Bossche Brouwers

Ongepolijste Popronde bands bij Bossche Brouwers

Den Bosch gaat weer rocken, punken en vuige herrie aanhoren en dat voelt heel erg goed

Vrijdag 8 oktober heeft Bossche Brouwers een viertal bands voor de liefhebber van vuige rock, punk, noise en garage op het programma staan. Een concentratie van herrie. De bands zijn nog niet helemaal uitgekristalliseerd maar who cares?  De binnenstad van Den Bosch en de Tramkade kunnen weer gaan rocken. Dat geeft een heerlijk gevoel wat we lang hebben moeten ontberen.

Popronde bij Bossche Brouwers

Nu zijn de podia al vanaf 25 september al geopend. Geen anderhalve meter meer, maar gezellig staand, in een bijna volle kroeg, kledingwinkel, kapperszaak of poppodium. Willem Twee poppodium is al gestart met een aantal rock- en punkbands zoals The Dust Coda en de tribute band Joy Division Undercover. Vrijdag 8 oktober gaat het centrum uit zijn dak, zeker en vast.

De Bossche Brouwers profileren zich al langer met het binnenhalen van bands met een rauw randje en waren als zodanig een goede partner van het winterfestival Rauwkost.

Rauwkost 2020
Rauwkost 2020

Wat hebben de Bossche Brouwers zoal in petto voor de liefhebber van rock, punk noise & garage?

18:50: SULTAN

Bossche Brouwers
Sultan

Brutale apocalyptische rock met eigenwijze nummers over het digitale tijdperk. Nadat je headbangend helemaal uit je plaat bent gegaan en mee hebt geschreeuwd dat ook jij genoeg hebt van je telefoon, beland je plotseling in een oosterse disco en wil je dansen maar weet je niet hoe. Het maakt niet uit. Doe maar wat.

20:20 CLOUDSURFERS

CLOUDSURFERS
CLOUDSURFERS

Een gevaarlijk lekkere mix van zonnige surf en stevige punk. Manische gitaarpassages en grungy vocals worden voortgestuwd door een vlammende ritmesectie. CLOUDSURFERS combineert het onberekenbare van Pulp Fiction met het zweet van Oh Sees en de garagepop van Together Pangea: that’s a pretty fucking good milkshake!

21:50 Cashmyra

Brouwers
Cashmyra

Stampende drums en minimalistische gitaarlijnen. Cashmyra is een Nederlandstalig postpunk duo dat graag vervreemde teksten, vuige herrie en spoken-word met elkaar afwisselt. Altijd een beetje boos om alles en juist daarin zit comfort. Met het fuzzige debuutalbum Moreel Verwerpelijk stond het duo o.a. al op ESNS20, ESNS21 en in Vera.

23:20 Kalaallit Nunaat

Brouwers
Kalaallit Nunaat

Combineer een liefde voor noise, post-punk en krautrock en je krijgt de hypnotiserende wall of sound die Kalaallit Nunaat heet. De Rotterdammers maken muziek die een koude kelder niet misstaat en versnellen elke show tot een oorverdovende waterval van repetitieve beats en melodieën die samen komen tot een heerlijke onenigheid.

Deze vier bands zijn te zien bij de Bossche Brouwers, wat een feest.


Screenshots:

  • SULTAN. ||| NORTHERN LIGHTS | LIVE FROM THE BASEMENT
  • Frequenzy: Cloudsurfers (full session)
  • Cashmyra – Hemelsblauw live at ESNS21
  • Kalaallit Nunaat The Big Blowout 2020
Joy Division Undercover

Joy Division Undercover speelt Unknown Pleasures

Ian Curtis zingt ons toe vanuit het Dodenrijk

Joy Division Undercover is op grote afstand de beste Joy Divison tribute band ooit volgens fans en critici. Als je je ogen sluit is, lijkt het of niet zanger Erny Green op het podium staat maar Ian Curtis himself. Behoorlijk huiveringwekkend om die stem zo live te horen. Alsof Green het uitverkoren medium is van Curtis die ons vanuit het Dodenrijk toezingt.

Joy Division Undercover
Erny Green

Twee redacteuren, twee recensies
Bij Joy Division Undercover in Willem Twee poppodium is een luxueuze situatie ontstaan. Er waren zaterdag 16 maart twee redacteuren van KLANKGAT aanwezig bij het concert. Hun recensies staan hieronder. Het eerste is van Harry Wouters en het tweede van Johan Kramer. Vergelijk en probeer de verschillen en gelijkenissen te vinden.


Joy Divsion Undercover – Harry Wouters

Joy Division Undercover
Joy Division Undercover

Deze band wordt algemeen gezien als een van de beste cover bands van Joy Division (JD) de legendarische Manchester New Wave band uit de eindjaren ’70. En daar is niks op af te dingen. Het is de tweede keer in drie jaar dat de Joy Division Undercover optreedt in Willem Twee poppodium. De eerste keer was in mei 2016. Mei is een beladen maand in de historie van JD. Frontman Ian Curtis pleegde zelfmoord op 18 mei 1980 23 jaar jong. Hij leed aan epilepsie vandaar ook dat de belichting daarop was aangepast. Het moest nogal gedimd blijven en het was voor de toenmalige toeschouwers steeds weer de vraag, is dit een podiumact of heeft-ie weer een epilepsieaanval?

Joy Division Undercover
aangepaste belichting

Vele gelijkenissen
Op een podium dat half schuil gaat achter een gordijn van rook treedt een band op die de gelijkenis met JD akelig dicht benadert. Vooral de zanger Erny Green ( The Eternal) niet alleen fysiek maar hij heeft een stem die nauwelijks is te onderscheiden van die van Ian Curtis. Ook de gitarist Henk Koorn ( Hallo Venray) weet het originele geluid heel goed te benaderen, maar niet alleen hij maar ook de drummer die zich het grootste deel van het optreden in dichte mist weet gehuld, treft met zijn zeer strakke drumpartijen en harde korte klappen zeer akelig het echte werk van JD. Maar ik wil hier ook de andere leden van Joy Division Undercover zeker niet te kort doen. Ook de bassist(e?) en tweede gitarist tevens de man op de keyboards doen het originele werk alle eer aan.

Ook de belichting van het podium met wit licht en stroboscoop licht maar ook wel wat kleur in de achtergrond zet een sfeer neer die aan de muziek zijn recht doet. Om op de zanger terug te komen, ook zijn ietwat spastische bewegingen en het veelvuldig gestrekt gaan op het podium dragen bij aan de herinneringen aan Ian Curtis dit in referentie in wat ik eerder al heb aangetekend over zijn aanvallen.

Na drie wat onbekendere nummers zet de band She’s lost Control in gevolgd door Shadowplay waarna de band op stoom komt en als je dan de zaal inkijkt waar de aanwezigen verstild staan toe te kijken hoor je hoe geweldig de band het originele geluid benaderd.

Daarna volgen nog meer hoogtepunten met oa. Transmission, Twenty Four Hours en Disorder, met als toegift onder andere een magistrale Atmosphere, de Band speelt een set van dik anderhalf uur voor een goed gevulde zaal maar zeker niet uitverkocht wat toch tegenvalt want aan de band lige het zeer zeker niet.


Joy Divsion Undercover – Johan Kramer

Joy Division Undercover
Joy Division Undercover

De verwachtingen waren hoog gespannen afgelopen zaterdag 16 maart, na de aankondiging Joy Division Undercover op de site van Willem Twee Poppodium. “Extreem intensieve en oprechte performance” , las ik. En dan nog de online reacties die erbij stonden, onder andere deze quote: “By far the best yet!” Dat schept verwachtingen in ieder geval.

Voordat er nog maar één noot gezongen is, zie je dat zanger Erny Green in ieder geval zijn best doet om ook qua uiterlijk op Ian Curtis te lijken met zijn grijze overhemd. En als-ie dan zijn stem laat horen, dan weet je het al. Het is allemaal waar. Dichter bij het origineel gaat het niet komen. Dat geldt trouwens niet alleen voor die stem, die akelig veel op die van Ian lijkt, maar voor de gehele band, die super strak staat te spelen.

Joy Division Undercover
Love Will Tear Us Apart

Met name de ritmesectie met drummer Gerald en bassist Edwin. Gitarist Henk Koorn, die in een vorig leven bij Hallo Venray speelde, weet het gitaargeluid van Bernard Sumner goed te benaderen. Ook al klinkt deze band bijna als het origineel, is het geluid toch heel eigentijds. Tegen het einde van de set neemt toetsenist Thijs de gitaar ter handen en zingt ook de tweede stem. Even later staan Thijs en Erny neus tegen neus tegenover elkaar te zingen.

Joy Division Undercover
Visuele aanpassingen

Ian Curtis had een bijzondere manier van dansen. Er werd vroeger tijdens optredens wel eens gedacht dat hij dan een epileptische aanval kreeg. Want hij leed ook daadwerkelijk aan epilepsie. Ook nu heeft zanger Erny zijn huiswerk weer goed voor elkaar. Van apathisch in het luchtledige staren en bewegingen die op stuiptrekkingen lijken tot wild molenwieken met zijn armen, alle variaties komen langs. Mooi om te zien, maar soms komt het wel nèt iets te bedacht over.

Dat geldt ook voor het ‘dan weer zitten en dan weer liggen’ op het podium. Microfoonstandaard omlaag, om op zijn knieën te zingen, of zittend op het drumpodium. De microfoon wordt alleen voor de zang gebruikt, er wordt geen woord gericht aan het publiek. En dat is ook prima, want daardoor houdt de magie stand.

De avond staat in het teken van het legendarische album van Joy Division, Unknown Pleasures dat 40 jaar geleden uitkwam, maar uiteraard passeerden ook de andere klappers de revue. Een nummer als Isolation of Transmission mag natuurlijk niet ontbreken op zo’n avond. En uiteraard is het allerlaatste nummer Love Will Tear Us Apart, waar ik de zang net iets té ingetogen vond. Maar ach, waar hebben we het over. Zoals ik al zei: ”Dichter bij het origineel gaat het niet komen.”


foto’s en video door Johan Kramer