Behalve wereldwijd muzikaal blues fenomeen is Hans Theessink een goede verteller van anekdotes. Hij staat ook altijd garant voor een memorabele avond met veel bekende en ook nieuwe nummers.
Hans Theessink
Dat het druk zou worden was van tevoren bekend. Hans Theessink heeft vele fans. De keren dat hij in Nederland toert (zijn woonplaats is Wenen) speelt hij doorgaans voor volle zalen. Dat was ook zo toen hij in april 2019 bij ons optrad en dat zorgt ook nu weer voor een uitverkochte zaal. Hij wordt begeleid door mondharmonica-virtuoos Gait Klein Kromhof (o.a. Champagne Charlie).
Theessink is een begenadigd liedjesschrijver die met zijn warme donkere bariton stem en indrukwekkend (slide)gitaarspel, afgewisseld met de twaalfsnaar gitaar en resonator, garant staat voor een memorabele avond met veel bekende en ook nieuwe nummers waaronder een aantal meezingers, die de zaal in hoger sferen brengt. Daarnaast is hij een goed verteller van anekdotes. Dat kan ook niet anders als je sinds de 60’s actief de wereld bereist en overal optreedt.
Het eerste nummer is een blues klassieker, o.a. vertolkt door Big Bill Broonzy Key To The Highway, refererend aan The Green Mill, een jazzclub in Chicago waar Al Capone ooit de deuren in de gaten hield in geval hij moest vluchten. Onderweg naar de begrafenis van deze Bill schreef Hans Theessink in het vliegtuig naar Chicago Big Bill’s Guitar.
Wishing Well komt van het soloalbum uit 2013. Hierna volgt de sinds 1858 vaak vertolkte klassieker Wayfaring Stranger, ook van dat album net als Take Your Picture. Deze song is ontstaan nadat een dame tijdens een optreden steeds maar foto’s van hem nam (hopelijk geen hint richting Monique en mij).
Naar aanleiding van zijn onlangs gevierde 74e verjaardag verscheen een dubbelalbum Pay Day, opgenomen met Bluesman Big Daddy Wilson en opgedragen aan de zo door Theessink bewonderde Terry Evans, die hij in ’92 ontmoet en met wie hij een paar albums maakte. Helaas overleed Evans waardoor een gezamenlijk verjaardagsoptreden niet door kon gaan. Ter nagedachtenis aan hem Vicksburg Is My Home.
Pauze
In de pauze een drukbevolkte meet en greet bij de CD-tafel, waarna de tweede set aanvangt.
Virus Blues uit 2020 is geschreven na een noodgedwongen vertrek, midden in een pauze tijdens een optreden in Denemarken, vanwege corona. Meezingen met Payday van het gelijknamige album uit 2021 en officieel van Missisippi John Hurt, is vermakelijk temeer daar een aantal vrouwen achter mij voluit de tweede stem meezongen. Ik vermoed dat het dezelfde twee sopranen zijn die in 2019 ook al furore maakten.
Er wordt overigens veel meegezongen, ook op Old Man Trouble, Slow Train en op Vintage Red Wine, dat hij schreef voor zijn vrouw. Ook de Rolling Stones ontbreken niet, met een eigen versie van Sympathy For The Devil. Een staande ovatie volgt op Slow Train.
Na de toegift, Cab Calloway’s Saint James Infirmery (door Theessink ontdekt op een LP van de Dutch Swing College Band), klinkt een zeer luid applaus. Het publiek, waaronder een grote schare fans, was wederom getuige van een zeer indrukwekkend optreden van twee talentvolle muzikanten.
Setlist: Key To The Highway, Big Bill’s Guitar, Wishing Well, Wayfaring Stranger, 61 Highway, Take Your Picture, Vicksburg Is My Home, Virus Blues, Creole Belle, Payday, Sliding Delta, Prison Blues, Old Man Trouble, Vintage Red Wine, Slow Train, Sympathy For the Devil, Saint James Infirmery.
Foto’s: Monique Nuijten en Wies Luijtelaar