Als er één optreden al geslaagd was voor de eerste tonen door de speakers kwamen, is het wel dat van Acda & De Munnik. Na het afscheid van 10 jaar eerder stonden ze vorig jaar met hun concertreeks “De Reünie” maar liefst 6 keer in een uitverkocht Ziggo Dome. Dat staat symbool voor de impact dat dit iconisch duo heeft op de muziekscene in dit land.
Acda & De Munnik
Van tevoren heb ik veel gesproken met andere Paaspopgangers en meer dan de helft gaf aan dat ze hier wel het meest naar uitkeken. En dat blijkt, de tent lijkt te barsten uit zijn voegen. Het zou me niks verbazen als buiten nog dringen geblazen is bij de ingang.
Een volgepakt Apollo wacht als een storm voor de stilte die gaat volgen als het tweetal het podium op gaat komen en de hele tent zal inpakken met de warmste en intiemste nummers uit hun royale en rijke oeuvre.
Maar die stilte bleef weg. Vanaf het begin trekken de heren alles uit de kast om er gelijk een memorabele avond van te maken. Ren Lenny Ren, De kapitein Deel II en Niet of Nooit Geweest, je zou verwachten dat die nummers bewaard zouden blijven tot de toegift, maar niets daarvan. Ze gooien ze er gelijk uit en ontsteken een waanzinnig, haast euforisch meezingfestijn.
Zelf studeerde ik nog toen ze eind vorig eeuw voor het eerst de hitlijsten bestormde, maar zelfs degene in het publiek die 20 jaar jonger zijn, zingen alles woord voor woord mee. Deze muziek is van alle generaties. Simon & Garfunkel, de Beatles, allemaal gigantisch in betekenis, maar Acda en De Munnik doet daar niet voor onder en in je moerstaal is het toch net allemaal extra.
Daarmee kwam ook weer de vraag bij me naar boven, waarom zijn er toen mee gekapt? De waarheid ligt bij de heren zelf, maar nu is het wonderbaarlijk net of ze nooit zijn weggeweest. De podiumopstelling is nog steeds hetzelfde. Paul De Munnik links verscholen op de piano en Thomas Acda op gitaar pontificaal vooraan.
Ondersteund door een zes andere muzikanten horen we de nummers weer met het rijkelijk innige en vurige geluid dat we zo goed van ze kennen. Het wordt een gedenkwaardige trip down memory lane waarbij de liedjes keer op keer ontaarden in magnifieke evergreens. Het publiek krijgt er maar geen genoeg van.
Het lijkt wel Springsteenesk. Thomas hoeft maar met zijn armen te zwaaien en er klinkt gejuich. En als hij bij ’T Regent Zonnestralen even op en neer gaat, begint iedereen lekker mee te springen. Wat zullen zij zich toch majestueus moeten hebben gevoeld als ze tijdens Als Ik Je Weer Zie de handen in handen in de lucht beginnen te klappen en dat versterkt zien worden door de duizenden in de Apollo die het gretig oppakken en zorgen voor een imposante gedreun. Mocht dit festival een wedstrijd zijn, is heel duidelijk geworden dat dit een afgetekende overwinning is.
Het lijkt Game Over voor alle artiesten die nog moeten optreden. Het was Genieten met een zachte G en een Feest met hoofdletter F. Acda en de Munnik brengen een fenomenale aftrap van het festivalseizoen en nemen de cup met de grote oren dik verdiend naar huis.
Fotografie: Bart Heemskerk
Coverfoto: Bart Heemskerk
Acda en De Munnik