Phoenix staat voor herrijzenis, nou De Staat is herrezen en hoe. Zoveel energie dat de stroom het letterlijk en figuurlijk begeeft en een kwart van het terrein van Paaspop even donker is.
De Phoenix tent is al afgeladen vol als ik aan kom lopen, ruim op tijd maar ik kan er nog net in voordat de tent gesloten wordt in verband met de drukte. Ik ben verbaasd dat De Staat zo immens populair blijkt hier op Paaspop.
Paaspop is het festival waarbij de bands bijna bijzaak lijken (de Early Bird tickets voor 2024 zijn bijvoorbeeld alweer direct uitverkocht, maar liefst 30.000 stuks!) zonder dat er een naam bekend is … Velen kopen een kaartje omdat het oh zo gezellig is, een soort traditie en inderdaad, ook ik zie veel bekenden.
Biertje, kletsen en dansen. De echte muziekliefhebber zal hier wel rondlopen maar dat is zeker niet de hoofdmoot. Desondanks puilt de tent helemaal uit. Knap.
Met een hypnotiserend begin waarbij de stage van rood naar heel en blauw kleurt, zoals hun laatste wapenfeit Blue binnenkort uitkomt, dat met een climax de song Look At Me van album Red inluidt. Zanger Torre Florim staat centraal op het podium en iedereen moet zijn vizier op hem richten. Wat een lekkere opening en als ze gelijk Danger van album yellow inzetten, knalt de tent uit zijn voegen .
Met het lekkere Blues Is Dead (geniale songtitel) van het succesvolle album 0 gaat het verder. Hier blijkt de invloed van the Beastie Boys duidelijk en dat is ook geen geheim. Als ik daar wat Primus, New Order, Krautrock en ons eigen De Kraaien bij doe en met een scheutje psychedelica en rock samenbinden in de blender, dan heb je De Staat.
Na het lekkere input source select volgt het live debuut van single Running Backwards Into The Future, van het nog uit te komen album Blue, een wat rustiger aanstekelijk refrein en radio vriendelijk. De tent gaat los op de elektro beats van Who’s Gonna Be The GOAT?. Geweldig nummer waarbij de menigte zijn laatste energie nodig zal hebben, lekkah!
Het grappige Pikachu met zijn repeterende beat zorgt voor de nodige uitputting – en spierpijn the day after. Make Way For Passenger van succesalbum I_CON wordt uit volle borst mee gezongen. Wat een energie zowel van band als publiek.
Uiteindelijk iets teveel want bij Head On The Block begeeft de power het en is alles plots pikkedonker. Het lijkt even bijna bij de show te horen maar al snel is duidelijk dat we toch echt een probleem met stroom hebben. Maar chapeau voor de organisatie want vijf minuten later knalt De Staat nog twee songs de tent in en sluit af met Kitty Kitty van album Bubblegum. De band maakt hun live-reputatie helemaal waar en is klaar voor het zomerfestival.
Ik vraag mij stiekem toch af wie van de bezoekers nu allemaal de platen van De Staat in de kast heeft staan … ik heb in ieder geval de limited edition Red, yellow, Blue 10”vinyl box al gepreorderd.
In 2016, net toen John Coffey wat bekender begon te worden bij een groter publiek, zéker na het vangen en in één teug leegdrinken van een volle beker bier op Pinkpop, gaven de mannen er voor onbepaalde tijd de brui aan. Een deel van de band ging verder als Tusky en nog niet zolang geleden was David Achter De Molen nog zanger van Beachdog. Beide bands waren vorig jaar nog te bewonderen op Paaspop, ook toen in de Jack Daniels tent. Zou daar misschien het zaadje geplant zijn voor de doorstart van John Coffey? Wie zal het zeggen.
John Coffey
John Coffey
Toen ik zag dat ze op dit kleine podium stonden ingedeeld, was ik even bang dat die tent uit zijn voegen zou gaan barsten. De tent is echter wel goed gevuld, maar niet afgeladen vol. Genoeg bewegingsvrijheid en dat is maar goed ook, blijkt later. Het speelplezier is vanaf het begin al voelbaar en ze gaan er meteen stevig in, met vrij vooraan in de set al de knaller Broke Neck. De beer is los en dat gaan we merken.
Door al het tumult vooraan bij het podium, blijft deze, niet al te grote, verslaggever van dienst een beetje op betrekkelijk veilige afstand staan, waardoor ik niet alles goed mee krijg. Soms ben ik David even kwijt, wanneer hij weer vooraan bij het publiek staat, of zelfs boven aan de balustrade hangt. Hij zoekt het wel vaker hogerop, zo klimt ie ook bovenop een grote speaker een paar meter hoog op het podium.
Ook de rest van de band is heel beweeglijk en vol energie, met vier goede vocalisten, de een nog beter dan de andere. Gitarist Vladimir Stevic bijvoorbeeld, ook zanger bij Tusky, schreeuwt er lekker op los.
Steam Waltz
Naast uiteraard veel oude bekende nummers, ook nieuwe muziek, zoals de nieuwe single Steam Waltz. Zag ik daar een hele kleine subtiele dance move, zoals ook te zien is in die gave nieuwe clip? Check die video waarin alle bandleden een vette choreografie hebben ingestudeerd, samen met professionele dansers van dansgezelschap 155 (eenvijfvijf) uit Utrecht.
Bijna niemand in de tent staat stil, iedereen gaat uit zijn dak, maar dat is nog niet genoeg voor David. Hij wil graag een circle pit zien. En dan niet zo’n lullig kleintje, maar een grote, rond de geluidstafel. Zoals ook eerder al te zien was bij Frank Carter in de Phoenix. “En eerder gaan we niet van het podium af!” Het duurt eventjes, maar het gaat gebeuren, die mensenmassa komt langzaam in beweging, als een aanzwellende tornado die de grond raakt.
John Coffey is terug!
Beachdog was goed en Tusky een geweldige band met lekkere nummers, maar vandaag blijkt, het geheel is meer dan de som der delen. John Coffey is terug! En dat laten ze weten ook! Ze zijn klaar voor hun grootste clubshow ooit in Afas live later dit jaar. Er zijn nog kaarten, dus wees daarbij.
Als groot muziekliefhebber kan ik niet anders dan enthousiast zijn over het Paaspop festival. Het is een van de grootste en meest populaire festivals van Nederland, en elk jaar trekt het duizenden bezoekers vanuit het hele land. Het festival vindt plaats tijdens het paasweekend, en biedt drie dagen lang een geweldige line-up van nationale en internationale artiesten.
Een van de dingen die Paaspop zo uniek maakt, is de sfeer. Het festivalterrein is gevuld met gezellige tentjes, kraampjes en eettentjes, en overal is er wel iets te beleven. Van de indrukwekkende lichtshows tot de spectaculaire vuurwerkshows, er is altijd wel iets dat je zal verrassen. Maar het zijn vooral de mensen die het festival tot een geweldige ervaring maken. Of je nu alleen gaat, met vrienden of met je hele familie, je voelt je altijd welkom en deel van de Paaspop-community.
Papaformigas – Paaspop 2023
Wat de muziek betreft, is er voor elk wat wils. Van rock tot hip-hop, van house tot techno, er is altijd wel een artiest die je zal bekoren. Maar ook de minder bekende artiesten krijgen hier een kans om zich te tonen, en dat is iets wat ik persoonlijk erg kan waarderen. Het is mooi om te zien hoe een artiest op het ene podium begint en op het andere podium de sterren van de hemel speelt.
Een van mijn persoonlijke hoogtepunten van Paaspop is de sfeer tijdens het optreden van de headliners. Het is moeilijk om te beschrijven hoe het voelt om met duizenden mensen tegelijk te dansen en te zingen op de tonen van je favoriete artiest. Het is een moment van pure euforie en geluk dat je nog lang zal bijblijven.
Maar het is niet allemaal rozengeur en maneschijn op Paaspop. Zo kan het soms behoorlijk druk zijn op het festivalterrein, en kan het wachten bij de toiletten of de eettentjes soms wat lang duren. Maar dat hoort er nu eenmaal bij en het is iets waar ik mee kan leven. Ook dit jaar ben ik weer van de partij. Alle dagen op de camping.
Het is mooi om te zien hoe blij iedereen is bij Paaspop 2022, dat twee jaar geleden nog als eerste grote festival de handdoek in de ring moest gooien vanwege corona, maar nu ook als één van de eerste grote festivals, de poorten weer mag openen.
Iedereen is uitgelaten, heel lief en ook heel zorgzaam. Of het nu gaat om iemand oprapen in de moshpit, die onderuit is gegaan, iets wat sowieso al een ongeschreven regel is, of gewoon vraagt of het goed met je gaat, als je ergens in je uppie zit, er is een groot gevoel van verbondenheid.
Als redacteur van KLANKGAT loop ik regelmatig alleen ergens rond of een tent naar binnen en het valt me op hoeveel aanspraak ik overal heb. Oké, ik kom veel bekenden tegen, maar ook volstrekt onbekenden maken een praatje met je als je ergens alleen staat. “Wil je een pilske?” hoorde ik een begin twintiger naast me tegen me zeggen. “Nou, dat lust ik wel!” zeg ik. “Heb je die over?” Blijkbaar had ie voor zijn twee biertjes maar één muntjes hoeven geven, dus daar zeg je dan geen nee tegen. De sfeer is geweldig!
Deze Paaspop vrijdag is al goed begonnen. De vooravond had al verschillende goede en interessante acts in petto, zoals ik hier al beschreven heb, met aansprekende namen, zoals Anouk en Eagles Of Death Metal. Maar ook later op de avond is het smullen. In de Apollo laat DI-RECT zien en horen dat deze band tot de absolute top behoort van de Nederlandse muziekscene. Lees een uitgebreider verslag hier.
Blues Pills
In de Jack Daniels tent is inmiddels Blues Pills begonnen. Een Zweedse blues rockband. Regelmatig wordt er teruggegrepen naar psychedelische rock uit de jaren zeventig, maar het is toch vooral rockmuziek die de oorsprong vindt in de blues. De zangeres heeft een lekkere rauwe stem, die wel wat weg heeft van Sass Jordan. Gelukkig is de zaal goed gevuld, dan valt het niet op dat ik er tussenuit piep. De bedoeling is dat ik nog een stukje Joost mee pak, voordat ik richting Reinier Zonneveld ga, maar het lijkt erop dat de Roxy al helemaal vol is, met nog dikke rijen wachtenden er voor. Dus dan maar meteen richting de op één na grootste tent, de Phoenix.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Dat Reinier Zonneveld een rijzende ster is, blijkt wel aan de opkomst, want ook hier is deze grote tent goed gevuld. Hij wordt aangekondigd als één van de best betaalde Dj’s van Nederland, alsof we aan zijn gage een waarde oordeel moeten hechten. Ik ben vooral getriggerd door het feit dat ie op het podium alles live aan elkaar mixt en dat ie vaak ter plekke bedenkt wat het volgende nummer gaat zijn. Het resultaat is een heerlijk techno dansfeest, maar Goose speelt om middernacht nog in de Jack Daniels. Op mijn weg daarheen, loop ik nog eenmaal richting Roxy, alwaar Antoon zijn opwachting maakt, maar ook hier hetzelfde liedje, veel jeugd en flinke rijen bij de ingang.
Goose – Paaspop 2022
Bij Goose hoor je in het begin veel nieuw werk, waarin ook veel wordt gezongen. En laat dat nou net niet de sterkste kan zijn van frontman Mickael. Later in de set, met het oudere werk, weet de band het publiek wel helemaal in te pakken met nummers als Control en de uitsmijter Synrise. De aanwezigen waaronder een groot aantal Belgen, zingen de woohoo’s uit volle borst mee. Zelfs als de muziek ermee ophoudt, de laatste minuut van het nummer. Wordt de stekker eruit getrokken, door de organisatie? Gaan ze te lang door? De band leek verrast in ieder geval. Maar terwijl de bandleden langzaam het podium verlaten, zingt iedereen nog even door, woohoo…….. Het is een mooie eerste dag geweest en er gaat nog veel moois volgen.
Voor Hang Youth moet je weer bij de Jack Daniels Stage zijn. Bij deze doerakken uit Amsterdam vind je voornamelijk jonge mensen in het publiek, die lekker hun energie kwijt kunnen bij deze Nederlandstalige hardcore punkliedjes.
Hang Youth
Hang Youth
Er is geen enkele band op Paaspop die zo veel nummers speelt als Hang Youth. Ze jagen bijna hun complete oeuvre er in een krap uur doorheen, maar dat kan dan ook, als de meeste nummers ver onder de minuut zijn. Het zorgt wel af en toe voor wat verwarring bij de aanwezigen, want voordat je net goed en wel iedereen om je heen weggeduwd heb in de moshpit, is het al weer klaar.
Zanger Abel houdt wel van een praatje met het publiek en weet ze dan ook wel goed op te jutten. Of het nu gaat om maatschappij kritische issues, met nummers over de Belastingdienst of De Overheid Naait Sekswerkers, dan wel schijtlollige onderwerpen, “Hoezo heb ik een rijbewijs nodig, meneer agent? Je ziet toch godverdomme dat ik kan rije?! Ik kom hier toch aanrije?! Zo kondigt ie het nummer aan dat Hoezo Rijbewijs? Je Ziet Toch Dat Ik Kan Rije heet. Paaspop heeft Hang Youth in ieder geval in de harten gesloten en deze punkers zullen in rap tempo, net als de nummers, een grote schare fans erbij krijgen, dat kan niet anders.
Hang Youth is een Nederlandse punkrockband die in 2015 werd opgericht in Amsterdam. De band vestigde zich in de muziekscene door in dat jaar binnen een maand vier albums uit te brengen. De eerste albums kenmerken zich door titels in kapitalen en nummers die korter dan een minuut duren. Met uitgesproken punchlines legt Hang Youth hun sociale onvrede vast.
Tijdens corona flirt Hang Youth voor het eerst met andere genres. Zo brengen ze een ironische reggae-plaat uit genaamd CULTURAL APPROPRIATION, en verscheen er een politieke country ballad.
(bron: Wikipedia)
De uitvoering van de Tijdelijke regeling maatregelen covid-19 is duidelijk: geplaceerde concerten zijn voorlopig de norm. Hoe zit het straks in het najaar met Popronde Den Bosch en November Music? En de reguliere concerten in de Bossche podia? En zijn er nog grote festivals mogelijk dit jaar?
Geplaceerde concerten
Tuinsessie: geplaceerd concert op een matje
Popronde 2021 hanteert een iets andere opzet dan anders. Niet de oude, vertrouwde locaties zoals kleine kroegen en kapperszaken. Je kan wel naar meerdere locaties op een avond gaan, maar dan moet je een kaartje kopen. Echter wel zittend (geplaceerd oftewel ‘op je kont blijven zitten’ zoals demissionair minister De Jonge dat zo plastisch verwoordt) en op 1,5 meter.
November Music doet gewoon zittend maar verder kan iedereen zitten waar hij of zij wil, volgens de regels van het Ministerie. In november is hopelijk alles weer normaal, dus volle bak. Anders 1,5 meter. Voor eenmalige optredens in de Bossche podia geldt ook de regel van het geplaceerd concert.
Festivals
Geplaceerd concert – Theaterfestival Boulevard
Alle meerdaagse festivals zijn verboden. Eendaagse festivals kunnen alleen doorgaan onder strikte voorwaarden. Er mogen maximaal 750 bezoekers komen en het festival moet in de open lucht of in een open tent plaatsvinden. Een enorme domper weer voor organisatoren, muzikanten en de vele liefhebbers.
Het verbod op festivals zal in het najaar ertoe leiden dat weer meer illegale feesten zullen worden georganiseerd. Gemeenten willen nu al niet meer handhaven bij het toezicht houden van de corona maatregelen in voetbalstadions. Gemeenten vinden dat de overheid dat moet doen.
Het zou dus zo maar kunnen dat het handnaven op illegale feesten ook naar diezelfde overheid wordt afgeschoven. Dan kan de scheve situatie ontstaan tussen geplaceerde concerten in legale locaties en ‘vrije feesten’ op bijvoorbeeld verlaten industrieterreinen elders in een gemeente. Wie grijpt in? Of beter, wie heeft er nog zin in om in te grijpen?
De bekende band Tape Toy staat verrassend genoeg op Rauwkost 2020 en nog verrassender niet op prime time. En dat terwijl deze band al landelijke bekendheid geniet. Vreemd, maar de reden blijkt een logistieke afweging te berusten. Tape Toy, een naam die blijft hangen.
Tape Toy
Tape Toy
De line up van de Rauwkost vrijdag bleek achteraf verrassend goed te zijn met bijzondere shows van verschillende artiesten, dus wat zal de zaterdag voor ons in petto hebben…
Airplay
Deze slideshow vereist JavaScript.
Allereerst een band die in mijn ogen al best bekend is, vanwege vrij veel airplay op onder andere 3FM en KINK FM, namelijk Tape Toy. Die band stond afgelopen Paaspop in een hele kleine tent en dat verbaasde me nogal. In mijn beleving waren ze toen al vrij bekend. De show die ze toe gaven was erg goed en die tent was ook eigenlijk te klein.
W2 lichtshow
Inmiddels hebben ze nog een paar singles uitgebracht, dus dan verwacht je dat Tape Toy nu echt gaat doorbreken en op grotere festivals uitgenodigd zal worden, zoals op Pinkpop bijvoorbeeld. Dat gebeurde niet, dus ben ik blij verrast dat deze band hier op het Rauwkost Festival staat. Wat me ook verrast is het tijdstip waarop deze band geprogrammeerd staat, namelijk al om 17.30 uur.
niet op prime time
Tijdens het eerste nummer Lalala was er nog bijna niemand in de zaal. Er is sowieso nog weinig publiek en de meesten staan nog naar laatste klanken van Downtown District te luisteren in de kleine zaal. Gelukkig druppelen de toeschouwers vanaf het tweede nummer, het hitje Sad Girl, langzaam binnen.
Lichtshow Tape Toy
Tape Toy lichtshow
Prime time was beter geweest denk ik, maar na de show vertelde zangeres/gitariste Roos me dat ze later op de avond nóg een show hebben op een festival bij Metropool in Hengelo. Dat betekent overigens niet dat ze hun optreden afraffelen, integendeel. Dat bewijst hun lang uitgesponnen afsluiter Dive Deeper wel. Hun grootste hit met aanstekelijk synth riedeltje wordt hier magistraal uitgerekt tot wel bijna tien minuten.
Bezoekers met epileptische kwalen, doen er goed aan om de zaal even te verlaten, want door die lichtshow met op hol geslagen stroboscoop weet je even niet meer goed waar je bent en het brengt je bijna in trance. Dan pakken ze de draad weer op met het refrein en werken naar het slot toe en worden na afloop getrakteerd op enthousiast gejuich en geklap van de inmiddels redelijk gevulde zaal.
Roos frontwoman Tape Toy
Het was weer een strakke en energieke show van Tape Toy en Roos is erg goed bij stem. Ze spelen vanmiddag veel nieuw werk van een nog uit te brengen album en die nummers blijven bij mij niet helemaal hangen. Ik moet er nog een beetje aan wennen denk ik. Het publiek reageert er ook niet echt uitbundig op. Maar vooral de singles Sad Girl, Naive en die lekkere laatste, Dive Deeper, zijn erg sterk en beloven veel goeds voor de toekomst.
Paaspop en de Dropkick Murphys zijn een goed huwelijk. De laatste keer mag op dit festival mag dan negen jaar geleden zijn. Tussendoor plantte de organisatie achter Paaspop de Keltische Punkband al twee keer in een uitverkocht Klokgebouw. En ook vandaag mogen ze de volgestroomde Apollo komen plat spelen.
Dropkick Murphys
Dropkick Murphys in de Apollo foto: Bart Heemskerk
Over Dropkick Murphys zou je kunnen zeggen, heb je ze in één show gezien dan heb je ze allemaal gezien. Maar dat doet deze mannen toch echt geen recht. Natuurlijk is het allemaal hartstikke cliché, tapt de band al jaren uit hetzelfde Guinness vaatje en qua vernieuwing is er alleen door bezettingswisselingen wat anders te zien bij een optreden. Maar dat doet er allemaal echt niet toe als de mannen het podium beklimmen en met zijn allen beginnen te spelen als een bezetene. De band is gelijk in beweging en het publiek doet vrolijk mee.
Dansende zee in Apollo foto: Bart Heemskerk
Door het vaste recept kan er eigenlijk weinig misgaan en ondanks hun naam treedt de wet niet in werking. De Apollo is één dansende zee en dat gaat het hele uur door. De ballades als Rose Tattoo natuurlijk vormen een mooi intermezzo, vooral voor de niet-kenner die anders denkt dat die de hele tijd naar het zelfde nummer staat te kijken. Gek genoeg, denk ik dat het niet eens uit zou maken, De Dropkick Murphys zijn meesterbrouwers als het gaat om het combineren van de klassieke punk met de Ierse Folk en hoe simpel het ook lijkt, de truc mist na dik 20 jaar zijn uitwerking nog steeds niet.
Al Barr foto: Bart Heemskerk
Het blijft een mooi gezicht. De hardwerkende Dropkick Murphys met de beide zangers als boegbeeld spreken tussendoor weinig met het publiek en sporen vooral aan om te blijven dansen en te moshen, terwijl ze in sneltreinvaart door hun korte nummers heen jagen. En het publiek? Dat juicht, springt, zet heel hard in op nummers als The Hardest Mile en Shipping Up to Boston en krijgt wat het wil.
Of ze nu Dropkick Murphys voor de twaalfde keer zien (ondergetekende) of voor de eerste keer, zodra het voorbij is denkt iedereen nog maar één ding, ” let’s go (again) Murphy’s”. Met recht kan je zeggen: Paaspop 2019 en de Dropkick Murphys een goed recept zijn dat maar niet uit lijkt te werken.
De line up van deze Paaspopzondag is er één waar menig muziekhart sneller van gaat kloppen. De Heideroosjes, kunnen ze het nog? Maakt Rowen Hèze er weer een feestje van? En er zullen ook vast veel mensen zijn die warm lopen voor Rondé, Kovacs, Ilse De Lange en Passenger. Of de reünie van Charly Lownoise en Mental Theo. Niets van dat alles voor deze redacteur, want vandaag is de Jack Daniels Stage “the place to be”.
Dansen bij Smèrrig foto: Tom Doms
Na een rondje over het terrein, waar ik diverse theater acts en eettentjes tegenkom, beweeg ik me langzamerhand richting de Jack Daniels Stage. Onderwijl loop ik ook nog willekeurig enkele tenten binnen. In de Smèrrig tent wordt alweer volop gedanst, in de Rollerskate Disco Snolly wordt, jawel, gerolschaatst. In de Loco Royale dreigt net het beste van het Songfestival te beginnen met ex Frizzle Sizzle Laura Vlasblom, reden genoeg dus om even verder te kijken. Even de Detroit in bijvoorbeeld, waar de techno al uit de speakers schalt en de eerste voorzichtige dancemoves zichtbaar zijn.
Detroit foto: Tom Doms
Paaspopzondag Jack Daniels Stage
Tusky
Tusky
En dan is het nu tijd voor de punkrockers van Tusky, met leden van John Coffey. Ze hebben het tempo er goed in zitten. Vanaf de allereerste schreeuw is het plankgas. Er wordt weinig geouwehoerd tussen de nummers door en spelen als tweede al hun single “Going Out”. Deze stoere mannen punkrock met hoog testosterongehalte trekt vooral mannelijk publiek. Dat is niet erg natuurlijk, al zorgt het warme weer ervoor dat deze mannen het nodig vinden om in ontbloot bovenlijf de moshpit in te duiken en binnen de kortste keren ruikt de tent naar zweet. Regelmatig gaat er één onderuit in het tumult, maar die wordt dan al weer snel op de been geholpen zoals het hoort.
Ondanks het feit dat De Heideroosjes op deze Paaspopzondag tegelijkertijd speelt in de Phoenix, zijn er nog voldoende punkrock liefhebbers over die voor Tusky kiezen. En die hoeven geen spijt te hebben, want ze krijgen een energieke rockshow voorgeschoteld. Ze zouden goed in het voorprogramma van The Foo Fighters passen, want daar hebben ze muzikaal soms wel wat raakvlakken mee.
Ho99o9
Je zou nu naar Clean Bandit in de Apollo kunnen gaan kijken, maar het is beter om in de buurt te blijven, want van een unieke act als Ho99o9 mag je niks missen. Is het hiphop? Hardcore punk? Industrial? Van allemaal een beetje. Het is vooral heel rauw en energiek. Officieel zijn ze met zijn tweeën, Eaddy is de beweeglijke frontman die zich in het begin nog achter de speaker lijkt te verschuilen, maar al snel bovenop diezelfde speaker staat om zijn teksten de zaal in te schreeuwen.
The OGM
The OGM is de man achter de knoppen met Rasta haar, kinky rokje, rode handschoentjes en vrouwelijke bewegingen, die voor de muziek zorgt en ook regelmatig een stukje meebrult. Maar we mogen degene niet vergeten die eigenlijk het enige live instrument bespeelt op het podium, namelijk de drummer. Die stuwt deze twee geweldenaren naar grote hoogten met zijn super strakke spel. Soms slepend en traag, dan weer snel met allerlei roffeltjes tussendoor.
Eaddy springt nog even het publiek in om even mee te moshen, waar hij om de nek gevlogen wordt door een vrouwelijke fan. Zie ik dan daar tóch een klein glimlachje op die stoere kop? Voordat je het weet is ie alweer terug het podium op. Dan klinkt er een bekend deuntje. The Prodigy? Yes! Alsof het vuurtje nog niet aangestoken was, zetten ze Firestarter in. Is het een hommage? Het is in ieder geval een overtuigende versie en hoor ik daar ook nog een vleugje Breathe? Ho99o9 zal er vandaag zeker enkele fans bij gekregen hebben. En terecht.
Eaddy Ho99o9 foto: Max Kneefel
Idles
Idles heeft inmiddels een behoorlijke live reputatie, dus ben ik benieuwd wat ik allemaal kan verwachten vanavond. Het begint al spectaculair met de gitarist die meteen het eerste nummer de moshpit induikt met zijn gitaar en dat zal niet de enige keer blijken. Je mag het van zanger Joe Talbot geen punk noemen, maar het heeft er wel alle kenmerken van, maar dan intenser.
Idles
Ze razen over je heen als een denderende stoomtrein, met zanger Joe als machinist, die zijn oerkreten de zaal in spuugt. Idles zorgt al snel voor een kolkende mensenmassa voor het podium. Naast de zanger is het ook de langharige gitarist rechts op het podium die de aandacht trekt. Zeker als ie voor de zoveelste keer het publiek in duikt. Wat dan weer minder origineel is dat we allemaal door de knieën moeten om vervolgens weer met zijn allen op te springen, dát heb ik al vaker meegemaakt deze Paaspop. Maar iedereen doet gewillig mee.
Als na het laatste nummer de gitarist zijn gitaar op het podium kapot slaat dan weet je, dit was het. Veni, vidi finito. Lees ook het verslag van mijn KLANKGAT collega Mourad Majaiti.
Blood Red Shoes
Blood Red Shoes
De afsluiter van deze fantastische Paaspopzondag in de Jack Daniels Stage is Blood Red Shoes. Het is eigenlijk een duo, maar bij enkele nummers zijn toch twee extra muzikanten ingezet. Eén voor extra percussie en een bassiste, zoals bij het nummer I Wish I Was Someone Better. Het zijn uptempo rocknummers en het publiek vermaakt zich prima, al zie wel je dat de vermoeidheid toe begint te slaan. Er is niet veel interactie tussen de mooie zangeres Laura-May en drummer Steven, maar daar hebben ze ook helemaal geen tijd voor tijdens de nummers, aangezien ze hun handen vol hebben aan hun instrumenten en dan ook nog allebei moeten zingen. Steven kan dat, zoals wel vaker het geval is bij zingende drummers, niet helemaal lekker combineren. Het gaat iets ten koste van zijn zang, niet van zijn slagwerk. Maar Blood Red Shoes is een fijne band om live mee te maken, zeker vanwege de catchy rocksongs.
De toon is gezet voor het festivalseizoen van 2019 en de lat ligt hoog, dankzij Paaspop.
cover foto: Bart Heemskerk
tijdlijn foto van Facebook Blood Red Shoes
Nog niet zolang geleden werd er nog flink gemopperd op de grote som subsidie die De Staat ontving van de staat. Vandaag lijkt dat allemaal voltooid verleden tijd, de band STAAT weer, of nog steeds eigenlijk.
Voor wie zich nog afvroeg of De Staat nog werkelijk wat toevoegt aan de Nederlandse muziekscene kan al na twee nummers de mond worden gesnoerd.
De Staat-Vedran Mircetic foto: Marcel Krijgsman
Het laatste album Bubble Gum was al een goede voorbode voor wat vanavond gebracht wordt. De Staat groeit nog steeds, ook op het gebied van optredens, de shows worden steeds indrukwekkender en de fans nemen alleen maar toe.
De Staat-Torre Florim foto: Marcel Krijgsman
Visueel vormt het geheel nu helemaal een spektakel. Met op de achtergrond de projectie het artwork op “Bubble Gum” in verschillende vormen en kleuren laat de band zien dat ze in alles boven de Nederlandse clubscene uittornen. Het vormt een ideaal decor waarop zanger Torre Florim en de zijnen het publiek meenemen op een fantastische muzikale reis langs alweer een decennium aan knallers.
De Staat-Tim van Delft foto: Marcel Krijgsman
Het publiek vermaakt zich kostelijk, zingt bijna alles mee en wordt zelfs getrakteerd op een stukje matinee als Torre en Rocco een duet met bijbehorende choreografie eruitgooien. Daarmee is het nog niet gedaan, de apotheose volgt pas als Witch Doctor wordt ingezet.
De circle-pit begint vanzelf, er hoeft niet eens om te worden gevraagd. Daarna eindigt het geheel met afsluiter Kitty Kitty en zet het bezwete, tevreden publiek een oorverdovend applaus in, niet meer dan terecht.
