziekroute

    Afwisseling troef bij Muziekroute November Music 2022

    Van feeëriek naar de afvalstort om dan weg te dromen in Venetiaanse melodieën

    De Muziekroute van November Music 2022 vraagt de nodige voorbereiding van de liefhebber. Op zondag 6 november is tussen 11:30 en 18:00 uur het aanbod zó groot én divers dat je wel een persoonlijke timetable moet opstellen.

    Muziekroute 2022

    Chiel Nugter is een productieve componist uit Den Bosch en Bart van Dongen is momenteel De Stadscomponist. Een scheutje chauvinisme is mij niet vreemd. Ik heb hen dan ook op mijn Muziekroute lijst staan. Verder laat ik me graag verrassen en daarom staan Sanne Sanne,  XTRO, Anneleen Boehme en Jo Goes Hunting op mijn lijst.

    Muziekroute
    Muziekroute – Greener Grass

    In de Clubzaal van de Verkadefabriek zou om 12:00 uur Sanne Sanne met Sanne Huijbregts beginnen, maar door ziekte komt dat te vervallen. Greener Grass, een andere band van Sanne Huijbregts neemt de honneurs waar. Dat moest zaterdagavond nog op stel en sprong worden geregeld. Greener Grass balanceert tussen jazz, folk, pop en wereldmuziek. De band opent met het nummer Greener Grass.

    De close-harmony van de drie vrouwen is engelachtig waarbij de zware stem van bassist Camiel Jansen een mooie aanvulling is. Het is een kalm begin van mijn Muziekroute, eigenlijk wat te lief voor mij. Ik ben toch meer in voor de rafelranden van de muziek.

    Muziekroute
    XTRO – a waste of time

    Die rafelranden tref ik aan in Huis73 waar het trio van XTRO in een donkere Pleitzaal ieder achter een percussie installatie staat met als decor drie grote schermen. De geprojecteerde beelden zijn onrustbarend. Gigantische afvalstortplaatsen en vervuilde zeeën stromen voorbij. De set draagt heel toepasselijk de naam A Waste of Time, maar tijdsverspilling is het zeker niet.

    Een set van 30 minuten blijkt een goede keuze en houdt het publiek scherp. XTRO combineert minimalmusic, electronica, akoestische instrumenten, theater en eigenlijk alles wat los en vast zit. Er is geen limiet, indachtig de woorden van de Amerikaanse componist John Cage dat muziek zich niet beperkt tot piano of viool.

    Dat laatste gaat wel op voor het volgende concert van het Ensemble Chiel Nugter dat ook in Huis73 plaatsvindt

    Deze slideshow vereist JavaScript.

    Het ensemble speelt Masquerade, een productie uit 2021 van Chiel Nugter waar KLANKGAT aandacht aan heeft besteed. Het is druk in de Hofzaal van Huis73.  Ik zie Bert Palinckx, artistiek leider van November Music in de zaal. De belangstelling voor de muziek van Chiel Nugter is terecht. De liefde voor melodie staat centraal in zijn werk. Met het album Masquerade (2021) worden we ondergedompeld in Mediterrane sferen.

     

     

    Anneleen Boehme

    Anneleen Boehme die als uitvoerend musicus even imposant is als de omvang van haar instrument. Zo wordt deze Belgische contrabas speler op haar Facebook pagina omschreven. Een waar woord. Maar toen ik de zaal van De Azijnfabriek binnenliep, dacht ik toch dat ik me had vergist. In plaats van een klassieke jazz opstelling, zag ik violisten. Was ik verkeerd? Nee, want die strijkers maken deel uit van Grand Picture Palace waar Anneleen mee toert. Ik had een kort interview met haar. Dat wordt in een apart artikel gepubliceerd.

    Deze slideshow vereist JavaScript.

    Anneleen wordt begeleid door het Grand Picture Palace met strijkers, koperwerk en een slagwerker. Het is een bijzondere mix van jazz en klassiek. Krachtig en prachtig van sound en harmonieus wanneer dat nodig is. Een heel bijzonder concert met als beloning een lang applaus. Ik spoed me naar Theater Artemis. Angel City van Bart van Dongen staat daar op het programma van de Muziekroute.

    Bart van Dongen
    Muziekroute
    Bart van Dongen – Angel City

    Bart van Dongen is De Stadscomponist van ‘s-Hertogenbosch en dientengevolge een must in deze Muziekroute. Wat op deze muzikale zondagmiddag in Artemis te zien is, heet De Verwachting, het eerste deel van zijn compositie Angel City.

    De Verwachting bestaat uit piano en zang, gesitueerd in een Middeleeuws aandoende decor, ja. een tafereel van het Spanje onder Moors bewind. Die associatie ligt misschien voor de hand door een van de zangers die uit Syrië komt.

    In een donkere ruimte werpt een draaiende discobol (!) heldere lichtjes rond. Mysterie ten top mede door de uitdossing van de twee zangeressen en zanger. De inhoud ontgaat me maar het maakt wel indruk.

    Jo Goes Hunting
    Jo Goes Hunting
    Jo Goes Hunting – ©Mickey Obo

    Dan iets totaal anders. Helemaal nu, westers, rock, pop, jazz & dance in Willem Twee poppodium met Jo Goes Hunting ter afsluiting van deze Muziekroute. Groter contrast met Angel City is haast niet denkbaar en zodoende lijkt deze rockjazz groep uit Rotterdam.haast iets gewoons. Maar dan doe ik hen geen recht. Daar waar je denkt dat het jazzy wordt, komt de rockspirit om de hoek kijken.

    Jo Goes Hunting - ©Mickey Obo
    Jo Goes Hunting – ©Mickey Obo

    Frontman/drummer/zanger Jimmi Jo Hueting haalt zijn inspiratie door op een hoek aan de Kruiskade in R’dam te luisteren naar de muziek die uit de open ramen van voorbij rijdende auto’s schalt. Dat is te merken aan de vele onvoorspelbare breaks. Jammer dat de stem van Jimmi deze middag de kracht ontbeert om deze set echt geslaagd te noemen.

    De Muziekroute heeft mij gebracht waar ik op zoek naar was. Variatie, herkenning en onvoorspelbaarheid. Maar wat een overvloed. November Music is een muzikale suikeroom.


    Coverfoto Jo Goes Hunting – ©Mickey Obo Photo