Jeffrey Foucault (1976, Whitewater Wisconsin) is deze ochtend gearriveerd vanuit Boston. In 2014 was hij al eens bij ons samen met Caitlin Canty en Billy Conway. Het verlies in 2021 van Conway, met wie hij een jarenlange hechte vriendschap onderhield, heeft hem erg aangegrepen. Hij zal vanavond nog een aantal keren refereren aan deze getalenteerde drummer, bekend van o.a. Morphine. Jeffrey Foucault woont in een klein stadje in New England en is getrouwd met de Amerikaanse singer-songwriter Kris Delmhorst met wie hij regelmatig optreedt.

Jeffrey Foucault

Het concert van Jeffrey Foucault was lang van tevoren uitverkocht en Blue Room Sessions moest zelfs een aantal mensen teleurstellen want hij heeft een enorme schare fans. Er staat vanavond een geweldige verteller en performer op ons podium. Hij neemt je mee naar zijn jeugd en de samenwerking met diverse artiesten. Zijn warme stem heeft invloeden van country, blues, folk en zelfs rock.

Zijn resonator gitaar klinkt alsof hij er twee in zijn handen heeft. Foucault bracht ruim 10 albums uit en start met Everybody’s Famous van het album Horse Latitudes uit 2014 en Des Moines van Salt As Wolves uit 2015, een nummer vol herinneringen aan nachtelijke ritten met zijn band. Foucault is goed met woorden en krachtig met teksten. Het intense Blown, over een verloren liefde, schreef hij samen met Conway.

Slow Talker is een up-tempo song, met goed (slide)gitaarspel. Het aangrijpende Solo Modelo is een song voor ‘best friend’ Conway, met wie hij sinds 2013 een duo vormde. Hij schetst een beeld van ‘books & naps’, over hun check-ins in hotels, waar ze een boek mee naar toe namen, maar uiteindelijk al na 30 seconden in slaap vielen tot de soundcheck begon. Met plezier vertelt hij over hun onmogelijke eisen voor een optreden (ryder) van ‘black coffee, tap water, French Wine en Mexican Beer. Nu is het zijn eerste tour alleen. Weemoedig zingt hij “Solo hotel, solo cafe, solo cry…”

Tijdens de tweede set o.a. een cover van de Pretenders Don’t Get Me Wrong die klinkt als een’ Ray Charles song’ (Foucault’s woorden). Een jaar geleden schreef hij I miss (the way I used to feel. Hij sluit af met High Road, een song die hij nota bene via de voicemail van Conway ontving. Met de toegift Worried Spirits, een cover van Rainer Ptacek, verlaat hij onder een staande ovatie het podium. Een prachtig concert van een ras-artiest.

Setlist: Everybody’s Famous, Des Moines, Blues for Jessie Mae, Blood Brothers, Blown, Slow Talker, Dishes, Wood Smoke (nieuw), Solo Modelo, Nightshift. Tweede set: High (nieuw), Don’t Get Me Wrong (cover Pretenders), Rico, What Made Milwaukee Famous, Train to Jackson, East Of The Sunrise (nieuw), Ballad of Copper Junction, Winter Count (nieuw nummer), I Miss, High Road. Toegift: Worried Spirits

Fotografie: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar