Rolo Tomassi overtuigt met een overrompelende show en laat zien en horen dat deze band uit het Engelse Sheffield one of a kind is. En de support acts Heriot en Holy Fawn zijn meer dan de moeite waard.
Diverse windstreken
Buiten staat al een serieuze rij te wachten, voordat de deuren open gaan van Willem Twee Poppodium in Den Bosch. En dat op een doordeweekse dag! Dan moet het wel een bijzondere band zijn, die hier op deze maandagavond 13 februari speelt. En dat is het ook. Bovendien is het de enige show van Rolo Tomassi in Nederland in deze 2023 European Tour.
Dat is ook wel te merken aan de verscheidenheid van dit publiek, dat afgezien van een aantal lokale usual suspects, uit diverse windstreken afkomstig is. Uiteindelijk zijn er zo’n 250 gelijkgestemden in de zaal en is het dus niet uitverkocht, maar wel gezellig druk met genoeg ruimte om alles goed te kunnen zien. Of om de moshpit in te duiken, mocht je daar zin in hebben.
Heriot
Een spannende onheilspellende sample luidt het eerste nummer in van de Britse metalband Heriot. En meteen gaat de beuk erin! Soms lomp en meeslepend en soms snel en hard, heel hard. Maar wel erg strak gespeeld.
Naast bassist Jake Packer met zijn brute grunts, laat ook gitariste Debbie Gough vocaal van zich horen, en hoe! Ze laat letterlijk het achterste van haar tong horen met haar heerlijke ijzingwekkende geschreeuw. En dat terwijl ze ook nog vingervlug gitaar staat te spelen, al is dat helaas niet altijd goed te horen, want haar gitaar staat in verhouding iets te zacht, of de rest iets te hard, dat ligt meer voor de hand.
Veel nummers beginnen met een sample en dat haalt de vaart er wel af en toe uit, maar dat geeft de drummer de gelegenheid om te gaan staan en het publiek aan te moedigen. Eigenlijk komt de nieuwe single pas de volgende dag uit, maar Demure zoals ie heet, wordt vanavond al ten gehore gebracht. En de al vroege aanwezigen gaan lekker uit hun dak, op de muur van muzikaal geweld. Wat een heerlijke opener.
Holy Fawn
De tweede band van vanavond Holy Fawn, wat zoiets betekent als “Heilig Reekalf” gooit het over een andere boeg. Harde trage slepende stukken worden afgewisseld met rustige dromerige passages, waardoor het een spannend geheel wordt. Ook de stem van zanger/gitarist Ryan kent diverse regionen, van een hoge bijna falset stem, tot een fijne krachtige schreeuw.
De post-metal band uit Phoenix Arizona houdt de aandacht van het publiek goed vast, ondanks dat de muziek wel wat rustiger is dan die van Heriot. Zuur is het dan ook, dat er nu een snaar breekt van gitarist Evan. En het duurt ook best lang voordat ie weer is gefikst. Nu mag het publiek kiezen welk nummer er nog gespeeld zal worden.
De keuze is tussen Death Is A Relief en Dark Stone en er wordt meteen door een kenner uit de zaal “Death Is A Relief!” geschreeuwd. Dus dat gaat hem worden. Maar uiteindelijk hebben ze die andere ook nog gespeeld en kunnen ze tevreden het podium verlaten.
Rolo Tomassi
Dan is de band aan de beurt waar het vanavond om draait, Rolo Tomassi uit het Engelse Sheffield, met een unieke mix van mathcore, post-hardcore, grindcore, punk en elektronische muziek. Hun invloeden variëren van bands als The Dillinger Escape Plan en At The Drive In tot Aphex Twin.
De bandnaam is afkomstig uit de film LA Confidential. Het is de naam van een karakter uit de film en volgens de leden van de band symboliseert het personage chaos, verwarring en onvoorspelbaarheid. En dat is waarom de naam ook zo goed bij de band past. De muziek van Rolo Tomassi gaat ook alle kanten op en vlecht, zoals gezegd, diverse stijlen in elkaar.
Maar de avond begint ingetogen met het filmische Almost Always en dat ook de opener is van het nieuwe album Where Myth Becomes Memory. Aansluitend wordt dan ook nog de nummer twee van het album, Cloaked gespeeld, waarin al meteen duidelijk wordt waar Rolo Tomassi goed in is, complexe ritmes van de uitmuntende drummer, gitaarmuziek van hard naar zacht, omlijst door de subtiele synths van toetsenist James Spence.
Ook zangeres Eva Korman knalt er eerst lekker in met haar brute kenmerkende schreeuw en schakelt daarna over naar de andere microfoon op de standaard, waarmee ze een wat liever geluid laat horen en wisselt dat gedurende de show regelmatig af. Als vervolgens de nummer drie van het album, het energieke Mutual Ruin wordt ingezet begint het erop te lijken dat het nieuwe album integraal wordt gespeeld. En ja hoor, Labyrinthine komt er ook achteraan.
Niet dat dat iets uitmaakt natuurlijk, want het nieuwe materiaal klinkt geweldig, al zitten er wel wat meer rustige stukken in dan in eerdere albums. Maar het geheel is mooi in balans en tijdens die rustigere stukken komen ook de sfeervolle visuals goed tot hun recht, waar Eva dan weer op theatrale wijze voor aan het dansen is.
Even later komt ook toetsenist James naar voren en zingt een stukje mee en dan wordt duidelijk dat ook hij regelmatig met de andere nummers meezingt, vooral de heftige stukken. Al is hij amper te zien, linksachter op het podium. Naast veel werk van het laatste album passeert ook wat ouder werk de revue, waaronder het iets toegankelijkere Aftermath en Rituals van het vorige album.
Aan het einde van de show wordt er nog even gas bij gegeven, met als afsluiter weer eentje van het laatste album, Drip en zie je de moshpit nog net even iets wilder worden. Als de laatste noot gespeeld is, laat ik nog even op me inwerken wat een unieke band we hier vanavond hebben gezien.
Rolo Tomassi is one of a kind en de aanwezigen hier vanavond zullen blij zijn dat ze hiervoor op deze maandagavond van de bank af zijn gekomen. Overweldigend!
Rolo Tomassi