Ithaca, Thrown en Get The Shot staan op een zondagmiddag op het programma bij Willem twee. Een betere manier om de nieuwe ‘grid’, alle licht die een show extra jus geven, van de grote zaal in te wijden, is er niet.
Ach ja, ‘vruuger’… toen kon je op Her Majesty’s Hardcore Birthday Party lekker een middag hardcore- en punkbands kijken, en met het laatste middaglicht in de rug voldaan op je fiets stappen. En gelukkig heeft de Willem Twee met drie bands de hardcore- matinee nieuw leven ingeblazen.
Ithaca
Het Londense Ithaca opent deze Joris Driepinter. Afgelopen oktober stonden ze overtuigend in de kleine zaal, toen nog met vijf muzikanten, met een volle set ter ere van hun They Fear Us- plaat. Deze tweede kennismaking is iets minder sterk. Hun nummers hebben een unieke stijl, steken technisch goed in elkaar.
Door hun korte set echter, krap een half uur, krijgt Ithaca helaas niet de tijd om echt op te warmen. Erg jammer, want wat ze op plaat laten horen is erg sterk. Maar de geestdrift van de drie heren op drums, gitaar en bas, en van zangeres Djamilla Azzouz spat er van af. Hun variant van hardcore is erg persoonlijk, en durft te getuigen van kwetsbaarheid en inclusiviteit. Hopelijk maakt Ithaca er een gewoonte van elk half jaar naar Den Bosch af te reizen.
Thrown
Thrown is van een ander kaliber. Meest trage, maar hakkende nummers, met veel vuur gespeeld. Vier jongemannen, uit Zweden afgezakt, krijgen de inmiddels redelijk gevulde zaal behoorlijk mee. Met name vooraan bij het podium wordt er al behoorlijk gemosht, gemolenwiekt en gesprongen.
Thrown zet met twee gitaristen en een drummer een lekker vol geluid neer. De zanger kan zijn energie goed kwijt op de bühne, hij is geen minuut op dezelfde plek te vinden. Weinig tempowisselingen, maar een gedegen set. En door het midtempo lekker om de nekspieren los te werken.
Get The Shot
Get The Shot blijkt de publieksfavoriet vandaag. Vooraan is het dringen als de vijf man sterke band opkomt. Ik moet een beetje lachen om de start van hun set. De zanger is van het type Jason Momoa: lang, gespierd, met lange manen. Hij vindt het nodig om eerst met ontbloot bovenlijf z’n spierballen te showen. Tsja. Hardcore 2023.
Muzikaal valt er weinig op deze Canadezen af te dingen. Hard, strak, en met afwisseling tussen snelle en midtempo stukken in hun nummers krijgen ze de zaal snel naar het kookpunt. De zanger blijkt, in weerwil tot zijn verschijning, een vrij kleine en iele stem te hebben. Gelukkig heeft- ie een sidekick in de vorm van een zanger- gitarist naast hem. Gezamenlijk zingend en schreeuwend komen ze net boven de muziek uit.
Maar zoals gezegd, het publiek zit tegen het kookpunt aan. Dit komt mede door het showmanschap van de zanger. Hij jut de mensen op, loopt de zaal in al zingend, en creëert een ‘wall of death’. Als apotheose komt ‘ie crowdsurfend tot halverwege de zaal. Het is dat er niet meer publiek is, anders had- ie met gemak de bar gehaald. Get The Shot komt, ziet en speelt de tent plat.
Fotografie: Martijn Frijters