Sophie Straat

Sophie Straat breekt door op de grotere podia

Aan het eind breekt ze de boel nog even af zoals het een goed maatschappijkritische artiest betaamt

Doordat ik eerst Hiqpy wilde zien spelen, drop ik pas later binnen bij het concert van Sophie Straat. Een zangeres uit de geweldige nieuwe lichting artiesten die rond Corona hun doorbraak beleefde. Met haar formule van puntige teksten op een smartlappen zang staat ze inmiddels klaar om ook door te breken tot de grotere podia van Nederland.

Sophie Straat

Sophie Straat
Sophie Straat

Het grote scherm achter haar in de Phoenix projecteert groots haar albumtitel van vorig jaar, Smartlap is niet dood. Daarvoor staat de begeleidingsband, geheel in het zwart gekleed, terwijl Sophie zelf beweeglijk haar songs brengt over de rand van het gehele podium.

Ze ziet eruit zoals ze klinkt in haar muziek. Haar corset top maakt haar verscheidene tattoos goed zichtbaar en haar groengeruite broek lijkt het enige fleurige op het podium. Toch maakt ze er weer een kleurrijke boel van.

Ik vraag mijn gezelschap wat of ik iets gemist heb. Het blijkt dat Sophie haar concert begon met haar nieuwe single Gebroken Spiegels. Daar baal ik wel van. Dat is namelijk een samenwerking met het Metropool Orkest van zeker dertien minuten dat op de plaat alle kanten opvliegt. Gedurfd om mee te openen, was wel benieuwd geweest hoe het live zou zijn gebracht.

Paaspop
verstilde intensiteit

Wat ik gelukkig wel mee maak is dat Sophie een mooi eerbetoon brengt aan de vorig jaar overleden Sinéad O’Connor. Ze kiest voor Drink Before The War, een albumtrack van het debuut The Lion & the Cobra wat na gebruik in de serie Euphoria (HBO Max) flink veel populariteit.

Het is een heftig melodramatische ballad, zoals we die van Sinead kennen, maar Sophie weet het toch recht aan te doen door het brengen met dezelfde verstilde intensiteit waarin zowel de kwetsbaarheid als de woede op theatrale wijze bovenkomen. Eens te meer een bewijs dat ze met haar hoge stem toch verschillende stijlen aankan.

Phoenix
het einde

Naar het einde toe wordt het alsmaar mooier. Met haar culthits zoals Tweede Kamer en de op Fleetwood Mac’s Everywhere gestutte Wat is het toch kut om agent te zijn breekt ze de boel nog even af zoals bij een goed maatschappijkritische betaamt. Deze show telt dubbel, zowel een goede demonstratie als het ideale optreden om de spits mee af te bijten in de Phoenix.


Screenshots: Sophie Straat – live at Song van het Jaar 2023

Sophie Straat

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *